13-08-2023, 08:01 AM
(This post was last modified: 23-11-2023, 04:19 PM by monor. Edited 1 time in total. Edited 1 time in total.)
என் எண்ணம் முழுவதும் என் மகள் மீது தான் இருந்தது. அவள் ஸ்டலும், அவள் உடலமைப்பும், அவள் புன்னகையும், அவள் வாளிப்பான அங்கங்களும் என்னை தொல்லை செய்து கொண்டே இருந்தன.
என் மனைவி வேறு சில சொந்தக்காரர்களுடன் பேச சென்றுவிட்டாள். நானும் பிறரை சந்தித்து உரையாடிக் கொண்டு இருந்தேன்.
திடீர் என்று என் பின்னால் இருந்து “எப்போ வந்தீங்கப்பா” என்று குரல் கேட்டு திரும்ப,….. என் மகள் ஒரு ஊதா நிற பட்டு புடவையில் தங்க நகைகள் அணிந்து, தங்க நகைக் கடை மாடல் போல நின்றிருந்தாள்.
அவளை சேலையில் பார்த்ததும் என்ன ஒரு அழகு என்று என் மனதில் தோன்றியது.
மறைந்தும் மறையாமல், தெரிந்தும் தெரியாமல் சேலையில் அவள் அங்கங்கள் என் கண்களுக்கு விருந்தாகின. அவளை பார்த்தால் யாரும் ஒரு குழந்தைக்கு அம்மா என்று சொல்ல மாட்டார்கள். எந்த காலேஜ்மா படிக்கிறே?’ என்று தான் கேட்பார்கள்.
இப்படி நான் நினைத்துக்கொண்டிருந்த போது, என்னிடம் வந்து ,“அம்மா எங்கேப்பா?” என்று கேட்க, “அங்கே இருக்கிறாள்.” என்று என் மனைவி பேசிக்கொண்டிருந்த இடத்தை காண்பித்து, .கோட்டு சூட் போட்டு இருந்த என் பேரனை கையில் தூக்கி கொண்டு நான் முன்னால் நடக்க, அவளும் என்னைத் தொடர்ந்து நடந்து வந்தாள்.
செல்லும் வழியில் அவளது உறவினர் சிலர் “எப்போடி வந்தே?!! இப்படி ஸ்லிம்மா வெயிட் கொறச்சிட்டா ?!!” என்று கேட்க இவளும் சிரித்துக் கொண்டே வந்தாள்.
நடுவில் இன்னொரு பெண் வந்து “ஏய் உனக்கா கல்யாணம் உன் கொழுந்தனுக்கு தானே?!!” என்று இவளை வம்பு இழுக்க, இவளும் “போடி அழகா இருந்தா உனக்கு புடிக்காதே ” என்று சொல்லி புன்னகைத்து பெருமை பட்டு கொண்டாள்.
நடந்து போய் என் மனைவியிடம் சென்றேன். அங்கு இருந்த கூட்டம் என்னை “வாங்க!! “ என்று அழைத்து நலம் விசாரித்தது.
என் மகளைப் பார்த்த உடன் என் மனைவி “சாரீ சூப்பர்டா!! அழகாவும் கட்டி இருக்கே” என்று சொன்னாள்.
உடனே என் மகள், “அதுக்குன்னே ஆள் வச்சி கட்டினேன்ம்மா" என்றாள்.
இதை கேட்டதும் 'அட என்னடா இவளே கட்டலையா ' ஒரு மனவருத்தம் எனக்கு உண்டானது . இருப்பினும் அவளை அந்த சேலையில், அவள் வடிவழகை ரசித்து கொண்டுதான் இருந்தேன்.
பின்பு சிறிது நேரம் கழித்து “வாங்க அப்பா சீரை கொடுத்து விடலாம் என்று சொல்ல, “இந்தாம்மா” என்று நான் வைத்து இருந்த மொய் கவரை அவளிடம் தந்தேன்,
“அட நீங்க ஏன்ப்பா இதெல்லாம் தர்றீங்க நான் bracelet வாங்கி இருக்கேன் அதை நம்ம குடும்ப சார்பா கொடுத்திடலாம்.” என்று சொன்னாள்.
“இருந்தாலும் பரவாயில்லைமா இதையும் சேர்த்து கொடு” என்றேன்.
“சரிப்பா” என்று வாங்கி கொண்டதும், மூவரும் மண மேடை மீது ஏறி அதை கொடுக்கச் சென்றோம்.
மேடையில அதை கொடுக்கும் போது அவளது அம்மா “இந்த பக்கம் வாடி” என்று சொல்ல, அவள் உடனே “நான் ஏன் வாங்கற பக்கம் வரணும், நாங்க தானே கொடுக்கிறோம் என்று சொல்லி என் பக்கம் வந்து நின்றாள்.
உடனே அவளது சித்தி “பாத்தியா இது இப்பவே அம்மா வீட்டு பக்கம் பேசுது”ன்னு கிண்டல் செய்ய, “உண்மையா சொன்னா இப்படி சொல்றியே சித்தி” என்று சொல்ல அனைவரும் சிரித்தனர்.
எனக்கு ரொம்பவே பெருமையை இருந்தது அவள் செய்தது. பின்பு எங்களுடன் சேர்ந்து உணவு அருந்தினாள். என் மனைவி, அஸ்வின நான் கூட்டிட்டு போறேன். நாளைக்கு வரும்போது அழைத்து கொண்டு வரோம்”னு சொன்னாள். நான் திரும்பி “என்னடி நாளைக்கும் வரணுமான்னு கேட்க, “வாங்கலேன்ப்பா” என்று எல்லோரும் சேர்ந்து சொன்னார்கள்.
சரி என்று அன்று என் பேரனை அழைத்துக்கொண்டு கிளம்பினோம்.
அடுத்த நாள் காலை எழுந்து ரெடியாகி கல்யாணத்துக்கு சென்றோம்.
இன்று என் மகள் நீல நிற சேலையில் தலைநிறய மல்லிகை பூ வைத்து மலராத மொட்டு போல் கும்ம்ம்ம் என்று இருந்தாள்.
அந்த கோலத்தில் அவளை பார்த்ததுமே அவளை மல்லிகைப் பூவோடு அள்ளிச் அணைத்துக் கொள்ள ஆசை வந்தது. பேரனை அவளிடம் தந்து விட்டு நான் போய் இருக்கையில் அமர்தேன்.
கல்யாணம் முடிந்தது காலை உணவும் முடிந்தது. 10 மணி போல் ஆனாது. என் மகள் தனியே ஒரு நாற்காலியில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து போனை பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். அப்போது அவள் புடவை விலகித் தெரிந்த கெண்டைக்காலின் அழகும் அங்கே அணிந்திருந்த வெள்ளிக் கொலுசின் அழகும் என்னை மீண்டும் மீண்டும் அங்கே பார்க்கத் தோன்றியது.
சரி ஏதேனும் பேச்சு கொடுப்போம் என்று சென்று அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து, “அடுத்து என்னமா பிளான்?!!” என்றேன். அவள் சிரித்துகொன்டே ,“இரண்டு நாளில் வீட்டுக்கு வரேன்ப்பா . நம்ம வீட்ல இரண்டு வாரம் இருந்து விட்டு மார்ச் மாசக் கடைசியில் அமெரிக்கா போலாம்னு இருக்கேன்ப்பா.” என்று சொன்னாள்.
“சரி” என்று சொல்லி நானும் மனைவியும் வீட்டிற்கு சென்றோம்.
இரண்டு நாள் கழித்து அவளே பெட்டிகளை தூக்கிக்கொண்டு வீட்டிற்கு வந்துவிட்டாள்
இப்படி இருக்க...... அன்று வெள்ளிக்கிழமை. என் மகள் குளித்து முடித்து ஒரு பச்சை நிற புடவையில் வந்தாள். அந்த புடவையில் அவளது வளைவும் நெளிவும் ஆளை மயக்கியது. என்னை மறந்து வாய் பிளந்து ரசித்தேன்.
ஓழ் போடும் ஆசையில் ஓழ் போடுவதற்காக என் மனைவியை அழைத்தேன். அதற்கு அவள் “வீட்டில் மகளும் பேரனும் இருக்காங்க பேசாம போய் படுங்க” என்றாள்.
“அவங்க இருந்தா என்னடி நம்ம ரூம்ல தானே இருக்கோம்” என்றேன்
“நீங்க இஷ்டத்துக்கு செஞ்சிட்டு நாளைக்கு முட்டி வலி, இடுப்பு வலினு அவ முன்னாடி சொன்னா அவ என்ன நினைப்பா” என்று இழுத்தாள்.
நான் சற்று கோபமாகி “ஏன்டி அவ என்ன நெனச்சா நமக்கு என்னடி? நான் என்ன அவளையா கூப்பிட்டேன், உன்ன தானேடி கூப்பிட்டேன்” என்றேன்.
“அவளை அந்த மாதிரி கூப்பிட்டு அடிகிடி வாங்கிடாதீங்க. அசிங்கமாய்டும்” என்று சொல்லி போனில் மூழ்கினாள்.
எனக்கு இன்னும் கோவம் அதிகமாகி இரவு 11 மணிக்கு வெறுப்பில் வீட்டு மாடியில் சுற்றி வந்தேன்.
எங்கள் வீட்டில் எனது தினசரி வழக்கத்தை சொல்கிறேன் கேளுங்கள்.
நான் எப்பொழுதும் காலை 6 மணிக்குள் எழுந்துவிடுவேன்,
இது என் வாழ்நாள் பழக்கம். எழுந்ததும் பக்கத்தில் இருக்கும் பார்க்குக்கு சென்று குறைந்தது 1 மணி நேரமாவது நடப்பேன். வீடு திரும்ப 7.30 போல் ஆகும். பால் வந்து இருக்கும், எடுத்து பாலை காச்சி காஃபி போட்டு குடித்துவிடுவேன். என் மனைவி 8 மணிக்குமேல் எழுந்து வந்து அவள் காபி போட்டு குடிப்பாள்.
8-9.30 மணிக்குள் வேலையை பொறுத்து நான் குளித்துவிடுவேன். எனக்கு எப்போதும் 9 மணிக்குள் காலை உணவு வந்துவிட வேண்டும். வேலைக்கு செல்லும் சமயத்தில் 8-8.30 குள்ளேயே சாப்பிட்டு விடுவேன், அதே பழக்கம் மாற்ற முடியவில்லை. பிறகு 11 மணி அளவில் ஒரு க்ரீன் டி. மதியம் 1 -1.30 மணி அளவில் மதிய உணவு. மாலை 5 மணிக்குள் ஒரு டீ. இரவு 8 மணிக்குள் இரவு உணவு. அப்புறம் 11 மணி அளவில் படுத்து விடுவேன்.
சரி நடப்பதற்கு எதற்கு பார்க்? தெரு இருந்தால் போதுமே என்று நான் எங்கள் நகர் உள்ளேயே நடப்பேன்.
மேலும் என் மகள் வந்த பிறகு நான் நடந்து முடித்து வீட்டுக்கு செல்லும்போது வெளியே வாசல் தெளித்து கோலம் போட்டு பால் காச்சி வைத்திருப்பாள். நான் சென்றதும் எனக்கு காஃபி போட்டு தருவாள். என் மனைவிக்கும் காஃபி போட்டு அறைக்கு எடுத்துப்போய் தருவாள். எனக்கு காலை உணவும் மகள் தான் செய்து தருவாள். என் மனைவி எழுந்துருப்பதே 8.30-9 மணி போல் மாறியது. இப்படியே சில நாட்கள் ஓடின.
ஒரு நாள் மதியம் சுமார் 2.30 மணிக்கு மேல் கீர்த்தி இருந்த அறையில் ஏதோ முனகல் சத்தம் கேட்டது.
என் மனைவி வேறு ஒரு அறையில் மெத்தையில் படுத்து போனில் ஏதோ பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். என் பேரனும் என் மனைவியுடன் படுத்துக்கொண்டு ipadயில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
என்னால் அமைதியாக விடமுடியவில்லை. அந்த ரூமின் பின் பக்க ஜன்னலை முழுசா மூட முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். சரி என்னதான் செய்கிறாள் பார்க்கலாம் என்று வீட்டின் பின்புறம் சென்று அந்த ஜன்னல் வழியே மெதுவாய் பார்த்தேன்.
அறைக்குள் லைட் போடப்பட்டிருந்தது.
மேலே மஞ்சள் நிற சுடிதார் அணிந்து இருந்தாள். கீழே ஏதும் இல்லை. அந்த சுடியும் வயிறு வரை தூக்கி இருந்தது. மெத்தை மீது கால்களை விரித்த வாறு படுத்திருந்தாள். அவளது வலக்கையில் ஒரு கேரட் அவளது புண்டைக்குள் சென்று வந்தவாறு இருந்தது. இடது கையால் அவளது முலைகளை பிசைந்து கொண்டு இருக்க, அவள் கண்ணை மூடி காம சுகத்தை அனுபவித்து கொண்டு இருந்தாள். ஜன்னலில் கொசு வளை அடித்து இருந்ததால் அவளது அங்கங்கள் எனக்கு முழுமையாக தெரியவில்லை. இருப்பினும், அவள் செய்து கொண்டிருப்பது என்ன என்று நன்கு தெரிந்தது. என்னுள் இருந்த நல்லவன் செத்தே போய் விட்டான்.
என் மனைவி வேறு சில சொந்தக்காரர்களுடன் பேச சென்றுவிட்டாள். நானும் பிறரை சந்தித்து உரையாடிக் கொண்டு இருந்தேன்.
திடீர் என்று என் பின்னால் இருந்து “எப்போ வந்தீங்கப்பா” என்று குரல் கேட்டு திரும்ப,….. என் மகள் ஒரு ஊதா நிற பட்டு புடவையில் தங்க நகைகள் அணிந்து, தங்க நகைக் கடை மாடல் போல நின்றிருந்தாள்.
அவளை சேலையில் பார்த்ததும் என்ன ஒரு அழகு என்று என் மனதில் தோன்றியது.
மறைந்தும் மறையாமல், தெரிந்தும் தெரியாமல் சேலையில் அவள் அங்கங்கள் என் கண்களுக்கு விருந்தாகின. அவளை பார்த்தால் யாரும் ஒரு குழந்தைக்கு அம்மா என்று சொல்ல மாட்டார்கள். எந்த காலேஜ்மா படிக்கிறே?’ என்று தான் கேட்பார்கள்.
இப்படி நான் நினைத்துக்கொண்டிருந்த போது, என்னிடம் வந்து ,“அம்மா எங்கேப்பா?” என்று கேட்க, “அங்கே இருக்கிறாள்.” என்று என் மனைவி பேசிக்கொண்டிருந்த இடத்தை காண்பித்து, .கோட்டு சூட் போட்டு இருந்த என் பேரனை கையில் தூக்கி கொண்டு நான் முன்னால் நடக்க, அவளும் என்னைத் தொடர்ந்து நடந்து வந்தாள்.
செல்லும் வழியில் அவளது உறவினர் சிலர் “எப்போடி வந்தே?!! இப்படி ஸ்லிம்மா வெயிட் கொறச்சிட்டா ?!!” என்று கேட்க இவளும் சிரித்துக் கொண்டே வந்தாள்.
நடுவில் இன்னொரு பெண் வந்து “ஏய் உனக்கா கல்யாணம் உன் கொழுந்தனுக்கு தானே?!!” என்று இவளை வம்பு இழுக்க, இவளும் “போடி அழகா இருந்தா உனக்கு புடிக்காதே ” என்று சொல்லி புன்னகைத்து பெருமை பட்டு கொண்டாள்.
நடந்து போய் என் மனைவியிடம் சென்றேன். அங்கு இருந்த கூட்டம் என்னை “வாங்க!! “ என்று அழைத்து நலம் விசாரித்தது.
என் மகளைப் பார்த்த உடன் என் மனைவி “சாரீ சூப்பர்டா!! அழகாவும் கட்டி இருக்கே” என்று சொன்னாள்.
உடனே என் மகள், “அதுக்குன்னே ஆள் வச்சி கட்டினேன்ம்மா" என்றாள்.
இதை கேட்டதும் 'அட என்னடா இவளே கட்டலையா ' ஒரு மனவருத்தம் எனக்கு உண்டானது . இருப்பினும் அவளை அந்த சேலையில், அவள் வடிவழகை ரசித்து கொண்டுதான் இருந்தேன்.
பின்பு சிறிது நேரம் கழித்து “வாங்க அப்பா சீரை கொடுத்து விடலாம் என்று சொல்ல, “இந்தாம்மா” என்று நான் வைத்து இருந்த மொய் கவரை அவளிடம் தந்தேன்,
“அட நீங்க ஏன்ப்பா இதெல்லாம் தர்றீங்க நான் bracelet வாங்கி இருக்கேன் அதை நம்ம குடும்ப சார்பா கொடுத்திடலாம்.” என்று சொன்னாள்.
“இருந்தாலும் பரவாயில்லைமா இதையும் சேர்த்து கொடு” என்றேன்.
“சரிப்பா” என்று வாங்கி கொண்டதும், மூவரும் மண மேடை மீது ஏறி அதை கொடுக்கச் சென்றோம்.
மேடையில அதை கொடுக்கும் போது அவளது அம்மா “இந்த பக்கம் வாடி” என்று சொல்ல, அவள் உடனே “நான் ஏன் வாங்கற பக்கம் வரணும், நாங்க தானே கொடுக்கிறோம் என்று சொல்லி என் பக்கம் வந்து நின்றாள்.
உடனே அவளது சித்தி “பாத்தியா இது இப்பவே அம்மா வீட்டு பக்கம் பேசுது”ன்னு கிண்டல் செய்ய, “உண்மையா சொன்னா இப்படி சொல்றியே சித்தி” என்று சொல்ல அனைவரும் சிரித்தனர்.
எனக்கு ரொம்பவே பெருமையை இருந்தது அவள் செய்தது. பின்பு எங்களுடன் சேர்ந்து உணவு அருந்தினாள். என் மனைவி, அஸ்வின நான் கூட்டிட்டு போறேன். நாளைக்கு வரும்போது அழைத்து கொண்டு வரோம்”னு சொன்னாள். நான் திரும்பி “என்னடி நாளைக்கும் வரணுமான்னு கேட்க, “வாங்கலேன்ப்பா” என்று எல்லோரும் சேர்ந்து சொன்னார்கள்.
சரி என்று அன்று என் பேரனை அழைத்துக்கொண்டு கிளம்பினோம்.
அடுத்த நாள் காலை எழுந்து ரெடியாகி கல்யாணத்துக்கு சென்றோம்.
இன்று என் மகள் நீல நிற சேலையில் தலைநிறய மல்லிகை பூ வைத்து மலராத மொட்டு போல் கும்ம்ம்ம் என்று இருந்தாள்.
அந்த கோலத்தில் அவளை பார்த்ததுமே அவளை மல்லிகைப் பூவோடு அள்ளிச் அணைத்துக் கொள்ள ஆசை வந்தது. பேரனை அவளிடம் தந்து விட்டு நான் போய் இருக்கையில் அமர்தேன்.
கல்யாணம் முடிந்தது காலை உணவும் முடிந்தது. 10 மணி போல் ஆனாது. என் மகள் தனியே ஒரு நாற்காலியில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்து போனை பார்த்து கொண்டு இருந்தாள். அப்போது அவள் புடவை விலகித் தெரிந்த கெண்டைக்காலின் அழகும் அங்கே அணிந்திருந்த வெள்ளிக் கொலுசின் அழகும் என்னை மீண்டும் மீண்டும் அங்கே பார்க்கத் தோன்றியது.
சரி ஏதேனும் பேச்சு கொடுப்போம் என்று சென்று அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து, “அடுத்து என்னமா பிளான்?!!” என்றேன். அவள் சிரித்துகொன்டே ,“இரண்டு நாளில் வீட்டுக்கு வரேன்ப்பா . நம்ம வீட்ல இரண்டு வாரம் இருந்து விட்டு மார்ச் மாசக் கடைசியில் அமெரிக்கா போலாம்னு இருக்கேன்ப்பா.” என்று சொன்னாள்.
“சரி” என்று சொல்லி நானும் மனைவியும் வீட்டிற்கு சென்றோம்.
இரண்டு நாள் கழித்து அவளே பெட்டிகளை தூக்கிக்கொண்டு வீட்டிற்கு வந்துவிட்டாள்
இப்படி இருக்க...... அன்று வெள்ளிக்கிழமை. என் மகள் குளித்து முடித்து ஒரு பச்சை நிற புடவையில் வந்தாள். அந்த புடவையில் அவளது வளைவும் நெளிவும் ஆளை மயக்கியது. என்னை மறந்து வாய் பிளந்து ரசித்தேன்.
ஓழ் போடும் ஆசையில் ஓழ் போடுவதற்காக என் மனைவியை அழைத்தேன். அதற்கு அவள் “வீட்டில் மகளும் பேரனும் இருக்காங்க பேசாம போய் படுங்க” என்றாள்.
“அவங்க இருந்தா என்னடி நம்ம ரூம்ல தானே இருக்கோம்” என்றேன்
“நீங்க இஷ்டத்துக்கு செஞ்சிட்டு நாளைக்கு முட்டி வலி, இடுப்பு வலினு அவ முன்னாடி சொன்னா அவ என்ன நினைப்பா” என்று இழுத்தாள்.
நான் சற்று கோபமாகி “ஏன்டி அவ என்ன நெனச்சா நமக்கு என்னடி? நான் என்ன அவளையா கூப்பிட்டேன், உன்ன தானேடி கூப்பிட்டேன்” என்றேன்.
“அவளை அந்த மாதிரி கூப்பிட்டு அடிகிடி வாங்கிடாதீங்க. அசிங்கமாய்டும்” என்று சொல்லி போனில் மூழ்கினாள்.
எனக்கு இன்னும் கோவம் அதிகமாகி இரவு 11 மணிக்கு வெறுப்பில் வீட்டு மாடியில் சுற்றி வந்தேன்.
எங்கள் வீட்டில் எனது தினசரி வழக்கத்தை சொல்கிறேன் கேளுங்கள்.
நான் எப்பொழுதும் காலை 6 மணிக்குள் எழுந்துவிடுவேன்,
இது என் வாழ்நாள் பழக்கம். எழுந்ததும் பக்கத்தில் இருக்கும் பார்க்குக்கு சென்று குறைந்தது 1 மணி நேரமாவது நடப்பேன். வீடு திரும்ப 7.30 போல் ஆகும். பால் வந்து இருக்கும், எடுத்து பாலை காச்சி காஃபி போட்டு குடித்துவிடுவேன். என் மனைவி 8 மணிக்குமேல் எழுந்து வந்து அவள் காபி போட்டு குடிப்பாள்.
8-9.30 மணிக்குள் வேலையை பொறுத்து நான் குளித்துவிடுவேன். எனக்கு எப்போதும் 9 மணிக்குள் காலை உணவு வந்துவிட வேண்டும். வேலைக்கு செல்லும் சமயத்தில் 8-8.30 குள்ளேயே சாப்பிட்டு விடுவேன், அதே பழக்கம் மாற்ற முடியவில்லை. பிறகு 11 மணி அளவில் ஒரு க்ரீன் டி. மதியம் 1 -1.30 மணி அளவில் மதிய உணவு. மாலை 5 மணிக்குள் ஒரு டீ. இரவு 8 மணிக்குள் இரவு உணவு. அப்புறம் 11 மணி அளவில் படுத்து விடுவேன்.
சரி நடப்பதற்கு எதற்கு பார்க்? தெரு இருந்தால் போதுமே என்று நான் எங்கள் நகர் உள்ளேயே நடப்பேன்.
மேலும் என் மகள் வந்த பிறகு நான் நடந்து முடித்து வீட்டுக்கு செல்லும்போது வெளியே வாசல் தெளித்து கோலம் போட்டு பால் காச்சி வைத்திருப்பாள். நான் சென்றதும் எனக்கு காஃபி போட்டு தருவாள். என் மனைவிக்கும் காஃபி போட்டு அறைக்கு எடுத்துப்போய் தருவாள். எனக்கு காலை உணவும் மகள் தான் செய்து தருவாள். என் மனைவி எழுந்துருப்பதே 8.30-9 மணி போல் மாறியது. இப்படியே சில நாட்கள் ஓடின.
ஒரு நாள் மதியம் சுமார் 2.30 மணிக்கு மேல் கீர்த்தி இருந்த அறையில் ஏதோ முனகல் சத்தம் கேட்டது.
என் மனைவி வேறு ஒரு அறையில் மெத்தையில் படுத்து போனில் ஏதோ பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். என் பேரனும் என் மனைவியுடன் படுத்துக்கொண்டு ipadயில் ஏதோ பார்த்து கொண்டிருந்தான்.
என்னால் அமைதியாக விடமுடியவில்லை. அந்த ரூமின் பின் பக்க ஜன்னலை முழுசா மூட முடியாது என்று எனக்கு தெரியும். சரி என்னதான் செய்கிறாள் பார்க்கலாம் என்று வீட்டின் பின்புறம் சென்று அந்த ஜன்னல் வழியே மெதுவாய் பார்த்தேன்.
அறைக்குள் லைட் போடப்பட்டிருந்தது.
மேலே மஞ்சள் நிற சுடிதார் அணிந்து இருந்தாள். கீழே ஏதும் இல்லை. அந்த சுடியும் வயிறு வரை தூக்கி இருந்தது. மெத்தை மீது கால்களை விரித்த வாறு படுத்திருந்தாள். அவளது வலக்கையில் ஒரு கேரட் அவளது புண்டைக்குள் சென்று வந்தவாறு இருந்தது. இடது கையால் அவளது முலைகளை பிசைந்து கொண்டு இருக்க, அவள் கண்ணை மூடி காம சுகத்தை அனுபவித்து கொண்டு இருந்தாள். ஜன்னலில் கொசு வளை அடித்து இருந்ததால் அவளது அங்கங்கள் எனக்கு முழுமையாக தெரியவில்லை. இருப்பினும், அவள் செய்து கொண்டிருப்பது என்ன என்று நன்கு தெரிந்தது. என்னுள் இருந்த நல்லவன் செத்தே போய் விட்டான்.
![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)