Adultery என் ஆசை மச்சினிச்சி..

[sowmia.dse]

ஒரு வழியாக பெங்களூர் பயணம் இனிதே முடிந்தது. ஏற்கனவே திட்டமிட்டபடி ஆளுக்கொரு கிஃப்ட் வாங்கிவிட்டேன். முக்கியமாக என் ஆசை மச்சினிச்சிக்கு கச்சிதமாய் ஒரு T-shirt + Skirt வாங்கியிருந்தேன். அவளுக்கு பிடித்த கருப்பும், நீலமும் கலந்து, மார்பகங்கள் அருகில் ரோஜா வடிவிலான வித்தியாசமான ஒரு டிசைனுடன் இருந்தது. பார்த்ததும் அவளுக்கு கண்டிப்பாய் பிடிக்கும் என தோன்றியது. கூடவே அவளது அழகுக்கு எடுப்பாய் ஒரு simple design pendant chain-ம் வாங்கியிருந்தேன். என்னுடைய வயதை தொலைத்து காலேஜ் பருவத்தில் முதல் காதலிக்கு பரிசு வாங்கிச் செல்லும் மனநிலையில் தேடித்தேடி வாங்கியிருந்தேன். ஆனாலும், பெரிதாய் ரொமண்டிக்காக காட்டிக்கொள்ளாத வகையில் இருந்தது. அதற்கு பதிலாக, எனது காம எண்ணத்தை அந்த டீ-சர்ட்டில் தான் வைத்திருந்தேன். 

கிஃப்ட் விசயம் பேசியதிலிருந்து அடுத்த 4-5 நாட்களாக நல்ல நண்பர்கள் போல பல விசயங்கள் பேசியிருந்தோம். என்னுடைய கடந்த கால காதல் கதை, அவள் பள்ளி நாட்கள், ஆன்லைன் கிளாசில் அவர்கள் செய்யும் லூட்டிகள் என பல விசயமும் மிகவும் அன்னியோனியமாக பேசியிருந்தோம். ஆனால், கிஃப்ட் என்ன என்பது மட்டும் எத்தனை முறை கேட்டும் மிகவும் சஸ்பென்ஸாக வைத்திருந்தேன். ஆனால், என்ன பரிசாய் இருந்தாலும் ஒரு முறையாவது எனக்காக அணிந்து காமிக்க வேண்டும் என்று சின்ன க்ளூவும் சரியான பொறியும் வைத்திருந்தேன். காலை வீட்டுக்கு வந்ததும் முதலில் அவளைத் தான் தேடினேன். வழக்கம்போல இரவு 12 மணி வரை முழித்திருந்து இப்போது நன்கு உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். எங்களது சாட்களும் சில சமயம் 11 மணி வரை சென்று கொண்டிருந்தது. ஆனால் அதற்கு மேல் நீட்டித்தால், காம எண்ணங்கள் வழிந்த்தோடும் என்று என்னை நானே கொஞ்சம் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டேன். இப்போது, காலை மணி 10 அளவில் மெசெஜ் வந்தது.

அவள்: ஹலோ மாமா… வந்தாச்சா? எங்க என்னோட் கிஃப்ட்.?

நான்: அதுலாம் வந்து 4 மணி நேரமாச்சு. கிஃப்ட என் கையாள கொடுக்கலாம்னு நெனச்சேன். ஒரு பொதிமாடு தான் தூங்கிட்டு இருந்த்துச்சு.. என் மச்சிய காணோமே.. (நக்கல் ஸ்மைலியுடன்)

அவள்: ஓவர் கொழுப்புதான். சரி மாடியிலையா இருக்கீங்க, கிஃப்ட் வந்து வாங்கிக்கிடவா?

நான்: நா மாடியில தான் இருக்கேன். ஆனா கிஃப்ட் கீழ அக்கா கிட்ட வாங்கிக்க..! (எங்கள் ரூம் மாடியில் இருந்தது)

அவள்: என் நீங்க குடுக்க மாட்டீங்களா? (செல்லமாக கோப ஸ்மைலியுடன்)

நான்: நீ தூங்கிட்டு இருந்த.. அதான் டீசன்டா அவகிட்டயே கொடுத்துட்டேன். உனக்கு கிஃப்ட் வாங்கிருக்கேன்னு சொன்னதுமே வித்தியாசமா பாத்தா…

அவள்: ஹாஹாஹா.. சரி ஓகே அப்படியே மெயின்டைன் பண்ணுங்க… நா ஆன்லைன் க்ளாஸ் முடிச்சிட்டு வாங்கிக்கிறேன் 

நான்: சரி, வாங்கி போட்டுட்டு வந்து மறக்காம காட்டு.. 

அவள்: இப்பக்கூட சொல்ல மாட்டீங்களா? ஹும்ம்ம்ம்

நான்: முடியாது. சஸ்பென்ஸ்னா சஸ்பென்ஸ் தான்

அவள்: அப்படி என்ன தான் சஸ்பென்ஸ்-னு பாக்குறேன்.

மதியம் 1 மணி அளவில், என் அழகு தேவதை எதிர்பார்த்திருந்த மாதிரியே நான் வாங்கிக்கொடுத்த Skirt மற்றும் Chain போட்டுக்கொண்டு வேற ஒரு டாப்ஸ் போட்டுக்கொண்டு கொஞ்சம் சோகமாய் மேலே வந்தாள். என்ன என்று கண்ணால் கேட்க, “டீ-சர்ட் அளவுலாம் கரெக்டா இருக்கு ஆனா உயரம் தான் கொஞ்சம் சின்னதா வாங்கிட்டீங்க” என்றாள். “அச்சோ, I am sorry pa. ரொம்ப கட்டையாவா இருக்கு. சரியா இருக்கும்னு நெனச்சேன்” என்று பரிதாபமாக கேட்டேன். உண்மையில் நான் வாங்கியது Low hip T-shirt மற்றும் 3/4 skirt, சாதரணமாக அணிந்தால் இடுப்பு தெரியும் அளவுக்கு இருக்குமாறு party wear மாடலில் வாங்கியிருந்தேன். எப்படியும் அதை எல்லோர் முன்னும் அணிய போவதில்லை என்று கணித்திருந்தேன். “ரொம்ப சின்னது இல்ல, ஆனா ஹிப்ஸ்லாம் தெரியிது. அம்மா திட்டுவாங்க” சோகமான முகத்தோடு மீண்டும். “சரி விடு, அப்புறமா டவுன் பக்கம் போனா உன்ன கூட்டிட்டு போய் கரெக்டா ஒன்னு எடுத்து தர்றேன். கவலைப்படாதே” என்றேன். “அச்சோ வேணாம், இதுக்கே நீங்க நிறைய செலவு பண்ணிட்டீங்க. இதுக்கு மேலே செலவு வச்சா அம்மாவும் அக்காவும் திட்டுவாங்க” என்று சொல்லிவிட்டு படியிறங்கி சென்றாள்.

நான் நினைத்த மாதிரியே சென்றது கொஞ்சம் மகிழ்ச்சி. அடுத்தடுத்த ஏற்பாடுக்கு தயாரானேன். வாட்சப்பை திறந்து,

நான்: I am extremely sorry மச்சி. அக்காவுக்கு தெரியாம இன்னொன்னு வாங்கித் தர்றேன் 

அவள்: இல்ல மாமா.. இந்த டிசைன் ரொம்ப அழகா இருக்கு. So lovely. அதான் எனக்கு கஷ்டம். மத்தபடி கவலையில்லை மாமா. அந்த skirt, chain ரெண்டும் சூப்பர். அதுவும் அந்த 3/4 skirt type. அம்மாக்கிட்ட கேக்கும்போதுலாம் திட்டும். இப்ப ஒன்னும் சொல்லல. ஆனா T-shirt போட்டா கண்டிப்பா திட்டும். அதான்…

நான்: நா வேண்ணா, மறுபடியும் பெங்களூரு போய் வாங்கிட்டு வரவா?

அவள்: ம்ம்ம்… ஆமாமா இப்பவே கிளம்பிப் போய் correct size வாங்கிட்டு வாங்க.. 

நான்: அடிப்பாவி. எதோ சும்மா சொன்னா உண்மையாவே சொல்றியா?

அவள்: அச்சோ மாமா, சும்மா தான் சொன்னேன். I am very happy. உங்க செலக்ஷன் செம ஸ்டைல்.. (ஹார்ட் எமொஜி)

நான்: தேங்க்ஸ் மச்சி. பட் எனக்கு இன்னும் வருத்தம்தான். 

அவள்: ம்ம்ம்ம்

நான்: நா என்ன வாங்கிக் கொடுத்தாலும் போட்டுக் காட்டுவேன்னு சொன்ன.. இப்போ அந்த டீ-ஷர்ட் மட்டும் வேணாம்னு சொல்லிட்ட போடா.. I am disappointed

அவள்: நா என்ன பண்ணட்டும் மாமா. எனக்கும் ஆசைதான் ஒரு முறையாச்சும் இப்படி போட்டு பாக்கலாம்னு.. இந்த T-shirt, Skirt மேட்சிங்கா ரொம்ப அழகா தான் இருக்கும். ஆனா அம்மா என்ன அப்படியே எரிச்சிரும்

நான்: ம்ம்ம்ம் சரி மச்சி. Its Ok மா.. நா தான் கொஞ்சம் தப்பு பண்ணிட்டேன்

அவள்: ஐயோ மாமா, இதுக்கலாமா ஃபீல் பண்ணுவீங்க.. உங்களுக்காக வேணா ஒரு டைம் ரெண்டையும் போட்டு போட்டா எடுத்து அனுப்பட்டுமா?


ஆஹா…. அதுக்குள் அவளே நேரா விசயத்துக்கு வந்துட்டாளே என்று மனம் துள்ளிக் குதித்தது. இருந்தாலும் மனதில் இருந்த காமதேவன் இன்னும் ஒருபடி மேலே செல்ல துணிச்சல் தந்தான்.

நான்: இல்லடா மச்சி, உன்ன ரொம்ப கஷ்டப்படுத்தலாம் மாட்டேன். எனக்கு எந்த கவலையும் இல்லை.

அவள்: இல்ல மாமா, எனக்கே ஒரு வாட்டியாச்சும் போட்டு காட்டனும்னு தான் ஆசையா இருக்கு. அவ்ளோ பிடிச்சிருக்கு அந்த ட்ரெஸ்

நான்: இருந்தாலும், போட்டால பாத்தா அந்த ஃபீல் இருக்காதுப்பா…

அவள்: ஏன் மாமா?

நான்: இல்லடா, நேர்ல போய் தேடித்தேடி உனக்கு எப்படி இருக்கும்னு யோசிச்சுப் பாத்து பொறுமையா செலக்ட் பண்ணேன்ல. அதான் நேர்ல பாத்தாதான் அந்த happiness இருக்கும்டா மச்சி.  

அவள்: ம்ம்ம்.. பட் என்ன செய்ய. இப்போதைக்கு என்னால முடியாதே மாமா…

நான்: ஓகே விடு மச்சி, அடுத்த டிரெஸ் எடுக்கும்போது பாத்துக்கலாம்..

அவள்: ம்ம்ம்ம்ம்..

நான்:  (பெரும் யோசனைக்கு பிறகு) மச்சி, ஒரு விசயம் பண்ணலாம். அம்மாவும் அக்காவும் வீட்டுல இல்லாதப்ப எனக்காக ஒரு தடவ ட்ரை பண்றியா. ப்ளீஸ்?

அவள்: ஐயோ.. இதுக்கலாம் எதுக்கு மாமா ப்ளீஸ். ஆனா அது எப்படி நடக்கும்? வாய்ப்பே இல்லையே (ஒத்துக்கொள்வாள் என்று உறுதியானது)

நான்: நாளைக்கு செவ்வாய்க்கிழைமைல. காலையில 7 மணிக்கு உங்கப்பா, உங்கம்மா, அக்கா மூணு பேரும் எப்பவும் கோவிலுக்கு போவாங்க.. அப்போ முடியுமா?

அவள்: (சற்றும் யோசிக்காமல்) ஓகே டன்.. 

மனதிற்குள் எனக்கு 1000 வாட்ஸ் பல்ப் எரிந்தது போல இருந்தது.

அவள்: ஆனா ஒவ்வொரு செவ்வாய்க்கிழைமையும் எங்க வீட்ல கோவிலுக்கு போறாங்கனு இன்னைக்கு தான் தெரியும். ஈஈஈஈஈஈ….

நான்: அவங்க போயிட்டு 8 மணிக்குள்ள வந்துருவாங்க.. உனக்கு விடியல் 11 மணிக்கு மேலே. அதனால தெரிஞ்சிருக்க வாய்ப்பில்ல.. (நக்கல் ஸ்மைலியுடன்)

அவள்: ஹாஹாஹாஹா ஆமால்ல.. இத்தன மணிக்கு தான் சாமி கும்பிடனும்னு என்ன எழுதியா வச்சிருக்காங்க. நாம முழிக்கிற நேரம் கும்பிட்டுக்க வேண்டியது தான..

நான்: அந்த ஆராய்ச்சிலாம் அப்புறம் வச்சுக்கலாம். நாளைக்கு அவங்க போனப்புறம் 7 மணிக்கு மேல எந்திரி. இல்லனா உன்னயும் இழுத்துட்டு போயிருவாங்க..

அவள்: ஹாஹாஹாஹா.. ஆனா 7 மணிக்கு மேலே நான் எந்திரிப்பனானு தெரியல. எதுக்கும் அவங்க போனப்புறம், நீங்களே எழுப்பிவிடுங்க..

நான்: சரி, நானே எழுப்பி பெட் காபி தர்றேன்.. ஓகேயா இளவரசி..

அவள்: அப்படியே ஆகட்டும். ஈஈஈஈஈஈஈ..

நான்: ஓவர் நக்கலாகி போச்சு.. சரி நா கொஞ்சம் நேரம் வேலை பாக்க போறேன். நீயும் போய் க்ளாஸ கவனி. Bye

இருவரும் பாய் சொல்லி, ஸ்மைலி போட்டு உரையாடலை முடித்தாலும் என் உடல் முழுவதும் சிலிர்த்துப் போய் இருந்தது. போட்டு வைத்த திட்டம் கனக்கச்சிதமாக வெற்றி பெற்றது. இன்னும் சொல்லப் போனால் அவளிடம் இருந்து ஒரு போட்டா அளவில் தான் எதிர்பார்த்தேன். நேராகவே பார்க்கப் போகிறேன் என்றதும் தலைகால் புரியவில்லை. மாலை, இரவு வழக்கமான உரையாடல்கள் இருந்தாலும், என் நினைப்பு அனைத்தும் காலை நிகழ்வையே எதிர்பார்த்திருந்தது.