Adultery அம்மாவுக்கு அபிஷேகம்

[cutepavi]

ஹாய் மச்சான்ஸ் நான் பவித்ரா. இப்போ எனக்கு வயசு 30.

 

இதுவரைக்கும் என்னோட வாழ்க்கையில நடந்த சம்பவங்கள, ஒரு தொடர்கதையா அத்தியாயம் அத்தியாயமா சொல்றேன். அதுல முதல் அத்தியாயம்தான் இந்த “அம்மாவுக்கு அபிஷேகம்”.

 

இந்த அத்தியாயத்துல நடந்த சம்பவங்கள் எல்லாம் என்னோட 17-18 வயசுல நடந்துச்சு.

 

இந்த அத்தியாயத்தோட முக்கிய கதாநாயகியே என் அம்மாதான். அதனால முதல்ல அவங்கள பத்திதான சொல்லனும். சொல்றேன் கேளுங்க மச்சான்ஸ்.

 

என்னோட அம்மா பேரு கிருஷ்ணவேணி. எல்லாரும் வேணின்னு சொல்லுவாங்க.

 

என் அம்மா மாநிறத்துக்கும் கொஞ்சம் கூடுதலான கலர். பாக்க ரொம்ப அம்சமா இருப்பாங்க. என் அம்மா அப்போவோட கல்யாணபோட்டோவை பாக்கும்போது, என் அம்மா ரொம்ப ஒல்லியா இருந்தாலும், ரொம்ப அழகா இருப்பாங்க.

 

என் அம்மாவுக்கு கல்யாணம் ஆகும்போது அவங்களுக்கு 18 வயசுதான். ஆனா என் அப்பா என் அம்மாவைவிட 10 வயசு அதிகம். என் அம்மாவோட அத்தை மகன்தான் என் அப்பா. கட்டிக்கிற முறைங்கிறதால, என் அம்மாவுக்கு 18 வயசானதும் கல்யாணம் கட்டி வச்சிட்டாங்க.

 

என்னடா இதுன்னு நினைக்கிறீங்களா? கிராமத்துல எல்லாம் அப்படித்தான். அதுவும் 90கள் காலகட்டத்துல இதெல்லாம் சகஜம்.

 

என்னோட அப்பா ஒரு லாரி டிரைவர். பாக்க நல்லா வாட்ட சாட்டமா இருப்பாரு. என்னோட சின்ன வயசுல அவரு தனியார் பஸ் டிரைவரா இருந்தாரு. அப்பறம் சம்பளம் பத்தலைன்னு சொல்லிட்டு, லோக்கல்ல லாரி ஓட்டிக்கிட்டு இருந்தாரு. தினமும் இல்ல ஒருநாள் விட்டு ஒருநாள் வீட்டுக்கு வந்துடுவாரு.

 

ஆனா எனக்கு 7-8 வயசு இருக்கும்போது, லாங் டிரைவிங்க்கு ஆள் இல்லைன்னு சொல்லிட்டு ஒரு கம்பெனியில வேலைக்கு சேர்ந்தாரு. அதுக்கப்புறம் அவரு வேலைக்கு போனா திரும்ப வர 7-10 நாள் ஆகும்.

 

அதனால பெரும்பாலான நேரத்துல நானும் என் அம்மாவும்தான் வீட்டுல இருப்போம்.

 

அப்போ எனக்கு வயசு 10. நாங்க ஒரு குக்கிராமத்துல இருந்தோம். என்னோட பத்து வயசுல எங்க கிராமத்துல மொத்தம் 100 வீடுதான் இருக்கும். ஏதாவது அத்தியாவசிய பொருள் வாங்கிற இருந்தாலும் 3 கி.மீ போகனும். குறிப்பிட்ட நேரத்துக்குத்தான் பஸ் வரும். அப்படி பஸ் ஏறப்போனாகூட 3 கி.மீ நடந்துபோய்தான் பஸ் ஏறனும்.

 

அதுவும் இருட்டிருச்சுன்னா பொண்ணுங்க யாரும் தனியா போக மாட்டாங்க. காரணம் சில இடங்கள்ல ரெண்டு பக்கமும் தென்னை மரமும் வாழைத் தோப்பும் இருக்கும். அந்த இடத்துல ஒரு கார் மட்டுமே போற அளவு உள்ள கரடுமுரடான ஜல்லிக்கல் ரோட்டுல யாரு போவா சொல்லுங்க.

 

இத்தனை கஷ்டத்தையும் தான்டி அந்த கிராமத்துல நாங்க ஏன் இருந்தோம்ன்னா, என் அம்மாதான் காரணம். அவங்க சின்ன வயசுல இருந்தே இதுமாதிரி கிராமத்துல வாழ்ந்து பழக்கப்பட்டவங்க. அப்புறம், அந்த கிராமத்துல எங்களுக்கு சொந்தமா ரெண்டு ஏக்கர் நிலம் இருந்துச்சு. அதனால என் அம்மா தன்னோட வாழ்க்கை முழுசும் அந்த கிராமத்துலயே கழிக்கனும்ன்னு இருந்தாங்க.

 

அவங்களுக்கு இயற்கையோட ஒட்டி வாழ ரொம்ப பிடிக்கும். சொல்லப்போனா நான் பிறந்ததுக்கு அப்புறம்தான் வீட்டுக்கு கரண்ட் கனெக்சனே வாங்கியிருக்காங்க.

 

என் அம்மா அப்பா முதலிரவுகூட மண்ணெண்னெய் விளக்கு வெளிச்சத்துலதான் நடந்துச்சாம். (அட முதலிரவுக்கு எதுக்குங்க வெளிச்சம்? எந்த விளக்கா இருந்தாலும், அணைச்சுட்டுதான அணைச்சுப்பாங்க)

 

என் அப்பா ஒரு பைக் வச்சிருந்தார். வேலைக்கு போகும்போது பஸ்ஸை எதிர்பார்க்க முடியாதுன்னு வண்டியை அவர் எடுத்துக்கிட்டு போயிருவார். அதனால என் அம்மா எங்க போனாலும் நடந்துதான் போவாங்க.

 

எல்லா பொண்ணுக்கும் 30 வயசுல உடம்பு சதைபோடும். அதுமாதிரிதான் என் அம்மாவுக்கும். ஆனா என் அம்மாவோ வீட்டுல மாவு அரைக்க ஆட்டுக்கல், மசாலா அரைக்க அம்மிக்கல்ன்னு எல்லா வேலையும் தனி ஒரு ஆளா செய்றதுதால, உடம்புல எக்ஸ்ட்ரா சதை கொஞ்சமும் இல்லாம சிக்குன்னு ஒரு நாட்டுக்கட்டை மாதிரி ஆயிட்டாங்க.

 

என் அம்மாவுக்கு தெய்வ பக்தி ரொம்ப ஜாஸ்தி. அதனால வெள்ளி செவ்வாய் வீட்டை மொழுகி, சாம்பிராணி போட்டு வீட்டை தெய்வீகமா வச்சிருப்பாங்க. அவங்க நெத்தியிலயும், வகிட்டிலும் குங்குமம் வத்தாம இருக்கும்.

 

தெய்வ பக்தி மட்டும் இல்ல. அவங்க சரியான பதிவிரதை. அவங்க உடம்புல முகத்தையும், கால் பாதத்தையும் தவிர வேற எந்த பாகத்தையும் பாக்க முடியாது. அவங்களோட முட்டிநிக்கும் மாராப்புக்குள்ள, அவங்க முலை சைஸ் என்னன்னு கண்டுபிடிக்கிறது ரொம்ப கஷ்டம்.

 

இப்படிப்பட்ட என் அம்மாவுக்கு நான் ஒரே பொண்ணுதான். என் அப்பாவை நினைச்சா இப்பகூட எனக்கு கோபம் வரும். அழகுலயும் சரி, அடக்கத்துலயும் சரி, என் அம்மா First Class. இந்த மாதிரி பொண்டாட்டி மட்டும் இப்ப ஒருத்தனுக்கு கிடைச்சிருந்தா, தங்க தட்டுல வச்சி தாங்கிருப்பான். என்னதான் வருமானம், பொருளாதாரம் அது இதுன்னு இருந்தாலும், வருசத்துக்கு ஒன்னுன்னு 10 குட்டி போட வச்சிருப்பான். ஆனா என் அப்பா இந்த விஷயத்துல சுத்த வேஸ்ட்.

 

இதுல என் அப்பாவை மட்டும் தப்பு சொல்ல முடியாது. என் அம்மாவும் காரணம்.

 

நான் முன்ன சொன்ன மாதிரி, என் அம்மாவுக்கு தெய்வ பக்தி ஜாஸ்தி. அதனால வீட்டுல ஏதாவது விரதம் அது இதுன்னு சொல்லிக்கிட்டே இருப்பாங்க.

 

எனக்கு நல்லா ஞாபகம் இருக்கு. அப்போ எனக்கு ஒரு 8 வயசு இருக்கும். நான் வெளிய விளையாட போயிருந்தேன். விளையாடிட்டு இருக்கும்போது அப்பா பைக்ல போறதைப் பாத்தேன். உடனே அப்பா வந்துட்டாங்கன்னு, விளையாட்டை பாதியில விட்டுட்டு வீட்டுக்கு போனேன்.

 

நான் அப்பாவுக்கு சர்ப்ரைஸ் கொடுக்கலாம்ன்னு வீட்டுக்குள்ள சத்தமில்லாம போக, சமையலறையில என் அம்மாவும், அப்பாவும் ஏதோ சத்தம் போட்டுக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு.

 

என் அம்மா “ஐயோ சொன்னா கேளுங்க. என்ன இது பகல் நேரத்துல இப்படி இம்சை பன்னிக்கிட்டு? பொண்ணு வந்துடபோறா..”ன்னு சொன்னாங்க.

 

என் அப்பா “இதையே சொல்லுடி.. ராத்திரி பொண்ணு தூங்குறான்னு சொல்ற, பகல்ல இப்படி சொல்ற? மத்த நாள் விரதம் அதுஇதுன்னு சொல்ற..”ன்னு என் அப்பா கத்தினாரு.

 

என் அம்மா “அன்னைக்கு ஒருதடவை நடந்ததை மறந்துட்டிங்களா?”ன்னு சொல்ல, எனக்கு அது என்னன்னு புரியலை.

 

அது என்னன்னு எனக்கு இருபது வயசு இருக்கும்போதுதான் என் அம்மா சொன்னாங்க.

 

அதாவது அப்போ எனக்கு 5 வயசு. எங்க கிராமத்து வீட்டுல படுக்க பெட்ரூம்ன்னு தனியா இருக்காது. கூடத்துலதான் படுத்துக்கனும். அப்படித்தான் ஒருநாள், நான் தூங்கினதும், என் அப்பா வீட்டுல எரிஞ்சிக்கிட்டு இருந்த விடிவிளக்கையும் அணைச்சிட்டு, என் அம்மாவை ஓத்துக்கிட்டு இருந்திருக்கார்.

 

அவரோட அடி தாங்க முடியாம என் அம்மா “ஆஆஆ ஐயோ வலிக்குதுங்க.. அம்மா.. அம்மா.. மெல்லமா அடிங்க..”ன்னு கத்திருக்காங்க.

 

அவங்க கத்துன சத்தம் கேட்டு நான் முழுச்சிக்கிட்டேன். அதும் என் அம்மா ஐயோ அம்மா அடிக்காதிங்கன்னு கத்துறதைப் பாத்து, என் அப்பா அம்மா அடிக்கத்தான் (அந்த அடின்னு எனக்கு அப்போ தெரியாதுங்க) செய்றாருன்னு நினைச்சு அம்மா அம்மான்னு அழ ஆரம்பிச்சிட்டேனாம். அதுவும், விடிவிளக்கை அணைச்சதால இருட்டுல நான் பயந்து, எனக்கு மறுநாள் காய்ச்சலே வந்துடுச்சாம்.

 

இதைத்தான் என் அம்மா சொல்லிருக்காங்க.

 

இப்போ மறுபடியும் கதைக்குள்ள போவோம்.

 

இப்படி என் அம்மாவுக்கு அடிச்சு ஓக்க ஒரு புருசன் இருந்தாலும், அவங்க என் அப்பாவுக்கு முழுசா ஒத்துழைக்கல. என் அப்பாவும் ரொம்ப ரோசக்காரராம். என் அம்மா இப்படி சொல்லிட்டா, என் அம்மா மனசு இறங்கிவந்து, அவளே குத்துங்கன்னு புடவையை தூக்குற வரைக்கும், அவளை தொட மாட்டாராம்.

 

இவங்களோட ஈகோ சண்டையிலதான் நான் தம்பி தங்கச்சி யாருமில்லாம, ஒரே பொண்ணா வந்து பொறந்துட்டேன்.

 

அதுமட்டுமில்ல, இந்த ஈகோதான் என் அம்மா வாழ்க்கையில ஒரு பெரிய இடியை தூக்கி போட்டுச்சு.

 

அப்போ எனக்கு 15 வயசு.

 

நான் முன்ன சொன்ன மாதிரி, என் அப்பா லாங் டிரைவிங் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தாரு. அதனால மாசத்துல நாலு இல்ல அஞ்சு நாள்தான் வீட்டுல இருப்பாரு. மத்த நேரம் எல்லாம் வெளியிலதான்.

 

என் அம்மாவும், எனக்காகவும் என் மகளுக்காகவும்தான் என் புருசன் இப்படி கஷ்டப்படுறாருன்னு நினைச்சு உருகிக்கிட்டு இருக்க, ஆனா நடந்ததே வேற.

 

ஒருநாள் எங்க பாட்டி வந்து “ஐயோ வேணி நீ மோசம் போயிட்டியேம்மா..”ன்னு வந்து கூடத்துல உட்கார்ந்து அழுதாங்க.

 

என்னன்னு கேட்கும்போதுதான் தெரிஞ்சுது, என் அப்பா டவுனுல எங்களுக்கே தெரியாம ஒருத்தியோட குடும்பம் நடத்திக்கிட்டு இருந்திருக்காருன்னு. இந்த விஷயம் என் எங்க சொந்தக்காரர் ஒருத்தர் மூலமா பாட்டிக்கு தெரியவந்து, பாட்டி எங்ககிட்ட சொன்னாங்க.

 

இப்படியொரு விஷயம் என் அம்மாவுக்கு தெரிஞ்சதும் ரொம்ப உடஞ்சு போய்ட்டாங்க.

 

என் அப்பா வீட்டுக்கு வந்ததும் அவருகிட்ட சண்டை போட்டாங்க.

 

“என்கிட்ட இல்லாத எதை அவகிட்ட கண்டீங்க?”ன்னு என் அம்மா கேட்டாங்க.

 

அதுக்கு என் அப்பா “நீ எல்லாத்தையும் மூடி வச்சிக்கிற? என்னைக்காவது என் ஆசையை நிறைவேத்திருக்கியா?”ன்னு சொன்ன வார்த்தை இன்னும் என் காதுல ஒலிச்சிக்கிட்டே இருக்கு.

 

(அதனால ஒன்னு சொல்றேன் பெண்களே. நம்ம புருசங்கள நாமதான் பத்திரமா பாத்துக்கனும். தண்டை காட்டி சப்ப சொல்லும்போது நாம பிகு பன்னுனா, வேற ஒருத்தி சப்பி கொத்திக்கிட்டு போயிருவா.)

 

அதுக்கப்புறம் பிரச்சனை பெரிசாச்சு. அது கிராமம்கிறதால, ஊர் பஞ்சாயத்து பெரிய மனுசங்க வந்து “ஏம்ப்பா, உன் பொண்டாட்டி எவ்வளவு நல்லவ. அதுமட்டுமில்லாம ஒத்த பொட்ட பிள்ளைய பெத்து வச்சிக்கிட்டு என்ன இதெல்லாம். மரியாதையா அவள விட்டுட்டு இவகூட வாழு..”ன்னு சொன்னாங்க.

 

ஆனா என் அப்பா “அவளை ரெண்டாந்தாரமா கட்டிக்கிட்டேன். எனக்கு மொத பொண்டாட்டி இருக்கிறது அவளுக்கும் தெரியும். அவளுக்கு ஓ.கே. என் மனைவி வேணிக்கு ஓ.கேன்னா நான் ரெண்டு பேர் கூடவும் வாழ தயார்..”ன்னு சொன்னாரு.

 

வயசுக்கு வந்த ஒரு பொண்ணு இருக்கும்போது, இந்த பிரச்சனையால குடும்ப மானம் போயிற கூடாதுன்னு என் அம்மாவும் அதுக்கு சம்மதிச்சா. அதுக்கப்புறம், மாசத்துக்கு ஒருதடவை என் அப்பா வீட்டுக்கு வந்து எங்களை பாத்துட்டு செலவுக்கு பணம் தந்துட்டு போவார்.

 

ஆனா அதுக்கப்புறம், அவரு என் அம்மாவை தொடவே இல்லை.

 

என் அம்மா தினமும் சாமி படத்துக்கு முன்னாடி நின்னு அழுவாங்க. இப்படியே பல மாசங்கள் ஓடுச்சு.

 

அப்போ எனக்கு வயசு 17. நான் +2 படிச்சிக்கிட்டு இருந்தேன். அப்போ என் அம்மாவுக்கு வயசு 36.

 

அந்த வயசுல எனக்கு காமத்தை பத்தின விஷயம் நிறையவே தெரியும். (இதப்பத்தி அடுத்து வர அத்தியாயங்கள்ல சொல்றேன்) அதனால அந்த 36 வயசுல என் அம்மா படுற கஷ்டத்தை என்னால புரிஞ்சுக்க முடிஞ்சுது.

 

வருசக்கணக்கா தண்ணி பாயாத காடா இருக்கிறதால, என் அம்மா ராத்திரி படுக்கப்போகும்போது ஜில்லுன்னு பச்சத் தண்ணியில குளிச்சிட்டு வந்துதான் படுப்பா. சில நாள் நடுங்கிற குளிர்லயும் அவ பச்சத்தண்ணியில குளிக்கிறதை பாக்கும்போது எனக்கு வேதனையா இருக்கும்.

 

அந்த வயசுல, என் அம்மாவை பல கண்கள் தப்பா பாக்குறதை என்னால புரிஞ்சுக்க முடிஞ்சுது. ஆனா இன்னுமும் என் அம்மா அவளோட பதிவிரத தன்மையில இருந்து மாறவே இல்லை.

 

என் அப்பா விட்டுட்டு போனதுல இருந்து என் அம்மா தினமும் கோவிலுக்கு போவாங்க.

 

அங்க யாராவது இந்த பரிகாரம் பன்னு உன் புருசன் வந்துடுவான், அந்த விரதம் இரு உன் புருசன் கிடைச்சிருவான்னு சொன்னா, உடனே அதை கடைபிடிப்பாங்க.

 

அப்படித்தான் ஒருநாள் எங்க ஊருல இருந்து பக்கத்து ஊருக்கு போற வழியில ஒரு காட்டுப்பகுதியில ஒரு சின்ன கோவில் இருக்கு, அங்க போய் வேண்டிக்கிட்டா உன் புருசன் கிடைச்சிருவான்னு சொன்னாங்க.

 

ஆனா அந்த கோவில் பத்தி எங்களுக்கு ஏற்கனவே தெரியும். அந்த கோவில் நாம கும்பிடுறமாதிரி முருகனோ, சிவனோ, விநாயகரோ, மாரியம்மனோ இல்ல. ஏதோ அந்த காலத்துல வாழ்ந்த ஒரு மந்தீரீக சக்தி படச்ச ஒருத்தருக்கு பல மாந்தீரீகர்கள் சேர்ந்து கட்டின கோவிலாம்.

 

அந்த கோவில் பத்தி பல கதைகள் சொல்லுவாங்க. அதைக் கேட்கவே ரொம்ப திரில்லிங்கா இருக்கும். அதுமட்டுமில்ல அங்க போகவே ரொம்ப பயமா இருக்கும்.

 

ஆனா, செய்வினை, ஏவல், பில்லி, சூனியம் இதெல்லாம் அந்த கோவிலுக்கு போய்ட்டு வந்தா சரியாகும்ன்னு எங்க கிராமத்துல நம்புவாங்க. அதனால வெள்ளிக்கிழமை மட்டும் அந்த கோவிலுக்கு போவாங்க.

 

ஒரு வெள்ளிக்கிழமை அரசு விடுமுறை காரணமா எனக்கு ஸ்கூல் லீவு. அதனால நானும் என் அம்மாவும் அந்த கோவிலுக்கு போனோம்.

 

அந்த கோவில் நான் முன்ன சொன்ன மாதிரி ஆள் நடமாட்டமே அதிகம் இல்லாத ஒரு காட்டுப்பகுதியில இருந்துச்சு. மாட்டு வண்டி போற அளவே பாதை இருக்கிற ஒரு மண் பாதையில ஒரு 2 கி.மீ நடந்துபோனா அந்த கோவிலுக்கு போகலாம்.

 

எனக்கு அங்க போகும்போதே ஒருமாதிரி திகிலா இருந்துச்சு. ஆனா பகல் நேரம்கிறதால சில பேர் கோவிலுக்கு வந்து போய்க்கிட்டுதான் இருந்தாங்க. அதனால நானும் என் அம்மாவும் தைரியமா அந்த கோவிலுக்கு போய் சாமி கும்பிட்டோம்.

 

அந்த கோவிலுக்கு பூசாரியா மேட்டுக்குடி படத்துல வர சாமியார் மாதிரி ஒரு ஆள் இருந்தாரு. கருப்பு வேட்டி கட்டிக்கிட்டு, கழுத்துல விதவிதமா மாலை போட்டுக்கிட்டு பாக்கவே பயங்கரமா இருந்தாரு. ஆனா நல்லா பேசுனாரு.

 

அவரு என் அம்மாகிட்ட “உங்கள இப்பத்தான் நான் பாக்குறேன்.. நீங்க எந்த ஊரு?”ன்னு கேட்டாரு.

 

என் அம்மா எங்க கிராமத்தை பத்தி சொன்னாங்க. அப்புறம் அவரு “ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமை இங்க வந்து சாமி கும்பிட்டு போங்க. நல்லதே நடக்கும்..”ன்னு சொன்னாரு.

 

அதனால ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் என் அம்மா அந்த கோவிலுக்கு போக ஆரம்பிச்சாங்க. நான் ஸ்கூலுக்கு போயிடுவேன். அதனால என் அம்மா மட்டும் அந்த கோவிலுக்கு போயிட்டு வர ஆரம்பிச்சாங்க.

 

தொடரும்.