அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு(suba)

[HiddenDracula]

அது அப்படி அட்ட ஆட்ட... என் கை மெல்ல மெல்ல சிவந்து உரையிலிருந்து வெளிவந்த கத்தி மாதிரி... நீட்டிகிட்டு இருந்த அந்த சிவந்த சுண்ணிய வருட...

ம்ம்மா..... வாழ்க்கைல முதல் தடவையா... ஒரு நாயோட சுண்ணிய... என் கைகள் வருட ஆரம்பித்தது..... என் கை அதன் சுண்ணிய வருடறது அதுக்கு ஒரு மாதிரி இருந்திருக்கும்... இருக்காதா பின்னே...

ஆட்டிகிட்டு இருந்த வாலை அதன் பின்னங்கால்களுக்கு நடுவே நுழைத்து அதன் இடுப்பை வேகமா முன்னும் பின்னும் ஆட்டியபடி... அப்படியே அதன் உடலை என் மடி மீது அழுத்தியபடி....

ஒருமாதிரி குரல் கொடுத்தபடி அதன் இடுப்பை சுண்ணியை என் மடி மீது உரசி... நாக்கை தொங்க போட்டு மூச்சு வாங்க...

அதோட வேகமும் செயலும் எனக்கு அதன் மீது ஒரு பரிதாபத்தை எற்படுத்த..... என் கைகள் முன்னை விட வேகமாவும் அழுத்தமாவும் அதன் சுண்ணியை உருவி விட....

என் கையிலும் புடவையிலும் அதன் விந்தை பீச்சியபடி.... ஒரு மாதிரி ஊளையிட்டுக்கொண்டே....என் மடியில் அதன் முழு இடுப்பையும் அழுத்தியபடி... என் உடலை ஆவேசமா நக்கி விட்டது.........

என்ன புவி... டாமி வாந்தி எடுத்துட்டானா....

ஷர்மாவின் குரல் என்னை சுய நினைவுக்கு கொண்டு வந்தது.... அந்த நாயோட உணர்ச்சி போராட்டத்துல... நான் ஷர்மாவ மறந்தது... என் கவனம் முழுவதும் அந்த நாயின் செய்கையிலே இருக்க...

ஷர்மா கிஸ் பண்ற வேகம் குறைந்ததையோ... அவர் கவனமும் பார்வையும் என் கைகள் அந்த நாயின் சுண்ணியோட விளையாடிக் கொண்டிருப்பதை ஆனந்தமாய் ரசித்துக் கொண்டிருபதை கூட கவனிக்காமல்... அந்த நாயோட சுண்ணியோட விளையாடிக்கொண்டிருக்க...

ஷர்மாவின் குரல் என்னை ரொம்பவே சங்கட படுத்த.... ஒரு வித குற்ற உணர்வில்.. கூச்சத்தில் தலைகுனிந்து... ச்சே... என்ன ஆச்சு எனக்கு இன்னைக்கு.. என் மனசு ஏன் இப்படியெல்லாம் ஏங்குது...

அதுவும் ஒரு நாயோட... நடந்ததை நினைத்து முகம் கூச்சத்தில் சிவக்க... அவர் கேள்விக்கு என்ன பதில் சொல்றதுன்னு யோசிக்க...

ஒரு கைகளால் என் முலைகளை மெல்ல வருடியபடி... என் முகத்தை நிமிர்த்தி...

என்ன ஆச்சு புவி... ஏன் முகமெல்லாம் இப்படி சிவந்து வேர்த்திருக்கு...

இல்ல.. ம்ம்ம் ஒண்ணுமில்ல அது... அதுக்கு மேல பேச முடியாம.... பேச்சு வராம... தலை குனிந்து என் கையில் சிந்திய அந்த நாயின் விந்தை எதுல தொடைக்கரதுன்னு யோசிக்க...

என் மடியில் படுத்திருந்த அந்த நாயும் மெல்ல கீழிறங்கி என் கால்களுக்கு அடியில் படுத்தபடி என் கால்களை நக்க...

நான் தலைகுனிந்து கைகளில் சிந்திய அந்த நாயின் விந்தை பாத்துக் கொண்டிருப்பதை பாத்தா ஷர்மா பக்கத்து சோபால இருந்த ஒரு டவலை எடுத்து என் கையையும் மடியில் சிந்திய விந்தையும் துடைத்தபடி...

குனிந்து அந்த நாய செல்லமா அடிக்கரமாதிரி தட்டி கொடுத்து... என்ன அவசரம் பாரேன் புவி... இவன் கூட உங்க அழகுல மயங்கிட்டான்...

அவர் செயலும் பேச்சும்.. எனக்கு சிரிப்பை வரவழைக்க... எனக்குள் இருந்த குற்ற உணர்வை மறந்தது ஷர்மாவ ஒரு வித கிரக்கத்தொட பாத்து....

உங்கள மாதிரியே உங்க நாயையும் பழக்கி பழக்கி வச்சிருக்கீங்க... கொஞ்ச நேரத்துல என்னல்லாம் பண்ணிட்டு... இப்ப உங்கள மாதிரியே... ஒன்னும் பன்னாத மாதிரி... எவ்வளோ அமைதியா இருக்கு... ன்னு மெல்ல முனகலா சொல்ல...

அது எங்க தப்பில்ல புவி... இந்த அழக உங்களுக்கு கொடுத்த அந்த கடவுளோட தப்பு...

என் கன்னத்தை வருடியபடி... நீங்க லைட்டா சிரிக்கும்போதுகூட... இந்த கன்னத்துல விழற அழகான குழி....

என் உதடுகளை வருடி... சிரிக்கும் பொது இந்த உதடுகள் விலகி சிரிக்கும் உங்க அழகான பல் வரிசை...

நோ வே புவி... தூரத்துல இருந்து பாக்கரவங்களே இதன் தாக்கத்தில் இருந்து தப்பிக்க முடியாதப்ப... கிட்ட அதுவும் இதுவும் ரொம்ப நெருக்கத்துல இருக்கறவங்கள பத்தி என்ன சொல்றது புவி....