Incest மீண்டும் ஒரு தவறு

[Blue Shirt]

 கொஞ்ச நேரம் கழித்து வீட்டுக்குள் வந்த பாஸ்கர் ஹாலில் கௌதம் இல்லாததை பார்த்துவிட்டு நேராக சமையலறைக்கு சென்றார் 

வீனாவின் அருகில் நின்றபடி
" சமையல் பண்ணிட்டு இருக்கியா"

"பார்த்தா தெரியலையா"

"கோவமா இருக்கியாடா குட்டி"

 வீணா முறைத்து விட்டு வேலைகளை தொடர 
"எப்பவும் போல இரண்டு பீர் தான் போட்டேன். நேத்து திடீர்னு போதை ஆயிடுச்சு சாரிடி " என கொஞ்ச

" நீங்க இப்படிதான் பண்ணுவீங்கன்னு எனக்கு ஏற்கனவே தெரியும்" என சலிப்புடன் கூற 

"நேத்து நைட்டு விட்டது இன்னைக்கு மத்தியானம் முடிச்சுடறேன்…"

"ம்க்குஉம்" நக்கலாக பார்த்தபடி

" இன்னும் கௌதம் கீழ வரலையா"

" எப்பவும் லீவ் நாள் லேட்டா தான் எந்திரிப்பான்னு தெரியாதா"னு சொல்ல 

ஹால்க்கு வந்த பாஸ்கர் கீழே இருந்தபடி கூப்பிட 
கௌதம் ஏற்கனவே எழுந்திருந்தான் ஆனால் வீணாவை எப்படி எதிர்கொள்வது என்ற பயத்தில் கீழே வராமல் இருந்தான் 
ஆனால் இப்பொழுது பாஸ்கர் கூப்பிட வேறு வழி இன்றி கீழே வந்தான் 


கீழே வந்த கௌதம் 
"ஹாய் டாடி"

" குட் மார்னிங் டா.. இன்னைக்கு என்ன பிளான்"

" நந்திக் டாடி சும்மா ஈவினிங் பிரண்ட்ஸ் கூட வெளியே போயிட்டு வரலாம்னு இருக்கேன்"

" சரிடா இப்ப நான் வெளியே போயிட்டு மதியம் வந்துடறேன். அதுவரைக்கும் வீட்டிலேயே அம்மா கூட இரு"

" சரி டாடி" தயக்கத்துடன்

 சமையலறைக்கு வந்த பாஸ்கர் "வீனா ஒரு சின்ன வேலையா போகனும். மதியம் வந்துருவேன்.. நேத்து நைட்டு விட்டதா இன்னைக்கு மதியம் பார்த்துடலாம்.."

 "ச்சி கௌதம் இருக்கான் பார்த்து பேசுங்க"

 " சரிடி.. குட்டி பாய்" எனக் கூறிவிட்டு  பாஸ்கர் வெளியே கிளம்பி சென்றார்

 பாஸ்கர் சென்றதும் கொஞ்ச நேரம் அமைதியாக சோஃபாவில் இருந்த கௌதம் மெல்ல எழுந்து வெளியே சென்றான்
 கௌதம் வாசற்படியை நெருங்கும் போது "டேய்" என்ற குரல் கணீர் என அவன் காதில் கேட்டது

 திக்கென்ற கௌதம் திரும்பிப் பார்க்க வீணா சமையலறையில் வாஷ்பேசனை பார்த்தபடி நின்று இருந்தாள்

 ஒருவேளை நம்ம மனப்பிரம்மையோ என யோசித்த கௌதம் மீண்டும் திரும்பி நடக்க " டேய் வந்து சோபால உட்காரு" என தெளிவாக அவன் காதில்  வீனாவின் குரல் இடியாக விழுந்தது 

இந்த முறையும் வீணா வாஸ்பேசனை பார்த்து நின்றிருந்தாள்
 கௌதம் சோபாவில் வந்த அமர "தலைய குனிஞ்சு ஒக்காரு" எனக் கூறினாள்

கௌதம் சோபாவில் அமர்ந்து தலையை குனிந்த படி இருந்தான்
வீணா அவனை நோக்கி நடந்து வருவதை உணர்ந்தான்
நேராக வாசலுக்கு சென்ற வீணா கதவை லாக் செய்துவிட்டு அவனை நோக்கி வந்தாள்
 அவன் எதிரில் வந்துள்ளதை அவள் பாதத்தை கண்டு அறிந்து கொண்டான்

" அய்யய்யோ அம்மா என்ன சொல்லுவாங்களோ திட்டுவாங்களோ இல்ல அடிப்பாங்களோ" என்ற பயத்தில் தலையை குனிந்த படி அமர்ந்திருந்தான் 

சடால் என்று வீணாவின் கை அவனது உச்சந்தலை முடியை கொத்தாக பிடித்தது
 வீணா வலது கையால் கௌதம் தலை முடியை இருக்கப்பற்றினாள்
தலை முடியை பிடித்தவுடன் கௌதம் சத்தமாக கத்தினான். தலையை நிமிர முயற்சித்தான். ஆனால் வீணா அவன் தலை அமுக்கி பிடித்தாள்

" வாய மூடு தலையை தூக்கினால் நான் என்ன பண்ணுவேன்னு எனக்கே தெரியாது" என கத்தியபடி அவன் தலையை கீழே தள்ளினாள் 

"மம்மி வலிக்குது மம்மி'

 "ச்சி வாய மூடு ..நேத்து எனக்கும் இப்படித்தான வலிச்சிருக்கும்.. அது என்னடா ஆம்பளைங்களுக்கு பொம்பளைங்க முடிய பிடிச்சு அடக்குறதுல அப்படி என்னடா சந்தோசம்"

"அப்படி நினைக்கல மம்மி"

"வாய மூடு னு சொன்னேன்.. உன்னை என் பையன்னு சொல்றதுக்கே வெக்கமா இருக்கு"

" என்ன கொஞ்சம் பேச விடுங்க மம்மி"

" நீ ஒன்னும் பேசி கிழிக்க வேண்டாம். நேத்து என் இடத்துல வேற ஒரு பொம்பள இருந்திருந்தா இந்நேரம் நீ ஜெயில்ல இருந்திருப்படா நாயே"
  இந்த வார்த்தை சொல்லும்போது கௌதம் கண்ணீர் தார தாரையாக தரையில் விழுந்தது 

வீணாவும் அழுது கொண்டு தான் இருந்தாள்
" நான் பண்ணது தப்புதான் சாரி மம்மி"

" சாரி கேட்டா போதுமா.. ஒரு பொம்பளைய எனக்கு எவ்வளவு கேவலமா இருந்தது தெரியுமா"

" ப்ளீஸ் மம்மி என்ன புரிஞ்சிக்க ட்ரை பண்ணுங்க"

" என்ன மயிற டா புரிஞ்சிக்கிறது "அவன் இடது கன்னத்தில் பளார் என ஒரு அறை விட்டாள்

பலமான அறை. கௌதமின் பொறி கலங்கி இருந்தது 

"என்ன மயிறு டா புரிந்து கொள்வது ..உன் ஆசையை தீர்த்துக்க அம்மானு கூட பாக்காம ரேப் பண்ணுவியா டா நாயே உன்னை என் பையன் சொல்றதுக்கு எனக்கு நாக்கு கூசுது"

" மம்மி ப்ளீஸ் மம்மி என்ன பேச விடுங்க" 

"நீ இனிமே ஒன்னும் பேச வேணாம் . உன் அப்பா இருக்கும் போது மட்டும் நான் உனக்கு அம்மா, மத்த நேரத்துல உனக்கு எனக்கு இடையில ஒண்ணுமே கிடையாது, நீ யாரோ நான் யாரோ" எனக் கூறிவிட்டு வேகமாக அவள் அறைக்கு சென்று கதவை சாத்திக் கொண்டாள்

அறைக்குள் சென்ற வீணாவின் கோபம் முற்றிலும் குறைந்து இருந்தது
மொத்த பழியையும் தூக்கி தன் மகன் மேல் போட்டிருந்ததால் லேசான குற்ற உணர்ச்சி மட்டுமே அவள் மனதில் மிச்சம் இருந்தது 
அப்படியே பெட்டியில் சாய்ந்தாள்

வீனாவின் செயலால் கௌதம் கதி கலங்கி போயிருந்தான் 
அம்மா தன்னை முற்றிலுமாக வெறுப்பதை எண்ணி வருந்தினான்
 அதேசமயம் தான் செய்தது தவறாக இருந்தாலும் அம்மா மொத்த பழியையும் தூக்கி தன் மேல் போட்டதை அவனால் ஏற்றுக் கொள்ள முடியவில்லை 

அந்த நேரத்தில் அவளுடன் வாக்குவாதம் செய்யவும் அவன் விரும்பவில்லை .
கண்களைப் துடைத்துக் கொண்டு கிளம்பி வெளியே சென்றான்

 ஒரு மணி நேரம் கழித்து கதவை திறந்து வெளியே வந்த வீணா ஹாலில் யாரும் இல்லாததை பார்த்துவிட்டு சமையல் வேலைகளை தொடர்ந்தாள்

 சமையல் ரெடி பண்ணிட்டு டேபிளில் அமர்ந்திருந்தாள்.
 மணி 11…வெளியே சென்ற கௌதம்மும் பாஸ்கரும் இன்னும் வீடு வரவில்லை .

அந்த நேரத்தில் வீனாவின் மனசாட்சி அவளையே கேள்வி கேட்டது 

மனசாட்சி 1 : "ஏண்டி அவன் வாயை சப்பி அவன் நெஞ்சுக்காம்ப புடிச்சு இழுத்து சப்பி அவனை சூடேதிட்டு இப்ப அவனையே அடிச்சு விரட்டுறியே, நீ எல்லாம் ஒரு பொம்பளையா.. நீ எல்லாம் ஒரு அம்மாவா"

 மனசாட்சி 2: " ஒரு அம்மாவா நான் செஞ்சது தப்புதான் ,ஆனா ஒரு பொம்பளையா நான் செஞ்சது தான் சரி"

" அப்படியா ஒரு பொம்பள எப்படி வேணாலும் ஒரு ஆம்பள மேல பழி போடலாமா"

" நான் ஒன்னும் பொய் பழி போடலயே.. ஒரு பொம்பளையா அவங்கிட்ட அடங்கிப் போனேன்.ஆனா அவன் ஆம்பள திமிர என்கிட்ட காமிக்கிறான். அது கரெக்டா"

" நீ தானடி அவன தூண்டி விட்ட?"

" நான் அவன தூண்டி விட்டேன் ,அவன் என்ன தூண்டி விட்டான்.. ரெண்டு பேரும் தப்பு பண்ணோம்.. ஒரு கட்டத்துல நான் விலக நினைக்கும் போது அவன் என்ன வலுக்கட்டாயமா அடைய நினைச்சது தப்பு தானே"

" சின்ன பையன் டி .45 வயசு பொம்பள உனக்கே இவ்வளவு அரிப்பு இருக்கும் போது அந்த சின்ன பையன் என்ன பண்ணுவான் "

"அவனும் அடக்கணும்.. வலுக்கட்டாயமா பொம்பளைய அடைய நினைக்கக் கூடாது" 

"சும்மா நீ பொம்பள பொம்பளன்னு அது பின்னாடி போய் ஒளிஞ்சிகாது. அம்மாவா நீ அவன்கிட்ட அத்துமீறிட்ட…வயசு பையன் அவன் கிட்ட இன்னும் நீ என்ன எதிர்பார்க்கிற?
உனக்கு மூடு வரும்போது நீ தூண்டி விடவும் நீ போன்னு சொன்னா போகவும் அவன் என்ன மிஷினா"

" அதுக்காக அம்மானு கூட பாக்காம ரேப் பண்ணலாமா"

" அது தப்புதான் அதுக்காக எல்லா தப்பும் அவன் தான் பண்ணான்னு சொல்லக்கூடாது"

" சரி நடந்தது நடந்துருச்சு. நானும் திட்டிட்டேன். இனிமே அவன் ஒழுங்கா இருப்பான்னு நினைக்கிறேன்"

" நீ ஒழுங்கா இருந்தா அவன் ஒழுங்கா தாண்டி இருப்பான்"

 "இல்லை.. அவன் ஒழுங்கா இருந்தா தான் நான் ஒழுங்கா இருப்பேன். அவன் தான் எப்பவும் என்ன தூண்டி விட்டு கஷ்டப்படுத்தறான்"

 இப்படி அவள் மனசாட்சி குழப்ப எழுந்து குளிக்க சென்றாள் .


வெளியே வந்த கௌதம் நேராக டீ கடைக்கு சென்று தம் பற்ற வைத்தான். 

அவன் மனதில்  கோபமும்  வருத்தமும் கலந்திருந்தது
" இந்த மம்மி இப்படி இருக்காளே .எல்லா பழியையும் தூக்கி நம்ம மேல போட்டுட்டாங்களே. கல்லூரியில் சில பெண்கள் வேண்டுமென்றே ஆண்களை அலைய வைத்து பின் அவர்களையே திட்டி சந்தோஷப்படுவதை பார்த்திருக்கிறேன். நிச்சயம் அம்மாவும் அந்த வகையான ஒரு பெண்தான்" என யோசித்தான்

  ஏற்கனவே தியேட்டரில் ஒரு முறை அப்பா தொடையில் கையை வைத்து தன்னை வெறுப்பேற்றியதை நினைவுகூர்ந்தான்

 அவன் மனதில் தீர்க்கமான ஒரு முடிவு செய்தான்
" இரவு தான் செய்த தவறுக்கு ஆயிரம் முறை வேண்டுமானாலும் மன்னிப்பு கேட்க தயாராக இருந்தான் .. ஆனால் சுத்தமாக விருப்பமே இல்லாத ஒரு பெண்ணை வலுக்கட்டாயமாக அடைய முயற்சி செய்த கிட்டத்தட்ட தன்னை ஒரு ரேபிஸ்ட் போல அம்மா கூறியதை அவன் மனம் ஏற்க மறுத்தது"

"அம்மா பக்கம் போகவே கூடாது.. இனிமேல் அவங்க யாரோ. நான் யாரோ" என ஒரு முடிவெடுத்தான் 

மதியம் 1 மணி 
வீட்டுக்கு வந்த பாஸ்கர் டேபிளில் சமைத்த உணவு அப்படியே இருப்பதை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தார்
சோபாவில் உறங்கிக் கொண்டிருந்த வீணாவை எழுப்பினார் 

பாஸ்கர் : "ஏய் வீணா ..என்னடி இது"

" என்னங்க"

" சாப்பாடு அப்படியே இருக்கு.. நீயும் சாப்பிடலையா..கௌதம் எங்க"

" எனக்கு எங்க தெரியும்..லீவு நாள்ல யாரு வீட்ல இருக்கா"

" நான் அவன வீட்ல இருக்க சொல்லிட்டு தானே போனேன்"

" நீங்க போனதும் அவனும் போயிட்டான்..பொம்பளைங்க நாங்க தான் வீட்டிலேயே கடந்த சாகணும்"

" ஏண்டி இப்படி சலிச்சுக்கிற.. வா சாப்பிடலாம்"

வீணா எழுந்து பாத்ரூம் சென்றாள்.பாஸ்கர் கௌதமுக்கு கால் செய்தார் 
"டேய் கௌதம் எங்கடா இருக்க"

 "அப்பா இங்க பிரிண்ட் கூட இருக்கேன்பா"

" உன்ன வீட்டில் அம்மா கூட தானே இருக்க சொன்னேன். சாப்பிடாம கூட போயிருக்க"

" இல்லப்பா பிரண்டு கால் பண்ணி கூப்பிட்டாங்க அதான் வந்துட்டேன்"

" சரி சரி சீக்கிரம் வீடு வந்து சேரு"

" சரிப்பா" என கால் கட் செய்தான்.

 பாத்ரூம் சென்ற வீணா முகம் கழுவி விட்டு தன்னால்தான் கௌதம் இன்னும் வீடு வரவில்லை, சாப்பிட்டானோ இல்லையோ என லேசாக வருந்தினாள்.

 இருவரும் சாப்பிட்டு முடித்து ஆறு மணி வரை கௌதம் வீடு வரவில்லை 

பாஸ்கர் : ஏய் எங்கடி அவன் இன்னும் வீட்டுக்கு வரவே இல்ல 

வீணா அமைதியாகவே இருக்க "அவனுக்கு கால் பண்ணு"

 பாஸ்கர் கோபமாக இருப்பதை உணர்ந்த வீணா கௌதம்க்கு கால் செய்தாள்
கௌதம் போன் எடுக்கவில்லை.
 வீணா இரண்டு மூன்று முறை கால் செய்தும் கௌதம் போன் அட்டென்ட் செய்யவில்லை 

வீணா வருத்தம் கலந்த கோபத்துடன் அமர்ந்திருக்க ,பாஸ்கர் மொபைலுக்கு கால் வந்தது
 கௌதம் தான் பண்ணி இருந்தான்
" டாடி வீட்டுக்கு தான் வந்துட்டு இருக்கேன்"

" சரி சரி சீக்கிரம் வா"

 கௌதம் சிறிது நேரத்தில் வீட்டுக்கு வந்தான்.
" டேய் காலைல போன… வீட்டுக்கு வர நேரமடா இது"

" சாரி டாடி இன்னைக்கு ஃபுல் டே பிரண்ட்ஸ் கூட பிளான் இருந்துச்சு"

" காலையில சாப்பிடாம கூட போயிருக்க..அம்மா போன் பண்ணா போன் எடுக்கல.."

" விடுங்கடா டாடி…நான் பைக்ல வந்துட்டு இருந்ததால போன் எடுக்க முடியல.. லீவு நாள் பிரெண்ட்ஸ் கூட இருக்கறது தப்பா"

" தப்பு இல்லடா எல்லாத்துக்கும் ஒரு லிமிட் இருக்கு"

" ஓகே ஓகே கூல் டாடி" என சொல்லிவிட்டு நேராக மாடிக்கு சென்றான்

 காலேஜ் பசங்க இப்படி தான் இருப்பாங்க என சொன்ன படி பாஸ்கர் அவர் ரூமுக்கு சென்றார் 

வீணா சிலை போல சோபாவில் அமர்ந்திருந்தாள் 

கௌதம் வீட்டுக்குள் வந்து மேலே செல்லும் வரை வீணாவை சட்டை கூட செய்யவில்லை
 அவளை முற்றிலும் தவிர்த்து மேலே சென்றான் 
அவனது முகம் லேசா கோபமாக இருப்பதையும் வீணா கவனித்திருந்தாள்

 காலையில் நடந்ததை நினைத்து கௌதம் சோகமாக இருப்பான் என அவள் எண்ணினாள் 
ஆனால் மாறாக அவன் தன்னை உதாசீனப்படுத்துவதைப் போல நடந்து கொண்டது அவள் மனதில் சோகம் கலந்த வருத்தத்தை ஏற்படுத்தியது
 அதே யோசனையில் அப்படியே அமர்ந்து இருந்திருந்தாள்

 இரவு சாப்பிடும் போது கூட கௌதம் வீணாவிடம் பேசவில்லை
 அவளின் முகத்தை பார்ப்பதை கூட தவிர்த்து இருந்தான்

 சாப்பிட்டு கொஞ்ச நேரம் கழித்து பாஸ்கர் எழுந்து அவர் ரூமுக்கு செல்ல கௌதமும் எழுந்து செல்ல 
வீணா: கௌதம் என கூப்பிட
 கௌதம் காதில் வாங்காமல் மாடிப்படி ஏறினான்

 வீணா இரண்டு மூன்று முறை கூப்பிட்டும் கௌதம் சட்டை செய்யாமல் அவன் ரூமுக்குள் சென்று கதவை சாற்றிக் கொண்டான் 

அடுத்த இரண்டு நாட்கள் இப்படியே தொடர்ந்தது 
பாஸ்கர் இருக்கும் போது மட்டும் சம்பிரதாயத்திற்கு வீணாவிடம் இரண்டு வார்த்தை பேசுவான்
 மற்ற நேரங்களில் வீணா இருக்கும் திசை பக்கமே வர மாட்டான்
 பெரும்பாலும் அவன் ரூமுக்குள்ளேயே அடைப்பட்டிருந்தான்

  கௌதம் தன்னை அவாய்ட் செய்வது வீணாவுக்கு மிகுந்த மன உளைச்சலை தந்தது 
அவளின் மனம் குற்ற உணர்ச்சியால் நிறைந்திருந்தது
 இதுவுமில்லாமல் மகன் பேசாமல் இருந்தால் எந்த தாய்க்கு தான் வருத்தமாக இருக்காது 

புதன்கிழமை காலை பாஸ்கர் சீக்கிரமா எழுந்து ஆபீஸ் சென்று விட்டார் 

கௌதம் அவன் ரூமில் இருந்து கீழே வரும் போதே ரெடியாகி தான் வந்தான்

 வீணா சோபாவில் அமர்ந்திருக்க கௌதம் நேராக டேபிளுக்கு சென்று தட்டில் இட்லி வைத்து சாப்பிட ஆரம்பித்தான். 
சிறிது நேரம் வீணா கௌதமையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் 

வீணா தன்னைத்தான் கவனிக்கிறாள் என்பதை உணர்ந்த கௌதம் அவளை கொஞ்சம்கூட சட்டை செய்யாமல்  சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான்

 வீணா : " கௌதம்"
"கௌதம் உன்ன தான் கூப்பிடுறேன் காதுல விழுகுதா இல்லையா"

 வீணா இரண்டு மூன்று முறை கூப்பிட்டும் எந்த ரியாக்ஷனும் இல்லை
தலையை நிமிராமல் அவன் சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருந்தான் 

 பொறுமை இழந்த வீணா கையில் இருந்த ரிமோட்டை ஓங்கி தரையில் எறிந்தாள்

ரிமோட் தரையில் விழுந்து படார் என சத்தம் எழ கௌதம் தலை தூக்கி வீணாவை பார்த்தான்

 வீணா கலங்கிய கண்களுடன் கௌதமயே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கோபமும் வருத்தமும் கலந்து அவள் முகம் முற்றிலும் வாடி இருந்தது .அவள் இரண்டு நாட்களாக சரியாக தூங்கவில்லை என்பது அவள் கண்களில் பளிச்சென்று தெரிந்தது.
கௌதம் வீணாவை முறைத்து பார்க்க

 வீணா :  என்னடா.. பெரிய மனுஷன் ஆயிட்டியா

 கௌதம் :இப்ப உங்களுக்கு என்ன வேணும் 

"என்ன வேணுமா… நானும் ரெண்டு நாளா பாத்துட்டு இருக்கேன்.. கூப்பிட்டா பேச மாட்டேங்குற ,மூஞ்ச திருப்பிக்கிட்டு போற ,என்னதான் நினைச்சுட்டு இருக்க"

" நான் எதுவும் நினைக்கல "

"அப்படியா.. கோபப்பட வேண்டிய நானே எல்லாத்தையும் மறந்து பேசிட்டு இருக்கேன்.. உனக்கு என்னடா"

 கௌதம் வீணாவை முறைத்து 
"அப்ப கோபப்பட கூட எனக்கு தகுதி இல்லையா.. நான் எதுவும் மறக்கல....இப்ப எதுக்கு என்கிட்ட பேசிட்டு இருக்கீங்க…"

 "இனிமேல் என்கிட்ட பேச மாட்டியா.. நான் உன் அம்மான்கிறது ஞாபகம் இருக்கா "

"அம்மாவா.. அப்பா இருக்கும்போது மட்டும் தான் அம்மா, மத்த நேரம் உங்களுக்கும் எனக்கும் இடையில ஒண்ணுமே இல்லன்னு நீங்க தானே சொன்னீங்க"

 "ஓஹோ.. உனக்கு அவ்வளவு ரோஷம் வருதா…உன்னை பெத்தவ எனக்கு எவ்வளவு இருக்கும்"

 "பின்ன எந்த உணர்ச்சியும் இல்லாத கேவலமானவன்னு நினைச்சிங்களா? நீங்க நினைச்சா முத்தம் கொடுக்குறதுக்கும் நினைச்சா கன்னத்திலே அரைஞ்சு திட்டி அனுப்புறதுக்கும் மட்டும்தான் நான் இருக்கேனா.."

" கௌதம்ம்ம் "

"வேணாம்…நான் தான் கேவலமான ரேப்பிஸ்ட் ஆச்சே…உங்க மகனா இல்ல இல்ல ஒரு மனுசனாவே வாழ தகுதி இல்லாதவன்.. என்கிட்ட இனிமேல் நீங்க பேச வேணாம்" எனக்கூறி தலையை குனிந்து கொண்டான்
 கௌதம் கண்கள் கலங்கி கண்ணீர் வர ஆரம்பித்தது 

கௌதமின் வார்த்தைகள் வீணாவை மேலும் காயப்படுத்தியது 

அன்று தான் நடந்து கொண்ட விதம் எந்த அளவுக்கு கௌதமை காயப்படுத்தி உள்ளது என்பதை உணர்ந்தாள்

 எழுந்து கௌதமின் அருகே நடந்து சென்றாள்.  கௌதம் அருகே வந்த வீணா அவன் அருகில் நின்று  அவன் தலையை  வருடி
"அன்னைக்கு அம்மா கோபத்தில் பேசிட்டேன் டா.. நீ பண்ணது தப்பு டா.. என் இடத்தில் இருந்து கொஞ்சம் யோசிச்சு பாரு"

 " நான் பண்ணது தப்புதான், அதுக்காக உங்க கால்ல விழுந்து சாரி கேட்க நான் தயாரா இருக்கேன்.. ஆனா அதுக்காக மொத்த தப்பும் நான் மட்டுமே பண்ண மாதிரி நீங்க சொன்னது தான் என் மனசுல ஏத்துக்க முடியல"

" கௌதம் அப்படி இல்லடா…"

" இருங்க ஒரு நிமிஷம் …நான் ஃபுல்லா சொல்லிறேன்.. அன்னைக்கு நான் உங்ககிட்ட எவ்வளவோ பேச ட்ரை பண்ணேன்… நீங்க கொஞ்சமாவது கவனிச்சீங்களா… என்ன கண்டபடி திட்டி அடிச்சு இந்த உலகத்திலேயே நான்தான் கேவலமான மனுசன் மாதிரி பண்ணிங்க… என்ன சொன்னீங்க… ரேப்பிஸ்ட்… வாழ்க்கையே வெறுத்துப் போச்சு எனக்கு…"

 "அப்போ கௌதம் நீ பண்ணது தப்பு இல்லையா"

" திரும்பத் திரும்ப இதையே தான் சொல்றீங்க… நான் ஒன்னும் சம்பந்தமே இல்லாத ஒரு பொண்ணுகிட்ட தப்பா நடந்துக்கல.. என் உதட்டில் கிஸ் பண்ண என்ன கட்டிப் பிடிச்ச ஒரு பொண்ண தான் அப்படி பண்ண"

" நான் உன் அம்மாடா"

" அம்மா தான்… ஆனா நாம சாதாரண அம்மா பையனா இருந்து ரொம்ப காலம் ஆச்சு… என்னைக்கு நான் உங்களை கிஸ் பண்ணனோ எப்ப நீங்க அத அலோ பண்ணீங்களோ அப்பவே நமக்குள்ள இருந்த அம்மா பையன்ற உறவு மாறிடுச்சு.."

" அப்போ நமக்குள்ள…"

" இருங்க நான் ஃபுல்லா சொல்லிடுறேன் ..எந்தப் பையனும் அவங்க அம்மா கிட்ட பண்ணாததை நான் உங்ககிட்ட பண்ணி இருக்கேன் பச்சையா சொல்லணும்னா "

கௌதம் தயங்கி அம்மாவின் கண்களைப் பார்த்தான் 

வீணா சொல்லு என்பது போல கௌதமை பார்க்க 

"நான் உங்க முலைய புடிச்சு கசக்கி இருக்கேன்..உங்க சூத்துல கை வச்சு இருக்கி கட்டி புடிச்சிருக்கேன்…"

ஒரு வேகத்தில் கௌதம் சூத்து முலை என பச்சையாகவே பேசி இருந்தான்.
 ஆனால் அதைப்பற்றி யோசிக்கும் நிலையில் அவன் இல்லை

 மகனின் வாயிலிருந்து இது போன்ற வார்த்தைகளை வீணா எதிர்பார்க்கவில்லை…ஆனால் அவனை தடுக்கவும் மறுத்துப் பேசும் நிலையிலோ வீணா இல்லை.. உடல் கூச நின்றிருந்தாள்

 கௌதம் மேலும் தொடர்ந்தான் 
"நான் உங்ககிட்ட அத்துமீறி நடக்கும்போதெல்லாம் நீங்க அதை தடுக்கல.. சொல்லப்போனால் உங்களுக்கு அது புடிச்சிருந்தது னு நான் நினைச்சேன்.. ஆனா ஞாயிற்றுக்கிழமை தான் எனக்கு தெரிஞ்சது ,உங்களுக்கு என்ன சுத்தமா பிடிக்கலைன்னு, ஏன் நீங்க என்ன ஒரு மனுசனா கூட மதிக்கலைன்னு, எனக்கு ரொம்ப அசிங்கமா இருந்துச்சு.. வீட்டுக்கு வரக்கூடாதுன்னு தான் நினைச்சேன்… வாழவே பிடிக்கல மம்மி" எனக்கூறி அழுதபடி தலை குனிந்து அமர்ந்தான்

 கௌதமின் வார்த்தைகளை கேட்ட வீணா உடைந்து போய் அவன் அருகில் இருந்த சேரில் அமர்ந்தாள்

 அவன் தலையை வருடியபடி 
"கௌதம் என்ன பாத்து சொல்லு, அம்மாவுக்கு உன்ன பிடிக்கலைன்னு நினைக்கிறியா ? நீயே சொன்னயேடா உலகத்துல எந்த அம்மாவும் பண்ணாத விஷயம் எல்லாம் நான் உன்கூட பண்ணி இருக்கேன்.. உன் உதட்டில் முத்தம் கொடுத்து இருக்கேன்.. உன்ன கட்டி புடிச்சிருக்கேன்.. என் மாரை தொட விட்டு இருக்கேன்… தொடக்கூடாது இடத்தை எல்லாம் கூட தொட அனுமதிச்சி இருக்கேன்… இதெல்லாம் உன்ன புடிக்காம தான் உன் கூட இப்படி இருந்தனா"என தழுதழுத்த குரலில் மேலும் தொடர்ந்தாள் 

"ஒரு பொம்பளையா இருந்தா தான் என் நிலைமை உனக்கு புரியும், உன் அனுமதி இல்லாம யாராவது உன் உடம்ப அடைய நினைச்சா …அந்த வலி உனக்கு சொன்னா புரியாதுடா கௌதம்… அந்த கோவத்துல தான் அன்னைக்கு உன்கிட்ட அப்படி பேசிட்டேன்… அத நினைச்சு நான் எவ்வளவு பீல் பண்ண தெரியுமா…நான் பேசியிருந்தது உன்னை கஷ்டப் படுத்திருந்தா அம்மாவ மன்னிச்சுடுடா…"

வீனாவின் வார்த்தைகள் கௌதமின் நெஞ்சை உலுக்கியது 
அவளின் நியாயத்தை புரிந்து கொள்ள முடிந்தது 
 தலையை தூக்கி வீணாவை பார்த்தான் 

வீணா உண்மையில் வருந்துவதை அவளின் கண்களை பார்த்தே அவனால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது 

"உங்களை என்னால புரிஞ்சுக்கவே முடியல மம்மி.. சில நேரம் என் கூட ஜாலியா இருக்கீங்க.. திடீர்னு நீங்களே என்னை காயப்படுத்துறிங்க.. மறுபடியும் வந்து சமாதான செய்றீங்க…என்னால உங்களை புரிஞ்சுக்க முடியல மம்மி"

" அம்மா அப்படித்தாண்டா கௌதம்…இன்னும் நானே என்ன முழுசா புரிஞ்சுக்கல.. என் உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்த எவ்வளவு டைம் முயற்சி பண்ணுவேன்.. நீ கிட்ட வரும்போது எல்லாம் நானே என் கட்டுப்பாட்ட இழந்திடுவேன்… ஏதாவது ஒரு தப்பு பண்ணிடுவேன்… அதுக்காக பீல் பண்ணி அதை சரி பண்ண முயற்சி பண்ணி அதைவிட பெரிய தப்பு பண்ணுவேன்… அப்புறம் அதுக்காக வருத்தப்படுவேன்… என் வாழ்க்கை இப்படியே போயிருச்சு கௌதம்… என்னாலேயே என்னை புரிஞ்சுக்க முடியாத அப்போ நீ எப்படி புரிஞ்சிக்குவ" என்று கண் கலங்க 
கௌதமின் கண்களும் கலங்கியது.

 அந்த நேரம் அவனது மொபைலுக்கு  கால் வந்தது.சசி தான் கால் பண்ணி இருந்தான்.

கௌதம் கால் அட்டென்ட் பண்ண கௌதம் : "ஹலோ"

 சசி:  "மச்சி இன்னைக்கு காலேஜ் வரல டா.  ஒரு முக்கியமான விஷயமா வெளியே போறேன்… ப்ராக்ஸி போட்டுடுடா.. ஹலோ.. மச்சி இருக்கியா"

 "இருக்கேன் டா…"

" ஓகே ஓகே என்ன விஷயம் னு கேக்க மாட்டியா டா"

" மச்சி நான் காலேஜ் போயிட்டு இருக்கேன் .உனக்கு அப்புறமா கூப்பிடுறேன்"

 கால் கட் பண்ணிய கௌதம் அப்போதுதான் காலேஜுக்கு நேரமானதை உணர்ந்தான்.

சேரில் இருந்து டக்குனு எழுந்தான்.  
கலங்கிய கண்களுடன் குனிந்து இருந்த வீணாவின் கன்னங்களை தன் கைகளில் ஏந்தினான்.

 அவளின் முகத்தை நிமிர செய்து குனிந்து நெற்றியில் மெல்ல முத்தமிட்டான்
 வீணா அமைதியாக கௌதமயே பார்த்துக் கொண்டிருக்க கௌதம் "இனிமே உங்கள புரிஞ்சிக்க முயற்சி பண்ண போறது இல்ல… உங்கள சந்தோஷமா வச்சுக்க முயற்சி செய்ய போறேன் ..சாரி மம்மி" என மீண்டும் அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டான். 

 வீணாவும் கண்களை மூடி மகனின் முத்தத்தை பாசத்துடன் ஏற்றுக் கொண்டாள் 

வீணா கண் திறக்கும் போது கௌதம் பேக் எடுத்து வெளியே சென்று பைக்கில் காலேஜ் கிளம்பினான்.
 வீணா கெளதம் செல்வதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் 

மாலை பாஸ்கர் சீக்கிரமே வீட்டுக்கு வந்தார்
 வீணாவும் பாஸ்கரும் சோஃபாவில் அமர்ந்து டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர் 

7 மணிக்கு கௌதம் வீட்டுக்குள் வர கௌதம் கேசவலாக "ஹாய் மம்மி ஹாய் டாடி" எனக் கூறியபடி உள்ளே வந்தான்

 கௌதம் இயல்பாக பேசியது வீணாவுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது

" மம்மி டீ போட்றீங்களா லேசா தலைவலியா இருக்கு"

  "சரி கெளதம் நீ போய் ரெப்ரஸ் ஆகிட்டு வா அதுக்குள்ள மம்மி டீ போட்டு வக்கிறேன்" மீனா மகிழ்ச்சியுடன் சமையல் அறைக்கு சென்றாள்

 சிறிது நேரம் மூவரும் சகஜமாக பேசிக் கொண்டிருக்க கௌதம் மொபைல் எடுத்துக்கொண்டு மாடிக்கு சென்றான்

  கொஞ்ச நேரம் கழித்து பாஸ்கர் பெட் ரூமுக்கு சென்றார் 

சிறிது நேரம் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்த வீணா டிவி ஆப் செய்துவிட்டு ஹால்டோர் லாக் செய்துவிட்டு அவளும் மாடிக்கு சென்றாள்