Adultery శృంగార ఉప్పెన - 5 ఊహించని మలుపు

[Karthi.k]

రోజులు గడుస్తున్నాయి. రమ్య ఆనంద్ ని అసలు బాధ అనేది పెట్టకుండా చూసుకుంటుంది. ప్రతీ విషయం లోను చాలా సపోర్ట్ గా ఉంటుంది. మెల్లగా ఆనంద్ కూడా ఆ ఆలోచనల నుండి బయటకు వస్తున్నాడు. మధ్యలో సుప్రియ కి చాలా సార్లు కాల్ చేయటానికి చూసాడు కానీ నెంబర్ కూడా స్విచ్ ఆఫ్ వచ్చింది. పిల్లలని చూడాలని మనసు తెగ కలవర పెట్టింది కానీ సుప్రియ అమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తే ఇళ్ళు మారిపోయారు అని చెప్పారు అక్కడ వాళ్ళు. సుప్రియ ని కలవటానికి చాలా ట్రై చేసాడు కానీ అసలు ఛాన్స్ దొరకలేదు.

ఆనంద్ పడుతున్న బాధని చూడలేక పోయింది రమ్య.

రమ్య: ఆనంద్ ఎన్ని రోజులని బాధ పడతావు. తప్పుగా అనుకోకు నిన్ను అర్ధం చేసుకోలేక వేరే వాడితో కులుకుతుంది సుప్రియ, నువ్వు చేసింది తప్పే అది ఎటువంటి పరిస్థితి లో చేయాల్సి వచ్చింది అనేది కొంచెం కూడా ఆలోచన లేదు. తానేమన్నా పతివ్రత అనుకుంటుందా, ఆదిత్య తో పడుకుంది. మన కళ్ళ ముందే దేవేంద్ర తో దెంగించుకుంది అంది కోపం గా

ఆనంద్ అది విని కోపం గా పైకి లేచి రమ్య చెంప మీద గట్టిగా కొట్టాడు. రమ్య కళ్ల నుండి వెంటనే నీళ్లు కారాయి. ఇంకేం మాట్లాడకుండా అక్కడ నుండి తన రూమ్ లోకి వెళ్ళిపోయింది రమ్య.

చాలా సేపు ఆనంద్ కోపం లోనే ఉన్నాడు. మెల్లగా ఆ కోపం పోయి బాధ వచ్చింది. ఆలోచిస్తుంటే రమ్య చెప్పింది కూడా నిజమే కదా అనిపించింది. పాపం కోపం లో కొట్టేసాను అని బాధ పడ్డాడు. వెంటనే లేచి రమ్య రూమ్ దగ్గరికి వెళ్లి ఓపెన్ చేయటానికి చూసాడు కానీ లోపల నుండి లాక్ చేసి ఉంది.

ఆనంద్: రమ్య సారీ ఏదో కోపం లో కొట్టేసాను అన్నాడు.

అటువైపు నుండి ఏమి సమాధానం రాలేదు. ఆనంద్ కి చాలా గిల్టీ గా అనిపించింది. ఇప్పటి వరకు తన బాధలో కూడా తోడుగా ఉన్న వ్యక్తి మీద చేయి చేసుకున్నాను అని. చాలా సార్లు పిలిచి చూసాడు కానీ రమ్య నుండి ఎటువంటి సమాధానం లేదు.

టైం చూస్తే సాయంత్రం 7 అవుతుంది. ఇప్పుడు వంట చేసే అవకాశం కూడా కనపడట్లేదు. మెల్లగా ఇంట్లో నుండి బయటకు వచ్చి దగ్గర లో ఉన్న రెస్టారెంట్ కి వెళ్ళాడు నడుచుకుంటూ. బిర్యానీ పార్సెల్ చేయించుకుని ఇంటికి తిరిగి వచ్చాడు.

మళ్ళీ వెళ్లి రమ్య ని పిలిచాడు. కానీ రమ్య నుండి ఎటువంటి సమాధానం లేదు. గట్టిగా తలుపుని కొడుతుంటే కాసేపటికి రమ్య డోర్ ఓపెన్ చేసి

రమ్య: ఏంటి నీ గొడవ, నాకంటే అదే ఎక్కువ గా నీకు. దాని గురించే ఆలోచిస్తూ అలానే బాధ పడుకో. నాకేం సంబంధం లేదు ఇంక అంది ఏడుపు గొంతుతోనే

ఆనంద్: అబ్బా రమ్య, సారీ ఏదో బాధ, కోపం లో అలా చేయి చేసుకున్నాను. కావాలంటే నువ్వు కూడా నన్ను కొట్టు అంటూ రమ్య చేయి పట్టుకుని తన చెంపలకి పెట్టి కొట్టుకున్నాడు. రమ్య వెంటనే చేయి వెనక్కి లాక్కుని ఆనంద్ ని వాటేసుకుని ఏడుస్తూ

రమ్య: నువ్వు సంతోషం గా ఉండాలనే కదా నిన్ను ఇక్కడకి తీసుకొని వచ్చాను. తనేమో కొత్త లైఫ్ స్టార్ట్ చేసి హ్యాపీ గా కులుకుతుంది ఆ ఆది గాడితో. నీకేం నువ్వు కూడా తనని మర్చిపోయి హ్యాపీ గా ఉండు. ఎంత చెప్తున్నా నీకు అర్ధం కావట్లేదా? అంది ఏడుపు గొంతుతోనే

ఆనంద్ కాసేపు ఏమి మాట్లాడకుండా సైలెంట్ గా ఉన్నాడు. రమ్య తన మంచి కోరే అన్నీ చెప్తుంది అని అర్ధం అయింది.

ఆనంద్: సరే రమ్య ఈ రోజు నుండి అన్నీ మర్చిపోతాను. నువ్వు లేకపోయి ఉంటే ఆరోజే చనిపోయేవాన్ని, ఈ ప్రాణం నీది ఇంక. నీతోనే కొత్త జీవితం మొదలుపెడదాం అనుకుంటున్నాను. నువ్వేం చెప్తావ్ అన్నాడు రమ్య చెంపలు పట్టుకుని కళ్ళలోకి చూస్తూ.

రమ్య ఏడుపు కళ్ళని తుడుచుకుంటూ, సంతోషం నిండిన మొహం తో

రమ్య: నాకేం ఇబ్బంది లేదు, నీ లాంటి మంచి వాడితో లైఫ్ లాంగ్ ఉండాలి అంటే ఎంతో లక్ ఉండాలి. నాకు ఇప్పుడు ఉంది అనిపిస్తుంది అంది

ఆనంద్ వెంటనే ముందుకి వొంగి రమ్య పెదాల మీద ముద్దు పెట్టి

ఆనంద్: ఐ లవ్ యు రమ్య, థాంక్యూ సో మచ్... ఎన్నో కష్టాలలో తోడు ఉన్నావ్. ఇప్పుడు లైఫ్ లాంగ్ ఉంటాను అని చెప్పావ్ అన్నాడు కన్నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో

రమ్య: ఓయ్ మగవాళ్ళు ఏడిస్తే చూడటానికి అసలు బాగోదు అంది ముద్దు ముద్దు గా

అది విని ఆనంద్ చిన్నగా నవ్వాడు. గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని

ఆనంద్: సరే రా తిందువు, మధ్యాహ్నం నుండి ఆ రూమ్ లోనే తినకుండా ఉన్నావ్.

రమ్య: సరే వెళ్లి వంట చేస్తా ఆగు

ఆనంద్: అక్కర్లేదు, ఇద్దరికి బిర్యానీ తీసుకొని వచ్చాను

ఇద్దరు మాట్లాడుకుంటూ మధ్య మధ్యలో ఒకళ్ళకి మరొకళ్ళు తినిపించుకుంటూ బిర్యాని తినేసారు.

ఆనంద్ అలా అన్నాడే కానీ ఇంక కొన్ని ఆలోచనలు సుప్రియ దగ్గర ఆగిపోయాయి. వారం రోజుల తరువాత సుప్రియ దగ్గర నుండి డివోర్స్ పేపర్స్ వచ్చాయి ఆనంద్ కి.

రమ్య బలవంతం మీద ఆనంద్ కూడా సైన్ చేసాడు. కోర్ట్ లో పిల్లల విషయం మీద వాయిదాలు జరుగుతున్నాయి. ఇంక వాళ్ళ విషయం ఒక కొలిక్కి రాలేదు.

విశాల్ తో మాట్లాడి తమ కంపెనీ లోనే రమ్య, ఆనంద్ ఇద్దరూ ఉద్యోగం లో చేరారు. రోజులు గడుస్తున్నాయి.

చూస్తుండగానే 3 నెలలు గడిచిపోయాయి. ఇటు ఆదిత్య కూడా తన నాన్న బిజినెస్ ని టేక్ అప్ చేసాడు. అటు ఆనంద్ కూడా సుప్రియ జ్ఞాపకాల నుండి పూర్తిగా బయట పడ్డాడు. రమ్య కి ప్రొపోజ్ చేసాడే కానీ ఇప్పటి వరకు ఆమెని మళ్ళీ టచ్ కూడా చేయలేదు. ఆనంద్ ఇంకా ఆ ఆలోచన ల్లోనే ఉన్నాడేమో ఇంక ఇలా కాదు అని రమ్య ఆనంద్ ని రెచ్చగొట్టేలా బట్టలు వేసుకోవటం, ఊరించటం చేస్తుంది.

అనుకున్నట్టు గానే ఆనంద్ మెల్లగా రమ్య వైపు టర్న్ అయ్యాడు. మూడు నెలల తరువాత ఆనంద్, రమ్య తో సెక్స్ చేసాడు. అప్పుడు అనిపించింది ఇన్నాళ్లు పడిన బాధ ఇలా తగ్గుతుంది అని.

ఆ రోజు నుండి ప్రతీ రోజు రమ్య ని దెంగటం మొదలుపెట్టాడు ఆనంద్. రమ్య కూడా ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు ఆనంద్ కి తొడలని తెరిచి దారి ఇస్తుంది కూడా.

ఇటు సుప్రియ కూడా ప్రతీ రోజు ఆదిత్య తో దెంగించుకుంటుంది. రోజు రోజుకి రక రకాల భంగిమలలో సుప్రియ ని దెంగుతూ తన కొరుకలని తీర్చుకుంటున్నాడు ఆదిత్య. మరొక పక్క బిజినెస్ ని తన తెలివి తేటలతో నెట్టుకుని వస్తున్నాడు. వారానికి ఒకసారి వెళ్లి సుప్రియ, ఆదిత్య పిల్లలిద్దరినీ చూసుకుని వస్తున్నారు. మూడు నెలల్లో సుప్రియ, ఆది ఇద్దరు చాలా క్లోజ్ అయిపోయారు. సొంత భార్య, భర్తల లాగానే ఉంటున్నారు. జై కూడా ఆదిత్య, సుప్రియ లకి మంచి ఫ్రెండ్ అయిపోయాడు. ఇంటికి వస్తూ పోతూ ఉండేవాడు.

ఇటు ఆనంద్ కూడా పూర్తిగా సుప్రియ ఆలోచన ల నుండి బయటకు వచ్చాడు. రమ్య మీద ఎనలేని ప్రేమ పుట్టుకుని వచ్చింది ఆనంద్ కి. రమ్య కూడా అంతే ప్రేమగా ఆనంద్ ని చూసుకుంటుంది.

కాకపోతే తమకి జాబ్స్ ఇచ్చినందుకు నెలకి ఒకసారి విశాల్ హైదరాబాద్ వచ్చి, తన హోటల్ కి రమ్య ని తీసుకొని వెళ్లి బాగా దెంగి పంపించేవాడు. రమ్య కూడా మొదట్లో చాలా బాధ పడింది. ఈ మగాళ్లు అందరూ ఊరకుక్కలే అని. మనసులో చాలా సార్లు విశాల్ ని తిట్టుకుంది కూడా. కాకపోతే ఇప్పుడు జాబ్స్ పోతే మళ్ళీ దొరకటం కష్టం. ఒకవేళ దొరికినా ఇంత శాలరీ అయితే రాదు. అన్నీ ఆలోచించి చేసేది లేక విశాల్ కి లొంగిపోయింది రమ్య.

ఆనంద్, రమ్య లది వేరే వేరే డిపార్ట్మెంట్ అవటం వలన, నెలలో ఒకరోజు అడిషనల్ మీటింగ్స్ ఉన్నాయి అని చెప్పి ఆనంద్ ని వెళ్ళమని చెప్పేది. ఆనంద్ కూడా నమ్మి వెళ్లిపోయేవాడు. ఆనంద్ వెళ్లిన తరువాత విశాల్, రమ్య ని తన కార్ లో హోటల్ కి తీసుకొని వెళ్లి నచ్చినంత సేపు దెంగి ఇంటి దగ్గర డ్రాప్ చేసేవాడు.

రమ్య తన దగ్గర ఉన్న డూప్లికేట్ కీ తో డోర్ ఓపెన్ చేసి శుభ్రం గా తల స్నానం చేసి వెళ్లి ఆనంద్ పక్కన పడుకునేది. తెల్లారి లేచి చూసే సరికి రమ్య తన పక్కన కనపడేది ఆనంద్ కి. ఇలా ఆనంద్ కి అలవాటు అయిపొయింది.

************************************************

ఒకరోజు ఆదిత్య సుప్రియ తొడల మధ్యలో ఊగుతూ ఒక్కసారి గా సుప్రియ మీద పడిపోయాడు. సుప్రియ అలిసిపోయి పడిపోయాడేమో అని ఆదిత్య ని లేపాలని చూసింది కానీ ఆదిత్య నోటి నుండి నురగలు రావటం తో భయపడి పోయి వెంటనే ఫోన్ తీసుకొని జై కాల్ చేసి చెప్తుంది. జై వచ్చేసరికి తన బట్టలు వేసుకుని, ఆదిత్య మీద బెడ్ షీట్ కప్పి ఏడుస్తూ ఉంటుంది.

జై లోపలికి రావటం తోనే ఆదిత్య చేయి పట్టుకొని పల్స్ చెక్ చేస్తాడు. నార్మల్ గానే కొట్టుకుంటుంది.

జై: నువ్వేం కంగారు పడకు సుప్రియ, అంబులెన్సు కి కాల్ చేసాను వస్తుంది అని ధైర్యం చెప్తాడు.

సుప్రియ ఏడుపు మాత్రం ఆపుకోలేక పోతుంది. వాళ్ళు ఉన్న పరిస్థితి అర్ధం అయ్యి జై, ఆదిత్య కి బట్టలు తొడుగుతాడు. అంబులెన్సు రాగానే పేరు మోసిన హాస్పిటల్ లో ఆదిత్య ని జాయిన్ చేస్తారు.

మరుసటి రోజు ఆదిత్య కళ్ళు తెరుస్తాడు. ఎదురుగా సుప్రియ బాధతో నిలబడి ఉంటుంది.

ఆదిత్య: ఏమైంది సుప్రియ? ఇక్కడ ఉన్నమేంటి అని పైకి లెగవబోతుంటే

సుప్రియ: వద్దు ఆది, రెస్ట్ తీసుకో సాయంత్రం డిశ్చార్జ్ చేస్తారు. ఏదో కళ్ళు తిరిగి పడిపోయావు అంతే. నిన్న రాత్రి నుండి ఇందాకటి వరకు జై కూడా ఇక్కడే ఉన్నాడు. నీకు మెలుకువ వస్తే ఫోన్ చేస్తాను, వెళ్లి కాసేపు నిద్ర పో అని నేనే పంపించాను అంది.

ఆదిత్య సరే అంటూ మెల్లగా తల ఊపాడు. అంతలో మళ్ళీ అతని కళ్ళు మూతలు పడి నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. సుప్రియ హాస్పిటల్ రూమ్ నుండి బయటకు వచ్చి అక్కడే ఉన్న బెంచ్ మీద కూర్చుంది.

ఇంతలో ఒక నర్స్ అక్కడికి వచ్చి

నర్స్: ఈ పేషంట్ తాలూకు మనిషి ఎవరు?

సుప్రియ: నేను

నర్స్: మీరేం అవుతారు అతనికి?

సుప్రియ: భార్య

నర్స్: సరే డాక్టర్ గారు రమ్మంటున్నారు వెళ్ళండి.

అని చెప్పి తను వెళ్ళిపోతుంది. సుప్రియ మెల్లగా డాక్టర్ దగ్గరకి వెళ్తుంది. తలుపు తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళగానే డాక్టర్ తల ఎత్తి చూసి

డాక్టర్: మీరు?

సుప్రియ: నేను ఆదిత్య భార్య ని, మీరు పిలిచారు అని నర్స్ చెప్పింది.

డాక్టర్: ఒహ్హ్ రండి కూర్చోండి.

సుప్రియ: డాక్టర్ ఆదిత్య కి అసలు ఏమైంది. ఒక్కసారి గా అలా పడిపోయాడు.

డాక్టర్: కంగారు పడాల్సింది ఏమి లేదు కానీ?

సుప్రియ: కానీ ఏంటి డాక్టర్?

డాక్టర్: అసలు ఆదిత్య కి ఎటువంటి ప్రాబ్లెమ్ ఉందొ అర్ధం కావట్లేదు. రిపోర్ట్స్ మొత్తం చూసాను కానీ అసలు అర్ధం అవ్వట్లేదు. ఇంతకముందు ఎమన్నా మెడికషన్స్ తీసుకునేవాడా?

అని డాక్టర్ అడగగానే సుప్రియ ఒక్క క్షణం ఆలోచించి ఇంతకముందు పాత డాక్టర్ ఇచ్చిన మెడిసిన్స్ గుర్తుకు వచ్చి

సుప్రియ: అవును డాక్టర్, మా ఫ్యామిలీ డాక్టర్ ఒకతను ఆదిత్య ఆరోగ్యం మెరుగవటానికి కొన్ని మెడికషన్స్ ఇచ్చారు. ఇంతకముందు వరకు వాడెవాడు. ఇప్పుడు తగ్గిపోయింది లే అని ఆపేసాం.

డాక్టర్: ఆ టాబ్లెట్ నేమ్ ఏమన్నారు గుర్తు ఉందా?

సుప్రియ: లేదు డాక్టర్, ఇంతకముందు వేరే ఇంట్లో ఉండేవాళ్ళం. 3 నెలల క్రితం కొత్త ఇంట్లోకి వచ్చాము. ఆ పాత ఇంట్లోనే వాటిని మర్చిపోయి వచ్చాము

డాక్టర్: అవునా? అవి వాడుతున్నప్పుడు ఆదిత్య ఆరోగ్యం ఎలా ఉండేది? ఇలా ఎప్పుడైనా జరిగిందా?

సుప్రియ: ఇలా ఎప్పుడు జరగలేదు డాక్టర్. ఇదే మొదటిసారి.

డాక్టర్: సరే ఒకసారి మీ ఫ్యామిలీ డాక్టర్ ని కూడా కన్సల్ట్ అవ్వండి ఎందుకైనా మంచింది. అతను ఎప్పటి నుండో చూస్తున్నాడు కాబట్టి అతనికి ఆదిత్య ఆరోగ్యం గురించి ఒక అవగాహన ఉంటుంది. సాయంత్రం ఆదిత్య ని తీసుకుని వెళ్లొచ్చు. మళ్ళీ ఇలా జరగకముందే ఒకసారి ఇద్దరు వెళ్లి కలవండి అతనిని అని చెప్పాడు.

సుప్రియ: సరే డాక్టర్ అని చెప్పి రూమ్ లో నుండి బయటకి వచ్చింది.

ఆలోచనలు మొత్తం మళ్ళీ వెనక్కి వెళ్లాయి. ప్రశాంతం గా అన్నిటికి దూరం గా బ్రతుకుతుంటే మళ్ళీ ఈ సమస్య ఏంటి అని బాధ పడింది సుప్రియ. డాక్టర్ ని కలిస్తే పరిస్థితులు ఏమైపోతాయో అని భయం వేసింది.

సాయంత్రం జై రావటం తో, ఆదిత్య ని తీసుకొని ఇంటికి తీసుకొని వెళ్లారు. రెండు రోజులు గడిచాయి. ఆదిత్య లో ఇంతకముందు ఉన్న చలాకితనం ఇప్పుడు తగ్గింది. ఎందుకో నీరసం వస్తుంది. అది చూసి సుప్రియ కి భయం పట్టుకుంది. డాక్టర్ ని కలవాల్సిందే నా అని. వేరే హాస్పటల్ లో కనుక్కుందాం అని చాలా హాస్పిటల్స్ తిరిగారు కానీ ఆదిత్య ప్రాబ్లెమ్ ఏంటో ఎవరికీ అర్ధం కాలేదు. చూడటానికి మనిషి బాగానే ఉన్నాడు కానీ ఇలా ఎందుకు వస్తుందో చెప్పలేకపోయారు.

ఇంక ఆలోచించి టైమ్ వేస్ట్ అనుకుంది సుప్రియ. గట్టిగా ఊపిరి పీల్చుకుని డాక్టర్ నెంబర్ డైల్ చేసి చెవి దెగ్గర పెట్టుకుంది. అటువైపు నుండి ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసిన సౌండ్ వచ్చింది.

డాక్టర్: హలో హూ ఐస్ థిస్?

సుప్రియ కాసేపు మౌనం గా ఉంది.

డాక్టర్: హలో ఎవరండీ ఫోన్ చేసి మాట్లాడరు?

సుప్రియ: హలో డాక్టర్ నేను సుప్రియ ని అంది మెల్లగా

డాక్టర్ తన చెవులని తానే నమ్మలేకపోయాడు. తనకి లంజలా ఉంటాను అని చెప్పి మోసం చేసి, తన ద్వారా నిజం తెలుసుకుని తన లైఫ్ ని కూడా దాదాపు ఇరకాటం లో పెట్టిన ఆ సుప్రియ మళ్ళీ ఇన్నాళ్లకు ఫోన్ చేస్తుంది అని డాక్టర్ ఎక్సపెక్ట్ చేయలేదు.

సుప్రియ: హలో డాక్టర్.....

డాక్టర్: హలో సుప్పి డార్లింగ్ ఎలా ఉన్నావ్?

సుప్రియకి ఆ మాటలకి కోపం వచ్చినా కోపాన్ని దిగమింగుకుని

సుప్రియ: బాగున్నాను డాక్టర్, మీరెలా ఉన్నారు?

డాక్టర్: నువ్వు లేవు గా ఏదో ఉన్నాను అలా, ఇంతకీ ఇన్నాళ్ళకి గుర్తు వచ్చాను అంటే ఏమిటి విషయం?

సుప్రియ: ఒక విషయం గురించి మీతో మాట్లాడాలి?

డాక్టర్: ఏ విషయం గురించి?

సుప్రియ: ఫోన్ లో చెప్పేది కాదు కలిసి మాట్లాడతాను.

డాక్టర్: నన్ను కలవాలి అంటే కండిషన్స్ ఉంటాయి తెలుసుగా? అన్నాడు నవ్వుతూ

సుప్రియ: ఏంటా కండిషన్స్ అంది కొంచెం కోపం గా.

డాక్టర్: వచ్చేటప్పుడు ఈ సారి బ్లాక్ సారీ కట్టుకుని రా, బొడ్డు క్లియర్ గా కనపడాలి. స్లీవ్ లెస్ బ్లౌజ్ కూడా అలానే జుట్టు ని స్ట్రెయిట్నింగ్ చేసుకొని లూస్ గా వదిలేసి రా, పెదాలకి అప్పుడు వేసుకున్నావ్ చూడు గ్లాసి లిప్స్టిక్ అది మర్చిపోకు అన్నాడు చిలిపిగా

సుప్రియ: నేనేమి శోభనానికి రావట్లేదు. పని ఉండి వస్తున్నాను. లిమిట్స్ ఉంటే మీకే మంచింది అంది కోపం గా.

డాక్టర్: అలా అయితే వద్దు లే నాకు కలవడం కుదరదు. నేను చెప్పినట్టు వస్తే రా లేదంటే లేదు అన్నాడు డాక్టర్ కూడా సీరియస్ గా

సుప్రియ కి ఇంక వేరే ఆప్షన్ కనపడలేదు. కోపం గా ఫోన్ పెట్టేసింది. రెండు రోజులు గడిచాయి. కానీ ఆదిత్య మాత్రం ఇదావరకటి లా యాక్టీవ్ గా ఉండలేకపోతున్నాడు. ఇంక చేసేది లేక ఎప్పుడు రావాలి అని మెసేజ్ చేసింది.

డాక్టర్: నవ్వుకుంటూ ఈ శుక్రవారం ఖాళీగానే ఉంటాను. అడ్రెస్స్ తెలుసుగా ఇంటికి వచ్చేయ్ అని రిప్లై ఇచ్చాడు.

సుప్రియ: ఇంటికి కాదు, క్లినిక్ కి వస్తాను అంది

డాక్టర్: లేదు ఇంటికి రావాల్సిందే అన్నాడు డాక్టర్ గట్టిగా

సుప్రియ: మీ ఇష్టం క్లినిక్ అయితే వస్తాను లేదంటే లేదు ఆలోచించుకుని చెప్పండి అని మెసేజ్ చేసింది.

మళ్ళీ ఎక్కడ మిస్ అవుతుందో అని డాక్టర్ ఆలోచించి

డాక్టర్: సరే మధ్యాహ్నం 3 కి వచ్చేయ్, నీ రాక కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంటాను అంటూ లవ్ సింబల్ కూడా రిప్లై పెట్టాడు.

అది చూసి సుప్రియ కి ఒళ్ళు మండిపోయింది. కానీ ఆదిత్య ఆరోగ్యం గురించి కేవలం డాక్టర్ కి మాత్రమే తెలుసు. ఇప్పుడు ఇంకొక ఆప్షన్ కూడా లేదు.

నీరసం వలన ఆదిత్య ఆఫీస్ కి కూడా సరిగ్గా వెళ్లట్లేదు. ఆ శుక్రవారం ఎలానో ఓపిక తెచ్చుకుని వెళ్ళాడు. సుప్రియ కూడా డాక్టర్ చెప్పినట్టు తల స్నానం చేసి బ్లాక్ శారీ కట్టుకుని దానికి సూట్ అయ్యే గ్లాసీ లిప్స్టిక్ వేసుకుని, మ్యాచింగ్ స్లీవ్ లెస్ బ్లోజ్ వేసుకుని, తన జుట్టు  స్ట్రెయిట్నింగ్ మెషిన్ ద్వారా స్మూత్ గా చేసుకుని, పిర్రలు తాకే ఆ పొడువాటి జుట్టుని లూస్ గా వదిలేసి క్యాబ్ బుక్ చేసుకుని డాక్టర్ దగ్గరికి బయలుదేరింది.