Fantasy ਫੁਦੀ ਮਰਵਾਉਣ ਦਾ ਚਸਕਾ

[Officialmanjeetdhiman]

ਭਾਗ – 4 – ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਠੁਕਾਈ।

ਰਾਤ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਤੋ ਬਾਅਦ ਅੱਜ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਮਨਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬਲਾਉਣ ਲਈ ਉਸਦੇ ਘਰ ਚਲੀ ਗਈ। ਮਨਿੰਦਰ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮਨਿੰਦਰ ਅੱਜ ਕਾਲੇਜ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਹੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਮਨਿੰਦਰ ਬੈਡ ਤੇ ਸੁੱਟੀ ਪਈ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਪਹਿਲਾ ਦੀ ਤਰਾ ਸ਼ਰਾਰਤ ਕਰਦਿਆ ਆਵਦੀ ਉਂਗਲੀ ਮਨਿੰਦਰ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਵਿਚ ਦੇ ਦਿੱਤੀ। ਮਨਿੰਦਰ ਇਸ ਹਮਲੇ ਨਾਲ ਇਕ ਦੱਮ ਚੀਕ ਉਠੀ। ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਦਾ ਸੁਰਾਖ਼ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਬੋਲੀ-
ਮਨਿੰਦਰ – ਕੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਦੀਦੀ ਤੁਸੀ ਜਾਣਾ ਨਹੀਂ।
ਮਨਿੰਦਰ – ਨਹੀਂ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਕਿਉਂ?
ਮਨਿੰਦਰ – ਮੇਰੀ ਸਿਹਤ ਠੀਕ ਨੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਸਮਝ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਮਨਿੰਦਰ ਦੀ ਰਾਤੀ ਹੋਈ ਠੁਕਾਈ ਦਾ ਹੀ ਅਸਰ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਦੀਦੀ ਤੁਸੀ ਕੋਈ ਦਵਾਈ ਲਈ ਲਓ।
ਮਨਿੰਦਰ – ਨਹੀਂ ਬਸ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣਾ ਏਦ੍ਹਾ ਹੀ।
ਮਨਿੰਦਰ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਸਿਆ ਕਿ ਉਸਦੀ ਬੁੰਡ ਦਾ ਸ਼ੇਕ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਬਹਿਣ ਲਗਿਆ ਬੁੰਡ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਮਖੌਲੀਆ ਅੰਦਾਜ ਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਦੀਦੀ ਓਦੋਂ ਤਾ ਤੁਸੀ ਵੀ ਉਛਲ ਉਛਲ ਕੇ ਲਨ ਤੇ ਟੱਪ ਰਹੇ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਜਾਣੀਆਂ ਹਸਣ ਲਗੀਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਫਿਰ ਇਕੱਲੀ ਹੀ ਸਕੂਲ ਚਲੀ ਗਈ।
ਅੱਜ ਦੀਪੇ ਦਾ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਲੈਣ ਦਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਮਨਾ ਵੀ ਲਿਆ ਸੀ, ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਤਾ ਪਹਿਲਾ ਤੋ ਹੀ ਮੰਨੀ ਮਨਾਈ ਸੀ, ਬੱਸ ਹਾਲੇ ਤਕ ਦੀਪਾ ਹੀ ਢਿੱਲ ਵਰਤਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਅੱਜ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਵੇਲੇ ਸਕੂਲੋਂ ਭੱਜ ਕੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਜਾਂਦੇ ਰਸਤੇ ਚ ਪੈਂਦੇ ਕਮਾਦ ਚ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਮੋਟਰ/ਡੰਗਰਾਂ ਦੇ ਕਮਰੇ/ਗੱਡੀ ਤੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਪਰ ਕਮਾਦ ਚ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਣ ਦਾ ਇਹ ਉਸਦਾ ਪਹਿਲਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਨਾਲ ਜਾਣ ਲਈ ਪਕਿਆ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਦੋਵੇਂ ਜਾਣੀਆਂ ਅੱਖ ਬਚਾ ਕੇ ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਵੇਲੇ ਸਕੂਲ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਕੰਧ ਜੋ ਕੇ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਤੋਂ ਦੀ ਹੋ ਕੇ ਸਕੂਲੋਂ ਭਜ ਗਈਆਂ। ਉਹ ਕਾਹਲੀ ਕਾਹਲੀ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈਆਂ। ਸਿਆਲਾਂ ਦੇ ਦਿਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਬੰਦਾ ਪਰਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਤੇ ਵੈਸੇ ਵੀ ਬਾਹਰ ਬਹੁਤ ਸੰਘਣੀ ਧੁੰਦ ਸੀ। ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਚ ਹੀ ਉਹ ਕਮਾਦ ਦੇ ਖੇਤ ਕੋਲ ਚਲੀਆ ਗਈਆਂ। ਦੀਪਾ ਬਾਹਰ ਸੜਕ ਤੇ ਖੜਾ ਹੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਖੇਤ ਦੇ ਵਿਚਕਰ ਲੈ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਚਲ ਪਈ। ਉਹ ਤਿੰਨੇ ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਕਾਫੀ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਕਮਾਦ ਦੇ ਇਹਨਾਂ 25-30 ਕਿਲਿਆ ਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਕੋਈ ਖਤਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਦੀਪੇ ਨੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਮੰੰਮੇਆ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲੱਗੇ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਉਸਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਥੇ ਕੋਲ ਬੈਠੀ ਹੀ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਦੀਪੇ ਨੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਕਪੜੇ ਲੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਚ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਸੂਟ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ। ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਏਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਖਤਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਤਜ਼ਰਬਾ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਜਿਆਦਾ ਖਿਲਾਰਾ ਪਾਉਣ ਤੋਂ ਰੋਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦੀਪੇ ਨੇ ਵੀ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਜੋਰ ਨੀ ਪਾਇਆ ਤੇ ਸਿਰਫ ਉਸਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆਂ ਤਕ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਵੀ ਥੋੜੀ ਹੇਠਾਂ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਪੱਟਾ ਤਕ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਹੁਣ ਇੰਨੀ ਕੁ ਜਗ੍ਹਾ ਬਣ ਗਈ ਸੀ ਕੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਸਾਫ ਦਿੱਖ ਰਹੀ ਸੀ। ਸਾਬੀ ਨੇ ਦੇਰ ਨਾ ਲੋਂਦੇ ਨੇ ਆਵਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਜਿਪ ਖੋਲ ਕੇ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਖੜੀ ਹੋਈ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਹੀ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦਾ ਲਨ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਕਿਉਂਕਿ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਵੀ ਘਾਟ ਘਾਟ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਇੰਨੀ ਕੁ ਖੁਲ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਕਿ ਦੀਪੇ ਦਾ 6 ਇੰਚ ਦਾ ਲਨ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਚਲਿਆ ਜਾਵੇ। ਦੀਪਾ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਉਥੇ ਹੀ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਸਭ ਕੁਝ ਦੇਖਣ ਲਗੀ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆ ਸਿਸਕੀਆਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਹੱਥ ਆਵਦੇ ਸ਼ੋਲੇ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਸਲਵਾਰ ਉਪਰੋ ਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਰਗੜਨ ਲਗੀ। ਦੀਪਾ ਨੇ ਹੁਣ ਥੋੜੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਧਾ ਦਿੱਤੀ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣ ਲਗਾ। ਇਸ ਨਜ਼ਾਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਆਵਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਲਿਆ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਪੈਰਾਂ ਤੱਕ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕੱਛੀ ਵੀ ਪੈਰਾ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤੀ। ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਮਾਦ ਦੇ ਖੇਤ ਚ ਵੱਟ ਤੇ ਬੈਠੀ ਸਾਹਮਣੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਦੀਪੇ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਚੁਦਾਈ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਹੁਣ ਆਵਦੀਆਂ ਲੱਤਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸ਼ੋਲਾ ਰਗੜਨ ਲੱਗੀ। ਉਹ ਹੁਣ ਸਤਵੇਂ ਅਸਮਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਦੀਪਾ ਵੀ ਸਵਰਗ ਚ ਸਨ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੇ ਹਾਲੇ ਤਕ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਛੱਡਿਆ ਪਰ ਦੀਪੇ ਦਾ ਲਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਪਲ ਫੁੱਦੀ ਅੱਗੇ ਹਾਰ ਮੰਨਣ ਹੀ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਕਮਾਦ ਚ ਕਿੱਸੇ ਦੇ ਪੈਰਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੇ ਦੀਪੇ ਦੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ। ਦੀਪੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕੋਈ ਮੁੰਡਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਸਾਈਡ ਵਲੋਂ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਦੀਪੇ ਨੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੀ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਉਲਟ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਨੂੰ ਭੱਜਣ ਲਗਾ। ਉਸਦਾ ਲਨ ਹਾਲੇ ਵੀ ਪੈਂਟ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਉਹ ਉਸੇ ਤਰਾ ਭੱਜਦਾ ਰਿਹਾ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਆਵਦੀ ਸਲਵਾਰ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪੱਟਾ ਤਕ ਲੈ ਆਈ, ਪਰ ਉਸ ਕੋਲ ਵੀ ਏਨਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਸਲਵਾਰ ਲੱਕ ਤਕ ਲਿਆ ਕੇ ਨਾਲਾ ਬਨ ਸਕੇ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਆਵਦੇ ਦੋਵਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਸਲਵਾਰ ਨੂੰ ਫੜਕੇ ਉਸੇ ਦਿਸ਼ਾ ਵਲ ਭੱਜਣ ਲਗੀ, ਜਿਦਰ ਨੂੰ ਦੀਪਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਬੇਖਬਰ ਆਵਦੇ ਸ਼ੋਲੇ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਰਗੜ ਰਹੀ ਸੀ। ਜਦ ਤਕ ਉਸਨੂੰ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ, ਉਦੋਂ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਤਰਾ ਸਲਵਾਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਭੱਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਹਾਲੇ ਉਸਨੇ ਕੱਛੀ ਉਪਰ ਕਰਕੇ ਸਲਵਾਰ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਹੱਥ ਨੇ ਉਸਦੇ ਗੁੱਟ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਧਰ ਦੀਪਾ ਹੁਣ ਲਗਭਗ ਕਮਾਦ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਰੁਕ ਕੇ ਆਵਦਾ ਲਨ ਪੈਂਟ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਜਿੱਪ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈ। ਕਮਾਦ ਚ ਦੀਪਾ ਦਾ ਲਨ ਪੈਂਟ ਚੋ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਲਨ ਉਪਰ ਕਮਾਦ ਦੀ ਖੋਰੀ ਕਰਨ ਖੁਰਕ ਹੋਣ ਲਗੀ, ਜੋ ਕੇ ਉਸਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਲਨ ਤੇ ਤੇਲ ਮਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਠੀਕ ਹੋ ਗਈ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਕਮਾਦ ਦੇ ਸਿਰੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਵੀ ਆਵਦੀ ਕੱਛੀ ਉਪਰ ਚੁੱਕੀ ਜੋ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾ ਚ ਫੱਸੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਬਨਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ, ਜੋ ਕੇ ਪਹਿਲਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੁੰਡਿਆ ਤੋਂ ਚੁਦਵਾ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਅੱਜ ਸਿਰਫ ਆਵਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਤਜ਼ਰਬਿਆਂ ਕਰਕੇ ਬਚ ਗਈ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਬੜੇ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਸੜਕ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਸਨੂੰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਕਿਧਰੇ ਨਾ ਦਿਸੀ ਤਾ ਉਸਨੇ ਸਮਝਿਆ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤੀ ਵੀ ਭੱਜ ਕੇ ਘਰ ਚਲੀ ਗਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਆਵਦੇ ਘਰ ਵਲ ਚਲ ਪਈ। ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸ਼ੋਲਾ ਜਿਹੜਾ 10 ਮਿੰਟ ਪਹਿਲਾਂ ਪੂਰਾ ਗਰਮ ਸੀ, ਜੋ ਕੇ ਹੁਣ ਡਰ ਨਾਲ ਜਿਵੇਂ ਸ਼ਾਇਦ ਫੁੱਦੀ ਚ ਕਿੱਤੇ ਲੁਕ ਗਿਆ ਸੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਫੜਨ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀ ਸਗੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਨੰਬਰਦਾਰਾ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੀਤਾ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਹੋਣੀ ਪਿੰਡ ਦੀ ਇਕ ਤਕੜੀ ਸਾਮੀ ਸਨ। ਜੀਤਾ 50 ਕਿਲਿਆ ਦਾ ਮਾਲਕ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਕਮਾਦ ਦੇ ਖੇਤ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਹੀ ਸਨ। ਜੀਤਾ ਜੋ ਕਿ 19 ਸਾਲਾ ਦਾ ਗੱਭਰੂ ਸੀ ਤੇ ਹਾਲੇ ਨਵਾਂ ਨਵਾਂ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਕਾਲੇਜ ਚ ਪੜ੍ਹਨ ਲਗਾ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਦੇ ਗੁੱਟ ਫੜਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਉਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਪਾਈ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਕੱਛੀ ਨਾਲ ਢੱਕੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਗੁੱਸੇ ਚ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਛੱਡ ਮੇਰਾ ਹੱਥ।
ਜੀਤਾ – ਬੜੇ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਆਈ ਆ ਅੜਿਕੇ, ਏਦ੍ਹਾ ਕਿੱਦਾ ਛੱਡ ਦਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਛੱਡ ਦੇ ਮੈਨੂੰ, ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਮੇਰਾ।
ਜੀਤਾ – ਲਗ ਤਾ ਗਿਆ ਅੱਜ ਤੇਰਾ ਪਤਾ ਵੀ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਕਿ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਤੈਨੂੰ।
ਜੀਤਾ – ਜਿਹੜੀ ਤੂੰ ਪਿੰਡ ਵੱਡੀ ਸਤੀ ਸਾਵਿਤਰੀ ਬਾਣੀ ਫਿਰਦੀ ਸੀ, ਤੇ ਏਥੇ ਕਮਾਦ ਚ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਓਂਦੀ ਫਿਰਦੀ ਏ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਮੈ ਕੋਈ ਏਦਾ ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਨੀ ਆਈ ਸੀ ਏਥੇ। ਉਸ ਨੇ ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਨੇ ਆਵਦੀ ਸਲਵਾਰ ਉਪਰ ਕਰਕੇ ਨਾਲਾ ਬਨ ਲਿਆ ਸੀ।
ਜੀਤਾ – ਫਿਰ ਕੀ ਕਰਨ ਆਈ ਸੀ ਏਥੇ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮਨਪ੍ਰੀਤ ਤੇ ਦੀਪੇ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੱਸ ਸਕਦੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਹੁਣ ਸਾਰੀ ਆਕੜ ਨਿਕਲ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੁਣ ਤਰਲੇ ਨਾਲ ਬੋਲੀ
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦੇ ਕੀਤੇ please।
ਜੀਤਾ – ਇਕ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਦੇ, ਫੇਰ ਚਲੀ ਜਾਈ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਮੈ ਨੀ ਕੁਝ ਕਰਨਾ।
ਜੀਤਾ – ਦੇਖ ਲੈ, ਮੈ ਪਿੰਡ ਚ ਰੌਲਾ ਪਾ ਦੇਣਾ ਪਿੰਡ ਚ। ਮੇਰਾ ਕੁਝ ਨੀ ਜਾਣਾ।
ਪ੍ਰੀਤੀ – ਰੋਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ, ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦੇ please ਵੀਰ ਬਣਕੇ।
ਜੀਤਾ – ਤੇਰੀ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀਰ ਨੀ ਸਗੋ ਯਾਰ ਜਰੂਰ ਬਣ ਜਾਇਗਾ। ਬੱਸ ਇਕ ਵਾਰ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਕਰਦੇ ਪੁਰਜਿਆ।
ਪ੍ਰੀਤੀ ਕੋਲ ਹੁਣ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚਾਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਖਮੋਸ਼ੀ ਹੀ ਉਸਦੀ ਹਾਂ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇਰ ਤੋਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਬਾਂਵਾ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਕਦਮ ਕੰਬ ਉੱਠੀ ਜਿਵੇਂ ਕੇ ਉਸਦੇ ਦੇ ਜਿਸਮ ਚ ਕਰੰਟ ਦੌੜ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਕੰਬਣੀ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਪਰਸ਼ ਕਰਨ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਜੀਤੇ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਆਵਦਾ ਮੂੰਹ ਏਧਰ ਓਧਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਆਵਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਮੂੰਹ ਘੁਟ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਕੇ ਚੂਸਣ ਲਗਾ। ਕਮਾਦ ਦੇ ਖੇਤ ਚ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਦੇ ਚੁਸਾਈ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਗੂੰਜਣ ਲਗੀ ਪਰ ਖੇਤ ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਆਵਾਜ ਸੁਣਨਾ ਲਗਭਗ ਅਸੰਭਵ ਸੀ। ਜੀਤਾ ਬਹੁਤ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚੁਸਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜੀਤਾ ਪਹਿਲਾ ਮਰਦ ਸੀ ਜੋ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰੱਸ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਰਫ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਭੈਣ ਮਨਿੰਦਰ ਨੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਦਾ ਸਵਾਦ ਲਿਆ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਦੇ ਹੱਥ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ 32 ਇੰਚ ਦੇ ਮੰਮੇਆ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ ਤੇ ਉਹ ਸੂਟ ਉਪਰੋ ਹੀ ਮੰਮਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹੁਣ ਸਿਸਕੀਆਂ ਲੈਣ ਲਗੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਹੁਣ ਆਵਦੇ ਹੱਥ ਸੂਟ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤੇ ਪਰ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਤੰਗ BRA ਦੇ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕੇ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਸੂਟ ਫੜ ਕੇ ਉਤਾਹ ਨੂੰ ਚੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਗੱਲੇ ਤੋਂ ਉਪਰ ਕਰਕੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪਰੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਤੋਂ ਉਪਰ ਹੁਣ ਸਿਰਫ BRA ਹੀ ਉਸਦੇ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਢੱਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਉਸਦੀ BRA ਨੂੰ ਲਾਹ ਕੇ ਆਵਦੇ ਬੁੱਲਾ ਨਾਲ ਚੁੰਮਦੇ ਹੋਏ ਪਰਾ ਸੁਟ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ 32 ਇੰਚ ਦੇ ਗੋਲ ਗੋਲ ਮੰਮੇ ਸਨ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਕੋਈ ਦੇਰ ਨਾ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਹ ਸੱਜੇ ਮੰਮੇ ਨੂੰ ਬੁੱਲ੍ਹਾ ਨਾਲ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਖੱਬੇ ਮੰਮੇ ਨੂੰ ਸਹਿਲਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜੋ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਵਿਰੋਧ ਦੇ ਸੁਰ ਚੁੱਕੀ ਖੜੀ ਸੀ, ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਵਿਰੋਧਤਾ ਕਾਫੀ ਘੱਟ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਲਗਭਗ ਨਾਂਹ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਵਿਰੋਧਤਾ ਹੁਣ ਐਵੇਂ ਸੀ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਗਰਮ ਤਵੇ ਤੇ ਪਿਆ ਘਿਓ ਦਾ ਟੁਕੜਾ ਨਾ ਪਿਘਲਣ ਲਈ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਜੀਤਾ ਲਗਾਤਾਰ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਚੂਸਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਉਸਨੇ ਇਕ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਉਤੋਂ ਦੀ ਹੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਟਿੱਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮਸਲਨ ਲੱਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਜਾਨ ਹੁਣ ਹਲਕ ਚ ਆ ਗਈ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਸਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਮੰਮਿਆ ਨੂੰ ਚੂਸਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ। ਹੁਣ ਜੀਤਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਨ ਲਈ ਉਤਾਵਲਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਤੋ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਕਾਹਲੀ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਦਾ ਹੱਥ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲੇ ਤੇ ਸੀ। ਇਕ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜੀਤੇ ਨੇ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਪੈਰਾ ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ। ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਉਸਦੀ ਕੱਛੀ ਹੀ ਢੱਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੋਂ ਅਲਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਜੀਤੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੁਣ ਪ੍ਰੀਤੀ ਪੂਰੀ ਤਰਾ ਨੰਗੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਜਿਸਤੇ ਹਲਕੇ ਹਲਕੇ ਵਾਲ਼ ਸਨ, ਜੋ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗਰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਆਵਦੇ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜੀਤੇ ਦਾ 7 ਇੰਚ ਦਾ ਲਨ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਤਣਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਦੀ ਗਰਮੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲਗਾ। ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਗਨਿਆ ਦੀ ਇਕ ਵੱਟ ਤੇ ਬਿੱਠਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਫੇਰਨ ਲਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਜੋ ਕੇ ਪਿਛਲੇ 15-20 ਮਿੰਟ ਤੋਂ ਗਰਮ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਹੁਣ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਲਈ ਹੁਣ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰ ਪੌਣਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਹੁਣ ਸਿਰਫ ਲਨ ਮੰਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਜੀਤੇ ਹਾਲੇ ਕਾਹਲੀ ਕਰਨ ਦਾ ਕੋਈ ਇਰਾਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਆਵਦੀ ਇਕ ਉਂਗਲ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਵਾੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਉਂਗਲ ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਵਿੱਚ ਤਾ ਚਲੀ ਗਈ ਪਰ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਇਹ ਜਰੂਰ ਪਤਾ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਰਨ ਹਾਲੇ ਕੁਆਰੀ ਹੈ। ਜੀਤਾ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ। ਹੁਣ ਉਸਨੇ ਆਵਦੀ ਜੀਭ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚਟਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਫੁੱਦੇ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਏਕ ਲਾਜਵਾਬ ਸਵਾਦ ਭਰ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਉਹ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਚੱਟਦਾ ਰਿਹਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੋਂ ਹੁਣ ਹੋਰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਏਨੇ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮਨ ਦੀ ਸੁਣੀ ਗਈ ਤੇ ਜੀਤਾ ਉਠ ਕੇ ਗੋਡਿਆਂ ਦੇ ਭਾਰ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀਆ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਦੇ ਲਨ ਦਾ ਲਾਲ ਟੋਪਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਵਦਾ ਲਨ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬਾਹਰ ਦਰਾਰ ਚ ਰਗੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦਾ ਤਾ ਦਿੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਲਨ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਾੜ ਦੇਵੇ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਛੇੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਅੱਜੇ ਵੀ ਤੇਰੀ ਨਾਂਹ ਏ ਤਾ ਤੂੰ ਜਾ ਸਕਦੀ ਏ। ਜੀਤਾ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਰੰਨ ਇੰਨੀ ਗਰਮ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਉਹ ਮਰ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਹੈ ਪਰ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਏ ਬਿਨਾ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੀਤੇ ਲਨ ਛੇਤੀ ਅੰਦਰ ਪਾ ਦੇ। ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਪਹਿਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ਜੋ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਜੀਤਾ ਵੀ ਇਕ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਅਲੜ ਜਵਾਨ ਰੰਨ ਨੂੰ ਨਾਂਹ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਹੁਣ ਦੇਰ ਨਾ ਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਲਨ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਸੁਰਾਖ ਤੇ ਟਿੱਕਾ ਲਿਆ ਤੇ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ। ਉਸਦਾ ਲਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰਗੜ ਖਾ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਬੁੰਡ ਵਾਲੇ ਸ਼ੇਕ ਵਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਜੀਤਾ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕੰਮ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਜੀਤੇ ਆਵਦਾ ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਕੋਲ ਲਈ ਗਿਆ, ਪ੍ਰੀਤੀ ਉਸਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਲਾਂ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਕੇ ਚੂਸਣ ਲਗੀ। ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਚੁਸਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੀਤੇ ਨੇ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਆਵਦੇ ਮੂੰਹ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਕੋਲ ਲਿਜਾ ਕੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਉਪਰ ਥੁੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮੱਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਲਨ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਇਕ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ। ਕਮਾਦ ਚ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਚੀਕ ਗੂੰਜ ਗਈ ਤੇ ਜੀਤੇ ਦਾ 2 ਇੰਚ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਇਸਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਛੇਤੀ ਹੀ ਦੂਜਾ ਘੱਸਾ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਦਾ ਅੱਧਾ ਲਨ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋ ਖੂਨ ਵਗਣ ਲੱਗਾ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਰੋਣ ਲਗ ਪਈ। ਉਸਨੇ ਜੀਤੇ ਨੂੰ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣ ਲਗਾ। 2-3 ਮਿੰਟ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਇਕਦਮ ਇਕ ਹੋਰ ਜੋਰਦਾਰ ਘੱਸਾ ਮਾਰਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਇਸਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀ ਇਕ ਹੋਰ ਚੀਕ ਨਿਕਲੀ, ਜੋ ਕੇ ਪਹਿਲੀ ਚੀਕ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਜੋਰਦਾਰ ਸੀ। ਪਰ ਇਸ ਘੱਸੇ ਨਾਲ ਜੀਤੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਲਨ ਫੁੱਦੀ ਚ ਸਮਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਇਕ ਬੱਚੀ ਤੋਂ ਹੁਣ ਇਕ ਰਨ ਬਣਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ, ਬਸ ਉਸਦੀ ਚੁਦਾਈ ਪੂਰੀ ਹੋਣੀ ਬਾਕੀ ਸੀ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਹੁਣ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਕਹਰਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੋ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਨੂੰ ਤਰਲੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤਾ ਹੁਣ ਹਵਸ ਚ ਗਵਾਚਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਚੋਦੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਪਿੱਛੋਂ ਮਜ਼ਾ ਆਉਣ ਲਗਾ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਹੁਣ ਜੀਤੇ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲੱਗੀ। ਜੀਤਾ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਹੋਰ ਰਫਤਾਰ ਨਾਲ ਚੋਦਨ ਲਗਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਹੁਣ ਇਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪਾਣੀ ਸੀ ਜੋ ਕੇ ਇਕ ਲਨ ਕਰਨ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜੀਤੇ ਦਾ ਲਨ ਵੀ ਹੁਣ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣ ਹੀ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਘੱਸਿਆ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੋਰ 8-10 ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਹੀ ਫਾਰਗ ਹੋ ਗਿਆ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋ ਲਨ ਦਾ ਪਾਣੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿਕਲਣ ਲਗਾ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਕੱਛੀ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਖੂਨ ਤੇ ਵੀਰਜ ਨਾਲ ਲਿਬੜੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸਨੇ ਆਵਦਾ ਲਨ ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੇ ਚੂਸ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਸਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਜੀਤੇ ਦਾ ਲਨ ਦੋਬਾਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਜੀਤੇ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਆ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਲਨ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਘਸੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਇਹ ਪੋਜ ਉਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਕੁੱਤਾ ਕਿਸੇ ਕੁੱਤੀ ਨੂੰ ਚੋਦ ਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਜੀਤਾ ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਕੋਈ ਤਰਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਚ ਚੋਦ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਫਿਰ ਇਕ ਵਾਰ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਜੀਤਾ ਵੀ 10 ਮਿੰਟ ਹੋਰ ਜੋਰ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਝੜ ਗਿਆ।