सासूचा भोसडा ताणला

[anuj_thefunguy]

वनिताने लगेच दार बंद करून घेतल आणि गाऊन काढून टाकला. ती ब्रा आणि चड्डी शोधू लागली. ब्रा आणि चड्डी उशीखाली बघून तिच्या लक्षात आलं अनिकेतने का तिला सगळे कपडे दिले नाहीत. ती ब्रा चढवणार इतक्यात तिचं लक्ष आरशाकडे गेलं. ती तरुण असताना टंच असलेलं तिचं शरीर आता निबर दिसू लागलं होतं. नवरा पण बैल‌ असल्याने तिला हवं तसं ठोकून घेता यायचं नाही म्हणून ती नवर्याला जास्त जवळ येऊ देत नव्हती. नकळत ती‌ स्वतः ला आरशात निरखून बघत होती. तितक्यात अनिकेत कोणाशी तरी जोरात भांडत असल्याचा आवाज तिला आला पटकन सगळे कपडे नीटनेटके घालून ती बाहेर आली‌. अनिकेत हॉस्पिटलमधल्या स्टाफशी वाद घालत असल्याचं तिला कळाल. अनिकेतचा कॉल आवरल्यावर अनिकेतने तिला सांगितले हॉस्पिटलमध्ये हलगर्जीपणा होत असल्याने तो चिडला होता. वनिताने लगेच दिप्तीला कॉल केला तेव्हा तिला समजलं की तिच्या नवऱ्याने नेहमी प्रमाणे मूर्खपणा केला होता पण दिप्तीने सगळं खापर हॉस्पिटल स्टाफवर फोडल्यामुळे अनिकेत त्यांच्यावर चिडला होता‌. दिप्ती कडून सगळी हकीकत कळताच वनिताने तिच्या नवऱ्याला फोन करून मजबूत झापल. दिप्ती पण बापावर चिडली होती. आपली आई बाबांना सुनावते आहे हे बघून तिला मजा वाटत होती. दिप्तीला अचानक काही तरी आठवलं आणि तिनं बापाकडून फोन मागून घेतला.
दिप्ती: आई अगं मी बोलतेय
वनिता: हा बोल दिपू
दिप्ती: अनिकेतला सांगून अर्णवच्या रुमचा सीसीटीव्ही कॅमेरा बंद करून घे
वनिता: कसला कॅमेरा?
दिप्ती: अगं बाई असते ना दिवसभर घरी म्हणून अनिकेतने लावून घेतला आहे. तु सांग त्याला तो‌ करेल काय‌ करायचं ते
दिप्तीने लगेच फोन ठेवला पण वनिताला खूप टेन्शन आलं. काही वेळापूर्वी ती नागडी उभी राहून स्वतःला बघत होती आणि आता तिला कळाल कि त्या रूममध्ये कॅमेरा आहे. वनिता पुन्हा त्या रूममध्ये आली आणि तिच्या लक्षात आलं की कॅमेरा आरशाच्या बरोबर वरती लावलेला आहे. अनिकेतला सांगावं तर लागणारच होतं पण त्या आधीच वनिता मूर्खपणा करून बसली होती. अनिकेत त्याच्या कामात व्यस्त होता आणि वनिता स्वयंपाक करत होती.‌अनिकेतला कसं सांगू हा विचार ती करत होती. स्वयंपाक झाल्यावर अनिकेत दिप्तीसाठी आणि सासर्या साठी डबा घेऊन गेला. वनिता घरीच आराम करत होती. दिप्तीने अनिकेतला कॅमेराच सांगितल. अनिकेत घरी परत आला तेव्हा वनिता हॉलमध्येच बसली होती. वनिता इथेच बसली आहे हे बघून अनिकेतने विचार केला लगेच कॅमेरा बंद करून ठेवता येईल. अनिकेत कॅमेरा बंद करून आला तेव्हा वनिता थोडं वेगळं वागत होती. अनिकेतला कळेना काय झालं
अनिकेत: काय झालं? थोड्या टेन्शनमध्ये दिसताय
वनिता: काही नाही कॅमेरा बंद झाला ना?
अनिकेत: हो! असं पण घरातलं कुणी असताना गरज नाही
वनिता: हो ना! रेकॉर्डिंग होत नाही ना त्या कॅमेरा मध्ये? म्हणजे फक्त चालू चित्र दिसत ना
अनिकेत: कधी काही झालं तर बघू शकतो रेकॉर्डिंग का ओ? तुम्हाला लावायचा आहे का?
वनिता: नाही असंच आम्हाला काय गरज त्याची
अनिकेत: बरं ठिक आहे तुम्ही आराम करा मी माझं काम आटपतो रात्री सोडायचं आहे तुम्हाला हॉस्पिटलमध्ये बाबा पण दमले असतील त्यांचा आराम होईल रात्री
वनिता: ते‌ नेहमीच आराम करतात बसू देत हॉस्पिटलमध्ये
वनिताचं तोंड पुन्हा सुरू व्हायच्या आधी अनिकेत तिथून सटकला. कॅमेरा बंद करून ठेवल्यामुळे अनिकेतने विचार केला एकदा रेकॉर्डिंग चेक करून घेऊ आणि डिलीट करून टाकू म्हणजे मेमरी फ्री होईल. अनिकेत नेहमी प्रमाणे धावती नजर टाकत रेकॉर्डिंग चेक करत होता तेव्हा त्याला वनिताच रेकॉर्डिंग दिसलं. अनिकेतला विश्वास होत नव्हता की त्याची सासू आरशात स्वतःला नागडं बघून बॉल बोचे निरखून बघत होती. वनिताला नागडं बघून अनिकेतला तिला झवायची इच्छा झाली नसती तर नवलच होतं. अनिकेतने सगळा सीसीटीव्ही डेटा क्लिअर केला आणि वनिताचा नागडा व्हिडिओ फोनमध्ये सेव्ह करून घेतला. अनिकेत त्याची कामं आवरून संध्याकाळी जिमला निघाला तो निघाला तेव्हा वनिता झोपली होती. थोड्या वेळाने वनिता उठली सीसीटीव्ही बंद करून बराच वेळ झाला तरी अनिकेत काहीच बोलला नाही त्यामुळे वनिताचं टेन्शनम कमी झालं होतं. ती उठून पुन्हा स्वयंपाकाला लागली. अनिकेत जीममधून आल्यावर आंघोळ करून घरभर टॉवेल लावून फिरत होता. वनिताला फारच अवघडल्यासारखं झालं. अनिकेत तसा अंगापिंडाने दणकट होता. वनिताने खूप प्रयत्न करूनही तिची नजर त्याच्याकडे वळत होतीच. वनिता त्याच्या कडे बघत असतानाच अनिकेतने तिला तासाभरात हॉस्पिटलला जायला निघू असं सांगितलं आणि त्याच्या रूममध्ये निघून गेला. हॉस्पिटलच्या धावपळीत आरवकडे दुर्लक्ष होऊ नये म्हणून त्याला अनिकेतने त्याच्या आई बाबांकडे पाठवलं होतं. सासू आणि आपण एकटेच आहोत त्यामुळे वनितावर झडप घालून तिला लगेच भोंगळी करून तिचा फोदरा ताणावा असं अनिकेतला वाटत होतं पण अनिकेत खूप आतल्या गाठीचा धोरणी माणूस होता. वनिताला स्वयंपाक आटपून निघायला थोडासा उशीर झाला. अनिकेत शांतपणे तयार होऊन हॉलमध्ये बसला होता. वनिता तयारी करून आली आणि अनिकेतने तिच्याकडे बघत विचारलं
अनिकेत: सीसीटीव्ही लावला आहे हे तुम्हाला माहीत नव्हतं का?
वनिता: का? काय झालं अचानक?
अनिकेत: काही नाही सहज विचारलं तुम्ही दुपारी विचारत होता ना म्हणून
वनिता: ते सहजच
वनिताच्या मनात चलबिचल सुरू झाली. अनिकेत त्याच जाळ फेकण्याच्या तयारीत होता.
अनिकेत: अच्छा! नाही सीसीटीव्ही आहे‌ ते‌ माहीत असलं की जरा सांभाळून वावरतो ना आपण. घरात नसलेलाच बरा पण आरवसाठी लावावा लागला
वनिता: असं पण आता घरचेच आहेत ना रेकॉर्डिंग चेक करायची गरज नाही
अनिकेत: रेकॉर्डिंग चेक करूनच डिलीट करावं लागतं
वनिता: नको कशाला काय गरज आहे
अनिकेत: हो हो‌ मी काही लगेच निघालो नाही आहे चेक करायला पण इतकं अवघडल्यासारखं का वागताय?
वनिता: नाही तसं नाही
अनिकेत: सासुबाई रिलॅक्स व्हा! मी डिलीट केलंय सगळं रेकॉर्डिंग
वनिता: हो ना! बरं झालं! टेन्शन गेलं
अनिकेत: कसलं टेन्शन?
वनिताची भंबेरी उडाली.‌ अनिकेतला काय उत्तर द्यावं तिला कळेना. अनिकेतला वाटलं हिच योग्य वेळ आहे वनिताला सांगण्याची.
अनिकेत: काळजी करू नका कुणाला ही नाही बघता येणार ते रेकॉर्डिंग दिप्तीला सुद्धा नाही. सीसीटीव्हीच्या ड्राईव्ह मधून डिलिट केलंय मी
वनिता: कसलं रेकॉर्डिंग? काय बोलताय‌ तुम्ही
अनिकेत आतापर्यंत मर्यादा राखून बोलत होता पण वनिता शहाणपणा करत होती ते बघून आता तिचं तोंड गप्प करण्याशिवाय पर्याय नव्हता. अनिकेतने शांतपणे फोनवर रेकॉर्डिंग लावून वनिताच्या हातात फोन दिला. जावयाने चक्क आपला नागडा व्हिडिओ फोनमध्ये सेव्ह केला आहे हे कळल्यावर वनिता लाजून लाल झाली. ते दोघेही शांत होते तेवढ्यात अनिकेतला दिप्तीचा फोन आला. अनिकेतने शांतपणे तिचा कॉल उचलला आणि आम्ही २ मिनिटांत निघतोय असं म्हणत कॉल कट केला.
अनिकेत: चला सासुबाई मुलगी वाट बघतेय तुमची
वनिता: माझी तर वाट लागली ना
वनिता स्वतःशीच पुटपुटत होती
अनिकेत: काही वाट लागली नाही आहे जास्त विचार करू नका
वनिता: तुम्ही आधी तो व्हिडिओ डिलीट करून टाका
अनिकेत: ते बघू आपण नंतर आता चला हॉस्पिटलमध्ये
वनिता: नंतर नाही आत्ताच करा डिलीट
वनिताला सवय होती नवर्याशी चढ्या आवाजात बोलायची तिनं तोच सुर अनिकेतसमोर‌ लावला. अनिकेतला ते अजिबात आवडलं नाही लग्न झाल्यावर दिप्तीने असाच सुर लावला होता आणि त्यानंतर रात्री अनिकेतने तिचा बोचा फाडला होता. त्यानंतर दिप्ती क्वचितच त्याच्याशी चढ्या आवाजात बोलली होती.‌ वनिताला तिची जागा दाखवून देणं गरजेचं होतं
अनिकेत: हा असा‌ आवाज तुमच्या नवर्याशी लावायचा आणि मी काय करायच‌ ते मी‌ ठरवेन तस तर मी आत्ताच हा व्हिडिओ दिप्तीला पाठवू शकतो किंवा तुझ्या शंढ नवर्याला पण मी ते करत नाही आहे तर‌ जरा तोंड सांभाळून
वनिताच्या लक्षात आलं हा ऐकून घेणार नाही. दिप्तीला अनेकदा सांगूनही अनिकेत तिच्या मुठीत आला नव्हता हेही तिला माहीत होतं. वनिताची‌ चांगलीच कोंडी झाली होती‌. ती मूग गिळून गप्प बसली. दोघेही हॉस्पिटलमध्ये आले. थोडा वेळ गप्पा झाल्यावर अनिकेत डॉक्टरांना भेटायला गेला. वनिता लगेच दिप्तीला तक्रार करू लागली.