Adultery மகளிர் தினம்

[Nandhinii Aaryan]

அழுது அழது மூஞ்செல்லாம் சிவப்பாகி போயிருந்தது. சிறிது நேரத்தில் காலிங் பெல் சத்தம் கேட்கவே "அய்யோ அவரு வந்துட்டாரோ, போன் பண்ணாமல் வர மாட்டாரே" என வேக வேகமாக டாப்ஸ், லெக்கின்ஸ் கழட்டி என்னுடைய கப்போர்டில் ஒளித்து வைத்தேன். ஒரு நைட்டியை மாட்டிக்கொண்டு கதவை திறந்தேன். கதவை திறந்த எனக்கு அதிர்ச்சி ஆகாஷ் தான் நின்று கொண்டு இருந்தான்.


அவசரத்தில் துண்டு எதுவும் போடாமல் கதவை திறந்ததால் அவனுடைய‌ கண்கள் என் மார்பு மேல் தொங்கும் அவர் கட்டிய தாலியையும், என்னுடைய மார்புகளையும் பார்த்தது. அந்த பார்வை எனக்குள் புது உணர்வை ஏற்படுத்தியது. சுதாரித்த நான் "ம்ம்ம்கும்" என்று இறுமி அவனை நிதானத்துக்கு கொண்டு வந்தேன். அப்படியே பக்கத்தில் கிடந்த துணியை எடுத்து நைட்டியை மூடினேன்.

"இங்கே எதுக்கு நீ வந்த போ"

"ஸாரி பிளீஸ் நந்தினி என்னைய மன்னிச்சிடு"

"ஹே போடா இங்கே இருந்து"

"நான் உங்கிட்ட அப்படி பேசிருக்க கூடாது ஸாரி"

அவன் இப்படி வெளியே நின்று பேசிக்கொண்டு இருப்பது எனக்கு பயத்தை தந்தது, அவனை உள்ளே அழைக்கலாம் என‌ ஒரு மனது சொல்லியது ஆனால் பெண்களுக்கே உரிய பாதுகாப்பு உணர்வு அதை தடுத்தது

"ஹே எதுவா இருந்தாலும் போன்ல பேசிக்கலாம் நீ இங்க இருந்து போ பிளீஸ் யாராவது பார்த்தா என்ன ஆகுறது"

"அப்ப உள்ள கூப்பிடுங்க"

அவனை ஓர கண்ணால் முறைத்து கதவை சாத்த முயன்றேன் அவன் அதை முழு பலம் கொண்டு தடுத்தி நிறுத்தினேன்

"ஹே பிளீஸ் என்னோட நிலைமை புரிஞ்சிக்கோ, போ இங்கிருந்து"

"சரி போறேன் ஆனா ஒன்னு"

என்ன என்பது போல அவனை பார்த்தேன்

"போயி போன் ஆன் பண்ணுங்க நான் வீட்டுக்கு போயிட்டு கால் பண்ணுவேன் அகைன் ஸ்விட்ச் ஆஃப்-னு வந்துச்சுனா திரும்பி வருவேன்"

"ம்ம்ம் சரி போ போ" என கதவை மூடி அந்த கதவு மேல் சாய்ந்தேன். பின் அவன் சொன்னது ஞாபகம் வரவே என்னுடைய ரூமிற்கு சென்று போனை ஆன் பண்ணினேன். "அப்பாடா இவ்வளவு மிஸ்டு கால் இவ்வளோ மெசெஜ்ஸ்-ஆ" இதற்கு முன் யாரும் என்னிடம் இப்படி சமாதானம் பண்ணியது இல்லை. அவன் செய்யும் ஒவ்வொரு விஷயமும் புதியதாக இருந்தது அது எனக்கு பிடித்திருந்தது. "என்னைய உனக்கு அவ்வளோ பிடிக்குமாடா?, நம்ம கால் பண்ணுவோமா? இல்ல இல்ல அவனே பண்ணட்டும்" நினைத்த மாதிரியே கால் வந்தது.

உடனே அட்டண்ட் பண்ணா கோவம் போயிருச்சினு நினைச்சிப்பான், நம்ம கோவத்துல இருக்குற மாதிரியே மெயிண்டைன் பண்ணுவோம் என இரண்டு ரிங்கிற்கு அப்புறம் கால் அட்டண்ட் பண்ணேன்.

"ஹலோ நந்தினி"

"......"

"ஓஓஓ கோவமா இருக்குறீங்க போல"

"......."

"கோவமா இருக்குறவங்க எதுக்கு அழனும்"

"நான் எதுக்கு அழனும், அதுலாம் இல்ல"

"பொய் சொல்லாதீங்க, உங்க உதடுகள் பொய் சொன்னாலும் உன் அழகிய கண்களும், உன் புசுபுசு ஜப்பி கண்ணங்களும் காட்டி கொடுத்துருச்சு"

எங்க தான் இவன் இப்படி பேச கத்துக்கிட்டானோ, என்னைய கொல்றானே

"என்ன மேடம் பதிலே காணோம்"

"ஹே என்ன டா? வர வர நீ பேசுற பேச்சும் சரி, பார்க்குற பார்வையும் சரி தப்பா இருக்கு"

"அழகா இருந்தா பார்க்க வேண்டியது தான், அந்த அழகை வாயால புகழ வேண்டியது தான்"

"போதும் போதும் ஓவரா ஐஸ் வைக்காதே, உனக்கு உன் அந்த புது காலேஜ் பிரெண்ட்ஸ் தானே முக்கியம் அங்கே போயி பேசு"

"அதான் சாரி கேட்டுட்டேன்லடி"

"சும்மா இருந்த என்னைய காலேஜ் பொண்ணு மாதிரி பேசு, நடந்துக்கோனு உசுப்பேத்தி விட்டுட்டு நீயே என்னைய அப்படி சொல்ற"

"இதுக்கு தான் அழுதீங்களா?"

"ஹே எத்தனை டைம் சொல்றது நான் ஒன்னும் அழல"

"நான் சின்ன வயசுல இருந்து நீ அழுறதை பார்த்து இருக்கேன், நீ அழுதா உன் மூஞ்சு எப்படி இருக்கும்னு எனக்கு தெரியாதா"

"என்ன சொல்ற டா"

"ஆமா நீ கல்யாணம் ஆன புதுசுல அடிக்கடி அழுதுட்டே இருப்ப எதுக்குன்னு காரணம் தெரியாது விளையாட வந்த நான் தான் உன் கண்ணீரை துடைச்சு விடுவேன் மறந்துட்டியா?"

அடப்பாவி என்னைய நீ இவ்வளவு கவனிச்சு இருக்கியா என நினைத்து கொண்டு "மறக்கலை டா, ஞாபகம் இருக்கு"

"அப்படி நான் கண்ணீரை துடைச்சு விடும்போது எனக்கு ஒரு முத்தம் தருவ அதையும் மறக்கல அப்படித்தானே"

அவன் என்னிடம் முத்தத்தை பத்தி பேசியது என் உடம்பெல்லாம் புல்லரித்தது போல உணர்வு "ம்ம்ம் மறக்கல"

"அப்ப இப்ப நான் உன் கண்ணீரை துடைச்சா அதே முத்தம் எனக்கு கிடைக்குமா"

இதை கேட்டு நீண்ட வருடங்களுக்குப் பிறகு என் கால் இடுக்கில் காம உணர்வு மலர்வதை உணர்ந்தேன், உடனே கால் கட் பண்ணினேன். வறண்டு கிடந்த வெறும் பாலை வனத்தில் முதல் மழைத்துளி விழுந்தது போன்ற உணர்வு.

அவன் மறுபடியும் கால் பண்ணினான் நான் எடுக்கவில்லை. அப்போது தான் எனக்கு இன்னும் சமையல் பண்ணாமல் உட்கார்ந்து இருப்பது ஞாபகம் வர போனை சைலண்ட் மோடில் போட்டு கிச்சனுக்குள் சென்று சமையல் வேலைகளை ஆரம்பித்தேன்.

சிறிது நேரத்தில் மீண்டும் காலிங் பெல் அடிக்க நெஞ்சம் படபடத்தது. இவன் வேற வெளியில நின்னு நின்னு காலிங் பெல் அடிக்குறான். போற வர்றவங்க பார்த்தா என்ன நினைப்பாங்க என்று கோவத்துடன் கதவை திறந்தேன்.

அவன் தான் நின்னு கொண்டு இருந்தான் அவன் கையை பிடித்து உள்ளே இழுத்து கதவை சாத்தினேன்

கோவத்துடன் "டேய் உனக்கு ஒரு தடவை சொன்னா புரியாதா? இப்படி ஆம்பள இல்லாத வீட்டுல இனி இப்படி வந்து நின்னுகிட்டு இருந்தா என்ன நினைப்பாங்க?"

"அப்ப எங்க வீட்டு மாடி வழியா உங்க வீட்டுக்கு மாடிக்கு வந்து கீழே வரவா யாருக்கும் தெரியாது"

"நல்லது மொட்டை மாடி கதவு திறந்து வைக்குறேன் அது வழியா உங்க வீட்டுக்கு போயிடுனு" கிச்சனை நோக்கி நகர்ந்தேன்.‌ அவன் எனக்கு முன்னால் ஓடிச்சென்று வழி மறைத்தான்.

"ஹே வழியை விடு, என்ன பண்ற நீ"

"சமையல் பண்ண போறேன்"

"வாட்"

"இன்னைக்கு நான் தான் சமைக்க போறேன் உட்கார்ந்து வேடிக்கை மட்டும் பாரு"

"நோ வே விளையாடாத"

அவன் என் முதுகை பிடித்து தள்ளிக்கொண்டே வந்து என்னை ஷோபாவில் உட்கார வைத்தான். பின் டிவியை ஆன் செய்து "நான் சமையல் செய்து முடிக்கும் வரை சமத்தா உட்கார்ந்து டிவி பாக்கனும் சரியா" என ரிமோட் என் கைகளில் கொடுத்து விட்டு கிச்சனுக்குள் சென்றான்.

நான் டிவியில் சில பாடல்களை கேட்டுக் கொண்டே அப்பப்ப அவன் என்ன செய்கிறான் என பார்த்தேன் "ச்சே எல்லாரு வீட்லயும் இப்படி ஒரு ஆம்பள நீ உக்காரு உனக்கு இன்னைக்கு ரெஸ்ட் நான் சமைக்குறேன்னு சொன்னா எப்படி இருக்கும்"

சில நேரம் கழித்து"நந்தினி சமையல் ஓவர் சாப்பிட வா" என உரிமையாய் அவன் கூப்பிட இருக்குற பசியில் வேகமாக சென்று டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்து, இரு கைகளையும் கண்ணத்தில் வைத்து அவனையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன். என்ன என்பது போல அவன் கண்களால் கேட்டான்

"நீயும் உட்காரு இரண்டு பேரும் ஒன்னா சாப்பிடலாம் டா"

"நோ வே நான் தான் பரிமாறுவேன்"

"கையில என்ன இருக்குனு பார்த்தில என கரண்டியை காட்டினேன்"

"சரி" என்று உட்கார ஆரம்பித்தான்

"டேய் டர்டி பெலோ போயி கை கால் மூஞ்சிலாம் கழுவிட்டு வா, என் ரூம்ல ரெஸ்ட் ரூம் இருக்கு பாரு"

ரெஸ்ட் ரூம் சென்றவன் பத்து நிமிடங்கள் ஆகியும் வரவில்லை நான் எழுந்து என்னுடைய ரூமிற்கு சென்று பாத்ரூம் கதவை தட்ட நினைக்கும் போது கதவு திறந்தது

(அவன் அவ்வளவு நேரம் அவளுடைய பாத்ரூமில் என்ன செய்து இருப்பான்?)

- தொடரும்