തുടക്കവും ഒടുക്കവും

[DEVTEEN92]

മനസ്സിൽ എല്ലാം കണക്കു കൂട്ടി വച്ച്, ഗസ്റ്റ് ഹൌസിൽ നൗഫലിന്റെ കുണ്ണയിൽ തന്റെ പൂർ കയറി ഇറക്കി രണ്ടാം റൗണ്ട് പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം നൗഫലിന്റെ ദേഹത്ത് പറ്റി കിടന്ന് കൊണ്ട് ആണ് മഞ്ജിമ തന്റെ പ്ലാൻ നൗഫലിനോട് പറഞ്ഞത്.
പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ കേട്ടു നൗഫലിന്റെ മുഖത്ത് വന്നത് പേടിയോട് കൂടിയ ആശ്ചര്യം ആയിരുന്നു. കാരണം മഞ്ജിമയുടെ പ്ലാനിന്റെ അവസാനം വല്ല പ്രശ്നവും ഉണ്ടായാൽ മഞ്ജിമ തന്റെ ലൈഫിൽ വല്ല പ്രശ്നവും ആവുമോ എന്ന് തന്നെ ആയിരുന്നു അത്.
നൗഫലിന്റെ മുഖ ഭാവത്തിൽ നിന്നും കാര്യം മനസ്സിലാക്കിയ മഞ്ജിമ നൗഫലിന്റെ ചുണ്ടിൽ പതിയെ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : ഇക്ക പേടിക്കണ്ട,, ഞാൻ നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു തരത്തിലും ഉള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടാക്കില്ല. നിങ്ങടെ ലൈഫിൽ ഒരു രീതിയിലും ഒരു കരട് ആയി ഞാൻ വരില്ല. അതെന്റെ വാക്കാണ്...

തന്റെ മനസ്സിലെ പേടി ഞൊടി ഇടയിൽ തന്റെ മുഖത്ത് നിന്നും മഞ്ജിമ മനസ്സിലാക്കിയ നൗഫൽ ഇളിഞ്ഞ ചിരി ചിരിച്ചു പറഞ്ഞു : അതല്ല, ഞാൻ....
മുഴുവപ്പിക്കാൻ നൗഫലിന് കഴിഞ്ഞില്ല എന്നുള്ളതാണ് സത്യം. കാരണം കഴിഞ്ഞ മാസങ്ങൾക്കിടയിൽ തന്റെ ഒരു ചെറിയ മുഖഭാവം കൊണ്ട് തന്റെ മനസ്സിൽ എന്താണ് എന്ന് മഞ്ജിമ ഊഹിച്ചെടുക്കുന്നത് പലപ്പോഴായി നൗഫലിനെ അത്ഭുധപ്പെടുത്തിയിരുന്നു.

മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : ഒരു പ്രോമിസ് എനിക്ക് തരാമോ ഇക്ക?..
നൗഫൽ : പറ...
മഞ്ജിമ : ഞാൻ ചെയ്യാൻ പോകുന്ന പ്ലാൻ ചിലപ്പോൾ എന്നെ എവടെ കൊണ്ടാണ് എത്തിക്കുക എന്നറിയാമല്ലോ..
നൗഫൽ : മ്മ്മ്...
മഞ്ജിമ : എന്നെ ജോലിയിൽ നിന്നും പറഞ്ഞു വിടരുത്.... കടയിലെ ജോലിയും നിങ്ങളും ആണ് എന്റെ ആകെ ഉള്ള ഭലം....
നൗഫൽ : അത്രയേ ഉള്ളു, അത് പേടിക്കണ്ട,, അതുണ്ടാവില്ല..
മഞ്ജിമ : ഒരു കാര്യം കൂടെ?..
നൗഫൽ : പറയു...
മഞ്ജിമ : വിളിച്ചാൽ ഏതു സമയത്തും വരുന്ന ഒരു ടാക്സി നമ്പറും....
നൗഫൽ ആലോനയിൽ മുഴുങ്ങി... മഞ്ജിമ നൗഫലിനെ പിടി വിടാതെ ദേഹത്ത് തന്നെ പുണർന്നു കിടന്നു കണ്ണുകൾ അടച്ചു...........


ഞായർ ആഴ്ച ആയിരുന്നു ആ ദിവസം,,മഞ്ജിമ ആദ്യ വെടി പൊട്ടിച്ചു വീട്ടിൽ. ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാരും എഴുന്നേൽക്കുന്നതു കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേൽക്കുന്നതിനു പകരം, തന്റെ കഴിക്കൽ കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റ് പതിവിന് വിപരീതം ആയി, സ്വന്തം പ്ലേറ്റിനൊപ്പം അച്ഛന്റെയും അമ്മ സരസ്വാതിയുടെയും മാത്രം പ്ലേറ്റ് എടുത്തു നടന്നു അടുക്കളയിലേക്ക്.

നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഇടം കണ്ണിട്ടു പുറകിലേക്ക് നോക്കി അന്തം വിട്ടു തന്നെ നോക്കുന്ന കണ്ണുകൾ.
മഞ്ജിമ പാത്രം കഴുകി തിരിച്ചു ഡയിനിങ് റൂമിൽ എത്തിയപ്പോഴും എല്ലാവരും അതേയ് ഇരിപ്പു തന്നെ ആയിരുന്നു, കൈ കഴിക്കാതെ.

രാധിക വലിയ ഒച്ചയിൽ തന്റെ പ്ലേറ്റ് ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു : ഇതാരാ എടുക്കുക??...
മഞ്ജിമ ഒരു ഭാവ മാറ്റവും കൂടാതെ പറഞ്ഞു : കയ്യില്ലേ, വേണെങ്കിൽ പോയി കഴുകിക്കോ.
അതുകേട്ടു സംഗീത തന്റെ പ്ലേറ്റ് എടുത്തു എഴുന്നേൽറ്റു.
മുഖം വീർപ്പിച്ചു ദേഷ്യത്തിൽ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് സരസ്വതി ഉറക്കെ പറഞ്ഞു : അതെന്താ പുതിയ ശീലങ്ങൾ.
ഒരു ഭാവ മാറ്റം പോലും ഇല്ലാതെ, മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : ഞാനിവിടത്തെ വേലക്കാരി അല്ല, അമ്മയുടെ മരുമകൾ ആണ്. മകളെ പോലെ, സംഗീതയെ പോലെ.. ഇനി ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറ്റൂ. അവനവൻ തിന്നുന്നത് അവനവൻ കഴുകി വാക്കുക. അമ്മയുടെയും അച്ഛന്റെയും കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ നോക്കും, പക്ഷെ മോളും മരുമകളും സ്വന്തം കാര്യം നോക്കണം.

മഞ്ജിമയുടെ മുഖത്ത് അടിച്ചുള്ള മറുപടിയിൽ ഷോക്ക് ഏറ്റ പോലായിരുന്നു എല്ലാവരും.
സരസ്വതി കണ്ണ് ഉരുട്ടി മുഖം വീർപ്പിച്ചു ദേഷ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു : എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം, കുറെ നാളായി കാണുന്നു ഓരോരോ മാറ്റങ്ങൾ...
തന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്ന മഞ്ജിമ , തിരിഞ്ഞു നിന്ന് പറഞ്ഞു : മാറ്റങ്ങൾ ചില സമയങ്ങളിൽ അത്യാവശ്യം ആണ് അമ്മേ.
ഒന്ന് പോസ് ഇട്ടു മഞ്ജിമ വീണ്ടും പറഞ്ഞു : വേറെ ഒന്ന് കൂടെ, രാവിലെ അടുക്കളയിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പണിയാൻ എന്നെ കൊണ്ട് വയ്യ, ആരെങ്കിലും സഹായിക്കാൻ വരണം, വന്നില്ലേൽ, ഞാൻ മോളടക്കം 5 പേർക്കുള്ള മാത്രം ഭക്ഷണം മാത്രം ഉണ്ടാക്കും. വേണ്ടവർ പിന്നെ ഉണ്ടാക്കി കഴിക്കേണ്ടി വരും.
സരസ്വതി അലറി : പ്ഫാ, എന്ത് പറഞ്ഞെടി നീ..
മഞ്ജിമ നിയന്ത്രിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : മനസ്സിലുള്ളത്, സത്യം മാത്രം....

മഞ്ജിമ മുഖത്ത് ഭാവം ഒന്നും പ്രക്ടിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിലും, കുറേ കാലം അടക്കി ഒതുക്കി മനസ്സിൽ വച്ചതു പുറത്തു ഇട്ടപ്പോൾ ഹൃദയം 3 ഇരട്ടി വേഗതയിൽ ആയിരുന്നു മിടിച്ചിരുന്നത്. പതിയെ പതിയെ കോണികൾ കയറി തന്റെ റൂമിലേക്ക്‌ നടക്കുമ്പോൾ തന്റെ കാൽ വിറക്കുന്നത് മഞ്ജിമ അറിഞ്ഞു.


സമയം കടന്നു പോയി, രണ്ടും കല്പിച്ചു ആയിരുന്നു മഞ്ജിമയുടെ ചുവര് ചാരി ഉള്ള ഇരിപ്പ്. മകളെ കിടക്കയിൽ കിടത്തി മോളെ കൊഞ്ചിച്ചു വളത്സല്യത്തോടെ പറഞ്ഞു : അച്ഛൻ വന്നാൽ പലതും മോളു കേൾക്കും. കരയാനോ, എഴുന്നേൽക്കാനോ വരണ്ട. കണ്ണടച്ചു ദൈവത്തിനെ പ്രാർത്ഥിച്ചു കിടന്നു കൊണ്ടിരിക്കണം ട്ടോ....
സമയം ഒച്ചു ഈഴയുന്ന പോലെ ഇഴയുന്ന പോലെ തോന്നി മഞ്ജിമക്ക്. മണിക്കൂറുകൾ ദിവസങ്ങളെ പോലെ...

ചുമർ ചാരി കണ്ണടച്ച് ദൈവത്തെ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് നിലത്തു ചന്തി കുത്തി ഇരുന്നു മുഖം മടക്കി വച്ച മുട്ടിൽ ചേർത്ത് വച്ചു, മഞ്ജിമ കാത്തിരുന്നു തന്റെ ഭർത്താവിന്റെ വരവിനു വേണ്ടി.
ഭർത്താവ്, ഭർത്താവ് ആണത്രേ ഭർത്താവ്....

മനസ്സിൽ അറിയാവുന്ന തെറികളുടെ പൂരം മനസ്സിൽ തന്നേയ് പൂര പാട്ട് പാടി കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ ആണ് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം മഞ്ജിമ കേട്ടത്.

ഒരു നിമിഷം കാത്തുനിൽക്കാതെ ചാടി എഴുന്നേറ്റ് എന്തിനും തയ്യാറായി തന്നേയ് ആണ് മഞ്ജിമ നിന്നത്. ഒരുപാട് പേടിയോടെ മുഴുവൻ ധൈര്യവും സംഭരിച്ചു ....
ഭർത്താവ് എന്നതിൽ ഉപരി ആദ്യമായി മഞ്ജിമ കണ്ടത്, മെലിഞ്ഞു ഉണങ്ങിയ ഒരു ആളാണോരുത്തൻ തന്നെ ലക്ഷ്യമിട്ട് വെച്ച് വെച്ച് നടന്നു വരുന്നതാണ്..
തൊട്ടരികിൽ എത്തി കൈ നീട്ടി വിനയൻ പറഞ്ഞത് : നായിന്റെ മോളെ, അമ്മയെ നീയെന്താടീ പറഞ്ഞത്....

തന്റെ കഴുത്തിലേക്കു നീണ്ട കൈ തട്ടി മാറ്റി എന്തെങ്കിലും നടക്കുന്നതിന് മുൻപേ തന്നെ, താൻ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച കത്തി പുറത്തു എടുത്തു നീട്ടി മഞ്ജിമ അലറി : തൊട്ടാൽ കൊല്ലും ഞാൻ.................
കണ്ണ് തുറിച്ചു അന്തം വിട്ട് നിമിഷങ്ങളോളം നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിന്നു വിനയൻ...

മഞ്ജിമ താൻ അറിയാതെ തന്നെ തന്റെ കണ്ണുകൾ കലങ്ങി കൊണ്ട് അലറി : നിനക്ക് നാണം ഉണ്ടോടാ, നിന്റെ ഭാര്യ അല്ലേ ഞാൻ, ഇതിനാണോ എന്നേ കെട്ടിയതു... ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത നാറി...

വിനയന്റെ കുറ്റങ്ങളുടെ കെട്ട് മാറാപ്പു ഒറ്റയടിക്ക് തുറന്നു മഞ്ജിമ അലറി.... ഞാനൊരു ഭാര്യ ആണ് എന്നെങ്കിലും തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ, ആ കിടക്കുന്നതു നിങ്ങളുടെ മോള് ആണ് എന്നെങ്കിലും. ഈ വീട്ടിലെ വേലക്കാരി പട്ടിയാണ് ഞാൻ, അല്ലേ, കള്ളുകുടിയനായ തന്നെ നോക്കുന്ന ഒരുത്തി.. പോയി ചത്തൂടെ നാറീ, എത്രയോ എണ്ണം വണ്ടി കയറിയും, കരൾ പോയും ചാവുന്നു..

അടിച്ചു കൊണം തിരിഞ്ഞ് ആണ് വന്നെങ്കിലും വിനയൻ ഇത്രയും കെട്ട് കണ്ണ് തുറിച്ചു പിന്നിലോട്ടു മാറി.....

മഞ്ജിമയുടെ അലർച്ച കേട്ടു വാതിലിനു പിന്നിലായി ഒളിച്ചു നിന്നിരുന്ന, മോൻ ഇപ്പോൾ കൊടുക്കും അവൾക്കു വേണ്ടത് എന്ന് നോക്കിയിരുന്ന സരസ്വതി വാതിൽ തള്ളി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി.

കലി ഇളകി കത്തി നീട്ടി നിൽക്കുന്ന മഞ്ജിമയെ കണ്ട്, അതിനു മുന്നിലായി അന്തം വിട്ടു പണ്ടാരം അടങ്ങി നിൽക്കുന്ന വിനയനെ കണ്ട് സരസ്വതി അലറി : ഓടി വരണേ, എന്റെ മോനെ ഇപ്പോൾ കൊല്ലുമെ.....

അച്ഛൻ ആണ് ആദ്യം ഓടിയെത്തിയത് റൂമിൽ. മഞ്ജിമയുടെ നിൽപ്പും നോട്ടവും കണ്ട് അച്ഛനും മുട്ട് കൂട്ടി ഇടിച്ചു.
അച്ഛൻ പറഞ്ഞു : മോളെ, കത്തി താഴെ ഇട്...
മഞ്ജിമ അലറി : ഇപ്പോൾ ഇവിടുന്നു കൊണ്ട് പോയില്ലെങ്കിൽ കൊല്ലും ഈ പന്നിയെ...
അലറി വിളിച്ചു നിന്നിരുന്ന സരശ്വതിയും, റൂമിൽ പുറത്തു നിന്നും എത്തി നോക്കി നിന്നിരുന്ന രാധികയും, മരുമകൾ സംഗീതയും നോക്കി നിൽക്കെ അച്ഛൻ വിനയനെ പിടിച്ചു വലിച്ചു പുറത്തേക്കു കൊണ്ടു വന്നു.

അവർ പുറത്തു ഇറങ്ങുന്നതിനു അനുസരിച്ചു മുന്നോട്ടടുത്ത മഞ്ജിമ വാതിൽ അടച്ചു പൂട്ടി, തിരിഞ്ഞു വാതിലിനോടായി തന്നെ ചേർന്ന് താഴെ ഇരുന്നു അലറി കരഞ്ഞു,,, ഉള്ളിലെ ദേഷ്യവും സങ്കടവും പുറത്ത് വിട്ടു കൊണ്ട്.
സമയം കടന്നു പോയി, അലർച്ച തേങ്ങൽ ആയി മാറി, തന്റെ കൈകളിൽ മകൾ അപ്സരയുടെ ചെറിയ കൈ വിരൽ സ്പർശവും അമ്മേ എന്നുള്ള വിളിയും ആണ്, മഞ്ജിമയുടെ മുഖം കൽമുട്ടിയുകൾക്കിടയിൽ നിന്നും ഉയർത്തിയതും കണ്ണുകൾ തുറപ്പിച്ചതും
അപ്സരയുടെ നോട്ടത്തിലും, അമ്മേ വിളിയിലും തിരിച്ചു സ്വബോധത്തിൽ എത്തിയ മഞ്ജിമ തന്റെ മോളെ കെട്ടിപിടിച്ചു തുരു തുരാ ഉമ്മകൾ വച്ചു...

താഴെ ഹാളിൽ ഇപ്പോളോഴും എന്താ സംഭവിച്ചേ എന്ന് ഒരു അന്തവും ഇല്ലാതെ അടിച്ചു പൂസായി ഇരിക്കുന്ന വിനയന് ചുറ്റും സോഫയിൽ ഇരുന്നു സരസ്വതി സ്വന്തം ഭർത്താവിനോട് അലറി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : നാളെ തന്നെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് വരണം അവളുടെ വീട്ടുകാരെ.
രാധിക ഇടയിൽ കയറി പറഞ്ഞു : പിന്നല്ലാതെ,, ഇങ്ങനെ വിട്ടാൽ പറ്റുമോ... ഇത്രക്കും അഹങ്കാരമോ?...

സരസ്വതി : തെണ്ടി കുടുംബത്തിൽ നിന്നും കൊണ്ട് വന്നപ്പോഴേ ഓർക്കണമായിരുന്നു, ഉള്ളിൽ വിഷം ഉണ്ടാവും എന്ന്...

അച്ഛൻ പറഞ്ഞു : ഒന്ന് അടങ്ങ് സരസ്വതി, നാളെ ആവട്ടെ.. നീയൊന്നു മിണ്ടാതിരി.....

സരസ്വതി : എന്ത് മിണ്ടാതിരി.... ചെറ്റ കുടുംബത്തിലെ പെണ്ണ്, ചെറ്റത്തരം അല്ലെ കാണിക്കു...
സരസ്വതി കോപം കൊണ്ട് ഉറഞ്ഞടുക ആയിരുന്നു,, വായിൽ തോന്നിയ കാര്യങ്ങൾ മഞ്ജിമയെയും കുടുംബത്തെയും പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു, കൂട്ടിനു രാധികയും...

അതിനൊരു അവസാനം വന്നത് പുറത്തു ഏതോ വണ്ടി വന്നു നിൽക്കുന്ന ശബ്ദം കെട്ടിട്ടാണ്...

സംഭവം മനസ്സിൽ എത്ര ക്രൂരത ഉണ്ടെങ്കിലും നാട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ എല്ലാം ഒളിപ്പിച്ചേ നടക്കു, അമ്മയും മോളും. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വണ്ടിയുടെ ശബ്ദം കേട്ട ഉടനെ മകൾ രാധികയോട് : ശൂ.. എന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചത്.

ആദ്യം വല്ല വണ്ടിയും വഴിയിൽ നിർത്തിയതാവും എന്നാണ് എല്ലാവരും വിചാരിച്ചതു, പക്ഷെ ഗേറ്റ് തുറക്കുന്ന ശബ്ദവും, പിന്നാലെ വീട്ടിലെ കാളിങ് ബെല്ലും മുഴങ്ങിയതും എല്ലാവരും നോക്കിയത് ഹാളിൽ ക്ലോക്കിൽ ആയിരുന്നു.
സമയം രാത്രി പതിനൊന്നര.....
അച്ഛൻ ആണ് വാതിൽ തുറന്നത്.. കണ്ടത് കാവി മുണ്ടും ഷർട്ടും ഇട്ടു നിൽക്കുന്ന ഒരു ആളെ ആണ്..
അച്ഛൻ ചോദിച്ചു : ആരാ, എന്ത് വേണം?..
അയാൾ : വണ്ടി വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു?..
അച്ഛൻ തിരിഞ്ഞു എല്ലാവരെയും നോക്കി അത്ഭുദത്തോടെ. ആരു പറഞ്ഞു എന്നുള്ള ചോദ്യം മുഴുവപ്പിക്കുന്നതിനു മുമ്പ്, മുകളിലെ നിലയിൽ നിന്നും മഞ്ജിമയുടെ ശബ്ദം എല്ലാവരും കേട്ടു ഉച്ചത്തിൽ....
" സുനിലേട്ടാ,, ഇവിടെ,, മുകളിൽ,, പെട്ടിയൊന്നു എടുക്കാൻ സഹായിക്കണം.... "...
എല്ലാവരും അന്തം വിട്ടു കൊണ്ട് നിന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ നിന്നു മഞ്ജിമയെ നോക്കി..

ഇതെല്ലാം കണ്ട് എന്താ സംഭവം എന്ന് പോലും അറിയാതെ സുനിൽ ഹാളിൽ നിന്നിരുന്നവരുടെ ഇടയിലൂടെ നടന്നു മുകളിലേക്കു....
സുനിൽ മൂന്നു പെട്ടി ബാഗും ചുമന്നു മഞ്ജിമക്ക് പിറകിലായി ആണ് പടികൾ ഇറങ്ങി വന്നത്. മഞ്ജിമ ആണെങ്കിൽ, ഇടതു കയ്യിൽ മകളെ എടുത്തു, വലതു കയ്യിൽ കത്തി പിടിച്ചും എല്ലാവരെയും തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് പതിയെ പതിയെ തന്റെ ചുവടുകൾ മുന്പോട്ട് വച്ചു.

വീടിന്റെ വാതിലിനു തൊട്ടടുത്തു എത്തിയതും മഞ്ജിമ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു കത്തി താഴ്ത്തി അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു :അച്ഛാ,, പോവാണ്.. ഇനി ഒരു മടക്കം അറിയില്ല...
അച്ഛന്റെ വായയിൽ നിന്നും ആകെ വന്നത് : മോളെ,, അത്.... എന്ന് മാത്രം ആയിരുന്നു.
മഞ്ജിമ കൂടുതലൊന്നും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഗേറ്റിനു പുറത്തു നിർത്തിയിട്ടിരുന്ന ഫർഹാന ടൂർസ് ആൻഡ് ട്രാവൽസ് എന്ന് എഴുതിയിട്ടുള്ള ഇന്നോവ ടാക്സി കാറിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു.
എന്താ സംഭവം എന്ന്, എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ഒരു പിടിയും കിട്ടാതിരുന്ന സുനിൽ യന്ത്രികമായി ഡ്രൈവർ സീറ്റിൽ കയറി ഇരുന്നു.
എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കുന്നതിനു മുൻപ് മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : എന്റെ നാട്, എന്റെ സ്വന്തം വീട്...
സുനിൽ ഒന്ന് മൂളിക്കൊണ്ട് വണ്ടിയെടുത്തു...

രാത്രി 12 കഴിഞ്ഞു മഞ്ജിമ സ്വന്തം വീട്ടിൽ എത്താൻ. വെറും ഒരു നൈറ്റി ഇട്ടു മൂന്നു ബാഗും മോളെയും കയ്യിൽ പിടിച്ചു രാത്രി ഈ സമയത്തു വീട്ടിൽ വന്നു കയറിയ മോളെ കണ്ടു അമ്മ ഉഷയും, പെങ്ങൾ അഞ്ജുവും, അച്ഛനും ചെറുതായി ഒന്നും അല്ല പേടിച്ചതും അന്താളിച്ചതും.

ആ രാത്രി മഞ്ജിമ സുഖമായി കിടന്നുറങ്ങി. ഉറങ്ങുന്നതിനു മുൻപ് സ്വന്തം അമ്മയോട് ഇത്രമാത്രം പറഞ്ഞു : ഞാൻ ഇറങ്ങി അവിടെ നിന്ന്, ഇനി അങ്ങോട്ടില്ല, ഏതു ഭഗവാൻ വന്നു പറഞ്ഞാലും. ബാക്കി പിന്നെ, എനിക്കുറങ്ങണം...
മഞ്ജിമയുടെ മുഖത്തടച്ചുള്ള മറുപടി, ഉഷക്ക് പിന്നെ ഒന്നും ചോദിക്കാൻ പറ്റത്താക്കി...

ഒരാഴ്ച ലീവ് ആദ്യമേ പറഞ്ഞു വച്ചിരുന്നു നൗഫലിനോട് മഞ്ജിമ. അതുകൊണ്ട് തന്നെ തന്റെ മുഴുവൻ ഉറക്കവും ഉറങ്ങി തീർത്ത് തന്നെ ആണ് മഞ്ജിമ ഉണർന്നത്.

വാതിൽ തുറന്ന മഞ്ജിമ കണ്ടത് ചെറിയ വീട്ടിലെ ചെറിയ ഹാളിൽ നിറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്ന തന്റെ കുടുംബക്കാരെ ആണ്.. അച്ഛൻ മാത്രം പുറത്തു ഇരിപ്പുണ്ട് ബീഡിയും വലിച്ചു കൊണ്ട്..

ഒരു കുലുക്കവും കൂടാതെ തന്റെ കുടുംബക്കാരുടെ ഇടയിൽ ചെന്നു ഒന്ന് നെടു വീർപ്പു ഇട്ട് മഞ്ജിമ പറഞ്ഞു : ക്ഷമിക്കാൻ, സഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതിന്റെ പരമാവധി ക്ഷമിച്ചു. ഇനി പറ്റില്ല. ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞു എന്റെ അടുത്ത് വരണ്ട.
മഞ്ജിമ തന്റെ അമ്മക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു പറഞ്ഞു : എന്റെ കാര്യത്തിന് വേണ്ടി ആണ് ഇവരൊക്കെ വന്നത് എങ്കിൽ, ഇപ്പോൾ തന്നെ ഇവരെ ഒക്കെ പറഞ്ഞു വിട്ടേക്കണം. എനിക്ക് പറയാനും സംസാരിക്കാനും ഉള്ളത് അമ്മയോടും അച്ഛനോടും മാത്രം ആണ്.
ഇത്രയും പറഞ്ഞു മഞ്ജിമ തിരിഞ്ഞു നടന്നു തന്റെ റൂമിലേക്ക്‌, ഉറക്കത്തിൽ ആയിരുന്ന മോൾ അപ്സരയെ ഉണർത്തി വീടിനു പുറത്തുള്ള ബാത്‌റൂമിലേക്ക് നടന്നു....

കുളിയും പ്രഭാത കൃത്യങ്ങളും കഴിഞ്ഞു ഡ്രസ്സ്‌ മാറി മഞ്ജിമ തിരിച്ചു വന്നപ്പോൾ, പറഞ്ഞപോലെ തന്നെ അച്ഛനും അമ്മയും പെങ്ങളും ഒഴിച്ച് ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല വീട്ടിൽ..

മഞ്ജിമ അപ്സരയെ റൂമിൽ ഇരുത്തി, ഹാളിൽ എത്തി. അമ്മയുടെ ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി. സരസ്വതി അമ്മ എന്ന നമ്പറുമായി അര മണിക്കൂർ അധികം സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട് രാവിലെ തന്നെ തന്റെ അമ്മ.
ഫോൺ താഴെ വച്ചു, മഞ്ജിമ തന്റെ ഫോൺ എടുത്തു നീട്ടി ഗാലറി തുറന്നു തന്റെ പെങ്ങൾക്ക് കൊടുത്തു പറഞ്ഞു : ഈ ഫോൾഡറിൽ ഉള്ളത് എല്ലാം നിങ്ങൾ കേൾക്കേം വേണം, കാണുകയും വേണം. ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും അപ്സരക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുത്തു വരാം.
അപ്സരയെ അടുക്കള പുറത്തു ഇരുത്തി കൊഞ്ചിച്ചു പതിയെ ഭക്ഷണം കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞു പതിയെ സമയം എടുത്തു മഞ്ജിമ തിരിച്ചു ഹാളിൽ എത്തി.

മഞ്ജിമ ഹാളിൽ കണ്ടത് തേങ്ങി തേങ്ങി കരയുന്ന തന്റെ അമ്മയെയും പെങ്ങളെയും ആണ്. അച്ഛൻ വീടിനു പുറത്തു എങ്ങോട്ടോ നോക്കി പുകച്ചു നിന്ന നിൽപ്പിൽ നിൽക്കുന്നതാണ്.
സ്വന്തം മകളുടെ കഷ്ടപ്പാട്, ഭർതൃ വീട്ടുകാരുടെ കുത്തി നോവിക്കൽ, ഭർത്താവിന്റെ പീഡനം എല്ലാം മഞ്ജിമ ഫോണിൽ ഇത്രയും ദിവസം ഒപ്പിയെടുത്തത് മുഴുവപ്പിക്കാൻ ആയില്ല ആ വീട്ടിലുള്ളവർക്ക്.

തന്നെ കണ്ടതും കൂടുതൽ തേങ്ങി തേങ്ങി കരഞ്ഞു രണ്ട് പേരും. മഞ്ജിമ അവരോട് ഒന്നും പറയാതെ പുറത്തിറങ്ങി തന്റെ അച്ഛന്റെ അടുത്തത്തി.
തന്റെ മകളെ ഒന്ന് മുഖം തിരിച്ചു നോക്കി വീണ്ടും നിന്ന നിൽപ്പിൽ തന്നെ നിന്നു അച്ഛൻ സദാഷിവൻ.
അച്ഛന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നത് മഞ്ജിമ കണ്ടു. മഞ്ജിമ തന്റെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു : അച്ഛാ, കുട്ടികാലം മുതൽ ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ഞാൻ അച്ഛന്റെ മകൾ അല്ല എന്ന്. എനിക്കും അറിയാവുന്ന ഒരു സത്യം ആണ്. പക്ഷെ അച്ഛൻ എന്നെ ഇന്നുവരെ ഒരു കാര്യത്തിലും വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. ഒരു കുറവും എന്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടില്ല.എന്റെ മനസ്സിൽ അച്ഛൻ തന്നെ ആണ് എന്റെ അച്ഛൻ.
മഞ്ജിമയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടു നിറ കണ്ണുകളോടെ സാദാഷിവൻ മഞ്ജിമയെ നോക്കി.
മഞ്ജിമ തുടർന്നു : ഇനി ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ പോയാൽ, ചിലപ്പോൾ അത് എന്നെ എത്തിക്കുക ഒരു സാരി തുമ്പിൽ ആകും. ഞാൻ എങ്ങിനെയെങ്കിലും ജീവിച്ചു കൊണ്ട്, എന്നെ കൊണ്ട് ഒരു ശല്യവും ഉണ്ടാവില്ല.
മഞ്ജിമയുടെ പറച്ചിൽ കേട്ടു കിടുങ്ങി പോയിരുന്നു സാദാഷിവൻ. മഞ്ജിമയുടെ പറച്ചിൽ അവസാനിച്ചതും മഞ്ജിമയെ ചേർത്ത് കെട്ടിപിടിച്ചു സാദാഷിവൻ നിറ കണ്ണുകളോടെ പറഞ്ഞു : എന്റെ മോളാണ് നീ, എവിടെയും പോവണ്ട. ഉള്ളോണ്ട് ജീവിക്കാം നമുക്ക്.......

ഒരാഴ്ച കടന്നു പോയി, മധ്യസ്ഥത പറഞ്ഞു വന്ന വിനയന്റെ കുടുംബക്കാരെ ആട്ടി ഓടിക്കാൻ മുന്നിൽ നിന്നത് അമ്മ ഉഷ ആയിരുന്നു ഈ വട്ടം. ഇനി ഇങ്ങോട്ട് വന്നാൽ വെട്ടു കത്തി എടുക്കും എന്നുള്ള വാണിംഗും ഉണ്ടാർന്നു കൂടെ.

ഒരാഴ്ച കൂടെ നീട്ടി മഞ്ജിമ ലീവ്. അതിൽ ചെയ്ത പ്രധാന കാര്യം മകളുടെ സ്കൂൾ മാറ്റുക എന്നതായിരുന്നു. കടയിലേക്ക് വെറും നടക്കാൻ മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്ന ദൂരം ഇന്ന് അത് 12 കിലോമീറ്റർ ആയി എന്നതൊഴിച്ചാൽ യാതൊരു ബുദ്ധിമുട്ടും മഞ്ജിമക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടില്ല. വെളുപ്പിന് 4 മണിക്ക് എഴുന്നേറ്റിരുന്ന മഞ്ജിമക്ക് ഇന്നതിന്റെ ആവശ്യം ഇല്ല. സ്വന്തം ഇഷ്ട പ്രകാരം ആണ് കടയിലേക്കുള്ള വരവും പോക്കും.

നൗഫലിന്റെ ഒപ്പം ഗസ്റ്റ്‌ ഹൗസിലേക്ക് ആണ് പോകുന്നത് എങ്കിൽ അന്നത്തെ ദിവസം കട കാണണ്ട ആവശ്യം പോലും ഇല്ലാതായി തീർന്നു.

മര്യാദക്ക് വന്നു എല്ലാ പണിയും എടുത്തു കൊണ്ടിരുന്ന മഞ്ജിമയെ നൗഫലിന് ഇട്ട് കൊടുത്തു സ്വയം പണി വാങ്ങിയതാണ് എന്ന് നന്നായി അറിയാവുന്ന സുനിലിന് മിണ്ടാതെ നോക്ക് കുത്തി ആയി ഇരിക്കാൻ മാത്രമേ കഴിഞ്ഞുള്ളു.

പഴകിയ ചുരിദാർ ഇട്ടു എണ്ണ തേച്ചു നാടൻ കുട്ടിയെ പോലെ നടന്നിരുന്ന മഞ്ജിമ താൻ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ പല പരിഷ്കാരങ്ങളും നടത്തി.
പുതിയ ഫാഷൻ ഡിസൈനർ ചുരിദാറുകളും, മുടിയിൽ വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങളും മുഖത്തെ മേക്കപ്പും, ചുണ്ടിലെ ലിപ് ഗ്‌ളൈസും സ്കിൻ ഫിറ്റ്‌ ലെഗ്ഗിങ്‌സും എല്ലാം ഉപയോഗിച്ച് തുടങ്ങി.

തല കുനിച്ചു ഒരു സൈഡിലൂടെ മാത്രം നടന്നു പോയിരുന്ന മഞ്ജിമ, തന്റെ 34 ൽ നിന്നും 36 ലേക്ക് അടുക്കാറായ മുലകളെ വിടർത്തി നിർത്തി ചന്തി പലകകൾ ആട്ടി, കാണുന്നവർ കാണട്ടെ തന്റെ സൗന്ദര്യം എന്ന് വിചാരിച്ചു തന്നെ ആണ് നടപ്പ്. ആ നടപ്പിൽ കണ്ടു ഒരു വട്ടം എങ്കിൽ കൂടെ എന്താണീ ഐറ്റം എന്ന് ചിന്തിക്കാത്ത ആണുങ്ങളും ഇല്ലായിരുന്നു.

പുതിയതായി വാങ്ങിയ സ്കൂട്ടിയും, വീട്ടിലേക്കുള്ള ഷോപ്പിങ്ങും, മഞ്ജിമയുടെ കയ്യിൽ വരുന്ന കാശും കണ്ട് ആണ് അമ്മ ഉഷ ചോദിച്ചത് : മോളെ, നിനക്ക് എവിടുന്നാ ഇത്രയും പൈസ കിട്ടണേ, നിനക്കെന്താ ജോലി??..

ഈ ചോദ്യം എവടെ നിന്നെങ്കിലും ഉയരും എന്ന് അറിയാമായിരുന്ന മഞ്ജിമ അതിനുള്ള ഉത്തരവും എന്നോ മനസ്സിൽ കുറിച്ച് ഇട്ടിരുന്നു : കടയിലെ എല്ലാ കാര്യങ്ങൾ താനാണ് നോക്കുന്നത് എന്നും, കൂടാതെ മുതലാളിയുടെ കുടുംബത്തിന് തന്റെ കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം അറിയാം എന്നും, അവരാണ് സഹായിക്കുന്നത് എന്നും.
അധികം പഠിപ്പും വിവരവും ഇല്ലാതിരുന്ന മഞ്ജിമയുടെ അമ്മ ഉഷക്ക് കൂടുതൽ ഒന്നും ചോദിക്കാനും തോന്നിയില്ല.


ഭർതൃ വീട്ടിൽ നിന്ന് പിന്നീട് അങ്ങോട്ട് വിളിയോ കാര്യങ്ങളോ ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. മനസ്സു കൊണ്ട് അത്രയും വെറുത്തു പോയിരുന്ന മഞ്ജിമക്ക് അതൊരു അനുഗ്രഹം ആയി ആണ് തോന്നിയത്.

അവിടെ നിന്നും നീക്കു പൊക്കുകൾ ഒന്നും കാണാത്തതു കൊണ്ടാണ് മഞ്ജിമ ആയി തന്നെ മുൻകൈ എടുത്തു ഡിവോഴ്സ് കേസ് ഫയൽ ചെയ്യിപ്പിച്ചത്. വക്കീൽ പറഞ്ഞത് ഡിവോഴ്‌സിനൊപ്പം ഗാർഹിക പീഡനതിന് പരാതി കൊടുക്കാൻ ആയിരുന്നു. പക്ഷെ മഞ്ജിമ ആവശ്യപ്പെട്ടത് രണ്ട് കാര്യങ്ങൾ മാത്രം ആയിരുന്നു. ഒന്ന് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ഡിവോഴ്സ്, രണ്ടാമത്തേത് മകളുടെ പൂർണ കസ്റ്റഡി.
മഞ്ജിമയുടെ ഫോണിലെ തെളിവുകൾ ധാരാളം ആയിരുന്നു ഈ രണ്ട് കാര്യങ്ങളും ഭർത്താവ് വിനയന്റെ ഫാമിലിയെ കൊണ്ട് സമ്മതിപ്പിച്ചു എടുക്കാൻ................................

അങ്ങിനെ ഒരു ദിവസം മഞ്ജിമക്ക് കുറെ നാളുകൾക്ക് ശേഷം ഉറക്കമില്ലാത്ത ഒരു രാത്രി വന്നെത്തി. ഭർതൃ വീടീട്ടുകാരോ കേസോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല അത്. നൗഫൽ ആയിരുന്നു അതിനു കാരണം.

ഒരു റൗണ്ട് കളിക്കു ശേഷം നൗഫലിന്റെ നെഞ്ചിൽ ചേർന്ന് കിടക്കുക ആയിരുന്ന മഞ്ജിമയോട് നൗഫൽ പറഞ്ഞു : ഒരു കാര്യം പറയാൻ ഉണ്ട്..
മഞ്ജിമ : മ്മ്,, ഇക്ക പറയൂ....
നൗഫൽ അല്പം ആലോചിച്ചു ആണ് പറഞ്ഞത് : എങ്ങിനെയാ നിന്നോട് പറയുക എന്നറിയില്ല എനിക്ക്..
മഞ്ജിമ നൗഫലിന്റെ മുഖത്ത് ഒരു വെപ്രാളം കണ്ടു, വാക്കുകൾ കിട്ടാൻ ബുദ്ധിമുട്ടുന്ന പോലെ..
മഞ്ജിമ : എന്താന്ന് വച്ചാൽ പറ ഇക്ക...
നൗഫൽ : ആബിദ് ആണ് ചോദിക്കാൻ പറഞ്ഞെ...

മഞ്ജിമയുടെ മനസ്സിൽ ആബിദിനെ കുറിച്ചുള്ള രൂപം ഓർമ വന്നു.
ആബിദിനെ ആദ്യമായി മഞ്ജിമ കാണുന്നത് കടയിൽ നൗഫലിനെ കാണാൻ കറുത്ത ഫാൻസി നമ്പർ ഉള്ള പോർഷേ കാറിൽ വന്നപ്പോഴാണ്. ജീൻസ് പാന്റ്സും, ബ്ലാക്ക് ടി ഷർട്ടും ഇട്ട്, വെളുത്തു തുടുത്തു സാധാരണ തടി മാത്രം ഉള്ള താടി ക്ലീൻ ഷേവ് ചെയ്ത, 30 തിനോട് അടുത്ത് പ്രായം ഉള്ള ആൾ. അന്ന് നൗഫലുമായി ഇപ്പോഴുള്ള ബന്ധം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
പിന്നീട് പലപ്പോഴും കടയിൽ നൗഫൽ ഉള്ളപ്പോൾ വന്നു പോയി കൊണ്ടിരുന്നു. കടക്കു പുറത്തു ആദ്യമായി കണ്ടത് നൗഫലിന്റെ ഒപ്പം കാറിൽ ഗസ്റ്റ്‌ ഹൗസിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ആണ്. വഴി അരികിൽ നിർത്തി ഇട്ട കാറിൽ മഞ്ജിമ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ആബിദ് വന്നു കയറിയത്. ഏകദേശം അര മണിക്കൂർ നൗഫലും ആബിദും കോടികളുടെ ബിസിനസ് കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചത്.
കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ നേരം ആബിദ് നൗഫലിനോട് പറഞ്ഞു : ഗസ്റ്റ്‌ ഹൗസ് റീ പെയിന്റ് ചെയ്യിപ്പിക്കാൻ നാളെ മുതൽ ആൾക്കാർ എത്തും. അപ്പോൾ കുറച്ച് ദിവസത്തേക്ക് അങ്ങോട്ട്‌ പോണ്ട.
ഇത്രയും പറഞ്ഞ ശേഷവും മഞ്ജിമയെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ആണ് ആബിദ് അവിടെ നിന്നും പോയത്. തങ്ങളുടെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണെന്നും എന്തിനാണ് എന്നും ആബിദനറിയാം എന്നുള്ളത് നല്ല ഉളുപ്പ് ഉണ്ടാക്കി മഞ്ജിമക്ക്.
മഞ്ജിമയുടെ മുഖഭാവം കണ്ടാണ് നൗഫൽ അന്ന് ചോദിച്ചത് : എന്ത് പറ്റി?..
മഞ്ജിമ : ഒന്നുമില്ല.... ആബിദ്..
നൗഫൽ ഇളിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു : അത് പ്രശ്നം അല്ല, ഞാൻ ഒരു പെണ്ണിനെ ആണ് കൊണ്ട് പോവുന്നത് എങ്കിൽ അവൻ കൊണ്ട് പോവാറുള്ളത് ആണിനെ ആണ്...
മഞ്ജിമ കണ്ണ് തുറിച്ചു : എന്നു വച്ചാൽ?..
നൗഫൽ : മഞ്ജു,, അവൻ കുണ്ടൻ ആണ് എന്നു...
ഇത്രയും ലൂക്കും ചുള്ളനും ആയ നൗഫൽ കുണ്ടൻ ആണ് എന്നുള്ളത് മഞ്ജിമക്ക് അല്പം ഷോക്ക് ആയ വാർത്ത ആയിരുന്നു...
പിന്നീട് പലപ്പോഴും മഞ്ജിമ ആബിദിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ആബിദിനെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ ചോദിച്ചു അറിയേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല നൗഫലിനോട്...

തിരിച്ചു ഇന്ന്................

മഞ്ജിമ : എന്ത് ചോദിക്കാൻ?..
നൗഫൽ : എങ്ങനാ പറയുക?.. മൊത്തമായും കേട്ടു എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ മതി ഇനി. അതുവരെ ഇടയിൽ കയറി ഒന്നും പറയരുത്.
മഞ്ജിമക്ക് ആകാംക്ഷ കൂടി വന്നു : മ്മ്മ്..

നൗഫൽ : ആബിദിനെ അറിയാല്ലോ, ഇവടെ നാട്ടിൽ ഹോട്ടൽ ബിസിനെസ്സ് ആണ് മെയിൻ. പക്ഷെ ശരിക്കുള്ള അവന്റെ ജോലി അതല്ല. സത്താർ മുഹമ്മദ്‌ ഷെയ്ഖ് എന്നു കേട്ടിട്ടില്ലേ?..
"സത്താർ മുഹമ്മദ്‌ ഷെയ്ഖ് " മഞ്ജിമ മനസ്സിൽ രണ്ട് മൂന്നു വട്ടം ആ പേര് പറഞ്ഞു. നല്ല പരിചയമുള്ള പേര് പക്ഷെ......
നൗഫൽ : എന്റെ മഞ്ചൂ, എടി നമ്മുടെ xxxxxx കമ്പനിസിന്റെ മുതലാളി. ഗോൾഡും, ടെക്സ്റ്റ്യ്ൽസും......
സത്താർ മുഹമ്മദ്‌ ഷെയ്ക്കിന്റെ മുഖം മഞ്ജിമയുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു. ടീവിയിലും പേപ്പറിലും എല്ലാം സുപരിചിതമായ മുഖം. ലോകം എമ്പാടും ബിസിനസ്സ് ഉള്ള കോടീശ്വരൻ....
മഞ്ജു : ഹാ ഓർമ വന്നു...
നൗഫൽ : ഹാ,, അങ്ങേരുടെ ഒരു പേഴ്സണൽ അസിസ്റ്റന്റ് ആണ് ആബിദ്. അവന്റെ കുണ്ടൻ സ്വഭാവം ഒക്കെ അങ്ങേർക്കു അറിയാം, അതുകൊണ്ട് തന്നെ അവനു സത്താർ ഇക്കാന്റെ വീട്ടിൽ വരെ സ്വാതന്ത്രം ഉണ്ട്.
മഞ്ജു : മ്മ്...
നൗഫൽ : അപ്പോൾ നമ്മൾ പറഞ്ഞു വന്നത്. ഛേ,, ആ ഫ്ലോ പോയി..
മഞ്ജു : ആബിദ് എന്തോ ചോദിച്ചു എന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ.
നൗഫൽ : അതെ,, അത്.
പിന്നീട് ഉള്ളത് ഒറ്റ അടിക്കു നൗഫൽ പറഞ്ഞു : ഈ സത്താർ ഇക്ക ഇത്തിരി പെണ്ണ് വിഷയത്തിൽ കമ്പം ഉള്ള ആളാണ്‌.
മഞ്ജിമ കണ്ണ് തുറിച്ചു ഒച്ചതിൽ ആണ് ചോദിച്ചത് : അത് കൊണ്ട്...
നൗഫൽ മഞ്ജിമയെ ഒന്ന് നോക്കി, പിന്നെ ഇളിച്ചു തന്നോട് വീണ്ടും ചേർത്ത് പിടിച്ചു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു. പറഞ്ഞു : പിന്നെ ഒന്നുല്ല, ഇങ്ങു വാ മുത്തേ..................................................
രണ്ടാമത്തെ റൗണ്ട് അത്ര സുഖകരം ആയിരുന്നില്ല മഞ്ജിമക്ക്, മനസ്സിൽ നൗഫൽ പറഞ്ഞ വാചകങ്ങളും ആബിദിന്റെയും ടീവിയിലും പത്രങ്ങളിലും കണ്ടിട്ടുള്ള വലിയ കണ്ണാടിയും മിന്നി തിളങ്ങുന്ന കുർത്തയും ബിൽഗാൻ താടിയും തലയിൽ കുർത്തക്ക് ചേർന്ന കളർ ഉള്ള തൊപ്പിയും വച്ചു ആവശ്യത്തിന് തടിയുള്ള സത്താരിന്റെയും മുഖം തിരിഞ്ഞും മറഞ്ഞും വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു.

മഞ്ജിമയുടെ മൂഡ് ശരിയല്ല എന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ അധികം വൈകിപ്പിക്കാതെ നൗഫൽ മഞ്ജിമയെയും കൂട്ടി ഗസ്റ്റ്‌ ഹൌസിൽ നിന്നും തിരിച്ചു.

കാറിൽ നിന്നും ഇറക്കി വിടുന്ന സമയം നൗഫൽ പറഞ്ഞു : ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടു തെറ്റി ധരിക്കണ്ട, ചോദിക്കാൻ പറഞ്ഞു ചോദിച്ചു. അത് വിട്ടേക്ക്....
നൗഫലിന് മറുപടി കൊടുക്കാൻ മഞ്ജിമക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല ഒന്നും....

വീട്ടിൽ നേരത്തെ എത്തി, മകളെ പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ അടക്കം നൗഫലിന്റെ വാചകങ്ങൾ ആണ് മനസ്സിൽ ഉരുണ്ട് കളിച്ചതു. ഒരു പാട് ദേഷ്യം ആണ് മഞ്ജിമക്ക് മനസ്സിൽ തോന്നിയത്.

ഒരുവിധം എല്ലാം പതിയെ മറന്ന് ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ പോകുന്നതിനു മുൻപാണ് മഞ്ജിമയുടെ ഫോണിലേക്ക് നൗഫലിന്റെ മെസ്സേജ് വന്നത്.
സോറി പറയാൻ ആകും എന്നു പ്രതീക്ഷിച്ച മഞ്ജിമയോട് നൗഫൽ സോറി പറഞ്ഞു, പക്ഷെ വേറെ ഒരു കാര്യത്തിനായിരുന്നു.
നൗഫൽ : ആബിദ് വിളിച്ചിരുന്നു. അവനു മഞ്ജുവിന്റെ നമ്പർ വേണം പറഞ്ഞു. നിവർത്തി ഇല്ലാതെ ഞാൻ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. സോറി. വിളിക്കുകയോ മെസ്സേജ് ചെയ്യുകയോ ചെയ്താൽ മൈൻഡ് ചെയ്യണ്ട.

നൗഫലുമായി ആദ്യം മുതലേ ഉള്ള അണ്ടർസ്റ്റാൻഡിങ് പ്രകാരം മഞ്ജിമ അങ്ങോട്ട്‌ മെസ്സേജ് അയക്കാനോ വിളിക്കാനോ പോയില്ല.

ഭക്ഷണ സമയത്ത് മഞ്ജിമയുടെ കടന്നൽ കുത്തിയ പോലെ ഉള്ള മുഖം അമ്മ ഉഷ ശ്രദ്ധിച്ചു.
ഉഷ ചോദിച്ചു : എന്തുപറ്റി മോളെ? മുഖം വല്ലാണ്ട് ഇരിക്കുന്നു?.
മഞ്ജിമ മറുപടിയായി പറഞ്ഞു : ജോലീടെ കുറച്ച് കാര്യങ്ങൾ ആണ് അമ്മേ...
അനിയത്തി അഞ്ചു : എന്താ ചേച്ചി, അത്രക്കും ടെൻഷൻ ഉള്ള ജോലി ആണോ അവിടെ അതിനു.
മഞ്ജിമ : ചിലപ്പോഴൊക്കെ..
അച്ഛൻ സധാശിവൻ : അതൊന്നും കാര്യം ആക്കണ്ട മോൾ, എന്ത് ജോലിയിലാ ടെൻഷൻ ഇല്ലാത്തെ.

അതെ സമയം ആണ് മഞ്ജിമയുടെ ഫോൺ എടുത്തു കളിക്കുക ആയിരുന്ന മകൾ അപ്സര ഫോണും കൊണ്ട് വന്നത് : അമ്മേ, ആരോ വിളിക്കുന്നു.
മഞ്ജിമ ഫോണെടുത്തു നോക്കി, പരിചയം ഇല്ലാത്ത നമ്പർ, ഫോൺ എടുത്തു ചെവിയിൽ വച്ചു ഹെലോ പറഞ്ഞു...
മറുപുറത്തു : ഹെലോ, ഞാൻ ആബിദ് ആണ്. സംസാരിക്കാൻ പറ്റുമോ.
മഞ്ജിമക്ക് ഷോക്ക് ഏറ്റ പോലെ ആണ് തോന്നിയത്. മഞ്ജിമ പുറത്തു കാണിക്കാതെ പറഞ്ഞു : ഞാൻ ഭക്ഷണം കഴിക്കാണ്. വിളിക്കാം.
ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു.
ഉഷ : ആരാ മോളെ?..
നൗഫലിനെ പറയാനേ മഞ്ജിമക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു : മുതലാളി.
ഉഷ : എന്തെ, എന്തേലും പ്രശ്നവും ഉണ്ടോ?. പതിവില്ലാത്തതു ആണല്ലോ?..
മഞ്ജിമ : പറഞ്ഞാൽ അമ്മക്ക് മനസ്സിലാവില്ല അമ്മേ.
ഇത്തിരി ദേഷ്യത്തോടെ ആണ് മഞ്ജിമ പറഞ്ഞത്.
ഉഷ : നീയെന്തിനാ എന്നോട് ദേഷ്യ പെടണത്. ഈ ദേഷ്യം മുതലാളിയോട് കാണിക്കണ്ടാട്ടൊ.
സദാശിവൻ : അത് ശരിയാ, ഇത്രയും നല്ല ജോലി എവിടുന്നു കിട്ടാനാ..
മഞ്ജിമ ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു : മ്മ്മ്.....

സമയം രാത്രി പത്തര കഴിഞ്ഞു. അപ്സരയെ ഉറക്കി എങ്കിലും മഞ്ജിമക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷം ഉറക്കമില്ലാത്ത ഒരു രാത്രി.
തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു മഞ്ജിമ. നൗഫലിനോടാണ് ദേഷ്യം. നമ്പർ കൊടുത്തതിനു.
ചിന്തകളിൽ മുഴുകി നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് വാട്സ്ആപ് മെസ്സേജ് വരുന്നത് : ആബിദ് ആണ്..
ആബിദ് : പറയുന്നത് മുഴുവനായി ഒന്ന് കേൾക്കാമോ?...
മഞ്ജിമക്ക് എന്ത് റിപ്ലേ കൊടുക്കണം എന്നറിയില്ലായിരുന്നു. കയ്യും കാലും തരിക്കുന്ന ഒരു ഫീൽ.
ആബിദ് : അവിടെ ഉണ്ടോ, ഞാൻ ഒരു ശല്യക്കാരൻ അല്ല, നമ്മൾ പലപ്പോഴും പല സ്ഥലങ്ങളിലും കണ്ടിട്ടുള്ളതല്ലേ. ഞാൻ ഒരു രീതിയിലും നോട്ടം കൊണ്ട് പോലും ഉപദ്രവിക്കുകയോ, ശല്യ പെടുത്തുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ലല്ലോ...
മെസ്സേജ് വായിച്ചു മഞ്ജിമ പഴയത് ഒക്കെ ഓർത്തു. ശരിയാണ്. ഒരു ശല്യവും ചെയ്തിട്ടില്ല. താൻ അപ്രത്യക്ഷ ആണ് എന്ന രീതിയിലെ ഇതു വരെ പെരുമാറിയിട്ടുള്ളൂ ആബിദ്.
മഞ്ജിമ ടൈപ്പ് ചെയ്തു :എന്താ പറയാൻ ഉള്ളത്, പറയൂ...
ആബിദ് : ഫോണിലൂടെ പറയാൻ പറ്റില്ല മുഴുവനായി. നാളെ ഒന്ന് നേരിൽ കാണാൻ പറ്റുമോ.
മഞ്ജിമ : എനിക്ക് ജോലി ഉണ്ട്....
ആബിദ് : ഞാൻ നൗഫലിനോട് പറഞ്ഞോളാം. പിന്നെ ഒരു പേടിയും പേടിക്കണ്ട. എന്നെ കുറിച്ച് നൗഫൽ പറഞ്ഞു കാണും. ഞാൻ ഒരു രീതിയിലും ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാക്കില്ല.
മഞ്ജിമക്ക് എന്താ പറയേണ്ടത് എന്നു അറിയില്ലായിരുന്നു. എന്ത് റിപ്ലേ കൊടുക്കണം എന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി നിൽക്കുമ്പോൾ വീണ്ടും മെസ്സേജ് വന്നു.
ആബിദ് : നാളെ 10 മണി കഴിഞ്ഞ് xxxx ഹോട്ടൽ റീസെപ്ഷനിൽ വന്നു എന്റെ പേര് പറഞ്ഞാൽ മതി. നമുക്ക് എന്റെ ഓഫീസിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കാം. അപ്പോൾ ഗുഡ്‌നൈറ്റ്.

ഇത്രയും പറഞ്ഞു ആബിദ് ഓഫ്‌ലൈൻ ആയി. മഞ്ജിമക്ക് എത്ര ആലോചിച്ചും ഒരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല. പറ്റില്ല പറഞ്ഞാൽ മതിയാരുന്നു. അതിനും പറ്റിയില്ല. എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു കൂട്ടി അവസാനം മഞ്ജിമ ഉറങ്ങി പോയി.