Adultery மகளிர் தினம்

[Nandhinii Aaryan]

நானும் அவனும் நடந்ததை மறந்து மீண்டும் சகஜமாக பேச தொடங்கிருந்தோம். அக்யஷா தலைக்கு தண்ணி ஊத்துற பங்ஷனுக்கு அவங்க வீட்டில் இருந்து உதவி பண்ணினேன் அதனால் அவங்க வீட்டில் உள்ள அனைவருக்கும் மிகவும் பிடித்துவிட்டது. அப்படி நான் அங்கே இருக்கும் போது அவங்க பேசுவது என் காதில் கேட்டது.

ஜானகி: சும்மா சொல்ல கூடாதுங்க இந்த நந்தினி பொண்ணு ரொம்ப வேலை பார்க்குது

ஆனந்த்: ஆமாண்டி நானும் பார்த்தேன் எல்லா வேலையும் இழுத்து போட்டு பண்ணுது

ஜானகி: அவ மட்டும் இல்லைன்னா நான் தனியா இவ்வளவு ஏற்பாடு பண்ணிருக்க முடியாது

ஆனந்த்: ஆமா நம்ம வீட்டுல இருக்கிற ஒரு பொண்ணு மாதிரி உரிமையோட எல்லாம் பண்ணுது

ஜானகி: ஆமாங்க எனக்கு இப்படி ஒரு மருமகள் வந்தா சந்தோஷமா இருக்கும்

ஆனந்த்: அதுக்கென்ன நந்தினி மாதிரியே ஒரு குணம் இருக்குற பொண்ணை பார்த்து ஆகாஷ்க்கு கட்டி வைப்போம் அவன் இப்பதானே காலேஜ் போயிருக்கான்

ஜானகி: குணம் மட்டும் இருந்தா போதுமா? அழகு வேணாமா? நந்தினிக்கு இருக்குற அழகு இந்த காலத்து பொண்ணுங்க யாருகிட்ட இருக்கு

ஆனந்த்: .......

ஜானகி: என்னங்க அப்படி பாக்குறீங்க ஆகாஷ் என் வயித்துல பிறக்கல அப்படினாலும் அவனும் எனக்கு பையன் தான் அது அவனுக்கு புரியல உங்களுக்குமா புரியல

ஆனந்த்: ம்ம்ம்

ஜானகி: அழகுலயும் குணத்திலும் நந்தினி மாதிரி இருக்குற பொண்ணுதான் நமக்கு மருமகளா வரனும் ஏன் நந்தினியே வந்தாலும் நல்லா தான் இருக்கும்

ஆனந்த்: அடியே என்ன சொல்ற

ஜானகி: பின்ன என்னங்க வீட்டுல ஒரு மருமகள் இருந்தா எப்படி வேலை பார்ப்பாலோ அதே மாதிரி தான் வேலை பாக்குறா நடந்துகிடுறா.. தெரியாதவங்க யாரு பார்த்தாலும் இவங்க உங்க மருமகளானு தான் கேப்பாங்க

ஆனந்த்: இவளே நம்ம ஆகாஷ்க்கு பொண்டாட்டியா வந்து இருக்கலாம் என்ன கொஞ்சம் சீக்கிரம் பொறந்து தொலைச்சிட்டா

இப்படி இவர்கள் பேசுவதை கேட்ட எனக்கு ஒரு வித அதிர்ச்சியும், பெருமிதமும் வந்தது. அப்போது தான் கவனித்தேன் என்னைப் போலவே அக்யஷாவும் அதை கவனித்து இருக்கிறாள் என்று அவள் விளையாட்டாக என்னை "அண்ணி" என்று அழைக்க "சீ போடி" என வெட்கத்துடன் அங்கே இருந்து நகர்ந்தேன் அப்போது தான் ஆகாஷ்-ம் இது எல்லாம் கேட்டு அங்கே நின்று கொண்டு இருப்பதை பார்த்தேன். அவன் என்னை பார்த்து சிரிக்க நான் வெட்கத்தை அடக்கிக் கொள்ள முடியாமல் புன்னகை மலர்களை உதிர்த்துவிட்டு அங்கே இருந்து நகர்ந்தேன். இதனால் எங்களுக்குள் நடந்த அந்த சின்ன ஊடல் மீண்டும் ஞாபகத்திற்கு வந்தது.

அன்று சாயங்காலம் பங்ஷன் என்பதால் வீட்டிற்கு சென்று குளித்து விட்டு மார்பு வரை துண்டை கட்டிக்கொண்டு பீரோலை திறந்து ஒரு வெள்ளை பிரா, கருப்பு பேண்டி எடுத்து கட்டிலில் வைத்தேன் அப்புறம் ஒரு பச்சை கலர் பட்டு புடவை அதற்கு மேச்சாக தைத்த எம்ப்ராய்டரி வைத்த ஜாக்கெட் அடுத்து ஒரு பாவாடை எடுத்து கட்டிலில் வைத்தேன். இப்போது பீரோ கண்ணாடியை பார்த்துக் கொண்டே என்னுடைய துண்டை அவிழ்த்து கீழே போட்டேன் பிறந்தமேனியாக கண்ணாடி முன்னாடி நின்று முன்னும் பின்னும் அழகை பார்த்து என்னை நானே ரசித்தேன். சிறிது நேரத்தில் கொஞ்சமும் இடுப்பும், மார்பு பகுதியும் தெரியாத வண்ணம் பட்டு புடவை கட்டி கொஞ்சம் மேக்கப் போட்டு நான் அடுத்தவன் சொத்து என குறிக்கும் வண்ணம் நெத்தி வகுட்டில் குங்குமம் வைத்து அளவான நகைகள் போட்டு கண்ணாடியை பார்த்தேன். இந்த அழகை பார்த்து ஆகாஷ் என்ன செய்ய போறானோ என்ற எண்ணம் தான் முதலில் மனதில் உதித்தது. ஒரு பெண் ஆணிடம் எதிர்பார்ப்பது தன் அழகை அவன் ஆராதிக்க வேண்டும் என்பது தானே எல்லாம் முடித்து விட்டு வெளியே வர அங்கே என் மகன் ஆல்ரெடி ரெடியாகி இருந்தான் அவனை அழைத்துக் கொண்டு ஆகாஷ் வீட்டிற்கு சென்றேன்.

பச்சை நிற பட்டு புடவையில் ஜொலிக்க ஜொலிக்க நடந்து வருவதை பார்த்த ஆகாஷ் வாயடைத்து போனான். கொஞ்சம் கூட வயிறு தெரியாமல் புடவை கட்டி இருந்தாலும் என் அழகிய அங்கங்கள் நன்றாக எடுத்துக் காட்டியது அதனால் அவனுக்கு எந்த வேலையும் ஓடவில்லை. அவன் என்னை சைட் அடிப்பதை நன்றாக அறிவேன் இருந்தும் நான் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. அவனை பற்றி சொல்ல வேண்டும் சிவப்பு நிற பட்டு சட்டையிலும், வெள்ளை நிற பட்டு வெட்டியிலும் சும்மா ஜம்முனு இருந்தான். இப்படி அவனை சைட் அடித்துக் கொண்டு இருக்கும் போது என்னை பார்த்து விட்டான் எப்படி சமாளிப்பது என தெரியாமல் கண்களால் எப்படி என கேட்க சூப்பர் என கைவிரல்களை காட்டி சொன்னான் இப்படியே எங்களுடைய கண்கள் பேசிக் கொண்டது. இரண்டும் பேரும் அங்கு இங்கு நடந்து விழாவை கவனிக்கையில் இரண்டு பேருக்கும் முகமெல்லாம் வியர்த்து ஊத்தியது. மதியம் அவர்கள் சொன்னது போல் வீட்டில் உள்ள ஒரு ஆள் மாதிரி பந்தியில் கொஞ்சம் ஹெல்ப் பண்ணினேன். அப்போது அவன் நண்பன் ஒருத்தன் "யாருடா இந்த பொண்ணு, சும்மா கும்முன்னு இருக்கானு" என் காது படவே ஆகாஷிடம் கேட்டான் அதற்கு ஆகாஷ் அவனை கோவமாக திட்டுவது என் காதில் விழுந்தது நான் எதையும் கண்டுகொள்ளாமல் மனதிற்குள் சிரித்தேன். ஒருவழியாக பங்ஷன் நிறைவுக்கு வர கூட்டம் கொஞ்சம் குறைந்தது நான் பேஸ் வாஷ் பண்ண ரெஸ்ட் ரூம் செல்ல என் பின்னாடி யாரோ வருவது போன்ற ஒரு உணர்வு

-தொடரும்