Incest எனக்குப் பிறந்த என் லவ்வர்

[monor]

5 நிமிடத்தில் காஃபி கொண்டு வந்து தந்தாள் கீர்த்தி. காபியை வாங்கிக்கொண்டு மறு கையால் என் பக்கத்தில் நின்ற அவள் சூத்தைத் தடவ,  பாவாடைக்கு மேல் மென்மையான அவள் சூத்து, ஒரு துணிக்கு மேல் என் கையில் பட்டதை உணர்ந்து ,  உள்ளே பேண்டீஸ் அணிந்திருக்கிறாள் என்பதைப் புரிந்து கொண்டேன்.

இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தி தடவ,  பேண்டீஸ் உள்ளே பேட் வைத்திருக்கிறாள் என்பதை  நான் உணரும் போதே என் கையை பட் என்று தட்டி விட்டவள், “ இன்னும் இரண்டு நாளைக்கு நீங்க  கையை அடக்கி வச்சுகிட்டு இருங்க. அஸ்வின் கூட எந்த நேரத்திலேயும் எழுந்து வந்தாலும் வந்துடுவான். புரிஞ்சுகிட்டு கையை வச்சுகிட்டு கம்ம்ன்னு இருங்க.”


“ஒஹ்,….. சரி சரி” என்று சொல்லி அவள் குண்டியின் மேல்  ஒரு தட்டு தட்டி அவளை இழுத்தேன்.

அவள்  நான் இழுத்த இழுப்பில் தடுமாறி என் மடி மீது, “ஆவ்” என்று கத்திக்கொண்டே  விழுந்து, என்மடியில் படுத்துக்கொண்டே என் முகம் பார்த்து, “ஸ்ஸ்ஸ்!! ஐயோ!!,…. இன்னைக்கு மூணாவது நாள்தான். இன்னும் இரண்டு நாள் கையை வச்சுகிட்டு கம்முன்னு இருங்க” என்று குறும்புப் புன்னகையுடன் சொல்லி என்னைத் தள்ளி விட்டு எழுந்தாள்.

கீர்த்தி பீரியடில் இருந்ததால் ஒரு வாரம்  ஒன்றும் செய்ய முடியவில்லை.

கீர்த்திக்கு பீரியட் முடிந்து ஒரு வாரம் கழித்து மாப்பிள்ளை போன் செய்தார். போனை எடுத்துக்கொண்டு போய் சமையலறையில் இருந்த  கீர்த்தியிடம் கொடுத்தேன்.

“யாருப்பா,…”

“உன் வீட்டுக்காரர்தான் பேசறார். பேசு”

“ஹலோ,…” என்று அவள் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும் போதே அவள் கைப்பிடித்து இழுத்து என் மடியில் உட்கார வைத்துக்கொண்டேன். மெத் மெத்து என்று இருந்தாள். அவள் குண்டிப் பிளவில் என் சுன்னி புதைந்து சிக்கிக் கொண்டது.

“ஹலோ, டார்லிங் நான்தான் மூர்த்தி பேசறேன்.”

“ம்,…. இவ்வளவு நாள் கழிச்சு இப்பதான் உங்களுக்கு போன் பண்ணத் தெரிஞ்சுதா உங்களுக்கு? பொண்டாட்டின்னு ஒருத்தி இருக்காளே,…அவ எப்படி இருக்கா. பையன்னு ஒருத்தனை பெத்து போட்டோமே,…அவன்  எப்படி இருக்கான்ன்னு ஒரு நாளாவது நினைச்சுப் பாத்தீங்களா?”
கீர்த்தி பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே கீர்த்தியின் கழுத்தை வளைத்துப் பிடித்து அவள் கன்னத்தில் முத்தமிட்டேன்.

“என்ன சத்தம்?”

“அஸ்வின் தான்.  என்னவோ இப்பதான் என் மேலே அவனுக்கு பாசம் பொங்குது. நேரம் காலம் பாக்காம முத்தம் கொடுத்து ஒரே தொல்லை.” என்று சொல்லிக்கொண்டே, என் முகத்தில் கை வைத்து  தள்ளி விட்டவள், ஒரு விரல் நீட்டி ஆட்டி, வெளியே சத்தம் கேக்காதபடி  ‘அடி வாங்குவீங்க’ என்பது போல எச்சரித்தாள்.

“சரி,…. என்னாலதான் அவனைக் கொஞ்ச  முடியல. நீயாவது அவன் கேக்கிறதை எல்லாம் கொடுத்து பாசமா வச்சுக்க.  நான் தினமும் உங்க ரெண்டு பேரை மட்டும்தான் நினைச்சுகிட்டு இருக்கேன். உங்களை நினைக்காத நாளே இல்லை கீர்த்தி. கொஞ்சம் டைட் ஒர்க். அதனாலதான் அடிக்கடி போன் பண்ண முடியல. அஸ்வின் எப்படி இருக்கான். மாமா அத்தை எப்படி இருக்காங்க?”

“ம்,…ஏதோ இருக்கோம். சொல்லுங்க.”

“உங்க பக்கத்து வீட்டு  கோமதி,… அவங்க பெரியப்பா குடும்பத்து சொந்தக் காரங்களுக்கு நெல்லூர்ல கல்யாணமாம். பத்திரிக்கை அனுப்பி இருக்காங்க. கண்டிப்பா வரணும்னு சொன்னாங்க. அதான் அடுத்த வாரம் வரேன். ஆனா, அவங்க கல்யாணத்துல கலந்துக்க முடியாது. வேண்டி விரும்பி கூப்பிட்டவங்க கல்யாணத்துக்கு வர முடியலேன்னாலும், முன்னாலேயே வந்திருந்து நேர்ல பாத்து வாழ்த்து சொல்லலாம் இல்லையா? அதான், இதை சொல்றதுக்குதான் போன் பண்ணினேன்.”

“ம்,…எங்களைப் பாக்க வர உங்களுக்கு லீவ் கிடைக்கல. பேசறதுக்கு கூட டைம் இல்லாம டைட்டா வேலை பாக்கறீங்க. ஆனா, கோமதி அக்கா கூப்பிட்ட
உடனே “ஈஈஈஈ”  ன்னு பல்லை இளிச்சுகிட்டு வரத் தெரியுது. அதுக்கு லீவ் கிடைக்குது.”

“ஐய்யோ,… கோமதி கூப்பிட்டாங்கன்றதுக்காக வரல. என்னமோ கம்பெனியிலே ஒரு வாரம் லீவ் விட்டாங்க. சரி,…அப்படியே ஊருக்கு வந்து உங்களையும் பாத்துட்டு, கோமதியோட பெரியப்பா மகளையும் நேர்ல பாத்து வாழ்த்து சொல்லலாம்ன்னு இருக்கேன்.”

"‘சரிங்க,….அஸ்வின் அப்பா எங்கே அப்பா எங்கேன்னு கேட்டு ஏங்கிப் போய் கிடக்கறான். நீங்க வந்தா வரும் போது உங்களை ஃபாரின் சாக்லெட் வாங்கிட்டு வரச் சொன்னான். மறக்காம வாங்கிட்டு வாங்க.”

“உனக்கு, மாமாவுக்கு ஏதாவது வேணுமா?”

“ஒன்னும் வேணாம். நீங்க நல்லபடியா வந்தாவே போதும்.”

“சரி,…. வச்சிட்ட்டுமா?”

“ம்,…”

போனை கட் செய்த கீர்த்தி என்னிடம், “அப்பா அவர் அடுத்த வாரம் வர்றாராம்.”

“ம்,…. வரட்டும்மா. அவருக்கும் பொண்டாட்டி பிள்ளைங்களை பிரிஞ்சு ரொம்ப நாளுக்கப்புறம் பாக்கணும்னு ஆசை இருக்காதா?” என்று சொல்லிக்கொண்டே என் கழுத்தை வளைத்துப் பிடித்து என் இதழ்களைக் கவ்வி உறிய, “ஸ்ஸ்ஸ்!! அப்பா சொன்னா கேளுங்க.” என்று என்னை தள்ளி விட்டு பாத் ரூம் பக்கம் ஓடி விட்டாள்.

சரி விட்டுப் பிடிப்போம் என்று நானும் அமைதியாக இருந்து விட்டேன்.

அடுத்த நாள் என் மனைவி ஊரிலிருந்து வந்தாள்.

என் மனைவி ஊரிலிருந்து வந்த பிறகு கீர்த்தியும் நானும் ஒரு அப்பா மகளாக சந்தித்துக்கொண்டேமே தவிர, ஒரு காதலன், காதலியாக சந்திக்கக் கூடிய சந்தர்ப்பமே வரவில்லை.

ஒரு வாரம் கழித்து மாப்பிள்ளை மூர்த்தி வந்தார்.  கோமதி வீட்டிலேயும் கோமதியின் கணவர் துபாயிலிருந்து வந்திருந்தார்.

கீர்த்தியின் கணவர் அமெரிக்காவிலிருந்து ஒரு பெரிய ட்ராலி பேக் நிறைய என்னென்னவோ வாங்கிக்கொண்டு வந்திருந்தார்.

நாங்களும் மாப்பிள்ளையை வரவேற்று அவர் விருப்பப் பட்டதை எல்லாம் சமைத்துப் போட்டோம். அவரும் மனைவி, மகனுடன் சந்தோஷமாக இருந்தார்.

கீர்த்தியும் என் மாப்பிள்ளை மூர்த்தியும் ஒரு நாள் கோமதி வீட்டுக்கு சென்றார்கள். கோமதிக்கு மாப்பிள்ளை ஒரு கிப்ட் பேக் கொடுத்து அதை திருமண நாள் அன்று  மண மக்கள் கையில்கொடுக்கச் சொல்லி அட்வான்ஸ் வாழ்த்துகள் சொல்லி திரும்பினார்கள்.

அவர் அமெரிக்காவுக்கு கிளம்புவதற்கு முன்பு,  கோமதியின் கணவர் கீர்த்தியின் கணவருக்கு பார்ட்டி ஒன்று கொடுப்பதாகச் சொல்லி ஒரு ஃபைவ் ஸ்டார் ஓட்டலுக்கு கூட்டி கொண்டு போனார். கோமதியின் கணவர்  கொடுத்த பார்ட்டியில் கலந்து கொண்டு மூக்கு முட்ட குடித்து விட்டு அங்கேயே மட்டை ஆகி விட,  கோமதியின் கணவர் ஒரு ஆட்டோவில் அவரை அள்ளிப் போட்டுக்கொண்டு எங்கள் வீட்டில் விட்டு விட்டு போனார். அவரும் மிகுந்த போதையில்தான் இருந்தார்

அடுத்த நாளும் எங்கள் மருமகன்  போதை தெளியாமல் இருந்தார்.  வீட்டில் நாங்கள் ஒருவர் மாற்றி ஒருவர் அவருக்கு புத்திமதி சொன்னோம்.

இனிமேல் இப்படி அளவுக்கு அதிகமாக மது குடிக்கமாட்டேன் என்று எங்களிடம் சத்தியம் செய்து விட்டு, ஒரு இரண்டு நாள் கழித்து அவர் அமெரிக்கா கிளம்ப, அதே நாளில் கோமதியின் கணவரும் துபாய் கிளம்பினார்.

மாப்பிள்ளை அமெரிக்கா போன ஒரு வாரம் கழித்து, கோமதியின் பெரியப்பா குடும்ப கல்யாண நாள் வந்தது. கோமதியின் அண்ணன் ரமேஷ் எங்களை அழைத்து செல்வதற்காக ஊருக்கு வந்திருந்தார்.

கோமதியின் பெரியப்பா குடும்ப கல்யாண நாள் அன்றே என் மனைவியின்  நெருங்கிய சொந்தக்காரர் ஒருவருடைய கல்யாணம் கன்னியா குமரியில் நடக்க இருந்ததால் என் மனைவியையும் பேரன் அஸ்வினையும் கன்னியாகுமரி செல்லும் ட்ரெயினில் ஏற்றி விட்டு, நான், கீர்த்தி, கோமதி, கோமதியின் அம்மா அப்பா, ரமேஷ் ஆகிய ஆறு பேரும் கல்யாண நாளுக்கு முந்தின நாளே கார் ஒன்றை வாடகைக்கு பிடித்து  நாங்கள் நெல்லூர் புறப்படத் தயார் ஆனோம்.

அன்று காலை நாங்கள் அனைவரும் புறப்பட்டு இருக்க  வீட்டு வாசலில்  வாடகைக் கார் வந்து நின்றது.

கோமதி குடும்பம் கொண்டு வந்த லக்கேஜை எடுத்து டிக்கியில் வைத்து விட்டு பின் சீட்டில்  கீர்த்தி, கோமதி, கோமதியோட அம்மா, அப்பா  ஏறிக்கொள்ள. நான் இரண்டு நாள் தங்குவதற்கு வேண்டிய என்னுடைய துணி மணிகளையும், கீர்த்தியின் துணி மணிகளையும், இன்னும் சில அவசியமான பொருள்களையும் எடுத்து ஒரு பெட்டியில் பேக் டிக்கியில் வைத்தேன். டிக்கியை மூடி நான் ரமேஷ் அருகில் சென்று அமர்ந்து கொள்ள, ரமேஷ் காரை ஓட்ட கார்   நெல்லூர் நோக்கி புறப்பட்டது.

 வழியில் அனவருக்கும், நான் டீ, டிபன் வாங்கிக் கொடுத்தேன்.  

8 மணி நேரம் பயணப்பட்டு நெல்லூரை  நெருங்கும் சமயம்...மாலை மணி 7 ஆகி விட்டது. அங்கே  நல்ல மழை பெய்து குளிர் காற்றும் வீசத்தொடங்கி இருக்க, குளிரை தாங்க முடியாமல் கீர்த்தி தன் முந்தானையை இழுத்து தன் உடம்பை  போர்த்திக்கொண்டாள்.

கொஞ்ச நேரத்தில் கல்யாண மண்டபம் வந்தது. கல்யாண மண்டபம் பிரமாண்டமாக பெரிதாக இருந்தது.  மண்டபத்தை சுற்றிலும் சீரியல் செட் பல்புகளும், வண்ண வண்ண அலங்கார விளக்குகளும் தொங்க விடப்பட்டு ஒளி விளக்குகளால் மின்னியது. உறவினர்கள் நவ நாகரீக உடைகளிலும், பெண்கள் பட்டுப் புடவையிலும் ஜொலிக்க வலம் வந்து கொண்டிருந்தனர்.

காரை பார்க்கிங் செய்ய வேண்டிய இடத்தில் பார்க்கிங் செய்து விட்டு, காரிலிருந்து இறங்கி   நான்கு பேரும் கல்யாண மண்டபத்துக்குள் நுழைந்தோம்.


மண்டபத்துக்குள் நுழையும் போது, சிர்த்த முகத்துடன், பட்டுப் புடவை, பட்டு வேஷ்டியில் கை கூப்பியபடி வணக்கம் சொல்லி எங்களுக்கு எதிர்ப்பட்ட கோமதியின் பெரியப்பா குடும்பத்தாரிடம் சுரேஷ் எங்களை அறிமுகப்படுத்த, அவர்கள் எங்களை சிரித்த முகத்துடன் வரவேற்று கல்யாண மண்டபத்துக்குள் அழைத்துச் சென்றார்கள்.

வரவேற்பு வரிசையில் வசீகரிக்கும் வண்ணம் அலங்காரத்தோடு நல்ல மேக்கப்பில் வண்ண வண்ண பட்டுப் புடவை கட்டி நின்றிருந்த இளம் பெண்கள் எங்கள் மீது பன்னீர் தெளித்து வரவேற்க, நாங்கள் அதை ஏற்று அங்கே தட்டில் வைக்கப்பட்டிருந்த குங்குமத்தையும் சந்தனத்தையும் தொட்டு நெற்றியில் பொட்டு வைத்துக்கொண்டு, கற்கண்டை எடுத்து வாயில் போட்டு மென்றபடி மண்டபத்துக்கு உள்ளே நுழைந்து மனமேடைக்கு முன்பாக முன் வரிசையில் உட்கார்ந்தோம்.

கல்யாண வீட்டார் எங்களை வர  வேற்று, டின்னர் சாப்பிட்டு விட்டு ஓய்வெடுத்துவிட்டு மீண்டும் ஹாலில் வந்து உட்காரம்படி அன்புடன்  சொல்ல,  நாங்கள் பக்கத்தில் இருந்த டைனிங்க் ஹாலுக்கு சென்று இடம் பிடித்து  டின்னர் சாப்பிட்டு விட்டு, மாடியில் எங்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருந்த அறைக்கு சென்றோம்.