Incest அம்மா என் காதலி

[I love you]

காதல் - 32


முனிவர் சென்ற பின் அவள் முகத்தில் பயம் வர என் கையை இறுக்கி பிடித்திருக்க. நான் அவளிடம்

"ஒய் மதி என்ன ஆச்சி இப்போ ஏன் இப்பிடி இருக்க" 

"டேய் சாமி சொன்னத கேட்டியா எனக்கு பயமா இருக்கு டா" 

"அப்படிலாம் எதும் நடக்காது நீ பயப்படாம இரு" 

"அது எ‌ப்படி டா பயப்படமா இருக்க முடியும்." 

அவளை கொஞ்சம் கொஞ்சம் சமாதானம் படுத்தி. நானும் அவளும் திரும்ப கோவில் சொல்ல. அங்கு பெரியம்மா.

" சுமதி எங்க போன."

" சும்மா அப்படியே கோவில் சுற்றி பார்க்க போனன் ஏன் என்ன ஆச்சு."

" ஒன்னும் இல்ல டி இங்க ஒரு முனிவர் இருக்காரு. அவரு யாருக்கு காட்சி தர மாட்டாரு ஆனா அவர் சொன்னா எல்லாம் நடக்கும் என்று சொல்ல." 

என் மனத்தில் நாங்கள் பார்த்த முனிவரை பற்றி பேசுறாங்க என்று நினைத்து கொண்டு. என மனதில் உள்ள பயத்தை மறைத்து.

" யாரு அக்கா அந்த முனிவர்."

இங்கதான் கோவில் பின்புறம் மலை இருக்கு அதுல இருப்பாரு, இது வரைக்கும் சில பேர் மட்டும் அவர பார்த்து இருக்காங்க. முனிவர் யாரா பாக்கணும்னு தோன்றுதோ அவங்களா மட்டுதான் பார்ப்பார்.

ம்ம் என்று சொல்ல எனக்கு மனத்தில் பயம் தொற்றி கொள்ள. எனக்கு கண்கள் இருட்டா ஆக நான் அப்படியே கிழ விழ.

அவளிடம் பெரியம்மா சொல்ல சொல்ல எனக்கு கொஞ்சம் பயம் வந்தது ஆனால் அதை நான் காட்டி கொள்ளவில்லை. பெரியம்மா பேசி கொண்டிருக்க. நான் அவளை பார்க்க அவள் கண்கள் மூட உடனே கிழ விழுந்தாள். 

நான் உடனே அவளை தாங்கி பிடித்து அவள் கன்னத்தில் அம்மா அம்மா என்று தட்ட அவள் கண் விழிக்கமல் இருந்தாள். எங்களுக்கு பதற்றம் அதிகரிக்க அதற்குள் அங்கு கூட்டம் கூடியது. அதன் பின் பெரியப்பா அந்த இடத்துக்கு வந்து 

"என்ன ஆச்சி ரஞ்சித்" 

"தெரியல பெரியப்பா அம்மா மயக்கம் போட்டு விழுந்துட்டங்க." 

"ஹாஸ்பிடல் கூட்டிட்டு போடா" 

நான் உடனே அவளை தூக்கி கொண்டு காருக்கு  சென்றேன். பெரியம்மா  உள்ளே அமர நான் அவளை உள்ளே படுக்க வைக்க அவள் தலையை தூக்கி பெரியம்மா மடியில் வைக்க கொண்டால் . நான் கார் ஸ்டார்ட் செய்து மின்னல் வேகத்தில் மருத்துவமனை அடைந்தேன். அதன் பின் மருத்துவமனையில் உள்ளே செல்ல அங்கு உள்ள நர்ஸ் ஒரு பெட் காட்ட அதில் அவளை படுக்க வைக்க எங்கள் பின்னால் டாக்டர் உள்ள வர, உடனே நர்ஸ் எங்களை வெளியே போக சொன்னாங்க. 

நானும் பெரியம்மா வெளிய சென்று காத்திருக்க, அதற்குள் பெரியப்பா அக்கா பாட்டி என்று அனைவரும் வந்து சேர்ந்தனர். நாங்கள் வெளியே நிற்பதை பார்த்துவிட்டு எங்கள் அருகில் வந்த பாட்டி. 

"டேய் ரஞ்சித் சுமதிக்கு என்ன ஆச்சி" 

"தெரியல பாட்டி உள்ள டாக்டர் செக் பண்ணிட்டு இருக்காரு." 

நாங்கள் எல்லோரும் காத்திருக்கு. கொஞ்ச நேரத்தில் டாக்டர் வெளியே வந்தார். உடனே பாட்டி 

"டாக்டர் என்  மருமகளுக்கு என்ன ஆச்சி" 

"பயப்புடார மாதிரி ஒன்னும் இல்லை நார்மல் மயக்கம்தான். எதாவது அதிர்ச்சியான விசியம் சொன்னிகளா. "

((( டாக்டர் அப்படி சொன்னது எனக்கு கோவில் மண்டபத்தில் நடந்த நிகழ்வுதான் காரணம் என்று தோன்றியது. நான் எதும் சொல்லாமல் அமைதியாக இருந்தேன் ))) 

" இல்ல டாக்டர். "

"ம்ம் இப்போ பயப்பட வேண்டாம், குளுக்குகோஸ் போட சொல்லிருக்கன் அது முடிந்ததும் கூட்டி போலாம். 

""சரிங்க டாக்டர்." 

எல்லோரும் டாக்டர் கூட பேசி கொண்டு இருக்க, நான்  அவளை பார்க்க உள்ளே சென்றேன். அவள் கையில் ஊசி குத்தி மறந்து ஏற்றி கொண்டிருக்க. 
என்னை பார்த்ததும் அவள் கண்கள் கலங்க. நான் உடனே கண்ணை துடைத்து விட்டு. அவளை கையை பிடித்து. 

" எல்லாரும் இருக்காங்க மதி. "

" ம்ம்" 

அவள் கண் கலங்கும் போது என் மனத்தில் ஒரு வலி. இனி என்ன பிரச்சனை வந்தாலும் அவளை கண் கலங்க விட கூடாது என்று நினைத்து கொண்டேன். அதன் பின் எல்லோரும் வந்து பார்க்க, கேள்வி மேல் கேள்வி கேட்டு அவளை துளைத்துவிட்டனர். அதிலும் என் பாட்டிதான் கேள்வி மேல் கேள்வி கேக்க நான் உடனே. 

"பாட்டி போதும் அம்மா ரெஸ்ட் எடுக்கட்டும்." 

ம்ம் உன் அம்மாவா சொன்னா உடனே நீ வந்துரு. அவகிட்ட கேள்வி கேக்க கூட எனக்கு உரிமை இல்லை என்று சொல்ல. உடனே அங்கு இருந்து அனைவரும் சிரிக்க என் அம்மாவும் சிரித்தாள் ஆனால் அவள் முகத்தில் எதையோ யோசிக்க, அது என்ன என்று எனக்கு தெரியும், நான் உடனே அவள் கையை பிடித்து அழுத்தம் கொடுக்க அவளும் என்னை பார்த்து சிரித்தாள். அது போலி சிரிப்பு  

அதன் பின் டாக்டர் வந்து திரும்ப ஒரு முறை செக் செய்து விட்டு வீட்டுக்கு செல்லலாம் என்று கூறினார். 

"டேய் ரஞ்சித் நீ அம்மாவா கூட்டிட்டு விட்டுக்கு போ நாங்க எல்லாரும் கோவில் போய்ட்டு வரறோம்." 

"ஓகே பெரியப்பா" 

பெரியம்மா,அக்கா, பாட்டி பெரியப்பா காரில் செல்ல 

அவளை மருத்துவமனை வாசலில் நிற்க வைத்து விட்டு நான் கார் எடுத்து வந்தேன். அவள் முன் நிறுத்தி விட்டு நான் கிழ இறங்கி அவள் பக்கம் சென்று கதவை திறந்து. அவளை உள்ளே உட்கார வைத்து விட்டு சீட் பெல்ட் போட்டு விட அவள் கண்களை மூடி கொண்டால். அதன் பின் நான் காரை ஸ்டார்ட் செய்து வீட்டை நோக்கி சென்றேன். பாதி தூரம் சென்று கொண்டிருக்கும் போது. 

மதி மதி என்று அவளை அழைக்க அவள் கண்களை திறக்கவில்லை நான் அவள் தோல் மேல் கை வைத்து. 

"மதி. அவள் கண் விழித்து" 

"ம்ம் சொல்லு டா" 

"என்ன ஆச்சி மதி" 

"ஒன்னும் இல்ல டா" 

"நீ இன்னும் அந்த சாமியார் சொன்னா விசயத்த நினைச்சி பயந்துட்டு இருக்கியா." 

"ஆமா டா அக்கா சொல்லும் போது ரொம்ப பயம் வந்துச்சி" . 
 
மதி நீ எதும் பயப்படாம இரு. நான் இருக்கான் அவள் கையை பிடிக்க அவளும் என் தோல் மேல் சாய்ந்து கொண்டால். நானும் அவள் தலையை தடவி கொடுத்த படி விட்டுக்கு சென்றேன். 

விட்டுக்கு வாசலில் காரை நிறுத்த. அவள் இறங்கினால். நானும் அவள் கையை பிடித்து கொண்டு உள்ளே சென் றேன். 

"மதி நீ ரூம் க்கு போ நான் வரன்." 

"ம்ம்." 

அவள் சென்ற பின் நான் கிச்சன் சென்று காபி போட்டேன். 


((( அவன் ரூமுக்கு போ என்று சொல்ல நானும் மேலே சென்றேன். ரூம் உள்ளே சென்று கண்ணாடி முன் நிற்க அதில், சாமியார் சொன்னது ஞாபகம் வர நான் அப்படியே கொஞ்ச நேரம் நின்று அதை பற்றி யோசிக்க யோசிக்க எனக்கு தலை வலி வந்தது. எதுவாக இருந்தாலும் பார்த்து கொள்ளலாம் என்று நினைத்து கொண்டு இருக்கும் போது. 

கோவிலில் நான் மயக்கம் போட்ட பின் எனக்கு கொஞ்சம் சுயநினைவு இழந்த பின் அவன் என்னை சிறு குழந்தை போல் தூக்கி கொண்டு சென்றது என் மனதில் ஆ‌யிர‌ம் பட்டாம்பூச்சி பறப்பது போல் ஒரு உணர்வு அப்படியே கண்ணாடியை பார்க்க, அதில் என் இடையில் புடவை விலகி என் இடுப்பு தெரிய, அதில் அவன் விரல் வைத்த இடத்தை தடவி பார்க்க எனக்குள் இனம் புரியாத உணர்வு, புது பெண் போல வெக்க பட்டேன், அதன் என் முகத்தை பார்க்க. 

ஏண்டி இவ்வளவு ரனகளத்திலும் உனக்கு கிளு கிளுப்பு கேக்குது என்று என் முகத்தை பார்த்து நானே கேட்டு கொண்டு சிரித்து விட்டு, பாத்ரூம் சென்று முகத்தை கழுவி விட்டு, அங்கு இருந்த துண்டை எடுத்து முகத்தை துடைக்க உடம்பில் கச கச என்று இருந்ததது. சரி புடவையை மாற்றலாம் என்று வெளியே வந்தேன், 

ஒரு சாதரண புடவை எடுத்து கொண்டு யாரும் வர மாட்டர்கள் என்று நினைத்து கொண்டு கதவை தாள் போடாமல். புடவையை அவிழ்த்து கட்டிலில் போட்டு விட்டு அடுத்து ஜாக்கெட் அவிழ்த்து புடவை மேல் போடா, பிரா மட்டும் போட்டு கொண்டு நிற்க.கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்டது. நான் உடனே திரும்பி கதவை பார்த்தேன் . 

அங்கு அவன் கையில் காபி கப் உடன் நிற்க ஒரு நிமிடம் இருவரும் அசையாமல் நின்றேன். உடனே நான் திரும்பி கொள்ள அவன் கதவை மூடி விட்டு வெளியே சென்று விட்டான், எனக்கு உடனே மூச்சி வாங்கி கொண்டு ஒரு வித வெக்கம் வந்து சிரித்து கொண்டு உடையை வேக வேகமாக அணிந்தேன். 

அவளுக்கு காப்பி போட்டு கொண்டு அவள் அறைக்கு செல்ல, கதவு மூடி இருந்ததது . சரி என்னவள் அறை என்று கதவை தட்டாமல் திறக்க அங்கு அவள் புடவை ஜாக்கெட் இல்லமால் வெறும் பாவாடை பிர உடன் நிற்க எனக்கு மூச்சி நின்றே விட்டது, அவள் அப்படி நிற்கும் போது ஒரு நிமிடம் பார்த்தேன், ஆனால் அவள் உடல் முழுவது ஸ்கேன் செய்து விட்டது என் கண்கள். கழுத்து கிழ் பிரகுள் தொங்காமல் அடைக்கபட்டு இருக்கும் அவள் கனி என் கண்ணுக்கு விருந்தளித்தது. அதை பார்க்க பார்க்க என்னுள் ஒரு புது வித உணர்வு அதை சொல்ல வார்த்தையே இல்லை. ஆனால் என் மனத்தில் இது தவறு போன்று ஒரு கில்ட்டி feeling வர நான் அமைதியாக வெளியே நின்று கொண்டிருந்தேன். 

நான் அவளை பார்த்தது ஒரு புறம் சந்தோஷம் இருக்க மறு புறம் அவள் அனுமதி இல்லாமல் பார்த்து விட்டேன் என்ற குற்ற உணர்வு இருந்ததது, அதை பற்றி நினைத்து கொண்டு இருக்க என் பின்னால் இருந்து. 

"ரஞ்சித் உள்ள வா டா" 

"ம்ம் வரன் மதி." 

நான் உள்ளே செல்ல அவள் தலை குனிந்த படி இருக்க நான் 

"மதி இந்த காபி குடிச்சிட்டு ரெஸ்ட் எடு" 

ம்ம். (( அவனை பார்த்தது எனக்குள் வெக்கம் வர நான் தலையை குனிந்து கொண்டேன்))) 

மதி இனி டிரஸ் பண்ணும் போது கதவ லாக் பண்ணிட்டு பண்ணு. அண்ட் சாரி உன் அனுமதி இல்லமல் கதவை திறந்ததற்கு. 

அவன் சாரி சொன்னது என் மனத்தில் ஒரு வலி இது வரை இருந்த மொத்த சந்தோஷம் ஒரே நிமிடம் காணமல் போனது. நான் உடனே அவனை நிமிர்ந்து பார்க்க. அவன் என் கண்களை பார்க்கமால் வேறு பாக்கம் பார்த்து பேசா எனக்கு அழுகை வருது போல் இருந்ததது. ஆனால் உள்ளுக்குள் அடைக்கும் கொண்டு அவனை பார்க்க. 

சரி மதி நீ காபி குடிச்சிட்டு ரெஸ்ட் எடு. 

நான் அவன் முகத்தையே பார்க்க அவன் என் முகத்தை பார்க்காமல் கதவை மூடிவிட்டே வெளியே செல்ல. எனக்கு அழுகையை அடக்க முடியாமல் கட்டிலில் அமர்ந்து அவன் சொன்னா சாரி என்ற வரத்தை திரும்ப திரும்ப அந்த அறை முழுவதும் ஒலிக்க, என் கண்ணில் தானாக கண்ணிர் வந்தது, அப்படியே கட்டிலில் படுத்து கொண்டேன், அதை யோசிக்க யோசிக்க கண்ணில் கண்ணீர் வந்து கொண்டு இருந்ததது. அழுது கொண்டு  இருந்தேன். உடல் சோர்வினால் அப்படியே உறங்கி விட்டேன் 


அவளிடம் அப்படி சொல்லி விட்டே வெளியே வந்த பின் ஏன் மனத்தில் என் அவளின் கண்களில் இருந்த வலி என் கண் முன் தோன்ற. நான் என்னையே திட்டி கொண்டேன். நாற்காலியில் அமர்ந்து கொண்டேன் எதும் யோசிக்கமால் இருந்தேன். 2 மணி போல்  கோவில் சென்ற அனைவரும் வரும் சத்தம் கேட்டு நான் வாசல் பக்கம் பார்த்தேன் எல்லோரும் உள்ளே வர. பாட்டி என்னிடம். 

"டேய் ரஞ்சித் சுமதி எங்க டா" 

*மேல இருகாங்க. "

" ம்ம் சரி போய் ரெஸ்ட் எடு. "

" ம்ம் Okey பாட்டி "

எல்லாரும் வந்த சோர்வில் அவர் அவர் ரூம் செல்ல நானும் என் அறைக்கு சென்றேன். ஆனால் எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை. அவள் அழுத முகம் கண் முன் வர. உடனே அவள் அறைக்கு சென்றேன். கதை திறந்து உள்ளே செல்ல. அங்கு அவள் கட்டிலில் ஒரு பாக்கம் பார்த்து உறங்கி கொண்டு இருக்க. அவன் முன் முட்டி போட்டு அவள் முகத்தை பார்க்க,  அவள் அழுது கண்ணிர் காய்ந்த தடம் இருந்ததது. அதை என் விரலால் துடைத்து விட்டு. அவள் தலையை தடவி கொடுத்து தூங்கும் அவளிடம். 

மதி உன் மனச ரொம்ப காய படுத்திட்டன் என்னை மன்னிச்சிரு. ரொம்ப ரொம்ப சாரி மதி இனி உன்ன காய படுத்தமாட்டான். 

என் மனதளவில் நீ என்னவாள். ஆனா எனக்கு உன் மேல முழு உரிமை இல்ல, அதன் அப்படி பேசிட்டன். என்ன மன்னிச்சிரு மதி 

கொஞ்சம் நேரம் குழந்தை போல் தூங்கும் அவள் முகத்தை பார்த்து விட்டு. என் அறைக்கு சென்றேன். என் கட்டிலில் படுத்து அவளை நினைத்த படி உறங்கினேன் .


அவன் அப்படி சொன்னதை நினைத்து அப்படியே உறங்கிவிட்டேன். ஆனால் சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு என் அறை கதவு திறக்கும் சத்தம் கேக்க நான் சிறிது கண் விழித்து பார்க்க அவன் உள்ளே வந்து கதவை மூடினான். நான் உடனே கண்கள் முடி தூங்குவது போல் நடித்தேன். அவன் அருகில் வந்து என் முன் முட்டி போட்டு அவன் என் தலையை தடவி கொண்டு அவன்.  


என்னை என்னவாள் என்று சொல்லும் போது நான் வனத்தில் மிதந்து கொண்டிருந்தேன். ஆனால் அவன் பேசும் போது அவன் கண்களில் கண்ணிர் வர எனக்கு மனது வலித்தது. நான் உடனே எழுந்து அவனை கட்டி கொள்ள வேண்டும். என்று மனது துடிக்க ஆனால் இன்னும் அவன் என்ன செய்கிறேன் என்று பார்க்க நான் கண் மூடி படுத்து இருந்தேன்.அவன் என் மேல் எவளவு ஆசை வைத்து இருக்கான் என்று, அவன் வார்த்தையில் தெரிந்தது. ஆனால் அவன் என்னவள் ஆனால் எனக்கு முழு உரிமை இல்லை என்று கூறினான் அது எனக்கு புரிந்தது. 

அது என் கழுத்தில் உள்ள தாலி அவன் பேசி விட்டே வெளியே செல்ல. கதவு மூடும் சத்தம் கேட்டதும் நான் அவன் சென்ற திசையை பார்த்து. இந்த ஜென்மத்தில் நாம ஒன்னு சேர முடிவுமானு தெரியல ஆனா அப்படி நேர்ந்தால் என்னை விட அதிஷ்டசாலி யாரும் இல்லை. நான் இன்னும் அவனை நினைத்த படி படுத்து இருந்தேன். 


இவர்களுடன் சேர்ந்து பயணிக்கலாம்