Non-erotic చిన్న కథలు

[అన్నెపు]

“ఒక అమ్మాయికి అంతగా ప్రేమించే మగాడు దొరకడం కన్నా ఇంకా ఏం అదృష్టం ఉంటుంది?” అంది దీప్తి.

“కానీ నాకు పిల్లలు కారు, ఆ విషయం తెలుసుగా” అంది కీర్తన బాధ పడుతూ.

“పిల్లలు కాకపొతే ఏం? నిన్నే చిన్న పిల్లలా చూసుకుంటాడు. అంతగా కావాలంటే దత్తత తీసుకోండి. లేదా వేరే విధంగా ట్రై చెయ్యండి తప్పేం లేదు” అంది దీప్తి కీర్తన చెయ్యి పట్టుకుని.

కీర్తన కళ్ళలో నీళ్ళు నిండిపోయాయి. తన మనసులోని మాటను దీప్తి చెప్తుంటే ఆశ్చర్యపోయాడు శ్రీధర్.

“నువ్వేమైనా చెప్పాలనుకుంటున్నావా?” అంటూ శ్రీధర్ వైపు తిరిగింది దీప్తి.

కొంచెంసేపు మౌనం తర్వాత శ్రీధర్ ధైర్యం తెచ్చుకుని, “కీర్తనా..., నిన్ను నా ఇంట్లో వస్తువులా కాదు, నా జీవితంలో వెలుగులా చూసుకుంటా. నిన్ను బాగా చూసుకుంటానన్న నమ్మకం నాకుంది. అదే నమ్మకం నీక్కూడా కలిగేలా చూసుకుంటా” అప్రయత్నంగా మాట్లాడేసాడు.

దీప్తి కీర్తన వైపు తిరిగి, “ఒక ఆడదాని మనసు ఆడదే అర్ధం చేసుకుంటుంది అంటారు. కానీ మగాడి మనసు కూడా ఆడది అర్ధం చేసుకుంటే ఆమె జీవితం ఇంకా బాగుంటుంది. నా పెళ్లి గురించి ఆలోచించకు. మా నాన్నకు నేనంటే చాలా ఇష్టం. ఆయన్ని కన్విన్స్ చెయ్యడం నాకు పెద్ద విషయం కాదు. శ్రీధర్ నీకు మంచి మ్యాచ్. ఆలోచించుకో” అంటూ లేచి “ఆల్ ద బెస్ట్” అంటూ ఇద్దరికీ షేక్ హ్యాండ్ ఇచ్చి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయింది.

కొన్ని రోజులకి కీర్తన శ్రీధర్ తో పెళ్ళికి ఓకే చెప్పింది. అదంతా గుర్తుకుతెచ్చుకున్న శ్రీధర్ దీప్తిలాంటి మంచి అమ్మాయిలకి అంతా మంచే జరగాలని మనస్పూర్తిగా కోరుకుంటూ, “ఇందాక ఎక్కడో ఆపాం” అంటూ కీర్తనని వాటేసుకున్నాడు.

***

కథా రచయిత వరుణ్ రావలకొల్లు