12-06-2023, 05:11 AM
மனதை அமைதிப்படுத்தும் நீல விளக்கு. நீல எண்ணங்களை மனதில் எழுப்புவதும் அந்த நீல விளக்கே. ஆரம்பத்தில் விருந்தினர் அவர்கள் தம் கதைகளை பேசிக்கொண்டு இருக்கவே, அந்த பெரிய்ய ஹாலில் சலசலப்புடன் அந்த முதலிரவுக்கு முன் இரவு தொடங்கியது.
மெல்ல மெல்ல பேச்சுக்கள் குறைந்து ஒரு அரை மணி நேரம் கடந்த பின்னர், ஒரு அமைதி நிலவியது. அமைதியான இரவில், ஏறத்தாழ கும்மிருட்டில், கண்களை விரிய திறந்து கொண்டு, அந்த இரவின் அமைதியையும், சத்தமில்லாமல் இருக்கும் அந்நேரத்தில் இயற்கையின் ஒலியை மட்டும் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.
பூச்சிகளின் ஓசைகள், காதல் அழைப்புகள் இவை மட்டுமே கேட்கும் அத்தருணத்தில், என் இதயத்தின் துடிப்பே ஒரு மிகப்பெரிய ஓசையாக தெளிவாக கேட்டது. ஆம், என் மாமியார் படுத்தபோது, அவர்களின் பால்குடங்கள், அவர்களின் மெலிதான பிளவுஸை மீறி, அவரின் கழுத்து பக்கமாய் சிறிது சரிந்தது. அதை பார்த்தவுடன் தொடங்கியது எனது இதயத்தின் படபடப்பு.
ப்ரா போடவில்லை என்று தெளிவாய் புலப்பட்டது. கசகசப்பு காரணமாய் இருக்கும் என்று நான் ஊகித்தேன். ஆனால், அவர்கள் செயல் எனக்குள்ளே தெளிவான இரசாயன மாற்றங்களை என்னுள் உருவாக்கியது.
கடந்த அரை மணி நேரமாய் அவர்களின் அமைதியான முகமும், அதன் கீழே தெரிந்த அந்த முலை மேடுகளும் என்னை சித்திரவதைக்கு ஆளாக்கியது எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்.
மெல்ல இடது புறம் திரும்பி ஒருக்களித்து படுத்தேன். கையை தலைக்கு முட்டு கொடுத்து மனைவியின் முகத்தையும், அவளுக்கு அருகே படுத்திருக்கும் என் கனவு தேவதையின் முகத்தையும் பார்த்தேன்.
மற்றவர்களை போலவே, என் மனைவியும் அவள் அம்மாவும் சில பல வீட்டு விஷயங்களை, சீரியல் நிகழ்ச்சிகளை விவாதித்தார்கள். இப்போது அமைதி. இந்த அமைதியான நேரத்தில், பலரும் நித்திரையின் தாக்கத்திற்கு அடிமைப்பட்டு கொண்டிருந்தார்கள்.
நான் மட்டும், என் கண்களை பெரிதாக்கி, அவள் முகத்தை உன்னிப்பாக கவனித்து கொண்டிருக்கிறேன்.
சாந்தமான, அமைதி ததும்பும், அம்சமான முகம். ஆஹ்ஹ்... இந்த அமைதியான முகம்; அதை பார்க்கும்போது என் உள்ளே ஏன், எப்படி இந்த புயல்; அதற்கான விடை இல்லை. ஆனாலும், இயற்கையான இந்த சம்பவம் மனதிற்கு ஒரு சுகமான வேதனையை தருவது இன்பமாய் தான் இருக்கிறது.
அப்படியே பல மணித்துளிகள் அவர்களையே பார்த்து கொண்டிருந்தேன். அவர் முகத்தின் ஒவ்வொரு பாகமாய், ரசித்து ரசித்து பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.
மெல்ல மெல்ல பேச்சுக்கள் குறைந்து ஒரு அரை மணி நேரம் கடந்த பின்னர், ஒரு அமைதி நிலவியது. அமைதியான இரவில், ஏறத்தாழ கும்மிருட்டில், கண்களை விரிய திறந்து கொண்டு, அந்த இரவின் அமைதியையும், சத்தமில்லாமல் இருக்கும் அந்நேரத்தில் இயற்கையின் ஒலியை மட்டும் கேட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.
பூச்சிகளின் ஓசைகள், காதல் அழைப்புகள் இவை மட்டுமே கேட்கும் அத்தருணத்தில், என் இதயத்தின் துடிப்பே ஒரு மிகப்பெரிய ஓசையாக தெளிவாக கேட்டது. ஆம், என் மாமியார் படுத்தபோது, அவர்களின் பால்குடங்கள், அவர்களின் மெலிதான பிளவுஸை மீறி, அவரின் கழுத்து பக்கமாய் சிறிது சரிந்தது. அதை பார்த்தவுடன் தொடங்கியது எனது இதயத்தின் படபடப்பு.
ப்ரா போடவில்லை என்று தெளிவாய் புலப்பட்டது. கசகசப்பு காரணமாய் இருக்கும் என்று நான் ஊகித்தேன். ஆனால், அவர்கள் செயல் எனக்குள்ளே தெளிவான இரசாயன மாற்றங்களை என்னுள் உருவாக்கியது.
கடந்த அரை மணி நேரமாய் அவர்களின் அமைதியான முகமும், அதன் கீழே தெரிந்த அந்த முலை மேடுகளும் என்னை சித்திரவதைக்கு ஆளாக்கியது எனக்கு மட்டும் தான் தெரியும்.
மெல்ல இடது புறம் திரும்பி ஒருக்களித்து படுத்தேன். கையை தலைக்கு முட்டு கொடுத்து மனைவியின் முகத்தையும், அவளுக்கு அருகே படுத்திருக்கும் என் கனவு தேவதையின் முகத்தையும் பார்த்தேன்.
மற்றவர்களை போலவே, என் மனைவியும் அவள் அம்மாவும் சில பல வீட்டு விஷயங்களை, சீரியல் நிகழ்ச்சிகளை விவாதித்தார்கள். இப்போது அமைதி. இந்த அமைதியான நேரத்தில், பலரும் நித்திரையின் தாக்கத்திற்கு அடிமைப்பட்டு கொண்டிருந்தார்கள்.
நான் மட்டும், என் கண்களை பெரிதாக்கி, அவள் முகத்தை உன்னிப்பாக கவனித்து கொண்டிருக்கிறேன்.
சாந்தமான, அமைதி ததும்பும், அம்சமான முகம். ஆஹ்ஹ்... இந்த அமைதியான முகம்; அதை பார்க்கும்போது என் உள்ளே ஏன், எப்படி இந்த புயல்; அதற்கான விடை இல்லை. ஆனாலும், இயற்கையான இந்த சம்பவம் மனதிற்கு ஒரு சுகமான வேதனையை தருவது இன்பமாய் தான் இருக்கிறது.
அப்படியே பல மணித்துளிகள் அவர்களையே பார்த்து கொண்டிருந்தேன். அவர் முகத்தின் ஒவ்வொரு பாகமாய், ரசித்து ரசித்து பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.