30-08-2023, 08:46 PM
(This post was last modified: 24-11-2023, 08:21 PM by monor. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
“ஹலோ,…”
“என்னங்க நான்தான் பேசறேன். பேங்க் மேனேஜர் வீட்டு லோன் விஷயமா நேத்தைக்கு வந்து பாக்கணும்னு சொல்லி இருந்ததா சொன்னீங்களே, போய் பாத்துட்டு வந்துட்டீங்களா?”
“ம்,…. போய் பாத்துட்டு வந்துட்டேன்.”
“எப்போ போனீங்க?”
“ காலைலேயே போய் பாத்துட்டு வந்துட்டேன்.
“சரி,…. கீர்த்தி என்ன பண்றா?’
“துவைச்ச துணிகளை மொட்டை மடியிலே கொண்டு போய் காயப் போட்டு கிட்டு இருப்பான்னு நினைக்கிறேன்.”
“சரி,,… அவ கிட்டே போன் கொடுங்க.”
“கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு. கொண்டு போய் கொடுக்கறேன்.
சில நொடிகள் கழித்து, நான் loud speaker போட்டு போனை என் மகளிடம் நீட்டினேன். என் மகள் கட்டிலில் இருந்து அப்படியே எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டு, ஜாக்கெட்டை முன் பக்கம் இழுத்து விட்டு, முலைகளை உள்ளே தள்ளி ஜாக்கெட் கொக்கிகளைப் போட்டுக்கொண்டே,…. “சொல்லுங்கம்மா.”என்று என்னை குறும்பாகப் பார்த்து சிரித்தபடியே சொன்னாள்.
“கீர்த்தி அப்பாவ நல்லா பாத்துக்கோ, கரெக்ட்டா நேரத்துக்கு நேரம் சாப்பாடு கொடுத்திடு. இல்லாட்டி அவருக்கு மயக்கம் போல வரும்.”
“சரி ம்மா. இனிமே நேரத்துக்கு நேரம் சாப்பாடு கொடுக்க ட்ரை பண்றேன்.” என்று சொல்லி அவள் புடவையை மாராப்பாக போட்டு சரி செய்து அவள் இடது பக்க மராப்பை இழுத்து விட்டாள்
‘ என் மனைவி நேரத்துக்கு நேரம் சாப்பாடுதானே கொடுக்கச் சொன்னா, இவ என்னமோ பால் கொடுக்கச் சொன்ன மாதிரி, ஏன் இழுத்து விட்டுக்கறா?’ என்று புரியாமல் உட்கார்ந்திருந்தேன்.
கீர்த்தி மராப்பை இழுத்து விட்டது ஏதோ எனக்கு சிக்னல் கொடுத்தது போல இருக்க, கீர்த்தி என் மனைவியிடம் பேசிக்கொண்டிருப்பதை கண்டு கொள்ளாமல், கீர்த்தியின் மராப்பை,…. அவள் தடுக்க தடுக்க, விலக்கி விட்டு, அவளின் முலையை ஜாக்கெட் மேலேயே நான் கை வைத்து பிசைந்து கொண்டு இருந்தேன்.
பிசைந்து கொண்டிருந்த என் கை மேல் பட் என்று மெல்ல அடித்தாள்.
“அப்பா என்னடா பண்ணறாரு?” என்று கேட்க, என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்கன்றதை சொல்லவா என்பது போல் குறும்புப் புன்னகையுடன் சைகை செய்தாள்.
நானும் சொல்லிக்கோ என்பது போல் சைகை செய்து, அவள் காம்பை ஜாக்கெட்டுக்கும் மேலாக லேசாக திருகினேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்!!ஆஆவ்!!
என்னடி அங்கே சத்தம்?”
“கொடிலே துணி காயப் போடறப்போ, அங்கிருந்த சின்ன கம்பி குத்திடுச்சும்மா. வேற ஒன்னும் இல்ல. கைல பட்டுடுச்சு.அதான்,…”
“ம்,… பாத்து செய்டி.”
ம்,…இனிமே பாத்து பாத்துதான் செய்யணும்.
“என்ன,….”
“ஒன்னுமில்லேம்மா,…”
“சரிமா பாத்துக்கோ, ரெண்டெ நாள். நான் சண்டே சாயங்காலம் வந்துடுவேன்” என்று சொல்லி போனை வைத்தாள்.
இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அர்த்தத்தோடு பார்த்து சிரித்துக் கொண்டோம்.
அந்த நேரம் பார்த்து அஸ்வின் தூக்கம் கலைந்து எழுந்து வருவது போல இருக்க,…. அந்த சத்தம் கேட்டு, கீர்த்தி திடு திப்பென்று என்னிடமிருந்து விடுபட்டு பதறி எழுந்து உடைகளை சரி செய்தபடி அங்கிருந்து ஓடி விட்டாள்
நான் மிட்டாய் பறிகொடுத்த குழந்தை போல உட்கார்ந்திருந்தேன்.
அஸ்வின் கீர்த்தி கூடவே இருந்த்தால் என் லீலைகளை அடக்கிக் கொண்டுஇருந்தேன்.
மாலை ஆனதும் நான் ட்ரெஸ் செய்து கொண்டு, புறப்பட்டு கடை வீதிக்குப் போய் சில பொருள்களை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தேன்.
அப்போது மணி இரவு 7 இருக்கும்.
அஸ்வின்படித்துக்கொண்டிருந்தான். நான் என் அறைக்குச் சென்று பொருள்களை வைத்து விட்டு, லுங்கி பனியனுக்கு மாறி, ஹாலுக்கு வந்தேன்.
வீட்டில் கீர்த்தி இல்லை. அஸ்வினிடம் கீர்த்தி எங்கே என்று கேட்க, அவள் பக்கத்து வீட்டு கோமதி அக்கா வீட்டுக்கு போய் இருப்பதாக சொன்னான்.
கொஞ்ச நேரத்தில் கீர்த்தி கையில் பொதினா கீரையோடு வந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் “அப்பா,..எப்போ வந்தீங்க. கோமதி அக்கா வீட்டு பின்னால இருக்கிற தோட்டத்துல பொதினா பயிரிட்டு இருக்காங்க. ‘நல்லா விளைஞ்சிருக்கு. வா கொஞ்சம் பறிச்சு கொடுத்து விடறேன்னு சொன்னா’.,… நீங்களும் வெளியே போய் இருந்தீங்க. சரி,…போய் வாங்கிட்டு வந்திடலாம்ன்னு அஸ்வினை படிக்கச் சொல்லிட்டு போனேன்.” என்று சொல்லிக் கொண்டே ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த என்னை கீர்த்தி கடந்து போக, நான் அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்தேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்!! அப்பா!! விடுங்க கையை!! வீட்டு வேலை நிறைய இருக்கு.”
“ப்ளீஸ்,…… காலைலே என்னை அம்போன்னு அப்படியே விட்டுட்டு போய்ட்டே. இப்பவாவது, ஒரே ஒரு தடவ முத்தம் கொடுத்துக்கறேனே!! ப்ளீஸ்!!.” என்று நான் அடம் பிடித்தேன்.
“அஸ்வின் பக்கத்து ரூம்லேதான் படிச்சுகிட்டு இருக்கான். திடீர்ன்னு வந்துட்டா அவ்வளவுதான். கையை காலை வச்சுகிட்டு சும்மா இருங்கப்பா.” என்று சொல்ல, அவளை இழுத்தணைத்து, என்னோடு சேர்த்து இறுக்கி, அவள் குண்டிகளை பிசைந்து, அவள் மாராப்பை விலக்கி அவள் இடது பக்க முலையை பிசைந்தேன்.
பொதினா கீரை வைத்திருந்த கை முட்டியால் என்னைத் தள்ளி விட்டு, மெதுவான குரலில், “அப்பா சும்மா இருங்க. குழந்தை மாதிரி அடம் பிடிக்காதீங்க.” என்று சொல்லி சைடில், கீழே குனிந்து பார்த்து விலகிய அவள் புடவையை சரி செய்தாள்.
நான் அவள் அருகே நின்று அவளை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டிருக்க, என்னை நெருங்கி வந்தவள், அஸ்வின் அறையை எச்சரிக்கையாகப் பார்த்துக்கொண்டே, என் கன்னத்தில் மெல்ல அவள் இதழ்கள் குவித்து முத்தமிட்டு, “என் செல்ல அப்பா இல்லே!!,….நைட் மொத்தமா தரேன். இப்போ போய் அவங்க அவங்க வேலைய பாக்கலாம்,” என்று சொல்லி என்னைத் தள்ளினாள்.
நான் அரை மனதோடு அவள் கையை விட, அவள் அடுப்பறைக்கு சென்று ஒரு பர்னரில் தோசைக் கல்லையும், இன்னொரு பர்னரில் வானலியையும் எடுத்து வைத்து லைட்டரால் ‘குப்’ என்று பர்னரை பற்ற வைத்தாள்.
வானலியில் கொஞ்சம் போல சன் ஃப்ளவர் எண்ணெய் ஊற்றி, எண்ணெய் காய்ந்ததும், கடுகு, உளுத்தம் பருப்பு போட்டு அது பொரிந்ததும், சின்ன வெங்காயத்தையும், தக்காளிப் பழத்தையும், மிளகாயையும் போட்டு அதன் நிறம் மாறும் அளவுக்கு வதக்கினாள். பிறகு பொதினா இலைகளைப் போட்டு வதக்கினாள்.
மிக்ஸியை ஆன் செய்து, வதக்கிய பொருள்களோடு கொஞ்சம் உப்பு, புளி சேர்த்து மிக்ஸி ஜாரில் போட்டு அரைக்க ஆரம்பித்தாள்.
என் பேரன் அறையில் படித்துக் கொண்டிருந்தான்.
என்னால் சும்மா உட்கார முடியவில்லை. எழுந்து போய் அஸ்வின் படித்துக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து உறுதி செய்து விட்டு, சமையலறைக்கு சென்றேன்.
நான் சமையலறைக்குள்ளே பதுங்கி பதுங்கி வருவதை கவனித்த கீர்த்தி, அரைத்த பொதினா சட்னியை ஒரு கின்னத்தில் வழித்து போட்டபடியே, “அப்பா எங்கே இங்கே வர்றீங்க?” என்றாள்.
“சும்மாதான். உனக்கு உதவியா ஏதாவது செய்யலாம்ன்னு வந்தேன்.” என்று சொல்லி நெளிந்தேன்.
அதற்குள் தோசைக் கல் சூடாகி இருந்தது.
தோசைக் கல்லின் மேல் தண்ணீர் கொஞ்சம் அள்ளி தெளிக்க, அது "விஷ்ஷ்ஷ்ஷ்ச்” என்று சத்தம் போட்டு தோசைக் கல் சூடாகி விட்டதை உணர்த்த, கரண்டியால் மாவை கலக்கியபடியே, “நீங்க ஒன்னும் உதவி செய்ய வேணாம். கையை காலை சும்மா வச்சுகிட்டு, ஹால்லேயே உக்கார்ந்திருந்தா,… ஆதுவே போதும். நான் தோசை சுட்டு முடிச்சுட்டு கூப்பிட்றேன்.”என்று சொல்லி கரண்டியால் மாவை கலக்கி சூடாகி இருந்த தோசைக் கல்லில் மாவை அள்ளி ஊற்றி வட்டமாக சுற்றினாள்.
“என்னங்க நான்தான் பேசறேன். பேங்க் மேனேஜர் வீட்டு லோன் விஷயமா நேத்தைக்கு வந்து பாக்கணும்னு சொல்லி இருந்ததா சொன்னீங்களே, போய் பாத்துட்டு வந்துட்டீங்களா?”
“ம்,…. போய் பாத்துட்டு வந்துட்டேன்.”
“எப்போ போனீங்க?”
“ காலைலேயே போய் பாத்துட்டு வந்துட்டேன்.
“சரி,…. கீர்த்தி என்ன பண்றா?’
“துவைச்ச துணிகளை மொட்டை மடியிலே கொண்டு போய் காயப் போட்டு கிட்டு இருப்பான்னு நினைக்கிறேன்.”
“சரி,,… அவ கிட்டே போன் கொடுங்க.”
“கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு. கொண்டு போய் கொடுக்கறேன்.
சில நொடிகள் கழித்து, நான் loud speaker போட்டு போனை என் மகளிடம் நீட்டினேன். என் மகள் கட்டிலில் இருந்து அப்படியே எழுந்து உட்கார்ந்து கொண்டு, ஜாக்கெட்டை முன் பக்கம் இழுத்து விட்டு, முலைகளை உள்ளே தள்ளி ஜாக்கெட் கொக்கிகளைப் போட்டுக்கொண்டே,…. “சொல்லுங்கம்மா.”என்று என்னை குறும்பாகப் பார்த்து சிரித்தபடியே சொன்னாள்.
“கீர்த்தி அப்பாவ நல்லா பாத்துக்கோ, கரெக்ட்டா நேரத்துக்கு நேரம் சாப்பாடு கொடுத்திடு. இல்லாட்டி அவருக்கு மயக்கம் போல வரும்.”
“சரி ம்மா. இனிமே நேரத்துக்கு நேரம் சாப்பாடு கொடுக்க ட்ரை பண்றேன்.” என்று சொல்லி அவள் புடவையை மாராப்பாக போட்டு சரி செய்து அவள் இடது பக்க மராப்பை இழுத்து விட்டாள்
‘ என் மனைவி நேரத்துக்கு நேரம் சாப்பாடுதானே கொடுக்கச் சொன்னா, இவ என்னமோ பால் கொடுக்கச் சொன்ன மாதிரி, ஏன் இழுத்து விட்டுக்கறா?’ என்று புரியாமல் உட்கார்ந்திருந்தேன்.
கீர்த்தி மராப்பை இழுத்து விட்டது ஏதோ எனக்கு சிக்னல் கொடுத்தது போல இருக்க, கீர்த்தி என் மனைவியிடம் பேசிக்கொண்டிருப்பதை கண்டு கொள்ளாமல், கீர்த்தியின் மராப்பை,…. அவள் தடுக்க தடுக்க, விலக்கி விட்டு, அவளின் முலையை ஜாக்கெட் மேலேயே நான் கை வைத்து பிசைந்து கொண்டு இருந்தேன்.
பிசைந்து கொண்டிருந்த என் கை மேல் பட் என்று மெல்ல அடித்தாள்.
“அப்பா என்னடா பண்ணறாரு?” என்று கேட்க, என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்கன்றதை சொல்லவா என்பது போல் குறும்புப் புன்னகையுடன் சைகை செய்தாள்.
நானும் சொல்லிக்கோ என்பது போல் சைகை செய்து, அவள் காம்பை ஜாக்கெட்டுக்கும் மேலாக லேசாக திருகினேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்!!ஆஆவ்!!
என்னடி அங்கே சத்தம்?”
“கொடிலே துணி காயப் போடறப்போ, அங்கிருந்த சின்ன கம்பி குத்திடுச்சும்மா. வேற ஒன்னும் இல்ல. கைல பட்டுடுச்சு.அதான்,…”
“ம்,… பாத்து செய்டி.”
ம்,…இனிமே பாத்து பாத்துதான் செய்யணும்.
“என்ன,….”
“ஒன்னுமில்லேம்மா,…”
“சரிமா பாத்துக்கோ, ரெண்டெ நாள். நான் சண்டே சாயங்காலம் வந்துடுவேன்” என்று சொல்லி போனை வைத்தாள்.
இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அர்த்தத்தோடு பார்த்து சிரித்துக் கொண்டோம்.
அந்த நேரம் பார்த்து அஸ்வின் தூக்கம் கலைந்து எழுந்து வருவது போல இருக்க,…. அந்த சத்தம் கேட்டு, கீர்த்தி திடு திப்பென்று என்னிடமிருந்து விடுபட்டு பதறி எழுந்து உடைகளை சரி செய்தபடி அங்கிருந்து ஓடி விட்டாள்
நான் மிட்டாய் பறிகொடுத்த குழந்தை போல உட்கார்ந்திருந்தேன்.
அஸ்வின் கீர்த்தி கூடவே இருந்த்தால் என் லீலைகளை அடக்கிக் கொண்டுஇருந்தேன்.
மாலை ஆனதும் நான் ட்ரெஸ் செய்து கொண்டு, புறப்பட்டு கடை வீதிக்குப் போய் சில பொருள்களை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தேன்.
அப்போது மணி இரவு 7 இருக்கும்.
அஸ்வின்படித்துக்கொண்டிருந்தான். நான் என் அறைக்குச் சென்று பொருள்களை வைத்து விட்டு, லுங்கி பனியனுக்கு மாறி, ஹாலுக்கு வந்தேன்.
வீட்டில் கீர்த்தி இல்லை. அஸ்வினிடம் கீர்த்தி எங்கே என்று கேட்க, அவள் பக்கத்து வீட்டு கோமதி அக்கா வீட்டுக்கு போய் இருப்பதாக சொன்னான்.
கொஞ்ச நேரத்தில் கீர்த்தி கையில் பொதினா கீரையோடு வந்தாள். என்னைப் பார்த்ததும் “அப்பா,..எப்போ வந்தீங்க. கோமதி அக்கா வீட்டு பின்னால இருக்கிற தோட்டத்துல பொதினா பயிரிட்டு இருக்காங்க. ‘நல்லா விளைஞ்சிருக்கு. வா கொஞ்சம் பறிச்சு கொடுத்து விடறேன்னு சொன்னா’.,… நீங்களும் வெளியே போய் இருந்தீங்க. சரி,…போய் வாங்கிட்டு வந்திடலாம்ன்னு அஸ்வினை படிக்கச் சொல்லிட்டு போனேன்.” என்று சொல்லிக் கொண்டே ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்திருந்த என்னை கீர்த்தி கடந்து போக, நான் அவள் கையைப் பிடித்து இழுத்தேன்.
“ஸ்ஸ்ஸ்!! அப்பா!! விடுங்க கையை!! வீட்டு வேலை நிறைய இருக்கு.”
“ப்ளீஸ்,…… காலைலே என்னை அம்போன்னு அப்படியே விட்டுட்டு போய்ட்டே. இப்பவாவது, ஒரே ஒரு தடவ முத்தம் கொடுத்துக்கறேனே!! ப்ளீஸ்!!.” என்று நான் அடம் பிடித்தேன்.
“அஸ்வின் பக்கத்து ரூம்லேதான் படிச்சுகிட்டு இருக்கான். திடீர்ன்னு வந்துட்டா அவ்வளவுதான். கையை காலை வச்சுகிட்டு சும்மா இருங்கப்பா.” என்று சொல்ல, அவளை இழுத்தணைத்து, என்னோடு சேர்த்து இறுக்கி, அவள் குண்டிகளை பிசைந்து, அவள் மாராப்பை விலக்கி அவள் இடது பக்க முலையை பிசைந்தேன்.
பொதினா கீரை வைத்திருந்த கை முட்டியால் என்னைத் தள்ளி விட்டு, மெதுவான குரலில், “அப்பா சும்மா இருங்க. குழந்தை மாதிரி அடம் பிடிக்காதீங்க.” என்று சொல்லி சைடில், கீழே குனிந்து பார்த்து விலகிய அவள் புடவையை சரி செய்தாள்.
நான் அவள் அருகே நின்று அவளை ஏக்கமாக பார்த்து கொண்டிருக்க, என்னை நெருங்கி வந்தவள், அஸ்வின் அறையை எச்சரிக்கையாகப் பார்த்துக்கொண்டே, என் கன்னத்தில் மெல்ல அவள் இதழ்கள் குவித்து முத்தமிட்டு, “என் செல்ல அப்பா இல்லே!!,….நைட் மொத்தமா தரேன். இப்போ போய் அவங்க அவங்க வேலைய பாக்கலாம்,” என்று சொல்லி என்னைத் தள்ளினாள்.
நான் அரை மனதோடு அவள் கையை விட, அவள் அடுப்பறைக்கு சென்று ஒரு பர்னரில் தோசைக் கல்லையும், இன்னொரு பர்னரில் வானலியையும் எடுத்து வைத்து லைட்டரால் ‘குப்’ என்று பர்னரை பற்ற வைத்தாள்.
வானலியில் கொஞ்சம் போல சன் ஃப்ளவர் எண்ணெய் ஊற்றி, எண்ணெய் காய்ந்ததும், கடுகு, உளுத்தம் பருப்பு போட்டு அது பொரிந்ததும், சின்ன வெங்காயத்தையும், தக்காளிப் பழத்தையும், மிளகாயையும் போட்டு அதன் நிறம் மாறும் அளவுக்கு வதக்கினாள். பிறகு பொதினா இலைகளைப் போட்டு வதக்கினாள்.
மிக்ஸியை ஆன் செய்து, வதக்கிய பொருள்களோடு கொஞ்சம் உப்பு, புளி சேர்த்து மிக்ஸி ஜாரில் போட்டு அரைக்க ஆரம்பித்தாள்.
என் பேரன் அறையில் படித்துக் கொண்டிருந்தான்.
என்னால் சும்மா உட்கார முடியவில்லை. எழுந்து போய் அஸ்வின் படித்துக்கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து உறுதி செய்து விட்டு, சமையலறைக்கு சென்றேன்.
நான் சமையலறைக்குள்ளே பதுங்கி பதுங்கி வருவதை கவனித்த கீர்த்தி, அரைத்த பொதினா சட்னியை ஒரு கின்னத்தில் வழித்து போட்டபடியே, “அப்பா எங்கே இங்கே வர்றீங்க?” என்றாள்.
“சும்மாதான். உனக்கு உதவியா ஏதாவது செய்யலாம்ன்னு வந்தேன்.” என்று சொல்லி நெளிந்தேன்.
அதற்குள் தோசைக் கல் சூடாகி இருந்தது.
தோசைக் கல்லின் மேல் தண்ணீர் கொஞ்சம் அள்ளி தெளிக்க, அது "விஷ்ஷ்ஷ்ஷ்ச்” என்று சத்தம் போட்டு தோசைக் கல் சூடாகி விட்டதை உணர்த்த, கரண்டியால் மாவை கலக்கியபடியே, “நீங்க ஒன்னும் உதவி செய்ய வேணாம். கையை காலை சும்மா வச்சுகிட்டு, ஹால்லேயே உக்கார்ந்திருந்தா,… ஆதுவே போதும். நான் தோசை சுட்டு முடிச்சுட்டு கூப்பிட்றேன்.”என்று சொல்லி கரண்டியால் மாவை கலக்கி சூடாகி இருந்த தோசைக் கல்லில் மாவை அள்ளி ஊற்றி வட்டமாக சுற்றினாள்.