02-01-2024, 02:55 PM
பவித்ரா வேலை செய்வது பெரிய IT நிறுவனம் ... 6 மாதத்திற்கு ஒரு முறை training நடக்கும் இந்தமுறை பெங்களூரில் 2 நாள் training அனைவரும் கலந்து கொள்ள வேண்டும் என்பது நிறுவனத்தின் rules.. பவித்ரா ஒரு முறை மும்பை வர சென்று இருக்கிறாள் trainingக்காக ...
பவித்ரா கணவனிடம் அறிவித்து விட்டு training செல்ல ஆயத்தாமானாள் குழந்தையை கவனித்து கொள்ள மாமியார் இருக்கிறாள் என்ற தைரியத்தோடு அது மட்டுமில்லை தற்போது குழந்தை புட்டி பால் குடிப்பதால் எந்த சிரமும் இல்லாமல் கிளம்பினால்...
2 நாள் training சிறப்பாக நடந்து அவ்வப்போது கணவர் மற்றும் மாமியாரிடம் போன் போட்டு பேசினால் குழந்தையை நலம் விசாரித்து கொண்டால் ...தங்குவற்கு நிறுவனமே அறையும் கொடுத்தது.. அனைவரும் training முடித்து விட்டு அவர் அவர்களின் சொந்த ஊருக்கு கிளம்பி சென்றனர் ஏன் என்றால் நிறுவனம் தொடர்ந்து 3 நாள் விடுமுறை ஆயுத பூஜை முன்னிட்டு...
பவித்ரா மட்டும் கோவையில் இருந்து வந்தவள் ஊருக்கு திரும்ப பஸ் ஸ்டாண்டில் குடை பிடித்து காத்து கொண்டிருந்தால் ... கிளம்பும் போதே மழை வெளுத்து வாங்கியது... காலை முதல் சரியான மழை நகர் முழுவதும்...
இரவு 9 மணி ஆகியும் பஸ் ஏதும் வரவில்லை நல்ல மழை பலத்த காற்றுடன்... நபர்கள் மிக குறைவாக இருந்தனர்..
34 வயது மிக்க ஒருவனும் பஸ்க்காக நின்று கொண்டு இருந்தான் கோட் சூட்டில்..
அப்போது ரோந்து பணியில் இருந்த காவலர்கள் பாலம் ஒன்று வெள்ளத்தால் அடித்து செல்லப்பட்டதால் 2 நாட்களுக்கு பேருந்துகள் அனைத்தும் நிறுத்த பட்டு விட்டதாக அறிவித்து விட்டு அங்கு இருந்த அனைவரையும் பஸ் நிலையத்தில் இருந்து போக சொன்னார்கள்
பவித்ராவுக்கு பயம் ஆரம்பமாகி விட்டது தெரியாத ஊர் எங்கே போவது என்று பயம் தொத்தி கொண்டது
அருகில் இருந்தவன்
பவித்ராவிடம்
நீங்க எங்க போகணும்
பவித்ரா - கோவை
நான் சென்னை போகனும் மேம் நான் வருண் மருவத்தராக உள்ளதாகவும் பணி விஷயமாக வந்ததாகவும் தெரிவித்தான்
மழை வெளுத்து வாங்கி கொண்டிருந்து சூறாவளி காற்றுடன்
வருண் - இங்க நிக்க வேணாம் நீங்க உங்களுக்கு தெரிஞ்சவங்க வீட்டுக்கு போய்டுங்க என்று சொன்னான்
பவித்ரா ஆரம்பத்தில் பேச தயங்கினாலும் ஆள் பார்ப்பதற்கு decent மற்றும் மருத்துவர் பணி என்பதால் பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தால்
பவித்ரா - எனக்கு இங்க யாரையும் தெரியாது கொஞ்சம் கவலையுடன் சொன்னால்
வருண் சிறிது நேரம் யோசித்து விட்டு நீங்க கவலை படாதீங்க நாம் இருவரும் நல்ல 3 star அறை எடுத்து கொள்ளலாம் தனி தனியாகத்தான் என்று அழுத்தி சொன்னான்..
மணி இரவு 10.30 தாண்டியது மிஞ்சி மிஞ்சி போனா 10 பேர்கூட இல்லை பஸ் நிலையத்தில்...
சிறிது நேரம் கழித்து பவித்ராவும் வேறு வழி இல்லை நாம் தனியாக இந்த இரவில் அறை தேட முடியாது என்று வருணிடம் சம்மதம் சொன்னால்
ஆட்டோ பிடித்தான் வருண் நல்ல இடைவெளி விட்டே பக்கத்தில் அமர்ந்தான்.. 2 ஹோட்டல் சென்று பார்த்தால் அங்கு அறை இல்லை ஒரு அறைதான் உள்ளது என்று தெரிவித்தனர்
ஆனால் வருண் பவித்ராவிடம் பதில் எதிர்பாராமல் வேறு இடம் செல்லலாம் என்று சொல்லி விட்டு தேட ஆரம்பித்னர் ஆட்டோவில்
பவித்ரா கணவனிடம் அறிவித்து விட்டு training செல்ல ஆயத்தாமானாள் குழந்தையை கவனித்து கொள்ள மாமியார் இருக்கிறாள் என்ற தைரியத்தோடு அது மட்டுமில்லை தற்போது குழந்தை புட்டி பால் குடிப்பதால் எந்த சிரமும் இல்லாமல் கிளம்பினால்...
2 நாள் training சிறப்பாக நடந்து அவ்வப்போது கணவர் மற்றும் மாமியாரிடம் போன் போட்டு பேசினால் குழந்தையை நலம் விசாரித்து கொண்டால் ...தங்குவற்கு நிறுவனமே அறையும் கொடுத்தது.. அனைவரும் training முடித்து விட்டு அவர் அவர்களின் சொந்த ஊருக்கு கிளம்பி சென்றனர் ஏன் என்றால் நிறுவனம் தொடர்ந்து 3 நாள் விடுமுறை ஆயுத பூஜை முன்னிட்டு...
பவித்ரா மட்டும் கோவையில் இருந்து வந்தவள் ஊருக்கு திரும்ப பஸ் ஸ்டாண்டில் குடை பிடித்து காத்து கொண்டிருந்தால் ... கிளம்பும் போதே மழை வெளுத்து வாங்கியது... காலை முதல் சரியான மழை நகர் முழுவதும்...
இரவு 9 மணி ஆகியும் பஸ் ஏதும் வரவில்லை நல்ல மழை பலத்த காற்றுடன்... நபர்கள் மிக குறைவாக இருந்தனர்..
34 வயது மிக்க ஒருவனும் பஸ்க்காக நின்று கொண்டு இருந்தான் கோட் சூட்டில்..
அப்போது ரோந்து பணியில் இருந்த காவலர்கள் பாலம் ஒன்று வெள்ளத்தால் அடித்து செல்லப்பட்டதால் 2 நாட்களுக்கு பேருந்துகள் அனைத்தும் நிறுத்த பட்டு விட்டதாக அறிவித்து விட்டு அங்கு இருந்த அனைவரையும் பஸ் நிலையத்தில் இருந்து போக சொன்னார்கள்
பவித்ராவுக்கு பயம் ஆரம்பமாகி விட்டது தெரியாத ஊர் எங்கே போவது என்று பயம் தொத்தி கொண்டது
அருகில் இருந்தவன்
பவித்ராவிடம்
நீங்க எங்க போகணும்
பவித்ரா - கோவை
நான் சென்னை போகனும் மேம் நான் வருண் மருவத்தராக உள்ளதாகவும் பணி விஷயமாக வந்ததாகவும் தெரிவித்தான்
மழை வெளுத்து வாங்கி கொண்டிருந்து சூறாவளி காற்றுடன்
வருண் - இங்க நிக்க வேணாம் நீங்க உங்களுக்கு தெரிஞ்சவங்க வீட்டுக்கு போய்டுங்க என்று சொன்னான்
பவித்ரா ஆரம்பத்தில் பேச தயங்கினாலும் ஆள் பார்ப்பதற்கு decent மற்றும் மருத்துவர் பணி என்பதால் பதில் சொல்ல ஆரம்பித்தால்
பவித்ரா - எனக்கு இங்க யாரையும் தெரியாது கொஞ்சம் கவலையுடன் சொன்னால்
வருண் சிறிது நேரம் யோசித்து விட்டு நீங்க கவலை படாதீங்க நாம் இருவரும் நல்ல 3 star அறை எடுத்து கொள்ளலாம் தனி தனியாகத்தான் என்று அழுத்தி சொன்னான்..
மணி இரவு 10.30 தாண்டியது மிஞ்சி மிஞ்சி போனா 10 பேர்கூட இல்லை பஸ் நிலையத்தில்...
சிறிது நேரம் கழித்து பவித்ராவும் வேறு வழி இல்லை நாம் தனியாக இந்த இரவில் அறை தேட முடியாது என்று வருணிடம் சம்மதம் சொன்னால்
ஆட்டோ பிடித்தான் வருண் நல்ல இடைவெளி விட்டே பக்கத்தில் அமர்ந்தான்.. 2 ஹோட்டல் சென்று பார்த்தால் அங்கு அறை இல்லை ஒரு அறைதான் உள்ளது என்று தெரிவித்தனர்
ஆனால் வருண் பவித்ராவிடம் பதில் எதிர்பாராமல் வேறு இடம் செல்லலாம் என்று சொல்லி விட்டு தேட ஆரம்பித்னர் ஆட்டோவில்