23-07-2023, 10:45 PM
அவளுக்கென்ன அழகிய (மறு)முகம் 2-11
ஞாயிறு மாலை...
வீடு பரபரப்பாக இருந்தது. வேலையாட்களை செய்யச்சொல்ல முடியாத காரணத்தினால் எல்லா வேலைகளையும் தேவியும் ஜானகியும் இழுத்துப்போட்டு செய்தார்கள்.
தேவி வீட்டை கூட்டி கழுவி சுத்தம் செய்தாள். இரவு டிபன் வெளியே வாங்கிவரச் சொன்னாள்.
ராஜனை அழைத்து காதில் எதோ சொல்ல அவரும் அப்படியே செய்தார்.
மீண்டும் சில உத்தரவுகளை பிறப்பித்துவிட்டு மாடிவீட்டுக்கு ஓடினாள்.
ஜானகி இல்லாத சமயம் பார்த்து ராஜனிடம், " என்னங்க.. சொன்ன மாதிரி என் மகளை, நம்ம மகளை உங்க கையில பிடிச்சு கொடுத்துட்டேன்.. இதுக்கு மேல நீங்க அவளை பத்திரமா பாத்துக்கோங்க.."
" கட்டாயம் பாத்துக்கறேன்.." ஆசையாக சொன்னார் ராஜன்.
"நீங்க உள்ள பெட் ரூம் போய் உக்காருங்க நான் ராணியை அனுப்பறேன்" என்று சொல்லி ராஜனை ரூமுக்குள் தள்ளினாள் தேவி. அந்த அறை ஒரு உல்லாச மாளிகையைவிட அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது.
****
படுக்கை தயாராக இருந்தது.
பூமாலை தோரணங்கள் தொங்க மெத்தைமேல் ரோஜா பூ இதழ்கள் தூவி இருக்க, வாசனை திரவியங்கள் மணக்க மணக்க, அந்த அறை மொத்தத்தில் தேவலோகம் போல காட்சி அளித்தது. மெல்லிய வெளிச்சம் அறை முழுதும் வியாபித்திருந்தது. ஒரு தட்டில் இனிப்பு பலகாரங்கள் இருந்தது.
இரவு காரியங்களை தேவி மட்டுமே செய்தாள். ஜானகி சென்டிமென்டலாக மூக்கை நுழைக்க வேண்டாம் என ஒதுங்கி இருந்தாள்.
வீட்டில் ரூமில் ராஜன் அங்கும் இங்கும் நடந்து கொண்டிருந்தார். தேவி அவரை கூப்பிடும்வரை வரக்கூடாது என உத்தரவு போட்டிருந்தாள். மீற முடியாமல் ஷார்ட்ஸில் உலவிக்கொண்டிருந்தார். ஒரு பெக் அடிக்கலாமா என்று நினைக்க, வேண்டாம் என்று தன்னையே சமாதானம் செய்துகொண்டார்.
ஒரு மணிநேரம் கழித்து பெட் ரூம் உள்ளே வந்த தேவி..
" என்னங்க இப்படியே நிக்கறீங்க... உங்களுக்கு டிரஸ் எடுத்துவெச்சேனே.. போடலியா.."
" டென்ஷன்ல மறந்துட்டேன்.. இதோ 5 நிமிசத்தில போட்டுக்கறேன்..."
"ஒன்னும் வேண்டாம்.. நான் சொல்லறபடி செய்யுங்க நீங்க வாங்க." என்று ராஜனை செய்ய சொன்னாள்.
அவரது மேல்ச்சட்டையையும் ஷார்ட்சையும் கழட்டிவிட்டு, ஒரு பட்டு வேட்டியை கட்ட சொன்னாள். கழுத்தில் ஒரு டாலர் சங்கிலியை மாட்டினாள். கை விரல்களுக்கு 2 மோதிரங்களை அணிவித்தாள். சட்டை பனியன் எதுவும் அணியாமல் வெற்றுடலில் 6 பேக் தெரிய, மார்பு காம்புகள் முன்னே தூக்கி நிற்க, ஒரு சிறந்த ஆணழகனாக நின்றார். பிறகு தேவி அவருடைய காதில் குசு குசுவென ஏதோ சொல்ல, ராஜன் வெக்கபட்டுக்கொண்டே அதையும் செய்தார்.
" 9:30 மணிக்குத்தான் நல்ல நேரம் குறிச்சிருக்கு.. அதனால மெதுவா பாத்து செய்யுங்க. அவள மென்மையா கையாளுங்க. அவ உங்களுக்குத்தான்.. என்னை செஞ்ச மாதிரி வேகமா செய்யாதீங்க. போர்ஸ் பண்ணாதீங்க.. பொறுமை.. என் பொண்ணு சின்னவ.. அவளால முடியாட்டி ... ", சொல்ல வந்ததை பாதியில் நிறுத்திவிட்டாள்.
பிறகு வெக்கத்தில் வெளியே சென்றுவிட்டாள்.
" தேவி, உன் மகளை இப்படி அலங்காரமா பாக்க எனக்கே ஒரு மாதிரியா இருக்கு. என் கண்ணே பட்டுரும் போல..", ஜானகி ராணியை கண் பட்டுவிடுமென்று நெட்டி முறித்தாள்.
ராணி இருவரின் காலில் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கினாள்.
" தீர்க்க சுமங்கலியா இரும்மா" என்று ஜானகி வாழ்த்தி, அவளை எழுப்பி அணைத்துக்கொண்டாள்.
" கொஞ்சம் இதம் பதமா நடந்துக்கோ.. சரியா.. தேவி அவன்கிட்ட சொல்லிட்டியா? முரட்டுதனமா நடந்துக்க போறான்?."
" நான் அவருகிட்ட சொல்லிட்டேன்.. உங்க அத்தை சொன்ன மாதிரி நடந்துக்கோ. சரியா ?"
ராணி வெக்கத்தில் ஒன்றும் சொல்லாமல் தலையை மட்டும் ஆட்டினாள்.
சில நிமிடத்தில் ராணியை அறைக்குள் தள்ளினாள்..
***
ஞாயிறு மாலை...
வீடு பரபரப்பாக இருந்தது. வேலையாட்களை செய்யச்சொல்ல முடியாத காரணத்தினால் எல்லா வேலைகளையும் தேவியும் ஜானகியும் இழுத்துப்போட்டு செய்தார்கள்.
தேவி வீட்டை கூட்டி கழுவி சுத்தம் செய்தாள். இரவு டிபன் வெளியே வாங்கிவரச் சொன்னாள்.
ராஜனை அழைத்து காதில் எதோ சொல்ல அவரும் அப்படியே செய்தார்.
மீண்டும் சில உத்தரவுகளை பிறப்பித்துவிட்டு மாடிவீட்டுக்கு ஓடினாள்.
ஜானகி இல்லாத சமயம் பார்த்து ராஜனிடம், " என்னங்க.. சொன்ன மாதிரி என் மகளை, நம்ம மகளை உங்க கையில பிடிச்சு கொடுத்துட்டேன்.. இதுக்கு மேல நீங்க அவளை பத்திரமா பாத்துக்கோங்க.."
" கட்டாயம் பாத்துக்கறேன்.." ஆசையாக சொன்னார் ராஜன்.
"நீங்க உள்ள பெட் ரூம் போய் உக்காருங்க நான் ராணியை அனுப்பறேன்" என்று சொல்லி ராஜனை ரூமுக்குள் தள்ளினாள் தேவி. அந்த அறை ஒரு உல்லாச மாளிகையைவிட அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தது.
****
படுக்கை தயாராக இருந்தது.
பூமாலை தோரணங்கள் தொங்க மெத்தைமேல் ரோஜா பூ இதழ்கள் தூவி இருக்க, வாசனை திரவியங்கள் மணக்க மணக்க, அந்த அறை மொத்தத்தில் தேவலோகம் போல காட்சி அளித்தது. மெல்லிய வெளிச்சம் அறை முழுதும் வியாபித்திருந்தது. ஒரு தட்டில் இனிப்பு பலகாரங்கள் இருந்தது.
இரவு காரியங்களை தேவி மட்டுமே செய்தாள். ஜானகி சென்டிமென்டலாக மூக்கை நுழைக்க வேண்டாம் என ஒதுங்கி இருந்தாள்.
வீட்டில் ரூமில் ராஜன் அங்கும் இங்கும் நடந்து கொண்டிருந்தார். தேவி அவரை கூப்பிடும்வரை வரக்கூடாது என உத்தரவு போட்டிருந்தாள். மீற முடியாமல் ஷார்ட்ஸில் உலவிக்கொண்டிருந்தார். ஒரு பெக் அடிக்கலாமா என்று நினைக்க, வேண்டாம் என்று தன்னையே சமாதானம் செய்துகொண்டார்.
ஒரு மணிநேரம் கழித்து பெட் ரூம் உள்ளே வந்த தேவி..
" என்னங்க இப்படியே நிக்கறீங்க... உங்களுக்கு டிரஸ் எடுத்துவெச்சேனே.. போடலியா.."
" டென்ஷன்ல மறந்துட்டேன்.. இதோ 5 நிமிசத்தில போட்டுக்கறேன்..."
"ஒன்னும் வேண்டாம்.. நான் சொல்லறபடி செய்யுங்க நீங்க வாங்க." என்று ராஜனை செய்ய சொன்னாள்.
அவரது மேல்ச்சட்டையையும் ஷார்ட்சையும் கழட்டிவிட்டு, ஒரு பட்டு வேட்டியை கட்ட சொன்னாள். கழுத்தில் ஒரு டாலர் சங்கிலியை மாட்டினாள். கை விரல்களுக்கு 2 மோதிரங்களை அணிவித்தாள். சட்டை பனியன் எதுவும் அணியாமல் வெற்றுடலில் 6 பேக் தெரிய, மார்பு காம்புகள் முன்னே தூக்கி நிற்க, ஒரு சிறந்த ஆணழகனாக நின்றார். பிறகு தேவி அவருடைய காதில் குசு குசுவென ஏதோ சொல்ல, ராஜன் வெக்கபட்டுக்கொண்டே அதையும் செய்தார்.
" 9:30 மணிக்குத்தான் நல்ல நேரம் குறிச்சிருக்கு.. அதனால மெதுவா பாத்து செய்யுங்க. அவள மென்மையா கையாளுங்க. அவ உங்களுக்குத்தான்.. என்னை செஞ்ச மாதிரி வேகமா செய்யாதீங்க. போர்ஸ் பண்ணாதீங்க.. பொறுமை.. என் பொண்ணு சின்னவ.. அவளால முடியாட்டி ... ", சொல்ல வந்ததை பாதியில் நிறுத்திவிட்டாள்.
பிறகு வெக்கத்தில் வெளியே சென்றுவிட்டாள்.
" தேவி, உன் மகளை இப்படி அலங்காரமா பாக்க எனக்கே ஒரு மாதிரியா இருக்கு. என் கண்ணே பட்டுரும் போல..", ஜானகி ராணியை கண் பட்டுவிடுமென்று நெட்டி முறித்தாள்.
ராணி இருவரின் காலில் விழுந்து ஆசீர்வாதம் வாங்கினாள்.
" தீர்க்க சுமங்கலியா இரும்மா" என்று ஜானகி வாழ்த்தி, அவளை எழுப்பி அணைத்துக்கொண்டாள்.
" கொஞ்சம் இதம் பதமா நடந்துக்கோ.. சரியா.. தேவி அவன்கிட்ட சொல்லிட்டியா? முரட்டுதனமா நடந்துக்க போறான்?."
" நான் அவருகிட்ட சொல்லிட்டேன்.. உங்க அத்தை சொன்ன மாதிரி நடந்துக்கோ. சரியா ?"
ராணி வெக்கத்தில் ஒன்றும் சொல்லாமல் தலையை மட்டும் ஆட்டினாள்.
சில நிமிடத்தில் ராணியை அறைக்குள் தள்ளினாள்..
***