Fantasy cocukold stories

[couple_cuckold]

సంజనా… నన్నేమీ అడగొద్దు ప్లీస్… – పార్ట్ – 3

మరుసటి రోజు సంజన తొందరగా నిద్రలేచింది…. స్నానం చేసి వంట చేసింది… పిల్లల్ని రెడీ చేసి కాలేజ్ కి పంపించింది… రాత్రి ప్రిపేర్ చేసుకున్న రెస్యూమ్ ప్రింట్ తీసుకుని నీట్ గా డ్రెస్ చేసుకొని బయటకు వచ్చింది…
ఒక పార్క్ లో ప్రియని కలుసుకుంది… ప్రియ , సంజనా చిన్నప్పటి నుండీ స్నేహితురాళ్లు… జాబ్ చేసినపుడు సంజన, ప్రియ ఒకే ఆఫీస్ లో పనిచేసేవాళ్ళు… సంజన జాబ్ మానేసాక కలుసుకోవడం తగ్గినా అప్పుడప్పుడు ఫోన్ లో టచ్ లోనే ఉన్నారు…
“ఏంటే ఇంత సడెన్ గా జాబ్ చేస్తా అంటున్నావు…”

ఆశ్చర్యపోతూ అడిగింది ప్రియ
వివేక్ కి జాబ్ పోయిన సంగతీ, తాము కొన్న ఫ్లాట్ సంగతీ, తమ ఫైనాన్షియల్ ప్రోబ్లేమ్స్ గురించీ చెప్పింది సంజన… కనీసం 50 వేలిచ్చినా తాను జాబ్ చేయడానికి సిద్ధం అని చెప్పింది… అంతకు ముందు సంజనకి లక్ష వరకు వచ్చేవి అని ప్రియకు తెలుసు…
” అయినా నువ్ జాబ్ చేయాలసిన అవసరం ఏముందే… అదీ అంత తక్కువకి… కొన్నాళ్ళు ఆగితే వివేక్ మంచి జాబ్ సంపాదించకపోడు… నీకు మంచి జాబ్ రావడం కూడా ఇప్పుడు చాలా కష్టం తెలుసా… నాలుగేళ్లుగా నువ్ జాబ్ చేయకపోవడం ఇప్పుడు నీ ప్రొఫైల్ లో పెద్ద మైనస్ పాయింట్… ఇదంతా ఎందుకు కొన్నాళ్ళు వెయిట్ చెయ్యొచ్చు గా”
సంజన ఏం మాట్లాడలేదు…. ఆమె కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరగడం ప్రియ గమనించింది..
“సంజూ… అసలు ఏంటి ప్రాబ్లెమ్… నువ్వేదో దాస్తున్నావ్ నా దగ్గర… ” అంది ప్రియ సంజన భుజం మీద చేయి వేసి..

సంజన ఒక్కసారిగా ఏడ్చేసింది… ఏడుస్తూనే అన్ని వివరాలు చెప్పింది… ఆనంద్ తమ దగ్గర తెచ్చిన ప్రపోసల్ గురించి చెప్తుంటే సంజనకి ఏడుపు ఆగలేదు… ప్రియ కామ్ గా సంజన చెప్పేదంతా విన్నది… సంజన తేరుకునే వరకు మౌనంగా ఉండి… ” మరి వివేక్ ఎందుకు జాబ్ కోసం ట్రై చేయట్లేదు సంజూ” అని అడిగింది..

“వివేక్ ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాడే… కానీ వివేక్ వాళ్ళ సంస్థ మూత పడడానికి కారణం వివేకే అని ప్రచారం జరిగింది… గత నెల రోజుల్లో వివేక్ 3 ఇంటర్వ్యూల్లో ఫైనల్ రౌండ్ వరకు వెళ్లినా సెలెక్ట్ కాలేదు… వివేక్ జాబ్ లెస్ గా ఉండిపోతాడేమో అని భయంగా ఉందే… ఒకవేళ ఏదైనా దొరికినా అది అతని స్థాయికి తగింది దొరుకుందా అనేది ప్రశ్న…”
“మరైతే ఆ ఫ్లాట్ ని అమ్మేయకపోయారా….”

“ఆ అవకాశం కూడా లేదు ప్రియా… దానిమీద ఏదో కేస్ ఉందట… ఇప్పుడు అమ్మడం కుదరదు… ఒకవేళ EMI కట్టలేదని బ్యాంకు వాళ్ళు అమ్మినా… లోన్ కి సరిపోయేంత గా రాదు… ఇంకా చాలా మేమె కట్టాల్సి వచ్చేట్టుంది… మా క్రెడిట్ కార్డ్స్ కూడా ఓవర్ డ్రాఫ్ట్ట్ అయిపోయాయి… నీకు తెలుసుగా అమ్మ వాళ్ళు కూడా పేదవాళ్ళు… ఆయనకు తన అనే వాళ్లే లేరు… సహాయం చేసేవాళ్ళు ఒక్కరు కూడా లేరు… ఆ దరిద్రపు కొంపని ఎందుకు కొన్నామా అని నేను బాధపడని రోజు లేదు…”

ప్రియ నిట్టూరుస్తూ… “సంజనా ఒకటి చెప్తాను… తప్పుగా అనుకోను… నువ్ ఒకసారి ఆ ఆనంద్ ని కలవొచ్చుగా… అతను మరీ అంత చెడ్డవాడు కాదేమో… నీ వయసున్న కూతురు ఉండొచ్చు… బాగా డబ్బున్నవాడు… ఏదైనా సహాయం……….” అంటుండగానే…
“చీ… ప్రియా… ఏం మాట్లాడుతున్నావే… వాడొక చీడ పురుగు… నన్ను వాడి దగ్గరకు వెళ్లమంటావా…” అరిచింది సంజన…

” ఏయ్ సంజూ… నేను నిన్ను ఆనంద్ తో పడుకోమనట్లేదే…. జస్ట్ వెళ్లి కలువమంటున్నా…”
“ఛాన్సే లేదు… నేనెల్లి వాణ్ణి కలిసే బదులు ఇంత విషం తాగి చావడం మేలు….”
” ఓకే ఓకే… కూల్… వదిలేయ్…. ఇంతకీ ఈ ప్రపోసల్ విషయంలో వివేక్ ఏమన్నాడు…”
“ఏమంటాడే … పాపం చాలా అప్సెట్ అయ్యాడు… ఆ ప్రపోసల్ మోసుకొచ్చిన అరుణ్ ని ముఖం పగిలేలా కొట్టేశాడు… వివేక్ కి నేనంటే చాలా ఇష్టం ప్రియా… నీకో సంగతి తెలుసా…”

“ఏంటి..”
“మేం సుమారు మూడు నెలలుగా ‘చేసుకోలేదు’… కానీ నిన్న రాత్రి వివేక్ నన్ను ‘చేసాడు’…” సిగ్గుపడుతూ చెప్పింది సంజన….
“ఏంటీ ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో మీరు సెక్స్ చేసుకున్నారా…. ” ఆశ్చర్యంగా అడిగింది ప్రియ…
“అంత ఆశ్చర్యం ఎందుకే… వివేక్ కి నేనంటే చాలా ప్రేమ… ప్రేమని express చేసేందుకు సెక్స్ ఒక మంచి మార్గం అని నీకు తెలియదా…” అడిగింది సంజన.
“సంజూ… సెక్స్ కి సంబంధించిన విషయాలను నువ్ సరిగా అర్థం చేసుకోలేదేమో అనిపిస్తుంది…

ఇంత జరిగాక మీ ఆయన నిన్ను ‘చేసాడు’ అంటే నాకు ఏమనిపిస్తుందో తెలుసా…”
“ఏమనిపిస్తుందో….” దెప్పింది సంజన…
” మీ ఆయనకు ఆ ప్రపోసల్ వల్లనే ఉద్రేకం కలిగిందేమో అనిపిస్తోంది… లేకపోతే ఇన్నాళ్లు లేనిది నిన్ననే ఎందుకు అలా చేసాడు… అంతకు ముందు ఎందుకు చేయలేదు… ‘తన భార్య వేరే వాడితో’ అనే ప్రతిపాదన వివేక్ లో నిన్ను ఎక్కేంత ఉద్రేకాన్ని కలిగించిందేమో అనిపిస్తోంది…
“లేదు ప్రియా… నువ్ వివేక్ ని తప్పుగా అంచనా వేస్తున్నావ్… వివేక్ పర్వర్టెడ్ వ్యక్తి కాదు… వివేక్ గురించి నీకు బాగా తెలుసు…”
” ఏమోనే … నాకైతే అలా అనిపించింది…. ఏది ఏమైనా నీకు జాబ్ ఇప్పించేందుకు మాత్రం నేను తప్పకుండా సాయం చేస్తాను… ఓకే నా….”
“చాలా థాంక్స్ ప్రియా… నువ్ తలచుకుంటే నాకు జాబ్ వచ్చినట్టే….”
వాళ్లిద్దరూ ఇంకాసేపు అవీ ఇవీ మాట్లాడుకున్నారు… సంజన ప్రొఫైల్ లో మార్పులు చేర్పులు చేశారు… ఏయే కంపెనీలకు అప్లై చేయాలో అనుకున్నాక ప్రియ వెళ్ళిపోయింది…
ఇంటికి వస్తుంటే సంజన మనసులో ప్రియతో మాట్లాడిన సంభాషణ అంతా గిర్రున తిరగసాగింది… ఆమె మనసులో ఏదో మూల ఒక ప్రశ్న బలంగా నాటుకు పోయింది.

ప్రియా, సంజనలు జాబ్ గురించి మాట్లాడుకొని సుమారు నెల రోజులు కావస్తుంది… జాబ్ చేయాలన్న పట్టుదల రాను రానూ ఇంకా పెరిగింది సంజనలో…. కానీ జాబ్ ఏదీ దొరకలేదు… ఎప్పుడో ఒకటీ రెండు ఇంటర్వ్యూల వరకు వెళ్లగలిగింది… కానీ లాభం లేకపోయింది… సంజన నాలుగేళ్ల గ్యాప్ అనేది పెద్ద అడ్డంకిగా మారింది…
మరో వైపు వివేక్ లో అసహనం పెరిగిపోతుంది… గిల్టీ గా ఫీల్ అయ్యేవాడు… తనమీద తనకే జాలి కలగసాగింది వివేక్ కి… ఆ రాత్రి తర్వాత మరో రెండు రోజులు వాళ్ళు వరుసగా సెక్స్ లో పాల్గొన్నారు…. తర్వాత వివేక్ లో ఆ ఉత్సాహం కనిపించలేదు…
సంజన కూడా వివేక్ ని కదిలించలేదు… జాబ్ సెర్చింగ్ కి సంబంధించిన ఆలోచనల్లో మునిగిపోయేది… ఆమెకి అదే ముఖ్యం అనిపించేది…

ఒక రోజు మధ్యాహ్నం సంజన ఇలాగే ఆలోచిస్తూ ఉండగా ప్రియ దగ్గర్నుండి ఫోన్ వచ్చింది…
ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసి “హెలో ప్రియా చెప్పు…” అంది..
“ఏయ్ సంజూ… నీకో గుడ్ న్యూస్… కానీ ఫోన్ లో చెప్పేది కాదు… తొందరగా కాఫీ షాప్ కి వచ్చేయ్… అక్కడే చెప్తా….”
“సరే అరగంటలో వస్తా… బై” అంటూ కాల్ కట్ చేసింది సంజన…
సంజన మనసంతా ప్రియ పట్ల కృతజ్ఞత తో నిండి ఉంది… ఈ నెల రోజుల నుండి ప్రియ చాలా హెల్ప్ చేసింది… తన ప్రొఫైల్ సరిదిద్దింది… Apply చేయాల్సిన కంపెనీలను షార్ట్ లిస్ట్ చేసింది… ఒకటీ రెండు ఇంటర్వ్యూస్ వచ్చేలా చేసింది… అవి సక్సెస్ కాకపోయినా కనీసం తనకు హెల్ప్ చేసేందుకు ఒక మంచి స్నేహితురాలు ఉన్నందుకు చాలా సంతోషంగా ఉంది సంజనకు…. అలాంటి స్నేహితురాలిని ఇచ్చినందుకు దేవునికి మనసులోనే కృతజ్ఞతలు చెప్పుకుంటూ బయలుదేరింది సంజన…

కాఫీ తాగుతూ “సంజూ నీకు MAS కంపెనీ తెలుసా…?” అడిగింది ప్రియ….
“ఆ… చాలాసార్లు ఆ పేరు విన్నాను… కానీ దాని గురించి ఎక్కువగా తెలియదు…”
“ఓకే… అదొక పెద్ద మల్టీనేషనల్ కంపెనీ… సాఫ్టువేర్ exports చేస్తుంటారు వాళ్ళు… వాళ్ళ CEO ఇక్కడ కొత్త… అతనికి ఒక పెర్సనల్ అసిస్టెంట్ అవసరం ఉందట… Communicational and organisational skills ఉన్న వ్యక్తి కావాలట… ఇంకా సాఫ్టువేర్ background ఉండాలట…
CEO కి ప్రపోజల్ రివ్యూ ల్లో, క్లైంట్స్ తో మీటింగ్స్ ఏర్పాట్లు చేయడంలో హెల్ప్ చేయాల్సి ఉంటుందట… నాన్ టెక్నికల్ అయినా చాలా కీ రోల్ ఉండే జాబ్ ఇది…”
సంజన శ్రద్ధగా వింటుంటే ప్రియ చెప్పడం కంటిన్యూ చేసింది…

“నేను అప్పుడప్పుడూ కొన్ని సామాజిక కార్యక్రమాల్లో పాల్గొంటూ ఉంటాను… అందులో నాతో పాటు పాల్గొనే ఒకాయనకి ఆ CEO తెలుసట…. ఆయన చాలా మంచి జాబ్ అని చెప్తూ… నన్నే ఈ జాబ్ తీసుకోమన్నడు… కానీ నేను నీ పరిస్తితి ఆయనకు చెప్పి నిన్ను రికమెండ్ చేసా… రేపు మార్నింగ్ 9 కి ఇంటర్వ్యూ… ” అంటూ ముగించింది ప్రియ….
సంజన ప్రియ చేతులు పట్టుకొని “చాలా థాంక్స్ ప్రియా… నీ మేలు ఎప్పటికీ మర్చిపోను” అంది…

“ఏ అంత పెద్ద మాటలు ఎందుకే… ముందు వెళ్లి జాబ్ లో జాయిన్ అవు… అయితే సాలరీ ప్యాకేజి ఎంత అనేది నేను అడగలేదు… పొజిషన్ ను బట్టి చూస్తే బాగానే ఉండొచ్చు అనిపిస్తోంది… ఏమైనా నువ్ బాగా prepare అయ్యి వెళ్లు… ఓకే నా…”
సంజన సరే అన్నట్టు తలూపింది…..
” జాబ్ వచ్చాక మాత్రం ఇలా ఓన్లీ థాంక్స్ చెప్తే కుదరదు… పెద్ద పార్టీ ఇవ్వాలి… సరేనా… రేపు ఇంటర్వ్యూ అయ్యాక కలుద్దాం బై….” అంటూ వెళ్ళిపోయింది ప్రియ….
సంజన సంతోషంగా ఇంటికి చేరింది…
సంజన ఉదయాన్నే లేచింది… తొందరగా వంట చేసింది … అన్నీ టేబుల్ మీద సర్దేసి బాత్ రూమ్ లో దూరింది…. తలారా స్నానం చేసి బయటకు వచ్చింది… ఆమెకి తెలుసు ఆ రోజు తన జీవితంలో చాలా ముఖ్యమైన రోజని…. అందుకే చాలా శ్రద్ధగా తయారయింది… చిన్న అంచు గల స్కై బ్లూ కలర్ శారీ ని హుందాగా కనిపించేలా కట్టుకుుంది… మెళ్లో ఒక ముత్యాల హరం మాత్రం వేసు కుంంంది.. చెవులకు మీడిియం సైజ్ రిింగ్స్ వేసుకుంది … లైట్ గా మేకప్ వేేేేసుకుని అద్దం లో చూూసుకుంది… ప్రోఫెషనల్ గా కనబడుతున్నాను అని
సంతృప్తి చెందాక “గుడ్ మార్నింగ్ సర్…” అని రెండు మూడు విధాలుగా రెహార్సల్ చేసి ఫైనల్ గా ఒకదానికి ఫిక్స్ అయి “ఇది బాగుంది సంజూ… నీకీ రోజు తప్పకుండా జాబ్ దొరుకుంది “అని తనలో తాను అనుకుంటూ బయటకు వచ్చింది….

బయట సోఫాలో వివేక్ డల్ గా కూర్చుని ఉన్నాడు… సంజనని చూసి చిన్నగా నవ్వి “ఆల్ ది బెస్ట్ సంజనా…. వచ్చేప్పుడు గుడ్ న్యూస్ తో రావాలి.” అన్నాడు…
“థాంక్యూ వివేక్… పిల్లలకి కాస్త తినిపించి కాలేజీకి పంపించు… అన్నీ టేబుల్ మీద ఉన్నాయి….. నేను ఇంటర్వ్యూ అవగానే ఫోన్ చేస్తాను… ఓకేనా… బై…” అంటూ వివేక్ కి ఒక ఫ్లైయింగ్ కిస్ ఇచ్చి సంజన ఇంట్లోంచి బయలుదేరింది…
తొమ్మిదంతస్తుల పెద్ద బిల్డింగ్ ముందు నిలబడి అక్కడ రాసి ఉన్న

MAS అనే ఎర్రటి పెద్ద అక్షరాలని తదేకంగా చూసింది సంజన… బిల్డింగ్ మొత్తం అద్దాల తో నిండి ఉంది … ఉదయం పూట సూర్యకిరణాలు ఏటవాలుగా పడి రిఫ్లెక్ట్ అవుతుండడంతో మొత్తం బిల్డింగ్ తలతళ మెరుస్తోంది…

మనసులో దేవుణ్ణి తలచుకుంటూ గేట్ లోపలికి అడుగుపెట్టింది సంజన… అక్కడున్న సెక్యూరిటీ వాళ్ళకి తాను ఇంటర్వ్యూకి వచ్చిన సంగతి చెప్పి అక్కడి రిజిస్టర్ లో తన పేరు, వచ్జిన పని లాంటివి రాసి లాబీలో సెక్యూరిటీ వ్యక్తి చూపించిన చోట కూర్చుంది…
కొద్దిగా నెర్వస్ గా ఉంది సంజనకి… తన లాప్టాప్ బ్యాగ్ ను గట్టిగా పట్టుకుని కూర్చుంది… చల్లగా ఏసీ వస్తున్నా నుదుటిమీద సన్నగా చెమట పోస్తుంది… మాటి మాటికీ కర్చీఫ్ తో నుదుటిమీద వత్తుకుంటుంది… నెర్వస్నెస్ పోవడానికని కళ్ళు మూసుకుని దైవాన్ని తలచుకుంటుంది…

“హెలో మిసెస్ సంజనా… ” అన్న తియ్యటి కంఠ స్వరం విని కళ్ళు తెరిచింది… ఎదురుగా ఒక అందమైన అమ్మాయి నిలబడి ఉంది…
కాస్త పొట్టిగా ఉన్నా అందంగా ఉంది… సినిమా హీరోయిన్ అలియా భట్ ని తలపించేలా ఉంది ఆమె ఫిగర్…
“హెలో సంజనా… హౌ ఆర్ యు… ఐ యాం అనిత …”అంటూ చెయ్యి చాపడంతో సంజన చెయ్యి అందుకుని “హలో అనిత… ఐ యాం ఫైన్.. థాంక్స్.. అండ్.. నైస్ టు మీట్ యూ…” అంది…

“మీ టూ… రండి వెళ్దాం… ఇప్పటికే కాస్త ఆలస్యం అయింది… మిమ్మల్ని ఇంటర్వ్యూ చేయడానికి మన సీఈఓ ముఖేష్ గారు వెయిట్ చేస్తున్నారు….” అంటూ అనిత వెళ్తుంటే సంజన ఆమెని ఫాలో అయింది…
“ఇంటర్వ్యూ టైంలో మీకేం పంపించమంటారు సంజనా… కాఫీ, టీ, లేదా ఏదైనా కూల్ డ్రింక్ పంపనా…”

“అవేం వద్దు అనిత… మంచి నీళ్ళు చాలు … ” అంది సంజన
అనిత సంజనని 9 వ అంతస్థుకి తీసుకెళ్లింది… CEO అని రాసి ఉన్న డోర్ ని ఒక సారి చిన్నగా తట్టి, మెల్లిగా తలుపు తీసుకుని లోపలికి నడిచింది… చాలా విశాలమైన హాల్ లాంటి గది అది… అందంగా decorate చేసి ఉంది… ఎడమ వైపున మూడు నాలుగు బ్రౌన్ కలర్ ఖరీదైన సోఫాలు ఉన్నాయి… వాటి మధ్యన ఒక టీపాయ్ ఉంది… దాని మీద రకరకాల మ్యాగజైన్ లు, కంపనీ బ్రోచర్లు ఉన్నాయి… పక్కన ఒక కాఫీ స్టాండ్ ఉంది… ఒకే సారి పది మంది కూర్చుని మాట్లాడుకునే అవకాశం ఉందక్కడ… సిట్టింగ్ ఏరియా కావొచ్చు అనుకుంది సంజన…

కుడి పక్కన ఒక ఫ్రిడ్జ్, గోడకు ఒక పెద్ద టీవీ ఉంది… దాని ముందు రెండు రెక్లైనేర్ ఛైర్స్ వేసి ఉన్నాయి…
ఇక గది మధ్యలో ఖరీదైన వెడల్పాటి వుడెన్ టేబుల్ ఉంది… దాని ముందు ఒక నాలుగు కుర్చీలు ఉన్నాయి… టేబుల్ వెనకాల ఉన్న కుర్చీలో ఒక వ్యక్తి కూర్చుని ఏవో ఫైల్స్ చూస్తున్నాడు… అతనే ముఖేష్ అయుంటాడు అనుకుంది సంజన… అనిత, సంజన లు టేబుల్ దగ్గరకు రాగానే… ” ఒక పది నిమిషాలు వెయిట్ చేయండి” అన్నాడు…

అతను మెల్లగానే చెప్పినా అందులో అధికార స్వరం కొట్టొచ్చినట్టు కనిపించింది సంజనకి…
అనిత సంజనని ఎడమ పక్కన ఉన్న సిట్టింగ్ ఏరియా లోని సోఫాలో కూర్చోమని చెప్పి ఒక వాటర్ బాటిల్ ఫ్రిజ్ నుండి తెచ్చి మూతతీసి ఒక గ్లాస్ తో పాటు సంజన ముందు ఉంచి నెమ్మదిగా బయటకు వెళ్లిపోయింది….

గది నిశ్శబ్దం గా ఉంది… ముఖేష్ సీరియస్ గా ఫైల్ వంక చూస్తున్నాడు… ఆ ఫైల్ లో పేపర్ తిప్పినప్పుడు వచ్చే శబ్దం తప్ప మరే చప్పుడూ వినిపించడం లేదు అక్కడ… సంజన అతని వైపు చూసింది… ముఖేష్ భారీ కాయుడు అనిపించింది… నల్లగా ఉన్నాడు… అతని కళ్ళకి ఉన్న బంగారు ఫ్రేమ్ లో ఉన్న అద్దాలు అతనికి మరింత హుందానిచ్చాయి అనిపిస్తుంది…

అతను సీరియస్ గా ఫైల్ చూసుకుంటుంటే సంజనకి ఏం చేయాలో తెలియక అనీజీగా అటూ ఇటూ చూస్తుంది… ఆమెకి కొంచెం టెన్షన్ గా ఉంది… “సంజూ… నువ్ తప్పక ఈ జాబ్ కొట్టేయాలే…” అని మనసులో గట్టిగా అనుకుంటుంది… అదెంత ముఖ్యమో, తనకెంత అవసరమో సంజనకి బాగా తెలుసు… ఇలాంటివి రావడం ఎంత కష్టమో కూడా తనకు తెలుసు … తనకి వచ్చింది బంగారం లాంటి అవకాశం అని కూడా ఆమెకు బాగా తెలుసు … “ఎంత మందికి డైరెక్ట్ గా సీఈఓ తో ఇంటర్వ్యూ దొరుకుతుంది… ఇలాంటి అవకాశం వదులుకోకూడదు సంజనా… నువ్ తప్పక ఈ అవకాశాన్ని అందిపుచ్చుకోవాలి…. కమాన్ సంజనా… యు శుడ్ గెట్ ఇట్… యూ మస్ట్ గెట్ ఇట్…” అని మనసులో ఒకటికి పదిసార్లు చెప్పుకుంది…

అంతలో ముఖేష్ కుర్చీలోంచి లేచిన చప్పుడైంది…
సంజన అటువైపు చూసింది… ముఖేష్ లేచి తనవైపే వస్తున్నాడు… ఆజాను బాహుడు అనుకుంది సంజన… అతని వయసు 50 దాటి ఉండవచ్చు… జుట్టు సగానికి పైగా రాలి పోయి ఉంది… ఉన్న జుట్టు నలుపు తెలుపు రంగుల్లో మిశ్రమంగా ఉంది… భారీ పొట్ట ముందుకు చొచ్చుకొచ్చినట్టుగా ఉంది… అతను వేసుకున్న సూట్ తాలూకు బటన్స్ ఏ క్షణమైనా తెగిపోవచ్చు అన్నట్లుగా ఉన్నాయి…
“హలో మిస్….??” అంటూ మధ్యలో ఆగిపోయాడు..
“మిసెస్ సంజనా సర్…”
“ఓహ్ యెస్ … మిస్సెస్ సంజనా… ఐ యాం సారి… మిమ్మల్ని వెయిట్ చేయించాల్సి వచ్చింది…” అంటూ ముఖేష్ సంజనకి ఎదురుగా కూర్చున్నాడు..
“ఇట్స్ ఆల్ రైట్ సర్… నో ప్రాబ్లెమ్…” అంది సంజన వినయంగా…
” గుడ్… మిసెస్ సంజనా.. మీరు ఇంతకు ముందు ఏం పని చేశారు…”
“ABC కంపెనీలో సిస్టం అనలిస్ట్ గా సిక్స్ ఇయర్స్ చేసాను సర్…”

“హ్మ్మ్ తర్వాత…”
“నాలుగేళ్లుగా ఎక్కడా చేయలేదు…”
“ఎందుకని….?”
సంజనకి భయంగా ఉంది… ఇది కూడా పోతుందేమో అని…
“పిల్లల్ని చూసుకోడానికి ఇబ్బందిగా ఉండి….” చెప్పింది నెర్వస్ గా…
“ఓహ్ ఎంత వయసుంటుంది మీ పిల్లలకు…?”
“బాబుకి 8, పాపకి 4….”

“అవునా మరి ఇప్పుడు వాళ్ళకి నీ అవసరం లేదా….”
“ఉంది … కానీ కుటుంబ పరిస్థితులు బాగా లేక తప్పడం లేదు….”
“నువ్వు ఈ జాబ్ కి ఎలిజబులా కాదా అని నేను ఇప్పుడే చెప్పలేను కానీ… ఒకటి మాత్రం నిజం… ఈ జాబ్ ఎటువంటిదంటే… దీనికి చాలా కమిట్ మెంట్ అవసరం… నాలుగు రోజులు పని చేసి నాకు వీలవడం లేదు నేను మానేస్తా… అని మధ్యలో వదిలేసి వెళ్లే వాళ్ళకి ఇది ఇవ్వలేము…”

“లేదు సర్… నేను మధ్యలో వదిలేయను… తప్పకుండా పని చేస్తాను… ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ మానేయ్యను… నాకు ఇది చాలా అవసరం…” అంది సంజన గబగబా… తన కమిట్ మెంట్ ఆమె మాటల్లో స్పష్టంగా కనబడింది…
” ఓకే ఓకే… నువ్ అంత నమ్మకంగా చెప్తున్నావ్ కాబట్టి ఓకే…” అంటూ ముఖేష్ ఇంటర్వ్యూ కొనసాగించాడు… సంజనని రకరకాల ప్రశ్నలు అడిగాడు…
“నువ్ ఇంతకు ముందు ఏయే పనులు చేసేదానివి?”
“నీకు సాఫ్ట్వేర్ లో ఏయే విభాగాల్లో పరిచయం ఉంది..?”
” MAS గురించి నీకు ఏం తెలుసు”

“ఫలానా దాని గురించి తెలుసా…”
“ఫలానా సందర్భంలో నువ్ ఏం చేస్తావ్…”
ఇలా ప్రశ్నలు అడుగుతూ పోయాడు… సంజన జవాబులు చెప్తూ పోయింది…
ఒక అరగంట గడిచాక… “సంజనా… ఇప్పటివరకు జరిగిన ఇంటర్వ్యూ పట్ల నువేం అనుకుంటున్నావ్…? నీకీ జాబ్ వస్తుందనుకుంటున్నవా..” అని అడిగాడు ముఖేష్…
సంజన ఆ ప్రశ్న ఊహించలేదు… కొద్దిగా ఆలోచించి… ” సర్ జాబ్ వస్తుందా లేదా అనేదాని గురించి నేనేమీ చెప్పలేను… కానీ ఒక్కటి మాత్రం నిజం… మీరు అడిగిన అన్ని ప్రశ్నలకు నిజాయితీగా సమాధానం ఇచ్చాను…”

“Hmm… మంచి సమాధానం… అయితే నా ఒపీనియన్ ప్రకారం జాబ్ కు నువ్ సూట్ కాదు… దీనికి కావలసిన స్కిల్స్ నీకు ఉన్నట్టు నీ సమాధానాల ద్వారా నువ్ ఫుల్ గా ప్రూవ్ చేసుకోలేక పోయావ్…

ఇది టెక్నికల్ లేదా డెవలప్మెంట్ జాబ్ కాదు… బిసినెస్ ఓరియెంటెడ్ జాబ్… నువు ceo తో కలిసి పని చేయాల్సి ఉంటుంది… సీఈఓ తరపున సాఫ్ట్వేర్ కాంట్రాక్ట్స్ చదవాల్సి ఉంటుంది… వాటిమీద షార్ట్ నోట్స్ ప్రిపేర్ చెయ్యాలి… అవసరమైతే CTO లతో చర్చించాల్సి ఉంటుంది… ఇవన్నీ చేస్తూనే… మన క్లయింట్ అడిగితే ఏ జపనీస్ రెస్టౌరెంట్ నో బుక్ చేయవలసి ఉంటుంది… నాకెందుకో నువ్ ఇవన్నీ చేయలేవు అనిపిస్తుంది….”

“సర్ మీకిందాక చెప్పినట్టు …. ఎలా అయితే నిజాయితీగా సమాధానాలు చెప్పానో… అంతే నిజాయితీతో, నిబద్ధతతో మీరు అప్పగించిన ప్రతి పనినీ చేస్తాను… నాకు తెలియనివి చాలా ఉన్నాయని ఒప్పుకుంటాను.. కానీ వాటన్నిటినీ నేర్చుకుంటాను… నన్ను నమ్మండి… నాకా శక్తి, ఆసక్తీ ఉన్నాయి…. మీరు నాకో అవకాశం ఇచ్చి చూడండి… నేను మిమ్మల్ని కచ్చింతంగా డిసప్పాయింట్ చేయను…”
“సంజనా నువ్ చాలా స్మార్ట్ అని అర్థం అవుతుంది… నువ్ త్వరగా నేర్చుకోగలవని నేను నమ్ముతున్నాను… పైగా నీకు బలమైన రికమండేషన్ కూడా ఉంది…”

సంజన మనసులోనే ప్రియకి థాంక్స్ చెప్పుకుంది…
“ఓకే ఫైన్ సంజనా … నీకీ జాబ్ ఇవ్వడానికి నాకేం అభ్యంతరం లేదు… అయితే నువ్ ఒక నెలపాటు ట్రైనింగ్ తీసుకోవలసి ఉంటుంది… ట్రైనింగ్ పీరియడ్ కి కూడా శాలరీ ఇస్తాము… ట్రైనింగ్ చివర్లో ఒక వారం పాటు అమెరికాలోని మా కంపనీ హెడ్ క్వార్టర్స్ లో ట్రైనింగ్ కి అటెండ్ కావలసి ఉంటుంది…” అని చెప్తూ కాసేపు ఆగాడు ముఖేష్….
సంజన అంత మంచి జాబ్ తనకు వచ్చిందని స్టన్ అయిపోయింది…

“చూడు సంజనా ఇది హై లెవెల్ ట్రైనింగ్… దీనికి సుమారు 10 లక్షల దాకా ఖర్చు అవుతుంది… ఇప్పటికే ఇంకో ఆరుగురిని ఈ ట్రైనింగ్ కి ఎంపిక చేసాం… నువ్ ఒప్పుకుంటే నీ పేరు కూడా లిస్టులో చేరుస్తాను… అయితే నువ్ కనీసం రెండేళ్ల పాటు మా కంపనీ లో పని చేస్తానని బాండ్ రాసి ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది… ఒకవేళ నువ్ మధ్యలో మానేస్తే ట్రైనింగ్ అయిన ఖర్చు 10 లక్షలు కంపెనీకి కట్టాల్సి ఉంటది…”

సంజనకి కొద్దిగా భయం వేసింది… ఇక్కడ శాలరీ ఏంతో కూడా తెలియదు.. అలాంటిది పది లక్షల కు బాండ్ రాసివ్వడం సరైనదేనా అని ఆలోచిస్తుంది….
“ఇక నీ ప్యాకేజీ విషయానికి వస్తే ఏడాదికి 24 లక్షలు కంపనీ పే చేస్తుంది… వీటికి అదనంగా 30శాతం వరకు ఇతర అలవెన్సులు లభిస్తాయి…”
అంటూ ముఖేష్ ముగించాడు…
సంజన తన చెవులని తానే నమ్మలేకపోయింది…
“ఏమిటి … నెలకు రెండు లక్షలా…. నిజంగానేనా….” తనలో తాను అనుకుంది సంజన…
“సంజనా… ఎక్కడో ఆలోచిస్తున్నావు… నేను చెప్పిందంతా అర్థమైందా…. నీకు ఈ అగ్రిమెంట్ ఓకే నా…” అడిగాడు ముఖేష్…
“అదేం లేదు సర్ … సంతోషంలో ఏం మాట్లాడాలో తెలియక అలా ఉండిపోయాను అంతే… నేను చేరుతాను సర్… మీరడిగనట్టు రెండేళ్లకు అగ్రిమెంట్ ఇవ్వడానికి కూడా నేను సిద్దం… ఎప్పుడు జాయిన్ అవమంటారు” అంది సంజన సంతోశంగా….

“గుడ్… నాకు ఇప్పుడు ఒక అర్జెంట్ మీటింగ్ ఉంది… నువ్ వెళ్లి అనితను కలువు… మిగతా వివరాలన్నీ ఆమె చెప్తుంది…” అంటూ లేచాడు…
“చాలా చాలా థాంక్స్ సర్… ” అంటూ లేచింది సంజన…
“నాట్ టు మెన్షన్ ఇట్ సంజనా… చెప్పాకదా నీకు పెద్ద రికమండేషన్ ఉందని… దాన్ని నువ్ నిలబెట్టుకోవాలి…. ఆల్ ది బెస్ట్ ” అంటూ చెయ్యి చాచాడు…
సంజన మరో సారి ప్రియకి మనసులోనే థాంక్స్ చెప్పుకుంది
“తప్పకుండా సర్” అంటూ
సంజన ఇచ్చిన చేయిని అందుకొని గట్టిగా వత్తుతూ షేక్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు ముఖేష్…
అతని నల్లని చేతుల్లో కోమలమైన తెల్లని సంజన చేతులు ఎర్రగా మారాయి..
ముఖేష్ బయటకు వెళ్లిన వెంటనే అనిత లోపలికి వచ్చింది… “కంగ్రాట్స్ సంజనా… నువ్ నక్కను తొక్కి వచ్చావు… పద నీకు ఆఫీస్ అంతా చూపిస్తాను… ఆలోపు నీ అపోయింట్మెంట్ లెటర్ కూడా రెడీ అవుతుంది…” అంటూ తనతో తీసుకెళ్లింది….
ఆ రోజు సాయంత్రం…..

ఇంటికి వెళ్లేముందే సంజన వివేక్ కి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పేసింది…
దాంతో ఇంటికి రాగానే వివేక్ సంజనని ఎత్తుకొని గాల్లో గిరగిరా తిప్పాడు… వివేక్ ఆనందానికి అవధులు లేవు ఆ క్షణంలో … పిల్లలు కూడా చప్పట్లు కొడుతూ కేరింతలు కొట్టారు… కారణం ఏంటో తెలియకపోయినా తమ తల్లిదండ్రుల సంతోషం చూసి వాళ్లకూ సంతోషం కలిగింది… సంజన అపోయింట్ మెంట్ ఆర్డర్ టేబుల్ మీద ఉంది… అప్పటికి పది సార్లయినా దాన్ని చదివి ఉంటాడు వివేక్ …

“సంజూ… నిజంగా వాళ్ళు నీకు ఈ జాబ్ ఇచ్చారంటే నమ్మబుద్దెయ్యట్లేదు…” అన్నాడు
సంజన కొంచెం ఇబ్బందిగా ఫీల్ అయింది ఆ మాటలతో… ఇప్పటికి పది సార్లు అన్నాడు వివేక్ ఆ మాట…
“అంటే నాకా అర్హత లేదంటావా వివేక్… “అడిగింది సంజన కాస్త కోపంగానే…
“నోనో నా ఉద్దేశ్యం అది కాదు డార్లింగ్… నీ కెపాసిటీ ఏంటో నాకు బాగా తెలుసు… దీనికి నువ్ అన్నిరకాలుగా అర్హురాలివే…కానీ వాళ్ళు ఇంత తక్కువ సమయంలో అది తెలుసుకోగలరని నేను అనుకోలేదు… ”

“అదంతా ప్రియ చలవ వివేక్… దాని సహకారం వల్లే నేనీ ఇంటర్వ్యూ సక్సెస్ ఫుల్ గా నెగ్గాను… ఇప్పుడు నేను వెంటనే వెళ్లి దానికి థాంక్స్ చెప్పి వస్తాను…. లేదంటే నాకీ రోజు నిద్ర పట్టదు…”
“అవును వెళ్ళిరా… నా తరపున కూడా ప్రియకు థాంక్స్ చెప్పు..” అంటూ పంపించాడు…
కాఫీ షాప్ లో ప్రియని కలవగానే “థాంక్యూ ప్రియా… నిజానికి నీకు థాంక్స్ చెప్పాడానికి ఆ మాట ఒక్కటి సరిపోదు…” అంటూ కౌగిలించుకుంది…. సంజన కళ్లెంబడి నీళ్లు కారుతున్నాయి….

“ఏయ్ పిచ్చిదానా ఎందుకే అంత ఎమోషనల్ అవుతావ్… అయినా నేనేం చేసాను చెప్పు… అక్కడ అవకాశం ఉందని మాత్రమే చెప్పాను…”
“లేదు ప్రియా… నీ మేలు మరిచిపోలేను… ముఖేష్ ఒకటికి రెండు సార్లు చెప్పాడు… నీ రికమండేషన్ వల్లే నాకీ జాబ్ ఇస్తున్నట్టు…”
“సంజనా నీకు అన్ని అర్హతలూ ఉన్నాయి కాబట్టే నీకు అది దొరికింది… బాగా పనిచేసి నిన్ను నువ్ మరొకసారి ప్రూవ్ చేసుకో…”
“తప్పకుండా ప్రియా… పూర్తి డెడికేషన్ తో వర్క్ చేస్తా…”

“ఓకే.. ఇప్పుడు ఇక వెళ్ళు… వెళ్లి పిల్లలతో, వివేక్ తో కలిసి సెలెబ్రెట్ చేసుకో…”
“ఓకే ప్రియా… థాంక్స్ వన్స్ అగైన్… బై…” అంటూ సంజన వెళ్ళిపోయింది…
సంతోషంగా సంజన వెళ్లినవైపే చూస్తూ కాఫీ షాప్ లోనే కూర్చుంది ప్రియ… సంజన కనుమరుగవ్వగానే ఆమె మొహంలో సంతోషం కూడా మాయమైంది…
ప్రియ తన సెల్ తీసుకొని కాల్ చేసింది… అవతలి వాళ్ళు ఫోన్ ఎత్తగానే… “సర్ నేను ప్రియని… సంజన ఒప్పుకుంది…”
“తెలుసు…”
“సర్ అది చాలా అమాయకురాలు… ” అంటుండగానే…
“చూడు ప్రియా… నీకు అప్పజెప్పిన పని పూర్తయింది… దానికి నీకు ఇస్తానన్న ప్రతిఫలం నీకు రాత్రికల్లా ముడుతుంది… ఇక మీదట జరిగే వాటితో నీకు ఎలాంటి సంబంధం లేదు… ఈ విషయాలన్నీ ఇక్కడితో మరిచిపోతే నీకు మంచిది… ఇంటికి వెళ్లి హాయిగా ఉండు… బై..”
తర్వాత మాటలేమీ వినబడలేదు…
లైన్ కట్ అయిందని ప్రియకు అర్థం అయింది…
దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి తనలో తాను అనుకుంది…
“అంతా మంచే జరగాలి…”