15-12-2023, 02:35 PM
(This post was last modified: 15-12-2023, 02:37 PM by Latharaj. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
என் ரூமிற்கு வந்தும் எனக்கு நடுக்கம் குறையவில்லை. ஒரு பத்து நிமிஷம் போயிருக்கும்.
வீட்டுல இருந்தா அவ்வளவுதான்…. ஏதாவது நம்ம வீட்டுக்கு வந்து அம்மாட்ட சொல்லி கத்துவாளோ….. சரி தண்ணியடிச்சுட்டு பிரண்ட் ரூமுக்காவது போலாம் நினைத்து வெளியே வந்தேன். பார்த்தால் அவளின் வீட்டின் முன் மாமாவின் ஜெயராணி புருஷனின் பைக் நின்று இருந்தது.
‘ஐயய்யோ…. புருஷன்கிட்ட சொல்லிட்டா போல. இன்னைக்கு பெரிய பிரச்சினை ஆக போகுது.’
மனதில் நினைத்து அம்மாவிடம் கூட சொல்லாமல் நைசாக வெளியேறினேன். தண்ணியடித்து பிரண்ட் ரூமுக்கு போய் நைட் அங்கே படுத்துக்கொண்டேன். அடுத்த நாள் காலையில் தான் வீட்டிற்கு வந்தேன். வீடே அமைதியாகி இருந்தது. ஜெயராணி வீட்டு கதவும் சாத்தியே இருந்தது.
அம்மாதான் பயந்து போயிருந்தாள். அம்மாவின் முகத்தில் பயமும் நிம்மதியும் வர,
“என்னம்மா ஏதாவது பிரச்சினையா…. ஏன் கலங்கி போயிருக்க” நான் கொஞ்சம் பதட்டத்துடனே கேட்டேன்.
“டேய் இங்கெல்லாம் பிரச்சினை இல்லை. நீ எங்கடா போய்ட்டா….. நேத்து நைட்டுல நீ வரலானவுடனே நானும் ஜெயராணியும் எங்கெல்லாம் தேடுனோம்னு தெரியுமா….. பாவம் அவ காலையில கூட வந்துட்டு போனா, நீ வந்துட்டியா இல்லையான்னு”
அதை கேட்ட பிறகுதான் எனக்கும் மூச்சு வந்தது
‘அப்ப ஜெயராணி, என்னை பத்தி எதுவும் அம்மாட்ட சொல்லலைனு’
“இல்லம்மா, திடிர்னு என் பிரண்டுக்கு பிரச்சினைனு கூப்பிட்டான். நானும் சீக்கிரம் வந்துரலாம்னு போனேன். அங்க கொஞ்சம் லேட்டாகிடுச்சு. அதனால அங்கயே அவன் ரூம்ல படுத்துட்டேன் .ஸாரிம்மா. இனிமே இந்த தப்பு நடக்காது” சொன்னபிறகுதான் அம்மாவுக்கும் கொஞ்சம் நிம்மதி பிறந்தது.
“சரி போய் ரெஸ்ட் எடு. நான் போய் ஜெயராணிட்ட நீ வந்துட்டேன்னு சொல்லிட்டு வந்துறேன்”
நானும் போய் தூங்கிவிட்டேன். இரண்டு மூன்று நாட்களாக ஆபிசில் வேலை. அதனால் ஜெயராணியை பார்க்கவே முடியவில்லை. அவளின் வீட்டுக்கதவும் சாத்தியே இருந்தது.
நான்கூட, சரி போய் ஜெயராணி கால்ல விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கலாம் எனக்கூட யோசித்தேன். இரண்டு மூன்று நாட்கள் போயிருக்கும். அன்றைக்கு எனக்கு ஆபீஸ் லீவ். வீட்டிலேயே சும்மாவே படுத்துக்கிடந்தேன்.
வழக்கம்போல் என் தம்பி புண்டைக்காக துடிக்க ஆரம்பித்தான். அம்மா கிச்சனில் ஏதோ கழுவிக்கொண்டிருந்தாள். பின்னால் கூடி நைசாக போய் அம்மாவின் உள்பவடையை தூக்கினேன். அதிசயமாக என் அம்மா பேண்டிஸ் போட்டிருந்தாள்.
“என்னமா, அதியசமா ஜட்டியெல்லாம் போட்டுருக்க”
அவளின் பேண்டிஸை தடவிக்கொண்டே சத்தென அடித்தேன். கொஞ்சம் துள்ளினாள்.
“தம்பி வேண்டாம் இன்னிக்கு. வேண்டாம்ப்பா விட்று”
தூக்கிய பாவாடையை இறக்கினாள்.
“என்னம்மா, என்ன ஆச்சு?”
“இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு வேண்டாம் தம்பி. பீரியட்ஸ் ஆகிட்டேன். ரொம்ப ரத்தம் போகுது. இன்னைக்கு வேண்டாம்ப்பா விட்று”
அதற்குமேல் என்னால் வற்புறுத்த மனசில்லை.
“ரொம்ப மூடா இருக்கும்மா. பண்ணி ரெண்டு மூணு நாளகடிச்சு”
“ம்ம்.. ரொம்ப மூடா இருந்தா, உன் சித்திட்ட போ. அவளும் காஞ்சு போய் கிடப்பா. என்னனே தெரியலை. அவளும் நாலஞ்சு நாலா இந்த பக்கமே ஆளை காணோம். அப்படியே விசாரிச்சுட்டு வா. ஏதாவது உடம்பு சரியில்லயான்னு தெரியலையே”
அந்த ஆலோசனை எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. அம்மான்னா அம்மாதான். என் கையால் ஏற்கனவே கசங்கி பிழிந்து தொங்கியிருந்த அம்மாவின் முலையை கசக்கி முத்தம் கொடுத்தேன்.
“போதும்டா போதும். அப்புறம் எனக்கு மூடாகிட போகுது. போ போய் உன் சித்திட்ட விளையாண்டுட்டு வா.”
வீட்டுல இருந்தா அவ்வளவுதான்…. ஏதாவது நம்ம வீட்டுக்கு வந்து அம்மாட்ட சொல்லி கத்துவாளோ….. சரி தண்ணியடிச்சுட்டு பிரண்ட் ரூமுக்காவது போலாம் நினைத்து வெளியே வந்தேன். பார்த்தால் அவளின் வீட்டின் முன் மாமாவின் ஜெயராணி புருஷனின் பைக் நின்று இருந்தது.
‘ஐயய்யோ…. புருஷன்கிட்ட சொல்லிட்டா போல. இன்னைக்கு பெரிய பிரச்சினை ஆக போகுது.’
மனதில் நினைத்து அம்மாவிடம் கூட சொல்லாமல் நைசாக வெளியேறினேன். தண்ணியடித்து பிரண்ட் ரூமுக்கு போய் நைட் அங்கே படுத்துக்கொண்டேன். அடுத்த நாள் காலையில் தான் வீட்டிற்கு வந்தேன். வீடே அமைதியாகி இருந்தது. ஜெயராணி வீட்டு கதவும் சாத்தியே இருந்தது.
அம்மாதான் பயந்து போயிருந்தாள். அம்மாவின் முகத்தில் பயமும் நிம்மதியும் வர,
“என்னம்மா ஏதாவது பிரச்சினையா…. ஏன் கலங்கி போயிருக்க” நான் கொஞ்சம் பதட்டத்துடனே கேட்டேன்.
“டேய் இங்கெல்லாம் பிரச்சினை இல்லை. நீ எங்கடா போய்ட்டா….. நேத்து நைட்டுல நீ வரலானவுடனே நானும் ஜெயராணியும் எங்கெல்லாம் தேடுனோம்னு தெரியுமா….. பாவம் அவ காலையில கூட வந்துட்டு போனா, நீ வந்துட்டியா இல்லையான்னு”
அதை கேட்ட பிறகுதான் எனக்கும் மூச்சு வந்தது
‘அப்ப ஜெயராணி, என்னை பத்தி எதுவும் அம்மாட்ட சொல்லலைனு’
“இல்லம்மா, திடிர்னு என் பிரண்டுக்கு பிரச்சினைனு கூப்பிட்டான். நானும் சீக்கிரம் வந்துரலாம்னு போனேன். அங்க கொஞ்சம் லேட்டாகிடுச்சு. அதனால அங்கயே அவன் ரூம்ல படுத்துட்டேன் .ஸாரிம்மா. இனிமே இந்த தப்பு நடக்காது” சொன்னபிறகுதான் அம்மாவுக்கும் கொஞ்சம் நிம்மதி பிறந்தது.
“சரி போய் ரெஸ்ட் எடு. நான் போய் ஜெயராணிட்ட நீ வந்துட்டேன்னு சொல்லிட்டு வந்துறேன்”
நானும் போய் தூங்கிவிட்டேன். இரண்டு மூன்று நாட்களாக ஆபிசில் வேலை. அதனால் ஜெயராணியை பார்க்கவே முடியவில்லை. அவளின் வீட்டுக்கதவும் சாத்தியே இருந்தது.
நான்கூட, சரி போய் ஜெயராணி கால்ல விழுந்து மன்னிப்பு கேட்கலாம் எனக்கூட யோசித்தேன். இரண்டு மூன்று நாட்கள் போயிருக்கும். அன்றைக்கு எனக்கு ஆபீஸ் லீவ். வீட்டிலேயே சும்மாவே படுத்துக்கிடந்தேன்.
வழக்கம்போல் என் தம்பி புண்டைக்காக துடிக்க ஆரம்பித்தான். அம்மா கிச்சனில் ஏதோ கழுவிக்கொண்டிருந்தாள். பின்னால் கூடி நைசாக போய் அம்மாவின் உள்பவடையை தூக்கினேன். அதிசயமாக என் அம்மா பேண்டிஸ் போட்டிருந்தாள்.
“என்னமா, அதியசமா ஜட்டியெல்லாம் போட்டுருக்க”
அவளின் பேண்டிஸை தடவிக்கொண்டே சத்தென அடித்தேன். கொஞ்சம் துள்ளினாள்.
“தம்பி வேண்டாம் இன்னிக்கு. வேண்டாம்ப்பா விட்று”
தூக்கிய பாவாடையை இறக்கினாள்.
“என்னம்மா, என்ன ஆச்சு?”
“இன்னும் ரெண்டு நாளைக்கு வேண்டாம் தம்பி. பீரியட்ஸ் ஆகிட்டேன். ரொம்ப ரத்தம் போகுது. இன்னைக்கு வேண்டாம்ப்பா விட்று”
அதற்குமேல் என்னால் வற்புறுத்த மனசில்லை.
“ரொம்ப மூடா இருக்கும்மா. பண்ணி ரெண்டு மூணு நாளகடிச்சு”
“ம்ம்.. ரொம்ப மூடா இருந்தா, உன் சித்திட்ட போ. அவளும் காஞ்சு போய் கிடப்பா. என்னனே தெரியலை. அவளும் நாலஞ்சு நாலா இந்த பக்கமே ஆளை காணோம். அப்படியே விசாரிச்சுட்டு வா. ஏதாவது உடம்பு சரியில்லயான்னு தெரியலையே”
அந்த ஆலோசனை எனக்கு மிகவும் பிடித்தது. அம்மான்னா அம்மாதான். என் கையால் ஏற்கனவே கசங்கி பிழிந்து தொங்கியிருந்த அம்மாவின் முலையை கசக்கி முத்தம் கொடுத்தேன்.
“போதும்டா போதும். அப்புறம் எனக்கு மூடாகிட போகுது. போ போய் உன் சித்திட்ட விளையாண்டுட்டு வா.”