Incest மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும்!

[Vimala1976]

அங்கே வீட்டில் உமா,

கணவரும் பிள்ளைகளும் அலுவலகத்துக்கும் கல்லூரிக்கும்  சென்றுவிட அந்த வீடே வெறிச்சோடியது. இப்படி இருப்பது உமாவுக்கு ஒன்றும் புதிது கிடையாது என்றாலும் அன்று அவளுக்குமே அந்தத் தனிமை தேவையான ஒன்றாக இருந்தது. காலையில் சிறிது நேரம் வீட்டு வேலைகளைச் செய்துகொண்டிருந்தவள் ஒரு பதினோரு மணி வாக்கில் வேலைகளையெல்லாம் முடித்துவிட்டு ஆசுவாசமாக டீவியின் முன்னாள் அமர்ந்தாள். அவளுக்கு பாடல்கள் கேட்பதில் விருப்பம் அதிகம் என்பதால் மியூசிக் சேனல் ஒன்றை வைத்துவிட்டு சோஃபாவில் ஆயாசமாக அமர்ந்தாள். டீவியில் உன்னை நினைத்து படத்திலிருந்து "என்னை தாலாட்டும் சங்கீதம் நீயல்லவா" என்ற பாடல் ஓடிக்கொண்டிருக்க அதனை சோஃபாவின் பின்னிருக்கையில் ஒய்யாரமாக சாய்ந்தபடி அப்படியே கண்கள் மூடி கேட்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். டீவியில் அந்தப் பாடல் முடிந்து அடுத்த இரண்டு பாடல்கழும் மெலோடியாகவே இருக்கவே, மூடிய கண்களில் இருந்த கருவிழிகள் பாடலுக்கு ஏற்ப அழகாக அசைந்து ஆடிக்கொண்டிருந்தன. அந்த நேரம் ஒரு சிறிய கிட்டார் பீஜிஎம் கேட்கத்தொடங்கியது, அதனைத் தொடர்ந்து 

"காதல் என்னுள்ளே வந்த நேரம் அறியாமல்
நாட்கள் இப்படி ஓடுதே வாழ்வில்"

என்ற பாடல் 'நேரம்' படத்திலிருந்து ஓடத் தொடங்க, மூடியிருந்த உமாவின் கண்கள் சாடாரெனத் திறந்து கொண்டது. அந்தப் பாடல் அவளுக்கு ஒன்றும் பிடிக்கும் என்பதால் அல்ல... அவளுக்கு நிவின் பாலியை ரொம்பவே பிடிக்கும். நிவின் பாலி ஒன்றும் அழகாய் இருப்பதால் அல்ல, அவன் தோற்றத்தில் தனது மகன் செல்வாவை போன்றே இருப்பதனால். அந்த நேரம் அவளுக்கு, "இல்லை இல்லை, என் மகன் அந்த நிவின் பாலி-யை விடவும் மிகுந்த பேரழகன்" என்று நினைத்துக்கொண்டிருக்க. எதனை மறக்க வேண்டும் என்று நினைத்தாளோ அவளுக்கு அதுவே மீண்டும் நினைவுக்கு வந்தது. தனது மகனின் நிர்வாண உடலும், அவனது அகன்று விரிந்த மார்பகங்களும், ஒட்டிய வயிறும்.. அதற்கும் கீழே அவன்.. நினைக்க நினைக்க அவளுக்கு அப்படியே உடல் சிலிர்த்துக்கொண்டது. அவளது உப்பிய மார்பகங்களில் கருஞ்சிவப்பு நிறத்தில் நீட்டிக் கொண்டிருந்த காம்புகள் மேலும் விறைத்து அவள் அணிந்திருந்த ஜாக்கெட்டை முட்டித் துளைக்க அங்கே உமாவுக்கோ  இன்பமானதொரு உணர்வு உடல் முழுவதும் பரவத் தொடங்கியது. உடல் உஷ்ணமாகி அவளது புடவைக்குள்ளே, தொடைகளுக்கு நடுவில் ஈரமானதொரு உணர்வு தோன்ற அந்த ஈரத்தில் அவள் உடலில் மின்சாரம் பாய்ந்தது; உமா துடித்தாள். அவளின் மார்பு அனிச்சையாக தானாகவே விம்மித் தணிய அப்படியே உடலை வில்லாக வளைத்து நெட்டித் தள்ளினாள். 

ஒரு சில வினாடிகளில் நடந்த இந்த இன்ப பெருக்கத்தால், உமா தன்னை மறந்த நிலையில் மெதுவாக தனது வலது கையை கொண்டு சென்று புடவைக்கு மேலே அவள் பெண்மை இருக்கும் இடத்தைத் தேடி அதனை அழுத்திப் பிடித்து பிசைந்து கொண்டாள். உணர்வுகள் கன்னா பின்னாவென்று அலைமோத இடுப்பை மேலும் கீழும் வளைத்தபடி அவள் தனது கைகளை வைத்து பெண்ணுறுப்பை மேலும் கீழுமாக தேய்க்கத் தொடங்கியிருந்தாள். என்ன செய்கிறோம் ஏது செய்கிறோம் என்ற நினைவு எதுமே இல்லாமல் தனது உடலின் வேட்கைகளுக்குக் கட்டுப்பட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவளது புடவைக்கு மேலேயே இருந்த விரல்களும் கைகளும் அவளுக்குப் போதுமானதாக இருக்கவில்லை. 'எனக்கு வேணும், எனக்கு வேணும் அது எனக்கு வேணும். எதாவது செய்யி உமா' என்று உடல் அவளுக்கு தீர்க்கமான கட்டளையிட. அப்படியே எழுந்து    அருகில் இருந்த மகனின் அறைக்கு அவசரமாக ஓடினாள். அவன் படுத்துக்கொள்ளும் படுக்கையில் வேகமாக ஓடிச் சென்று படுக்கைக்கு குறுக்காக தொப்பென விழுந்தவள், அப்படியே புடவையை பரபரவென்று மேலே ஏற்றிக் கொண்டாள். அவளது கைகள் எந்தக் கட்டளைக்கும் காத்திருக்கவில்லை. வலது கை தானாகவே தொடைக்கு நடுவில் ஊர்ந்து சென்று அவளது பெண்மையைப் பற்றி பிசைந்து கொண்டிருக்க, இடது கையோ மெதுவாக வயிற்றில் ஊர்ந்தபடி சென்று வலது மார்பைக் பற்றியது. பற்றியதும் மெதுவாகப் பிசைந்துகொண்டே, ஒரு விரலை தனது பெண்மைக்குள் நுழைத்து வீணை வாசிப்பது போன்று  உள்ளும் வெளியுமாக இழுத்து அசைக்க, சட்டென  உடலில் தேனாகப் பாய்ந்த இன்பம் அலை அலையாக உடலெங்கும் பரவத் தொடங்கியது. இப்படியே ஐந்து நிமிடங்களுக்கு மேலாக கைவேலைகளைப் பண்ணிக்கொண்டிருக்க, இப்போது ஹாலில் இருந்த டிவியில் இருந்து,

"தொடத்தொட மலர்ந்ததென்ன பூவே
தொட்டவனை மறந்ததென்ன?"

வந்த இந்தப் பாடல் வரிகள் அவளை மேலும் இம்சிக்கத் தொடங்கியது. அப்படியே இடது கையை நீட்டி அருகிலிருந்த மகன் படுத்துக்கொள்ளும் தலையணைகளில் ஒன்றை எடுத்தவள், அதனை மார்புக்கு குறுக்காக வைத்து இறுக்கமாக அனைத்துக் கொண்டாள். முகத்தில் புரண்டுகொண்டிருந்த தலையணையின் ஓரங்களில் மகனின் கழுத்திலிருந்து வந்துகொண்டிருந்த ஆண்மை வாசம், அவளது நாசியின் வழியே உடலெங்கும் பரவியது. அப்படியே, அவள் உடலை மின்சாரம் தாக்கியது போன்றதொரு உணர்வு. உமா மகன் கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டே தனது உடலை வில்லாய் வளைத்து கைகளையே அம்பாக்கி ஓர் மாபெரும் உச்சத்திற்கு தயாராகிக் கொண்டிருந்தாள். அந்த நேரம் பார்த்து, அவளது செல்போன் மணியடிக்க அதனை பொருட்டாகவே மதிக்காமல் தனது இரண்டு விரல்களை பெண்ணுறுப்பில் வைத்து வேகமாகக் குத்திக்கொண்டே...

"ஹாங்....ஹஆஸ்ஸ்ஸ்...ஹாங்...ம்ம்மாஆ... ஆஆஆ.. ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்" என்றதொரு பெருங்க்கூச்சலோடு அவள் உச்சத்தை தொட அவளது பெண்மையிலிருந்து பாய்ந்து வந்த காமத் திரவங்கள் ஒரு அடிக்கும் மேல் பிச்சி அடித்தது. அப்படியே அத்தனையையும் தனது மகனின் படுக்கை மெத்தையின் மேல் அபிஷேகம் செய்து விட்டாள். படுக்கையில் ஒரு அடிக்கும் மேல் திட்டுத் திட்டாக ஈரம் பரவியிருந்தது. விரல்கள் இன்னும் அவளது பெண்மையிலேயே இருக்க, இபோது அவளது நுரையீரல்களோ காற்றுக்காக ஏங்க பந்தயத்தில் ஓடியதுபோல் மேல்மூச்சும் கீழ்மூச்சும் வாங்கிக்கொண்டிருந்தாள். 

இப்போது அவளது செல்போன் மீண்டும் மணியடிக்கத் தொடங்கியிருந்தது. 'அய்யோ, இந்த நேரத்தில யாரு போன் பண்றது' என்று நினைத்துக்கொண்டே வேண்டா வெறுப்பாக கட்டிலை விட்டு எழுந்தாள். நீண்ட வருடங்கள் கழித்து கண்டதொரு காம உச்சத்தால் அவளது கால்கள் நடக்கமுடியாமல் தடுமாறியது. மெதுவாக நடந்து சென்று ஹாலில் இருந்த போனை எடுக்க, அந்தத் திரையில் ' செல்விக்கா காலிங்' என்று வந்து கொண்டிருந்தது. செல்வி வேறு யாருமில்லை, அவளது உடன் பிறந்த அக்கா. அவளை விட இரண்டு வயது மூத்தவள். உமா போனை அட்டென்ட் செய்ய 

"ஏண்டி செல்வி போனை எடுக்க இவ்வளவு நேரமா. என்னாச்சுடி" அந்தப் பக்கமிருந்து அக்காவின் பதட்டமான குரல் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது.

"இல்லக்கா சமையல்கட்டுல கொஞ்சம் வேலையாயிருந்தேன். அதான்" தயங்கித் தயங்கிப் பேசினாள். இன்னமும் அவளுக்கு உடல் தந்த இன்பத்தால் குரல் நடுங்கி கொண்டிருக்க மூச்சு வாங்கி கொண்டிருந்தாள்.

"என்னாச்சுடி உமா. ஏதாவது உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா? ஏன் மூச்சு வாங்குது"   

"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லக்கா. சொல்லுக்கா ஏதாவது அவசரமான விஷயமா ரெண்டு வாட்டிக்கும் மேல கூப்பிட்டுருக்கே" பதட்டத்தோடு கேட்டாள்.

"ஆமாடி உமா. வந்து, அப்பாவுக்கு ரொம்ப உடம்புக்கு முடியல. இன்னைக்கோ நாளைக்கோன்னு இழுத்துக்கிட்டு இருக்குடி. அதான் கூப்பிட்டுச் சொல்லலாம்னு..." செல்வி சொல்லிக் கொண்டிருக்கும்போதே 

"ஐயோ... என்னாச்சிக்கா! என்ன திடீர்னு?" பதறினாள் 

"ஏண்டி நீ வேற பதர்றே. உனக்குத்தான் தெரியுமில்ல, அவரும் ரொம்ப நாளா படுத்த படுக்கையாயிருக்கார். வயசும் அவருக்கு என்னாகுது. 75க்கு மேல ஆகுது. குடி சிகரெட்டுன்னு அனுபவிச்ச ஒடம்பு. அதுக்கும் மேல தாங்காதுடி. நம்ம டாக்டர் வந்து பாத்துட்டு 2 நாளைக்கு மேல தாங்காதுன்னு சொல்லிட்டாரு. நீங்களும் பசங்கள கூட்டிட்டு வந்துருங்கடி. ரெண்டு நாளுங்கறது ஒரு நாளுல கூட முடிஞ்சிடும். சொல்லமுடியாது" செல்வி அக்கா சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே.

"சரிக்கா இன்னைக்கே கிளம்பி வந்திடறோம்"

"இன்னைக்கே என்ன இன்னைக்கு. இப்பவே ஒரு மணி நேரத்துல ஒரு டாக்ஸியை புடிச்சாவது கிளம்புங்க. உனக்காக இங்க எல்லாரும் கத்துக்கிட்டு இருக்கோம். உங்க வீட்டுக்காரர் அவரு கிட்டயும் சொல்லீருடி. சரியா"

"சரிக்கா, ஆனா நீ என்னக்கா அப்பா சீரியஸா இருக்கிறத இவ்வளவு சாதாரணமா சொல்லுறே. எனக்காக எதுக்கு காத்திருக்கணும்" சந்தேகத்தை அக்காவிடம் கேட்டே விட்டாள்

"ஏண்டி அவரு ஆண்டு அனுபவிச்ச மனுஷன். வயசாயிடுச்சி. இதுக்கும் மேலே இருந்தா அவருக்கும், நம்ம அம்மாவுக்கும் தான்டீ ரொம்பக் கஷ்டம். போய்ச் சேரட்டுமே சந்தோஷமா. இப்ப என்ன? இது நம்ம வீட்டுல நடக்குற கல்யாணச் சாவுடி. அதனால அதைப்பத்தியெல்லாம் கவலைப்படாம சீக்கிரமா வந்து சேருங்க சரியா?. நானும் செல்வாவையும், பூஜாவையும் பாத்து வருஷக் கணக்குல ஆவுது. அவங்க ரெண்டு போரையும் மறக்காமக் கூட்டிட்டு வா. சரி நான் போனை வைக்கிறேன். நீங்க கெளம்புற வழியைப் பாருங்க. உமாவும் சரியென்று சொல்லிவிட்டு போனை துண்டித்தாள்.

அடுத்த கால் அவள் கணவனுக்குத்தான் செய்தாள். அக்கா சொல்லிய விஷயங்களை கணவனிடம் சொல்ல அவரோ. "என்னால லீவெல்லாம் போடா முடியாதுடீ. நீங்க வேணா கெளம்பிப் போயிட்டு வாங்க. அங்க போனதுக்கப்புறம் உங்க அப்பா ஒருவேளை போய்ச் சேந்தா எனக்குச் சொல்லு. நான் கெளம்பி வர்றேன். அந்தாளெல்லாம் இது வரைக்கும் இருந்ததே பெரிய விஷயம்-னு சந்தோஷப்படணும்" என்று ஏளனமாகச் சொல்ல அவளுக்கும் ஒன்றும் பெரிய ஆச்சரியமாக இருக்கவில்லை. அவரது பழி வாங்கலை இப்படி எதிலாவது காடுவாரென்று அவளுக்கும் நன்றாகத் தெரியும். ஏன் என்பதை பின்னால் பார்க்கலாம். 

கல்லூரிக்கும் போன் செய்து விஷயத்தை சொல்ல மகனும் மகளும் அடுத்த ஒரு மணி நேரத்தில் வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள். அவர்கள் வந்தவுடன் செல்வா ஒரு தெரிந்தவரின் கேபுக்கு சொல்ல, அவரும் அடுத்த ஒன்றரை மணி நேரத்திற்கெல்லாம் ஒரு 'டோயோட்டா ஈட்டியோஸ்' காரை வீட்டிற்கு அனுப்பிவைத்து விட்டார். அவர்களும் ஒரு வாரத்திற்கு வேண்டிய  துணிகளையெல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு ஒரு மூன்றரை மணிவாக்கில் திருநெல்வேலிக்கு கிளம்பி விட்டார்கள். அப்போது செல்வா 

"சார் பின்னாடி டிக்கியை கொஞ்சம் ஓப்பன் பண்றீங்களா? லக்கேஜ்  நெறைய இருக்கு" அவர்கள் நீண்ட நாள் களித்து ஊருக்கு போவதால் அம்மாவும் பொண்ணும் மட்டுமே கிட்டத்தட்ட 4 டிராவல் பேக்குகளை  நிரப்பி இருந்தனர். அவனுடையது ஒன்று மொத்தம் ஐந்து.

"அது, சார் மதுரையில சொந்தக்காரங்க வீட்டுல அவுட்டோர்  ஏசி ஒன்னு கொடுக்கச் சொன்னாரு. அதுவே டிக்கி ஃபுல்லா இருக்குது சார். நீங்க வேணுன்னா பிரன்ட் சீட்டை கொஞ்சம் பின்னாடி தள்ளி முன்னாடியே வச்சிக்கோங்க. நீங்க மூணு பெரு தான பின்னாடி தாராளமா உக்காரலாம் சார்" அவர் சொன்னபடியே செல்வாவும் பிரன்ட் டோரை திறந்து லெஃகெகை நிரப்பிவிட்டு. மூவரும் பின்னால் அமர்ந்து கொள்ள கார் 
திருநெல்வேலிக்கு பயணிக்கத் தொடன்கியது.

(தொடரும்)

<<PS : கதை பற்றிய உங்களது மேலான கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்கள்>>