Incest அவளுக்கென்ன அழகிய (மறு)முகம் (Completed)

[rainbowrajan2]

 அவளுக்கென்ன அழகிய (மறு)முகம் 2-4

   
    ராஜன் மெதுவாக மாடி படி ஏறி வீட்டுக்கு வந்து தேவியை பார்த்தார்.
 
    " வாங்க வாங்க.. உக்காருங்க... குடிக்க காபி கொண்டுவரேன்."


 
    " அதெல்லாம் வேண்டாம்.. உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் பேசணும்."


 
    "சொல்லுங்க" என்று அவரை சேரில் உக்கார வைத்தாள்.


 
    ராஜன் தயங்கியபடி அவளிடம் இருமனநிலையுடன் நடந்ததை சொல்ல ஆரம்பித்தார்.


 
    " எல்லாம் ராணி விஷயம்தான்.."


 
    " ஆமாங்க நானே அவகிட்ட கேட்டுகிட்டே இருக்கேன். பிடிகொடுக்க மாட்டிங்கறா? உங்ககிட்ட ஏதாவது சொன்னாளா ?"


 
    " அவ விருப்பப்படற ஆளுக்கு வயசு கொஞ்சம் ஜாஸ்தி.."


 
    " உங்களுக்கு யாருன்னு தெரியுமாங்க? நாம பேசி பாக்கலாமே ?"


 
    " இதில உனக்கு ஓகேவா ?"


 
    " அவளுக்கு பிடிச்சா போதுங்க.. வயசு என்ன வயசு.. இப்போல்லாம் ஆம்பளைங்களுக்கு பொண்ணே கிடைக்காம கல்யாணம் பண்ணாம இருக்காங்க. நல்லவரா இருந்தா போதும்!  50 வயசு சினிமா ஹீரோக்களே சின்ன வயசு பொண்ணுகளை கல்யாணம் செய்றாங்க.. யாருன்னு உங்களுக்கு தெரியுமா? நாம வேணா பேசி பாக்கலாமா?"


 
    தேவி கொஞ்சம் தெளிவாக இருக்கிறாள் என்று உறுதிப் படுத்திக்கொண்டார்.


 
    " அப்போ உனக்கு வயசு பிரச்னை இல்ல.. அப்படித்தானே ?" அவளை அருகில் அணைத்து கொண்டு கேட்டார்.


 
    அவர் மார்பில் சாய்ந்துகொண்டு தேவி சொன்னாள்.. " காலா காலத்தில அவளுக்கு ஒரு கல்யாணம் பண்ணிவெக்க எனக்கு சம்மதம்தாங்க."


 
    ராஜன் அவளை இருக்கமாக அனைத்துக் கொண்டு, " நான் சொல்றத கோவப்படாம கேளு. அவ விருப்பப்படற ஆளு நான்தான்".


 
    தேவி சுளிரென்று விலகி, " என்னங்க சொல்றீங்க? " என கத்திவிட்டாள்.


 
    " ஆமா தேவி.. ராணி உன்னோட பொண்ணுன்னு எனக்கு தெரியாது.. நீ வந்த நாள் முன்னாடி ராத்திரிதான் நானும் அவளும் ஒன்னு சேந்தோம்."


 
    " ஐயோ.. இந்த கொடுமைய பாக்கவா நான் இங்க வந்தேன்.", தேவி கதறி அழ, அவளை தேற்ற ராஜன் படாத பாடுபட்டார்.


 
    " நடந்தது ஒரு விபத்து தேவி.. ராணிக்கு புரியவெக்க நான் எவ்ளவோ முயற்சி செஞ்சேன்... ஆனா அவ ஒத்துக்க மாட்டிங்கறா.. ஏதாவது செஞ்சுக்கிட்டா என்னால தாங்கமுடியாது. நானும் உன்னை ஏமாத்த விரும்பல.. அதனாலதான் இந்த உண்மையை நானே உன்கிட்ட சொல்லணும்னு வந்தேன்.


 
    எனக்கு அவ என் மகள்னு தெரிஞ்சதுக்கப்புறம் நான் அவகிட்ட விலகியே இருந்தேன். அவளுக்கு புரியவெக்க ரொம்ப முயற்சி செஞ்சேன். புரிஞ்சுக்க மாட்டிங்கறா.. எங்கயாவது போயிடறேன்னு சொல்றா. உங்கிட்ட பொண்ணு கேக்க சொல்லறா? எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல.. என்னை மன்னிச்சுடு தேவி. நீ என்னை மன்னிக்காட்டியும் பரவாயில்லை.. பொய்யா வாழ்ந்து உங்க ரெண்டு பேரையும் ஏமாத்த விரும்பல.. நீ என்ன முடிவெடுத்தாலும் நான் சம்மதிக்கறேன். "


 
    
    ராஜன் மூச்சுவிடாமல் சொல்ல நினைத்ததை சொல்லி முடித்தார்.
    
    


 
    10 நிமிடம் அழுதவளை அவள் தோளில், முதுகில் தடவி தேற்ற முயன்றார்..


 
    கண்ணீர் முகத்துடன்,  " எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னே தெரியலைங்க. எனக்கும் புரியுதுங்க... உங்க மேல நான் ஒன்னும் குத்தம் சொல்லல.. நாந்தான் அவளை சரியாய் அவளை வளர்க்கலைன்னு நீங்க தப்பா நெனைக்காதீங்க.. அவளுக்கு வயசு கோளாறு. நான் அவகிட்ட பேசறேன்.. நீங்க நிம்மதியா போங்க."
    
    


 
கீழே வந்த ராஜனிடம் என்ன நடந்தது என்று கேட்க, அவர் அவளை மேலே போய் தேவியிடம் பேசச்சொன்னார்.


  ***

 
    மாடிப்படியில் மெதுவாக ஏறி பூனை போல் உள்ளே நுழைந்தாள் ராணி.


 
    தேவி எதுவும் பேசாமல் இருக்கவே, அவள் அம்மாவிடம் எப்படி பேசுவது என்று யோசிக்க யோசிக்க அவளுக்கு தலையே வெடித்துவிடும் போல் இருந்தது.


 
    " அம்மா.. கொஞ்சம் டீ போடறியா? தலை வலிக்குது."


 
    தேவி எதுவுமே பேசாமல் அவளுக்கு டீ போட்டு கொண்டுவந்தாள்.


 
    " நானும் அப்பாவும் உனக்கு ஒரு நல்ல சம்மந்தம் பாக்கறோம். கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு சந்தோசமா இரு"


 
    " நான்தான் சொன்னேனே.. எனக்கு ஒருத்தர பிடிக்கும்னு. ஏன் என்னை புரிஞ்சுக்காம இப்படி டார்ச்சர் பண்றே"


 
    " நான் உன்னை நல்லாதானே வளர்த்தேன்.. ஏன் இப்படி நடந்துக்கறே.. நீ ஒன்னும் சின்ன பொண்ணு இல்ல.. நம்ம கலாச்சாரம் பண்பாடு எல்லாம் உனக்கு தெரியுமில்ல.. தெரிஞ்சும் இப்படி பேசறியே.. உனக்கே அசிங்கமா இல்ல ?"


 
    " நீ வர்ற வரைக்கும் எனக்கும் அவருக்கும் ஏதோ பூர்வஜென்ம பந்தம் இருந்ததுன்னு தான் நெனச்சிருந்தேன். ஆனா அது இந்த ஜென்மத்திலேயே இருக்குன்னு தெரிஞ்சப்போ எனக்கு ரொம்ப ஷாக்கிங்கா இருந்துச்சு. நானும் என்னை மாத்திக்க எவ்ளவோ முயற்சி பண்ணேன்.. முயற்சி பண்ண பண்ண அது தோல்வியிலதான் முடிஞ்சுது.


 
    நானும் பொண்ணுதானே. நெனச்சு பாரு ஒரே ஒரு ராத்திரிதான் நான் சுகத்தை அனுபவிச்சேன்.  
    அதுக்கப்புறம் நீ அவரோட பகல்லயும் ராத்திரிலேயும் படுத்திட்டு வந்து இடுப்பு வலின்னு உக்காரும்போது எனக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்.


 
    நான் நெனச்சிருந்தா உங்கிட்ட இதை மறைச்சிருக்கலாம்.. ஆனா நீ எனக்காக எவ்ளோ கஷ்டப்பட்டிருக்கேன்னு எனக்கு தெரியும்.. உன்னையும் என்னால ஏமாத்த முடியாது. அதனாலதான் உங்கிட்ட இதை சொன்னேன்."


 
    அவளை கண்டிக்க வேண்டும் என்று வாய் எடுத்தாலும் அவளின் தீர்மானமான முகத்தை பார்க்கையில் தேவிக்கு பயம் வந்தது. எதோ சொல்லப்போய் மகள் தப்பான முடிவெடுத்துவிட்டால் என்ன செய்வது என குழம்பினாள்.


 
    தேவி உடனே.. " நான் வேணா எங்கயாவது போய்டவா?"


 
    " நிறுத்தும்மா.. மறுபடியும் நீ போய்ட்டா அவரு ரொம்ப ஒடஞ்சு போயிடுவார்.. அப்பறம் என்னோட வாழ்க்கையும் உன்னோடது மாறி ஆயிடும்.. பரவாயில்லையா?"


 
  " அப்புறம் என்னை என்னதான் பண்ணசொல்ற?"


 
  " பொறுமையா யோசி.. நாம எல்லாரும் ஒண்ணா இருக்கணும்னு நான் ஆசை படறேன். உன்னால தான் இது முடியும்."


 
    தேவி: " அவர் உன்னோட அப்பாடி.. என்ன பேசற நீ.."


 
    ராணி: " அது நமக்கு மட்டும்தான் தெரியும்.. ஊருக்கு தெரியாது.. நான் சமாளிச்சுக்கறேன்"

 
    தளதளவென வளர்ந்த மகள் இப்படி அடுக்கடுக்காக குண்டுகள் போடுவதை பார்த்த தேவி பேய் அறைந்ததை போல உக்கார்ந்து கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

***