Non-erotic చిన్న కథలు

[అన్నెపు]

అమ్మాయి బాగా చదువుకుంది. అందంగానే ఉంది. మంచి ఉద్యోగం కూడా చేస్తుంది. పైగా ఆమె తండ్రి చిన్నపాటి రాజకీయనాయకుడు. ఆమెతో పెళ్లి చూపుల రోజు కొంచెం ధైర్యం తెచ్చుకుని ఒక అరగంటకు పైగానే మాట్లాడాడు. ఒక అమ్మాయితో అంతసేపు మాట్లాడడం అదే ఫస్ట్ టైం. దీప్తికి నో చెప్పడానికి రీజన్ దొరకలేదు. అంతమంచి సంబంధం ఇంక దొరకదని చాలామంది చెప్పారు. ఒక నెలలో పెళ్లి ముహూర్తం వచ్చింది. నంబర్లు ఎక్స్చేంజ్ చేసుకుని చాట్ చేయడం, అప్పుడప్పుడు కలుసుకొని మాట్లాడడం అన్నీ జరిగిపోతున్నాయి.

అలాంటి సమయంలోనే ఒక అమ్మాయి తన ఆఫీసులో జాయిన్ అయ్యింది. ఆమెను చూడగానే శ్రీధర్ షాక్ అయ్యాడు. తనెవరో కాదు, బి.టెక్ లో తను లవ్ చేసిన అమ్మాయి కీర్తన. అప్పుడెలా ఉందో ఇప్పుడూ అలాగే ఉంది. ఆమెను దూరం నుండి చూస్తున్నాడు గానీ దగ్గరికెళ్ళి పలకరించాలంటే ఏదో మొహమాటంగా ఉంది తనకు.

ఎందుకో ఆ రోజు తనకు పని చెయ్యాలనిపించలేదు. కాఫెటేరియాలో కూర్చుని కాఫీ తాగుతూ ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉన్నాడు. ఇంతలో కీర్తన వచ్చి తన ముందు కూర్చుంది. శ్రీధర్ అవాక్కయిపోయి అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాడు.

“హాయ్! మీరు నన్ను గుర్తుపట్టారా?” అంది నవ్వుతూ.

“ఆ... ఆ...” అన్నాడు అయోమయంగా.

“ఐ థింక్ యూ డోంట్ రికగ్నైజ్ మీ, యాక్చువల్ గా నేను బి.టెక్ లో మీ జూనియర్ ని. ఇంకో విషయం ఏంటంటే నేను మీ పక్క వీధిలోనే ఉండేదాన్ని. చాలాసార్లు మిమ్మల్ని పలకరించాలని చూసినా మీరు నన్ను పట్టించుకోలేదు. చదువులో మీరు టాపర్ కదా ఏమైనా డౌట్స్ వస్తే అడుగుదామని ట్రై చేసాను. కానీ మీరు ఎప్పుడూ బిజీగా కనిపించేవారు. అందుకే మిమ్మల్ని డిస్టర్బ్ చెయ్యలేదు” చెప్పుకుంటూ పోతుంది కీర్తన.

శ్రీధర్ కి అది కలో నిజమో అర్ధం కావట్లేదు.

‘ఛా... అప్పుడే ఆమెతో పరిచయం అయ్యుంటే తన లైఫ్ వేరేలా ఉండేదేమో..., అయినా అమ్మాయి పలకరించినా పట్టించుకోనంత ఏం వెలగబెట్టాను ఆ టైంలో?’ అని తనను తానే తిట్టుకున్నాడు.

“ఇంతకీ మీరు నన్ను గుర్తుపట్టారా లేదా? నాకు మాత్రం మిమ్మల్ని ఇక్కడ చూడగానే సర్ప్రైజ్ గా అనిపించింది. అందులోనూ మన టీమ్ కి లీడ్ మీరే అంటగా. అందుకే కొంచెం పరిచయం చేసుకుందామని ఇలా...” కీర్తన కొంచెం ఎక్సైటింగ్ గా అంది.

“ఆ.. గుర్తుపట్టాను. నా టీం అని తెలిసి నేనే మిమ్మల్ని పలకరిద్దాం అనుకున్నాను” అన్నాడు శ్రీధర్ చిన్నగా.

“హమ్మయ్య ఇంక నాకు ఏ డోకా ఉండదు. అసలే కొత్త కదా, ఈ ఎన్విరాన్మెంట్ కి ఎలా అడ్జస్ట్ అవుతానో అనుకున్నా. పైగా మీరే టీమ్ లీడ్ కాబట్టి వర్క్ ప్రెజర్ కూడా ఉంటుందనుకోను. అఫ్కోర్స్ ఐ యామ్ ఏ హార్డ్ వర్కర్. మిమ్మల్ని ఏం ఇబ్బంది పెట్టనులెండి. ఇంకా..., ఎలా ఉన్నారు?”

కీర్తన అలా నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంటే అలాగే చూస్తుండిపోయాడు. అప్పటికీ ఇప్పటికీ ఆమె మొఖంలో చిన్న మార్పు కూడా లేదు. అదే ఎనర్జీ, అదే ఉత్సాహం, అదే చిరునవ్వు.

“ఏంటో ఆలోచిస్తున్నట్టున్నారు..., మిమ్మల్ని ఏమైనా డిస్టర్బ్ చేసానా?” అంది కీర్తన.

“ఆ..., అదేం లేదు చాలా రోజుల తర్వాత మిమ్మల్ని చూసి... కాఫీ?” నసిగాడు శ్రీధర్.

“హ్మ్.. కోల్డ్ కాఫీ”

శ్రీధర్ వెళ్లి కాఫీ తీసుకొచ్చి ఆమె ముందు పెట్టాడు. తను కాఫీ సిప్ చేస్తూ ఉంది.