Incest மார்கழியும், மார்பழகி அம்மாவும்!

[Vimala1976]

செல்வா பாடாரென்று கதவைத் திறக்க அங்கே,

பாத்ரூமில் அவனது அம்மா உமா முழு நிர்வாணமாக, பிறந்த மேனியாய் முதுகைக் காட்டியபடி நின்றுகொண்டிருந்தாள். பாத்ரூம் கதவு படாரென திறக்கும் சத்தம் கேட்டு உமா சட்டெனத் திரும்பிப் பார்க்க அங்கே பாத்ரூம் வாசலில் அவள் பெற்ற மகன் வெறும் ஷார்ட்ஸ் மட்டுமே அணிந்து, தனது அழகான கட்டுடலைக் காட்டிக் கொண்டு தோளில் ஒரு துண்டோடு நின்றுகொண்டிருந்தான். அவர்கள் இருவருக்குமே அதிர்ச்சி. உமாவுக்கோ அந்த அவசரத்தில் என்ன செய்கிறோம் என்று தெரியாமல் தனது மகனை நோக்கித் திரும்பியவள் அதிர்ச்சியில் உறைந்தபடி அப்படியே சிலையாக நின்றுவிட்டாள். செல்வா தனது அம்மாவை பிறந்தமேனியாக மேலும் கீழுமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருக்க, அவன் கண்ட காட்சி... அப்படியே கொஞ்சமும் சரியாத அம்மாவின் முலைகளையும், தளதளவென்றிருந்த பளிங்கு போன்ற வயிற்றையும், கொஞ்சமே கொஞ்சமாக முளைத்திருந்த முடிகளோடு அவளது உப்பிய பெண்ணுறுப்பையும், நடிகை ரம்பாவுக்குப் போட்டியாக புஷ்டியாக இருந்த இரு தொடைகளையும், வாழைத்தண்டுக் கால்களையும் செல்வாவின் கண்களுக்கு விருந்தாக்கிக் கொண்டிருந்தன. ஒரு சில நொடிகளில் மட்டுமே நடந்து விட்டிருந்த இந்த நிகழ்வுகளால் ஆடிப் போயிருந்த செல்வாவோ, அம்மாவின் தேவதை போன்ற அழகை கண்களாலேயே பருகியபடி எச்சில் விழுங்கி நின்றுகொண்டிருந்தான். தனது மகன் பார்க்கும் பார்வையில், சட்டென என்ன நடக்கிறதென்ற சுய நினைவுக்கு வந்த உமா, ஒரு கையால் தனது பெருத்து விம்மிக் கொண்டிருந்த முலைகளையும், மற்றொரு கையைக் கொண்டு தனது பெண்ணுறுப்பையும் மூட முயற்சித்து தோற்றுக்கொண்டிருந்தாள்.

"செல்வா.... டேய் செல்வா..." கத்தவும் முடியாமல் மெல்லவும் முடியாமல் கீச்சுக் குரலில் மகனை அழைக்க, அப்போதுதான் அம்மாவின் அழகிய கண்களையே ஏரிட்டுப் பார்த்தவன் அதில் தெரிந்த பெரும் அதிர்ச்சியில் சுய நினைவுக்கு வந்தான்.

"அம்மா... வந்து... சரிம்மா.. தெரியாம.. வந்து!" உளறிக்கொட்டினான். இதைச் சொல்லிக்கொண்டே திரும்பிச் செல்ல எத்தனிக்க. அம்மாவின் அழகும், அவளது வடிவான உடலும் அவன் மனதையும் உடலையும் எதோ செய்ய திரும்பிச் சென்றவன் அப்படியே நின்று மீண்டுமொருமுறை திரும்பிப் பார்க்க, உமா கைகளால் தனது அழகுப் பொக்கிஷங்களை மறைத்தபடி நின்றுகொண்டிருந்தாள். வாசலில் நின்று திரும்பித் தன்னை உற்றுப் பார்க்கும் மகனின் கண்களில் எதோ ஒன்றைக் கண்டு அதிர்ச்சியானாள். அவளது இதயமும் படபடவென்று அடித்துக்கொண்டிருந்தது. அடிவயிற்றில் சில்லென்றதொரு உணர்வு, அவளது பெண்ணுறுப்பிலும் ஏதோ குறுகுறுப்பானதொரு உணர்வு. மகன் அங்கிருந்து சென்றுவிட்டாலும் இன்னமும் பதட்டம் நீங்காமல் அங்கே சற்று நேரம் நின்றுகொண்டிருந்தவள், பிறகு சட்டென்று உணர்வுக்கு வந்தவளாக குளிப்பதை விட்டுவிட்டு அவசர அவசரமாக பாவாடை ஜாக்கெட்டை அணிந்துகொண்டு, சேலையை உடம்பைச் சுற்றிப் போர்த்திக்கொண்டு வேகவேகமாக வெளியே வந்துவிட்டாள். அன்று, அந்த நிலையில் அவளுக்கு கோயிலுக்கும் போக விருப்பமில்லை. அப்படியே தன்னுடைய அறைக்கு வந்தவள் கணவன் நன்றாகத் குறட்டை விட்டுத் தூங்கி கொண்டிருப்பதைக் கவனித்தவள் சற்று சலிப்பாக தன்னுடைய புடவையை அணிந்துகொண்டாள். மீண்டும் வந்து கணவனுக்கு அருகில் படுத்தவளுக்கு இப்போது உறக்கமும் பிடிக்கவில்லை. இதயத் துடிப்பு அதிகரிதது. அன்று அதிகாலையிலேயே அவளுக்கு உடல் உஷ்ணமாகி என்னென்னவோ செய்ய கணவனை எழுப்பலாம் என்று யோசித்தவள், பின்பு அந்த யோசனையையும் கைவிட்டாள். அவன் எழுந்தும் ஒன்றும் செய்யப் போவதில்லை என்ற சலிப்பு அவளுக்கு

அங்கே, பாத்ரூமில் இருந்து தன் அறைக்கு ஓடிச்சென்ற  செல்வாவுக்கோ மனது படபடவென்று அடித்துக் கொண்டிருந்தது. உடல் சூடாகி, மீண்டும் மீண்டும் பாத்ரூமில் கண்ட அம்மாவின் நிர்வாணக் கோலம் மனக்கண்ணில் வந்து போனது. எவ்வளவோ முயன்றும் அவன் கற்பனையை கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை. "அம்மாதான் எவ்வளவு அழகு, எத்தனை கவர்ச்சி, அப்பப்பா இன்னமும் முன்புறம் தொங்காமல் எப்படி பெருத்து முட்டிக் கொண்டிருக்கிறது அம்மாவின் கொங்கைகள். அவளுக்கு நாற்பது வயதென்றால் யாரும் நம்ப மாட்டார்களே!" என்ற கூக்குரல் அவன் மனதையும் மீறி காதுகளில் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தது. தன் அம்மாவைப் பற்றிய இப்படியொரு எண்ணம் இதற்க்கு முன்பு அவனுக்கு வந்ததே இல்லை. அம்மாவின் அழகான முகமும் பாந்தமான உடலும் எப்போதும் முகத்தில் குடிகொண்டிருக்கும் அன்பான புன்னகையும் மட்டுமே இதற்க்கு முன்பு அவன் அம்மாவைப் பற்றி நினைத்தால் தோன்றும் எண்ணங்கள். ஆனால் இப்போதோ அவளின் கவர்ச்சியான நிர்வாண உடலல்லவா நினைவுக்கு வந்து தொலைக்கிறது. அவன் தன்னையே நொந்து கொண்டபடி அப்படியே சிறிது நேரம் அமர்ந்திருந்தான். திடீரென்று ட்ரைனுக்கு செல்ல வேண்டுமே என்பது நினைவுக்கு வர. அவசர அவசரமாக பாத்ரூமை நோக்கி ஓடினான். அவசரமாகத் தண்ணீரை தலையில் ஊற்றிக் கொண்டான். 

உமாவுக்கோ அப்போதுதான் தான் பாத்ரூமில் ஹீட்டரை ஆஃப் செய்ய மறந்து நினைவுக்கு வர, தூக்கம் வராமல் படுத்திருந்தவள் சட்டென எழுந்து அவளும் பாத்ரூமுக்கு ஓடினாள். பாத்ரூமின் கதவைத் தள்ள இப்போது அவளது மகன் அங்கே தனது தண்டிற்கு சோப்புப் போட்டுத் தேய்த்துக்கொண்டிருக்க, நன்றாக முடிகள் மளிக்கப்பட்டு அழகாகத் தெரிந்து கொண்டிருந்த அவனது தண்டு விறைக்காத நிலையிலேயே ஐந்து அங்குலத்துக்கு மேல் தொங்கிக்கொண்டிருந்தது. அதனை அங்கே பார்த்தவளுக்கு மயக்கம் வராத குறைதான்...

"ஐயோ, ஐயோ...ஸ்ஸ்ஸ். சாரிடா செல்வா.. சாரி!" என்று சொல்லிவிட்டு அவனது முகத்தைக் கூடப் பார்க்கத் திராணி இல்லாமல் விடுவிடுவென்று தனது அறைக்குத் திரும்பி விட்டாள். இப்போது அம்மா மகன் இருவரும்க்குமே ஒரே நிலைமைதான் . அதே தர்ம சங்கடங்கள். மனது முழுக்க நிறைந்திருந்த மற்றவரின் நிர்வாணக் கோலங்கள். அவர்கள் மறக்க நினைத்தும் மீண்டும் மீண்டும் அவர்களது மூளையை நிறைத்துக் கொண்டிருந்தது.

ஏறக்குறைய ஒரு வாரத்திற்கு முன்பு நடந்துவிட்ட இந்த சம்பவங்களினால், உமா இப்போது தனது ஆசை மகனின் முகத்தில் முழிப்பதற்க்கே சங்கடப் பட்டாள். இப்படியிருக்கும் நிலையில் அவனிடம் போய் எப்படிக் கேட்பது, 'பாத்ரூம் கைப்பிடி சரியில்ல அத மாத்தணும்' என்று. எதுவுமே புரியாத கணவனிடம் இதையெல்லாம் சொல்லவா முடியும். 

அன்று காலையில்தான் திருச்சில் இருந்து வந்திருந்தாலும் செல்வாவுக்கும் அதே நிலைமைதான். அம்மாவின் முகத்தில் முழிப்பதற்கே வெட்கமாக இருந்தது அவனுக்கு. இருக்காதே பின்னே, பாத்ரூமில் நிற்பது அம்மா என்று தெரிந்ததும் உடனே திரும்பி ஓடி இருக்க வேண்டாமா. எதோ 'பசித்தவன் பன்னு கடையைப் பார்த்த மாதிரி' காணாததைக் கண்டவன் போல் ஆவென்று வாய் பிளந்தல்லவா பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அதோடு விட்டிருந்தாலும் பரவாயில்லை, திரும்பிப் போனவன் அப்படியே போயிருக்க வேண்டும். காதலியைப் பிரிபவன் போல் திரும்பி மீண்டும் ஒரு பார்வை வேறு. அம்மா என்ன நினைப்பாள், கொஞ்சமாவது புத்தி வேண்டாமா உனக்கு?! இப்படிப் பலவாறு செல்வா அவனையே நொந்துகொண்டிருந்தான்.

செல்வா, எப்போதும் கல்லூரி கிளம்பும் முன் தன் தங்கை பூஜாவிடம் எதாவது வம்பிழுப்பதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தான். அன்று அதுவும் கூட அவனுக்குத் தோன்றவில்லை. தங்கை கீதா(20) அவனுடைய கல்லூரியிலேயே மூன்றாமாண்டு வணிகவியல் படித்துக் கொண்டிருந்தாள். செல்வா (22) முதுகலை கணினி அறிவியல். வீட்டிலிருந்து இருவரும் சேர்ந்தே தான் கல்லூரிக்கு புறப்படுவார்கள். எப்போதும் கல்லூரிக்கு தங்கையை வண்டியிலேயே அழைத்துச் செல்வான். எப்போதாவது பூஜா சீக்கிரம் புறப்படவேண்டி இருந்தால் அப்பா அலுவலகம் கிளம்பும் பொது 8 மணிக்கெல்லாம் அவரோடு சென்றுவிடுவாள். கல்லூரியிலிருந்து திரும்பும்போது பெரும்பாலும் தோழிகளோடு பஸ்ஸிலேயே வந்துவிடுவாள். வீட்டில் அண்ணன் செல்வாவும் தங்கை பூஜாவும் எலியும் பூனையுமாக அடித்துக் கொண்டாலும் உள்ளுக்குள் இருவருமே மிகவும் பாசமானவர்கள். ஒருவரை ஒருவர் எப்போதும் விட்டுக்கொடுக்கவே மாட்டார்கள். பலமுறை ஏதாவது ஒரு காரணத்திற்க்காக அப்பா அவனைத் திட்டும்போதும், அவள் தன் அண்ணனுக்காக  வரிந்து கட்டிக் கொண்டு வருவாள். இளங்கோவுக்கு மகள் பூஜாவைக் கண்டாலே சற்று பயம்தான். கொஞ்சம் வாயாடி. அவளிடம் வார்த்தை போர் செய்ய அவருக்குமே முடியாது. 

அன்று செல்வா, என்றுமே இல்லாத திருநாளாக சீக்கிரமாகவே தயாராகி எட்டு மணிக்கெல்லாம் அவனது அறையில் இருந்து வெளியேற,

"டேய் என்னாடா, இன்னைக்கு சீக்கிரமாவே கிளம்பிட்டே! ஏதாவது ஃபிகரு உஷாராயிடுச்சா?" தங்கை தனது வழக்கமான அஸ்திரத்தை கையிலெடுக்க. என்றுமே சளைக்காமல் எதிர்வினையாற்றும் அவனும் அன்று எந்தவித சலனமும் காட்டாமல்

"இல்லடி புட்பால்-ல கப் வின் பண்ணதுக்கு பிரின்ஸ் இன்னைக்கு டீ பார்ட்டி தர்றார். அதான்" என்று சுருக்கமாக முடித்துக்கொண்டான் 

"டீ பார்ட்டி-ன்னா அது சாயங்காலம் தான. தொற காலைலயே போய் என்ன கிழிக்கப் போறீங்க" வழக்கமான பூஜாவின் நக்கல்

"என்னடி, கேள்வியா கேட்டுட்டு இருக்க.. ஃப்ரெண்ட்ஸோட போறேன் போதுமா"

"ஏண்டா கத உடுறே! உன்னோட ஃப்ரெண்ட்ஸ்ஸெல்லாம் என்னைக்குடா 8 மணிக்கெல்லாம் எழுந்திருச்சாங்க" பூஜா அண்ணனை கேள்வியால் துளைத்துக்கொண்டிருக்க, அங்கே அவரின் அறையிலிருந்து வெளியே வந்த இளங்கோ

"ஏய் புஜா, நீ ஏன் இதையெல்லாம் கேட்டுட்டு இருக்கே. அவன்தான் பொய் பொய்யா சொல்றான்னு தெரியுதில்ல. இன்னைக்குத்தான் திருச்சிய மேஞ்சிட்டு வந்திருக்கான். அடுத்து இப்ப சென்னைய மேய கிளம்பிட்டான். அவனுக்கென்ன பட்டத்து ராஜா" என்று இளங்கோ அவனை முறைத்தபடி கடுகடுக்க 

"அப்பா!? இப்ப நா உங்ககிட்ட ஏதாவது கேட்டேனா. தேவையில்லாத விஷயத்துல நீங்க எதுக்கு மூக்க நொளைக்குறீங்க. இது எனக்கும் அண்ணனுக்கும் நடுவுல நடக்குறது. பேசாம உங்க வேலைய மட்டும் பாத்துட்டு ஆஃபீஸுக்கு கிளபுர வழியாய் பாருங்க" மனுஷன் பூஜாவின் சொல்லுக்கு அப்படியே அடங்கிப்போனார். அவரும் அப்படியே டைனிங் டேபிளில் காலை உணவுக்காக அமர்ந்தார். சமயற்கட்டிலிருந்த வெளியே வந்த உமா தாய்ப்பாசத்தோடு  'என்னடா அவசரம் சாப்பிட்டுட்டு போகலாமில்ல' என்று சொல்ல நினைத்து மகனைப் பார்க்க அவளுக்கு ஒருவாரம் முன்பு பார்த்த நிர்வாணக் கோலமும் மகனின் கட்டுமஸ்தான உடலும் தான் நினைவுக்கு வந்தது. அவள் கேட்க வந்ததை அப்படியே நிறுத்திவிட்டு தலையைக் குனிந்து கொண்டே.

"ஏண்டி பூஜா நீயாவது சாப்பிட்டுப் போகலாமில்ல" என்று உமா மகனுக்கும் சேர்த்தே பரிந்துரைத்தாள்.

"இல்லம்மா, எனக்கும் காலேஜ்ல கொஞ்சம் ப்ராஜெக்ட் ஒர்க்கெல்லாம் ப்ரின்ட்அவுட்  எடுக்கணும். கேன்டீன்லயே சாப்பிட்டுப்பேன்" சொல்லிவிட்டு அம்மாவின் பதிலுக்குக் கூடக் காத்திருக்காமல் அண்ணனுடன் கிளம்பிவிட்டாள். போகும் வழியில்

"டேய் அண்ணா. நானும் அப்பருந்து பாத்திட்டே வர்றேன். இன்னைக்கு என்னடா ஆச்சு உனக்கு. உர்ருன்னே வர்றே. அதான் கப்பு வின் பண்ணீட்டீங்கல்ல. அப்புறமும் என்ன? நீங்க ஜெயிச்சதக் கூட எங்கிட்ட சொல்லணும்னு தோணல. அப்படி யாருண்ணா அது?"

"யாருன்னா?! எனக்குப் புரியல" ஒற்றை வரியில் செல்வாவிடமிருந்து பதில் வந்தது

"யாருன்னா!? வந்து... அந்தப் பொண்ணு யாருன்னு கேட்டேன். எங்கண்ணனோட மனசக் கெடுத்த அந்தப் பொண்ணு! யாருன்னு கேட்டேன்" அவள் குரலில் அப்படியொரு அதிகாரம்.

"ஏய் சீ. ஒளராத. அப்படியெல்லாம் யாரும் இல்லை. அப்படி ஏதாவது இருந்தா உன்கிட்ட சொல்லாமலா இருப்பேன்"

"அதான் இப்பக்கூட சொல்ல மாட்டெங்குறியே. உன்னப் பத்தி எனக்குத் தெரியாதா! இப்படியெல்லாம் உம்முன்னு இருந்து உன்னைப் பாத்ததே இல்ல. ஏதாவது கேட்டா, பதில் கூட ஒழுங்கா சொல்ல மாட்டேங்குறே. பொய் சொல்ற. இதுக்கெல்லாம் பின்ன என்ன அர்த்தம்" தங்கையின் ஏறக்குறைய சரியான கணிப்பில் அதிர்ந்தவன், சட்டென பிரேக் போட பூஜாவின் அழகிய இளம் முலைகள் அண்ணனின் முதுகில் முட்டி மோதியது. அவளுக்கும் குறுகுறுவென்றிருந்தது.

"அதான் சொல்றேன்ல்ல பூஜா, ஒன்னும் இல்லைன்னு. சும்மா அதையே கேட்டு நோண்டிட்டு இருக்காத" செல்வா சற்றுக் கோபமாகவே சொல்ல தங்கையும் இப்போது சோகமானாள். அண்ணனின் இந்த நடவடிக்கைகள் அவளுக்கும் ரொம்பப் புதிதாகவே இருந்தது. அவர்கள் இருவரும் ஒருவழியாக கல்லூரிக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள்.

அங்கே வீட்டில்  அம்மா உமாவோ....

தொடரும்...

<<மறக்காமல் உங்களது கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள்>>