05-07-2023, 07:25 PM
“பெத்த அப்பா தாம்பத்திய உறவுக்காக ஏங்கும்போது, அம்மா உங்களுக்கு இல்லைன்னு ஆனதுக்கப்புறம்,பெத்த பொண்ணுங்க தான் அவரை சரியா கவனிச்சுக்கணும். நான் கையாலே உருவி விடறதாலே என் கற்பு ஒன்னும் காணாமே போயிடாது" என்று சொல்லி,என் அப்பாவை, என் இடது கையை அவர் கழுத்துக்கு மேலே போட்டு இன்னும் இறுக்க அணைத்துக்கொண்டு, அவரின்... என்னைப் பெற்றெடுத்த சுன்னியை என் பூ போன்ற விரல்களால், கொஞ்சம் இறுக்கமாக பிடித்து உருவி விட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.
"அடுப்புலே பருப்பு வேகுது. அது வெந்துடறதுக்குள்ளே,போய் முகம் கை கால் அலம்பிட்டு வாங்க"என்று சொல்லிக்கொண்டே, தன் முந்தானையால் தன் வேர்த்த முகத்தை துடைத்துக்கொண்டே என் அத்தை ஹாலுக்கு வர...அப்பா என் கையை 'பட்'என்று தட்டி விட்டு விட்டு, வேஷ்டியை இழுத்து மூடிக்கொண்டார். (வேஷ்டியை இழுத்து மூடினாலும்...நிமிர்ந்த நின்ற சுன்னி வேஷ்டிக்குள் முட்டிக் கொண்டு நின்றதை அத்தை பார்த்தாளோ? என்னவோ?)
சோஃபாவில் எனக்கு வலது பக்கத்தில் உட்கார்ந்து,அப்போது ஓடிக்கொண்டிருந்த புரோக்ராமை கொஞ்ச நேரம் பார்த்து விட்டு, "இதையா பாத்துக்கிட்டு இருக்கீங்க... இப்போ சன் டிவியிலே நல்ல படமா போடுவானே...எங்கேடி ரிமோட்" என்று என்னை கேட்க, நான் எடுத்து கொடுத்து விட்டு, எழுந்து சென்று வாங்கி வந்திருந்த மாம்பழம் ஒன்றை சிறு,சிறு துண்டுகளாக்கி,ஒரு தட்டில் எடுத்துக்கொண்டு,மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்து...அத்தைக்கும்,அப்பாவுக்கும் இடையில் உட்கார்ந்து கொண்டேன்.
அப்பா என் இடது பக்கம், அத்தை என் வலது பக்கம் உட்கார்ந்திருக்க,…. டீபாயை இழுத்துப் போட்டு,அதில் பழத் தட்டை வைத்து பழத்தை சாப்பிட்டுக்கொண்டே... (அத்தை பழம் வேண்டாம் என்று சொல்லி விட...அப்பாவுக்கு ஒரு பீஸ் கொடுத்தேன். அத்தை, வேற எந்த பழத்தை எதிர் பாக்கிறாங்களோ?)
மனதில் ஏதேதோ நினைவுகளோடு என் கண்கள் மட்டும் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.
ரிமோட் என் அப்பாவுக்கு வலது தொடைக்கு அருகில், எனக்கும் அப்பாவுக்கும் நடுவில் இருந்தது.
"ஏங்க... இந்த ப்ரோக்ராம் பாக்கறீங்களா?" என்று அத்தை கேட்க,…
"...ம்ம்ம்..ஹ்ஹும்ம்" (அவருக்கு இப்ப...எந்தபுரோக்ராம் பிடிக்கும்ன்னு எனக்கு தானே தெரியும்) என்ரு அப்பா பதில் சொல்ல, அத்தை என்னிடம்,
"மஞ்சு...அந்த ரிமோட்டை எடுடி, மணி இப்போ 8.35 ஆகுது விஜய் டிவிலே அந்த சீரியல் போட்டு இருப்பான்."
"என் ரெண்டு கையிலேயும், பிசு பிசுன்னு மாம்பழ சாரா இருக்கும்மா... நீங்களே எடுத்துக்குங்களேன் ".
"சரி...எங்கே இருக்கு ரிமோட்?"
"எனக்கு இந்த பக்கமா இருக்கு"என்று சொல்லி,கண் அசைவிலேயே, அது இருக்கும் இடத்தை காண்பித்தேன்.
"ஏங்க...உங்க பக்கம் தான் இருக்கு... நீங்கதான் எடுத்து கொடுங்களேன்."
"என் கை எல்லாம் மாம்பழச் சாறா இருக்கு. இருங்க கையை கழுவிட்டு வந்து எடுத்து தர்றேன்"
"நீங்க கையை கழுவிட்டு வர்றதுக்குள்ளே,சீரியல் முடிஞ்சே போயிடும்" என்று சொல்லி,டிவியை பார்த்துக்கொண்டே, என் தொடைகளை உரசி, அந்த பக்கம் கையை நீட்டி துழாவிய போது...ஏதோ நெருப்பின் மேல் கையை வைத்தவள் போல 'சடார்' என்று கையை எடுத்துக்கொண்டு, அதே வேகத்தில், வந்த வெட்கத்தை முகத்தில் மறைக்க முடியாமல், எழுந்து சமையலறைக்குள் சென்று விட்டாள்.
ஒரு 5 நிமிஷம் கழிந்திருக்கும், " மஞ்சு...கடுகு டப்பா எங்கே இருக்கு?"
"அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது அத்தே. அப்பாவுக்கு தான் தெரியும்" என்று அத்தைக்கு கேட்கும்படியாக கொஞ்சம் சத்தமாகசொல்லி, அப்பாவிடம்,"போங்கப்பாஅத்தைக்கு, கடுகு டப்பாவை எடுத்து கொடுங்க. நான் ட்ரெஸ் மாத்திகிட்டு வந்திட்றேன் " என்று விரட்டிவிட்டு, பாவாடை தாவணிக்கு மாறினேன்.
அப்பாவும் எழுந்து உள்ளே செல்ல, உள்ளே கிட்செனில்...அத்தையும், அப்பாவும் பேசிக் கொள்வது எனக்கு கேட்டது.
கண்கள் தான் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்ததே தவிர, காதுகள் கிட்சனை கவனித்துக் கொண்டிருந்தன.
"என்னங்க கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால...அங்கே என்ன மொச்சு மொச்சுன்னு சத்தம்?”
“ஓரு நல்ல சீன். அதை பாத்து பரிதாபப்பட்டு நான் தான் உச்சு கொட்டினேன்.”
“சும்மா பொய் சொல்லாதீங்க. உங்க மகளைத் தானே கொஞ்சினீங்க?!!”
“இல்லீங்க,….அது,….”
“நீங்க ஒன்னும்ம்சொல்ல வேணாம். மஞ்சு எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டா. தனியா இருந்து கஷ்டப்படுவீங்களே!!,….உங்களுக்கு உதவியா இருக்கட்டுமேன்னுதான் மஞ்சுவை இங்கே போகச் சொன்னேன். ஆனா, அவ என்னை விட்டு பிரிய மனசு இல்லாம என்னையும் இங்க கூட்டிகிட்டு வந்துட்டா. நான் இருக்கேன்னு ஒன்னும் கூச்சபடாதீங்க. மஞ்சு உங்க பொண்ணு. நீங்க அவளை ஆசையா பாசமா கொஞ்சிறதுல ஒன்னும் தப்பு இல்ல. தாராளமா கொஞ்சிக்கோங்க.” என்று சொல்லி நிறுத்தியவள், இரு வினாடி கழித்து, “அது சரி,…. இப்படியா என் கைக்கு எட்ற மாதிரி அதை வச்சிருக்கிறது?"
"எதை சொல்றீங்க ?"
"ஒன்னும் தெரியாத மாதிரிகேட்டு கிட்டு,…..மொந்தை வாழைக்காய் மாதிரி முட்டிகிட்டு நின்னதே... அதை சொல்றேன்."
"அது இருக்கிற இடத்துலே தான் இருந்துச்சு. நீங்க தான் வேணும்னே அதை பிடிச்சிருப்பீங்கன்னு நெனைக்கிறேன்."
"ம்,… நான் வேணும்னு பிடிக்கறேன். கர்மம்...கர்மம்...ரிமோட்டுன்னு கையிலே தொட்டா...அதே நீளத்துக்கு...இப்படியா வளத்து வச்சிருக்கறது?!!!"
" நானா வளத்து வச்சிருக்கேன். அதுவா வலந்த்துங்க. இப்ப அது சாதாரணமாதான் இருந்துச்சு. உங்க கை பட்டதும் நீளமாயிடுச்சு... என்னோடது நீளமாவா இருக்கு?"
"என் வீட்டுகாரரோடதை விட உங்களுக்கு கொஞ்சம் நீளமாதான் இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்"
"எப்படி ஒரு தடவை தொட்டதிலேயே கண்டு பிடிச்சிட்டீங்க? உங்களுக்கு மட்டும் என்ன, மஞ்சு அம்மாவை விட உங்களுக்கும் முன்னாலே பின்னால எல்லாம் அம்சமா பெருசாதான் இருக்குது"
"என்னமோ பிடிச்சு அளவெடுத்த மாதிரி சொல்றீங்களே?"
"பாத்தா தெரியாதுங்களா? பிடிச்சுப்பாத்துதான் சொல்லணும்னா சொல்லுங்க. பிடிச்சு பாத்து சொல்றேன்"
"ம்,….ஆசை தோசை அப்பள வடை. ரொம்பத்தான் ஆசை உங்களுக்கு. நான் உங்க சம்பந்திங்கறது உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கட்டும்.”
“சம்பந்திதான். ஆனா, எல்லாம் அளவெடுத்து செஞ்சமாதிரி வச்சிருக்கிற அழகான சம்பந்தி.”
“போங்க...எனக்கு வெட்கமா இருக்கு"
"ஏங்க,… நான் ஒன்னு சொல்லட்டுங்களா?’
“ம்,…”
” நீங்க வெட்கப் படறப்போ, ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க...”
“நிஜமாவா,…”
“உண்மையாலுமே. உங்களை முதன் முதலா பாத்ததும், இப்படிப்பட்ட அழகான ஒருத்தியை சம்பந்தியா அடைஞ்சிருக்கோமேன்னு சந்தோஷமா இருந்துச்சு. அதே நேரத்துல ஏதோ ஏக்கமாவும் இருந்துச்சு.”
“………………………..”
“ஏங்க நான் ஒன்னு கேட்டா தப்பா நினைக்கக் கூடாது.”
“ம்,…தப்பா நினைக்க மாட்டேன். கேளுங்க.”
“உண்மையாலுமே என்னோடது உங்க வீட்டுகாரரோடதை விட பெருசா இருக்கா?!!”
“சரியா தெரியலே. ஆனா, என் கையிலே மோதினப்போ அப்படி தெரிஞ்சது.” என்று சொன்ன அத்தையின் முகத்தில் வெக்கம் அப்பிக்கொண்டது.
சில வினாடிகள் தயங்கிய அப்பா, தொண்டையை செறுமிக் கொண்டு, “க்கும்,…வந்து,…..உங்க வீட்டுக்காரர் சுன்னியை நீங்க பிடிச்சு பாத்ததில்லையா?"
"ஐயோ!!!...என்ன இப்படி பச்சை பச்சையா பேசுறீங்க, சுன்னி அது இதுன்னுகிட்டு?!!"
"நீங்களும் பச்சை பச்சையாதான் பேசுறீங்க?!!"
"அது சரி,…. உங்க கிட்டே ஒன்னு கேக்கலாமுன்னு மனசுக்குள்ளே ரொம்ப நாளா நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன். சரியான சந்தர்ப்பம் வாய்க்கல. இப்பதான் சரியான சந்தர்ப்பம் வாய்ச்சிருக்கு. ம்!!,….சொல்லுங்க. ஆமாம்...உங்க மகளை என் பையனுக்கு பெண் பாக்க உங்க வீட்டுக்கு வந்தப்போ, என்னை ஏன் அப்படி பாத்தீங்க?"
"ஏப்போ,…ஒன்னும் ஞாபகம் இல்லையே?”
“சும்மா நடிக்காதீங்க. மறக்கறமாதிரியா அன்னைக்கு பாத்தீங்க. எனக்கு உடம்பெல்லாம் அப்படியே கூசிப் போச்சு. அப்படியே கடிச்சு சாப்பிட்றமாதிரி இல்ல பாத்தீங்க. சொல்லுங்க.”
“ஓ,… நீங்க முதன் முதலா எங்க வீட்டுக்கு வந்தீங்களே,….அப்பவா?”
“ம்,…அப்பதான்,…”
"அடுப்புலே பருப்பு வேகுது. அது வெந்துடறதுக்குள்ளே,போய் முகம் கை கால் அலம்பிட்டு வாங்க"என்று சொல்லிக்கொண்டே, தன் முந்தானையால் தன் வேர்த்த முகத்தை துடைத்துக்கொண்டே என் அத்தை ஹாலுக்கு வர...அப்பா என் கையை 'பட்'என்று தட்டி விட்டு விட்டு, வேஷ்டியை இழுத்து மூடிக்கொண்டார். (வேஷ்டியை இழுத்து மூடினாலும்...நிமிர்ந்த நின்ற சுன்னி வேஷ்டிக்குள் முட்டிக் கொண்டு நின்றதை அத்தை பார்த்தாளோ? என்னவோ?)
சோஃபாவில் எனக்கு வலது பக்கத்தில் உட்கார்ந்து,அப்போது ஓடிக்கொண்டிருந்த புரோக்ராமை கொஞ்ச நேரம் பார்த்து விட்டு, "இதையா பாத்துக்கிட்டு இருக்கீங்க... இப்போ சன் டிவியிலே நல்ல படமா போடுவானே...எங்கேடி ரிமோட்" என்று என்னை கேட்க, நான் எடுத்து கொடுத்து விட்டு, எழுந்து சென்று வாங்கி வந்திருந்த மாம்பழம் ஒன்றை சிறு,சிறு துண்டுகளாக்கி,ஒரு தட்டில் எடுத்துக்கொண்டு,மீண்டும் ஹாலுக்கு வந்து...அத்தைக்கும்,அப்பாவுக்கும் இடையில் உட்கார்ந்து கொண்டேன்.
அப்பா என் இடது பக்கம், அத்தை என் வலது பக்கம் உட்கார்ந்திருக்க,…. டீபாயை இழுத்துப் போட்டு,அதில் பழத் தட்டை வைத்து பழத்தை சாப்பிட்டுக்கொண்டே... (அத்தை பழம் வேண்டாம் என்று சொல்லி விட...அப்பாவுக்கு ஒரு பீஸ் கொடுத்தேன். அத்தை, வேற எந்த பழத்தை எதிர் பாக்கிறாங்களோ?)
மனதில் ஏதேதோ நினைவுகளோடு என் கண்கள் மட்டும் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.
ரிமோட் என் அப்பாவுக்கு வலது தொடைக்கு அருகில், எனக்கும் அப்பாவுக்கும் நடுவில் இருந்தது.
"ஏங்க... இந்த ப்ரோக்ராம் பாக்கறீங்களா?" என்று அத்தை கேட்க,…
"...ம்ம்ம்..ஹ்ஹும்ம்" (அவருக்கு இப்ப...எந்தபுரோக்ராம் பிடிக்கும்ன்னு எனக்கு தானே தெரியும்) என்ரு அப்பா பதில் சொல்ல, அத்தை என்னிடம்,
"மஞ்சு...அந்த ரிமோட்டை எடுடி, மணி இப்போ 8.35 ஆகுது விஜய் டிவிலே அந்த சீரியல் போட்டு இருப்பான்."
"என் ரெண்டு கையிலேயும், பிசு பிசுன்னு மாம்பழ சாரா இருக்கும்மா... நீங்களே எடுத்துக்குங்களேன் ".
"சரி...எங்கே இருக்கு ரிமோட்?"
"எனக்கு இந்த பக்கமா இருக்கு"என்று சொல்லி,கண் அசைவிலேயே, அது இருக்கும் இடத்தை காண்பித்தேன்.
"ஏங்க...உங்க பக்கம் தான் இருக்கு... நீங்கதான் எடுத்து கொடுங்களேன்."
"என் கை எல்லாம் மாம்பழச் சாறா இருக்கு. இருங்க கையை கழுவிட்டு வந்து எடுத்து தர்றேன்"
"நீங்க கையை கழுவிட்டு வர்றதுக்குள்ளே,சீரியல் முடிஞ்சே போயிடும்" என்று சொல்லி,டிவியை பார்த்துக்கொண்டே, என் தொடைகளை உரசி, அந்த பக்கம் கையை நீட்டி துழாவிய போது...ஏதோ நெருப்பின் மேல் கையை வைத்தவள் போல 'சடார்' என்று கையை எடுத்துக்கொண்டு, அதே வேகத்தில், வந்த வெட்கத்தை முகத்தில் மறைக்க முடியாமல், எழுந்து சமையலறைக்குள் சென்று விட்டாள்.
ஒரு 5 நிமிஷம் கழிந்திருக்கும், " மஞ்சு...கடுகு டப்பா எங்கே இருக்கு?"
"அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது அத்தே. அப்பாவுக்கு தான் தெரியும்" என்று அத்தைக்கு கேட்கும்படியாக கொஞ்சம் சத்தமாகசொல்லி, அப்பாவிடம்,"போங்கப்பாஅத்தைக்கு, கடுகு டப்பாவை எடுத்து கொடுங்க. நான் ட்ரெஸ் மாத்திகிட்டு வந்திட்றேன் " என்று விரட்டிவிட்டு, பாவாடை தாவணிக்கு மாறினேன்.
அப்பாவும் எழுந்து உள்ளே செல்ல, உள்ளே கிட்செனில்...அத்தையும், அப்பாவும் பேசிக் கொள்வது எனக்கு கேட்டது.
கண்கள் தான் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்ததே தவிர, காதுகள் கிட்சனை கவனித்துக் கொண்டிருந்தன.
"என்னங்க கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால...அங்கே என்ன மொச்சு மொச்சுன்னு சத்தம்?”
“ஓரு நல்ல சீன். அதை பாத்து பரிதாபப்பட்டு நான் தான் உச்சு கொட்டினேன்.”
“சும்மா பொய் சொல்லாதீங்க. உங்க மகளைத் தானே கொஞ்சினீங்க?!!”
“இல்லீங்க,….அது,….”
“நீங்க ஒன்னும்ம்சொல்ல வேணாம். மஞ்சு எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டா. தனியா இருந்து கஷ்டப்படுவீங்களே!!,….உங்களுக்கு உதவியா இருக்கட்டுமேன்னுதான் மஞ்சுவை இங்கே போகச் சொன்னேன். ஆனா, அவ என்னை விட்டு பிரிய மனசு இல்லாம என்னையும் இங்க கூட்டிகிட்டு வந்துட்டா. நான் இருக்கேன்னு ஒன்னும் கூச்சபடாதீங்க. மஞ்சு உங்க பொண்ணு. நீங்க அவளை ஆசையா பாசமா கொஞ்சிறதுல ஒன்னும் தப்பு இல்ல. தாராளமா கொஞ்சிக்கோங்க.” என்று சொல்லி நிறுத்தியவள், இரு வினாடி கழித்து, “அது சரி,…. இப்படியா என் கைக்கு எட்ற மாதிரி அதை வச்சிருக்கிறது?"
"எதை சொல்றீங்க ?"
"ஒன்னும் தெரியாத மாதிரிகேட்டு கிட்டு,…..மொந்தை வாழைக்காய் மாதிரி முட்டிகிட்டு நின்னதே... அதை சொல்றேன்."
"அது இருக்கிற இடத்துலே தான் இருந்துச்சு. நீங்க தான் வேணும்னே அதை பிடிச்சிருப்பீங்கன்னு நெனைக்கிறேன்."
"ம்,… நான் வேணும்னு பிடிக்கறேன். கர்மம்...கர்மம்...ரிமோட்டுன்னு கையிலே தொட்டா...அதே நீளத்துக்கு...இப்படியா வளத்து வச்சிருக்கறது?!!!"
" நானா வளத்து வச்சிருக்கேன். அதுவா வலந்த்துங்க. இப்ப அது சாதாரணமாதான் இருந்துச்சு. உங்க கை பட்டதும் நீளமாயிடுச்சு... என்னோடது நீளமாவா இருக்கு?"
"என் வீட்டுகாரரோடதை விட உங்களுக்கு கொஞ்சம் நீளமாதான் இருக்கும்னு நெனைக்கிறேன்"
"எப்படி ஒரு தடவை தொட்டதிலேயே கண்டு பிடிச்சிட்டீங்க? உங்களுக்கு மட்டும் என்ன, மஞ்சு அம்மாவை விட உங்களுக்கும் முன்னாலே பின்னால எல்லாம் அம்சமா பெருசாதான் இருக்குது"
"என்னமோ பிடிச்சு அளவெடுத்த மாதிரி சொல்றீங்களே?"
"பாத்தா தெரியாதுங்களா? பிடிச்சுப்பாத்துதான் சொல்லணும்னா சொல்லுங்க. பிடிச்சு பாத்து சொல்றேன்"
"ம்,….ஆசை தோசை அப்பள வடை. ரொம்பத்தான் ஆசை உங்களுக்கு. நான் உங்க சம்பந்திங்கறது உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கட்டும்.”
“சம்பந்திதான். ஆனா, எல்லாம் அளவெடுத்து செஞ்சமாதிரி வச்சிருக்கிற அழகான சம்பந்தி.”
“போங்க...எனக்கு வெட்கமா இருக்கு"
"ஏங்க,… நான் ஒன்னு சொல்லட்டுங்களா?’
“ம்,…”
” நீங்க வெட்கப் படறப்போ, ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க...”
“நிஜமாவா,…”
“உண்மையாலுமே. உங்களை முதன் முதலா பாத்ததும், இப்படிப்பட்ட அழகான ஒருத்தியை சம்பந்தியா அடைஞ்சிருக்கோமேன்னு சந்தோஷமா இருந்துச்சு. அதே நேரத்துல ஏதோ ஏக்கமாவும் இருந்துச்சு.”
“………………………..”
“ஏங்க நான் ஒன்னு கேட்டா தப்பா நினைக்கக் கூடாது.”
“ம்,…தப்பா நினைக்க மாட்டேன். கேளுங்க.”
“உண்மையாலுமே என்னோடது உங்க வீட்டுகாரரோடதை விட பெருசா இருக்கா?!!”
“சரியா தெரியலே. ஆனா, என் கையிலே மோதினப்போ அப்படி தெரிஞ்சது.” என்று சொன்ன அத்தையின் முகத்தில் வெக்கம் அப்பிக்கொண்டது.
சில வினாடிகள் தயங்கிய அப்பா, தொண்டையை செறுமிக் கொண்டு, “க்கும்,…வந்து,…..உங்க வீட்டுக்காரர் சுன்னியை நீங்க பிடிச்சு பாத்ததில்லையா?"
"ஐயோ!!!...என்ன இப்படி பச்சை பச்சையா பேசுறீங்க, சுன்னி அது இதுன்னுகிட்டு?!!"
"நீங்களும் பச்சை பச்சையாதான் பேசுறீங்க?!!"
"அது சரி,…. உங்க கிட்டே ஒன்னு கேக்கலாமுன்னு மனசுக்குள்ளே ரொம்ப நாளா நினைச்சுகிட்டு இருந்தேன். சரியான சந்தர்ப்பம் வாய்க்கல. இப்பதான் சரியான சந்தர்ப்பம் வாய்ச்சிருக்கு. ம்!!,….சொல்லுங்க. ஆமாம்...உங்க மகளை என் பையனுக்கு பெண் பாக்க உங்க வீட்டுக்கு வந்தப்போ, என்னை ஏன் அப்படி பாத்தீங்க?"
"ஏப்போ,…ஒன்னும் ஞாபகம் இல்லையே?”
“சும்மா நடிக்காதீங்க. மறக்கறமாதிரியா அன்னைக்கு பாத்தீங்க. எனக்கு உடம்பெல்லாம் அப்படியே கூசிப் போச்சு. அப்படியே கடிச்சு சாப்பிட்றமாதிரி இல்ல பாத்தீங்க. சொல்லுங்க.”
“ஓ,… நீங்க முதன் முதலா எங்க வீட்டுக்கு வந்தீங்களே,….அப்பவா?”
“ம்,…அப்பதான்,…”