Romance அவளுக்கென்ன அழகிய முகம்

[rainbowrajan]

"டொம்"

பக்கத்தில் இருந்த ட்ரான்ஸ்போர்மர் வெடித்த சத்தம் அந்த ஏரியா முழுவதும் கேட்டது. கனத்த மழை அறிவிப்பு வந்திருந்ததால் பேய் மழை பெய்தது. ஆபீசுக்கு சென்று வந்த ராணி மழையில் தொப்பல் தொப்பலாக நனைந்து வீட்டுக்கு வர... ராஜன் வாசலிலேயே குடையுடன் நின்றார்.

ராணியை ரோட்டின் முனையில் பார்த்தவர், அவளை நோக்கி குடையுடன் ஓடி வந்தார். இருவரும் அந்த பெரிய குடையில் வீட்டை அடைந்தனர். அவளுக்கு தலை துவட்ட துண்டை கொடுத்தார்.

அவள் தலையை துவட்டிக் கொண்டு உடலை அடையின் மேலேயே அந்த துண்டில் துடைத்தாள்.

" தேங்க்ஸ் அங்கிள்.."

" இட்ஸ் ஓகே... கரண்ட் வேற போய்டுச்சு.. இந்தா மெழுகுவத்தி.. ரெங்கம்மா மழையினால இன்னக்கி சீக்கிரமே வீட்டுக்கு போய்ட்டாங்க .. உங்களுக்கும் சேத்து இங்கயே சமைச்சிட்டாங்க.. வந்து சாப்பிட்டுட்டு போம்மா .."

" சரி அங்கிள்.. நான் போய் ட்ரஸ் மாத்திட்டு வரேன் "

அவள் மாடிக்கு சென்று மெல்லிய இரவு உடையை மாற்றிக்கொண்டு கீழே வந்தாள்.

இருவரும் பேசிக்கொள்ளாமல் சாப்பிட்டார்கள்.

பிரியா போன் செய்தாள்.. மழையினால் ஆபீஸ் கேப் வரமுடியாது என்பதால், ஆபீஸ் பக்கத்தில் இருக்கும் லாவண்யா வீட்டில் அன்று இரவு தங்கி விடுவதாக சொன்னாள்.

"அடிப்பாவி" என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டாள் ராணி.

சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் மெழுகுவத்தி எடுத்துக் கொண்டு மேலே செல்வதாக கூறிச்சென்ற ராணி, மாடிப் படியேற.. ஆறாவது படியில் அவளுடைய ஈரமான நயிட்டி தடுக்கி விழுந்தாள்.

உருண்டு உருண்டு கீழே வந்து விழ, ராஜன் வீட்டுக்குள் இருந்து வந்து அவளை தூக்கி எழுப்பினார்.

"ஆ ...அம்மா வலிக்குதே.." ராணியின் கால் சுளுக்கிக்கொண்டு வலியில் கத்தினாள்.

அவளை கோழிக்குஞ்சு தூக்குவது போல தூக்கிக்கொண்டு அவருடைய வீட்டுக்குள் சென்றார்.

சோபாவில் படுக்க வைத்து காலை நீட்டி வலிநிவாரணி தைலம் தடவினார்.

வலியில் அப்படியே அங்கேயே தூங்கிவிட்டாள்.

***

காலை எழுந்து பார்த்த ராணி, எங்கே இருக்கிறோம்.. எப்படி இந்த மெத்தைக்கு வந்தோம் , ஏன் இங்கே இருக்கிறோம் குழப்பத்தில் தடாலென்று எழுந்திருக்க முயல.. கால் சுளுக்கு இன்னும் விடாமல் இருக்கவே.. வலியில் கத்தினாள்.

ராஜன் ஓடி வந்து அவளை தூக்கி மெத்தையில் உக்காரவைத்தார்.

" ஸ்ட்ரைன் பண்ணிக்காத.. சுளுக்கு பலமா இருக்கு.. பிராக்ட்சர் கூட ஆயிருக்கலாம். நீ இங்கயே இரு.."

அவளுக்கு சூடாக காபி கொடுத்தார். காலில் துணிக்கட்டு போட்டு காலை ஆடாமல் வைத்திருக்க சொன்னார்.

மழை இன்னும் 2 நாளுக்கு பலமாக பெய்யும் என்பதால் சென்னை ஸ்தம்பித்தது.

ராஜன் அவளை பக்கத்தில் இருந்த டாக்டரிடம் ஆட்டோவில் அழைத்து சென்றார். டாக்டர் ஒரு பலமான மாவுக்கட்டை போட்டு அனுப்பினார். 4-5 நாட்களுக்கு மருந்து எழுதிக் கொடுத்தார்.

அந்த 4 நாட்களில் ராணியை நிஜ மகாராணியாகவே உபசாரித்தார். அவளுக்கு உணவு, மருந்து கொடுத்து பரிவுடன் பார்த்துக் கொண்டார். ரெங்கம்மாவிடம் சொல்லி சத்தான உணவை சமைத்துக் கொடுக்கச்சொன்னார். மட்டன் சூப், சிக்கன் சூப் என்று உபசரிப்பு பலமாகவே இருந்தது. ரெங்கம்மாவுக்கே ராஜனின் நடவடிக்கை ஆச்சரியத்தை கொடுக்க, அவர் வாய் விட்டே கேட்டுவிட்டார்.

" என்னமோ தெரியல ரெங்கம்மா.. ராணியை பாத்தா நம்ம வீட்டு பொண்ணாவே எனக்கு தோணுது.. பாவம் சுளுக்கு வலியில துடிக்கும்போது ஹெல்ப் பண்ணாம எப்படி இருக்க முடியும் ?"

ராணி அவர் சொன்னதை கேட்டாள்.

2 நாள் கழித்து வந்து பார்த்த பிரியா, அவளின் நிலைமையை கண்டு வருத்தப்பட்டாள்.

" சாரிடி.. வழியெல்லாம் ஒரே மழை தண்ணி.. வண்டியே வரல.. நான் லாவண்யா ட்ரஸ போட்டு 2 நாள் சமாளிச்சேன்.. "

" பரவாயில்ல ப்ரியா.. நீ என்ன செய்வே.. எனக்குத்தான் டயமே சரியில்லை.."

" டோன்ட் ஒர்ரி.. சரியாயிடும் " பிரியா ஆறுதல் சொன்னாள்.

" உனக்கு பணிவிடை செய்யத்தான் அனுமார் பக்தரை செட் பண்ணிட்டியே.. அப்புறம் என்ன ? "

" ச்சீ போடி...கிண்டலடிக்காத.. "

" நான் விழுந்திருந்தா சாத்தியமா இவ்ளோ உபசரிப்பு கிடைச்சிருக்காது.. எல்லாம் உன்னோட பர்த்டே தரிசனம்தான் காரணம்னு நினைக்கிறேன்.."

" அடி விழும் பாத்துக்கோ.." என்று அவளின் முதுகில் இரண்டு வைத்தாள் ராணி.

" சரி சரி.. ஆள் எப்படி ?"

" நீ நினைக்கிற மாறி இல்ல.. ரொம்ப ஜென்டில்மேன் தெரியுமா ?"

" பாருடா.. சப்போர்ட் பலமா இருக்கே... பாத்துடீ .. இங்கயே தங்கிராத.. மேல் வீடுதான் நம்மளுது. ஞாபகம் இருக்கட்டும்...

சரி உங்கம்மாக்கு அடிபட்டதை சொன்னியா ?"

" இல்லடி.. சொன்னா அவங்க ரொம்ப பயப்படுவாங்க.. இப்போதான் கொஞ்சம் சரியாயிடுச்சே.. அப்புறம் சொல்லிக்கலாம்.."

வார கடைசியில் கால் குணமாக மாடி வீட்டுக்கு சென்றாள் ராணி. ஒருவாரம் அவளை அக்கறையுடன் பார்த்துக் கொண்டது அவளிடம் கண்ணியமாக நடந்து கொண்டது, ரெங்கம்மாவிடம் தன்னை பற்றி சொன்னது, பிரியா அவளை சீண்டியது என பலவிதமான எண்ணங்களை சுமந்துகொண்டு மாடிக்கு சென்றாள்.

***

" ச்சே.. நான் ஆபீஸ் கேப் மிஸ் பண்ணிட்டேன்.. இப்போ என்ன பண்றது?"

யோசித்துக்கொண்டே கீழே இறங்கி வந்த ராணி, ராஜனின் புல்லட் வண்டி கீழே நின்றிருப்பதை கண்டாள்.

சட்டென்று வீட்டுக்கு உள்ளே புகுந்து...

" வாங்க வாங்க டயம் ஆயிடுச்சு.. என்னை ஆபீஸ்ல ட்ராப் பண்ணிடுங்க.." என பரபரக்க.. ராஜன் கண்களை உருட்டி அவளை பார்த்தார்.

" என்ன பாக்கறீங்க.. அப்புறமா என்னை உத்து உத்து பாக்கலாம்.. இப்போ என்னை ஆபீஸ்ல கொண்டுபோய் விட்டுடுங்க. கேப் மிஸ் பண்ணிட்டேன்." கைகள் பரபரக்க அவருடைய புல்லட் சுவரில் மாட்டியிருந்த சாவியை எடுத்து அவர் கையில் திணித்தாள்.

எதுவும் பேசாமல் அவரும் வண்டியின் பில்லியனில் (pillion) அவள் உக்கார, வண்டியை எடுத்துக்கொண்டு புறப்பட்டார்.

அவர் முதுகில் சாய்ந்துகொண்டு இருக்க, அவர் நெளிந்தார்.

" ஏன் இப்படி நெளியறீங்க.. வண்டிய பாத்து ஓட்டுங்க.. உங்களுக்கு வண்டி ஓட்ட தெரியுமா தெரியாதா ?"

" நீ கொஞ்சம் தள்ளி உக்கரலாம்ல..?"

" ஏன்? ஏன் தள்ளி உக்காரனும்.. ?"

" இல்ல... எனக்கு வண்டி ஓட்ட சங்கடமா இருக்குல்ல ?"

" உங்க வண்டியில ஒரு பெண்ணை ஏத்திட்டு போனதே இல்லையா ?"

" ஆமா .."

" அப்போ நான்தான் ஃபர்ஸ்ட்டா? நல்லதா போச்சு.. பழகிக்கோங்க "

" உனக்கு கூச்சமா இல்ல ?"

" இல்லை.. நான் இப்படிதான் வருவேன். நீங்க மட்டும் பர்த்டே அன்னைக்கு என்னை பாத்துட்டு போயிட்டீங்க.. அப்போ எங்க போச்சு உங்க கூச்சம் நாச்சம் எல்லாம் ?"

" அது தற்செயலா நடந்தது. நான் அதை அப்போவே மறந்துட்டேன்.. "

" ஏன் நான் இங்க இருக்கேன்னு ஒரு குரல் கூட கொடுக்கல? நல்லா பாத்து என்ஜோய் பண்ணணும்னுதான ?"

" ச்சே ச்சே அப்படியெல்லாம் இல்ல.. நானே உனக்கு தர்மசங்கடம் கொடுக்கக்கூடாதுன்னுதான் எதுவும் இதுவரை பேசல.. நீதான் அதப்பத்தி இப்போ ஞாபகப் படுத்தற "

" ஓ .. என்னை குத்தம் சொல்லறீங்களா..? நாந்தான் உங்களுக்கு ஞாபகப் படுத்தறேனா ? சரிதான்.. இப்போ ஞாபகம் வந்துருச்சா? "

ராஜன் ஒன்றும் பதில் பேசாமல் வரவே, ராணி மீண்டும்...

" ஒரு சாரி சொல்லலாம்ல?"

" சாரி"

" Accepted. நானும் உங்களுக்கு தேங்க்ஸ் சொல்லணும்.."

" எதுக்கு ?"

" என்னை எங்கம்மாவை விட நல்லா பாத்துக்கிட்டதுக்கு, ஜென்டில்மேனா நடந்துக்கிட்டதுக்கு, அப்புறம் என்னை தூக்கிட்டு போய் தூங்கவெச்சதுக்கு.. இப்படி எல்லாத்துக்கும்.."

" இட்ஸ் ஓகே. "

" அப்புறம் இன்னொன்னு சொல்லணும்..என்னோட வண்டி மழையில் நனைஞ்சு ஸ்டார்ட் ஆகலேன்னுதான் மெக்கானிக்கிட்ட கொடுத்திருக்கேன். ரெடியாக இன்னும் 4 நாள் ஆகும்.. அதனால நீங்கதான் என்னை பிக்கப் ட்ரோப் பண்ணனும்... செய்வீங்களா ?"

ராஜன் பதில் சொல்லவில்லை. எப்படி தவிர்ப்பது என்று யோசிக்க அவருக்கு அவளிடம் பொய் சொல்ல வரவேயில்லை.

" என்ன பேச்சையே காணோம்...? "

" இல்ல ஆபீஸ் கேப்... ? " என்று இழுத்தார்..

" அப்போ என்னை வண்டியில் கூட்டிட்டு போக விருப்பமில்லை.. அதான ? சரி நான் பாத்துக்கறேன்.. "

ராணியின் முகத்தில் தெரிந்த ஏமாற்றத்தை பார்த்த ராஜனுக்கு மனதில் ஏதோ பிசைய...

" சரி சரி.. நானே கூட்டிட்டு போறேன்..", அரை மனதுடன் தலை ஆட்டினார்.

ராணி வந்த சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு... அவரிடம் பொய்யான கோப முகத்துடன்.. " ஈவினிங் 5 மணிக்கு வாங்க .. வந்தவுடனே எனக்கு மெசேஜ் பண்ணுங்க. ஓகே ?"

ஆஃபீசுக்குள் நுழைத்தாள் ராணி.

அந்த நான்கு நாட்களும் அவளை ஆஃபிஸில் விட்டுவிட்டு கூட்டி வந்தார். ரெங்கம்மாவுக்கு ஆச்சரியமோ ஆச்சரியம். இந்த துடுக்கு பெண்ணிடம் ஏன் இப்படி பம்முகிறார் என்று அவள் யோசித்தாள். அவளுக்கும் புரியவில்லை. பிரியாவுக்கு ஷிபிட் மாறிவிட்டதால் அவள் வருவதும் போவதும் நேரம் காலமில்லாமல் இருந்தது.

ஒருமுறை சாலையின் குண்டு குழியில் வண்டி ஏறி இறங்க அவளின் ஆரஞ்சு பழ பந்துகள் அவரின் முதுகை பதம் பார்த்தது. அவருக்கு சுண்ணி டக்கென்று துடித்தது. அவளுக்கும் உடலில் ஏதோ செய்ய.. அவரின் தோளை அழுத்தி பிடித்துக் கொண்டாள்.

அடுத்த நாள் வண்டியில் செல்லும் போது இருவரும் பேசிக்கொண்டே வந்தார்கள்.

இல்லையில்லை, ராணி பேசிக்கொண்டே வந்தாள். ராஜன் மௌனமாக கேட்டுகொண்டு கேள்விக்கு பதில் சொல்லிக்கொண்டே வந்தார்.

" அது என்ன... என்னை வெயிட் லிஃப்ட்டிங் தூக்கற மாதிரி அப்படியே தூக்கிட்டு டாக்டர் கிளினிக் போறது? பிரியா எவ்ளோ கிண்டல் பண்ணா தெரியுமா ?"

" வலியினால உன் காலை கீழேயே வைக்க முடியல.. அதுக்காகத்தான் உன்னை தூக்கிட்டு போனேன்.."

" சரி.. ஏன் என்னை என் வீட்டில விடாம, உங்க வீட்ல ஏன் தங்க வச்சீங்க? மாடில கொண்டுபோய் விட வேண்டியது தான ?"

ராஜனுக்கு அவள் கேள்வி நியாயமாகப் பட்டது. அவரால் பதில் சொல்ல முடியவில்லை.

" தப்பு தான்.. நான் டாக்டர் சொன்னதுனால, எதுக்கு மாடிப் படி ஏறி இறங்கி சிரமப்படணும்.. கீழேயே இருக்கட்டும்னு நினைச்சேன்.. அதிருக்கட்டும்... நீ இப்போ இவ்ளோ பேசறியே.. அப்போவே என்னை எங்க வீட்டில விடுங்கன்னு சொல்லவேண்டியதுதானே... "

அதுவரைக்கும் பட படவென பொரிந்து தள்ளிய ராணி மௌனமானாள். அவள் இதழில் ஒரப்புன்னகை பூத்தது.

அதற்குப்பின், ராணி அவரின் முதுகில் தன்னுடைய இளம் மார்புகளை சாய்த்து தடவியபடியே வருவாள். அவருக்கு அது ஒரு சுகானுபவமாக இருந்தது. அன்று இறங்கும் போது அவருக்கு பிளையிங் கிஸ் முத்தமிட்டுவிட்டு ஆபீசுக்கு ஓடிவிட்டாள்.

***

வண்டியில் போகும்போது ஒருநாள் அன்று ராஜனிடம் அடி வாங்கிய வாலிபன் வழியில் பார்த்து அவருக்கு சல்யூட் அடித்தான். அவன் திரும்ப பிரச்னை செய்கிறானா என்று ராணியிடம் கேட்டார். அவளை இல்லை என்று பதில் சொல்ல, அவனை அருகில் அழைத்தார்.

கைகட்டி பம்மியபடி வந்த அவன்.... " குட் மார்னிங் சார்.. இவங்க உங்களுக்கு வேண்டியவங்கனு எனக்கு தெரியாது சார்.. மன்னிச்சுக்கோங்க.. மேடமை இனிமே தொந்தரவு செய்யமாட்டேன் சார்.. "

அவனும் ராணியிடம் " சாரி சிஸ்டர்.." என்று மன்னிப்பு கேட்டான். அவனை ஒரு வேலைக்கு சிபாரிசு செய்து அனுப்பி வைத்தார். ராஜனின் கனிவான கவனிப்பில் ராணி கரைந்து கொண்டிருந்தாள்.

***

" நான் ஆம்பளைங்க கிட்ட எவ்ளோ திமிரா நடந்துக்குவேன் தெரியுமா? உங்களுக்கு எப்படி பொம்பளைகளை பிடிக்காதோ எனக்கும் பசங்களை பிடிக்காது... "

" எனக்கு பொம்பளைங்கள பிடிக்காதுன்னு யாரு சொன்னா?"

" ஆமா அது தேறிஞ்சுக்க பிஹெச்டி படிக்கணுமா என்ன? எல்லாம் ரெங்கம்மா சொல்லிட்டாங்க "

" ஓ.. சரி... உனக்கு ஏன் பசங்கள பிடிக்காது? "

" எல்லாம் சீட்டர்ஸ்.. ஏமாத்து பசங்க.."

" லவ் ஃபெயில்யரா?"

" என்ன இன்வெஸ்டிகேஷனா? உங்களுக்கு ஒன்னு சொல்லவா.. நான் யாரையும் இதுவரை லவ் பண்ணல.. போதுமா ?"

" இல்ல சும்மாத்தான் கேட்டேன்..."

பிறகு இருவரும் வழி முழுவதும் மௌனமாகவே வந்தார்கள்.

***

அன்று மாலை ராணியை கூட்டிவரும்போது மழை தூற ஆரம்பித்தது.. பலமாக அடிக்கவே ஒரு பஸ் ஸ்டாண்டில் ஒதுங்க வேண்டியதானது. கூட்டமாக இருந்தது. மழையில் நனைந்து ராணியின் உடை உடலை ஒட்டிக் கொண்டது. அங்கிருந்த ஆண்களின் கண்கள் அவளை மேய்வதை ராஜன் கவனித்து அவளை மறைத்துக்கொண்டு நின்றார்.. அவர் ஏன் ஒட்டி மறைந்து நிற்கிறார் என பார்க்க மற்றவர்கள் தன்னை பார்க்கக்கூடாதென்று நிற்கிறார் என அவளுக்கு புரிந்தது. கூட்ட நெரிசலில் இருவர் உடலும் ஒட்டிக் கொண்டது. ராணியின் மனதில் போராட்டம் ஆரம்பித்தது. ராஜனுக்கு அவளை பத்திரமாக பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே ஓடிக் கொண்டுருந்தது. ஏன் அப்படி தோன்றுகிறது, நாம் ஏன் இப்படி மாறிக் கொண்டு இருக்கிறோம் என்ற கேள்விக்கு அவரால் இதுவரை பதில் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.

மழை நின்றவுடன், விரைந்து வீடு வந்து சேர்ந்தார்கள்.

" மழை வரும்னு தெரியுமில்ல... எனக்கும் உங்களுக்கும் ஒரு ரெயின் கோட் கொண்டு வரணும்னு தோணல ?"

" இல்ல... மறந்துட்டேன்...சாரி.."

" நீங்க மறந்த மாதிரி தெரியல.. என்னை மழையில நனைக்கவெச்சு ஈரத் துணியோட பாக்கணும்னு ஆச போல "

முகத்தில் அறைந்தது போல இருந்தது ராஜனுக்கு. அவரின் முகம் போன போக்கை கண்ட ராணி, தவறாக பேசிவிட்டோம் என்று முகம் வாடினாள்.

பிறகு சுதாரித்துக் கொண்டு, " நான் உங்கள தப்பா நினைக்கல.. சும்மா எப்பவும் போலத்தான் டீஸ் செஞ்சேன். தப்பா நினைக்காதீங்க.."

அவர் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு எதுவும் பேசாமல் திரும்பி வீடு நோக்கி நடக்க.. ராணி அவரை சமாதான படுத்த வழி தெரியாமல் தவித்தாள். ஓடிச்சென்று அவரின் முதுகில் ஏறிக்குதித்து அவரின் கன்னத்தில் இச்சென்று ஒரு முத்தமிட்டு விட்டு இறங்கி, திரும்பி மாடிக்கு ஓடினாள்.

அவள் ஓடுவதையே பார்த்து, " மறுபடியும் கீழே விழுந்துடாத.. அப்புறம் நான் தூக்க வரமாட்டேன்.." என சத்தம் போட்டார்.

" பாக்கலாம் பாக்கலாம்.. " என்று பழிப்பு காட்டிவிட்டு அவளுடைய ஈரமான உடையை, கைகளால் முகத்தில் ஆரம்பித்து அப்படியே மெதுவாக அவள் மார்புகளை அழுத்தியபடி இறங்கி, வயிறை கசக்கி அப்படியே இடுப்பை வளைத்து திரும்பி நின்று புட்டங்களை தடவி மழை நீரை எடுப்பது போல அவருக்கு நடிகைகள் டான்ஸ் ஆடி மயக்குவது போல ஒரு ரியல் ஷோ காட்டினாள். அவள் செய்யும்போது அவள் உதடுகளை கடித்து, முகம் பிரகாசமாகி அட்டகாசமாக ஒரு கவர்ச்சி நடனத்தை ஓரிரு நிமிடங்களில் நடத்தினாள்.

கோபத்தில் கத்திய ராஜன் அவளின் செய்கையில் மெய்மறந்து வாய்பிளந்து பார்த்தார். அவர் பார்க்க பார்க்க ஒரு பிளையிங் கிஸ்சை ஊதிவிட்டு வீட்டுக்குள் ஓடினாள்.

அக்கம் பக்கம் யாரவது பார்க்கிறார்களா என்று சுத்தி முத்தி பார்க்க, அடித்த மழையில் அந்த தெருவே அமைதியாய் இருந்தது, ராஜனின் இதயத்தை தவிர.

***