Incest எனக்குப் பிறந்த என் லவ்வர்

[monor]

“சரி,…அப்புறமா பேசுவோம் கோமதி. பை” என்று சொல்லி என்னைப் பார்த்து, “பை சிஸ்டர்.” என்று சொல்லி கோமதியின் அண்ணன் கிளம்ப, கோமதி என் அருகே வந்து உட்கார்ந்தாள்.

“கீர்த்தி,…சுரேஷை நான் பாய் ஃப்ரண்டா ஏத்துக்கலாமா?”

“ம்,… தாராளமா எத்துக்கலாம்க்கா.  அண்ணன்தானே,…நல்லா பேசறார், பழகறார்ன்னு  எல்லாத்தையும் முதல்லியே கொடுத்துடாதீங்க. அவரை நீங்க நம்பறவரைக்கும் முத்தம் மட்டும் போதும். புரியுதாக்கா?”

“புரியுது கீர்த்தி. என் நெத்தியிலே திரு நீர் வச்சு விட்டு, நீயும் நானும் நல்ல ஃப்ரண்டா இருப்போம்ன்னு சொன்னதே அண்ணன்தான். அவரோட ஸாஃப்ட் அப்ரோச் எனக்கு பிடிச்சிருக்கு.”

“ஆரம்பம் ஸாஃப்ட்டாதான் இருக்கும். அப்புறம் செய்யிறதெல்லாம் முரட்டுத் தனமா இருக்கும். என்னவோ,… உன் பாய் ஃப்ரண்ட் விஷயம் உங்க ஹஸ்பண்டுக்கு தெரியாம பாத்துக்கோங்க. சரி,…நேரமாச்சு வீட்டுக்கு போலாமா?’

இருவரும் எழுந்து வீட்டுக்கு வந்தோம்.

அடுத்த நாள்

இப்போது நானே சொல்கிறேன்.


கோமதி, அவள் பெரியப்பா பையன் இரண்டு பேரும் எங்கள் வீட்டுக்கு ஒரு பையோடு வந்தார்கள்.

நான் அவர்களை வரவேற்று, சோபாவில் உட்கார வைத்து, சமையல் கட்டிலிருந்த கீர்த்தியையும், அவள் அம்மாவையும் கூப்பிட்டேன்.

அவர்களும்  ஹாலுக்கு வர,  கோமதியின் பெரியப்பா பையன் எழுந்து பையிலிருந்து ஒரு எவர் சில்வர் தட்ட்டை எடுத்து, அதில், வாழைப்பழம், ஆப்பிள், ஆரஞ்சு ஆகியவற்றையும் வெத்திலை, பாக்கு, பூ ஆகியவற்றையும் வைத்து அதற்கு மேல் மஞ்சள் தடவிய பத்திரிக்கை ஒன்றையும் வைத்து, கோமதியோடு சேர்ந்து  நின்று எங்களுக்கு பத்திரிக்கை கொடுக்க, நாங்கள் அதை  வாங்கிக்கொண்டோம்.

“கண்டிப்பா நீங்க எல்லோரும், என் பெரியம்மா பையன் கல்யாணத்துக்கு வரணும். மண்டபத்திலே ரூம் இருந்தாலும், இல்லேன்னாலும் உங்களுக்காக தனியே ஏஸி ரூம் புக் பண்ணிட்றேன்.”

“ஆமாம்ப்பா,… நீங்க எல்லோரும் கட்டாயம் கல்யாணத்துக்கு வரணும்.” என்று கோமதி சொல்ல,” கண்டிப்பா வந்துட்றோம்மா” என்று  நான் சொல்லி ஏதேதோ பேசிக்கொண்டிருக்க, என் மனைவி அவர்களுக்கு காஃபி போட்டுக் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள்.

காஃபியை குடித்து விட்டு  கோமதியும் அவள் அண்ணனும் கிளம்ப, நான் பத்திரிக்கையைப் பிரித்துப் பார்த்தேன்.

அடுத்த நாள்,…மாலை மணி 5 இருக்கும். கோமதி அழகாக சேலை கட்டி, வீட்டுக்கு வந்தாள்.

“வாம்மா,…கீர்த்தி ரூம்ல இருக்கா. “

கோமதி கீர்த்தியின் ரூமுக்கு சென்று, கீர்த்தியுடன் ஏதோ பேசிக்கொண்டிருந்தாள்

“என்னக்கா,…இந்த நேரத்துல?”

“என்னோட பிரண்ட்ஸ் முக்கியமானவங்க யாராச்சும் இருந்தா, அவங்களுக்கும் பத்திரிக்கை கொடுன்னு கொஞ்சம் பத்திரிக்கை கொடுத்துட்டு போனார். இங்கிருந்து 5 கிலோ மீட்டர் தூரத்துல எனக்கு ஒரு ஃப்ரண்ட் ஒருத்தி இருக்கா. முக்கியமா அவளை கல்யாணத்துக்கு அழைக்கணும். அவளுக்கு பத்திரிக்கை கொடுக்க, என் அப்பாவையோ, அம்மாவையோ கூட கூட்டிகிட்டு போலாமுன்னு பாத்தா, அவங்க வேற ஏதோ விஷேசத்துக்கு வெளியூர் போறாங்களாம்.  நைட் வர லேட்டாகுமாம். சரி என்ன பண்றதுன்னு யோசிச்சேன். சரி உன்னை கூட்டிகிட்டு போய்ட்டு வந்திடலாமுன்னு முடிவு பண்ணி  உன்னைக் கூப்பிட வந்தேன்.”

“சாரிக்கா,…. நான் அந்த மூணு நாள்ல இருக்கேன். என்னால வெளியே எல்லாம் வர முடியாது. வேணும்ன்னா என் அப்பாவை கூட்டிகிட்டு போங்களேன். அம்மாவும் அவங்க தம்பி வீட்டுக்கு போய் இருக்காங்க. நான் வேணும்னா அப்பாகிட்டே சொல்லி பாக்கிறேன்?”

“உங்க அப்பாவையா,…?”

“ஏன்,…. “

“இல்ல ஒரு ஆம்பிளை கூட தனியா இந்த நேரத்துல  நன் எப்படி அவர் கூட,….?”

“ஏன்,…எங்க அப்பாவைப் பாத்தா உங்களுக்கு வில்லன் மாதிரி தெரியுதா?”

“ச்சீ!! ச்சீ!!,…அப்படி இல்ல.”

“அப்புறம் என்னக்கா? அவரும்  போரடிச்சுப் போய் என் கிட்டே வம்பிழுத்துகிட்டு வீட்ல சும்மாதான் இருக்கார். உங்களை அவர் பைக்கிலேயே கூட்டிகிட்டு போய், திரும்ப பத்திரமா கூட்டிகிட்டு வரச் சொல்றேன்.


“ம்,….நீயே உங்க அப்பாகிட்டே வந்து சொல்லு. எனக்கு கேட்க என்னவோ போல இருக்கு.!!”

“ம்,…” என்று சொல்லி கீர்த்தியும், கோமதியும் ஹாலில் உட்கார்ந்து டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்த என்னிடம் வந்தனர்.

“அப்பா,…”

“என்னம்மா,…’

‘கோமதி அக்கா டியரஸ்ட் ஃப்ரண்ட் ஒருத்தி பக்கத்து கிராமத்துல இருக்காளாம். அவளுக்கு பத்திரிக்கை வைக்க போகணுமாம். சாயந்திரம் ஆய்டுச்சு. தனியா டவுன் பஸ்ல போய்ட்டு வர்றதுக்கு பயப்படுறா. நீங்க அவகூட அவ ஃப்ரண்ட் வீட்டு வரைக்கும் போய்ட்டு, கூட்டிட்டு வந்திடுங்களேன்.”

“ஓ,.. தாராளமா கூட்டிகிட்டு போய்ட்டு வரேன்மா. மோமதி,…ஏம்மா தயங்குறே நானும் உன் அப்பா மாதிரிதான். தைரியமா வா.”என்று சொல்லி ட்ரெஸ் செய்து கொண்டு கிளம்பினேன்.

நாங்கள் கிளம்பும் போதே மாலை மணி 6 ஆகி விட்டது.

பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து, கோமதியை ஏறிக்கொள்ளச் சொல்ல, அவள் முந்தானையை எடுத்து இடுப்பில் சொறுகிக் கொண்டு பைக்கில் ஜம்ப் பண்ணி ஏறி உட்கார்ந்தாள்.

“சைட்ல இருக்கிற கைப்பிடியை நல்லா பிடிச்சுக்கோம்மா.” என்று சொல்லி நானும், கோமதியும் பக்கத்திலிருந்த கிராமத்துக்கு பயணப்பட்டோம்.

கோமதி என் மேல் படாமல் கொஞ்சம் தள்ளியே உட்கார்ந்திருந்தாள். வழியில் ஏதுவும் பேசவில்லை. அமைதியாக உட்கார்ந்து அவள் முன் பக்க சாலையைப் பார்த்தபடி உட்கார்ந்து வருவது என் பைக்கின் ரியர் வியூ மிர்ரரில் தெரிந்தது.

கோமதி பல முறை  வீட்டுக்கு வரும் போது, அவள் அங்கங்களை, அவளை, அவள் கூந்தலை, அவள் ஹேர் ஸ்டைலை, அவள் உதடுகளை, அவள் மாங்கனிகளை, அவள் கல் போனற குண்டிகளைப் பார்த்து ரசித்திருக்கிறேன் என்றாலும், இப்போது என்னை ஒரு பாது காவலனாக  நினைத்து என்னுடன் வரும் கோமதியை தப்பாக காம எண்ணத்தில் பார்க்க மனம் வரவில்லை.  


பதினைந்து நிமிடம் பயணப்பட்டு அந்த கிராமத்தை வந்தடைந்தோம்.

கோமதி வழி காட்ட, நான் தெருக்களில் என் பைக்கை ஓட்டிச் சென்று, “ம்,…அப்பா,… இந்த வீடுதான் என்று  வீட்டு ஓரத்தில் மதிற்சுவருக்கு பக்கமாக பெரிதாக வளர்ந்து காகிதப் பூ பூத்திருந்த ஒரு செடி வளர்ந்திருந்த  ஒரு வீட்டைக் காட்ட, அங்கே என் பைக்கை நிறுத்தினேன். கோமதி இறங்கிக் கொள்ள  நான் பைக்கை ஒரு ஓரமாக நிறுத்தி ஸ்டாண்ட் போட்டு, இருவரும் உள்ளே போனோம்.

கோமதியைப் பார்த்ததும், அவள் ஃப்ரண்டின் அம்மா, “ஹேய்,… வாடி கோமதி,… என்ன விஷேசம்?,… திடு திப்புன்னு இந்த நேரத்துல வந்திருக்கே?!!”என்று கேட்டுக்கொண்டே என்னை கேள்வியோடு  பார்க்க, அந்தப் பார்வையின் அர்த்தத்தை புரிந்து கொண்ட கோமதி,  “அம்மா,… இவர் என் பக்கத்து வீட்டு ஃப்ரண்ட் கீர்த்தியோட அப்பா. துணைக்கு வந்திருக்கார். ஆமாம் நிர்மலா எங்கே?!!”

“அவ உள்ளே படிச்சுகிட்டு இருக்கா,… இதோ கூப்பிட்றேன்” என்று சொல்லி கொஞ்சம் சத்தமாக, வீட்டு உள்ளே பார்த்து, “ நிர்மலா,… நிர்மலா” என்று கூப்பிட,

“இதோ வர்றேன்மா.” என்று பதில் அளித்தபடி நிர்மலா அங்கே வந்தாள்.

‘ம்,… வாம்மா உள்ளே போகலாம்” என்று கோமதியைப் பார்த்து  சொன்ன நிர்மலாவின் அம்மா, என்னைப் பார்த்து, “ நீங்களும் வாங்க சார்,… உள்ளே” என்று என்னையும் அழைக்க நானும் கோமதியும் உள்ளே சென்று சோபாவில் உட்கார்ந்தோம்.

நிர்மலாவின் அம்மா சமையல் கட்டுப் பக்கம் போக, கோமதியும் நிர்மலாவும் பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.  நிர்மலாவை என் பார்வையால் ஸ்கேன் செய்தேன். நிர்மலா கொஞ்சம் கருப்பாக இருந்தாலும், ஒல்லியாக, கலையாக இருந்தாள். கொய்யாக் காய் சைஸில் இருந்த அவள் முன்னழகை தாவணி போட்டு மறைத்திருந்தாள்.

நிர்மலாவின் அம்மா எங்களுக்கு காபி போட்டுக்கொண்டு வந்து  கொடுக்க, நாங்கள் அதைக் குடித்து விட்டு, எழுந்தோம்.

“இந்தாம்மா இந்த பூவை வச்சுக்கோ. ஜாதி மல்லி. எங்க வீட்டு தோட்டத்துல பூத்தது.” என்று சொல்லி இரண்டு முழப் பூச்சரத்தை கோமதியின் கையில்  கொடுக்க,  கோமதி அதை  வாங்கி தன் தலையில் வைத்துக்கொண்டாள்.

தலையில் பூ சூடிக்கொண்ட கோமதி நிர்மலாவையும், அவள் அம்மாவையும் பார்த்து, தட்டில் வைத்து பத்திரிக்கை கொடுத்து, " அவசியம் நீங்க எல்லாரும் கல்யாணத்துக்கு வந்திடணும்.” என்று சொல்ல, நிர்மலாவின் அம்மா, “கல்யாணம் எங்கேம்மா?” என்று கேட்டாள்.

“கல்யாணம் ஆந்திரா நெல்லூர்லம்மா”

“”ம்,…அவ்வளவு தூரத்துக்கு எங்களால வர முடியுமான்னு தெரியல, ஆனா, நிர்மலாவை கண்டிப்பா அனுப்பி வைக்கிறோம். சரி,… மழை வர்ற மாதிரி இருக்கு. வழி எல்லாம் காடா இருக்கும். பாத்து நல்லபடியா வீடு போய் சேருங்க. வீட்டுக்கு போய் போன் பண்ணுடி கோமதி” என்று சொல்ல, சரி என்று கோமதி சொல்ல, நானும் கோமதியும் அவர்களிடமிருந்து விடை பெற்று, பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து ஊருக்கு பயணப்பட்டோம்.