Incest அவளுக்கென்ன அழகிய (மறு)முகம் (Completed)

[rainbowrajan2]

30


தேவியின் நிலைமை இன்னும் சிரமமானது. அவசரப்பட்டு முடிவெடுத்து விட்டோமோ என்று தோன்றியது.

இருவரையும் எப்படி பார்த்து கொள்வது என்று ராஜன் தலையை பிய்த்துக் கொண்டார். ஜானகி ஊரில் இருந்து வந்து கத்தினாள்.

" ஏன்டா எரும மாடே.. இப்படி பண்ணி வெச்சிருக்கே?.. ஆள் வளந்த மாறி அறிவு வளறலே.. எரும... எரும.. "

" அவர ஒன்னும் சொல்லாதீங்க" என்று ராணியும் தேவியும் சப்போர்டுக்கு வந்தார்கள்.

குடும்ப மானம் போகவேண்டாம் என்று ஜானகி ஒரு முடிவெடுத்தாள். ரெங்கம்மா இங்கு இல்லாமல் இருப்பது நல்லதாய் போனது.

" சரி ஆனது ஆயிடுச்சு.. இப்போ தேவி இங்க இருக்க வேண்டாம். நான் ஊருக்கு கூட்டிட்டு போறேன். யாருக்கும் தெரியாம அவ பிரசவம் ஆனதும் கூட்டிட்டு வரேன்.

" டாக்டர மாத்தவேண்டாம்.. அதுக்கு ஏதாவது ஏற்பாடு செய்யுங்க". தேவி ராஜனை நிம்மியிடம் பேச சொன்னாள்.

ராஜன் டாக்டர் நிம்மியிடம் பேசி அவரை மாதம் ஒரு முறை ஜானகி தங்கியிருக்கும் ஊருக்கு தேவியை பார்த்து பரிசோதிக்க அனுமதி வாங்கினார். போய் வரும் செலவை ராஜனே ஏற்றுக் கொண்டார்.

ஒருவழியாக எல்லாவற்றையும் அழகாக கையாண்டார் ராஜன். ராணி அவருக்கு துணை புரிந்தாள். மாலினியை சரி கட்டி, தாயும் மகளும் ஒரே நேரத்தில் பிரசவம் பார்த்து கொள்ள பிரசவத்திற்கு ஒரு மெடிக்கல் ரெசார்ட்டை ஏற்பாடு செய்து கொண்டாள்.

பரபரப்பாக சில மாதங்களில் நடந்ததை நினைத்து பார்க்க அவருக்கே மலைப்பாக இருந்தது. அவராலேயே நம்ப கஷ்டமாக இருந்தது. ஆனால் எது நடந்தாலும் அதை லாவகமாக ராணி கையாளுவதை பார்க்க அவருக்கு இன்னும் ஆச்சரியம் கூடியது.

****

பரபரப்பு அடங்கியதும் ஜானகி ஆரம்பித்தாள்.

" ஊருக்கு திரும்பி வந்ததும் தாத்தாவை பார்க்க போக சொன்னேன். ஆனா நீ அதை பண்ணலே.."

" எனக்கு தெரியவே தெரியாதே!", ராஜன் கண்களை உயர்த்தி சொன்னார்.

" நான்தான் மறந்துட்டேன்.. ", தேவி அப்போதுதான் நடந்ததை சொன்னாள்.

இப்போது இருக்கும் நிலையில் அவரை பார்க்க போகலாமா என ராஜன் யோசிக்க, ராணி போகலாம் என்று சொன்னாள்.

குடும்பத்தார் அனைவரையும் கூட்டிக்கொண்டு தாத்தா ஊருக்கு புறப்பட்டார் ராஜன், அங்கு அவர்கள் கேட்கப்போகும் செய்தியின் விளைவுகளை அறியாமல்.

****



குடும்ப சகிதமாக ஊரில் போய் இறங்க அந்த ஏரியாவே கோலாகலமாகியது.

பல வருடம் கழித்து சௌந்தர்ராஜ வர்மா வருகிறார் என்றவுடனேயே அந்த இடமே களைகட்டியது. அதுவும் அவர் இத்தனை வருடம் கழித்து மறுமணம் செய்து கொள்ள போகிறார் என்ற செய்தி பரவியது.

இளவரசர் வந்து விட்டாரா.. எங்கே எங்கே என்று ஊர் மக்கள் அலை மோதினர். ஆனால் ராஜனின் மாமன் மார்த்தாண்ட வர்மா எல்லாரையும் சரிக்கட்டி குடும்பத்தினரை தனிமையான இடத்தில் தங்க வைத்து ரகசியம் காத்தார். அனைவரும் தங்க ஒரு அடர்ந்த தோப்பின் மத்தியில் அமைத்திருந்த கொட்டாரத்தில் தங்க வைக்கப்பட்டார்கள்.



மார்த்தாண்ட வர்மா ராஜனிடம் தன்னால் சொத்து சம்பத்துகளை பார்க்க சிரமமாக இருப்பதாக முறையிட்டார். ராஜன் அங்கேயே தங்கி இருந்து தன்னை ஓய்வெடுக்க அனுமதிக்க வேண்டினார். மார்த்தாண்ட வர்மாவின் தவ புதல்வன் ராணுவத்தில் சேர்ந்து போரில் இறந்தவுடன் அவர் மிகவும் நோண்டுவிட்டார். அவர் மகனின் மனைவி, சுப்ரியா சர்மா, கணவன் இறந்தவுடன் இங்கு வந்து தங்கி இருப்பதாக தெரிந்தது. பாட்டாளத்தில் இருந்த போது மார்த்தாண்ட வர்மாவின் மகனை காதல் திருமணம் செய்தவள் சுப்ரியா சர்மா, வடநாட்டில் வசதியாக வாழ்ந்தவள். கணவன் இறந்தவுடன் மாமனாரை கைவிடாமல் அவருடனேயே தங்கிவிட்டாள். அவளுக்கு 10 வயதில் ஒரு பெண் குழந்தை.

ஊர் வந்தவுடன் ராணியை தாத்தாவிடம் அறிமுகம் செய்ய ராஜன் காலையில் கூட்டிச்சென்றார். தேவியை சற்று பின்னால் ஜானகியுடன் வரும்படி சொன்னார். அவர் ஏன் அப்படி சொன்னார் என்று தேவிக்கு புரிந்தது. என்ன நடக்கபோகிறதோ என்ற பயம் அவளை பற்றிக்கொண்டது.

மார்த்தாண்ட வர்மா, தன் தந்தையை கொட்டாரத்திற்கு அழைத்து வந்தார்.

ராஜனின் பாட்டன், பழுத்த முதியவர், வீட்டின் மத்திய அறையில் சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்திருந்தார்.

ராஜன் அவர் அருகே வந்து பக்கத்தில் அமர்ந்தார்.

குறிப்பு: அனைவரும் மலையாளத்தில் பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். அதை தமிழில் எழுதுகிறேன்.

தாத்தா: " வாடா என் பேராண்டி.. எவ்ளோ வருஷமாச்சு.. உங்கப்பா போனவுடனே என்னை மறந்துட்டியா?"

ராஜன்: " அப்படி இல்ல தாத்தா.. ஏதோ மனசு சரியில்ல.. இங்க இருந்தா என்னால நிம்மதியா இருக்க முடியல.. அதனாலதான்."

தாத்தா: " எல்லாம் நான் பண்ண பாவம்.. அதான் இந்த குடும்பத்தை இப்படி சோதிக்குது. வழி தெரியல.. எனக்கோ வயசாயிட்டுது.. மகன் போய்ட்டான், பேரன் போய்ட்டான்.. அவ சொன்ன சொல்லு பலிக்கவில்லை... யட்சினி ஏமாத்திட்டா.. ஏமாத்திட்டா.."

புலம்பிக்கொண்டே கண்ணீர் வடித்தார்.

ராஜன்: " அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல.. இந்த காலத்தில போய் யட்சினி பிச்சினின்னு.... நான் ஒரு நல்ல விஷயம் சொல்ல வந்தேன். நான் திரும்ப கல்யாணம் செய்ய போறேன்.. நான் கட்டிக்க போற பொண்ணை உனக்கு காட்றேன் பாரு"

சொல்லிவிட்டு ராணியை மறைவில் இருந்து கை பிடித்து அழைத்துவந்து பாட்டனின் முன்னால் நிற்க வைத்தார். ராணி ஒரு மிக நேர்த்தியான தங்க பட்டு புடவையில் வந்து தலை குனிந்து நின்றாள். அவள் மனதில் ஒரு 100 மீட்டர் ட்ரெயின் தடதடவென ஓடியது. காலில் விழுந்து நமஸ்காரம் செய்து எழுந்து நின்றாள்.

பாட்டனுக்கு பளீரென தெரிந்த ராணியின் பிரகாச உருவம் அவர் கண்களை கூசியது. கண்களை கசக்கிவிட்டு ஒருமுறை அல்ல இருமுறை தீர்க்கமாய் பார்த்தார்.

" எண்ட தெய்வமே... தெய்வ யட்சினி... பரலோக முக்தி தேவி.. ஞான் ரக்ஷிகப்பட்டூ..." என்று ராணியின் காலில் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்தார்.

சுற்றி இருந்த அனைவருக்கும் இதயம் ஒரு முறை நின்று துடித்தது. என்ன நடக்கிறது என்று யாருக்கும் ஒன்றும் புரியவில்லை.

" சௌந்தர ராஜா.. என்னை காப்பாத்திட்டே.. நீ காப்பாத்திட்டே... " என்று சொல்லிவிட்டு ராணியை பார்த்து

"எண்ட தேவி..எத்ர நாலாயி ஞயான் நினைக்காயி காத்திருக்குன்னு.." என்றார்.

தாத்தாவுக்கு அதீத சக்தி வந்தது போல கடகடவென உத்தரவுகளை பிறப்பித்தார்.

" மார்த்தாண்டா, கொட்டாரத்தில் இருந்து நம்ம குடும்பத்தில் இல்லாதவங்களை உடனே வெளியேத்து.. நம்பூதிரியை உடனே வரச்சொல்லு"

என்று பரபரவென்று கட்டளை இட்டார். மார்த்தாண்ட வர்மரும் என்ன ஏது என்று எதிர்த்து பேசாமல் தகப்பன் சொன்னதை அப்படியே செய்தார்.

" தாத்தா, என்ன நடக்குது இங்க.. என்னாச்சு உனக்கு.. எதுக்காக இப்படி பரபரப்பா இருக்கற.. கொஞ்சம் புரியற மாறி சொல்லு.."

அப்போதுதான் பாட்டன் தேவியை, ராணியின் அம்மாவை, பார்த்தார். அவருக்கு அவர் கண்களை நம்ப முடியவில்லை. ராஜனின் முகத்தை பார்க்க அவர் பதில் பேச தொடங்கினார்.

" தேவி… கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடிதான் பாத்தேன்.. ராணி அவ பொண்ணுதான்."

பாட்டன் பேரனை மேலும் கீழும் பாத்தார். பிறகு ஹா ஹா என்று பெருங்குரலிட்டு சிரிக்க ஆரம்பித்தார்.

" உன் ஆட்டத்தை ஆரம்பிச்சுட்டியே மகாதேவி.. ஹா ஹா.. எவ்ளோ வருஷம்.. ஹா ஹா.."

" எங்களுக்கு ஒண்ணுமே புரியல, என்ன சொல்ல வரீங்க.."

" எல்லாம் புரியும்.. இன்னைக்கு ராத்திரி எல்லாம் புரியும்.. போங்க போய் சாயந்திரம் பூஜைக்கு ஏற்பாட்டை செய்யுங்க போங்க.." என்று அனைவரையும் விரட்டி அடித்தார்.

***********

மாலையில் நம்பூதிரியும் அவரின் சிஷ்யையும் கொட்டாரத்தில் பூஜை ஏற்பாடுகளை ஆரம்பித்தனர். பாட்டன் அவருக்கு என்ன நிவர்த்தி செய்யவேண்டும் என்று பழைய நம்பூதிரி பட்டயத்தில் எழுதி கொடுத்ததை கொடுத்து செய்ய சொன்னார். புதிய நாம்பூதிரி ஒரு கணம் திடுக்குற்றார். தன்னால் செய்ய முடியுமா என்று அவர் கவலையாக இருக்க, பாட்டன் அவருக்கு நம்பிக்கை கொடுத்தார்.

அந்த பெரிய அறையின் நடுவே ஒரு யந்திர சக்கரம் இடப்பட்டிருந்தது. நடுவே ஒரு பலகை உக்கார அமைக்கப்பட்டிருந்தது. ராணியை பழைய கேரள சம்பிரதாயத்தில் உடை அணிவிக்க பட்டு நேர்த்தியாக அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தாள். அவளை நடுவே உக்காரசொன்னார் நம்பூதிரி.

" எல்லாரும் வெளியே போங்க.. இங்க எங்க நாலு பேரை தவிர யாரும் இருக்க கூடாது.. போங்க" என்று பாட்டன் விரட்டினார்.

எல்லோரும் வெளியே வந்து தாழ்வாரத்தில் அமர்ந்திருந்தார்கள். என்ன நடக்கிறது என்று யாருக்கும் விளங்கவில்லை.

அறையில் நம்பூதிரி, அவருடைய சிஷ்யை, பாட்டன், ராணி - நால்வர் மட்டுமே இருந்தார்கள். நம்பூதிரி தனது பூஜைகளை சந்தியாகால வேளையில் செய்ய ஆரம்பித்தார்.

ஒரு மணிநேரம் கழித்து ராணியின் உடலில் தேஜஸ் கூட ஆரம்பித்தது. நம்பூதிரி தொடர்ந்து பூஜைகளை செய்ய தொடங்கியபின் ராணியின் உடலில் தேஜஸும் ஸ்வரூபமும் அபரிமிதமாக வெளிப்படத்தொடங்கியது. நம்பூதிரிக்கு உதறல் எடுத்தது. அவர் பாட்டனை பார்க்க, அவர் முகத்தில் தெரிந்த சந்தோசத்திற்கு அளவே இல்லை. 2 மணி நேர அர்ச்சனைகளுக்கு பிறகு பாட்டன் நம்பூதிரியை பார்க்க, அவர் முடிந்தது என்று தலை அசைத்தார். பாட்டன் நம்பூதிரியையும் சிஷ்யையும் வெளியே போக சொன்னார்.

கதவு மீண்டும் சாத்தப்பட்டது.

வெளியே காத்திருந்தவர்கள் நம்பூதிரியை சுற்றிக்கொண்டார்கள். அவர் ஒன்றும் பேசவில்லை.

" என்னால் இப்போ எதுவும் சொல்ல முடியாது.. இது ராஜ ரகசியம்.. நான் இப்போவே காசிக்கு போகிறேன்.. எதுவா இருந்தாலும் பெரிய ராஜா வெளியே வந்து சொல்லுவாரு, கேட்டுக்கோங்கோ.. இதை பத்தி வெளியே யார்கிட்டயும் சொல்லாதீங்க.. நானும் சொல்லமாட்டேன்."

என்று சொல்லிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு ஓடினார்.

வீட்டார் அனைவரும் சாத்தி இருந்த கதவை பார்த்தபடி காத்திருந்தார்கள். ஒரு மணி நேரம் கழித்து கதவு திறந்தது. பாட்டன் மட்டும் வெளியே வந்து மீண்டும் கதவை சாத்தினார்.

எல்லோரும் அவரை சூழ்ந்துகொண்டார்கள். மாறி மாறி கேள்விகள் கேட்க தொடங்கினார்கள்.

"ஷ்ஷூ.. எல்லாரும் கத்தறத நிறுத்துங்க.." பாட்டனின் குரல் கணீரென ஒலித்தது. வீடே அமைதியானது.

" நான் எல்லாருகிட்டயும் மன்னிப்பு கேட்டுக்கறேன். என்னால நம்ம குடும்பத்தில எவ்வளவோ கெட்டது நடந்துடுச்சு. நான் சின்ன வயசில ஒரு ஸ்த்ரீலோலான இருந்தேன். ராஜ குடும்பங்கரதினால் நான் ஆடாத ஆட்டமில்லே. அப்படி இருக்கும்போது ஒரு பொண்ணை அவ சம்மதம் இல்லாம கெடுத்திட்டேன்.

அந்த பொண்ணு ஒரு சக்திவாய்ந்த நம்பூதிரியோட பொண்ணு. அவரு நம்ம குடும்பத்துக்கு செய்வினை வெச்சுட்டாரு. அதனாலதான் நம்ம வீட்டுல எல்லாமே முறைதவறி நடக்குது. மகளையே அப்பன் அனுபவிக்கறதும் , மருமகளை மாமன் பெண்டாளரதும், இப்படி பல சிக்கல்கள் தொடர்ந்துக்கிட்டே இருக்கு. அதைவிட கொடுமையானது அல்பாயுசுல உசிரு போகிறது... பேத்தி விதவையாகறது..இப்படி.. அல்பாயுசில் பேரன் செத்தான். மகனும் மருமகளும், பேத்தியோட புருஷனும் விபத்தில் மாண்டாங்க. இதெல்லாம் அந்த சாபம்தான்.

இதுக்கெல்லாம் விடிவு வரும். ஆனா அது நீங்க மனசு ஒத்துக்கிட்டு ஏத்துக்கணும். யாரையும் சம்மதமில்லாம கொடும செய்யாதீங்க.

அதுக்கு பரிகாரமா யட்சினி வாக்கு சொல்லுச்சு. யட்சினி சொரூபமா என் பேத்தி வந்திருக்கா.. எல்லாமே ராணிக்கு தெரியும். இனிமே இந்த குடும்பத்துக்கு அவ தான் எஜமானி. அவ வெச்சதுதான் சட்டம். இந்த குடும்ப ரகசியத்தை இங்கயே எல்லாரும் மனசுக்குள்ள புதைச்சுருங்க. இன்னும் கொஞ்ச நாளில் நான் சாகப்போறேன். ஆனா எனக்கு மோட்சம் இந்த ஜென்மத்தில் இல்லை. எல்லாம் தெய்வ செயல்."

ஒரு நீண்ட பிரசங்கத்தை பாட்டன் முடித்தவுடன் ஒவ்வொருவரும் மற்றவர் முகத்தை பார்த்துக்கொண்டார்கள்.

ராஜனை பார்த்து பாட்டன், " பேராண்டி.. ராணி உண்டாயிருக்கா.. நல்ல சகுனத்தில கூட்டிட்டு வந்திருக்கே.. சந்தோசம். அவ மனசு கோணாம நடந்துக்கோ. உன் பொண்டாட்டி தேவியும் என் பொண்ணுதான்.. உனக்கு அவ சித்தி முறை.. உன்னோட கல்யாணத்தை தடுக்க எவ்வளவோ முயற்சி செஞ்சேன்.. ஆனா என்னால தடுக்க முடியல. எல்லாம் செய்வினை. நீ கொடுத்த மகளே உனக்கு குழந்தையை பெத்துத் தரப்போறா.. எல்லாம் தெய்வ செயல். "



மற்றவர்களை பார்த்து, " உங்க எல்லாருக்கும் ஒன்னு சொல்றேன், கவனமா கேட்டுக்கோங்க.. சம்மதம் இல்லாம யாராவது திரும்ப யாரையாவது கட்டாயப்படுத்தி செஞ்சீங்கன்னா, இந்த சாபம் உங்களை சீரழிச்சுடும். ஜாக்கிரதை."

ராஜனுக்கும் மற்றவர்களுக்கும் தேவி பாட்டனின் மகள் என்ற செய்தி அதிர்ச்சியை அளித்தது.

கடைசியாக கொள்ளுப்பேத்தி சுஜாவை பார்த்து, " உன்னோட குறையையும் யட்சினி தீர்த்துவைப்பா.. தைரியமா இரு. இனி உனக்கு சுப காலம் ஆரம்பிச்சுடுச்சு."

" நீங்க எல்லோரும் இப்போ உள்ளே போய் ராணியை பார்த்துட்டு ஒன்னும் பேசாம வெளியே வந்திருங்க. ராஜன் மட்டும் உள்ளே இருக்கட்டும்."

சொன்னபடியே உள்ளே போக, அங்கே ராணி அரை நிர்வாணமாக கண்களை மூடி ஒரு கால் கீழே இருக்க, ஒரு காலை வைத்து யோனியை மறைத்து உக்கார்ந்திருந்தாள். மார்பின் மேல் ஒரு மெல்லிய பட்டாடை, அவள் கொங்கைகளை மாங்கனிகளை இலைகள் மறைப்பது போல மறைத்தும் முழுதாக தெரியாமல் போர்த்தி இருந்தது. நெற்றியில் குங்குமம் வைத்து, உடல் முழுவதும் மஞ்சள் சந்தணம் சாத்தப்பட்டு ஒரு தேவதை போல அலங்காரமாக உக்கார்ந்திருந்தாள். முகத்தில் பொலிவும் மேனியில் மினுமினுப்பும் ஜொலித்தது.

***********

எல்லோரும் அறையை விட்டு அகன்றதும் ராணி கண்திறந்து ராஜனை பார்த்தாள். அவள் பார்த்த பார்வை பளீரென மின்னல் வெட்டியது போல இருந்தது. ராஜன் உருகினார். ராணியின் மேனியின் மினுமினுப்பு அவரின் ஆசையை தூண்டியது.

மௌனமாக இருந்த ராணி தன் கைநீட்டி ராஜனை அருகில் அழைத்தாள். அவர் காதில் ஏதோ சொன்னாள். ராஜன் தலை அசைத்து ஆமாம் என்றார்.

ராணி எழுந்து நின்று அவரை அருகில் இருந்த படுக்கை அருகே நிற்கவைத்து அவள் உக்கார்த்துக்கொண்டு அவர் உடையை கழட்டினாள். அவரின் நிர்வாண உடம்பில் இரும்பு ராடு போல அவரின் சுண்ணி நீண்டது.

அவளின் வாழைத்தண்டு கைகளால் அவர் சுண்ணியை பிடித்து நாக்கில் வைத்து சுழற்றினாள். ஈரப்படுத்திவிட்டு அவள் அப்படியே படுக்கையில் மல்லாந்து படுத்துகொண்டாள். சேலை நழுவி அவள் முலைகள் வானை நோக்கி மலை முகடுகள் போல உயர்ந்திருந்தது.

ராஜன் அவள் கால்களை அகட்டி வைத்து அவள் யோனி மேடையில் முத்தமிட்டார்.

" ஆ.. ம்..ம்.... எண்ட தெய்வமே!!! .." அந்த குரல் ராணியின் குரலே இல்லை.

அவர் தலையை அவள் புண்டையில் புதைத்து நாவில் நர்த்தனமாடினார் சௌந்தர்ராஜ வர்மா. அப்போது அவர் சுவைத்த சுவை தேவாமிர்தமாக இனித்தது. அவள் பொங்கி பொங்கி காமநீர் சுரக்க, அது மெத்தையை நனைத்தது. பாவம் அவரால் எவ்வளவுதான் நக்கி குடிக்க முடியும்.

நீண்ட நாக்கு வேலைக்கு பின், தன்னுடைய கரும்பாயுதத்தை அவள் யோனிக்குள் மெதுவாக பாய்ச்சினார். கர்ப்பமான உடல் என்பதால் மிக ஜாக்கிரதையாக புணர்ச்சியை மேற்கொண்டார். ஒவ்வொருமுறை உள்ளே விட்டு எடுக்கும்போது அவள் உணர்ச்சி கடலில் மிதந்ததை அவர் கண்ணால் பார்த்தார். உச்சகட்டத்தை எட்டியதும் இருவருக்கும் ஒரே சமயத்தில் காம நீர் சுரந்து இரண்டற கலந்தது.

***