మరిపోస {Completed}

[Pallaki]

మారిపోస ~ 2

అప్పుడే చీకటి పడింది, స్వప్న లాప్టాప్ లో ఆఫీస్ వర్క్ సంబంధించినవి చూస్తుంటే రాజీ జ్యోతికి హోంవర్క్ చేపిస్తుంది. కిచెన్ లో మౌనిక చపాతీలు కాలుస్తుంటే ఇల్లంతా పొగ కమ్ముకుంది దాని వల్ల అందరి కళ్ళు మండాయి.

రాజీ : దీనికి ఎన్ని సార్లు చెప్పినా అంతే, ఆ చిమ్నీ ఆన్ చేసుకొమ్మని ఇప్పటికి వంద సార్లు చెప్పాను

చందు : నేను చూస్తాను అని లేచి వంటింట్లోకి వెళ్ళాడు.

ఓ పక్క చెమట కారుతూనే ఉంది, చపాతీలు కాలుస్తూనే స్టవ్ పక్కన ఫోన్లో పన్నీర్ కర్రీ ఎలా వండాలో యుట్యూబ్ లో చూస్తుంది మౌనిక. వెళ్లి చిమ్నీ ఆన్ చేసి వెనక నుంచి వాటేసుకుని ముందుగా చెమట పట్టిన దెగ్గర ముద్దు పెడుతూనే రెండు సళ్ళని చీర మీద నుంచే పిసికాడు.

చందు : మౌనీ..

మౌనిక : ఉమ్మ్..

చందు : ముద్దొస్తున్నావే.. ఇంతలా పెరిగిపోయాయేంటే అని రెండు సళ్ళని నిండుగా పట్టి దెగ్గరికి లాక్కుంటూ కింద మౌనిక గుద్దని తన నడుముతో ఒత్తి పట్టాడు.

మోచేయితొ తోస్తూ చాల్లే లెగు.. ఒక్కదాన్నే పని చేస్తున్నా.. వచ్చి సాయం చెయ్యొచ్చుగా అంది విసుగ్గా

చందు : ఏమైందే..?

మౌనిక : మనం ఏకాంతంగా గడిపి ఎన్ని రోజులవుతుంది, అందరం కలిసిపోయాం మనమంతా ఒక్కటే.. అయినా కానీ.. నా మొగుడితో నాకు గడపాలని ఉండదా

చందు : ఏంటే.. ఓపిక అయిపోయిందా అప్పుడే.. పిల్లలంటే అలానే ఉంటుంది.. ఒప్పుకుంటా అది నిన్ను వదలట్లేదు.. దానికి మా అందరికంటే నువ్వే ఇష్టం.. కానీ ఇలా అయితే ఎలా చెప్పు.. ఇప్పుడు నువ్వు కడుపుతో ఉన్నావ్.. ఇంకో రెండు నెలలు అయితే నీకే పుడతారు మరి అప్పుడు..?

మౌనిక : ఎహె అది కాదు, విషయం జ్యోతి గురించి కాదు, మన గురించి, ఇక జ్యోతి అంటావా అది పెద్దది అవుతుంది దానికి అన్ని అర్ధం అవుతాయి కదా.. నీకేమో ముగ్గురు పెళ్ళాలు.. వాళ్ళిద్దరికీ పూకు నిండా పెడుతున్నావ్.. రాత్రి గమనిస్తున్నా మనం ఏమైనా చేసుకుంటామేమో అని చూడటానికి అది మేలుకొనే ఉంటుంది, పడుకోవట్లేదు. ఒక్కోసారి పిచ్చి ఆలోచనలు వస్తాయి కానీ నా కూతురుని నేను చాలా బాగా పెంచాలనుకుంటున్నా

చందు : ఏం చెయ్యాలో అది కూడా నువ్వే చెప్పు

మౌనిక : రేపు మన పెళ్లి రోజు గుర్తుందా

చందు : మర్చిపోవడానికి అదేమైనా ఒక్క పెళ్లి రోజా.. మూడు పెళ్లిళ్ల రోజు

మౌనిక : రేపు నువ్వు సైలెంట్ గా ఉండు, వాళ్ళని సుబ్బరంగా ఆఫీస్ కి పోనీ.. నేను జ్వరం అని నిన్ను పండబెడతా.. చెప్పింది మాత్రమే చెయ్యి పాలిటిక్స్ ప్లే చేసావనుకో.. సంపి బొంద పెడతా

చందు : నేనేం చేసానే.. అందరికంటే నువ్వంటేనే నాకు ఎక్కువ ఇష్టం

మౌనిక : రేయి.. మేము మేము మాట్లాడుకుంటూనే ఉంటాం.. ఒకే డైలాగ్ ముగ్గురు వేరు వేరు పరిచయం లేని వ్యక్తుల దెగ్గర వాడితే వర్క్అవుట్ అవుద్ది.. మాకు చెప్పకు ఇలాంటివన్నీ అని గరిటే చేతికి ఇచ్చింది

చందు : నీ బొంద.. నువ్వు కడుపుతో ఉన్నావని తెలిసిన దెగ్గర నుంచి నీ మీద ఎంత ప్రేమ పెరిగిందో నాకు మాత్రమే తెలుసు.. అని చపాతీలు కాల్చడం మొదలుపెట్టాడు. ఇంతలోనే అక్కడికి స్వప్న వచ్చింది. అది చూసి చందు పక్కకి తప్పుకోగానే చపాతీలు కాల్చే పని స్వప్న నవ్వుతూ అందుకుంది. మౌనిక కూర వండడం మొదలు పెట్టింది.

చందు : ఏంటే.. చెప్తే మేమూ నవ్వుతాం కదా

స్వప్న : మన బిడ్డకి రాజీ రిప్రోడక్షన్ క్లాసులు చెపుతుంది

మౌనిక : అదేంటే

స్వప్న : టెన్త్ కదా, వాళ్ళ టీచర్ సరిగ్గా చెప్పలేదంట.. రాజీ బాగా విడమరచి చెప్తుంటే దీనికి సిగ్గు ఎక్కువై నన్ను వెళ్లిపొమ్మని గోల.. ఇక లేచి వచ్చేసా.. అవును మీరేంటి గుసగుసలు.. ఏంటంట దీని బాధ.. అయినా దీనికి ముందే చెప్పా పిల్లల్ని ముందే కను అని.. అలా చేసుంటే జ్యోతికి పిల్లల్ని అప్పగించి ఒక రూం ఇస్తే సరిపొయ్యేది కదా

చందు : ఎందుకు వద్దనుకుందో మీకు చెప్పలేదా

స్వప్న : చెప్పింది, కన్న పిల్లల మీద ప్రేమని జ్యోతి తప్పుగా అర్ధం చేసుకుని తనకి దూరం అయిపోతుందేమో అని ఆగిపోయింది, దానికి నువ్వు కాకపోతే ఇంకా ఇద్దరు అమ్మలు ఉన్నారు

మౌనిక : ఆ విషయం దానికి కూడా తెలుసు.. దానికి నేనంటే ప్రాణం.. అది ఎలాంటి విషయాల్లోనూ బాధ పడకూడదని అప్పుడు ఆ నిర్ణయం తీసుకున్నా.. ఇప్పుడు చూడు అదే ఎదురు చూస్తుంది, తమ్ముడు తమ్ముడు అని తెగ కలవరిస్తుంది.

ముగ్గురు వంట వండేసి మాట్లాడుకుంటూ రాజీ వాళ్ళ దెగ్గరికి వచ్చేసరికి రాజీ సీరియస్ గా మాట్లాడుతుండటంతో ఆగిపోయారు.

రాజీ : ఇందులో సిగ్గు పడటానికి ఏం లేదు మా, సెక్స్ అనేది మనిషికి అవసరం.. ఆకలి నిద్ర సెక్స్.. ఈ మూడు విషయాల్లో మనిషి జాగ్రత్తగా ఉండాలి, ఎక్కువైనా ఇబ్బందే తక్కువనా ఇబ్బందే

జ్యోతి : ఇప్పుడు డాడీ నువ్వు కూడా...? అని అడిగింది సిగ్గు పడుతూ

రాజీ : అవును.. రేపు నీకు పెళ్ళైతే నువ్వు కూడా చేస్తావ్

జ్యోతి : పో మమ్మీ... అని నవ్వింది

రాజీ : ఇవన్నీ కామన్ రా.. మొన్నటి దాకా అస్సలు నీకు ఇదొక సబ్జెక్ట్ చాప్టర్ ఉంటుందని తెలుసా కానీ ఇప్పుడు అదే చదువుతున్నావ్.. అవునా కదా.. అలానే.. వయసు పెరిగే కొద్దీ మానసికమైన విషయాలు ఒక్కోటి అర్ధం అవుతూ వస్తాయి.. దాన్నే మెచ్యూరిటీ అంటారు. ఫిసికల్ అండ్ మెంటల్ మెచ్యూరిటీ.. అర్ధమవుతుందా నేను ఏం చెప్తున్నానో

జ్యోతి : హా..

రాజీ : ఇవ్వాల్టికి చాల్లే.. ఇక పో.. డేట్ దెగ్గరికి వస్తుంది.. నాకు 10/10 రావాల్సిందే

జ్యోతి : కచ్చితంగా, ఐ విల్ మేక్ యు ప్రౌడ్ మా

రాజీ : వెళ్ళు  అనగానే పుస్తకాలు తీసి తన రూం (మౌనిక, చందు రూం) లోకి వెళ్ళింది.

చందు వాళ్ళు వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నారు.

రాజీ : ఆకలేస్తుందే.. అవ్వలేదా ఇంకా

మౌనిక : అయిపోయింది.. మీకోసమే వెయిటింగ్

రాజీ : పదండి మరి..

మౌనికా : జ్యోతీ...

జ్యోతి : వస్తున్నా.. మా

అందరు కలిసి నవ్వుతూ ముచ్చట్లు పెట్టుకుని తినేశారు. జ్యోతికి పెందలాడే పడుకోవాలని రూల్ పెట్టేయడం వల్ల అలవాటులో పడుకోవడానికి వెళుతుంటే స్వప్న పిలిచింది.

స్వప్న : జ్యోతీ.. ఇవ్వాళ మనం ఇద్దరం పడుకుందామా

జ్యోతి : ఎందుకే.. నేను అమ్మ దెగ్గరే పడుకుంటా.. మా స్వప్న అమ్మ దెగ్గర పడుకోనా

మౌనిక : వద్దు పొద్దునే లేవవా.. చదువుకోవా

జ్యోతి స్వప్నని చూసి చూసావా అని వెళ్ళిపోయింది. చందు ముగ్గురు పెళ్ళాలు కబుర్లు చెప్పుకుంటుంటే, లోపలికి వెళ్లిన జ్యోతి మాత్రం ఆలోచిస్తుంది. గత కొన్ని రోజులుగా తనలో తనే అనుకుంటుంది అమ్మా నాన్న మధ్యలో అడ్డుగా ఉందేమోనని, ఎప్పటి నుంచో మాట్లాడాలనుకుంటుంది కానీ ధైర్యం చాలక ఆగిపోయింది. అమ్మా.. అరిచింది గట్టిగా

స్వప్న : ఎవరిని పిలుస్తున్నావే

జ్యోతి : మౌనీ అమ్మని  అనగానే మౌనిక లేచి లోపలికి వెళ్లి జ్యోతి పక్కన పడుకుంది.

మౌనిక : ఏంటే.. నిద్ర రావట్లేదా

జ్యోతి : అదీ.. మా ఫ్రెండ్స్ హాస్టల్లో ఉన్నారు చాలా మంది, నేను కూడా జాయిన్ అవుదామని

మౌనిక : నన్ను వదిలి ఒక్క పూట కూడా ఉండలేవు, నువ్వు హాస్టల్ కి వెళతావా

జ్యోతి : అది కాదే..

మౌనిక : ఏం ఆలోచిస్తున్నావ్.. ఇప్పుడు ఏమైంది..?

జ్యోతి : నాకు నచ్చట్లేదు

మౌనిక లేచి జ్యోతిని తన ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుంది.

మౌనిక : నీ మనసులో ఏముందో నాతో చెప్పు ఇద్దరం కలిసి ఆలోచిద్దాం.. సిగ్గుపడకు.. ఎదున్నా చెప్పు

జ్యోతి : నా వల్ల నీకు నాన్నకి ఇబ్బందిగా ఉందనిపిస్తుంది మమ్మీ.. నేను మీకు అడ్డంలా భారంగా ఉన్నానేమో అనిపిస్తుంది

మౌనిక : ఎందుకలా అనిపిస్తుంది

జ్యోతి : నన్ను రాజీ అమ్మ దెగ్గరా పడుకోనివ్వవు స్వప్న అమ్మ దెగ్గరా పడుకోనివ్వవు.. వాళ్ళు డాడీతో బానే ఉంటున్నారు కాని నీకు టైం దొరకట్లేదు కదా

మౌనిక : అబ్బో.. నా బంగారు తల్లికి ఇన్ని విషయాలు తెలుసా

జ్యోతి : మమ్మీ..

మౌనిక : మా ఇద్దరికీ టైం దొరక్కపోతేనే ఇది అయిందంటావా అని కడుపు మీద జ్యోతి చెయ్యితో నిమిరింది.

జ్యోతి : అలా కాదే..

మౌనిక : నువ్వే కాదు, నేను కూడా నువ్వు లేకుండా ఉండలేను.. ఎవ్వరు చెప్పారు మాకు టైం దొరకట్లేదని.. నువ్వు కూల్ కి వెళ్ళాక వాళ్ళు ఆఫీస్ కి వెళ్ళాక మీ డాడీ ఆఫీస్ లో ఎన్ని సార్లు తలనొప్పి కడుపు నొప్పి అని అబద్ధం చెప్పి వస్తాడు తెలుసా అని నవ్వింది.

జ్యోతి : నేనే అనవసరంగా ఆలోచించానా.. మీరు హ్యాపీగానే ఉన్నారా అయితే

మౌనిక : నువ్వున్నంత హ్యాపీగా ఉన్నాను.. అయినా రేపు నీకు తమ్ముడో చెల్లెలో పుట్టాక ఒక సంవత్సరం అంతే.. ఆ తరువాత మీ ఇద్దరినీ ఒక రూంలో తోసేస్తాం.. ఆ తరువాత స్వప్న అమ్మకి పుడితే ఇంకొకరు.. రాజీ అమ్మకి పుడితే ఇంకొకరు.. నువ్వు ఫుల్ బిజీ.. నువ్వు చదువుకోవాలి వాళ్ళని చదివించాలి.. ఎన్ని బాధ్యతలో కదా

జ్యోతి నవ్వింది

మౌనిక : నీకిదే మంచి టైం.. పిచ్చి ఆలోచనలు పెట్టుకోకుండా చిన్నపిల్లలు ఇంట్లోకి రాకముందే ముగ్గురు అమ్మలు డాడీతో ఫుల్ ఎంజాయి చెయ్యి.. ఆ తరవాత నీ మీద ప్రేమ ఉన్నా చూపించేంత టైం ఉండదు

జ్యోతి : అవును.. సరే వాళ్ళకి గుడ్ నైట్ చెప్పేసి వస్తా అని లేవబోయింది

మౌనిక : డాడీ వాళ్ళు ఆ రూంలో ఉన్నారులే.. మనం పడుకుందాం.. ఇంకా.. నిద్ర రాకపోతే.. చెప్పు ఏమైనా

జ్యోతికి అర్ధమై కొంచెంసేపు మౌనంగా ఉంది.

మౌనిక : నీకు ఇదంతా ఓకేనా తల్లీ.. డాడీకి ముగ్గురం.. కొన్ని ఇబ్బందులు ఉంటూనే ఉన్నాయి

జ్యోతి : అబ్బా.. మమ్మీ.. నాకు తెలుసు కదా మీ కదా.. అలా ఎలా అనుకుంటాను.. నువ్వు ఊరికే ఈ ప్రశ్న వేసి విసిగించకు

మౌనిక : ఓయబ్బో.. సరేలే

జ్యోతి : గుడ్ నైట్ అని ముద్దు పెట్టుకుంది, తల్లీ కూతుర్లిద్దరూ వాటేసుకుని పడుకున్నారు.