అతడు - ఆమె - ప్రియుడు

[Kathacheputharandi]

మరుసటి రోజు తాను నిద్ర లేపే వరకు వొళ్ళు తెలియకుండా నిద్రపోయా. తాను ఎప్పటిలా హుషారుగా ఏమి జరిగినట్టు పనులు చేసుకుపోతుంది. కానీ నాకే అంతా కొత్తగా ఉంది. తనని ఆఫీస్ దగ్గర దింపి నేను నా ఆఫీస్ కి వెళ్ళా. ఎదో పని చేస్తున్నా కానీ ధ్యాస పని మీద లేదు. మధ్య మధ్యలో ఫోన్ చూసుకుంటున్న. ఇద్దరి మధ్య ఎలాంటి మెసేజ్ లు లేవు. రోజంతా నా పని ఫోన్ చూసుకోవడంతోనే సరిపోయింది. సాయంత్రం తనని పిక్ అప్ చేసుకుని ఇంటికి వచ్చా. అసలు తనేనా ఆ చాటింగ్ చేస్తుంది అని ఒక్క క్షణం అనుమానం వచ్చింది. మాములుగా ఎవరు చూసినా తనని ఒక సాదా సీదా మధ్య తరగతి భార్య అనుకుంటారు. అంత పద్దతిగా ఉంటుంది.

 

ఆ తరువాత  రోజులు గడుస్తున్నాయి. వాళ్ళు అప్పుడప్పుడు మాట్లాడుకుంటున్నారు కానీ ఎక్కువగా ప్రత్యేకంగా ఎం మాట్లాడుకోవట్లేదు. అప్పుడప్పుడు చిన్న చిన్న సరదా ముచ్చట్లు రెండు మెసేజ్ లు, పని గురించి ఇలాంటివి తప్ప పెద్దగా ఎం లేదు. రెండు నెలలు గడిచాయి. నేను భ్రమలో ఉన్నా ఏమో అనిపించింది. అసలు అలాంటి సంఘటన జరిగిందా లేక నా ఊహా అని అనేక సందేహాలు. అంతా ఒక పీడా కలలా అనిపించ సాగింది.

 

ఆ రోజు ప్రొద్దున ఎప్పటిలానే లేచాను. ఎందుకో ఆఫీస్ వేళ్ళ బుద్ది కాలేదు. తనని క్యాబ్ లో వెళ్ళమని చెప్పి తీరికగా పేపర్ తిరగేసి తాను వెళ్ళాక స్నానం చేద్దామని అనుకుని, లీవ్ పెడదామని ఫోన్ తీసుకుని మెయిల్ చేసి, ఎందుకో మెసేజెస్ చూస్తుంటే నా పెళ్ళాం ఫోన్ కి మెసేజెస్ వచ్చినట్టు అనిపించింది. ఎప్పటిలానే ఏవో పనికి మాలిని మెసేజెస్ ఉండి ఉంటాయి అనుకుని ఫోన్ పక్కన పెడదామని అనుకుని ఎందుకో మెసేజెస్ తెరిచా. పైన దశరధ్ నుండి మెసేజ్ లు. ఎదో పని గురించే ఉంది ఉంటాయి అనుకుని తెరిచి మొదటి మెసేజ్ చూసి నా కళ్ళు పెద్దవి అయ్యాయి. మొత్తం తీరిగ్గా చదివి నా వాళ్ళు చల్ల బడింది. కడుపులో ఎదో దేవినట్టు అనిపించింది దానితో పాటు ఏవో సీతా  కొక చిలుకలు అగురుతున్నట్టు ఒక భావన. వాళ్ళు రాత్రి నుండి మాట్లాడుకుంటున్నారు.

 

దశరధ్:  పడుకున్నావా?

మొనాలి: లేదు

దశరధ్: ఎం చేస్తున్నావ్?

మొనాలి: ఎం లేదు. ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడుతున్న

దశరధ్: మరి మాతో మాట్లాడారా?

మొనాలి: అదేం లేదు.... మాట్లాడుతున్నాగా

దశరధ్: ఉట్టి మాటలేనా

మొనాలి: అంతే

దశరధ్: ఇంకా ఎం లేదా?

మొనాలి: ఎం కావాలి?

దశరధ్: ఈ మధ్య చాలా గ్యాప్ వచ్చింది

మొనాలి: మొన్నేగా కలిసాం

దశరధ్: మొన్నా? రెండు నెలలు అవుతుంది

మొనాలి: మరి?

దశరధ్: దేవి గారు ఏమైనా కరుణిస్తారేమో?

మొనాలి: కరుణిస్తాం... కరుణిస్తాం

దశరధ్: నిజంగా?

మొనాలి: ఉమ్మ్మ్

దశరధ్: ఎప్పుడు?

మొనాలి: చూద్దాం

దశరధ్: రేపు కలుద్దామా?

మొనాలి: రేపు వద్దు. తరువాత చూద్దాం

దశరధ్: అబ్బా! కాస్త దయ చూపించొచ్చుగా..... చాలా గ్యాప్ వచ్చింది... రోజు ఆఫీసులో ఉరిస్తున్నావ్.... ఎన్ని రోజులని చేతికి పని చెప్పను?

మొనాలి: చూద్దాం సార్. త్వరలో

దశరధ్: ప్లీజ్ మోనా

మొనాలి: చెప్పాగా.... చూద్దాం అని

దశరధ్: కాస్త రేపు చూడొచ్చుగా?

 ..............................................................................

దశరధ్: ప్లీజ్ మొనాలి.... ఆ బంగినపల్లి మామిడి పళ్ళను నలిపి చీకి చాలా రోజులైంది

 ..............................................................................

దశరధ్: ఉన్నావా?

మొనాలి: ఉమ్మ్మ్... ఉన్నా

దశరధ్: ఒప్పుకోవచ్చుగా

మొనాలి: ఉమ్మ్

దశరధ్: స్వర్గం చూపిస్తా ఈ సారి

మొనాలి: మరి ఆఫీస్?

దశరధ్: లీవ్ పెట్టొచ్చుగా?

మొనాలి: లేదు... మా ఆయన నన్ను ఆఫీస్ దగ్గర దింపుతాడు

దశరధ్: మరి?

మొనాలి: రేపు చెపుతా

దశరధ్: ఒప్పుకున్నట్టేగా?

మొనాలి: ఆఆ ఆ

దశరధ్: మరి రూమ్ బుక్ చేయనా?

మొనాలి: అదే రూమా?

దశరధ్: అవును

మొనాలి: సరే

దశరధ్: అయితే ఇప్పుడే బుక్ చేస్తా

మొనాలి: ఉమ్మ్మ్

దశరధ్: రాత్రి వరకు బుక్ చేయనా?

మొనాలి: లేదు సాయంత్రం వరకు ఎప్పటిలానే ఇంటికి వెళ్ళాలి

దశరధ్: అబ్బా ఆఫీస్ లో లేట్ అవుతుంది అని చెప్పొచ్చుగా?

మొనాలి: ఏమో?

దశరధ్: ఉమ్మ్మ్

మొనాలి: చూద్దాం

దశరధ్: ఉన్నావా?

మొనాలి: ఉమ్మ్మ్ .... ఉన్నా

దశరధ్: రేపు చీర కట్టుకొని రావా?

మొనాలి: కుదరదు... ఎప్పుడు లేనిది సందర్భం లేకుండా చీర ఎలా కట్టుకోను?

దశరధ్: ప్లీజ్ మొనాలి

మొనాలి: కుదరదు

దశరధ్: పోనీ నేను ఒకటి తీసుకు రానా? హోటల్ లో కట్టుకుంటావా?

మొనాలి: సరే

 ..............................................................................

మొనాలి: గుడ్ నైట్ సార్

దశరధ్: గుడ్ నైట్ మోనా

 

మళ్ళీ పొద్దునే చాట్ మొదలైంది.

 

దశరధ్: గుడ్ మార్నింగ్ మోనా

మొనాలి: గుడ్ మార్నింగ్ సర్. ఇవాళ ఎప్పటి లాగానే ఆఫీస్ కి వస్తున్నా.

దశరధ్: ఏంటి ప్రోగ్రాం కాన్సల్ ?

మొనాలి: లేదు మా వారు ఎప్పటి లానే ఆఫీస్ దగ్గర దింపుతారు. నేను ఒక గంట తరువాత ఎమర్జెన్సీ అని చెప్పి ఇంటికి బయలు దేరుతా. మీరు నన్ను మరో రెండు గంటల తరువాత లంచ్ కి ఇంటికి వెళ్తున్న అని చెప్పి నన్ను పిక్ చేసుకోండి

దశరధ్: ఎక్కడ నుండి?

మొనాలి: ఇంతకూ ముందు పిక్ చేసుకున్న చోటే

 

 

దశరధ్: బయలు దేరావా?

మొనాలి: ఆ...

దశరధ్: నేను కూడా

మొనాలి: నేను క్యాబ్ లో వస్తున్నా

దశరధ్: ఎందుకు?

మొనాలి: ఆయన ఆఫీస్ కి వెళ్లట్లేదు

దశరధ్: మరి కలిసి బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేద్దామా?

మొనాలి: మధ్యాహ్నం ఏకంగా భోజనమే చేద్దాం

దశరధ్: నాకు బాగా ఆకలిగా ఉంది.... నంజుకుని తినేస్తా

మొనాలి: ఉమ్మ్మ్

 

 

దశరధ్: నేను ఆఫీస్ లో ఉన్నాను

మొనాలి: ఇంకో 10 నిమిషాల్లో ఉంటా. ఇంకా మెసేజ్ చెయ్యకండి

 ..............................................................................

మొత్తం చదివిన నాకు వింతగా ఉంది. నాకు విచిత్రంగా కోపం రావట్లేదు. ఇంకా ఆలస్యం చెయ్యకుండా ఫోన్ వాలెట్ తీసుకుని, ఇంటికి లాక్ వేసుకుని నైట్ డ్రెస్ లో ఉన్న అనే సంగతే మర్చిపోయి కిందకి పరిగెత్తా. బైక్ తీసుకుని తన ఆఫీస్ దగ్గరకు బయలు దేరా. ఒక అరగంటలో ఆఫీస్ ముందు ఉన్న. రోడ్డుకు ఆవలి వైపుకు వెళ్లి అక్కడే ఉన్న టీ కొట్టు దగ్గర సిగరెట్ తీసుకుని వెలిగించి టీ తీసుకుని తాగడం మొదలు పెట్టా. రెండు గంటలైంది. ఇంతలో నా ఫోన్ కి మెసేజ్ వచ్చింది.

వైఫ్: ఈ రోజు చాలా పనుంది. రావడం లేట్ అవుతుంది. మీరు తినేసి పడుకోండి. లవ్ యు.

నేను చాలా సేపు ఆ మెసేజ్ ని చూసి, - సరే. అనేసి మెసేజ్ పెట్టా

టీ తీసుకుని తన ఆఫీస్ గేట్ వైపు చూస్తూ మరో సిగరెట్ వెలిగించి. రెండు మూడు పఫ్ లాగి వదిలాక గేట్ దగ్గర నా భార్య కనిపించింది. భుజానికి బ్యాగ్ తగిలించుకుని, సెల్ ఫోన్ లో చూస్తూ వచ్చి పోయే కార్లను చూస్తుంది. నేను అన్ని వదిలేసి యూ టర్న్ తీసుకుని తనకి కనిపించకుండా కాస్త దూరంగా ఆగి ఉన్న. కొన్ని నిమిషాల తరువాత ఒక కార్ వచ్చి ఆగింది. ఆమె క్యాబ్ లోకి ఎక్కడంతో అది దూసుకుపోయింది. నేను కూడా దాని వెనకాలే అనుసరించా. హెల్మెట్ ఉండటంతో తాను అంత పెద్దగా పట్టించుకోలేదు. 10 కిలోమీటర్ తరువాత కొన్ని వీధుల్లో తిరిగి ఒక వీధిలో ఉన్న చిన్న  బస్సు స్టాప్ ముందు ఆగింది. తాను దిగి బస్ స్టాప్ లో కూర్చుంది. పెద్దగా జనాలు లేరు. ఒకరిద్దరు ఉన్నారు. నేను కాస్త ముందుకు పోనిచ్చి ఒక సెంటర్ దగ్గర ఆగాను.

మూడు గంటలు అలాగే కూర్చుని ఉంది.  జ్యూస్ షాప్ వాడు ఒకటి రెండు సార్లు నన్ను అనుమానంగా చూసాడు కూడా. నాకు కూడా ఓపిక నశిస్తుంది అనిపించసాగింది. సరిగ్గా అప్పుడే ఒక ఎర్రటి కారు వచ్చి బస్ స్టాప్ ముందు ఆగింది. అది ఆగి ఆగడంతో తను లేచి దాని దగ్గరకు నడిచింది. డోర్ తెరుస్తూ తన మొహం కొంటె చిరు నవ్వుతో విప్పారింది. తాను లోపలి ఎక్కగానే అది కదిలింది. నేను కూడా వెంటనే దాన్ని అనుసరించా. కార్ చాలా దూరం ప్రయాణించి నగరం పొలిమేరల్లో ఉన్న పెద్ద 5 స్టార్ హోటల్ లోకి వెళ్ళింది. అది నగరంలోనే పెద్ద 5 స్టార్ హోటల్. నేను కూడా వాళ్ళ వెనకాలే లోపలి వెళ్ళా. బైక్ పార్కింగ్ దగ్గర పార్క్ చేసి, అలాగే ఫోన్ ఎదో చేస్తున్నట్టు ఉన్నాను. వాళ్ళు కార్ పార్క్ చేసుకుని ఎవరిని పట్టించుకోకుండా హోటల్ లోకి వెళ్లారు. నేను కొన్ని నిమిషాల తరువాత హోటల్ డోర్ దగ్గరకు నడిచాను. వాళ్ళు ఇంకా రిసెప్షన్ దగ్గరే ఉన్నారు. నేను వాళ్లకి కనపడకుండా కాస్త కొంచెం  పక్కకి తప్పుకుని ఫోన్ మాట్లాడుతున్నట్టు ఉన్నాను. ఇద్దరు రిసెప్షన్ నుండి దూరంగా నడుస్తున్నారు. నేను లోపలికి ప్రవేశించే సరికి వాళ్ళు లిఫ్ట్ లాబీ వైపు నడిచారు.

నేను లబ్బీలో నిల్చుని చాటుగా వాళ్ళని చూస్తున్న. నా భార్య దశరధ్ తో ఎదో నవ్వుతు మాట్లాడుతుంది. ఆయన కూడా ఆమెతో మాటలో మాట కలుపుతున్నారు. ఇంతలో లిఫ్ట్ రావడంతో వాళ్ళు దాంట్లోకి వెళ్లారు. నేను వాళ్ళు వెళ్లడంతో గబ గబా నడిచి వెళ్లి నిల్చున్న. లిఫ్ట్ వెళ్లి ఐదో ఫ్లోర్ లో ఆగింది. నేను మరో లిఫ్ట్ లో వెళ్లి 5 ఫ్లోర్ నొక్కాను. ఒక్క నిమిషం తరువాత మెల్లిగా 5 ఫ్లోర్ లో తెరుచుకుంది. వడి వాడిగా లిఫ్ట్ నుండి బయటకు వచ్చి లాబీలో నుండి కారిడార్ లోకి వచ్చా. కాస్త దూరంలో వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటూ నడుస్తున్నారు. ఒక దగ్గర డోర్ ముందు ఆగారు. నేను చటుక్కున మలుపుగా ఉన్న చోట నక్కను. అసలే కారిడార్ మసకగా ఉంది. దానికితోడు నేను ఉన్న చోటు కాస్త చీకటిగా ఉంది. దశరధ్ కీ కార్డు పెట్టి తలుపు తెరిచి ఒక సారి అటు ఇటు చూసి ఆయన చెయ్యి నా భార్య నడుము చుట్టూ వేసి తన ఎదకు ఆమె ఎదను ఎత్తుకుని తలుపు తెరుచుకుని లోపలి అడుగేసాడు. ఆయన చేసిన పనికి నా భార్య కూడా కిల కిల మని సిగ్గుతో కొంటెగా నవ్వింది. ఆ తరువాత డోర్ దభేల్ మని పడి మూసుకుంది.

నేను మెల్లిగా వాళ్ళ గది వైపు నడిచా. తలుపు ముందు నిల్చొని చూసా. ఎలక్ట్రానిక్ లాక్ ఉండడంతో తలుపుకు చిన్న కన్నం కూడా లేదు. కారిడార్ మొత్తం నిర్మానుష్యంగా ఉంది. తలుపు దగ్గర చెవి పెట్టి లోపల నుండి ఎమన్నా వినబడుతుందేమో అని ప్రయత్నించా. కానీ ఎం వినబడలేదు. ఈ పాటికి లోపల దశరధ్ దాన్ని కుమ్మడం మొదలు పెట్టి ఉంటాడా లేదా అనే ఆలోచనలు మూసుకుంటున్నాయి. లోపల తలుపుకు అటు వైపు నా పెళ్ళాం వేరే మగాడితో ఏకాంతంగా కులకడానికి రెడీగా ఉంది. నేను పరాయి మొగాడిలాగా అలా ఉండడం ఎందుకో విచిత్రంగా తోచింది. ఎందుకో తెలీదు పక్కనే ఉన్న డోర్ బెల్ ను వెంట వెంటనే 5-6 సార్లు నొక్కి రెండు మూడు అంగల్లో మల్లి మూల మలుపున నక్కాను. సరిగ్గా ఒక్క క్షణం తరువాత తలుపు తెరుచుకుంది దశరధ్ బయటకి వచ్చాడు. అతడి వంటి మీద షర్ట్ లేదు. ఒక్క ప్యాంటు మాత్రం ఉంది. అతను అటు ఇటు చూసి క్షణం ఆగి తలుపు వేసుకున్నాడు. ఆ క్షణం ఎందుకో నేను దొంగలా అనిపించింది. తలుపు బాది ఇద్దర్ని బయటకు లాగి ఆ ముసలాడి మొహం పగల గొట్టాలి. కానీ ఆ స్థితిలో ఎం  చెయ్యాలో అర్థం కాలేదు. ఒక్క క్షణం ఆలోచించి హోటల్ నుండి బయటకు వచ్చా. చాలా సేపు రోడ్డు కి అవతల వైపు నిల్చొని వేచి చూసా.

3 గంటల తరువాత తనకి మెసేజ్ చేసా - 'డార్లింగ్ ఎప్పుడు వస్తున్నావ్?

అటు వైపు నుండి ఎలాంటి స్పందన లేదు. తాను మెసేజ్ చూడలేదు. అర గంట తరువాత కాల్ చేశా. తాను ఎత్త లేదు కొన్ని నిమిషాల తరువాత ఒక మెసేజ్ వచ్చింది - 'మీటింగ్ లో ఉన్నాను. అయ్యాక కాల్ చేస్తాను'

అంతే మళ్ళీ సమాధానం లేదు. ఇంకా చేసేది లేక ఇంటి దారి పట్టాడు.