10-07-2023, 08:47 PM
அப்பொழுது ஐந்து நாட்கள் ராமன் வேலை சம்பந்தமாக வெளியூர் செல்ல வேண்டியிருந்தது. ஐந்து நாட்களாக காதலனைக் காணாமல் பூங்கொடி தவித்துப் போய் விட்டாள். மெலிந்து நலிந்து தூக்கம் வராமல் பசியும் இல்லாமல் அவன் வரும் நாட்களை எண்ணிக்கொண்டிருந்தாள். அவன் வரும் அந்த நாள் அவள் குறு குறுப்புடன் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ராமன் வெளியூரில் இருந்து வந்தவுடன் பெட்டியை தன் லாட்ஜ் ரூமில் வைத்து குளித்து உடை மாற்றி டிப் டாப் பாக முதலில் நாகவேல் சாரின் வீட்டுக்குச் சென்று சில ஃபைல்களைக் கொடுக்க வேண்டியிருந்ததால் அதைக் கொடுத்து விட்டு நண்பன் ராஜப்பனையும் கண்டு விட்டு பின்னர் பூங்கொடியைச் சந்திக்க எண்ணியிருந்தான். ராஜப்பன் அவனைக் கண்டவுடன்
மிக்க மகிழ்ச்சியுவன் "ராமா, நீ இல்லாமல் எங்களுக்கு ரொம்ப போரடித்து விட்டது. பூங்கொடியும் உன்னை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். எனக்கு சார் கூட ஏர்ப்போர்ட் வரை செல்ல வேண்டியிருக்கிறது. அதனால் நான் வர ஒன்பது மணியாகும். எனவே இந்தப் பாக்கெட்டை பூங்கொடியிடம் கொடுத்து விட்டு அவளுக்கு துணையாக இரு. நான் வந்து விட்டு நீ லாட்ஜ் சென்றால் போதும். எங்களுடனே நீ இரவு உணவு அருந்தலாம்" என்று கூறினான். ஏற்கனவே ஆறரை மணி கியிருந்ததால் ராமனுக்கு இந்தச் செய்தியைக் கேட்டவுடன் குதுகெலமாக இருந்தது. இரண்டு மணி நேரம் பூங்கொடியுடன் தனிமையாக இனிமையாக இருக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில் அவன் அவள் வீட்டை நோக்கி விரைந்தான். அந்த எதிர்பார்ப்பில் அவன் மனம் வேகமாக அடித்துக் கொண்டது. ஆண்மை விழித்து மெல்லிய எழுப்புதல் அவன் உணர்வுக்குத் தெரிந்தது.
அந்தி மயங்கும் வேளைவரை யாரும் வராததால் கவலை கொண்ட பூங்கொடி காலடிச் சத்தம் கேட்டு அண்ணன் தான் வருகிறான் என்று நினைத்து கதவைத் திறந்த அவளுக்குத் தன் இதயம் கவர்ந்தவன் வருவதைக் கண்டவுடன் மனம் சிறகடித்துப் பறக்கத்தொடங்கியது. தன் அழகிய முகத்தில் புன்னகை தவழ "வாருங்கள், இத்தனை நாட்கள் போனது யுகங்கள் மாதிரி இருந்தது என்ற வாறே கதவைத் திறந்து வரவேற்றாள். உள்ளே வந்த ராமன், கதவைச் சாத்தி விட்டு, அவள் கரங்களைப் பிடித்து "பூங்கொடிக் கண்ணே, எனக்கு மட்டும் எப்படி இருந்தது என்று நினைக்கிறாய்? எப்படி இவ்வளவு நாள் உன்னப் பார்க்காமல் இருப்பேன் என்று தவித்து விட்டேன்" என்றவாறே அவளை கட்டிப் பிடித்து இறுக்கி அணைத்தான். கன்னங்கள் இணைந்தன. இருவரும் இச் இச் என்று முத்த மழை பரிமாறிக் கொண்டார்கள். அவன் இவ்வளவு நாள் பிரிவிலும் தவிப்பிலும் அவளை இன்னும் அணைத்தவாறே அதரங்களுடன் சேர்த்து சுவைத்து மகிழ்ந்தான். கன்னத்தில் முத்தமிட்டவாறே மெதுவாக இறங்கி கழுத்திலும் மார்புப் பகுதிகளிலும் முத்தமிட அவளுக்கும் பருவ சுகம் அதிகமாகத் தொடங்கியது. னாலும் அச்சத்துடன் "அண்ணன் வரும் நேரம் கிறது" என்று தன்னை விடுவிக்க முயன்றாள். ராமன் புன்முறுவலுடன் "ராஜப்பன் வருவதற்கு ஒன்பது மணி ஆகும் என்று கூறச் சொன்னான். அந்த பாக்கெட்டையும் உன்னிடம் தரச்சொன்னான்" என்று கேட்டவுடன் அவளுக்கும் இன்னும் இரண்டு மணி நேரம் இருக்கிறதே, அதனால் இந்த நேரத்தை இனியதாக்கலாம் என்று மனதுக்குள் தோன்றியது.
ராமன் மெதுவாக கதவைச் சென்று தாளிட்டபடி "பூங்கொடி, வெகு நாட்களுக்கு அப்புறம் நமக்கு சிறிது அவகாசம் கிடைத்திருக்கிறது. வீணாக்கலாமா?" என்று தாபத்துடன் கேட்டான். பூங்கொடி தனது செவ்விதழ்களில் புன்னகை தவழ "கிணற்று நீரை வெள்ளமா கொண்டு போய் விடும். நமக்கு திருமணம் கட்டுமே. அப்புறம் நான் உங்களுக்குத்தானே சொந்தம்? அதுவரை பொறுத்திருக்கக் கூடாதா?" என்று பதில் கேள்வி தொடுத்தாள். அவளது பின்னில் இருந்து அவளை அணைத்த படியே ராமன் அவள் காதில் " நீ இப்போதே எனக்கு சொந்தம் தான்" என்று கைகளை அவள் மார்பகங்களில் பிடித்து அமுக்க அவளுக்கு குப் என்று முகம் சிவக்க "மெல்ல மெல்ல....." என்று முனகல் குரலில் கூறினாள். அவனது பான்ட்டுக்குள் இருந்த அவனது செங்கோல் எழுந்து நின்று அவளது பின்னழகுகளில் இடிக்க அவளுக்கு துணுக் என்றிருந்தது. ராமன் அவள் கழுத்தில் சூடாக முச்சுடன் இதழ்களைப் பதித்தவாறே தனது கைவரிசையை தாவணிக்குள் கைகளை விட்டு ஜாக்கெட்டுக்குள் இருந்த பருவமேடுகளை பதம் பார்த்தான். ஒரு கை மெதுவாக கீழே இறங்கி அவளது வெண்மையான வயிற்றையும் தொப்புள் பகுதியையும் வருட வருட அவளது பருவ உணர்வு விழித்துக் கொண்டது. னாலும் அண்ணன் எச்சரித்தபடி எல்லையை மீறக் கூடாது என்ற கவனத்தில் "நீங்கள் உட்காருங்கள் நான் காப்பி போட்டு கொண்டு வருகிறேன்" என்று கூறினாள். ராமனோ நாற்காலியில் அமர்ந்தபடியே, "எனக்கு காப்பி வேண்டாம், என்று அவள் இடையை அணைத்த படியே அவளது பஞ்சு நெஞவ்சத்தில் முகம் புதைத்தபடி தன் கைகளை அவள் பின்னழகில் பற்றி வருடியவாறே "பால் வேண்டுமானால் குடிக்கிறேன்" என்றான். அவன் குறும்பை ரசித்தவாறே தன் கைவிரல்களால் தன் நெஞ்சுடன் இணைந்திருந்த அவன் தலையைக் கோதியபடி "அதெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்" என்று கெஞ்சலுடன் சொன்னாள்.
மிக்க மகிழ்ச்சியுவன் "ராமா, நீ இல்லாமல் எங்களுக்கு ரொம்ப போரடித்து விட்டது. பூங்கொடியும் உன்னை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறாள். எனக்கு சார் கூட ஏர்ப்போர்ட் வரை செல்ல வேண்டியிருக்கிறது. அதனால் நான் வர ஒன்பது மணியாகும். எனவே இந்தப் பாக்கெட்டை பூங்கொடியிடம் கொடுத்து விட்டு அவளுக்கு துணையாக இரு. நான் வந்து விட்டு நீ லாட்ஜ் சென்றால் போதும். எங்களுடனே நீ இரவு உணவு அருந்தலாம்" என்று கூறினான். ஏற்கனவே ஆறரை மணி கியிருந்ததால் ராமனுக்கு இந்தச் செய்தியைக் கேட்டவுடன் குதுகெலமாக இருந்தது. இரண்டு மணி நேரம் பூங்கொடியுடன் தனிமையாக இனிமையாக இருக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில் அவன் அவள் வீட்டை நோக்கி விரைந்தான். அந்த எதிர்பார்ப்பில் அவன் மனம் வேகமாக அடித்துக் கொண்டது. ஆண்மை விழித்து மெல்லிய எழுப்புதல் அவன் உணர்வுக்குத் தெரிந்தது.
அந்தி மயங்கும் வேளைவரை யாரும் வராததால் கவலை கொண்ட பூங்கொடி காலடிச் சத்தம் கேட்டு அண்ணன் தான் வருகிறான் என்று நினைத்து கதவைத் திறந்த அவளுக்குத் தன் இதயம் கவர்ந்தவன் வருவதைக் கண்டவுடன் மனம் சிறகடித்துப் பறக்கத்தொடங்கியது. தன் அழகிய முகத்தில் புன்னகை தவழ "வாருங்கள், இத்தனை நாட்கள் போனது யுகங்கள் மாதிரி இருந்தது என்ற வாறே கதவைத் திறந்து வரவேற்றாள். உள்ளே வந்த ராமன், கதவைச் சாத்தி விட்டு, அவள் கரங்களைப் பிடித்து "பூங்கொடிக் கண்ணே, எனக்கு மட்டும் எப்படி இருந்தது என்று நினைக்கிறாய்? எப்படி இவ்வளவு நாள் உன்னப் பார்க்காமல் இருப்பேன் என்று தவித்து விட்டேன்" என்றவாறே அவளை கட்டிப் பிடித்து இறுக்கி அணைத்தான். கன்னங்கள் இணைந்தன. இருவரும் இச் இச் என்று முத்த மழை பரிமாறிக் கொண்டார்கள். அவன் இவ்வளவு நாள் பிரிவிலும் தவிப்பிலும் அவளை இன்னும் அணைத்தவாறே அதரங்களுடன் சேர்த்து சுவைத்து மகிழ்ந்தான். கன்னத்தில் முத்தமிட்டவாறே மெதுவாக இறங்கி கழுத்திலும் மார்புப் பகுதிகளிலும் முத்தமிட அவளுக்கும் பருவ சுகம் அதிகமாகத் தொடங்கியது. னாலும் அச்சத்துடன் "அண்ணன் வரும் நேரம் கிறது" என்று தன்னை விடுவிக்க முயன்றாள். ராமன் புன்முறுவலுடன் "ராஜப்பன் வருவதற்கு ஒன்பது மணி ஆகும் என்று கூறச் சொன்னான். அந்த பாக்கெட்டையும் உன்னிடம் தரச்சொன்னான்" என்று கேட்டவுடன் அவளுக்கும் இன்னும் இரண்டு மணி நேரம் இருக்கிறதே, அதனால் இந்த நேரத்தை இனியதாக்கலாம் என்று மனதுக்குள் தோன்றியது.
ராமன் மெதுவாக கதவைச் சென்று தாளிட்டபடி "பூங்கொடி, வெகு நாட்களுக்கு அப்புறம் நமக்கு சிறிது அவகாசம் கிடைத்திருக்கிறது. வீணாக்கலாமா?" என்று தாபத்துடன் கேட்டான். பூங்கொடி தனது செவ்விதழ்களில் புன்னகை தவழ "கிணற்று நீரை வெள்ளமா கொண்டு போய் விடும். நமக்கு திருமணம் கட்டுமே. அப்புறம் நான் உங்களுக்குத்தானே சொந்தம்? அதுவரை பொறுத்திருக்கக் கூடாதா?" என்று பதில் கேள்வி தொடுத்தாள். அவளது பின்னில் இருந்து அவளை அணைத்த படியே ராமன் அவள் காதில் " நீ இப்போதே எனக்கு சொந்தம் தான்" என்று கைகளை அவள் மார்பகங்களில் பிடித்து அமுக்க அவளுக்கு குப் என்று முகம் சிவக்க "மெல்ல மெல்ல....." என்று முனகல் குரலில் கூறினாள். அவனது பான்ட்டுக்குள் இருந்த அவனது செங்கோல் எழுந்து நின்று அவளது பின்னழகுகளில் இடிக்க அவளுக்கு துணுக் என்றிருந்தது. ராமன் அவள் கழுத்தில் சூடாக முச்சுடன் இதழ்களைப் பதித்தவாறே தனது கைவரிசையை தாவணிக்குள் கைகளை விட்டு ஜாக்கெட்டுக்குள் இருந்த பருவமேடுகளை பதம் பார்த்தான். ஒரு கை மெதுவாக கீழே இறங்கி அவளது வெண்மையான வயிற்றையும் தொப்புள் பகுதியையும் வருட வருட அவளது பருவ உணர்வு விழித்துக் கொண்டது. னாலும் அண்ணன் எச்சரித்தபடி எல்லையை மீறக் கூடாது என்ற கவனத்தில் "நீங்கள் உட்காருங்கள் நான் காப்பி போட்டு கொண்டு வருகிறேன்" என்று கூறினாள். ராமனோ நாற்காலியில் அமர்ந்தபடியே, "எனக்கு காப்பி வேண்டாம், என்று அவள் இடையை அணைத்த படியே அவளது பஞ்சு நெஞவ்சத்தில் முகம் புதைத்தபடி தன் கைகளை அவள் பின்னழகில் பற்றி வருடியவாறே "பால் வேண்டுமானால் குடிக்கிறேன்" என்றான். அவன் குறும்பை ரசித்தவாறே தன் கைவிரல்களால் தன் நெஞ்சுடன் இணைந்திருந்த அவன் தலையைக் கோதியபடி "அதெல்லாம் கல்யாணத்துக்கு அப்புறம்" என்று கெஞ்சலுடன் சொன்னாள்.