02-01-2024, 09:20 PM
పొద్దున్న లేచేసరికి టైం 8 అయ్యింది. అద్వైత్ లేచి కాలేజ్ కి రెడీ అవుతున్నాడు. నా పెళ్ళాం ఇంకా రాలేదు. ఇద్దరం టిఫిన్ చేసాం. వాడు కాలేజ్ కి వెళ్లి పోయాడు. నేను బెడ్ రూం లోకి వచ్చి ఫోన్ తెరిచి వాట్స్ అప్ లో లాస్ట్ సీన్ చూసా. అది ఇంకా అంతకు ముందు రోజు 2:30 నే చూపిస్తుంది. నాకు అసలు ఎం అర్థం కాలేదు. మాములుగా అయితే తెల్లవారు జాము ఏ రెండింటికో మూడింటికో రావాలి కానీ రాలేదు. ఆలా జరగడం అదే మొదటి సారి.
అయినా ఒక్క మొగాడికే తెల్లవారు జాము రెండు అయితే ముగ్గురు మొగాళ్ళకి పగలు రెండు మూడు కావాలేమో అనుకున్న.
ఒక సారి తనకి కాల్ చేసి చూసా. అటు వైపు రెస్పాన్స్ లేదు. నేను ఇంట్లో నుండే పని చేయడం మొదలు పెట్ట. పనిలో పడి టైం చూసుకోవడం మరిచిపోయా. తిరిగి పనిలోంచి తేరుకుని టైం చూసే సరికి మధ్యాహ్నం 2 కావస్తుంది. కానీ ఇంకా తన నుండి కాల్ కూడా రాలేదు. కాసేపు చూసి రిసార్ట్ కి బయలుదేరుదాము అనుకున్న. ఈ తలనొప్పి నుండి బయట పడడానికి బాల్కనీ లోకి వచ్చా. మధ్యాహ్నం ఎండా కాస్తుంది. బిల్డింగ్ చుట్టూ ఉన్న చెట్ల నుండి వచ్చే స్వచ్ఛమైన గాలికి మనసు తేలిక పడింది. అప్పుడే ఒక రెడ్ కలర్ కార్ మా బిల్డింగ్ దగ్గర వచ్చింది. నేను కాస్త చాటుగ ఉండి గమనిస్తున్న. అందులోంచి నా పెళ్ళాం దిగింది. ఈ సారి తాను చుడిదార్ లో ఉంది. తాను దిగి విండో నుండి దశరధ్ తో ఎదో మాట్లాడి లోపలికి వస్తుంది. నేను వెంటనే లోపలి వెళ్లి నా లాప్ టాప్ ముందు కూర్చున్న ఎదో పని చేస్తున్న వాడిలా. కొన్ని నిమిషాల తరువాత తాను లోపలి వచ్చి నన్ను చూసి ఆశ్చర్య పోయినట్టుంది. కానీ అది కొన్ని క్షణాలే, మళ్ళీ తేరుకుని నన్ను చూసి అంది
మొనాలి: ఏంటి బాబు ఆఫీస్ కి వెళ్లలేదా?
.................... (నేను మౌనంగా సీరియస్ గా ఉన్న)
మొనాలి: ( బెడ్ మీద కూర్చుంటూ) సారి బాబు, పనిలో పడి టైం ఏ తెలియలేదు
నేను: ఏంటి ఇది? ఇంత లేట్ అయితే కనీసం ఫోన్ చేయాలనీ కూడా లేదా? పోనీ ఫోన్ చేస్తే ఎత్తేది లేదు.
మొనాలి: షిట్! సారీ బాబు నిజంగా మరిచిపోయా. ఫోన్ సైలెంట్ లో ఉంది చూసుకోలేదు.
నేను ఎం అనలేదు.
మొనాలి: ఐ అం రియల్లీ సారీ బాబు. మళ్ళీ ఇలా ఎప్పుడు జరగకుండా చూసుకుంటా
నేను: సరే వెళ్లి ఫ్రెష్ అవ్వు
తను లేస్తుంటే అడిగా
నేను: అవును చీరలో వెళ్ళావ్ కదా?
తను ఒక్క క్షణం తడబడింది.
మొనాలి: అదా బాబు, నిన్నే తొందర తొందరగా తింటుంటే చారు మీద పడింది అందుకే ఆఫీస్ దగ్గరలో ఉన్న ఫ్రెండ్ వాళ్ళ హాస్టల్ కి వెళ్లి డ్రెస్ మార్చుకున్న.
నేను ఏమి అనలేదు. తన అలసట అంతా మోహంలో తెలుస్తుంది. మొహం అంతా పీకుపోయినట్టుంది. తను క్షణం చూసి ఫ్రెష్ అవ్వడానికి వెళ్ళింది. తను బట్టలు తీసుకుని బాత్ రూమ్ కి వెళ్ళగానే నేను తన వెంటనే లేచి తన హ్యాండ్ బాగ్ తెరిచి చూసా. అందులో చక్కగా మడత పెట్టిన చీర దాని పక్కనే లంగా జాకెట్ కూడా ఉన్నాయి. నేను మెల్లిగా జాకెట్ ని తీసి చేతుల్లోకి తీసుకున్న. మెల్లిగా మడతలు తెరిచి చూసి షాక్ అయ్యా. జాకెట్ హుక్స్ అయిదింటిలో 4 ఊడి పోయాయి. అసలు లేవు. జాకెట్ కుట్లు ఊడిపోయి తేరిపారా కనిపిస్తుంది. ఇంకా ఎక్కువసేపు చూడకుండా మళ్ళీ ఎప్పటి లాగే జాకెట్ ని మడత పెట్టి తిరిగి బాగ్ లో పెట్టేసి రూంలో నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయా. మా ఇద్దరికీ భోజనం రెడీ చేసే సరికి తను బయటకి వచ్చింది.
మొనాలి: అయ్యో నేను చేసే దాన్ని కదా
నేను: పర్లేదు నువ్వు బాగా అలసిపోయి ఉంటావు కదా
తను నవ్వింది. ఇద్దరం కలిసి భోజనం చేసిన తరువాత నేను ఆఫీస్ కి రెడీ అవుతుంటే అడిగింది, ఎక్కడికి? అని. ఆఫీస్ వెళుతున్న నువ్వు రెస్ట్ తీకోమని చెప్పి బయలుదేరుతుండగా అడిగా
నేను: చీరను డ్రై క్లీనింగ్ కి ఏమైనా ఇవ్వాలా?
మొనాలి: వద్దు నేను వెంటనే కడిగేసి ఆరబెట్ట. ఇంట్లో ఉతికితే సరిపోతుంది.
ఆఫీస్ వెళుతూ ఉంటె జాకెట్ పరిస్థితి చుస్తే దాని ఎంత గట్టిగా వాడారో అర్థం అవుతుంది. దాని మొహం చూస్తేనే తెలుస్తుంది దానికి గ్యాప్ ఇవ్వకుండా దెంగి ఉంటారు అని. అందుకే కనీసం ఫోన్ కూడా ఎత్తలేదు. ఇలా ఆలోచనల్లో ఆఫీస్ వచ్చేసింది. ఈ దారుణం జీర్ణించుకోవాలంటే టైం పడుతుంది. ఆఫీస్ లో పని మీద ధ్యాస పెట్ట. రాత్రి 12 అవుతుంది, ఇంక ఇంటికి బయలు దేరుదాం అనుకుంటుండగా తన దగ్గర నుండి కాల్ వచ్చింది.
మొనాలి: ఎక్కడ ఉన్నావ్ బాబు? ఇంత లేట్ అయ్యింది.
నేను: లేదు పని బాగా ఉండింది. బయలుదేరుతున్న గంటలో ఇంట్లో ఉంటా
అని ఫోన్ పెట్టేసి, ఇంటికి బయలుదేరా. దారంతా మళ్ళీ ఏవో ఆలోచనలు ముసురుకున్నాయి. ఇంటికి వెళ్లే సరికి తాను నా గురించి ఎదురుచూస్తుంది. ఇద్దరం తినేసి పడుకున్నాం. ఎక్కువగా మాట్లాడుకోలేదు.
ఆ తరువాత కొన్ని రోజులకి నా జీవిత సత్యాన్ని జీర్ణించుకునే స్థితికి వచ్చేసా. తను వేరే వాళ్లతో పడుకుంది అనేదానికన్నా నన్ను మోసం చేసింది అనే బాధే ఎక్కువ ఉంది. బాగా అలోచించి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చా. ఆ తరువాత ఒకటి రెండు రోజులు బాగా ప్లాన్ చేశా. ఆ రోజు సాయంత్రం ఇంటికి రాగానే తాను వంటింట్లో వంట చేస్తుంది. చాలా రోజుల తరువాత వెనక నుండి వెళ్లి తనని వాటేసుకున్న. తాను ఆశ్చర్య పోయింది.
మొనాలి: ఏంటి అయ్యగారికి ఈ రోజు బాగా ప్రేమ పొంగిపోతుంది? ఏంటి కథ?
నేను: నా కసి పెళ్ళాన్ని చూస్తుంటే ప్రేమ ఏంటి ఇంకా చాలా తన్నుకొస్తున్నాయి.
మొనాలి: అయితే రాత్రి దాకా దాచుకోండి రాత్రికి చుపిద్దురు కానీ మీ ప్రేమ అంతా
అని ఎదో అనబోతుంటే తలుపు దగ్గర ఎదో అలికిడి అయినట్టు అనిపించింది. వెంటనే మేము విడి పది చుస్తే అద్వైత్ తిరిగి వెళుతున్నాడు.
నేను: ఏంట్రా? ఏమైనా కావాలా?
అద్వైత్: నీళ్లు
నేను: మరి వెళ్లి తాగు
అనేసి నేను గదిలోకి వెళ్ళిపోయా. ఆ రోజు రాత్రి రెండు రౌండ్స్ అయ్యాక ఇద్దరం ఒకరికి ఒకరం అత్తుకుని ఉండగా.
నేను: ఇంకా పెళ్లి రోజు అంతేనా
మొనాలి: ఎం లేదు బాబు. నువ్వు చెప్పు ఎం చేద్దాం
నేను: ఈ వీకెండ్
మొనాలి: మరి అద్వైత్?
నేను: అమ్మ వాళ్ళింటికి పంపిద్దాం
తాను క్షణం ఆలోంచించి సరే అంది.
మొనాలి: మరి ప్లాన్ ఏంటి?
నేను: సర్ప్రైస్..... ఈ జీవితంలో నువ్వు మర్చిపోలేని స్వీట్ మెమరీ
మొనాలి: (ఉత్సాహంగా) ఏంటి బాబు?
నేను: సర్ప్రైస్ చెప్పగా...
ఆ వరం మొత్తం ఇంకా మేము పడకలో కలవలేదు. తనని కవ్వించి అలా వదిలేసే వాడిని. ఆ రోజు శనివారం, అద్వైత్ ని పొద్దునే మా అమ్మ వాళింట్లో దింపేసి మేము బయలు దేరాం.
అయినా ఒక్క మొగాడికే తెల్లవారు జాము రెండు అయితే ముగ్గురు మొగాళ్ళకి పగలు రెండు మూడు కావాలేమో అనుకున్న.
ఒక సారి తనకి కాల్ చేసి చూసా. అటు వైపు రెస్పాన్స్ లేదు. నేను ఇంట్లో నుండే పని చేయడం మొదలు పెట్ట. పనిలో పడి టైం చూసుకోవడం మరిచిపోయా. తిరిగి పనిలోంచి తేరుకుని టైం చూసే సరికి మధ్యాహ్నం 2 కావస్తుంది. కానీ ఇంకా తన నుండి కాల్ కూడా రాలేదు. కాసేపు చూసి రిసార్ట్ కి బయలుదేరుదాము అనుకున్న. ఈ తలనొప్పి నుండి బయట పడడానికి బాల్కనీ లోకి వచ్చా. మధ్యాహ్నం ఎండా కాస్తుంది. బిల్డింగ్ చుట్టూ ఉన్న చెట్ల నుండి వచ్చే స్వచ్ఛమైన గాలికి మనసు తేలిక పడింది. అప్పుడే ఒక రెడ్ కలర్ కార్ మా బిల్డింగ్ దగ్గర వచ్చింది. నేను కాస్త చాటుగ ఉండి గమనిస్తున్న. అందులోంచి నా పెళ్ళాం దిగింది. ఈ సారి తాను చుడిదార్ లో ఉంది. తాను దిగి విండో నుండి దశరధ్ తో ఎదో మాట్లాడి లోపలికి వస్తుంది. నేను వెంటనే లోపలి వెళ్లి నా లాప్ టాప్ ముందు కూర్చున్న ఎదో పని చేస్తున్న వాడిలా. కొన్ని నిమిషాల తరువాత తాను లోపలి వచ్చి నన్ను చూసి ఆశ్చర్య పోయినట్టుంది. కానీ అది కొన్ని క్షణాలే, మళ్ళీ తేరుకుని నన్ను చూసి అంది
మొనాలి: ఏంటి బాబు ఆఫీస్ కి వెళ్లలేదా?
.................... (నేను మౌనంగా సీరియస్ గా ఉన్న)
మొనాలి: ( బెడ్ మీద కూర్చుంటూ) సారి బాబు, పనిలో పడి టైం ఏ తెలియలేదు
నేను: ఏంటి ఇది? ఇంత లేట్ అయితే కనీసం ఫోన్ చేయాలనీ కూడా లేదా? పోనీ ఫోన్ చేస్తే ఎత్తేది లేదు.
మొనాలి: షిట్! సారీ బాబు నిజంగా మరిచిపోయా. ఫోన్ సైలెంట్ లో ఉంది చూసుకోలేదు.
నేను ఎం అనలేదు.
మొనాలి: ఐ అం రియల్లీ సారీ బాబు. మళ్ళీ ఇలా ఎప్పుడు జరగకుండా చూసుకుంటా
నేను: సరే వెళ్లి ఫ్రెష్ అవ్వు
తను లేస్తుంటే అడిగా
నేను: అవును చీరలో వెళ్ళావ్ కదా?
తను ఒక్క క్షణం తడబడింది.
మొనాలి: అదా బాబు, నిన్నే తొందర తొందరగా తింటుంటే చారు మీద పడింది అందుకే ఆఫీస్ దగ్గరలో ఉన్న ఫ్రెండ్ వాళ్ళ హాస్టల్ కి వెళ్లి డ్రెస్ మార్చుకున్న.
నేను ఏమి అనలేదు. తన అలసట అంతా మోహంలో తెలుస్తుంది. మొహం అంతా పీకుపోయినట్టుంది. తను క్షణం చూసి ఫ్రెష్ అవ్వడానికి వెళ్ళింది. తను బట్టలు తీసుకుని బాత్ రూమ్ కి వెళ్ళగానే నేను తన వెంటనే లేచి తన హ్యాండ్ బాగ్ తెరిచి చూసా. అందులో చక్కగా మడత పెట్టిన చీర దాని పక్కనే లంగా జాకెట్ కూడా ఉన్నాయి. నేను మెల్లిగా జాకెట్ ని తీసి చేతుల్లోకి తీసుకున్న. మెల్లిగా మడతలు తెరిచి చూసి షాక్ అయ్యా. జాకెట్ హుక్స్ అయిదింటిలో 4 ఊడి పోయాయి. అసలు లేవు. జాకెట్ కుట్లు ఊడిపోయి తేరిపారా కనిపిస్తుంది. ఇంకా ఎక్కువసేపు చూడకుండా మళ్ళీ ఎప్పటి లాగే జాకెట్ ని మడత పెట్టి తిరిగి బాగ్ లో పెట్టేసి రూంలో నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయా. మా ఇద్దరికీ భోజనం రెడీ చేసే సరికి తను బయటకి వచ్చింది.
మొనాలి: అయ్యో నేను చేసే దాన్ని కదా
నేను: పర్లేదు నువ్వు బాగా అలసిపోయి ఉంటావు కదా
తను నవ్వింది. ఇద్దరం కలిసి భోజనం చేసిన తరువాత నేను ఆఫీస్ కి రెడీ అవుతుంటే అడిగింది, ఎక్కడికి? అని. ఆఫీస్ వెళుతున్న నువ్వు రెస్ట్ తీకోమని చెప్పి బయలుదేరుతుండగా అడిగా
నేను: చీరను డ్రై క్లీనింగ్ కి ఏమైనా ఇవ్వాలా?
మొనాలి: వద్దు నేను వెంటనే కడిగేసి ఆరబెట్ట. ఇంట్లో ఉతికితే సరిపోతుంది.
ఆఫీస్ వెళుతూ ఉంటె జాకెట్ పరిస్థితి చుస్తే దాని ఎంత గట్టిగా వాడారో అర్థం అవుతుంది. దాని మొహం చూస్తేనే తెలుస్తుంది దానికి గ్యాప్ ఇవ్వకుండా దెంగి ఉంటారు అని. అందుకే కనీసం ఫోన్ కూడా ఎత్తలేదు. ఇలా ఆలోచనల్లో ఆఫీస్ వచ్చేసింది. ఈ దారుణం జీర్ణించుకోవాలంటే టైం పడుతుంది. ఆఫీస్ లో పని మీద ధ్యాస పెట్ట. రాత్రి 12 అవుతుంది, ఇంక ఇంటికి బయలు దేరుదాం అనుకుంటుండగా తన దగ్గర నుండి కాల్ వచ్చింది.
మొనాలి: ఎక్కడ ఉన్నావ్ బాబు? ఇంత లేట్ అయ్యింది.
నేను: లేదు పని బాగా ఉండింది. బయలుదేరుతున్న గంటలో ఇంట్లో ఉంటా
అని ఫోన్ పెట్టేసి, ఇంటికి బయలుదేరా. దారంతా మళ్ళీ ఏవో ఆలోచనలు ముసురుకున్నాయి. ఇంటికి వెళ్లే సరికి తాను నా గురించి ఎదురుచూస్తుంది. ఇద్దరం తినేసి పడుకున్నాం. ఎక్కువగా మాట్లాడుకోలేదు.
ఆ తరువాత కొన్ని రోజులకి నా జీవిత సత్యాన్ని జీర్ణించుకునే స్థితికి వచ్చేసా. తను వేరే వాళ్లతో పడుకుంది అనేదానికన్నా నన్ను మోసం చేసింది అనే బాధే ఎక్కువ ఉంది. బాగా అలోచించి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చా. ఆ తరువాత ఒకటి రెండు రోజులు బాగా ప్లాన్ చేశా. ఆ రోజు సాయంత్రం ఇంటికి రాగానే తాను వంటింట్లో వంట చేస్తుంది. చాలా రోజుల తరువాత వెనక నుండి వెళ్లి తనని వాటేసుకున్న. తాను ఆశ్చర్య పోయింది.
మొనాలి: ఏంటి అయ్యగారికి ఈ రోజు బాగా ప్రేమ పొంగిపోతుంది? ఏంటి కథ?
నేను: నా కసి పెళ్ళాన్ని చూస్తుంటే ప్రేమ ఏంటి ఇంకా చాలా తన్నుకొస్తున్నాయి.
మొనాలి: అయితే రాత్రి దాకా దాచుకోండి రాత్రికి చుపిద్దురు కానీ మీ ప్రేమ అంతా
అని ఎదో అనబోతుంటే తలుపు దగ్గర ఎదో అలికిడి అయినట్టు అనిపించింది. వెంటనే మేము విడి పది చుస్తే అద్వైత్ తిరిగి వెళుతున్నాడు.
నేను: ఏంట్రా? ఏమైనా కావాలా?
అద్వైత్: నీళ్లు
నేను: మరి వెళ్లి తాగు
అనేసి నేను గదిలోకి వెళ్ళిపోయా. ఆ రోజు రాత్రి రెండు రౌండ్స్ అయ్యాక ఇద్దరం ఒకరికి ఒకరం అత్తుకుని ఉండగా.
నేను: ఇంకా పెళ్లి రోజు అంతేనా
మొనాలి: ఎం లేదు బాబు. నువ్వు చెప్పు ఎం చేద్దాం
నేను: ఈ వీకెండ్
మొనాలి: మరి అద్వైత్?
నేను: అమ్మ వాళ్ళింటికి పంపిద్దాం
తాను క్షణం ఆలోంచించి సరే అంది.
మొనాలి: మరి ప్లాన్ ఏంటి?
నేను: సర్ప్రైస్..... ఈ జీవితంలో నువ్వు మర్చిపోలేని స్వీట్ మెమరీ
మొనాలి: (ఉత్సాహంగా) ఏంటి బాబు?
నేను: సర్ప్రైస్ చెప్పగా...
ఆ వరం మొత్తం ఇంకా మేము పడకలో కలవలేదు. తనని కవ్వించి అలా వదిలేసే వాడిని. ఆ రోజు శనివారం, అద్వైత్ ని పొద్దునే మా అమ్మ వాళింట్లో దింపేసి మేము బయలు దేరాం.