Incest நடந்தது நடந்தபடி (செம கட்ட மாமியாரின் கெழட்டு கூதி)

[increv]

ஒரு நாலு நாள் போயிருக்கும். எனக்குள்ள ஒரு பயம் மட்டும் இருந்துச்சு.
வருத்தம்னு கூட சொல்லலாம். ஏன்னா நான் எப்பவுமே அவங்கள தப்பா பார்த்ததில்லை..அன்னைக்கு சொன்னது கூட ஒரு விளையாட்டு போக்கு தான். ஆனாலும் சொன்னது தப்புதானே? மன்னிப்பு கேட்கணும்னு தோணுச்சு. ஆனா எப்படி ஆரம்பிக்க?
யோசனையிலேயே இருந்தேன்.

அன்னிக்கி ராத்திரி சாப்டுட்டு விமலாவோட பேசிட்டு இருந்தேன். டக்குனு அவளுக்கு போன் வந்தது, பார்த்தா அத்தைதான்.
மனசுக்குள்ள ஒரு பீதி இருந்தாலும் காட்டிக்கல.
கொஞ்ச நேரம் விமலா பேசிட்டு அப்டியே போன எங்கிட்ட குடுத்தா..

விமலா-இந்தாங்க, அம்மா பேசறாங்க.

நான்-இல்லடி நீயே பேசிட்டு வெச்சுடு.

விமலா-உங்கள மதிச்சு பேசுறதே பெருசு, இதுல ஓவரா பண்றது வேற. மூடிட்டு பேசுங்கனு சன்னமா சொன்னா.
(என் நேரம்...இவை வேற வெவஸ்த கெட்டவ)

நான்-ஹலோ..

அத்தை-ஹலோ......எப்படி இருக்கீங்க மாப்ள.
.
நான்-நல்ல..நல்லா இருக்கேன் அத்தை...

அத்தை-சரி மாப்ள, நான் வெச்சுடறேன்...

நான்-ஓகே அத்தை....

அன்னிக்கு அப்டியே படுத்துட்டு தூங்கிட்டேன்...
அதுக்கப்புறம் பெரிய விஷயம் ஏதும் நடக்கல. நான் பாட்டுக்கு என் வேலை அலைச்சல்னு இருந்துட்டேன்.ரெண்டு மூணு மாசம் நல்ல போய்ட்டு இருந்துச்சு. இந்த சமயம் பார்த்து எனக்கு கொஞ்சம் பணத்தேவை இருந்துச்சு. காரணம் வீடு விஷயமா
ஒருத்தர்கிட்ட பேசி அட்வான்ஸ் எல்லாம் சொல்லி வெச்சுருந்தேன். ஒரு அஞ்சு லட்சம் தேவைப்பட்ட நிலைமைல என்ன செய்றதுன்னு தெரியாம மாமனாருக்கு போன போட்டேன்.

நான்-மாமா எப்படி இருக்கீங்க?

மாமா-இருக்கேன் மாப்ள சொல்லுங்க.

நான்-ஒண்ணுமில்ல, புரோக்கர் ஒருத்தர்கிட்ட பேசி வெச்சுருந்தேன், அட்வான்ஸ் கொஞ்சம் தேவைப்பட்டுச்சு... அதான்..

மாமா- அட நீங்க இன்னுமா அந்த பணத்தை வாங்கல? அத அவ தம்பிகிட்ட கொடுக்கட்டுமானு வேற கேட்டுகிட்டு இருந்தா.. (விமலாவோட தாய்மாமா).. எதுக்கும் நீங்க அத்தைகிட்ட
ஒரு போன போடு கேளுங்க...நான் கொஞ்சம் வேலையா வெளில வந்துருக்கேன்..
நான்-(என்னடா இது ...பணம் அம்பேல்?...இருந்த நம்பிக்கைல இந்தாளு கல்ல தூக்கி
போடறாரே..) சரி மாமா, நான் பேசிக்கிறேன்... வெச்சுடறேன்...
கொஞ்ச நேரம் யோசிச்சேன்...போன் போட்டு கேக்கறது அவ்வளவு சரியாய் இருக்குமான்னு தெரில, முப்பது கிலோமீட்டர்தான், பைக்கை ஒரு அலுத்து அலுத்துனா நேராவே போயி
கேட்டுட்டு வந்துடலாம்னு மனசு சொன்னுச்சு.. கெளம்புனேன்....


கொஞ்சம் யோசனையோடதான் காலிங்பெல்ல அடிச்சேன். அத்தைதான் தொறந்தாங்க. முகத்துல ஒரு ஆச்சர்யம் கலந்த அதிர்ச்சி. விமலாவும் வந்துருக்காளான்னு ஒரு சின்னபார்வை. டக்குனு சுதாரிச்சுக்கிட்டே, வாங்க மாப்ள, வாங்க..என்ன திடீர்னு ?
கேட்டுகிட்டே சேர எடுத்து போட்டாங்க..

நான்-ஒண்ணுமில்ல அத்த, இந்த பக்கம் ஒரு வேலையா வந்தேன்..அதான் அப்டியே
பார்த்துட்டு போலாம்னு...
அத்தை-ஹ்ம்ம்.. ஒரு நிமிஷம் மாப்ள னு சொல்லிகிட்டே கிட்சனுக்குள்ள
நுழைஞ்சாங்க..கண்டிப்பா காபியோடு பஜ்ஜி கிஜ்ஜியும் வரும்னு எனக்கு தெரியும்...

நான்-அத்த அதெல்லாம் ஏதும் வேணாம்..நான் இந்த பணம் விஷயமா கேட்கலாம்னு
வந்தேன்...மாமா எதுவும் சொல்லலியா உங்ககிட்ட?

அத்தை- சொன்னார் சொன்னாரு.. நீங்க தப்பா நெனைக்கலன்னா, ஒரு சின்ன சிக்கல்...

நான்- சொல்ல்லுங்கத்த பரவால்ல..
அத்தை- என் தம்பி கொஞ்சம் பணத்தேவைனு சொல்லிக்கிட்டு இருந்தான்... ஒரு மூணு
லட்சம் குடுக்க வேண்டியதா போச்சு... பாக்கி ஏழு தான் இருக்கு...அதான்...
நான்- அட அவ்ளோதானே, நான் கேக்க வந்தது அஞ்சு லட்சம்தான்...ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல. இன்னும் சொல்லப்போனா எனக்குதான் கூச்சமா இருந்துச்சு எப்படி கேக்கறதுனு...
அத்தை-எங்கிட்ட என்ன தம்பி கூச்சம்.. நீங்க எனக்கு புள்ள மாதிரி.
நான்-ஹ்ம்ம்.. உங்க மாதிரி எனக்கு அம்மாவும் கிடைக்கல, பொண்டாட்டியும் கிடைக்கல. ஆனா நீங்க மாமியாரா கெடச்சது கண்டிப்பா என் பாக்கியம்..

சந்தோஷத்தோட பணத்தை வாங்கிட்டு கிளம்பினேன் நான். புரோக்கர் கிட்ட குடுத்துட்டு வீட்டுக்கு நடையை கட்டினேன்.
அங்கே...

என்னங்க ரொம்ப சிரிப்பும் சிந்தனையுமா இருக்குற மாதிரி தெரியுது? ஆபீஸ்ல ஏதும்
ப்ரோமோஷன் கெடச்சுதா இல்ல லாட்டரி ஏதும் விழுந்துச்சா? னு கேட்டுகிட்டே வரவேற்றா என் பொண்டாட்டி.
நம்ம வாய்தான் நாற வாய் ஆச்சே.. பாருங்க என்ன ஆச்சுன்னு...
நான்- இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல என் பொண்டாட்டி ஒரு வீட்டுக்கு சொந்தக்காரி ஆகபோறா.. அந்த சந்தோசம்தான்..

விமலா- அடடே.. எப்படிங்க?

நான்-இப்போதான் ப்ரோகேர்கிட்ட சுளையா அஞ்சு லட்சம் குடுத்துட்டு வர்றேன்...

விமலா - (முகம் மாறியது) எப்புடி வந்துச்சு அஞ்சு லட்சம்?

நான்- அதெல்லாம் டாப் சீக்ரட்.. உனக்கென்ன? சந்தோசமா இல்லையா?

விமலா- மரியாதையா சொல்லுங்க. இல்ல நடக்கறதே வேற///

நான்- இல்லடி ஆபீஸ் ல லோன் போட்ருக்கேன்..

விமலா-யோவ்..அறிவு இருக்க உனக்கு? சோறுதானே ஆக்கி போடுறேன்.. அதைத்தானே திங்குற? படிச்சு படிச்சு சொல்லியும் பணம் கடன் வாங்கி உனக்கு என்ன அப்டி ஒரு
வீடு வேண்டி கெடக்கு.
நான்- என்னடி இப்புடி பச்சை பச்சயா திட்டுற... நீ சந்தோசப்படுவேன்னு நெனச்சா...

விமலா- எவன்கிட்ட அந்த பணத்தை குடுத்தியோ திருப்பி வாங்கி ஆஃபீசிலே
குடுத்துட்டு அப்புறமா பேசு. அதுவரை நான் பேசறதா இல்ல!!

நான்-விமலா..விமலா...

இதுதான் பிரச்சனையே...நாம ஒன்னு நெனைக்க, தெய்வம் வேற ஒன்னு கொடுக்குது
பதிலுக்கு.. என்ன கருமம்டா இதுனு நொந்துக்கிட்டே உக்காந்திருந்தேன்...

மறுநாள் ப்ரோக்கேர்கிட்ட பச்சை பச்சயா அசிங்கமா திட்டு வாங்கி அந்த பணத்தை திருப்பி வாங்குறதுக்குள்ள...அது எனக்குத்தான் தெரியும்.
அடுத்தநாள்..

இந்தாடி, நான் வாங்குன பணம். இன்னைக்கு மதியமே ஆபீஸ்ல விட்டு எறிஞ்சுடறேன் போதுமா? ஒரு ஆம்பள சுயமா சிந்திச்சு ஒரு முடிவு கூட எடுக்க முடியாம ஏன்தான் இப்டி கொடும படுத்துறீங்க? அப்படி என்னடி தப்பு பண்ணேன் நான்? ஒரு லோன்
போட்டேன். அது தப்பா.. ஊர்ல இருக்க மத்தவன் மாதிரி தண்ணி அடிச்சேனா இல்ல ஊர சுத்துனேனா? சொந்த வீடு கட்ட ஆசைப்பட்டு பணம் ஏற்பாடு பண்ணேன்... அது தப்பா?
(இப்படி கேட்டதும்தான் எனக்கு மனசு கொஞ்சம் நிம்மதியா இருந்துச்சு. ஆனா அந்த
நிம்மதி அடுத்த செகண்ட்ல காலி..கடன்காரி..)

ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் என்னையும் அந்த பணப்பையும் பார்த்துகிட்டே இருந்தா என் பொண்டாட்டி. அவ மூஞ்சி போன போக்கு எனக்கே பயமா இருந்துச்சு...

விமலா- உண்மையா சொல்லுங்க.. இந்த பணம் ஆபீஸ்ல வாங்குனதா?

நான்- ஆமா. ஏன்? (கொஞ்சம் தயக்கம் இருக்கத்தான் செஞ்சுது)
விமலா- அப்புறம் எப்புடி எங்கம்மா வீட்டு மஞ்சப்பைல பணம் இருக்கும்?

நான்- (அடப்பாவி மண்டைய மாத்தினேன் கொண்டைய மறந்துட்டேனே)
விமலா-சொல்லுங்க. கேக்கறேன்ல...

நான்- இல்ல விமலா...அது வந்து...உங்கம்மா தான்...பணம் இருக்குன்னு..கடனா...

விமலா- இன்னும் அரை மணி நேரம் உங்களுக்கு டைம்.. என்ன பண்ணனும்னு தெரியும்ல?

நான்- பணம் உங்க வீட்ல இருக்கும். போதுமா? ஆள விடு...
அடுத்த கொஞ்ச நேரத்துல நான் என் மாமியார் வீட்டு முன்னாடி நின்னேனு உங்களுக்கு சொல்ல வேண்டிய அவசியமே இல்ல...ஆனா நான் அங்க போயி சேர்றதுக்குள்ள என்
பொண்டாட்டி என் மாமியாரை போட்டு வறுத்து எடுத்துருக்கானு எனக்கு தெரியாம
போச்சே...
மாமாதான் வந்தார்.. - வாங்க தம்பி. சந்தோசமா?

நான்- இல்ல மாமா .. அது வந்து...

அத்தை- என்னங்க... ஏதும் பேசாதீங்க.. பணத்தை வாங்குங்க முதல்ல. சொல்லிட்டு விருட்டுனு உள்ள போய்ட்டாங்க.

அதுக்கப்புறம் நிஜமா சொல்லனும்னா ஆறு மாசம் பேச்சு வார்த்தை இல்ல. நானும் அங்க
போறதும் இல்ல.. அவங்களும் ஏன்னு கேட்டுக்கறது இல்ல.. இது நடந்தது 2010
வாக்குல..
இந்த சமயத்துலதான் என் பொண்டாட்டி கர்ப்பம் ஆனா..அது எப்படி என்ன மாயம்னு
தெரில, அம்மாவும் பொன்னும் எவ்ளோ சண்டை போட்டாலும் டக்குனு
சேர்ந்துக்குறாங்க.. ஆனா எனக்கு தர்ம சங்கடம்.. ரெண்டு பெரும் தினம் போன்ல
பேசிக்கிறதும் கொஞ்சிக்கறதும்..அப்பப்பா... தேரை இழுத்து தெருவுல விட்ட கதையா
ஆச்சு. ஆனாலும் மாமனார் பரவால்ல.. அவர் எப்போதும் போலத்தான் இருந்தார்.
ஒருநாள் அவர்கிட்ட கேட்டுட்டேன் வெளிப்படையாவே..
நான்- மாமா.. உங்ககிட்ட ஒன்னு கேக்கணும்.. அத்தைக்கு என் மேல ஏதும் கோபமா?
மாமா- ஆமா தம்பி.. நீங்க பாட்டுக்கு விமலாகிட்ட எல்லாத்தையும் சொல்லிடீங்க..
அவ இவளை விட்டு வாங்கு வாங்குனு வாங்கிருக்கா.. கண்டிப்பா இந்த கோபம்
இருக்கத்தான் செய்யும்.. விடுங்க போக போக எல்லாம் சரி ஆயிடும்.
நான்- சரி மாமா..பார்த்துக்கலாம்...
என்னதான் அப்டி சொன்னாலும், எனக்கு அன்னைக்கு முழுக்க தூக்கம் இல்ல.. ஒரு வேலை
நாம்தான் கிறுக்குத்தனமா பண்ணிட்டோமோ னு ஒரு எண்ணம்...சண்டை போட்டவங்களே
சமாதானமா பேசி சிரிச்சுட்டு இருக்கப்ப.. நாம ஏன் கூனி குறுகி ஒதுங்கி
நிக்கணும்? யோசிச்சுட்டே தூங்கிட்டேன் அப்டியே...
மறுநாள் நிஜமாவா அத்தை வீட்டு பக்கம் கொஞ்சம் வேலை இருந்துச்சு... சரி போயி
இன்னைக்கு ஒரு முடிவு பண்ணிட்டு வந்துடலாம்ணு கெளம்புனேன்...போறதுக்கு
முன்னாடி ஒரு போன் போட்டேன்...
அத்தை- ஹலோ....
நான்- ஹலோ நான்தான் அத்தை பேசறேன்...
அத்தை- தெரியுது சொல்லுங்க..
நான்-என்னை மன்னிக்கணும்.
அத்தை- எதுக்கு?
நான்- மணிச்சுட்டேன்னு சொல்லுங்க முதல்ல.
அத்தை- சரி மன்னிச்சுட்டேன்னு வெச்சுக்குங்க. சொல்லுங்க .
உடனே நான் போன கட் பண்ணிட்டேன். இனி நேர போயி பேசறதுல எந்த குழப்பமும்
இருக்காதுன்னு முடிவு பண்ணேன்..
அத்தைதான் கதவை தொறந்தாங்க.. பயங்கர ஷாக்..
அத்தை- வாங்க.. வாங்க் .. வாங்க்... வாங்க..
நான்- சொல்லாம வந்ததுக்கு மன்னிச்சுருங்க அத்தை-
அத்தை- அயோ பெரிய வார்த்தை எல்லாம் சொல்லதென்ங்க மாப்ள.
நான்- இல்லத்தை... இவ்ளோ நாளா நீங்க பெரிய முகம் குடுத்து கூட பேசல.. ஏன்
என்னானு எனக்கு புரியல. அந்த பணம் விஷயமா இருந்தா உங்க கால்ல விழுந்து
மன்னிப்பு கேட்டுக்குறேன்.
அத்தை- என்ன மாப்ள இது.. எனக்கு கோவம்லாம் ஏதும் இல்ல.


நான் கொஞ்சம் மனா
வருத்தத்துல இருந்தது உண்மைதான்.. ஆனா கோவம் ஏதும் இல்ல. நீங்க ஏதும்
நெனச்சுக்காதீங்க...
நான்- கோபம் இல்லாம ஆறு மாசம் எப்படி பேசாம இருந்தீங்க.. மாமா சொன்னாரு..
விஷயத்தை.. அதான் போன்ல மன்னிப்பு கேட்டேன்..
அத்தை- இது ஒரு விஷயமே இல்ல. எனக்கு கோவம் இல்லை. போதுமா??
நான்- ப்ரோமிஸ்?
அத்தை- சத்தியமா சொல்றேன்.
நான்- அதைக்கூட ஒரு கடுப்புலதான் சொல்றீங்க போல இருக்கு. கொஞ்சம்
சிரிச்சுகிட்டே சொல்லுங்க.
அத்தை- மாப்ள என்ன விளையாட்டு இது.. இப்டி எல்லாம் கேட்டுகிட்டு. எனக்கு கோவம்
இல்லை விடுங்க.
நான்- நீங்க சிருச்சுட்டே சொல்லுங்க. நான் நம்பறேன்.
அத்தை- இப்போ எப்படி மாப்ள.. உங்க முன்னாடி..
நான்- இல்லத்தை, நீங்க சிரிசிட்டே சொல்லாத வரை நான் நம்ப போறது இல்லை.
அத்தை- ஐயோ தம்பி புரிஞ்சுக்குங்க. நான் உங்க மாமியார்.. சிரிச்சுகிட்டே
அழுதுகிட்டே இதெல்லாம் வராது.. இயல்பா இருங்க. இயல்பா பேசுங்க. கோபம் இல்லை.
நான்- நான் நம்பலை. விடுங்க கிளம்புறேன்.
அத்தை- ஒரு நிமிஷம். .....


நான்- சொல்லுங்க ...
அத்தை: ஏன் இப்படி பிடிவாதம்.. எனக்கு சிரிச்சுக்கிட்டுலாம் சொல்ல வரல.. வேற
எப்படி நம்ப வைக்கணும்னு சொல்லுங்க..
நான்: சரி, நான் யோசிச்சு சொல்றேன்.. இப்போ கிளம்பறேன்..
என்ன இருந்தாலும், கொஞ்சம் ஓவரா பேசிட்டோமோ னு ஒரு எண்ணம் எனக்குள்ளயும்
இருந்துச்சு... ஆனா அதெல்லாம் நான் காட்டிக்கல. என்னை பொறுத்த வரை, என்னை
ரொம்ப அவங்க மதிக்கிறாங்க. என் மேல கோபம் இல்லாம இருக்கனும். அவ்ளோதான்.. அதை
நான் நம்பறதுக்கு கொஞ்சம் உறுத்தலா இருந்திச்சு, காரணம், ஆறு மாசம் பேசாம
இருந்துட்டு திடீர்னு கேட்டதும் கோபம் இல்லனு எப்படி சொல்ல முடியும்?
அடுத்த நாள் காலை-
அத்தைக்கு போன போட்டேன்...
அத்தை: சொல்லுங்க மாப்ள...
நான்: என்ன சொல்லுங்க மாப்ள? கோபம் இல்லனு பொய்தானே சொன்னீங்க?
அத்தை: ஆரபிச்சுடீங்களா? நம்புங்க தம்பி. உண்மையா கோபம் இல்ல.
நான்: சரி அப்டினா ஒன்னு செய்யுங்க. நேர்ல சிரிச்சிட்டே சொல்ல சொன்ன பண்ண
மாட்டேங்குறீங்க.. ஒரு போட்டோ சிரிச்ச மாதிரி அனுப்புங்க...
அத்தை: அதெப்படி அனுப்ப முடியும்?
நான்: செல்பீ எடுத்து அனுப்புங்க..
அத்தை: செல்பியா? அப்டினா???
நான்: எனது செல்பி தெரியாத?
அத்தை: நீங்க என்கிட்ட இப்டி கேக்கறதே தப்பு. என் வயசு என்ன, எனக்கு எப்படி
அதெல்லாம் தெரியும்?
நான்: (ஒரு நீண்ட மௌனம்)
அத்தை: ஹலோ... இருக்கீங்களா?
நான்: சரி.. ஒன்னு சொல்றேன் கேக்குறீங்களா?
அத்தை; சொல்லுங்க
நான்: செலஃபீ எடுக்க நான் சொல்லி தரேன். சரியா.. அதுக்கப்புறம் நீங்க எடுத்து
அனுப்புங்க...போதுமா?
அத்தை: சும்மா விளையாடாதீங்க தம்பி..கோவம்லாம் இல்லனு சொன்ன விட்ருங்க...
என்னனெமோ பேசிகிட்டு...
நான்: இல்ல.. அது..(போன் கட் ஆனது)
எனக்கு செம காண்டு.. நம்மள மதிக்கலயா இல்ல காமெடி பீசா நெனக்கிரங்களுனு
தெரில.. பள்ள கடிச்சுட்டு இருந்தேன்..
மதியம் ஒரு மூணு மணிக்கு வண்டிய விட்டேன்...
நான்: ஹலோ...
அத்தை: என்ன மாப்ள இது அடிக்கடி..
நான்: அத்தை கதவை தொறங்க...
அத்தை: என்னதுஉஉஉஉஉ????????
நான்: வெளிலதான் நிக்கிறேன்... தொறங்க...
ஒரு ௨ நிமிஷம் கழிச்சு வந்தாங்க அத்தை. மூஞ்சில ஒரு ரியாக்சனும் இல்ல.
அத்தை: என்ன இது விளையாட்டுத்தனமா?
நான்: செல்பி சொல்லி குடுக்க வந்தேன்..
அத்தை: மாப்ள போதும். ஏதோ சும்மா பேசுனீங்கன்னு நெனச்சா இப்படியா..
நான்: நீங்க என்னய மதிகள்னு நல்ல தெரியுது அத்தை..
அத்தை;" ஏன் இப்டிலாம் பேசறீங்க?
நீங்க பாட்டுக்கு செல்பி அது