13-07-2023, 12:30 AM
"ఏమీ చేయిచుంటిరి మా ఏలిక?".. పక్కనే ఉన్న సుమతిని చూస్తూ అడిగింది రాణి.
"అల్పాహారం భుజించుచుంటిని దేవీ. రమ్ము కలిసి తినెదము"... అన్నాడు రాజుగారు.
"నేనేప్పుడో తినుంటిని. మీరు కానివ్వండి"... అంది రాణి.
"ఒక పండైనా తిను దేవీ. ఇదుగో నా అరటిపండు తీసుకో, నీ చేత్తో చిల్లిగారె నోటికందించు"... కన్ను గీటుతూ అన్నాడు రాజుగారు.
సుమతికి పిచ్చికోపం వచ్చింది. 'గంట క్రితం తన చెల్లెలి వెంటపడ్డాడు, క్షణం ముందు తన మీద పడిపోయాడు, ఇంతలోనే రాణి గారె గురించి మాట్లాడుతున్నాడు, ఏం మనిషి అసలు, ఏం కుతి అసలు' అని తిట్టుకుంది.
"సుమతీ, రాణీ, నేను కలిసితినెదము, మా పతిసతుల మథ్య నీవు వలదు, వెళ్ళి పూలు కట్టుకో, చామంతులు వెతికిపట్టుకో"... అన్నాడు పళ్ళికిలిస్తూ.
రాజు ఇలా అంటుండగా, రాణి వెనక్కి తిరిగి తన చీరని సరిచేసుకోసాగింది.
"చిత్తం మహారాజా, మీరు హాయిగా తినండి, నాకు చాలా పనులున్నాయి. ఉన్న పనులు చాలక మా చెల్లికున్న ఇబ్బందులు చూసుకోవడం ఇంకో పని" అంటూ, రాణి అటు తిరుగుందని, పలహారాల పళ్ళెం రాజు నెత్తి మీద ఠపీమని కొడుతున్నట్టు పెట్టి వెళ్ళింది సుమతి.
"సుమతీ, మల్లెలు ఎక్కువ కట్టు, కొంత సమయంలో అతిథులు వస్తారు, మన తోట మల్లె సువాసనకి వాళ్ళు ఆశ్చర్యపోవాల్సిందే" అంటూ కూర్చుంది రాణి.
"అలాగే రాణివారు, వస్తాను రాజావారు" అంటూ రాజుగారిని చూస్తూ మూతి తిప్పుకుంటూ వెళ్ళింది సుమతి.
"అతిథులా, ఎవరా అతిథులు రాణీ. అయినా ఎవరొచ్చినా, వారు మా రాణివారిని మించునా, ఏ మల్లెలకైనా మా రాణి సువాసన ఉండునా"... అంటూ రాణి దగ్గర కూర్చుని రాణి బుగ్గ గిల్లసాగాడు రాజుగారు.
"మీకు ఆ భూపతి సంగతులు చూసుకోవడమే సరిపోయింది. ఇక మిగతావి ఎలా తెలుస్తాయి" అంది.
"మిగతావా. ఏమిటవి రాణీ"... అంటూ ఇంకాస్త దగ్గరికి జరిగి, రాణి చీర లోపల చెయ్యిపెట్టసాగాడు రాజుగారు.
మామూలుగా రాజుగారిని విదిల్చే రాణి, ఆ రోజెందుకో సంతోషంగా ఉండటంతో, రాజుగారి చేష్టలని కొనసాగించసాగింది.
రాజుగారికి రాణి ఆనందంగా ఉందని అర్థమయింది. వెంటనే రాణిని వెనక్కి పడుకోబెట్టి, రాణి చీర పైకి లేపాడు.
రాణి రెమ్మలు మెరుస్తూ కనిపించాయి.
"ఏంటి రాణీవారు, ఈరోజెందుకో మెరిసిపోతున్నారు"
"నా మొగుడి కోసమే. పొలానికి నీళ్ళు కావాలి. పొలానికి నీళ్ళు పెట్టి కొన్నిరోజులయింది మరి"
రాజుగారు, రాణి, మంచి కోరికతో ఉన్నప్పుడు రకరకాల వృత్తులలో ఉన్నవారి లాగా మాట్లాడుకుంటారు.
"మీ పొలానికి నీళ్ళు పెట్టకుండా ఎక్కడ తిరుగుతున్నాడు మీ మొగుడు"... పంచె విప్పుతూ అన్నాడు రాజుగారు.
"నా మొగుడికి నా పొలం మాత్రమేనా ఏంటి ఉంది, ఎన్నో పొలాలున్నాయి. ఆ పొలాలకి నీళ్ళు పెట్టి పెట్టి, చాలదన్నట్టు కొత్త పొలాల కోసం వెతుకుతూ ఉంటాడు. అసలు అలుపే ఉండదు."
"మరి అంత శక్తి గలవాడు దొరకాలని కోరుకునేటప్పుడు ఉండాలి ఈ బుద్ధి. ఎక్కువ నీళ్ళున్నవాడు ఒక్క పొలానికే అంకితమవ్వడు"... అంటూ రాణి రెమ్మల్ని విడదీసి ముద్దులిస్తూ, లోపల నాలిక పెట్టసాగాడు.
రాణికి ఇలా నాకించుకోవడం మహా ఇష్టం. పైగా రాజుగారు బాగా నాకుతాడు. ఇలాంటప్పుడు తన దగ్గర పిల్లిలా మారిపోతాడు. అందుకే రాణి అన్నీ భరిస్తూ ఉంటుంది.
"నీళ్ళు పెట్టనా" తలెత్తి అడిగాడు.
"నేల ఎలా ఉందో తెలిస్తే అప్పుడు నీళ్ళు"... అంది.
అంటే ఇంకాసేపు నాకమని.
"నీళ్ళు ఉబుకుతున్నాయి, నింపుతా, చూడు" అంటూ తన అంగం వైపు చూపించాడు.
"కాస్త ఆపుకోండి. ఇంకొంత నాకండి" రాజుగారి అంగం వైపు చూడకుండానే చెప్పింది రాణి.
"అందుకే తెల్లదొరలు అంటుంటారు... A king commands his kingdom, but his queen commands him అని"... అంటూ మళ్ళీ నాకసాగాడు.
"అంటే"... అడిగింది రాణి.
"నువ్వు గొప్పదానివని చెప్తున్నా"... పళ్ళు ఇకిలించాడు రాజుగారు.
"నాకు అర్థం కాని భాషలో నన్నేదో అని, మళ్ళీ ఈ ఇకిలింపొకటి"... కోపంగా అంటూ చీర సర్రున దింపుకుని ఒక్కసారిగా లేచింది రాణి.
"సత్యము రాణీ, నిన్నేమనుదును చెప్పు, నువ్వు నా రాణివి, నా పట్టమహిషివి, నాలో సగభాగం. రమ్ము, ఏకమయ్యెదము"... అన్నాడు.
"నన్నేదో అన్నారు. కమాందు, కమెండు, నన్నేదో అన్నారు మీరు. ఏకమవ్వటం కాదు, మీకు ఈ వారం మొత్తం పువ్వు కాదు కదా, ఆకు కూడా ఇవ్వను" కోపంతో అంటూ వెళ్లసాగింది రాణి.
"నా వైదేహీ, రెమ్మలు దేహీ, పొద్దున నించి ఒక్కొక్కరూ చిక్కినట్టే చిక్కి మా నించి తప్పించుకునిపోతున్నారు. కాస్త దున్నించుకొనుడు"... అంటూ రాణి భుజం పట్టుకుని ఆపాడు.
"దున్నవలెనన్న, ఓ పద్ధతి, ఓ క్రమం ఉండవలెను, మీకెక్కడనున్నవి కనుక. ఏమన్నా అన్న రాజునందురు, నా ఇష్టమందురు. ఈ రోజు మీ రాజాంగంతోనే పని కానిచ్చుకొనుడు. మా ఆనందం మంచులా కరిగినది. సెలవు"... అని విసవిసా వెళ్ళిపోయింది రాణి.
'జీవితం. నేను రాజునా, బిచ్చగాడినా. బిచ్చగాడు ఒక్క ముద్ద కోసం అడుకున్నట్టు, నేను పొద్దున నించి ఒక్క పువ్వు కోసం అడుక్కుంటున్నా ఒక్కతీ ఇవ్వలేదు పువ్వుని. ఆ పిల్ల, సుమతి, రాణీ, ఒక్కరు కూడా పువ్వివ్వకుంటిరే, చెయ్యే దిక్కా' అనుకుంటూ ఒక కిటికీ దగ్గర ఉండి మహల్ బయటున్న రాచబాటని చూడసాగాడు.
ఇంతలో అక్కడ రెండు పెద్ద గుర్రపు బండ్లు ఆగాయి.
'ఆ వచ్చింది కానీ...' అని అనుకుంటుండగానే రాజుగారి కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి.
ఆ వచ్చింది...
"అల్పాహారం భుజించుచుంటిని దేవీ. రమ్ము కలిసి తినెదము"... అన్నాడు రాజుగారు.
"నేనేప్పుడో తినుంటిని. మీరు కానివ్వండి"... అంది రాణి.
"ఒక పండైనా తిను దేవీ. ఇదుగో నా అరటిపండు తీసుకో, నీ చేత్తో చిల్లిగారె నోటికందించు"... కన్ను గీటుతూ అన్నాడు రాజుగారు.
సుమతికి పిచ్చికోపం వచ్చింది. 'గంట క్రితం తన చెల్లెలి వెంటపడ్డాడు, క్షణం ముందు తన మీద పడిపోయాడు, ఇంతలోనే రాణి గారె గురించి మాట్లాడుతున్నాడు, ఏం మనిషి అసలు, ఏం కుతి అసలు' అని తిట్టుకుంది.
"సుమతీ, రాణీ, నేను కలిసితినెదము, మా పతిసతుల మథ్య నీవు వలదు, వెళ్ళి పూలు కట్టుకో, చామంతులు వెతికిపట్టుకో"... అన్నాడు పళ్ళికిలిస్తూ.
రాజు ఇలా అంటుండగా, రాణి వెనక్కి తిరిగి తన చీరని సరిచేసుకోసాగింది.
"చిత్తం మహారాజా, మీరు హాయిగా తినండి, నాకు చాలా పనులున్నాయి. ఉన్న పనులు చాలక మా చెల్లికున్న ఇబ్బందులు చూసుకోవడం ఇంకో పని" అంటూ, రాణి అటు తిరుగుందని, పలహారాల పళ్ళెం రాజు నెత్తి మీద ఠపీమని కొడుతున్నట్టు పెట్టి వెళ్ళింది సుమతి.
"సుమతీ, మల్లెలు ఎక్కువ కట్టు, కొంత సమయంలో అతిథులు వస్తారు, మన తోట మల్లె సువాసనకి వాళ్ళు ఆశ్చర్యపోవాల్సిందే" అంటూ కూర్చుంది రాణి.
"అలాగే రాణివారు, వస్తాను రాజావారు" అంటూ రాజుగారిని చూస్తూ మూతి తిప్పుకుంటూ వెళ్ళింది సుమతి.
"అతిథులా, ఎవరా అతిథులు రాణీ. అయినా ఎవరొచ్చినా, వారు మా రాణివారిని మించునా, ఏ మల్లెలకైనా మా రాణి సువాసన ఉండునా"... అంటూ రాణి దగ్గర కూర్చుని రాణి బుగ్గ గిల్లసాగాడు రాజుగారు.
"మీకు ఆ భూపతి సంగతులు చూసుకోవడమే సరిపోయింది. ఇక మిగతావి ఎలా తెలుస్తాయి" అంది.
"మిగతావా. ఏమిటవి రాణీ"... అంటూ ఇంకాస్త దగ్గరికి జరిగి, రాణి చీర లోపల చెయ్యిపెట్టసాగాడు రాజుగారు.
మామూలుగా రాజుగారిని విదిల్చే రాణి, ఆ రోజెందుకో సంతోషంగా ఉండటంతో, రాజుగారి చేష్టలని కొనసాగించసాగింది.
రాజుగారికి రాణి ఆనందంగా ఉందని అర్థమయింది. వెంటనే రాణిని వెనక్కి పడుకోబెట్టి, రాణి చీర పైకి లేపాడు.
రాణి రెమ్మలు మెరుస్తూ కనిపించాయి.
"ఏంటి రాణీవారు, ఈరోజెందుకో మెరిసిపోతున్నారు"
"నా మొగుడి కోసమే. పొలానికి నీళ్ళు కావాలి. పొలానికి నీళ్ళు పెట్టి కొన్నిరోజులయింది మరి"
రాజుగారు, రాణి, మంచి కోరికతో ఉన్నప్పుడు రకరకాల వృత్తులలో ఉన్నవారి లాగా మాట్లాడుకుంటారు.
"మీ పొలానికి నీళ్ళు పెట్టకుండా ఎక్కడ తిరుగుతున్నాడు మీ మొగుడు"... పంచె విప్పుతూ అన్నాడు రాజుగారు.
"నా మొగుడికి నా పొలం మాత్రమేనా ఏంటి ఉంది, ఎన్నో పొలాలున్నాయి. ఆ పొలాలకి నీళ్ళు పెట్టి పెట్టి, చాలదన్నట్టు కొత్త పొలాల కోసం వెతుకుతూ ఉంటాడు. అసలు అలుపే ఉండదు."
"మరి అంత శక్తి గలవాడు దొరకాలని కోరుకునేటప్పుడు ఉండాలి ఈ బుద్ధి. ఎక్కువ నీళ్ళున్నవాడు ఒక్క పొలానికే అంకితమవ్వడు"... అంటూ రాణి రెమ్మల్ని విడదీసి ముద్దులిస్తూ, లోపల నాలిక పెట్టసాగాడు.
రాణికి ఇలా నాకించుకోవడం మహా ఇష్టం. పైగా రాజుగారు బాగా నాకుతాడు. ఇలాంటప్పుడు తన దగ్గర పిల్లిలా మారిపోతాడు. అందుకే రాణి అన్నీ భరిస్తూ ఉంటుంది.
"నీళ్ళు పెట్టనా" తలెత్తి అడిగాడు.
"నేల ఎలా ఉందో తెలిస్తే అప్పుడు నీళ్ళు"... అంది.
అంటే ఇంకాసేపు నాకమని.
"నీళ్ళు ఉబుకుతున్నాయి, నింపుతా, చూడు" అంటూ తన అంగం వైపు చూపించాడు.
"కాస్త ఆపుకోండి. ఇంకొంత నాకండి" రాజుగారి అంగం వైపు చూడకుండానే చెప్పింది రాణి.
"అందుకే తెల్లదొరలు అంటుంటారు... A king commands his kingdom, but his queen commands him అని"... అంటూ మళ్ళీ నాకసాగాడు.
"అంటే"... అడిగింది రాణి.
"నువ్వు గొప్పదానివని చెప్తున్నా"... పళ్ళు ఇకిలించాడు రాజుగారు.
"నాకు అర్థం కాని భాషలో నన్నేదో అని, మళ్ళీ ఈ ఇకిలింపొకటి"... కోపంగా అంటూ చీర సర్రున దింపుకుని ఒక్కసారిగా లేచింది రాణి.
"సత్యము రాణీ, నిన్నేమనుదును చెప్పు, నువ్వు నా రాణివి, నా పట్టమహిషివి, నాలో సగభాగం. రమ్ము, ఏకమయ్యెదము"... అన్నాడు.
"నన్నేదో అన్నారు. కమాందు, కమెండు, నన్నేదో అన్నారు మీరు. ఏకమవ్వటం కాదు, మీకు ఈ వారం మొత్తం పువ్వు కాదు కదా, ఆకు కూడా ఇవ్వను" కోపంతో అంటూ వెళ్లసాగింది రాణి.
"నా వైదేహీ, రెమ్మలు దేహీ, పొద్దున నించి ఒక్కొక్కరూ చిక్కినట్టే చిక్కి మా నించి తప్పించుకునిపోతున్నారు. కాస్త దున్నించుకొనుడు"... అంటూ రాణి భుజం పట్టుకుని ఆపాడు.
"దున్నవలెనన్న, ఓ పద్ధతి, ఓ క్రమం ఉండవలెను, మీకెక్కడనున్నవి కనుక. ఏమన్నా అన్న రాజునందురు, నా ఇష్టమందురు. ఈ రోజు మీ రాజాంగంతోనే పని కానిచ్చుకొనుడు. మా ఆనందం మంచులా కరిగినది. సెలవు"... అని విసవిసా వెళ్ళిపోయింది రాణి.
'జీవితం. నేను రాజునా, బిచ్చగాడినా. బిచ్చగాడు ఒక్క ముద్ద కోసం అడుకున్నట్టు, నేను పొద్దున నించి ఒక్క పువ్వు కోసం అడుక్కుంటున్నా ఒక్కతీ ఇవ్వలేదు పువ్వుని. ఆ పిల్ల, సుమతి, రాణీ, ఒక్కరు కూడా పువ్వివ్వకుంటిరే, చెయ్యే దిక్కా' అనుకుంటూ ఒక కిటికీ దగ్గర ఉండి మహల్ బయటున్న రాచబాటని చూడసాగాడు.
ఇంతలో అక్కడ రెండు పెద్ద గుర్రపు బండ్లు ఆగాయి.
'ఆ వచ్చింది కానీ...' అని అనుకుంటుండగానే రాజుగారి కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి.
ఆ వచ్చింది...