Incest மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும்!

[Vimala1976]

கார் திருநெல்வேலி நோக்கிப் பயணிக்க,

காரின் பின்னிருக்கையில் வலதுபுறம், அப்படியே ட்ரைவர் இருக்கைக்கு பின்புறம் ஜன்னலோரம் பூஜாவும், நடுவில் உமாவும், உமாவுக்கு அந்தப்பக்கம் ஜன்னலோரம் செல்வாவும் அமர்ந்திருந்தனர். மூவரும் நெருக்கமாக அமர்ந்திருக்க, உமாவுக்கோ இப்போது மிகவும் சங்கோஜமாக இருந்தது. அவளுக்கு இடதுபக்கம் அமர்ந்திருந்து மகனின் தொடைகள் அவளது மென்மையான தொடைகளோடு உரச உமாவுக்கு உடலெங்கும் மயிர்க்கூச்செரிந்தது. விவரிக்கமுடியாத இன்ப உணர்வு உடலெங்கும் பாயத் தொடங்கியது. மற்ற சந்தர்ப்பமாயிருந்தால் பரவாயில்லை. ஆனால் இப்போது மகனின் முழு நிர்வாணத்தையும் அவன் நீளமான ஆண்மையையும் கண்டபிறகு உமாவுக்கு மகனின் நெருக்கம் மற்றும் உடலின் ஸ்பரிசம் ஏதேதோ ரசாயன மாற்றங்களை அவளுக்குள் உருவாக்கிக் கொண்டிருந்தது. உடம்பே சில்லிட்டு, மயிர்க்கூச்செரிந்தது,  அப்படியே குறுகுறுவென்று உணர்ந்தாள். எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக அன்று காலையில்தான் செல்வாவின் படுக்கையில் படுத்து அவனை நினைத்து சுயஇன்பம் கண்டதுவேறு அவளுக்கு ஒருபுறம் குற்ற உணர்ச்சியாக இருந்தாலும், அதனையும் மீறி அவனது கடினமான ஆண்மையுள்ள தொடைகளின் ஸ்பரிசம், அவனது இடுப்போடு உரசும் அவளது கனத்த பின்புற உருண்டைகள், மேலும் அவன் முதுகினோரம்  உறவாடும் சேலைமூடாத உமாவின் இடுப்புப் பகுதி மற்றும் மகனின் இறுக்கமான தோள்பட்டையின் நெருக்கம் என்று அவர்களின் உடல் முழுவதும் ஒன்றோடொன்று உரசுவது அவளின் காம இச்சைகளை  மீண்டும் கிளர்ந்தெழச் செய்தது. அதனை அடக்க வழிதெரியாமல் தத்தளித்தாள். எங்கே அது உடைந்து காட்டாற்று வெள்ளமாக பெருக்கெடித்துவிடுமோ என்ற பயத்தில் இப்போது மகனை விட்டு சற்று தள்ளி உட்கார முயல, உமா மகளை வலதுபுறம் ஜன்னலோரமாக நெறுக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

"அம்மா,  என்னம்மா நீ மேலயே இடிச்சுட்டு வர்றே. அந்தப்பக்கம் தான் அவ்வளவு இடம் இருக்குல்ல. கொஞ்சம் தள்ளி உக்காந்தா என்ன" பூஜா அம்மாவிடம் கோபமாகச் சொல்ல

"ஏண்டி இப்படிக் கோச்சிக்கறே! அதான் வண்டில ஏறும்போதே நான் ஜன்னல் பக்கம் உக்காந்துக்கறேன். நீ அண்ணனோட உக்காந்துக்கோன்னு சொன்னேன். நீதான் கேக்கல!"

"அவன் பக்கத்துல யாரு உக்காருவா. இப்பெல்லாம், எதுக்கெடுத்தாலும் எறிஞ்சி எறிஞ்சி விழுறான். நான் அவன்கிட்டல்லாம் உக்கார முடியாது" கோபமாக அம்மாவிடம் சொல்லிவிட்டு மீண்டும் முகத்தை உர்ரென்று தூக்கி வைத்துக்கொண்டாள்.   

"உனக்கு அண்ணனோட என்னடி பிரச்னை!? இப்ப எதுக்கு இப்படி வள்ளுன்னு நாய் மாதிரி விழறே. என்னாச்சி உனக்கு?" உமா 

"பொதுவா இப்ப.... எப்பவுமே நம்மகிட்ட நல்லா பேசறவுங்க, மூஞ்ச தூக்கிவச்சிக்கிட்டு உம்முன்னு பேசாம இருந்தா என்ன, எதுன்னு கேப்போமா இல்லையா? அதைத்தான் நானும் அவங்கிட்ட கேட்டேன். அதுக்கு பெரிய இவன்மாதிரி கோபம் வருது அவனுக்கு!" அண்ணனைப் பற்றி அம்மாவிடம் முறையிட்டாள். உமாவுக்கோ, மீண்டும் அண்ணனும் தங்கையும் சண்டையை ஆரம்பித்துவிட்டார்களா என்றிருந்தது. சொல்லிவிட்டு பூஜாவே மீண்டும் தொடர்ந்தாள்

"அதான்... யாரையாவது லவ் பண்றியான்னு கேட்டேன்; இல்லேன்னா இல்லன்னு சொல்ல வேண்டியதுதானே. அதுக்குப்போய்  வள்ளுன்னு நாய் மாதிரி எறிஞ்சி விழுறான். அவன் கிட்ட யாரு பேசுவா இனிமே! அவனுக்கு மட்டும்தான் கோபப் படத் தெரியுமா என்ன! எனக்குத் தெரியாதா?

"அவன் யார லவ் பண்ணா உனக்கு என்னடி? நீ ஏன் அவன் கிட்ட இதையெல்லாம்  நோண்டி நோண்டி  கேட்டுட்டு இருக்க?"

"பண்ணட்டும் பண்ணட்டும். எனக்கென்ன வந்துச்சி? அவன் யார லவ் பண்ணா எனக்கென்ன!?" கோபத்தில் மீண்டும் புலம்பத் தொடங்கினாள் 

"ஏய் நீ ரொம்ப ஓவரா பேசுறடீ. நீ என்ன அவனுக்கு கட்டுன பொண்டாட்டியா?! இதையெல்லாம் கேக்குறதுக்கு..." உமா இதைக் மக்களிடம் கேட்டுவிட்ட நொடியில், தவறாக ஏதோ சொல்லிவிட்டோமோ என்றெண்ணி, சொல்லவந்ததை அப்படியே நிறுத்திவிட்டு நாக்கைக் கடித்துக் கொண்டாள். 

"அப்புறம் என்னாம்மா.. நீயே பாரேன் திருச்சியிலிருந்து வந்ததிலிருந்து இப்படி பெயரஞ்ச மாதிரி இருந்தா கேக்கணும்னு தோணுமா தோணாதா! நீயே சொல்லு?. அண்ணன் இப்படி இருந்து நீ பாத்திருக்கியா?" இதை அவள் சொல்லி முடிக்கவில்லை அதற்குள் செல்வா

"இப்ப என்னடி உனக்குத் தெரிஞ்சாகணும். நானும் பத்திட்டுருக்கேன்; நான் சத்தியமா யாரையும் லவ் பண்ணல போதுமா" அவன் சொல்லவும் உமாவுக்கு சுரீரென்று இருந்தது. அவன் குழப்பத்திற்கும், பேசாததற்கும் என்ன காரணமென்று அவளுக்குத்தான் தெரியுமே. ஒருவகையில் அதற்க்கு அவளும்தானே  காரணம். பாத்ரூமில் உமா அஜாக்கிரதையாக இருந்ததன் விளைவு இப்போது... மகன் மகள் சண்டையில் வந்து நிற்கிறது.

'உன்மேல் உள்ள பாசத்தில் கேள்வி கேட்கும் தங்கையிடம் இப்படிக் கடிந்து கொள்ளாதே' என்று மகனிடம் சொல்ல அவளுக்கும் ஆசையாகத்தான் இருந்தது. ஆனால் அதை எப்படிச் சொல்லுவாள். அவன் கண்களை ஏறிட்டுப் பார்ப்பதற்க்கே அவளுக்கு இப்போது வெட்கமாயிருந்தது. எல்லாவற்றிற்கும் மேல் இன்று அவன் படுக்கையில் அவனை நினைத்தே கைவேலை வேறு, சொல்லவும் வேண்டுமா உமாவுக்கு.

"சரி விடுடீ பூஜா. அவன் ஒருவாரம் புட்பால் விளையாடிட்டு வந்து டையர்டா இருப்பான் ரெண்டு நாளாச்சுன்னா எல்லாம் சரியாயிடும்" அது மகனுக்கும் உறைக்கும் படியாகவே மகள் பூஜாவிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். 

ஆனால் பூஜாவுக்கோ, இன்று எல்லாமே வித்யாசமாகத் தோன்றியது. அம்மாவும் மகனும் அருகருகே அமர்ந்திருந்தும் இன்னமும் சரியாக முகம் கொடுத்து கூடப் பேசிக்கொள்ளவில்லையே!? எதற்கு அவ்வளவு இடமிருந்தும் அவனிடமிருந்து விலகி தன்னை இடித்துக்கொண்டு அமருகிறாள் அம்மா! அவர்களுக்குள் அப்படி என்னதான் நடந்து இருக்கும்? என்ன காரணமாக இருக்கும்? அவளுக்கு ஒரே  குழப்பமாக இருந்தது. ஆனால் எதோ பிரச்சனை என்பது மட்டும் அவளுக்கு நன்றாகக் புரிந்தது. அதைத் தெரிந்து கொள்ளாவிட்டால் அவளுக்கு தலையே வெடித்துவிடும்போல் இருந்தது. எல்லாவற்றையும் கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்த அவளது டிடெக்ட்டிவ் மூளை பரபரவென்று வேலைசெய்யத் தொடங்கியது. எதற்கும் அண்ணனிடம் சமாதானமாகவே போய் விடலாம். அப்போதுதான் அவர்களுக்குள் என்ன நடந்தது என்பதை தெரிந்துகொள்ள முடியும் என்ற எண்ணத்தில், செல்வாவை நோக்கி

"அண்ணா... சாரிண்ணா. என்ன மன்னிச்சுடு. நான் தெரியாமப் கோபப்பட்டுப் பேசிட்டேன். சாரி!" முகத்தை பாவமாக வைத்துக் கொண்டு அண்ணனிடம் மன்னிப்புப் கேட்டாள். அதற்க்கு செல்வாவும் 

"சரி விடுடி பூஜா. நானும்தான் உன்கிட்ட கோபப் பட்டுட்டேன். சாரி" உண்மையிலேயே தங்கையை மனம் நோக வைத்துவிட்டதற்காக அவனும் உள்ளூர வருந்தினான். உமாவுக்கோ என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. அவள் கண்கள் குளமாகியது. மெதுவாக மகன் கண்களை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள். அவள் பார்வையில் மன்னிப்பும், நன்றியும் மற்றும் அன்பும் கலந்திருந்தது. அவனது பெருந்தன்மையான வார்த்தைகளை கண்களாலேயே ஆமோதித்தாள்.

அந்த இரவு நேர கார் பயணம் மூவருக்கும் லேசான உறக்கத்தை வரவழைக்க அப்படியே மூவரும் கொஞ்சம் கண்ணையர்ந்தார்கள். மணி மெதுவாக இரவு ஏழைத் தொட்டுக்கொண்டிருந்தது. கார் ஒரு சாலையோரக் கேன்டீனில் இரவு உணவுக்காக  நின்றது.

மூவரும் காரை விட்டு இறங்கி மெல்ல நடந்தார்கள். அங்கே பூஜா அவசரமாக அங்கிருந்த பாத்ரூமிற்குச்  செல்ல. உமா மெல்ல மகனிடம் திரும்பி 

"டேய் செல்வா, சரிடா" பாவமாக மகனின் முகத்தைப் பார்த்தாள்

"இப்ப எதுக்கும்மா எங்கிட்ட சாரியெல்லாம் கேக்குறே" அம்மாவை கேள்விக்குறியோடு பார்த்தான்

"செல்வா, வந்து.... என்னால தான எல்லாம். நான்தான் அன்னைக்கு பாத்ரூம்ல கொஞ்சம் கவனக் குறைவா இருந்துட்டேன். அதுக்காகத்தான நீ சரியா பேச மாட்டிங்குறே? அவளுக்கு முன்னாடி எப்பவும் போல நார்மலா நடந்துக்கலாம். இல்லன்னா கூட்டிப் பிசாசு சும்மா விடாது. நோண்டி நோண்டி கேள்வி கேட்டுட்டு இருக்கும். என்ன நடந்ததுன்னு தெரியலைன்னா அவளுக்கு தலையே வெடிச்சிடும். அவளும் உண்மையிலேயே உம்மேல ரொம்ப பாசம் வச்சிருக்காடா செல்வா. அதான் நீயும் இப்படி டல்லா, உம்முன்னு இருக்குறது அவளுக்குப் பிடிக்கல" அம்மாவின் தெளிவான புரிதலும், சரியான விளக்கமும் அவனை மிகவும் ஆச்சரிய பட வைத்துவிட்டது.

"சாரிம்மா. வந்து, நீங்க எங்க என்ன தப்ப நினைச்சிடுவீங்களோன்னு...?! அதான் கொஞ்சம் பயந்துட்டேன்" அம்மாவுக்கு விளக்கமளித்தான் செல்வா

"அம்மா எதுக்குடா உன்னை தப்பா நினைக்கப் போறேன். அம்மா அதெல்லாம் அப்பவே மறந்துட்டேன்" உமா மறக்கவில்லையென்றாலும் மறந்ததாகப் மகனிடம் பொய் சொன்னாள்.

"தேங்க்ஸ் ம்மா"

"எதுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லுறே? அம்மாவ பிறந்த மேனியா பாத்ததுக்கா?" அவளை அறியாமல் வார்த்தைகள் வந்து விழ, வெட்கத்தில் தலையைக் குனிந்து கொண்டாள்.

"இல்லா... வந்து... அது!" செல்வா வார்த்தைகள் தேடித் தடுமாறினான்

"அதான் நல்லா பாத்துட்டியே. இல்லேன்னா ஆயிடுமா? ; அது சரி போகும்போது ஏன் நின்னு மறுபடியும் திரும்பிப் பத்தே?" 

"அம்மா... நீங்கதான் எல்லாத்தையும் மறந்துட்டீங்கன்னு சொன்னீங்களே?!" குழப்பத்துடன் அம்மாவை பார்த்தான்.

"மறந்தாங்களாம், மறந்தாங்க. போடா...! நீ சரியான டியூப் லைட்டுடா" சொல்லிவிட்டு அம்மா ஓட்டமும் நடையுமாக அவனிடமிருந்து விலகிச் செல்ல, அவனும் அம்மாவின் அசைந்தாடும் அழகான குண்டிகளையே கண்கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அவனுக்கோ ஆச்சரியமாக இருந்தது. நன்றாக இழுத்துப் போர்த்தியபடி, அழகான குடும்பக் குத்துவிளக்காக வீட்டிற்குள் வலம் வரும் அம்மாவா இப்படிப் பேசுவது. அவளுக்குள்ளும் இப்படியெல்லாம் ஆசைகள் இருக்குமா? இல்லை, இதெல்லாமே நமது கற்பனைதானா? ரொம்பவும் குழப்பமாக இருந்தது அவனுக்கு.

ஒருவழியாக அனைவரும் அந்தக் கேன்டீனில் சாப்பிட்டுவிட்டு மீண்டும் அந்தக் காரில் ஏறிப் புறப்பட, இந்த முறை தன்கையின் அறிவுறுத்தலின் பேரில் முதலில் இடதுபுறம் டிரைவர் சீட்டுக்கு பின்னால் செல்வாவும் அதற்கப்புறம் அம்மாவும், வலதுபக்கம் பூஜாவும் அமர்ந்துகொள்ள மீண்டும் கார் புறப்பட்டது. காரில் ஏறும் முன்பே அம்மாவின் லேசான புன்னகையையும் அதற்க்கு செல்வாவின் அசட்டுச் சிரிப்பும் என்று முழுவதுமாக மாறிவிட்ட அவர்களின் வித்யாசமான நடவடிக்கைகளை பூஜா கவனிக்கத் தவறவில்லை. அவளுக்கு இப்போது மேலும் குழப்பம் அதிகரித்தது. நாம் சாப்பிட்டு வருவதற்குள் அவர்களுக்குள் அப்படி என்ன நடந்துவிட்டது. ஏன் இந்த மாற்றம்? யோசித்துக்கொண்டே இருந்தாள்.

இப்போது அம்மாவும் செல்வாவும் சகஜமாய் பேசிக்கொண்டே வந்தார்கள். அல்லது சகஜமாக இருப்பதுபோல் நடித்துக்கொண்டே வந்தார்கள். அவர்கள் பேசும் வார்த்தைகளுக்கும் அவர்களின் கண்களின் மொழிகளுக்கும் பெரிய வேறுபாட்டை பூஜா உணர்ந்தாள்

கார் போய்க்கொண்டே இருக்க, அம்மா மகன் இருவரின் பார்வைப் பரிமாற்றங்களையும், அவ்வப்போது அம்மாவின் முகத்தில் இருந்த பிரகாசத்தையும், புன்னகையையும் பூஜா நோட்டமிட்டுக்கொண்டே வந்தாள். கொஞ்ச நேரத்துக்கெல்லாம்,

"அம்மா, எனக்குத் தூக்கமா வருது நான் தூங்கப் போறேன். ஊரு வந்தா என்ன எழுப்புங்க" என்று சொல்லிவிட்டு பூஜா கண்களை மூடி தூங்குவதுபோல் பாசாங்கு செய்யத் தொடங்கினாள்.

மகனின் நெருக்கமும் இரவின் குளிருமாகச் சேர்ந்து மீண்டும் உமாவுக்குள் உறங்கிக் கொண்டிருந்த காம ஆசைகளை மெதுவாக எழுப்பத் தொடங்கியிருந்தது. இபோது கார் அந்த சாலைகளில் மெல்லிய இரவைக் கிழித்துக்கொண்டு பயணித்துக் கொண்டிருக்க அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக இருந்த சாலையோர விளக்குகளும், கடைகளும் மட்டுமே லேசான வெளிச்சத்தை அவர்கள் மேல் வீசிக் கொண்டிருந்தது. ஒருமுறை தலையைத் திருப்பி, மகள் தூங்குகிறாளா என்பதை உறுதிப்படுத்திக்கொண்ட உமா, மகனிடம் திரும்பி

"செல்வா அம்மாவுக்கும் தூக்கமா வருது நானும் கொஞ்சம் தூங்குறேன். அம்மா உன் மேல கொஞ்சம் அப்படியே சாஞ்சிக்கட்டுமா? சொல்லிவிட்டு அவன் பதிலுக்குக் கூட காத்திருக்காமல் மகனின் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள், அந்த அன்னை. இப்போது தனது தொடைகளை வேண்டுமென்றே செல்வாவின் தொடைகளில் உரச விட்டாள். இவை எல்லாமே தவறென்று அவளுக்குத் தெரிந்தும், அவள் உடலோ எதையுமே கேட்பதாகத் தெரியவில்லை. 'அவன் உன் மகன்' என்று மனதின் ஆழத்தில் இருந்து வந்த ஓசையை அப்படியே தூக்கி எறிந்துவிட்டாள். அவன் முகத்தை ஒருமுறை ஏறிட்டுப் பார்த்துவிட்டு, அவனது தோள்களில் சாய்ந்து குழந்தை போல் தவழ்ந்துகொண்டிருந்தாள். அவளது அழகிய பட்டுக் கன்னத்தை ஓரிருமுறை அவனது கடினமான தோள்களில் வைத்து அப்படியே தேய்த்துக் கொண்டே வந்தாள்.

இப்போது உமாவுக்கு அவள் கைகளும் பரபரக்க, மெதுவாக கைகளை உயர்த்தி அவன் மார்பின் ஊடாக வைத்துக்கொண்டாள். உமா கண்கள் மூடி தூங்குவதுபோல் நடிக்க, இப்போது பூஜா லேசாகக் கண்களைத் திறந்து நிழலாகத் தெரிந்து கொண்டிருந்த அம்மாவின் செயல்களையே ஆச்சரியமும், படபடப்புமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். வேறொரு சந்தர்ப்பமாக இருந்திருந்தால் பூஜா இது வெறும் அம்மா மகன் பாசத்தின் வெளிப்பாடு என்றே நினைத்திருக்கக் கூடும். ஆனால் இப்போது நிலைமையே வேறு. காரில் ஏறி கேன்டீனில் நிறுத்தும் வரை எதுவுமே பேசிக்கொள்ளாமல் வந்த அம்மாவும் மகனும் இப்போது கார் மீண்டும் புறப்பட, அந்நியோன்யமாகி விட்டது அவளுக்கு ஆச்சரியத்தையும் குழப்பத்தையும் சேர்த்தே தந்தது.

அங்கே குழம்பிக் கொண்டிருந்தது பூஜா மட்டுமல்ல செல்வாவும்தான். அவனுக்கும் அம்மாவின் பேச்சும் செயல்களும் புதிதாக இருந்தது. இதுவரை அவனுக்கு உமா அம்மாவாகவே தெரிந்து கொண்டிருந்தாள். இப்போது அவளை மகன் ஒரு பெண்ணாகப் பார்க்கத் தொடங்கியிருந்தான். உமாவின் செயல்கள் அனைத்தும் அவனுக்கு அம்மாவை நிர்வாணமாக பார்த்த குற்றவுணர்வைப் போக்கியிருந்தாலும், அவளின் இந்தச் செயல்கள் அவனை மேலும் குழப்பத்தில் ஆழ்த்தியிருந்தது. அம்மாவின் இந்த புதிய உடல் ஸ்பரிசங்களுக்கு அவன் என்ன எதிர்வினையாற்றுவது, அவள் தன்னிடம் எதை விரும்புகிறாள் என்று தெரியாமல் மிகவும் குழம்பினான். 

ஒரு முறை திரும்பி தங்கையைப் பார்க்க அவளும் இப்போது கண்களை மூடி மீண்டும் தனது நடிப்பினைத் தொடர்ந்தாள். இப்படியாக அந்த இருளில், அவர்கள் மூவருக்குமே மற்றவரது செயல்களால் இதயத் துடிப்பு இரட்டிப்பாகிக்கொண்டே இருந்தது. கூடுதலாக உமாவுக்கு மகனின் நெருக்கமும் அவனிடமிருந்து வந்த ஆண் வாசனையும் அவள் பெண்ணுறுப்பையும் சேர்த்து தொடர்ந்து நனைத்துக்கொண்டே இருந்தது. நன்றாக தூக்கத்தில் விழுவதுபோல் உமா அவளது கைகளை மகனின் தொடைகளில் வீழ்த்தியிருந்தாள். அது அவனது கடினமான தொடைகளில் அவனது ஆண்மைக்கு நெருக்கமாக படர்ந்திருக்க.

அவனையும் அறியாமல் அம்மாவின் மென்மையான கைகளில் இருந்து வந்துகொண்டிருந்த சூடு அவன் ஆண்மையை மெதுவாகத் தட்டி எழுப்பிக் கொண்டிருந்தது. அவன் லேசாக தலையை இடதுபக்கமாகத் திருப்ப, அம்மாவின் தலையில் கூந்தலில் இருந்து வரும் வாசனை அவனது நிலைமையை இன்னமும் மோசமாக்கியது. அது பூக்களின் வாசமா, பாலின் வாசமா, அம்மாவின் வியர்வையின் வாசமா என்று தெரியாமல் தடுமாறினான்.

 இப்போது உமா, மகன் லேசாக நகர்ந்து அசௌகரியமாக அசைவதை உணர, அப்படியே தோள்களில் சாய்ந்து குனிந்தபடியே கண்களைத் திறந்து பார்த்தாள்.  இப்போது அவளுக்கும் செல்வாவின் சங்கடமான நிலைமைக்கான காரணம் புரியத் தொடங்கியது. அவனது பேண்டுக்குள் தொடைகளை ஒட்டி ஒரு பெரிய பைப்பை வைத்தது போன்று  எதோ ஒன்று புதிதாக அபரிமிதமாக வளர்ந்திருந்தது. அது அவனது பேண்டை முட்டியபடி புடைத்து கட்டியாகத் தெரிந்துகொண்டிருந்தது. மகனின் நீளமும், அளவும் உமாவுக்கு அதிசயமாக  இருந்தது. ஆண்களுக்கு இவ்வளவு நீளமாகக் கூட ஆணுறுப்பு விறைப்படையுமா என்று கண்கள் விரிய ஆச்சரியப்பட்டாள். இதுவரைக்கும் அவளுக்குத் தெரிந்ததெல்லாம் கணவனின் மூன்றங்குல சாக்பீஸ் உறுப்பு மட்டுமே. ஆனால் அங்கே அதன் தடிமன் அவளது இதயத்துடிப்பை இன்னமும் அதிகரிக்கச் செய்தது. அவள் காண்பது கனவா நினைவை என்று தெரியாமல் குழம்பியவள், என்ன செய்கிறோம் எது செய்கிறோம் என்று தெரியாமலேயே இடது கையை  தொடைகளில் மேல்நோக்கி நகர்த்தி மகன் சுதாரிப்பதற்குள் அவனது ஆணுறுப்பை சட்டென்று தொட்டுவிட, அங்கே இருவருக்குமே உடலில் வெடுக்கென மின்சாரம் பாய்ந்தது போன்றதொரு உணர்வு. அடுத்தவினாடி அவளும் கைகளை வெடுக்கென்று அங்கிருந்து விலக்கிக் கொண்டாள். அந்தநொடி அவனுக்கு தன் அம்மாவும் தூங்காமல் முழித்திருக்கிறாள் என்பதை உணர்த்தியது. அந்த எதிர்பாராத சம்பவத்தால் இருவருமே ஒருவரது இதயத் துடிப்பை மற்றவர் கேட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.

அருகிலிருந்து இந்த அம்மா மற்றும் மகனின் சில்மிஷங்களை கண்டுகொண்டிருந்த உமாவின் நிலைமையோ இன்னும் மோசம். அவளுக்கும் இப்போது என்ன காரணத்தாலோ அவளது பெண்ணுறுப்பும் ஈரத்தை கசிந்து முழுவதுமாக அவளது உள்ளாடையை நனைந்து விட்டிருந்தது. மூவருக்கும் இப்போது அடுத்து என்ன செய்வதென்ற குழப்பம். குழப்பத்துடனேயே எப்படியோ ஒருவழியாக எப்படியோ தூங்கியும் போனார்கள். 

இப்போது கார் விருதுநகர் தாண்டி கோவில்பட்டியை நெருங்கிக் கொண்டிருக்க, ட்ரைவர்...

"சார் .... சார்... என்னங்க... என்னங்க, எழுந்திருங்க" என்ற சற்று உரத்த சத்தத்தில் அழைக்க அது அந்த மூவரையும் எழுப்பி விட்டது.

"சார், இன்னும் ஒன் அவர்ல ஊருக்கு போயிடலாம். இப்ப டீக்கு எதாவது வண்டியை நிறுத்தணுமா. ஏதாவது சாப்பிடுறீங்களா?" ட்ரைவர் கேட்க. செல்வா, இன்னமும் அவன் தோள்களில் சாய்ந்துகொண்டிருந்த அம்மாவைப் பார்த்தான், அவளும் மகனின் முகத்தை ஏறிட்டுப் பார்த்தபடி.

"இல்ல கண்ணா, ஊருக்கே போயிடலாம். இந்நேரம் டீயெல்லாம் வேண்டாம்" உமாவுக்கொ, இன்னமும் அவள் மகனின் சூடான ஸ்பரிசத்திலிருந்து விடுபட மனதே வரவில்லை. செல்வாதான், டிரைவர் ரொம்ப நேரமாக வண்டி ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிறார் அவருக்கும் கொஞ்சம் ரெஸ்ட்டு வேணும் என்று சொல்ல மூவரும் இறங்கி அங்கிருந்த ஒரு கேன்டீனில் டி குடித்துவிட்டு பயணத்தை தொடர,

அதிகாலை ஒரு 3.30 சுமாருக்கு அவனது சொந்த ஊருக்கு மூவரும் வந்து இறங்கினார். அது திருநெல்வேலிக்கு அருகில் தாமிரபரணி ஆற்றங்கரையில் அமைந்திருக்கும் ஒரு அழகிய கிராமம். 

அவனின் பெரியம்மா 'செல்விதான்' வந்து மூவரையும் வரவேற்றாள்.

(தொடரும்)

PS: தொடர்ந்து உங்களது கருத்துக்களை பகிர்ந்துகொள்ளுங்கள். உங்கள் கருத்துக்கள் மட்டுமே கதைக்கு ஊக்கமும் ஊதியமும். தொடர்ந்து இணைந்திருங்கள்