Adultery மகளிர் தினம்

[Nandhinii Aaryan]

அடுத்த நாள் காலை எனக்குள் ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத ஒரு இன்பம் வந்து காலை முதலே உற்சாகமாக இருந்தேன். என் மகனை பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டு குளிக்க சென்றேன். என்னுடைய நைட்டியை கழட்டி வாளியில் போட்டு நான் போட்டிருந்த கொண்டையை அவிழ்த்து விட்டேன் பின் என்னுடைய பிரா மற்றும் பாண்டி இரண்டையும் கழட்டி முழு அம்மணமாக நின்னேன்.

"இவன் யாரோ இவன் யாரோ வந்தது எதற்காக
சிரிக்கின்றான் ரசிக்கின்றான் எனக்கே எனக்காக
என்னாச்சு எனக்கே தெரியவில்லை"

என்று பாட்டை முனுமுனுத்துக் கொண்டே ஒரு ஆனந்த குளியல் போட்டேன். பின் புதியதாக காலேஜ் செல்லும் ஒரு டீன் ஏஜ் பொண்ணு மாதிரி துள்ளலுடன் ரெடியானேன்.

நான் நேற்று வாங்கி வந்த ஆடைகளை கட்டில் மெத்தை மேல் பரப்பி அதையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன் அப்போது அவன் கால் வரவே எடுத்து ஸ்பீக்கரில் போட்டு ஆடைகளை மாத்த ஆரம்பித்தேன்.

"ஹே ரெடி ஆகிட்டியா? லேட் ஆகிட்டு இருக்கு"

நான் உடம்பை சுத்தி இருந்த துண்டை விடுவித்து பிறந்த மேனியாக அவனுடன் பேச ஆரம்பித்தேன் "ம்ம்ம் ரெடியாகிட்டே இருக்கேன் டா"

"என்ன பண்ற, எதுக்கு இவ்வளவு நேரம்"

இப்போது பிரா எடுத்து அதை முதுகுக்கு பின்னால் போட்டு மார்புக்கு கீழ் வைத்து கொக்கி போட்டு அதை பின்னால் கொண்டு போய் பிரா அட்ஜஸ்ட் செய்து மாட்டினேன் "டேய் ஏன்டா பறக்குற பத்து மணி தானே சொன்னே, மணி 9.30 ஆகுது, இப்போதான் குளிச்சிட்டு வந்தேன் டிரஸ் போட்டுட்டு இருக்கிறேன் ஆன் டைம் ரெடி ஆகிடுவேன், நீ ஒன்னும் கவலை பட வேண்டாம்"

பின் பேண்டியை எடுத்து போட்டுக்கொண்டு 2 பீஸில் நின்றேன். அவனிடம் இருந்து எந்த பதிலும் இல்லை (அவன் என்ன நினைப்பான், என்ன செய்து கொண்டு இருப்பான் என்பதை வாசகர்களாகிய உங்கள் மனநிலைக்கு விட்டு விடுகிறேன்)

"டேய் என்னடா பதிலே காணோம் இருக்கியா?"

"ம்ம்ம்"

"என்னடா ம்ம்ம் சரி கட் பண்ணு நான் ரெடியாகிட்டு கால் பண்றேன்"

கால் கட் பண்ணிட்டு நேத்து எடுத்த பிங்க் பேண்டியை போட்டேன். பின் சிம்மிஸ் & துப்பட்டா வாங்க மறந்ததை எண்ணி தலையில் அடித்துக் கொண்டு அந்த லாங் வொயிட் டாப்பை தலை வழியாக போட்டு கண்ணாடி முன் நின்றேன்.‌ எனக்கே ஆச்சரியம் கிட்டத்தட்ட 15 வருடங்கள் பின்நோக்கி சென்றது போல இருந்தேன்.

ம்ம்ம் அவன் சொன்னது உண்மை தானோ? காலேஜ் படிக்கிற பொண்ணு மாதிரி தான் இருக்கோம்.‌ அளவாக மேக்கப் போட்டுக்கொண்டு வீட்டை பூட்டி விட்டு தெருவில் யாரும் என்னுடைய தோற்றத்தை காண வண்ணம் ஸ்கூட்டியை எடுத்துக் கொண்டு தெரு மூலைக்கு சென்று அவனுக்கு கால் பண்ணினேன்.

"டேய் எருமை மாடே எங்கே இருக்க என்னைய லேட்னு சொல்லிட்டு நீ என்ன பண்ணிட்டு இருக்குற"

"வந்துகிட்டே இருக்கேன் 2 மின்ஸ்"

அவன் வந்ததும் என்னை பார்த்து ஷாக் ஆனான்

என்னை கண்களால் அளவெடுத்தான் அவன் கண்கள் முதலில் என் நெத்தியில் இருந்து ஆரம்பித்தது கிளம்பும் அவசரத்தில் நெத்தி வகுட்டில் குங்குமம் வைக்காமல் வந்திருந்தேன். பின் கண்கள் என்னுடைய மூக்கு ஸ்ட்ராபெரி போன்ற என் உதடுகள் அப்புறம் என்னுடைய கழுத்து அதில் ஒரு வியர்வைத் துளி நழுவி என் டாப்புக்குள் சென்றது அவனுடைய கண்களும் ஷால் அணியாத என் மார்புகளை பார்த்தான் என்னுடைய டாப்ஸ் மார்பின் அழகை இன்னும் அவனுக்கு அதிகமாக காட்டியிருக்க வேண்டும். பின் மார்புக்கு கீழே மார்ப்புக்கு சிறிது சம்பந்தம் இல்லாமல் அளவெடுத்தது போல இருந்த என்னுடைய வயிற்றுப் பகுதியை பார்த்தான். அப்படியே கீழே இறங்கி லெக்கின்ஸ்ல் வெளிப்படையாக தெரியும் என் தொடை மற்றும் கால் சதைகளை பார்த்துக் கொண்டே வந்தவன் காலில் மெட்டியை பார்த்ததும் நிறுத்தினான் இது எல்லாமே பத்து செகண்டில் நடந்து முடிந்திருந்தது.

"மேடம் இங்கே நந்தினினு ஒருத்தங்க வெயிட் பண்றேன்னு சொன்னாங்க அவங்கள பார்த்தீங்களா?"

என் கண்களை குறுகி அவனை பார்த்து "ஹே என்ன கொழுப்பா"

"ஏ நீதானாடி நான் ஏதோ சின்ன பொண்ணுனு நினைச்சிட்டேன்"

"என்னது டியா" அவனை செல்லமாக முறைக்க ஆரம்பித்தேன்

"ஹே நான் என்ன முதல் தடவையா உன்னை அப்படி கூப்பிடுறேன் சும்மா சும்மா கோவ பட்டுட்டு இந்த டிரஸ்ல நீ எவ்வளோ அழகாக இருக்க தெரியுமா என் கண்ணே பட்டுடும் போல இருக்குடி"

எனக்கு வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தது அதைக் காட்டிக்கொள்ளாமல்"போதும் போதும் இங்கேயே நின்னுட்டு இருந்தா தெரிஞ்சவங்க யாராவது பார்த்தா பிராப்ளம் ஆகிடும் போலாம்"

நான் முன் செல்ல அவன் பின் தொடர்ந்தான், கண்ணாடியில் நான் பார்க்கும் போது அவன் என்னை சைட் அடித்துக் கொண்டே வண்டி ஓட்டிக்கொண்டு இருந்தான். நான் வண்டியை ஸ்லோ பண்ணினேன் அவன் என்ன என்பது போல பக்கத்தில் வந்து நின்றான். "டேய் நீ முன்னாடி போ" நான் பின்னாடி வர்றேன்"

ஸ்கூட்டியில் செல்லும் போது சிறுசு முதல் பெரிசு வரை என்னை சைட் அடிப்பதை உணர முடிந்தது.‌ ஒரு வழியாக காலேஜ் வந்து சேர்ந்தோம்.

"நந்தினி இங்க உனக்கு கல்யாணம் ஆன மாதிரியோ வயசு ஆன மாதிரியோ நீ காட்டிக்க வேண்டாம்"

"ஹே எதுக்கு"

"நீ இப்பதான் +2 முடிச்சிட்டு காலேஜ் சேர வந்த பொண்ணு மாதிரி இருக்குற அப்படியே மெயிண்டைன் பண்ணு, எவ்வளோ பேரு பின்னாடி சுத்துனாங்கனு மட்டும் பாரு" என்று கண் அடித்தான்

அவன் சொன்ன இந்த கண்டிஷன் எனக்கு பிடிச்சு இருந்துச்சு ஒரு விதமான புது திரில்லிங்காக இருந்தது. கல்லூரி வளாகத்தினுள் நுழைந்து அட்மிஷனுக்கான வேலைகளை பார்த்தோம்.

அங்கே இருந்த ஊழியர் ஒருவர் "உங்களுக்கு அட்மிஷன் போடலையா" நான் சொல்ல வருவதற்கு முன் ஆகாஷ் முந்திக் கொண்டு இல்ல "இது என்னோட கசின் ஆல்ரெடி வேற காலேஜ்ல அட்மிஷன் போட்டுடுவாங்க இப்ப துணைக்கு வந்துருக்காங்க"

எனக்கு ஒரு பக்கம் சிரிப்பாக இருந்தது அடக்கிக் கொண்டு சமாளித்து கொண்டு இருந்தேன். அப்போது அவன் ஆல்ரெடி அவங்க அப்பாவிடம் சைன் வாங்கிட்டு வந்த ஃபார்மை கொடுத்து அட்மிஷன் போட்டு பணம் கட்டி முடித்தான்.

அப்போது ஒரு மதிக்கத்தக்க இளைஞன் ஒருவன் என் அருகில் வந்து நின்றான் ஆகாஷை விட ஓரிரண்டு வயது அதிகமாக இருக்கும்

"புது அட்மிஷனா?"

"ம்ம்ம்"

"நான் சீனியர்"

"ஓஓஓ"

"உன் பேரு என்ன"

"நந்தினி"

"உன்னோட நம்பர் கொடு" என்று என்னை வச்ச கண்ணு வாங்காமல் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான்

"எதுக்கு"

"என்ன கேள்விலாம் கேக்குற இங்க நான் தான் எல்லாமே, உனக்கு இந்த காலேஜ்ல நான் தான் சேப்டி, இந்த ராஜேஷ் பாக்குற பொண்ணுனு தெரிஞ்சா ஒரு பையன் கூட உன்னை வம்பு இழுக்க மாட்டேன்"

"இல்ல நான் இந்த காலேஜ் இல்ல கசின் கூட அட்மிஷன் போட வந்தேன்"

"யாரு அவன்"

இவனை பார்த்தால் கொஞ்சம் ரௌடி பையன் மாதிரி இருக்கு இவனுக்கு ஆகாஷ் பத்தி தெரியாதது தான் நல்லது

"என்ன யோசிட்டு இருக்குற"

"இல்ல அவன் கொஞ்சம் வெளியே போய் இருக்குறான் டாக்குமெண்ட்ஸ் ஜெராக்ஸ் எடுக்க"

அப்ப அவனை யாரோ கூப்பிட திரும்பி பார்த்தால் அதிர்ச்சி நேற்று ஆஸ்பத்திரியில் பார்த்த அதே பெண், ஓஓஓ இவங்க இங்க தான் வேலை பாக்குறாங்க போல ஆகாஷ் சும்மாவே அப்படி பார்த்தான் ஒரே காலேஜ் வேற அய்யோ என்று என் மனதிற்குள் நெருடல் வந்தது அவன் மேல் பொஸஸிவ் அதிகமானது அவன் எங்கே என்று தேடினேன்.

அங்கே அவன் சில பெண்களுடன் சிரித்து பேசிக் கொண்டு இருந்தான் அதைப் பார்த்ததும் எனக்கு இன்னும் எரிச்சல் ஆனது வேகமாக அவனை நோக்கி நடந்தேன். என்ன நினைத்தேன் என தெரியவில்லை என் கையை அவன் கைக்குள் விட்டு அவன் கரகத்தை என் இரு கையால் பிடித்தேன்

"ஆகாஷ் அதான் அட்மிஷன் போட்டுட்டில வா போலாம்" என அவனை அங்கே இருந்து இழுத்துக் கொண்டு வெளியே நடந்தேன்

"ஹே நந்தினி உனக்கு என்ன பைத்தியமா ஏன் இப்படி பண்ண"

"என்ன பண்ணேன்?"

"அதுலாம் என்கூட படிக்க போற பொண்ணுங்க என்ன நினைப்பாங்க"

"என்ன நினைப்பாங்க"

"நீ ஏதோ என் லவ்வர் மாதிரி நினைச்சுடுவாங்க அடுத்து என் கூட பழக மாட்டாங்க"

அவனிடம் இந்த பதிலை நான் எதிர் பார்க்கவில்லை அவன் என்னை காதலி என்று சொல்லி இருந்தால் கூட இவ்வளோ கவலை பட்டு இருக்க மாட்டேன். கோவம் கலந்த கண்ணீருடன் அங்கே இருந்து அவனை விட்டு கிளம்பினேன் அவன் தொடர்ந்து கால் பண்ண நான் போனை ஸ்விட்ச் ஆஃப் செய்தேன்.‌ வீட்டிற்கு வந்து பெட்டில் விழுந்து அழ ஆரம்பித்தேன். ஏன் கோவப்பட்டேன் அழுகிறேன் என்பதற்கான காரணம் அப்போது எனக்கு தெரியவில்லை

- தொடரும்

(நான் முழுவதும் நந்தினி பார்வையிலே கதையை கொண்டு போவது பிடித்து இருக்கறதா? அல்லது ஆகாஷ் மற்றும் நந்தினி இவர்கள் இருவரும் என்ன நினைக்கிறார்கள் என பொதுவாக இருவர் பார்வையிலும் கொண்டு செல்லவா? உங்கள் கருத்தை கமெண்டில் சொல்லுங்கள்)