அடங்காத காளைகளும் அடக்கிய கன்னிகளும்

[balusai80]

நான் என் நண்பர்கள் உதவியுடன் வைஷுவின் அண்ணண் நம்பரை வாங்கி அவருக்கு கால் பண்ணினேன். அவர் என்னிடம் நீங்களும் நாங்களும் வேறு வேறு சமூகத்தை சார்ந்தவர்கள். நீங்கள் இருவரும் சேர்ந்து வாழ நடைமுறைக்கு ஒத்துவராது என்றார். நான் எவ்வளவோ பேசியும் அவர் ஒத்துவரவில்லை. சரி வைஷுவிடம் நான் பேசவேண்டும் என்றேன். அவர் சரி மாலை உங்களக்கு நான் கால் பண்ணுகிறேன் என்று சொன்னார்.

மாலை அவர் கால் பண்ணினார் வைஷு அழுதுகொண்டே ஹலோ என்றால், நானும் அழுதுகொண்டு ஹலோ என்றேன், அவள் நம்முடைய இந்த சந்தோசமான நினைவுகள் என்றும் என் வாழ்வில் அழியாமல் இருக்கும். நாம் இருவரும் பிரிவது தான் நம் வாழ்க்கைக்கு நல்லது. நான் இந்த முடிவை நன்றாக யோசித்தது தான் சொல்கிறேன் என்று சொல்லி என்னை பேசவிடாமல் இணைப்பை துண்டித்தாள். நான் மறுபடியும் கால் பண்ணினேன், அவள் அண்ணண் எடுத்து அவளே சொல்லிவிட்டால்.
மீண்டும் மீண்டும் எங்களை தொந்தரவு பண்ணவேண்டாம் என்று சொல்லி இணைப்பை துண்டித்தார். நான் மனம் உடைந்து தினமும் மது குடிக்க ஆரம்பித்தேன். என் நண்பர்கள் கார்த்தி ப்ரியாவுடனும் பேசுவதை தவிர்த்து காலேஜ் சொல்லுவதை நிறுத்தினேன். அப்போ நான் பைக்ல் சென்றுகொண்டிருக்கும்போது எதிரில் வந்த காரில் மோதி தூக்கிவீசப்பட்டேன். அதில் என் கால் எலும்பு உடைந்தது. இந்த சம்பவத்தை பயன்படுத்தி கார்த்தி மற்றும் ப்ரியாவிடம் பேசுவதை முற்றிலுமாக நிறுத்தினேன். என் மொபைல் நம்பர் ஈமெயில் அனைத்தையும் மாற்றினேன்.
விபத்தில் என் கால் எலும்பு முறிந்ததில், ஆறு மாதங்கள் ஓய்வு எடுக்கவேண்டும் என்று மருத்துவர்கள் சொன்னார்கள். நானும் வைஷுவின் நினைவில் இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளியில் வர ஆரம்பித்தேன். அந்த சமயத்தில் ப்ரியாவும் கார்த்தியும் ஒரு முறை என் வீட்டுக்கு வந்து பார்த்தார்கள். அப்போ கார்த்தி ஏன் எங்களை வெறுக்கிறாய் என்றான். நான் உங்களுடன் பேசும்போது பழைய நினைவுகளும் வைஷுவின் நினைவுகளும் வருகிறது அதான் கொஞ்ச காலம் விலகி இருக்கலாம் என்று சொன்னேன். கார்த்தியும் சரி என்று சொல்லிவிட்டு இருவரும் கிளம்பினார்கள். நானும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் நினைவுகளை வேறு பக்கம் செலுத்தி பழைய நினைவுகளிருந்து வெளியில் வர ஆரம்பித்தேன்.
நான் முழுவதும் குணமடைந்த பிறகு வீட்டில் படிப்பை தொடர சொன்னார்கள். நான் வேண்டும் என்று மறுத்துவிட்டு என் பெரியம்மா பையன் சொந்தமாக நடத்தும் தொழிலுக்கு ஆள் தேவை என்று சொன்னான். நானும் சரி என்று அவனிடம் வேலைக்கு சேர்ந்தேன். அவன் ஆண்கள் மற்றும் பெண்களுக்கு தேவையான துணிகளை ஆர்டரின் பேரில் கஸ்டமர்க்கு தயார் செய்து கொடுத்துக்கொண்டு இருந்தான். நானும் அவனிடம் இருந்து தொழில் கற்றுக்கொண்டு இருந்தேன். கஸ்டமர்கள் அனைவரும் அவனிடம் டீல் பண்ணுவதை விட என்னிடம் தான் அதிகம் டீல் பண்ணினார்கள்.
இதனால் எனக்கும் அவனுக்கும் கொஞ்சம் மனக்கசப்பு வர ஆரம்பித்தது. இரண்டு வருடங்களுக்கு பிறகு நான் அவனிடம் இருந்து வெளியில் வந்து தனியாக தொழில் தொடங்கினேன். அந்தசமயம் என் சொந்த அண்ணனுக்கு கல்யாணம் நடத்தினோம். நான் தொழில் தொடங்கி ஆறு மாதங்களுக்கு பிறகு என் நண்பன் மூலமாக ஒரு பெரிய கம்பனியின் டீல் கிடைத்தது. அந்த கம்பனியின் முதலாளி என்னை சந்திக்கவேண்டும் என்று சொன்னார்கள். சரி என்று நானும் என் நண்பனும் சென்றோம். அந்த கம்பனியின் முதலாளி ஒரு பெண். அவள் பெயர் துர்கா. நானும் அவனும் அவள் வருவதற்க்காக காத்திருந்தோம். அவள் ஜீன்ஸ்ம் பனியனும் மிகவும் டயிட்டாக அணிந்துகொண்டு நடந்துவந்தால். நான் அவளை பார்த்து செம கட்டை என்று என் நண்பனிடம் சொன்னேன்.
அவன் சும்மா இருடா இந்த அம்மா கொஞ்சம் திமிரு பிடித்தது ஆண்களை பார்த்தால் கொஞ்சம் பிடிக்காது. இவள் புருஷன் இறந்த பின்பு இவள் தான் இந்த முழு கம்பெனியும் நடத்துகிறாள். வாயை வைத்துக்கொண்டு சும்மா இரு என்றான். நானும் சரி என்று சொன்னேன் ஒரு பத்துநிமிடங்களுக்கு பிறகு எங்களை அழைத்து தொழில் சம்பந்தமாக முழு விவரங்களையும் கேட்டு விட்டு எங்கள் டீலை ஓகே என்று சொல்லி ஒப்பந்தத்தில் கையொப்பமிட்டால். நானும் கையெழுத்து போட்டுகொண்டு கிளம்பினேன். (துர்காவை பற்றி சொல்லவேண்டுமானால் ஐந்து அடி இருப்பாள். முப்பத்தைந்து வயது இருக்கும். அவள் மொலைகள் இரண்டும் செங்குத்தாக இருக்கும். வசதிப்படைத்தவள் என்பதால் எல்லோரிடமும் கொஞ்சம் திமிர்கா தான் பேசுவாள். பேசவேண்டிய விசயங்களை மட்டும் தான் பேசுவாள்.