Incest அவளுக்கென்ன அழகிய (மறு)முகம் (Completed)

[rainbowrajan2]

அவளுக்கென்ன அழகிய (மறு)முகம் 2-8
 
 
    காலையில் 7 மணிக்கு எழுந்தாள் ராணி.
    
    தான் படுத்திருந்த கோலமும் இரவு நடந்ததை நினைக்கவும் அவளுக்கு வெக்கம் பிடுங்கித்தின்றது..
    
    கைகளை தூக்கி ஒரு கொண்டையை போட்டுகொண்டு கப் போர்டில் ஒரு துண்டை எடுத்து கட்டிக்கொண்டிருந்தபோது தேவி உள்ளே வந்தாள்.


 
    " நேத்து ஏண்டி என்னை ஏமாத்திட்டு கீழே போனே?..", என்று கைகளை இடுப்பில் வைத்துக்கொண்டு கண்களை சுருக்கி ராணியை முறைத்தபடி கேட்டாள்.


 
    தேவியின் கோவமான தோற்றத்தை பார்த்ததும் ராணி மருண்டாள். கைகளை முகத்தில் வைத்துக்கொண்டு என்ன சொல்வது என தெரியாமல் திகைத்தாள்.


 
    அவள் பயப்படுவதை பார்த்த தேவிக்கு சிரிப்பு வந்தது..


 
    அம்மா சிரிப்பதை கண்ட ராணி "ஹே..." என கைகளை விரித்து ஓடிவந்து தேவியின் கட்டிக்கொண்டாள்.


 
    " கொஞ்ச நேரத்தில எனக்கு பயம் காட்டிட்டே.."


 
    " நீ பயந்துட்டாலும்..." என தேவி பரிகாசம் செய்ய..


 
    " அம்மா ரொம்ப வலிக்குதும்மா.. "


 
    " பின்ன கொஞ்ச நஞ்சமா ஆட்டம் போட்டீங்க.. .."


 
    " பீரியட்ஸ் ஆகி எவ்ளோ நாள் ஆகுது?"


 
    ராணி சொல்ல...


 
    " சரி..  ஒழுங்கா சாப்பிடு. அப்புறம் நான் சொல்ற வரைக்கும் அவர் பக்கமே இனி போக கூடாது.. சரியா?"


 
    " என்னம்மா நீ... அம்மா.. ப்ளீஸ்மா... எங்களை பிரிச்சிரத..அம்மா... மா... " என்று ராணி கெஞ்சினாள்.


 
    " பிரிக்கலடி.. இதுவரை எப்படியோ... இனிமே எல்லாம் சரியா நடக்கணும்.. அதுக்குதான் இந்த சின்ன பிரிவு.. சரியா ?"


 
    " என்னால முடியுமான்னு தெரியல.. எவ்ளோ நாள்?"


 
    " நான் நாள் பார்த்து சொல்றேன்.. அவரும் வரட்டும்.. அவர்கிட்டயும் சொல்லறேன்"


 
    " உன் புருஷர் ஒத்துப்பாரா ?"


 
    " நேத்தென்னமோ நீதான் பொண்டாட்டி மாறி நடந்துகிட்டு,  இன்னைக்கு என் புருஷனா?"


 
    " ச்சும்மா.. அவர் எனக்கு புருஷன். நீ மாமியார்.. "


 
    " ரொம்ப கொழுப்புடீ உனக்கு.." என காதை திருகினாள்.


 
    " ஆ ஆ வலிக்குதும்மா... விடும்மா.. " என உதறினாள்.


 
    சோப்பு துணி எல்லாம் எடுத்துவெச்சிருக்கேன்..போய் குளிச்சுட்டுவா.. ஜூஸ் தரேன் குடி.. அப்பா வந்தவுடனே சாப்பிடலாம்.


 
    " அவரு எங்கே போனாரு?"


 
    " ஜிம்முக்கு போயிருக்கார்..  சாப்பிட வரேன்னு சொல்லிட்டு போயிருக்கார்."


 
    " என்ன எழுப்பியிருக்கலாம்ல?"


 
    " எதுக்கு? என்னை ஏமாத்திட்டு ஒரு ரவுண்டு போரதுக்கா ?"


 
    " ம்மா.. ச்சீ.."


 
    " அடியே அத நான் சொல்லணும்.."


 
    " போம்மா.. உன்கூட.. டூ.." என்று விரல்களால் டூ சொல்லிவிட்டு துள்ளிக்குதித்து குளிக்க சென்றாள்.


 
    அவள் போவதை தேவி சிரித்துக்கொண்டே பார்த்தாள்.


 
    குளித்துவிட்டு வருவதற்குள் தேவி கடைக்குப்போய் தேவையானதை வாங்கிவந்தாள்.
    
    ராணி வந்தவுடன் அவளுக்கு வைட்டமின் மாத்திரை கொடுத்து ஜுஸ் குடிக்க வைத்தாள். இடுப்பு வலிக்கு நீவி விட்டாள்.
    
    ராணி ஜட்டி போடாமல் ஒரு குட்டை பாவாடையை உடுத்திக்கொண்டு, மேலே ஒரு டீசர்ட் போட்டுகொண்டு ஹாலில் உக்கார்ந்து போன் நோண்டிக்கொண்டிருந்தாள்.


 
    8 மணிக்கு ராஜன் வீட்டுக்கு வந்தார்.


 
    ஹாலில் ராணியை பார்க்க அவருக்கு சொல்லமுடியாத ஒரு மன உணர்ச்சி தோன்றியது.
    
    தேவி உடனே வெளியே வந்து ராஜனை பார்க்க..


 
    " வாங்க... சாப்பாடு எடுத்துவெக்கிறேன்."


 
    " நீ சாப்பிட்டியாம்மா குட்டி" என்று கண்களால் அளந்துகொண்டே ராணியை கேட்க..


 
    " இல்லப்பா உங்களுக்காகதான் காத்திருக்கோம்.."


 
    மூவரும் டைனிங் டேபிளில் உக்கார்ந்து சாப்பிட்டனர். யாரும் பேசிக்கொள்ளவில்லை..
    
    ராணி தேவியை பார்க்க, ராஜன் ராணியை பார்க்க, தேவி இருவரையும் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே...


 
    " பாத்தது போதும்.. சாப்பிடுங்க.."


 
    சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் தேவி தொடங்கினாள்.


 
    " என்னங்க.. இனிமே எல்லாம் சரியா நடக்கணும்.. அதனால ஒரு நல்ல நாள் பாக்கறவரைக்கும் ரெண்டு பெரும் கொஞ்சம் தள்ளியிருக்கோணும்."


 
    ராஜன் கவலையாய் தேவியை பார்க்க.. ராணியும் முகத்தை தொங்க வைத்துக்கொண்டு உக்கார்ந்து இருந்தாள்.


 
    " சின்ன பொண்ணுல்ல..அவளுக்கு வலி இருக்கும்."


 
    " ஐய்யயோ வலியா.. என்னாச்சு" என்று ராஜன் பதறினான்.


 
    " ஒன்னுமில்ல.. மாசாமாசம் வரதுதான். அதெல்லாம் சரியாயிடும்.. எண்ணெய் வெச்சிருக்கேன்.. கொஞ்ச நாளைக்குத்தான்..நானே சொல்றேன். சரியா?"


 
    ராஜன் தலை கவிழ்ந்து கேட்டுக்கொண்டான்.


 
    தேவி ராணியை பார்த்து சத்தமாக... " உனக்கும் தான்.. என் பேச்சை கேக்கலேன்னா அப்புறம் என்ன செய்வேன்னே தெரியாது.. சொல்லிட்டேன் "


 
    ராணி சன்னமாக.. " அதுதானே கூடாது.. முத்தம் தரலாம்ல.."


 
    " அப்படி ஆரம்பிச்சு அப்புறம் என்னாகும்னு தெரியும். ஒண்ணுமே கிடையாது. சொன்னதை கேக்கணும். சரியா?"


 
    தேவியின் சீற்றத்தை பார்த்த இருவரும் "சரி" என்று கோரஸாக சொன்னார்கள்.


 
    தேவி இருவரையும் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டு நெற்றியில் இருவருக்கும் முத்தமிட்டாள்.
    


 
    ***


 
    ராணியை தனியாக அழைத்து சென்று பேசினாள் தேவி.


 
    " இதோ பாருடீ.... ஏன் இவ்ளோநாள் தள்ளிப்போட்டேன் தெரியுமா?"


 
    ஏன் என்ற கேள்வி தொக்கி நின்றபடி அம்மாவை ராணி பார்க்க...


 
    " எனக்கு தெரியும். இது என்னை மீறி நடந்துரும்னு.. ஆனாலும் ஏன் அப்படி செஞ்சேன்னா அதுக்கு காரணம் உங்க நல்லதுக்காகத்தான்.."


 
    " அன்னிக்கு அப்படி ஆன உடனே உனக்கோ உங்கப்பாக்கோ மனசு மாறி அப்புறம் தப்பு பண்ணிட்டோமேன்னு நீயோ அவரோ ஃபீல் பண்றீங்களானு பாக்கத்தான் உங்கள பிரிச்சு வெச்சேன். ", தேவி தொடர்ந்தாள்.


 
    " நீயும் அவரும் என்னோட பேச்சுக்கு மரியாதை குடுத்து நடந்துக்கிட்டதும் அப்புறம் அவரு உன்ன பாக்கும்போது குற்றஉணர்ச்சியில்லாம ஒரு பொண்ணா பாத்ததினாலயும்தான் நான் முடிவு செஞ்சேன்.
    
    நீயும் என்ன ஏமாத்தாம உண்மைய சொன்னபிறகுதான் எனக்கு உங்க ரெண்டுபேரையும் பிரிக்க முடியாதுன்னு புரிஞ்சிக்கிட்டேன்."


 
    " ஆனாலும் இது உடல் சுகத்துக்கு மட்டும்னா நீ இன்னும் யோசிக்கணும். இதனால வர்ற பின்விளைவுகளை நீ சந்திக்க தயாரா இருக்கணும். "


 
    " இத பாரு ராணி உனக்கு 22 வயசாச்சு. நீ இன்னும் சின்ன பொண்ணு இல்ல.. செக்ஸ் மட்டுமே லைப் கிடையாது.. ஆனா எல்லா தாம்பத்யத்துக்கும் அதுதான் அச்சாணி.. அதுதான் நிஜம்."


 
    " அவர் இதனை வருஷமா காத்திருந்ததுக்கு இன்னொரு தண்டனையை அவருக்கு தந்துடக்கூடாது"


 
    " உன்னோட முடிவு தீர்மானமா இருந்தா மட்டும் மேற்கொண்டு நான் பேசறேன்."


 
    தேவி தெளிவாக புரியும்படி பேசிவிட்டு ரூமை விட்டு வெளியே சென்றாள்.
     


 
    நீ ஆபிஸ்க்கு கிளம்பு என்று ராணியை கிளப்பிவிட்டு அவள் சென்றதும் ராஜனிடம் வந்தாள் தேவி.


 
    ***


 
    "உங்க அக்கா எங்க இருக்காங்க?"


 
    ராஜனின் கூடப் பிறந்தவள் ஜானகி. இருவரும் இரட்டை பிறவிகள். 5 நிமிடம் முன்னே பிறந்ததால் அவள் மூத்தவளாகினாள். ராஜன் ஊரைவிட்டு வந்ததும் அவளிடம் இருந்து தள்ளியே இருந்தார். அவ்வப்போது ராஜனை பார்க்க வருவாள்.


 
    " அவ கோயமுத்தூருல இருக்கா. எப்ப பாத்தாலும் கல்யாணம் பண்ணிக்கோன்னு கொடைச்சலை குடுத்ததால நான் பேசறதயே நிறுத்திட்டேன். நீ இப்போ ஞாபகப்படுத்திட்டே."


 
    " அவங்கள வரச்சொல்லுங்க."


 
    " அவ எதுக்கு இப்போ?"


 
    " நான் சொல்றத கேளுங்க" என கூறிவிட்டு என்ன சொல்ல வேண்டும் எப்படி சொல்லவேண்டும் என்று ராஜனுக்கு புரியவைத்தாள்.
    


 
    ராஜனுக்கும்  புரியும்படி சொன்னாள்.


 
    " உங்களுக்கு நான் அட்வைஸ் பண்ணனும்னு இல்ல.. ஆனாலும் சொல்றேன்.
    
   உடம்பு சொகத்துக்கு மட்டும்தான்னா நீங்களும் அவளும்தான் எப்போ இதை முடிக்கறதுன்னு முடிவு பண்ணனும்.
    
    ரெண்டுபேருமே மேஜர்.. உங்களுக்கு தெரியும். கல்யாணம் குழந்தைன்னு சொன்னீங்கன்னா அப்புறம் உங்க வீட்டு ஆளுங்களுக்கு தெரிஞ்சா என்ன ஆகும்னு யோசிங்க. என் வீடு பக்கம் யாரும் என்னை தேடவே இல்ல.. ஒரே பொண்ணுங்கறதுனால அம்மா அப்பா மட்டும்தான்.. அவங்களும் கொரோனால இறந்துட்டாங்கனு கேள்விப்பட்டேன்.. கடைசில முகம் கூட பாக்கல. எனக்கு இனிமே என் மக மட்டும்தான் இருக்கா.. "


 
    மனதில் இருந்ததையெல்லாம் கொட்டிவிட்டு அழுதாள் தேவி.


 
    ராஜனும் அவள் சொன்னதில் அர்த்தம் உள்ளது என்று புரிந்து கொண்டார்.  அவளை ஆதரவாக அணைத்துக்கொண்டார்.


 
    " நான் அவளை என் பொண்ணா ஏத்துக்க முடியல.. நீ என்னென்ன  சொன்னாலும் என்னால தள்ளிவிட முடியல. தள்ளிவிட்டா என்னை சட்டுன்னு அவ வழிக்கு ஓரு செகண்ட்ல கொண்டு வந்துடறா.. எனக்கு நீங்க ரெண்டுபேருமே வேணும். ப்ளீஸ்.. நான் என்ன செய்யணும்னு சொல்லு தேவி."


 
    அவர் கண்களை பார்த்த தேவிக்கு புரிந்தது ராஜனின் மனதில் எவ்வளவு தூரம் ராணி புகுந்திருக்கிறாள் என்று.


 
    " சரிங்க.. இனிமே என்ன நடந்தாலும் நான் உங்கள கை விடமாட்டேன். இது சத்தியம். இனி உங்க அக்கா என்ன சொல்லறாங்கன்னு பாக்கலாம்."


 
    ***