"పార్ట్నర్"

[earthman]

"సార్, సార్"... డ్రైవర్ పిలుపుతో కళ్ళు తెరిచాడు మధు.

"వచ్చేసాం సార్"

"సరే ఈ రోజు ఇక ఎక్కడికీ వెళ్ళను, నువ్వు వెళ్ళిపో. ఏదన్నా ఉంటే ఫోన్ చేస్తాను"... అన్నాడు

"అలాగే సార్"... అని వెళ్ళిపోయాడు డ్రైవర్.

రూంలోకెళ్లాడు మధు.

మంచం మీద పడుకుని ఆలోచించసాగాడు... కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతున్న సుజాత ముఖం గుర్తొచ్చింది, పాపం అనిపించింది... తరువాత సుజాత నవ్వు గుర్తొచ్చింది, రూపం గుర్తొచ్చింది. సుజాత తనతో నవ్వుతూ మాట్లాడిన మాటలు, చేతికిచ్చిన పాయసం గుర్తొచ్చాయి. మామూలు చీర కట్టుకున్నా, అంత రంగు లేకపోయినా, ముగ్ధత్వం, ఆకర్షణ ఉన్న సుజాత అలా గుర్తు రాగానే, సుజాత మీద కోరిక కలగసాగింది మధుకి. తన ఫొన్లో ఉన్న సుజాత ఫొటో చూడసాగాడు, నవ్వుతున్న ఆ ముఖం, ఆ చూపు, రమ్మని పిలిస్తున్నట్టుగా అనిపిస్తూ ఉండి, కోరిక ఎక్కువవ్వసాగింది, దానికి నిదర్శనంగా అతని మగతనం ఊపిరిపోసుకోసాగింది, అక్కడ చెయ్యేసి ఒకసారి గట్టిగా వత్తుకుంటూ, ఆ ఫోటోకి ముద్దిచాడు.

కోరిక కలిగి, ఆలోచన లేకుండా గుడ్డిగా వెళ్ళిపోయి ఇబ్బందుల్లో పడేవాడు కాదు మధు. అతని పనే ఇబ్బందులు తొలగించడం, అవి ఎలాంటివైనా సరే. కీడెంచి, మేలెంచుతాడు. అందుకే ఇప్పుడు కూడా తను చెయ్యబోయే పని తేడా కొడితే ఏం చెయ్యలన్న దాని మీద ముందు ఆలోచన చేసాడు. కాసేపట్లో ఆలోచన ఒక రూపం తీసుకుంది. వచ్చిన ఆలోచనకి తగ్గట్టు అన్ని ఏర్పాట్లు చేసుకున్నాడు.

ఫోన్ తీసి ఎవరికో కాల్ చేసాడు, పది నిముషాలు మాట్లాడాడు, అవతల వైపు నించి మధు కోరుకున్న సమాధానం రావడంతో, మధు ముఖం మీద చిన్న చిరునవ్వు కలిగింది.

మళ్ళీ సుజాత ఫొటో చూడాసాగాడు... 'ఐ హొప్ యూ యాక్సెప్ట్ మై ఆఫర్ సుజాతా, యూ యాక్సెప్ట్ మీ' అని మనసులో అనుకున్నాడు.

ఇదంతా అయ్యేసరికి రాత్రయింది.

డిన్నర్ చేసి, ఇక ప్లాన్ ఎలా అమలుపరచాలా అని స్టెప్స్ వేసుకోసాగాడు. ఒక్కో స్టెప్ ఎలా వెయ్యాలో ఆలోచించుకున్నాడు.

వెంటనే ఫోన్ తీసి కాల్ చేసాడు... అవతల రింగ్ అవుతున్న శబ్దం.

"అన్నయ్యా నీ ఫోన్ మోగుతోంది"... కూరలు తరుగుతూ అంది సుజాత.

"శీనూ బయట ఉన్నాడు, సిగరెట్ తాగుతున్నాడేమో, నువ్వే చూడు"... మంచం మీద ఉండి చెప్పాడు మురళి.

ఫోన్ తీసుకుంది సుజాత.

"హలో, ఎవరండి"

సుజాత గొంతు వినగానే సంతోషం కలిగింది మధుకి.

"సుజాత గారేనా"

"అవునండి, మీరు"

"నేను మధుని"

"మధుగారు మీరా, గుర్తుపట్టలేదండి, ఏమీ అనుకోకండి"

"పర్లేదు, శీను లేడా"

"అన్నయ్య బయట ఉన్నాడనుకుంటండి, ఇప్పుడే చూస్తాను"... అంటూ బయటకి పరిగెత్తినట్టు వెళ్ళింది సుజాత.

ఫోన్లో సుజాత పరిగెత్తినట్టుగా వినిపించడంతో, అలా సుజాత పరిగెడుతుంటే, సుజాత వెనక అందాలు ఎలా ఎగురుతాయో ఇంతకు ముందు చూసినది గుర్తొచ్చి, ఒక చెయ్యి తన మగతనం మీద వేసుకున్నాడు.

"అన్నయ్య లేడండి, సిగరెట్ కోసం పక్క షాప్ దాకా వెళ్ళుంటాడు, ఈయనతో మాట్లాడతారా"

'నువ్వుండగా నీ మొగుడెందుకు బ్యూటీ' మనసులో అనుకుంటూ... "శీనూ వచ్చాక చెయ్యమని చెప్పండి" అన్నాడు.

"అలాగేనండి, రాగానే వెంటనే చేయిస్తాను. నాతో చెప్పచ్చా పోనీ, నాకు తెలుసుకోవాలనుంది"

'తెలుసుకో బ్యూటీ, నన్ను బాగా తెలుసుకో, నిన్ను కూడా మొత్తం తెలుసుకోని' అనుకుంటూ... "మా ఫ్రెండ్ ఒకాయనతో మాట్లాడాను, ఆయన విజయవాడలో ఉంటాడు, రేపు విజయవాడ వెళ్ళి కలవాలి. ఆయన రేపే ఉంటాడు, ఎల్లుండి కూడా అందుబాటులో ఉండడు, కాబట్టి పొద్దున్నే ఉండే ట్రెయిన్ ఎక్కాలి, ఏర్పాట్లు చేసుకోండి. పొద్దున్నే స్టార్ట్ అవ్వగలరు కదా" టకాటకా చెప్పాడు మధు.

"ఎంతమాట మధుగారు, సహాయం చేస్తున్నవాళ్లని కలవడానికి పొద్దున్నే బయలుదేరడం ఎంత విషయం చెప్పండి. నేను అన్ని ఏర్పాట్లు చేస్తాను"

'నువ్వు అన్నీ చూసుకోగలవు బ్యూటీ, నీకు అన్నీ ఉన్నాయి, అందుకే ఇంత లాగుతున్నావు' అనుకుంటూ... "విషయమైతే ఇది, మీరు నేను చెప్పిందంతా చెప్పండి, నేను ఇంకోసారి మా ఫ్రెండ్తో మాట్లాడి కన్ఫర్మ్ చేస్తాను" అన్నాడు.

"అలాగే మధుగారు, ఉంటానండి"

'ఉండు బ్యూటీ, నా మీద ఉండు, నీ మీద నన్ను ఉండనీ' అనుకుంటూ అప్పటిదాకా విన్న సుజాత గొంతుని, ఫోన్లో కనిపిస్తున్న సుజాత ఫోటోని కలిపుకుని, లేచిన మగతనాన్ని వత్తుకున్నాడు మధు.

* * * * * *

"వచ్చావా, సిగరెట్ల కోసం షాపుకి వెళ్లావా"... లోపలికొస్తున్న శీనుని అడిగింది సుజాత.

తలూపాడు శీను.

"మధుగారు ఫోన్ చేసారురా, సుజాత మాట్లాడింది" చెప్పాడు మురళి.

"ఔనా, ఏమన్నాడు" ఆదుర్దాగా అడిగాడు శీను.

"సుజాతే మాట్లాడింది, చెప్పు సుజాత" అన్నాడు మురళి.

విషయం చెప్పింది సుజాత.

ముఖం వెలిగిపోయింది శీనుకి.

"మాకు కూడా చాలా సంతోషంగా ఉందిరా" అన్నాడు మురళి.

"ఔను అన్నయ్యా, మీ ఫ్రెండ్ దయ వల్ల మనం ఈ కష్టానించి బయటపడతాం అనిపిస్తోంది"

నవ్వుతూ 'ఔను' అన్నట్టు తలూపాడు శీను.

"మీరు ఇంకేమీ పనులు పెట్టుకోకుండా రెస్ట్ తీసుకోండి. నేను పొద్దున్నే లేచి మీకు అన్ని ఏర్పాట్లు చేస్తాను, అయినా సరే అందరం మొబైల్లో అలారం పెట్టుకుందాం, పొద్దున్నే ట్రెయిన్ మిస్స్ అవ్వద్దు" అంది సుజాత.

తలూపారు ఇద్దరు మగవాళ్ళు.

అందరూ పడుకున్నారు.

తన అలారం ముందే పెట్టుకున్న సుజాత, లేచి టకాటకా ఊరెళ్ళేవాళ్ల కోసం అన్ని ఏర్పాట్లు చేసింది.

మగాళ్ళిద్దరూ స్నానం చేసి, టిఫిన్ తిని బయటకి నడిచారు.

వెళ్ళే ముందు సుజాత వైపు చూసాడు మురళి.

"అంతా బాగా జరుగుతుంది, మీరేమీ భయపడద్దు"... మురళిని కౌగిలించుకుని, వీపు మీద చెయ్యేసి చెప్పింది.

నవ్వుతూ బయటకి నడిచాడు మురళి.

నడుస్తున్న మగాళ్ళిద్దరి వైపు చెయ్యి ఊపుతూ, వాళ్ళు కనుమరుగయ్యాక తలుపేసుకుని, కుర్చీలో కూర్చుని, వెనక్కి ఆనుకుని... 'థాంక్యూ మధుగారు, మిమ్మల్ని ఎప్పుడూ మర్చిపోను' అనుకుంది సుజాత.

అప్పటికి సుజాతకి తెలియదు, మధుని నిజంగానే ఎప్పటికీ మర్చిపోలేదని.