10-08-2023, 06:08 PM
உள்ளே நுழைந்தவுடன் பிச்சைக்காரனை பிரியங்கா கவனித்தாள்.
அவன் மிகவும் கருப்பாக இருட்டாக இருந்தான், அவனது முகத்தில் நீர் குமிழிகள் போன்ற கொப்புளங்கள் சிதறிக்கிடந்தன.
ஒரு கை செயலிழந்தது.
உடைகள் கூட அழுக்காக இருந்தது.
வயதின் காரணமாக அந்த பிச்சைக்கார கிழவனின் முகம் சுருங்கி இருந்தது.
அவன் தலையில் ஒரு முடி கூட இல்லை. எல்லாம் கொட்டிவிட்டது.
அவன் காதுகளிலும், மார்பிலும் மற்றும் எல்லா இடங்களிலும் நரைத்த வெள்ளை முடிகளாக இருந்தது.
பலத்த காற்று அடித்தால் கீழே விழுந்து விடுவான் போல் இருந்தான்.
அவன் உடல் மிகவும் மெல்லியதாக இருந்தது.
இதையெல்லாம் வெளிச்சத்தில் பார்த்த பிரியங்காவுக்கு வாந்தி வருவது போல் இருந்தது.
இதையெல்லாம் அவள் தானே தாங்கிக் கொண்டாள். ஸ்டோர் ரூமுக்குச் சென்று பழைய டவலையும் பெட்ஷீட்டையும் கொண்டு வந்தாள்.
பிரியங்கா: தாத்தா நீ இந்த டவலை எடுத்துட்டு உன் துணிகளை கழட்டு.
இப்படி சொல்லிவிட்டு பிரியங்கா தன் அறைக்கு சென்று ப்ரெஷ் அப் ஆகி வெளியே வந்தாள்.
அவனுக்கு ஒரு தட்டில் உணவு கொண்டு வந்தாள்.
பிச்சைக்காரன் தன் ஆடைகளைக் களைந்து இப்போது ஒரு பக்கமாக மடித்து ஒரு டவல் அணிந்திருந்தான்.
பிரியங்கா தனது மூக்கை மூடிக்கொண்டு அந்த அழுக்கு துணிகளை தூக்கி எறிந்தாள்.
இன்று ஒரு நாள் மட்டும் நீ இந்த ஆடைகளை அணிந்துகொள், நாளை நான் உனக்கு புதிய ஆடைகளை கொண்டு வருகிறேன் என்று கூறிவிட்டு சென்றாள்.
இரவு 9 மணிக்கு அப்பாவிடம் இருந்து போன் வந்தது.
போன பிசினிஸ் ட்ரிப் இன்னும் முடியாத காரணத்தினால், அமெரிக்கா க்ளைன்ட்டை பார்க்க தாங்கள் அமெரிக்கா செல்வதாகவும், திரும்ப இந்தியா வர மூன்று நாட்கள் ஆகும் என்றும் பிரியங்கா அப்பா சொல்ல,
பிரியங்கா கலங்கி, பயந்து போனாள்.
வெளியே மழை பெய்வதால் இன்னும் பயந்து போனாள்.
இதற்கிடையில் அவளுக்கு பிச்சைக்காரனின் நினைவு வந்தது.
அவள் இப்போது நைட் பேண்ட் மற்றும் சட்டையில் இருந்தாள். உள்ளே எதுவும் அணியவில்லை.
ஏனெனில் இரவில் உள்ளாடைகள் அணியாமல் காற்று சுற்றுவதால் அந்தரங்க உறுப்புகளுக்கு அதிக சுகம் கிடைக்கும் என்று கூகுளில் படித்திருக்கிறாள். அதனால் இரவில் உள்ளாடை அணிவதை நிறுத்திவிட்டாள்.
அவசரமாக வெளியே வந்தவள் உள்ளே எதுவும் அணியவில்லை என்பதை மறந்து விட்டாள்.
அவள் பேண்ட் மற்றும் சட்டை மட்டுமே அணிந்திருந்தாள்.
அவள் கீழே வந்ததும், போர்வைக்குள் பிச்சைக்காரன் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தான்.
மீண்டும் மாடிக்குச் சென்று இன்னொரு பழைய போர்வையைக் கொண்டு வந்து பிச்சைக்காரனிடம் கொடுத்தாள்.
சலிப்புடன் கிழட்டு பிச்சைக்காரனிடம் பேச ஆரம்பித்தாள்.
பிரியங்கா: அங்கே தனியாக என்ன செய்கிறாய்? உன்னைக் கவனிக்க யாரும் இல்லையா?
பிச்சைக்காரன்: வருத்தத்துடன் சொன்னான் மகளே என்னை அழைத்துச் செல்ல யார் வருவார்கள்? நான் தனியாக இருக்கிறேன். கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு குடிசை இருக்கிறது, நான் அங்கு செல்வது வழக்கம்.
இதற்கிடையில் மழை பெய்ய ஆரம்பித்ததால் இங்கேயே மாட்டிக் கொண்டேன்.
அதனால் தளர்ந்து நடக்க முடியவில்லை.
பிரியங்கா: நீ மட்டும் எப்படி இருக்க முடியும்?
பிச்சைக்காரன்: எனக்கு 50 வயதாகும் போது என் மனைவி இறந்துவிட்டாள். அப்போது எனக்கு மாரடைப்பு ஏற்பட்டது. என் இரண்டு கால்களும் செயலிழந்தன. என் பிள்ளைகள் என்னை வீட்டை விட்டு துரத்திவிட்டார்கள். கடந்த இருபது வருடங்களாக பிச்சை எடுத்து வாழ்ந்து வருகிறேன். நீங்கள் இன்று எனக்கு சிகிச்சை அளிக்காமல் இருந்திருந்தால், நான் இறந்திருப்பேன்.
பிரியங்கா அவனுடைய கதையைக் கேட்டு வருத்தமடைந்து, என் அப்பாவும் அம்மாவும் வரும் வரை நீ இங்கேயே தங்கிக்க, எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை என்று அவனிடம் கூறினாள்.
மழை அதிகரிக்கத் தொடங்கியதால் வீட்டின் உள்ளே குளிர்ச்சியாக இருந்தது.
பிரியங்கா இரவு உணவு சாப்பிட்டாள்.
அவள் பிச்சைக்காரனிடம் கொடுத்தாள்.
பிரியங்கா சோபாவில் அமர்ந்து போனை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
பிச்சைக்காரன் குளிரில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தான், மழை பெய்வதால் குளிர் அதிகமாக இருந்தது, கிழவன் மிகவும் நடுங்குவதைக் கண்டு பயந்துபோன பிரியங்கா அவரிடம், தாத்தா, நீங்கள் நல்லா இருக்கிறீர்களா?
பிச்சைக்காரன்: நடுக்கம், இல்லை மகளே, எனக்கு உள்ளே மிகவும் குளிராக இருக்கிறது.
பிரியங்கா: ஆனால் நீங்கள் இரண்டு போர்வைகளில் இருக்கிறீர்கள்.
பிச்சைக்காரன்: ஆமாம் மகளே, மிகவும் குளிராக இருக்கிறது.
பிரியங்கா அவரை நெருங்க முயன்றாள், ஆனால் அவனது உடல் நாற்றத்தால் விலகி கொண்டாள்.
இருந்தாலும் தைரியம் வராமல் அருகில் சென்று பார்த்தாள். அவனது அழுக்கு உடல் மிகவும் குளிரில் நடுங்கியது.
என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கூகுளில் தேடிய பிரியங்கா, பதிலை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.
ஒரு உடல் குளிர்ச்சியாக இருந்தால் இன்னொரு உடலை கட்டிப்பிடித்து அருகில் கொண்டு வந்து பாதுகாக்கலாம் என்று பதில் வந்தது. இல்லையென்றால், உடனடியாக மருத்துவரிடம் அழைத்துச் செல்லுங்கள் என இருந்த்து.
பிரியங்கா ஆம்புலன்சை அழைத்தாள். வானிலை மோசமாக இருப்பதால் அங்கு வரமுடியாது ஆம்புலன்ஸ் மறுத்தனர். நீங்கள் முதலுதவி செய்து காப்பாற்றுங்கள் என்று பரிந்துரைத்தனர்.
பிரியங்காவிற்க்கு எதுவும் புரியவில்லை.
சிறிது நேரம் யோசித்து பிச்சைக்காரனைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று தீர்மானம் செய்தாள்.
முன்பு கூறியது போல், அவள் ஒரு வேலையை ஒருமுறை செய்ய நினைத்தால், அது முடியும் வரை அவள் அதை விடமாட்டாள். பிச்சைக்கார கிழவனின் உடல் துர்நாற்றம் வீசியதால் முகத்தை அருகில் கொண்டு செல்ல முடியவில்லை.
அதனால் ரூம் ப்ரெஷ்னரை கொண்டு வந்து தெளித்தாள்.
பிச்சைக்காரனை அப்படியே படுக்கச் சொன்னால் பிரியங்கா.
இப்போது பிரியங்கா மனதில் உறுதியான முடிவு ஒன்றை எடுத்தாள்.
-தொடரும்
அவன் மிகவும் கருப்பாக இருட்டாக இருந்தான், அவனது முகத்தில் நீர் குமிழிகள் போன்ற கொப்புளங்கள் சிதறிக்கிடந்தன.
ஒரு கை செயலிழந்தது.
உடைகள் கூட அழுக்காக இருந்தது.
வயதின் காரணமாக அந்த பிச்சைக்கார கிழவனின் முகம் சுருங்கி இருந்தது.
அவன் தலையில் ஒரு முடி கூட இல்லை. எல்லாம் கொட்டிவிட்டது.
அவன் காதுகளிலும், மார்பிலும் மற்றும் எல்லா இடங்களிலும் நரைத்த வெள்ளை முடிகளாக இருந்தது.
பலத்த காற்று அடித்தால் கீழே விழுந்து விடுவான் போல் இருந்தான்.
அவன் உடல் மிகவும் மெல்லியதாக இருந்தது.
இதையெல்லாம் வெளிச்சத்தில் பார்த்த பிரியங்காவுக்கு வாந்தி வருவது போல் இருந்தது.
இதையெல்லாம் அவள் தானே தாங்கிக் கொண்டாள். ஸ்டோர் ரூமுக்குச் சென்று பழைய டவலையும் பெட்ஷீட்டையும் கொண்டு வந்தாள்.
பிரியங்கா: தாத்தா நீ இந்த டவலை எடுத்துட்டு உன் துணிகளை கழட்டு.
இப்படி சொல்லிவிட்டு பிரியங்கா தன் அறைக்கு சென்று ப்ரெஷ் அப் ஆகி வெளியே வந்தாள்.
அவனுக்கு ஒரு தட்டில் உணவு கொண்டு வந்தாள்.
பிச்சைக்காரன் தன் ஆடைகளைக் களைந்து இப்போது ஒரு பக்கமாக மடித்து ஒரு டவல் அணிந்திருந்தான்.
பிரியங்கா தனது மூக்கை மூடிக்கொண்டு அந்த அழுக்கு துணிகளை தூக்கி எறிந்தாள்.
இன்று ஒரு நாள் மட்டும் நீ இந்த ஆடைகளை அணிந்துகொள், நாளை நான் உனக்கு புதிய ஆடைகளை கொண்டு வருகிறேன் என்று கூறிவிட்டு சென்றாள்.
இரவு 9 மணிக்கு அப்பாவிடம் இருந்து போன் வந்தது.
போன பிசினிஸ் ட்ரிப் இன்னும் முடியாத காரணத்தினால், அமெரிக்கா க்ளைன்ட்டை பார்க்க தாங்கள் அமெரிக்கா செல்வதாகவும், திரும்ப இந்தியா வர மூன்று நாட்கள் ஆகும் என்றும் பிரியங்கா அப்பா சொல்ல,
பிரியங்கா கலங்கி, பயந்து போனாள்.
வெளியே மழை பெய்வதால் இன்னும் பயந்து போனாள்.
இதற்கிடையில் அவளுக்கு பிச்சைக்காரனின் நினைவு வந்தது.
அவள் இப்போது நைட் பேண்ட் மற்றும் சட்டையில் இருந்தாள். உள்ளே எதுவும் அணியவில்லை.
ஏனெனில் இரவில் உள்ளாடைகள் அணியாமல் காற்று சுற்றுவதால் அந்தரங்க உறுப்புகளுக்கு அதிக சுகம் கிடைக்கும் என்று கூகுளில் படித்திருக்கிறாள். அதனால் இரவில் உள்ளாடை அணிவதை நிறுத்திவிட்டாள்.
அவசரமாக வெளியே வந்தவள் உள்ளே எதுவும் அணியவில்லை என்பதை மறந்து விட்டாள்.
அவள் பேண்ட் மற்றும் சட்டை மட்டுமே அணிந்திருந்தாள்.
அவள் கீழே வந்ததும், போர்வைக்குள் பிச்சைக்காரன் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தான்.
மீண்டும் மாடிக்குச் சென்று இன்னொரு பழைய போர்வையைக் கொண்டு வந்து பிச்சைக்காரனிடம் கொடுத்தாள்.
சலிப்புடன் கிழட்டு பிச்சைக்காரனிடம் பேச ஆரம்பித்தாள்.
பிரியங்கா: அங்கே தனியாக என்ன செய்கிறாய்? உன்னைக் கவனிக்க யாரும் இல்லையா?
பிச்சைக்காரன்: வருத்தத்துடன் சொன்னான் மகளே என்னை அழைத்துச் செல்ல யார் வருவார்கள்? நான் தனியாக இருக்கிறேன். கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு குடிசை இருக்கிறது, நான் அங்கு செல்வது வழக்கம்.
இதற்கிடையில் மழை பெய்ய ஆரம்பித்ததால் இங்கேயே மாட்டிக் கொண்டேன்.
அதனால் தளர்ந்து நடக்க முடியவில்லை.
பிரியங்கா: நீ மட்டும் எப்படி இருக்க முடியும்?
பிச்சைக்காரன்: எனக்கு 50 வயதாகும் போது என் மனைவி இறந்துவிட்டாள். அப்போது எனக்கு மாரடைப்பு ஏற்பட்டது. என் இரண்டு கால்களும் செயலிழந்தன. என் பிள்ளைகள் என்னை வீட்டை விட்டு துரத்திவிட்டார்கள். கடந்த இருபது வருடங்களாக பிச்சை எடுத்து வாழ்ந்து வருகிறேன். நீங்கள் இன்று எனக்கு சிகிச்சை அளிக்காமல் இருந்திருந்தால், நான் இறந்திருப்பேன்.
பிரியங்கா அவனுடைய கதையைக் கேட்டு வருத்தமடைந்து, என் அப்பாவும் அம்மாவும் வரும் வரை நீ இங்கேயே தங்கிக்க, எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லை என்று அவனிடம் கூறினாள்.
மழை அதிகரிக்கத் தொடங்கியதால் வீட்டின் உள்ளே குளிர்ச்சியாக இருந்தது.
பிரியங்கா இரவு உணவு சாப்பிட்டாள்.
அவள் பிச்சைக்காரனிடம் கொடுத்தாள்.
பிரியங்கா சோபாவில் அமர்ந்து போனை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
பிச்சைக்காரன் குளிரில் நடுங்கிக் கொண்டிருந்தான், மழை பெய்வதால் குளிர் அதிகமாக இருந்தது, கிழவன் மிகவும் நடுங்குவதைக் கண்டு பயந்துபோன பிரியங்கா அவரிடம், தாத்தா, நீங்கள் நல்லா இருக்கிறீர்களா?
பிச்சைக்காரன்: நடுக்கம், இல்லை மகளே, எனக்கு உள்ளே மிகவும் குளிராக இருக்கிறது.
பிரியங்கா: ஆனால் நீங்கள் இரண்டு போர்வைகளில் இருக்கிறீர்கள்.
பிச்சைக்காரன்: ஆமாம் மகளே, மிகவும் குளிராக இருக்கிறது.
பிரியங்கா அவரை நெருங்க முயன்றாள், ஆனால் அவனது உடல் நாற்றத்தால் விலகி கொண்டாள்.
இருந்தாலும் தைரியம் வராமல் அருகில் சென்று பார்த்தாள். அவனது அழுக்கு உடல் மிகவும் குளிரில் நடுங்கியது.
என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கூகுளில் தேடிய பிரியங்கா, பதிலை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.
ஒரு உடல் குளிர்ச்சியாக இருந்தால் இன்னொரு உடலை கட்டிப்பிடித்து அருகில் கொண்டு வந்து பாதுகாக்கலாம் என்று பதில் வந்தது. இல்லையென்றால், உடனடியாக மருத்துவரிடம் அழைத்துச் செல்லுங்கள் என இருந்த்து.
பிரியங்கா ஆம்புலன்சை அழைத்தாள். வானிலை மோசமாக இருப்பதால் அங்கு வரமுடியாது ஆம்புலன்ஸ் மறுத்தனர். நீங்கள் முதலுதவி செய்து காப்பாற்றுங்கள் என்று பரிந்துரைத்தனர்.
பிரியங்காவிற்க்கு எதுவும் புரியவில்லை.
சிறிது நேரம் யோசித்து பிச்சைக்காரனைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்று தீர்மானம் செய்தாள்.
முன்பு கூறியது போல், அவள் ஒரு வேலையை ஒருமுறை செய்ய நினைத்தால், அது முடியும் வரை அவள் அதை விடமாட்டாள். பிச்சைக்கார கிழவனின் உடல் துர்நாற்றம் வீசியதால் முகத்தை அருகில் கொண்டு செல்ல முடியவில்லை.
அதனால் ரூம் ப்ரெஷ்னரை கொண்டு வந்து தெளித்தாள்.
பிச்சைக்காரனை அப்படியே படுக்கச் சொன்னால் பிரியங்கா.
இப்போது பிரியங்கா மனதில் உறுதியான முடிவு ஒன்றை எடுத்தாள்.
-தொடரும்