10-01-2024, 02:05 PM
21st update
ఇంటికి ఎలా వచ్చాము, ఎలా నా రూమ్ కి వెళ్ళాను, తెలీదు అంతా యంత్రికం గా జరిగిపోయింది, చాలా సేపు పడుకున్నాను, అలసటవలనో, విపరీతమైన స్ట్రస్ వలనో, ఎప్పుడు పడుకున్నానో కూడా తెలీదు, నా తలని ఎవరో నిమురుతూ, కన్నా, కన్నా, విహు, లే నాన్న అని లేపితే లేచాను, కళ్లు నిమురుకుంటూ అమ్మకేసి చూసాను,
నాన్న టైం ఎంత అయ్యిందో తెలుసా, మధ్యాన్నం మూడు అవుతోంది, లే ఆకలితో పడుకోకూడదు నాన్న అంది.
మల్లి దుఃఖం నిండుకున్న స్వరంతోనే, అమ్మా నేను కలగన్నాను కదా, శ్రావణికి ఎమ్ కాలేదు కదూ అన్నాను, ఏడుస్తూనే, అమ్మని కౌగిలించుకుని.
విహు కాలం అనేది అంతా ఒక లాగా ఉండదు, ఎవరి టైం బట్టి వాళ్ళు వెళ్లిపోవాల్సిందే, అది నువ్వు అయినా, నేను, అయినా, ఆఖరికి శ్రావణి అయినా, దానినే విధి అంటారు.
ఎవరు పోయిన ఎవరి ప్రయాణం ఆగదు, ఆగకూడదు, ప్రతి ఒక్కరికి ఒక గమ్యం అనేది ఉంటుంది, అది చేరుకోవాలి, ఒప్పుకుంటాను బాధ అనేది ఉంటుంది, మనం ప్రేమించినవాల్లో, మన దేగ్గెరవళ్ళో పోతే ఇంకా ఎక్కువ బాధ, మనసుని రంపం తో కోసి నట్టుగా ఉంటుంది, కాని ఈ రాగద్వేషలని తట్టుకుని ముందుకు వెళ్ళేవాడే, విజేత, నా కొడుకు హీరో, లే మొహం కడుక్కుని కిందకు రా, నేను వెయిట్ చేస్తున్న, నేను ఇంకా తినలేదు అని కిందకు వెళ్ళింది. అమ్మా తినలేదు అన్నందుకేమో నా శరీరం దానంతట అది లేచి ఫ్రెష్ అయ్యి కిందకి తీస్కుని వెళ్ళింది.అమ్మా డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుంది నాన్న కోసం నా చూపు వెతుకుతోంది, అమ్మా గమనించినట్టు ఉంది నాన్న అర్జెంటు గా పని ఉంటే వెళ్లలేక వెళ్లారు అంది, నేను ముభావంగానే కూర్చునాన్ను, నా ప్లేట్ లొ అన్నం వడ్డించింది, తినాలన్నట్టు తిన్నాను, అమ్మా నన్ను ఒక కంట కనిపెడుతూనే ఉంది, విహు నీకు చెప్పా కదా నాన్న మన ప్రయాణం ఆగకూడదు అని వెళ్లి ఎగ్జామ్స్ కి ప్రిపేర్ అవ్వు, అంది నేను నా రూమ్ కి వచ్చేసాను, బుక్స్ ముందుస్కుని కూర్చున్నాను కానీ మాట మాటకి శ్రావణి ఎ గుర్తొస్తోంది, అందుకే అంటారేమో ఉన్నప్పుడు వాళ్ళ విలువ తెలియదు లేనప్పుడు తెలుసుకున్న ఉపయోగం లేదు అని.
రోజులు గడుస్తున్నాయి, నా ప్రిపరేషన్ హాలిడేస్ అయిపోవస్తున్నాయి, ఇంకో రెండు రోజులు లొ నేను మల్లి నా కాలేజ్ కి వెళ్ళిపోవాలి, నాకు అమ్మని విడిచి వెళ్లాలని లేదు, అసలే ప్రాణం శ్రావణి గురించి కొట్టు మిట్టడుతోంది ఇలాంటి సమయం లొ నాకు ఆ రూమ్ కి వెళ్లి మల్లి ఆ జ్ఞపకాలతో ఎలాగా అని ఆలోచిస్తున్నాను, సాయంత్రం అందరం డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని భోజనం చేస్తున్నాం, అమ్మా సడన్ గా నాన్నతో, ఏవండీ నేను విహు తో పాటు కాలేజీ కి వెళ్తాను, వాడి ఎగ్జామ్స్ అయ్యాక ఒక సారి మా తమ్ముడి ఇంటికి వెళ్లి మా అమ్మని చూసి వస్తాం, ఏమంటారు అంది,ఆశ్చర్యపోవడం నా వొంతు అయింది, అసలు అమ్మ ఎవరు, కొంపతీసి భూమి మీద బ్రతుకుతున్న ఎ దేవత మూర్తియో కదు కదా, లేకపోతే అమ్మకి మనసులు చదివే శక్తి ఏమైనా ఉందా అనే ఆలోచనలు నా మనసుని కామ్మేశాయి, నాన్న కేసి చూస్తున్న, అయన ఒక సారి తినడం ఆపి, అమ్మా కేసి చూసారు, ని మాట ఎప్పుడైనా కాదన్నానా జానూ, వాడి కంటే ఎక్కువ చెప్పు, వేళ్ళు అన్నారు, నాన్న ఒక్కళ్ళే ఎలా ఉంటారమ్మ, వంట అది, అయన ఆరోగ్యం పాడవుతుంది వద్దులే అన్నాను, లేదు లే రా ఒక రెండు మూడు వారలే గా పర్లేదు, మన ఆఫీస్ కుక్ ఉన్నాడు గా వాడ్ని పంపించమంటాను నువ్వు నా గురించి ఎమ్ ఆలోచించకు, తల్లి కొడుకు వెళ్లి హ్యాపీ గా ఎగ్జామ్స్ పూర్తి చేస్కుని, తిరిగి రండి, వచ్చేటప్పుడు నా పాత కొడుకు నాకు కావాలి, ఆ బాధ్యత మాత్రం నీదే జానకి అన్నారు, అమ్మా చిన్నగా నవ్వింది సరే అన్నట్టు, చాలా రోజులు తరవాత నా ముఖం లొ కూడా చిన్న కదలిక వచ్చింది.
ఒక రోజు ఉండగానే అమ్మా, నేను నా కాలేజ ఉన్నా ఊరు బయలుదేరాము, ప్రయాణం నిశ్శబ్దం గా జరిగిపోయింది, ఊరు వచ్చేసింది ఇద్దరమూ దిగి ఆటో కట్టించుకుని బాల సాయి అపార్ట్మెంట్స్ కి వచ్చేసాం, వాచ్ మాన చూసి వచ్చి నన్ను పలకరించాడు, సార్ మేడం గారు అని అమ్మని చూసి ఎవరు అన్నట్టు అడిగాడు, మా అమ్మా నా ఎగ్జామ్స్ పూర్తి అయ్యేవరకు నాతోనే ఉంటారు అన్నాను, అమ్మ కట్టు బొట్టు చూసి ఎవరైనా ఎంత పద్దతి గా హుందా గా ఉన్నారో అనుకోకుండా ఉండలేరు, వాచ్ మాన్ అమ్మా నమస్తే అమ్మా అన్నాడు, మేము వెళ్తాము అని చెప్పి లిఫ్ట్ ఎక్కి పెంట్ హౌస్ కి వచ్చేసి నా రూమ్ కి వచ్చేసాం, అమ్మా మొదటిసారి నా రూమ్ కి రావడం, రూమ్ పెద్దది కాదు గుమ్మం దగ్గర నుంచుని రూమ్ చూసింది, అమ్మా మొఖం చుస్తే చెప్పచు రూమ్ నచ్చింది అని, అమ్మా నుండి వచ్చిందో ఏమో రూమ్ శుభ్రం గా ఉంచుకోవడం అలవాటు, నాలో చాలా మందికి నచ్చే అలవాటు కూడా అదే, లోపలకి వచ్చి నేను మంచం మీద కూర్చున్నాను, అమ్మా బాత్రూం కి వెళ్లి కాళ్ళు కడుక్కుని వచ్చి వంట గది కి వెళ్లి చూసింది, అంతా నీట్ గా ఉంది, బయటకు వచ్చి,చాలా బాగా ఉంచుకున్నావ్ రా రూమ్ ని, గుడ్ అని నా జూత్తు మీద చెయ్య పెట్టి నిమిరింది, నేను ఆమె కళ్ళలోకి చూసి ఆప్యాయంగా కావుగాలించుకున్న, అలా కాసేపు నా తల నిమిరి తరవాత అమ్మా వంట చెస్తే ఇద్దరం తిని నేను తరవాత రోజు పరీక్షకి చదువుకుంటుంటే తను పడుకుంది.
సాయంకాలం లేచి టీ పెట్టి ఇద్దరం టీ తాగుతున్నాం, ప్రవీణ ఆంటీ పైకి వచ్చింది, అమ్మని చూసి నమస్తే అండి అంది, అమ్మా కూడా నమస్తే అని లోపలకి రమ్మంది, నేను మంచం మీద, అమ్మా, ఆంటీ కుర్చీలో కూర్చున్నారు, అమ్మా వెళ్తుంటే అమ్మని కూర్చోమని నేను వెళ్లి టీ తీస్కుని వచ్చి ఆంటీ కి ఇచ్చాను, ఆమె మాట్లాడుతూ వాచ్ మాన్ చెప్పాడు మీరు వచ్చారని, ఒక సారి పలకరించి వెళదామని వచ్చాను అంది, ఆమె లొ ఉండే ప్రత్యేకత అదే, ఆ అపార్ట్మెంట్ లొ ఒక ఈగ ప్రవేశించిన ఆమెకు తెలుస్తుంది, అలాగే ఒక చీమ చైతుకుమన్న ఆ వార్త ఆమెకు ఇట్టే చేరిపోతుంది. ఈ రూమ్ లొ మీరు ఉండటానికి ఇబ్బంది గా ఉండొచ్చు మా ఇంటికి రండి మా ఇంట్లో ఉందురు గాని అంది ఆంటీ, పర్వాలేదండి నేను విహు తో ఉంటాను నాకు ఇబ్బంది ఏమి లేదు, వాడికి మనసు ఏమి బాలేదు అందుకే నేను వాడి పరీక్షలు అయ్యేవరకు ఉందామని వచ్చాను అంది అమ్మా, ఆ అవునండి నేను విన్నాను ఆ అమ్మయి గురించి, వాళ్ళ కాలేజీ స్టూడెంట్స్ బ్యానర్ పెడితే చూసాను, వెంటనే మనసు చీవుక్కుమంది, ఆ అమ్మయి వస్తూ ఉండేది ఇక్కడికి, మంచి పిల్ల, మీరు ఇక్కడికి వచ్చారు అంటే వాళ్ళ విషయం తెలిసే ఉంటుందనుకుంటున్నాను, ఇద్దరు చట్టా పట్టాలు వేస్కుని తిరుగుతుండేవారు, జంట చూడ్డానికి బావుండేది అనుకునేదాన్ని, విహన్ కి ఫోన్ చేద్దాంమనే అనుకున్నాను కానీ చేసి మరి బాధపెట్టడం ఇష్టం లేక చెయ్యలేదు అంది ఆంటీ. అది విని నా మొఖం మల్లి ముడుచుకుపోయింది శ్రావణి గుర్తుకు వచ్చి, అమ్మా చూసి ఇంక ఆ టాపిక్ మార్చాల్లన్నట్టు ఇంట్లో ఎమ్ చేసుకున్నారని అడిగింది, ఆంటీ కుడా అర్ధం అయ్యిందనుకుంటా, వంట గురించి మాట్లాడుకున్నారు కాసేపు, తరవాత ప్రవీణ ఆంటీ నేను వెళ్తాను అండి, విహన్ ని పంపించండి కొంచుము కూర పంపిస్తాను అంది, అమ్మా సరే అంది, ఆవిడ వెళ్లిన తరవాత అమ్మా నాకేసి చూసి వెళ్ళారా ఆంటీ ఎదో ఇస్తుందంట తీస్కుని రా అని అంది, ఆ అనడం లొ వెటకారం, అది దేనికోసం పిలుస్తుందో నాకు తెలీదా అన్నట్టు చుసిన చూపు నాకు స్పష్టం గా అర్థమైన్ది.
అంటీ వెళ్లిన ఒక పావుగంటకి కిందకి వెళ్ళాను, కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను ఆంటీ తలుపు తీసి లోపలకు రమంది, అంకుల్ ఈ టైం లొ ఇంట్లోనే ఉంటారు చూసా ఎక్కడ కనపడలేదు, ఆంటీ గమనించి, తెలుసు కదా ఊర్లు పట్టుకుని తిరుగుతుంటారని, పని మీద వెళ్లారు అంది, వంటింట్లోకి వెళ్లి కూర బాక్స్ లొ పెట్టి వెనక్కి చూసింది, తన మనసులో ఉద్దేశం అర్థమైన్ది, ఇంతకు ముందు ఇలాంటి సందర్భాలలో ఆమె వెనకాలకు చేరి అల్లరిగా చిలిపి పనులు చేశావడ్ని, ఆమెకు నచ్చేది, ఇప్పుడు ఆవిడ అలాగే చేస్తానేమో అనుకుంది కానీ నేను చేయలేదు నా మనసు ఏమి బాలేదు, నా చూపు లొ ఆవిడకి ముందు కనిపించిన ఉత్సాహం, కోరిక కనపడలేదు, ఆవిడ ముందుకు వచ్చి బాక్స్ ఇస్తూ నాకు అర్ధమైది ని మనసు బాగాలేదని, మల్లి పాత విహన్ కోసం ఎదురు చూస్తాను అని నా పేదల మీద చుప్ అని ఒక ముద్దు పెట్టింది, నేను బాక్స్ తీస్కుని రూమ్ కి వచ్చేసాను.
ఇంటికి ఎలా వచ్చాము, ఎలా నా రూమ్ కి వెళ్ళాను, తెలీదు అంతా యంత్రికం గా జరిగిపోయింది, చాలా సేపు పడుకున్నాను, అలసటవలనో, విపరీతమైన స్ట్రస్ వలనో, ఎప్పుడు పడుకున్నానో కూడా తెలీదు, నా తలని ఎవరో నిమురుతూ, కన్నా, కన్నా, విహు, లే నాన్న అని లేపితే లేచాను, కళ్లు నిమురుకుంటూ అమ్మకేసి చూసాను,
నాన్న టైం ఎంత అయ్యిందో తెలుసా, మధ్యాన్నం మూడు అవుతోంది, లే ఆకలితో పడుకోకూడదు నాన్న అంది.
మల్లి దుఃఖం నిండుకున్న స్వరంతోనే, అమ్మా నేను కలగన్నాను కదా, శ్రావణికి ఎమ్ కాలేదు కదూ అన్నాను, ఏడుస్తూనే, అమ్మని కౌగిలించుకుని.
విహు కాలం అనేది అంతా ఒక లాగా ఉండదు, ఎవరి టైం బట్టి వాళ్ళు వెళ్లిపోవాల్సిందే, అది నువ్వు అయినా, నేను, అయినా, ఆఖరికి శ్రావణి అయినా, దానినే విధి అంటారు.
ఎవరు పోయిన ఎవరి ప్రయాణం ఆగదు, ఆగకూడదు, ప్రతి ఒక్కరికి ఒక గమ్యం అనేది ఉంటుంది, అది చేరుకోవాలి, ఒప్పుకుంటాను బాధ అనేది ఉంటుంది, మనం ప్రేమించినవాల్లో, మన దేగ్గెరవళ్ళో పోతే ఇంకా ఎక్కువ బాధ, మనసుని రంపం తో కోసి నట్టుగా ఉంటుంది, కాని ఈ రాగద్వేషలని తట్టుకుని ముందుకు వెళ్ళేవాడే, విజేత, నా కొడుకు హీరో, లే మొహం కడుక్కుని కిందకు రా, నేను వెయిట్ చేస్తున్న, నేను ఇంకా తినలేదు అని కిందకు వెళ్ళింది. అమ్మా తినలేదు అన్నందుకేమో నా శరీరం దానంతట అది లేచి ఫ్రెష్ అయ్యి కిందకి తీస్కుని వెళ్ళింది.అమ్మా డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుంది నాన్న కోసం నా చూపు వెతుకుతోంది, అమ్మా గమనించినట్టు ఉంది నాన్న అర్జెంటు గా పని ఉంటే వెళ్లలేక వెళ్లారు అంది, నేను ముభావంగానే కూర్చునాన్ను, నా ప్లేట్ లొ అన్నం వడ్డించింది, తినాలన్నట్టు తిన్నాను, అమ్మా నన్ను ఒక కంట కనిపెడుతూనే ఉంది, విహు నీకు చెప్పా కదా నాన్న మన ప్రయాణం ఆగకూడదు అని వెళ్లి ఎగ్జామ్స్ కి ప్రిపేర్ అవ్వు, అంది నేను నా రూమ్ కి వచ్చేసాను, బుక్స్ ముందుస్కుని కూర్చున్నాను కానీ మాట మాటకి శ్రావణి ఎ గుర్తొస్తోంది, అందుకే అంటారేమో ఉన్నప్పుడు వాళ్ళ విలువ తెలియదు లేనప్పుడు తెలుసుకున్న ఉపయోగం లేదు అని.
రోజులు గడుస్తున్నాయి, నా ప్రిపరేషన్ హాలిడేస్ అయిపోవస్తున్నాయి, ఇంకో రెండు రోజులు లొ నేను మల్లి నా కాలేజ్ కి వెళ్ళిపోవాలి, నాకు అమ్మని విడిచి వెళ్లాలని లేదు, అసలే ప్రాణం శ్రావణి గురించి కొట్టు మిట్టడుతోంది ఇలాంటి సమయం లొ నాకు ఆ రూమ్ కి వెళ్లి మల్లి ఆ జ్ఞపకాలతో ఎలాగా అని ఆలోచిస్తున్నాను, సాయంత్రం అందరం డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని భోజనం చేస్తున్నాం, అమ్మా సడన్ గా నాన్నతో, ఏవండీ నేను విహు తో పాటు కాలేజీ కి వెళ్తాను, వాడి ఎగ్జామ్స్ అయ్యాక ఒక సారి మా తమ్ముడి ఇంటికి వెళ్లి మా అమ్మని చూసి వస్తాం, ఏమంటారు అంది,ఆశ్చర్యపోవడం నా వొంతు అయింది, అసలు అమ్మ ఎవరు, కొంపతీసి భూమి మీద బ్రతుకుతున్న ఎ దేవత మూర్తియో కదు కదా, లేకపోతే అమ్మకి మనసులు చదివే శక్తి ఏమైనా ఉందా అనే ఆలోచనలు నా మనసుని కామ్మేశాయి, నాన్న కేసి చూస్తున్న, అయన ఒక సారి తినడం ఆపి, అమ్మా కేసి చూసారు, ని మాట ఎప్పుడైనా కాదన్నానా జానూ, వాడి కంటే ఎక్కువ చెప్పు, వేళ్ళు అన్నారు, నాన్న ఒక్కళ్ళే ఎలా ఉంటారమ్మ, వంట అది, అయన ఆరోగ్యం పాడవుతుంది వద్దులే అన్నాను, లేదు లే రా ఒక రెండు మూడు వారలే గా పర్లేదు, మన ఆఫీస్ కుక్ ఉన్నాడు గా వాడ్ని పంపించమంటాను నువ్వు నా గురించి ఎమ్ ఆలోచించకు, తల్లి కొడుకు వెళ్లి హ్యాపీ గా ఎగ్జామ్స్ పూర్తి చేస్కుని, తిరిగి రండి, వచ్చేటప్పుడు నా పాత కొడుకు నాకు కావాలి, ఆ బాధ్యత మాత్రం నీదే జానకి అన్నారు, అమ్మా చిన్నగా నవ్వింది సరే అన్నట్టు, చాలా రోజులు తరవాత నా ముఖం లొ కూడా చిన్న కదలిక వచ్చింది.
ఒక రోజు ఉండగానే అమ్మా, నేను నా కాలేజ ఉన్నా ఊరు బయలుదేరాము, ప్రయాణం నిశ్శబ్దం గా జరిగిపోయింది, ఊరు వచ్చేసింది ఇద్దరమూ దిగి ఆటో కట్టించుకుని బాల సాయి అపార్ట్మెంట్స్ కి వచ్చేసాం, వాచ్ మాన చూసి వచ్చి నన్ను పలకరించాడు, సార్ మేడం గారు అని అమ్మని చూసి ఎవరు అన్నట్టు అడిగాడు, మా అమ్మా నా ఎగ్జామ్స్ పూర్తి అయ్యేవరకు నాతోనే ఉంటారు అన్నాను, అమ్మ కట్టు బొట్టు చూసి ఎవరైనా ఎంత పద్దతి గా హుందా గా ఉన్నారో అనుకోకుండా ఉండలేరు, వాచ్ మాన్ అమ్మా నమస్తే అమ్మా అన్నాడు, మేము వెళ్తాము అని చెప్పి లిఫ్ట్ ఎక్కి పెంట్ హౌస్ కి వచ్చేసి నా రూమ్ కి వచ్చేసాం, అమ్మా మొదటిసారి నా రూమ్ కి రావడం, రూమ్ పెద్దది కాదు గుమ్మం దగ్గర నుంచుని రూమ్ చూసింది, అమ్మా మొఖం చుస్తే చెప్పచు రూమ్ నచ్చింది అని, అమ్మా నుండి వచ్చిందో ఏమో రూమ్ శుభ్రం గా ఉంచుకోవడం అలవాటు, నాలో చాలా మందికి నచ్చే అలవాటు కూడా అదే, లోపలకి వచ్చి నేను మంచం మీద కూర్చున్నాను, అమ్మా బాత్రూం కి వెళ్లి కాళ్ళు కడుక్కుని వచ్చి వంట గది కి వెళ్లి చూసింది, అంతా నీట్ గా ఉంది, బయటకు వచ్చి,చాలా బాగా ఉంచుకున్నావ్ రా రూమ్ ని, గుడ్ అని నా జూత్తు మీద చెయ్య పెట్టి నిమిరింది, నేను ఆమె కళ్ళలోకి చూసి ఆప్యాయంగా కావుగాలించుకున్న, అలా కాసేపు నా తల నిమిరి తరవాత అమ్మా వంట చెస్తే ఇద్దరం తిని నేను తరవాత రోజు పరీక్షకి చదువుకుంటుంటే తను పడుకుంది.
సాయంకాలం లేచి టీ పెట్టి ఇద్దరం టీ తాగుతున్నాం, ప్రవీణ ఆంటీ పైకి వచ్చింది, అమ్మని చూసి నమస్తే అండి అంది, అమ్మా కూడా నమస్తే అని లోపలకి రమ్మంది, నేను మంచం మీద, అమ్మా, ఆంటీ కుర్చీలో కూర్చున్నారు, అమ్మా వెళ్తుంటే అమ్మని కూర్చోమని నేను వెళ్లి టీ తీస్కుని వచ్చి ఆంటీ కి ఇచ్చాను, ఆమె మాట్లాడుతూ వాచ్ మాన్ చెప్పాడు మీరు వచ్చారని, ఒక సారి పలకరించి వెళదామని వచ్చాను అంది, ఆమె లొ ఉండే ప్రత్యేకత అదే, ఆ అపార్ట్మెంట్ లొ ఒక ఈగ ప్రవేశించిన ఆమెకు తెలుస్తుంది, అలాగే ఒక చీమ చైతుకుమన్న ఆ వార్త ఆమెకు ఇట్టే చేరిపోతుంది. ఈ రూమ్ లొ మీరు ఉండటానికి ఇబ్బంది గా ఉండొచ్చు మా ఇంటికి రండి మా ఇంట్లో ఉందురు గాని అంది ఆంటీ, పర్వాలేదండి నేను విహు తో ఉంటాను నాకు ఇబ్బంది ఏమి లేదు, వాడికి మనసు ఏమి బాలేదు అందుకే నేను వాడి పరీక్షలు అయ్యేవరకు ఉందామని వచ్చాను అంది అమ్మా, ఆ అవునండి నేను విన్నాను ఆ అమ్మయి గురించి, వాళ్ళ కాలేజీ స్టూడెంట్స్ బ్యానర్ పెడితే చూసాను, వెంటనే మనసు చీవుక్కుమంది, ఆ అమ్మయి వస్తూ ఉండేది ఇక్కడికి, మంచి పిల్ల, మీరు ఇక్కడికి వచ్చారు అంటే వాళ్ళ విషయం తెలిసే ఉంటుందనుకుంటున్నాను, ఇద్దరు చట్టా పట్టాలు వేస్కుని తిరుగుతుండేవారు, జంట చూడ్డానికి బావుండేది అనుకునేదాన్ని, విహన్ కి ఫోన్ చేద్దాంమనే అనుకున్నాను కానీ చేసి మరి బాధపెట్టడం ఇష్టం లేక చెయ్యలేదు అంది ఆంటీ. అది విని నా మొఖం మల్లి ముడుచుకుపోయింది శ్రావణి గుర్తుకు వచ్చి, అమ్మా చూసి ఇంక ఆ టాపిక్ మార్చాల్లన్నట్టు ఇంట్లో ఎమ్ చేసుకున్నారని అడిగింది, ఆంటీ కుడా అర్ధం అయ్యిందనుకుంటా, వంట గురించి మాట్లాడుకున్నారు కాసేపు, తరవాత ప్రవీణ ఆంటీ నేను వెళ్తాను అండి, విహన్ ని పంపించండి కొంచుము కూర పంపిస్తాను అంది, అమ్మా సరే అంది, ఆవిడ వెళ్లిన తరవాత అమ్మా నాకేసి చూసి వెళ్ళారా ఆంటీ ఎదో ఇస్తుందంట తీస్కుని రా అని అంది, ఆ అనడం లొ వెటకారం, అది దేనికోసం పిలుస్తుందో నాకు తెలీదా అన్నట్టు చుసిన చూపు నాకు స్పష్టం గా అర్థమైన్ది.
అంటీ వెళ్లిన ఒక పావుగంటకి కిందకి వెళ్ళాను, కాలింగ్ బెల్ కొట్టాను ఆంటీ తలుపు తీసి లోపలకు రమంది, అంకుల్ ఈ టైం లొ ఇంట్లోనే ఉంటారు చూసా ఎక్కడ కనపడలేదు, ఆంటీ గమనించి, తెలుసు కదా ఊర్లు పట్టుకుని తిరుగుతుంటారని, పని మీద వెళ్లారు అంది, వంటింట్లోకి వెళ్లి కూర బాక్స్ లొ పెట్టి వెనక్కి చూసింది, తన మనసులో ఉద్దేశం అర్థమైన్ది, ఇంతకు ముందు ఇలాంటి సందర్భాలలో ఆమె వెనకాలకు చేరి అల్లరిగా చిలిపి పనులు చేశావడ్ని, ఆమెకు నచ్చేది, ఇప్పుడు ఆవిడ అలాగే చేస్తానేమో అనుకుంది కానీ నేను చేయలేదు నా మనసు ఏమి బాలేదు, నా చూపు లొ ఆవిడకి ముందు కనిపించిన ఉత్సాహం, కోరిక కనపడలేదు, ఆవిడ ముందుకు వచ్చి బాక్స్ ఇస్తూ నాకు అర్ధమైది ని మనసు బాగాలేదని, మల్లి పాత విహన్ కోసం ఎదురు చూస్తాను అని నా పేదల మీద చుప్ అని ఒక ముద్దు పెట్టింది, నేను బాక్స్ తీస్కుని రూమ్ కి వచ్చేసాను.