Incest உயிர்

[ju1980]

பகுதி – 5
காலையில் திருமணம், இரவில் சாந்தி முகூர்த்தம், தங்களின் உடல் போட்ட ஆட்டம் ஆகிய அடுத்தடுத்த நிகழ்வுகள் தந்த அசதியில் அந்த ஜோடி கிளிகள் தன்னை மறந்து நிர்வாணமாகவே இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் தழுவியவாறு பொழுது விடிந்தது கூட தெரியாமல் அசந்து தூங்கி கொண்டு இருந்தனர். சங்கீதா பொதுவாகவே காலையில் சீக்கிரம் எழும் பழக்கம் உடையவள். ஆனால் அவள் முதல் நாள் இரவில் உடல் உறவில் ஏற்பட்ட களைப்பு தன்னை மறந்து தன்னுடைய நிர்வாணத்தை மறந்து அவர்களின் மீது போத்தி இருந்த போர்வைக்குள்ளே சுந்தரின் மார்பில் தலை வைத்து நன்கு உறங்கி கொண்டு இருந்தாள். சுந்தரும் காலையில் நேரத்தே எழும் பழக்கமுடையவன். ஆனால் அன்று அவனும் தன்னை மறந்து தன் மார்பில் படுத்து உறங்கும் தன் மனைவியை அணைத்தபடி உறங்கிக்கொண்டு இருந்தான். அந்த குளிசாதன வசதி பொறுத்த பட்டு இருந்த அறையில் தட்வெட்பம் தம்பதிகளுக்கு நிம்மதியான உறக்கத்தை வாரி வழங்கி கொண்டு இருந்தது. நேரம் சரியாக காலை 8 மணி அளவில் சுந்தரின் அலைபேசி ஓசையை எழுப்பி தனக்கு வந்த அழைப்பை வெளி படுத்தியது. அந்த சத்தத்தை கேட்டு முதலில் கண் விழித்த சங்கீதாவிற்கு ஒரு கணம் தான் எங்கு யாருடன் இருக்கிறோம் என்பது புரியாமல் குழம்பிப்போய் தன் தலையை தூக்கி தான் படுத்து இருந்த இடத்தை பார்த்து துணுக்குற்று சுந்தரின் முகத்தை பார்க்க அவன் முகத்தில் ஒட்டியிருந்த மலர்களும் குங்கும சிதறல்களும் அவளுக்கு மெல்ல முந்தின நாள் இரவின் செய்திகளை படிப்பித்து காட்டியது. உடனே வெட்கம் மேலிட “சீ…” என தனுக்கு தானே சொல்லி கொண்டவளுக்கு அப்பொழுதான் தன் புரிந்தது தன் உடம்பில் ஒட்டு துணி கூட இல்லாமல் இருக்கிறோம் என “ஐயோ….” என் கூறிக்கொண்டு தன் மேல் போத்தி இருந்த போர்வையை தன் ஆடையாக சுருட்டி கொண்டு எழ முயற்சிக்கும்போது சுந்தரின் நிர்வாண உடல் அவள் கண்களை தாக்கியது அவன் சுன்னியில் வெள்ளை மற்றும் சிவப்பு நிறத்தில் படிந்து போயி அவன் தொடையின் மீது துவண்டு கிடந்த சுண்ணியை பார்த்து வெடுக்கென தன் தலையை திரும்பியபடி அருகில் இருந்த ஒரு ஆடையை எடுத்து அவனின் இடையின் மீது போட்டுவிட்டு படுக்கையை விட்டு எழுந்து பாத்ரூம் நோக்கி நடந்தா ள் அவளின் புண்டை மிளகாய்தூள் தடவிய புண் போன்று எரிச்சல் கலந்த வலியை அவளுக்கு ஏற்படுத்தியது. அவள் அப்படியே சென்று அவள் பையினுள் வைத்து இருந்த ஒரு சிறிய பையை எடுத்து கொண்டு பாத்ரூமிற்கு சென்று காலை கடன்களை முடிக்க ஆரம்பித்தாள். சுந்தரின் அலைபேசி மீண்டும் ஒரு முறை அலறி பார்த்து சுந்தரிடம் தோற்று ஓய்ந்தது. பாத்ரூமில் குளித்துவிட்டு தன் மார்போடு ஒரு துண்டை கட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்த சங்கீதா இன்னும் சுந்தர் தன் வீசி எறிந்த ஆடையோடு தூங்கி கொண்டு இருப்பதை பார்த்து சுந்தரின் அருகில் சென்று

“மாமா மாமா…” என கூப்பிட்டு எழுப்பினால் சுந்தர் மெல்ல கண் முழித்து குளித்து ஆடை அணியாமல் துண்டை மட்டும் கட்டிக்கொண்டு ஒரு மார்க்கமாக நிற்கும் தன் இருந்த புது மனைவியை பார்த்தபடி,

“குட் மோர்னிங் டார்லிங்….” என்று சொல்லியபடியே சோம்பல் முறித்து அவளை நோக்கி தன் கைகளை நீட்டினான் அந்த நேரத்தில் அவனின் மானத்தை மறைத்து இருந்த துணி விலகி சங்கீதத்தின் கண்களுக்கு அவன் சுண்ணி மீண்டும் விருந்தாகியது. சங்கீத வெடுக்கென்று தன் கரங்கள்ல தன் முகத்தை பொத்திக்கொண்டு,

“மொதல்ல எழுந்து துணிய மாத்துங்க மாமா” என தன் கொஞ்சும் குரலில் கூற சுந்தருக்கு அப்பொழுதான் அவன் நிலை விளங்கியது. அவனும் வெட்கமிகுதியால் அருகில் சிதறி கிடந்த ஒரு ஆடையை எடுத்து கொண்டு டக்கென்று பாத்ரூமிற்குள் ஓடினான் சங்கீதா அவனின் செய்கைகளை ரசித்தவரே சிதறி கிடந்த அவர்கள் இருவரின் ஆடையையும் பொறுக்கி ஒரு பையில் வைத்துவிட்டு அவளின் மாற்று உடைகளை அணிந்து கொண்டாள் அவள் ஆடை அனைத்து முடிந்த நேரம் பாத்ரூமில் இருந்து சுந்தரின் குரல், “சங்கீதா என் டிரஸ் பேக் ல இருக்கு கொஞ்ச எடுத்த கொடேன்” அவளும் அவனுக்கு எடுத்து கொடுக்க ஒரு வழியாக இருவரும் ரெடி ஆகும் பொழுது மணி காலை 9:30ஆகி இருந்தது.

சுந்தர்: “சரி வா போகலாம்.. சங்கீதா”

சங்கீதா: “சரிங்க மாமா” என அங்கு இருந்த அவர்களின் உடைமைகளை ஆளுக்கு ஒன்றாக எடுத்துக்கொண்டு அந்த ஹோட்டலின் தரை தளத்துக்கு செல்ல அங்கு இருந்த லிப்ட் ஐ நோக்கி செல்லும் பொது மீண்டும் சுந்தரின் அலைபேசி ஒலித்தது சுந்தர் யார் என பார்க்க அலைபேசி திரை ராம் மாமா என காட்டியது

“உங்கள் அப்பா கூப்பிடுறார்” என அவளிடம் கூறியவாறு அழைப்பை ஏற்று பேச ஆரம்பித்தான்.

சுந்தர்: “குட் மோர்னிங் மாமா”

ராம் மாமா: “குட் மோர்னிங் சுந்தர். எழுந்துடீங்களா பா?””.

சுந்தர்: “எழுந்து ரெடி ஆகிரூமை விட்டு ரேசெப்டின் நோக்கி போயி கிட்டு இருக்கேன் மாமா”

ராம் மாமா: “சரிப்பா வாங்க நாங்க இங்க கீழ தன் ரெசிபிஷன்ல உங்களுக்காக வெயிட் பன்னுகிட்டு இருக்கோம்”

சுந்தர்: “நீங்க இங்க வந்து இருக்கீங்களா மாமா எப்போ மாமா வந்தீங்க நீங்க என் சிரமப்படுறீங்க நாங்க வீட்டுக்கு வந்து இருப்போம் ல”

ராம் மாமா : நாங்க இங்க காலைல 7 மணிக்கே வந்துட்டேன்பா

சுந்தர்: “என் மாமா அப்பவே வந்து ட்டு இப்போவரை கால் பண்ணவே இல்ல?”

ராம் மாமா : “நான் 8 மணில இருந்தே உனக்கு கால் பண்ணிக்கிட்டு தான்பா இருக்கேன் நீ இப்போதான் எடுக்கிற”

சுந்தர் : “ஐயோ சாரி மாமா நான் நல்ல தூங்கிட்டு இப்போதான் எழுந்தேன் அதன் மாமா உங்க கால் வந்ததை எடுக்க முடியல..” எனக் கூறி அசடு வழிந்தான்

ராம் மாமா : “சரி பரவ இல்லப்பா நீங்க கீழ இறங்கி வாங்க” என கூறி தன் அழைப்பை நிறைவு செய்தார் ராம்.

அவரின் அழைப்பை துண்டித்த பிறகு தன் அலைபேசியை பார்த்த சுந்தர் அவரின் 2 missed கால்கள் கண்டு அவற்றின் நேரம் பார்த்து தலையில் கை வைத்தவாறு,
“போச்சு உங்க அப்பாகிட்ட நன் ரொம்ப அசிங்க பட்டுட்டேன்”  என கூறி வெட்கப்பட்டேன் சங்கீதாவிற்கு வெட்கம் பிடிங்கி திங்க இருவரும் லிப்ட் வழியாக தரை தளம் சென்றனர். அங்கு ராம், அவரின் மனைவி மகேஸ்வரி சங்கீதாவின் தோழிகள் சாவித்திரி மற்றும் நிரோஷா ஆகிய அனைவரும் இருந்தனர் சுந்தர் வழிந்து கொண்டே ராமிடம் சென்று

“வெரி சாரி மாமா உங்க கால் ல மிஸ் பண்ணதுக்கு” என கூறினான். அவர் “பரவ இல்லப்பா” என கூறிக்கொண்டு “வாப்பா போகலாம்” என கூற “ஹோட்டல் பில் மாமா” என சுந்தர் கேட்க “அப்புறம் கொடுத்துக்கலம்பா. நன் அவங்கள்கிட்ட பேசிட்டேன் பா” என கூறியபடி அவன் தோள்களில் கை போட்டவாறு முன்னே செல்ல, பெண்கள் அனைவரும் வெட்கத்தினால் தலை குனிந்தபடி வந்த சங்கீதாவை சூழ்ந்து குசுகுசுவென பேசியவாறும் கலகலவென சிரிப்பொலியுமாக பின்னெய் வந்து அங்கு தயாராகி நின்ற வாகனித்தில் ஏறி ராமின் இல்லத்திற்கு சென்றனர். ராமின் இல்லத்தில் உறவு முறைகளின் கூட்டம் இருந்ததால் வீட்டுக்கு வந்தபின்பு உணவு அருந்தும் நேரம் தவிர சங்கீதாவை காணவோ அவளிடம் பேசவோ அவனுக்கு வாய்ப்பு கிட்டவேயில்லை சங்கீதாவை அன்று பகல் பொழுது முழுதும் நெருங்க முடியவில்லை. மாலை வேளையில் ராம் சுந்தரை அழைத்து தன் பைக்கின் சாவியை கொடுத்து சங்கீதாவை அருகில் இருக்கும் கோவிலுக்கு கூட்டிக்கொண்டு சென்று வரும்படி கூறினார். சுந்தரும் சரிங்க மாமா என கூறிவிட்டு மாற்று உடை அணிந்து சங்கீதாவிற்க்காக காத்து இருந்தான். சங்கீதா ப்ளூ கலரில் டிசைன் வைத்த புதிய ஷிபான் சில்க் சேலை அணிந்து அதற்கு மேட்சிங்காக ஜாக்கெட் அணிந்து சிம்ப்ளெண மேக்- ப்பு பொட்டு லூஸ் ஹேர் தலை பின்னாளில் ஒரு முழம் மல்லிகை பூ வைத்து அவள் வந்த விதம் கண்டு அவளின் அழகில் சொக்கி நின்றான். தன்னை யாரும் கவனிப்பதற்குள் சுதாரித்து சுற்றும் முற்றும் பார்த்தான் ஜன்னலின் வழியாக சாவித்திரி பார்த்துவிட்டு “ரொம்ப வலியுதுங்க அண்ணா தொடச்சுக்குங்க” என கிண்டல் அடித்தாள். அவனுக்கு மீண்டும் அவமானமா போக சிரித்தபடியே,

“வா சங்கீதா போகலாம்” என கூறி அந்த ஹோண்டா Unicorn பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தான். சங்கீதா பக்கவாட்டில் கால்களை தொங்கவிட்டபடி தன் வலது கரத்தால் அவன் தோள்களை பிடித்து கொண்டு தன் இடது கையால் பைக் ன் பின்புறத்தில் பிடித்தபடி அமர்ந்து,

"போகலங்க மாமா" என கூற இருவரும் கோவிலுக்கு சென்றனர். கோவிலுக்கு செல்லும் வழியில் இருவரும் ஒருவார்த்தை கூட பேசாமல் சென்றனர் திருமணத்திற்கு முன் பலதடவை சங்கீதாவை அவள் பள்ளி கல்லூரியில் விட பைக்கில் கூட்டி சென்று இருந்தாலும் அன்று எனோ அவனுக்கும் அவளுக்கும் மிகுந்த வெட்கமாகவேய இருந்தது. கோவிலில் தன் அன்னை கூறி இருந்தபடி சங்கீதா விளக்கு ஏற்றி கும்பிட்டு விட்டு ஸ்வாமி தரிசனம் முடித்து சுற்றி வந்து இருவரும் கோவிலில் அமைதியான ஒரு இடத்தில் அமர்ந்தனர் இருவருக்குள்ளும் ஒரு தவிப்பு யார் முதலில் பேசுவது என்ன பேசுவது என்று. சுந்தரே ஆரம்பித்தான்

சுந்தர்: “என்ன செல்லம் ஒன்னும் பேசவே மாட்டேங்குற?”

சங்கீதா: “எனக்கு உங்கள நேர பார்க்கவே ரொம்ப கூசுதுங்க மாமா அதான் ஒன்னும் பேச்சு வரவே மாட்டேங்குது.”

சுந்தர்: “சரி காலைல ஹோட்டல்ல எல்லோரும் குசு குசுவென பேசிகிட்டு சிரிச்சுக்கிட்டு பேசிட்டே வந்தீங்கள்ல, என்ன பேசிகிட்டு வந்தீங்க…?”

சங்கீதா: “ம்ம்ம்ம்ம்ம் அதெல்லாம் பொம்பளைங்க விஷயம் நீங்க கேட்காதீங்க மாமா?” என சொல்லி வெட்கப்பட்டாள்.

சுந்தர்: “சொல்லு செல்லம் நானும் தெரிஞ்சுக்கிறேன் எனக்கும் கொஞ்சம் time pass  ஆகும்-ல” என கெஞ்சினான்

சங்கீதா: “போங்க மாமா எனக்கு ரொம்ப வெட்கமா….” இருக்கு என நாணி தலை குனிந்து அவனின் பார்வையை தவிர்த்தபடி கூறினாள்.

சுந்தர்:  “ப்ளீஸ் சொல்லு தங்கம் என் செல்ல பொன்டாட்டில சொல்லுடி” என அவளுக்கு மட்டும் கேட்கும்படி மெல்லிய குரலில் அவளிடம் மறுபடியும் கெஞ்சினான்

சங்கீதா: “ஐயோ படுத்தாதீங்க மாமா. கோவில்ல வந்து இதெல்லாம் யாராவது பேசுவார்களா? யாராவது கேட்டாங்கன்னா நம்ம மானமே போய்டும்” என கூறி அவள் மேலும் வெட்கப்பட்டாள்

சுந்தர்: “அப்போ சொல்லமாட்டியா?” ஏன அவன் பரிதாபமான குரலில் கேட்க
அவனின் பரிதவிப்பை கண்டு புன்முறுவல் பூத்தபடி,  

“நேத்து நமக்குள்ள நடந்தது எல்லாம் நல்லபடியா நடந்ததா ஒன்னும் பிரச்னை இல்லையே என எங்க அம்மா கேட்டாங்க அதுக்கு எல்லாம் ஓகே அம்மா என சொன்னதை கேட்டு என் தோழிகள் என்னை கிண்டல் பன்னர்கள்” என கூறி அவளின் அருகில் இருந்த அவனின் வலது புறங்கையில் நறுக்கென்று கிள்ளி வெட்கப்பட்டு சிரித்தாள்
அவன் அவளை மேலும் சீண்ட எண்ணி,

“நேத்து நமக்குள்ள என்ன நடந்துச்சு என அவளிடம் கேட்டான்.

“கத்தரிக்காயும் புடலங்காயும். போங்க மாமா நீங்க ரொம்ப மோசம் இதெல்லாமா கேட்பீங்க அதுவும் பப்ளிக் ப்ளஸ்ல யாராவுது கேட்டால் நம்மள பத்தி என்ன நினைப்பாங்க என அவனிடம் போலியாக கோவப்பட்டாள் .

“என்ன டார்லிங் கோவிச்சுக்கிற…” என அவளிடம் அவன் கொஞ்சினான். அவனின் கொஞ்சல்கள் அவளுக்கு பிடித்து இருந்தது.

“கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி அம்மாஞ்சியாட்டம் இருந்துட்டு இப்ப என்னல்லாம் பேசுறீங்க என்னல்லாம் கேட்கிறீங்க மாமா" என்றபடியே வெட்கப்பட்டு கொண்டு "நாம தனியா பெட் ரூம் ல இருக்கிறப்ப கேளுங்க அப்போ சொல்லுறேன் இப்போ வாங்க நாம போகலாம்” என கூறி எழுந்தாள்.

அவனும் எழுந்து “வேற எங்க போகலாம் முதல் தடவ நம்ம கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் வெளிய வந்த்து இருக்கோம். உனக்கு பிடித்தது ஏதாவுது நான் வாங்கி தரணும்னு ஆசைப்படுறேன் தங்கம்னு” சொல்ல,

“அதெல்லாம் ஒன்னும் வேண்டாம் மாமா வாங்க வீட்டுக்கு போகலாம்” என அவள் கூறினாள்.
அவன் மீண்டும்,

“அதெல்லாம் முடியாது. உனக்கு என்ன பிடிக்கும்னு சொல்லு அதை நான் வாங்கி தரேன்னு” சொல்ல அவளால் அவனிடம் இம்முறை மறுப்பு கூற முடியமால்

“உங்களுக்கு பிடிச்ச உதவுது ஒன்னு வாங்கி கொடுங்க மாமா” என கூறினாள்.

“சரி வா போகலாம்” என கூறி கோவிலை தண்டி இருந்த கடைவீதியில் அவளை வண்டியில் ஏற்றி கொண்டு சென்றான். அவன் பார்வையில் முதலில் பட்டது ஒரு துணி கடை அங்கேய் வண்டியை நிறுத்தி அவளை கடைக்குள் கூட்டி கொண்டு சென்று அவனுக்கு பிடித்த மாதிரி ஒரு பட்டு புடவையை தேர்வு செய்து அதை அவளிடம் காட்டினான் அவளுக்கு அவன் தேர்வு மிகவும் பிடித்து இருந்தது அதன் விலையை பார்த்தாள் சற்று அதிகமாக இருந்தது

சங்கீதா: “இவளவு விலை கொடுத்து இந்த புடவையை இப்போ வாங்கணுமா மாமா”

சுந்தர்: “என் பொண்டாட்டி கேட்டாள் இந்த கடையையே வாங்கி கொடுப்பேன் ஆனால் அவள் தான் வேணாம் வேணாம்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்காள்” என சினிமா வசனம் பேசி சிரித்தான்

சங்கீதா: “அப்டி எல்லாம் தப்பு கணக்கு போடாதீங்க கேட்குறன்னைக்கு பாருங்க நீங்க துண்ட காணோம் துணிய காணோமுன்னு ஓட போறீங்கன்னு” பதிலுக்கு குறும்பாக பேசியபடி புடவையை வாங்கிக்கொண்டு வீடு வந்து சேர்ந்தனர்.

ராம் இல்லத்தில் அனைவரும் இரவு உணவு அருந்தி விட்டு புதுமண தம்பதிகளை தனியே ஒரு அறையில் விட்டு விட்டு மற்ற உறவுகள் கிடைத்த இடத்தில உறங்க ஆரம்பித்தனர். சுந்தருக்கும் சங்கீதாவுக்கு அந்த தனிமை போதுமானதாக இருக்கவில்லை மேலும் அவர்களுக்கு மறுநாள் காலை ஒரு வார தேனிலவு பயணத்துக்காக ஒரு கோடை வாசஸ்தலத்திற்கு பயணப்பட ஓய்வு தேவை பட்டதால் அந்த அறையில் இருவரும் அமைதியாக உறங்க ஆரம்பித்தனர்.

மறுநாள் பொழுது புலர்ந்தது இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் அணைத்தவாறு உறங்கிக்கொண்டு
இருக்க லேசாக தட்டப்பட்ட கதவின் சத்தம் கேட்டு சங்கீதா முதலில் கண் விளித்து தன் உடைகளை சரி செய்து கொண்டு தன் கணவனின் உடைகளும் சரியான முறையில் இருக்கிறதா என பார்த்து விட்டு கதவை திறந்தாள். அங்கு அவளின் தாய் நின்று கொண்டு இருந்தாள். அவளிடம்,

“எழுந்துடியாம்மா காபி குடிக்கிறியாம்மா?” என கேட்டாள்.
கொடுங்காம்மா என கூறியபடி பாத்ரூமிற்குள் சென்று தன் கடமைகளை முடித்து விட்டு வெளியே வந்தாள்.

சங்கீதாவின் அரை வாசலில் அவள் தாய் இரு தம்ப்ளேரில் காபி வைத்து இருந்தாள். அதில் ஒன்றை சங்கீதா தன் கையில் எடுத்தபடி சுந்தரிடம் சென்று

“எழுந்திரிங்க மாமா விடிஞ்சுடுச்சு இந்தாங்க காபி” என அருகில் வைத்தால் அவள் குரல் கேட்டு கண் விழித்த சுந்தர் அந்த காபி யின் வாசத்தை நுகர்ந்தபடி,  

“அத்தை அதுக்குள்ள காபி போட்டுட்டாங்களா” என கூறியபடியே எழுந்தான்.

“அதெப்புடி பார்க்காமலே எங்க அம்மா போட்டது” என் சரியாய் கண்டு பிடிசீங்க என கேட்க,

“இந்த வீட்டுல நீங்க ரெண்டு பெரும் சமைச்சுத்த்துல முக்கால் வாசியை சாப்பிட்டது நான் தான். உங்க அப்பா நன் சாப்பிட்டது போக மீதியாதான் அவர் சாப்பிட்டு இருக்கார்” என கூறி சிரித்தான்.

“சரி ரொம்ப பெருமை பேசாமல் சீக்கிரம் கிளம்புங்க. ட்ரிப் போக வண்டி வந்துவிடும்” என அவள் அவசர படுத்தினாள். அதை கேட்டு சுந்தரும் உடனே தன் காலை கடன்களை முடித்து தயாராகி காலை உணவை இருவரும் முடித்த நொடி அவர்களின் தேனிலவு பயணத்துக்காகன வாகனம் சங்கீதாவின் இல்லத்தின் முன் வந்து ஓலி எழுப்பியபடி வந்து நின்றது.

சங்கீதா அவர்கள் இருவரின் பயணத்துக்கு தேவைப்பட்ட அனைத்தையும் பேக் செய்து தயாராக எடுத்து வைக்க சுந்தர் அவைகளை எடுத்து காரின் டிக்கியில் ஏற்றினான். நினைவு தெரிந்த நாள் முதல் தாய் தந்தையை பிரிந்திராத சங்கீதா தன் தாயிடம் கண்களை கசக்கியவாறு விடை பெற்று காரில் பின் இருக்கையில் ஏறி அமர்ந்தாள். சங்கீதாவின் தாய் தன் மகளை பிரிய முடியா ஏக்கத்தில் தன் துக்கத்தை கட்டு படுத்திகொண்டு கண்களில் நீருடன் அவர்களை வழி அனுப்ப வாசலில் நின்றாள். சுந்தர் அனைவரிடம் விடை பெற்று காரில் ஏறி அமரும் முன் ராமின் கண்களை பார்க்க அவர் தன் கண்களின் வழி சொன்ன செய்தியை சரியாக புரிந்து கொண்டு “சரி” என்று அவரிடம் தன் தலையை அசைத்தவாறு தன் சாஃமிஞ்சைகளை வெளிப்படுத்தி விட்டு, புன்முறுவலுடன் காரில் பின் இருக்கையில் தன் மனைவியுடன் அமர்ந்தான். அந்த வாகனம் கிளம்பியவுடன் சங்கீதா தாங்கள் போக இருந்த இடத்துக்கு கூகுள் மேப்- மூலம் வழியை தேர்வு செய்து,

“இன்னும் 150km போக வேண்டும் மாமா” என சுந்தரை பார்த்து குதூகலத்துடன் கூற பாவம் அந்த பைங்கிளிக்கு தெரியாது அவளின் வாழ்வில் பின்னாளில் சூறாவளியை வீச செய்யும் காரியங்களுக்கு எல்லாம் அடித்தளமிட போகும் அந்த மங்களா புரியை நோக்கி போகிறது அந்த வாகனம் என்று.
******