"ముంజలు"

[earthman]

"ముంజలు, తాటి ముంజలు"... అరుచుకుంటూ వెళ్తోంది అమ్ముకునే అమ్మాయి.

ఎండ ఎక్కువగా ఉందని, ఏసీ వేసుకోవాలని, తెరిచి ఉంచిన తలుపు ముస్తూ, ముంజలు అన్న మాటకి వీధి తలుపు దాకా వచ్చి చూసాడు పరాంకుశం.

బుట్ట తల మీద పెట్టుకుని దూరంగా వెళ్తున్న అమ్మాయిని చూసి... "అమ్మాయ్" అంటూ పెద్దగా కేక వేసాడు.

ఎవరో పిలిచినట్టుగా ఉండి వెనక్కి తిరిగింది అమ్మాయి.

తననే చూస్తుండంటంతో చేత్తో రమ్మన్నట్టు సైగ చేసాడు.

బుట్టలో ఉన్న ముంజలు అమ్మేస్తే తొందరగా ఇంటికి వెళ్ళిపోవచ్చు అనుకుంటూ పిలిచిన మనిషి వైపు వడివడిగా అడుగులు వేసింది అమ్మాయి.

లోపలికెళ్ళి డబ్బులు తెచ్చాడు పరాంకుశం.

వీధి తలుపు మొత్తం తెరిచాడు. లోపలికొచ్చింది అమ్మాయి.

లోపల నీడ ఉండటంతో బుట్ట కింద పెడుతూ... "బాగా దాహంగా ఉందయ్యా. ఎండ ఎక్కువగా ఉంది. కొన్ని మంచినీళ్ళు ఇవ్వండయ్యా. షాపులో అడుగుతుంటే ప్యాకెట్లు లేవు, బాటిల్ కొనమంటున్నారు" అలసట తీర్చుకుంటూ అడిగింది అమ్మాయి.

లోపలికెళ్ళి చల్లటి బాటిల్ తీసుకుని వచ్చి ఇచ్చాడు.

"మామూలు నీళ్ళు ఇవ్వండయ్యా, చల్లటివి అక్కర్లేదయ్యా"

"పర్లేదు తాగు. ఇంత ఎండలో కష్టపడుతున్నావు"

తలూపి తాగసాగింది. తాగుతున్న ఆమెనే చుడసాగాడు పరాంకుశం.

దూరం నించి కనిపించలేదు. ఇప్పుడు కనిపించాయి పరాంకుశానికి ఆమె ముంజలు. ఆ ఎత్తులని చూడగానే మతి పోయింది అతనికి. రెప్ప వెయ్యకుండా అలానే చూడసాగాడు.

ఖాళీ చేసిన బాటిల్ అతని చేతికిస్తూ... "ఇప్పుడు హాయిగా ఉందయ్యా. పొద్దున ఇంట్లో బయలుదేరినప్పుడు ఎండ ఎక్కువ లేదయ్యా, రోజంతా ఎండ ఎక్కువ ఉండదనుకున్నా, కానీ పదింటికే మండిపోతోంది"... గుండెల నిండా ఊపిరి తీసుకుంటూ అంది.

అసలే ఎత్తుగా ఉన్న గుండెలు, ఊపిరి తీసుకోవడంతో ఇంకాస్త ఎత్తుగా అవ్వడంతో అక్కడే చూస్తూ తలూపాడు పరాంకుశం.

"ఎక్కడ నించి వచ్చేది?"

చెప్పింది.

"దూరమే"

ఔనన్నట్టు కొంగుతో విసురుకుంటూ తలూపింది.

"ఇంత ఎండలో ఎందుకు రావడం?"

"పని చేసుకోవాలి కదయ్యా" అంటూ ముంజలు చూపించడానికి గొంతుకి కూర్చుంటూ... చీర కొంగు తీసుకుని చెమట తుడుచుకుని, కొంగు మీదేసుకుని ముంజలు సర్దసాగింది.

కొంగు సరిగా పడకుండా, ఆమె ముంజల చీలిక బలంగా కనిపిస్తూ, పక్కల నించి వాటి నిండుతనం కనిపిస్తుండగా ఆగలేకపోయాడు పరాంకుశం.

"ఎన్ని కావాలయ్యా?"

"అరడజను చాలు"

"అరడజనా. డజనైనా తీసుకోండయ్యా. మీరు డజను తీసుకుంటారు, ఇంకో పది ఉన్నాయి, అవి కూడా కొంటారేమో, ఇంకెక్కడా తిరిగే పని లేకుండా ఇటు నించి ఇటే ఇంటికి వెళ్ళిపోవచ్చు అనుకున్నాను"

"ఒక్కడినే ఉన్నాను, నాకు అరడజను చాలు. అరడజనులో కూడా నేను తినేది, రెండో, మూడో. డజను కొని నేనేం చేసుకుంటాను చెప్పు"

"ముంజలు చూడండయ్యా, ఎంత లేతగా ఉన్నయో. మీరొక్కరే అరడజను తినగలరు"... బుట్టలోవి చూపిస్తూ అంది.

"లేతగానే ఉన్నాయి, చూడటానికి బాగున్నాయి"... కళ్ళెదురుగా కనిపిస్తున్న ఆమె ముంజలని చూస్తూ పెదాలు తడుపుకోసాగాడు పరాంకుశం.

"పొద్దున్నించి ఈ రోడ్డులో రెండుసార్లు తిరిగానయ్యా, మీరే అన్నీ తీసుకుంటే, నేను సెంటర్లో ఆటో ఎక్కేసి ఇంటికి వెళ్ళిపోతానయ్యా"... బ్రతిమిలాడుతున్నట్టు అంది.

"మొగుడేం చేస్తాడు?"

"హైదరాబాదులో పెద్ద షాపింగ్ మాల్ కడుతున్నారంటయ్య, ఆ పనికి వెళ్ళాడు"

"మరి నువ్వు కూడా వెళ్ళచ్చు కదా. ఒక్కదానివే ఎందుకు విడిగా ఉండటం?"

"నాకు మూడు నెలల బిడ్డ ఉందయ్యా. చంటిబిడ్డతో పనికెళ్ళడం కష్టం కదయ్యా, అందుకే ఇక్కడే ఉన్నాను. ఇక్కడైతే మా అత్త చూసుకుంటుంది. నేను అన్నీ అమ్మి తొందరగా ఇంటికెళ్తున్నాను"

'మూడు నెలల బిడ్డ' తర్వాత ఏమీ వినిపించనట్టుగా అయింది పరాంకుశానికి.

'మూడు నెలల బిడ్డ అంటే, బాలింత. అంటే ముంజల్లో పా...లు'... తను సరిగానే విన్నానా అనుకున్నాడు.

"మూడు నెలల బిడ్డంటే, ఇంట్లో నువ్వు లేకపోతే ఎలా?" తను సరిగానే విన్నాడే లేదో అని అడిగాడు.

"అప్పుడప్పుడు డబ్బా పాలు పడుతున్నామయ్యా. బిడ్డ కోసమే తొందరగా ఇంటికెళ్ళాలయ్య. మా అత్తకి కాలు నెప్పి. అందుకే నేను తిరుగుతున్నాను"

"నువ్వు కూడా ఎందుకు తిరగడం. మీ ఆయన పంపిచే డబ్బులతో రోజులు గడపచ్చు కదా. ఎందుకు ఇంత ఎండలో రావడం?"

"మా ఆయన ఇంటికొచ్చి నెలయిందయ్యా. డబ్బులు మొదట్లో పంపించాడు, తర్వాత ఆపేసాడు. హైదరాబాదులో ఉన్నాడో, ఇంకెక్కడ ఉన్నాడో"

అమ్మాయి తన కథంతా చెప్పినట్టు అనిపించింది పరాంకుశానికి.

"పోషించాల్సిన మగాడు డబ్బులు పంపట్లేదు కాబట్టి ఆడవాళ్ళు మీరు కష్టపడుతున్నారు అయితే"

తలూపింది.

"నీ పేరేంటి?"

"ప్రమీల"

"అబ్బో పెద్ద పేరే"

"మా నాన్న రిక్షా తొక్కేవాడయ్యా. మా నాన్నకి ఒక పంతులు గారు తెలుసు, ఆయన పెట్టారు నాకు పేరు"

చాలా కథ ఉందే.

తలూపింది.

"అన్నీ మీరే తీసుకోండయ్యా, ముంజలు నిజంగానే బాగున్నాయి. ఎండ ఎక్కువగా ఉంది, నేను ఊరెళ్ళిపోతాను. మళ్ళీ కాసేపు ఉంటే ఆటోలు ఉండవు, సాయంత్రం దాకా ఉండాలి"

"ఇరవై ముంజలు నేనేం చేసుకోను చెప్పు. ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. ఒక్కడినే అన్ని తినలేను. సరే డజను ఇవ్వు"

"ఇంకో పది ఉన్నాయి, ఇవి కూడా తీసుకోండయ్యా"

"చెప్పా కదా. తీసుకునేవే ఎక్కువ, ఇంకా ఎక్కువ తీసుకుంటే పారెయ్యాలి. అన్ని తినలేను నేను, ఇవ్వటానికి ఎవరూ లేరు"

అర్థమైనట్టు తలూపింది ప్రమీల.

ఇంతలో మొబైల్ మోగిన శబ్దం.

'ఎక్కడిదా' అని చూసే లోపు, నడుం దగ్గరున్న సంచి నించి మొబైల్ తీసి మాట్లాడసాగింది ప్రమీల.

"ఆ అత్తా. వచ్చేస్తున్నా. ఇంకో పది ఉన్నాయి, ఎవరైనా కొంటారేమో ఇంకో రెండు వీధులు తిరిగి, వెంటనే ఆటో ఎక్కి వచ్చేస్తా"... మాట్లాడసాగింది.

ఇంకా కళ్ళ ముందు కనిపిస్తున్న ఆమె ముంజలనే చూస్తూ... మనసులో 'బాలింత' అనే మాట అనుకోసాగాడు పరాంకుశం.

మొబైల్ ఆపేసి... "గిన్నె ఏదన్నా తేండయ్యా, గిన్నెలో పెడతాను" అంది.

లోపలికెళ్ళి ఒక గిన్నె తెచ్చాడు.

గిన్నె ప్రమీల చేతికిచ్చాడు. గిన్నెలో ముంజలు పెట్టసాగింది.

ఆమె ముంజల వైపే చూడసాగాడు. కొన్ని రోజులుగా గట్టిపడని మగతనం బాగా గట్టిగా అవ్వసాగింది. చాలా బాగుంది పరాంకుశానికి.

చుట్టూ చూసాడు. ఎదురు, చుట్టుపక్కల ఉన్న మేడల్లో ఎవరూ తనను చూస్తున్నట్టుగా అనిపించలేదు అతనికి.

"ప్రమీలా..."

తలెత్తి... "ఏంటయ్యా" అంది.

"నిన్ను ఒక మాట అడుగుతాను. నేను అడిగే మాట వింటే నీకు కోపం వస్తుంది. కానీ నాకు అడగాలనుంది. నేను అడిగేది నువ్వు చెయ్యాలని కాదు, చెయ్యద్దు, నీ ఇష్టం. అలానే ఆ మాట అడిగినందుకు నీకు ఐదు వందలు ఇస్తాను. నేను అడిగేది నీకు ఇష్టం ఉంటే సరే, ఇష్టం లేకపోతే లేదు అని చెప్పేయ్, ఐదు వందలు తీసుకో, వెళ్ళిపో" ఆపకుండా చెప్పాడు.

"అర్థం కాలేదయ్యా"... లేచి నుంచుంటూ అంది.

"నేను నిన్ను ఒకటి అడుగుతాను, అది విను. నేను అడిగింది చెయ్యటం నీకు ఇష్టమైతే ఎక్కువ డబ్బులు ఇస్తాను, ఇష్టం లేకపోతే, నేను అడిగినందుకు, నువ్వు విన్నందుకు ఐదు వందలు తీసుకో, వెళ్ళిపో" మళ్ళీ చెప్పాడు.

"ఏం అడుగుతారయ్యా"

"అడుగుతా. విషయం అర్థమయ్యింది కదా?"

తలూపింది.

"అయితే అడగనా?"

మళ్ళీ తలూపింది.

"ఒకటి అడుగుతాను. నువ్వు ఒప్పుకుంటే ఎక్కువ డబ్బులిస్తాను. ఒప్పుకోకపోతే ఐదు వందలు తీసుకో, వెళ్ళిపో. సరేనా?"

తలూపింది.

"అడుగుతున్నా"

తలూపింది.

"మళ్ళీ అడిగాక కోపం తెచ్చుకోకూడదు. విషయం అర్థమయింది కదా?"

"అర్థమయింది, ఏంటో అడగండయ్యా"

"నాకు..."

తరువాతి భాగంలో చూద్దాం మిగతా కథ.