Adultery மகளிர் தினம்

[Nandhinii Aaryan]

மிகவும் நேர்த்தியாக அவன் வண்டி ஓட்டினான். ஸ்பீடு பிரேக்கரில் சாதுரியமாக மெதுவாக சென்றான்.‌ இந்த காலத்து பசங்க வண்டியில பறப்பாங்க பின்னாடி ஒரு பொண்ணு உட்காந்திருந்தா ஆனா இவன் என் மீது மரியாதை, அக்கறை கொண்டு வண்டி ஓட்டுவதை என்னால் உணர முடிந்தது.‌ என்னுடைய கைகள் தானாக அவன் தோள்களை தேடிச் செல்லும் ஆனால் ஏதோ ஒரு தயக்கத்தோடு தோளை தொடாமலே கையை எடுத்து விடுவேன். இதை அவன் கண்ணாடியில் பார்த்திருக்க கூடும் இருந்தும் என்னிடம் எதுவும் கேக்கவில்லை. ஒரு வழியாக ஹாஸ்பிடல் வந்து சேர்ந்தோம்.

அங்கு வெயிட்டிங் ஹாலில் காத்து இருந்தோம் டோக்கன் வரிசைப்படி

அப்போது அங்க வந்த நர்ஸ் "நீங்க தானே மிஸஸ் சங்கீதா & அஜய், நீங்களும் உங்க ஹஸ்பண்டும் இப்ப டாக்டரை பார்க்க போகலாம்" நானும் அவனும் ஒருவருக்கொருவர் பார்த்துக் கொண்டு ஷாக் ஆனோம். என் முகத்தில் வந்த வெட்கத்தை அவன் கவனித்திருக்க கூடும் ஏனெனில் அவன் படும் வெட்கத்தை நான் பார்த்தேன். "ஸாரி சிஸ்டர் அது நாங்க இல்லை அண்ட் ஹி இஸ் நாட் மை ஹஸ்பண்ட் மை பிரண்ட்"

அப்போது "நாங்க இங்கே இருக்கிறோம் என ஒரு ஜோடி உள்ளே சென்றது" அது தான் சங்கீதாவாக இருக்க கூடும் அவளும் பார்க்க என்னைப் போலவே மிக அழகாக இருந்தாள். நான் அப்படியே ஆகாஷை பார்த்தேன் அவன் வாயை பிளந்து கொண்டு அந்த சங்கீதாவை சைட் அடித்துக் கொண்டு இருந்தான் அதை பார்த்ததும் எனக்கு கோவம் வந்தது. எனக்கு ஏன் அந்த பொஸஸிவ் வந்தது என புரியவில்லை. சைட் அடித்து முடித்து விட்டு திரும்பியவன் என் முகத்தில் இருந்த கோவத்தை பார்த்ததும் தலையை குனிந்தான்.

நான் என்ன அவ்வளவு யங்காவா இருக்கேன். ,18 வயது பையனும் நானும் கணவன் மனைவி என எண்ணும் அளவிற்கு? அவனுக்கு என்ன தான் 18 வயது ஆனாலும் உடம்பை நன்றாக ஏத்தி வைத்திருந்தான்.‌ அப்புறம் அவன் அழகான முகத்தில் கறுப்பு மீசை மற்றும் டிரிம் பண்ண தாடி எடுப்பாய் காட்டும் பார்க்க 25 வயது பையன் மாதிரி இருப்பான் அப்ப நானும் 25 வயது பொண்ணு மாதிரியா இருக்கேன் என எனக்குள் வெட்கப்பட்டு சிரித்துக் கொண்டேன்.

அப்புறம் தான் இன்னொரு ஞாபகம் வந்தது நர்ஸ் வந்து கேக்கும் போது நான் ஏன் இவனை தம்பின்னு சொல்லாமல் பிரண்டுன்னு சொன்னேன் என்று யோசிக்கும் போதே உள்ள சென்ற சங்கீதா வெளியில் வர நர்ஸ் எங்களை உள்ளே அழைத்தார். நான் இப்போது ஆகாஷை பார்த்தேன் சைட் அடிக்குறானா என்று அந்த பாவி அவளையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான் கோவத்தை அடக்கிக் கொண்டு டாக்டர் அறைக்குள் சென்று அமர்ந்தேன் பின்னாடியே அவனும் வந்து அமர்ந்தான்.

"வா நந்தினி ஹவ் இஸ் யூர் ஹல்த் நவ்"

"எஸ் லிட்டில் பெட்டர் டாக்டர்"

"வேர் இஸ் யூர் ஹப்பி?"

"ஹி காட் சம் அர்ஜண்ட் வொர்க் அதான் பக்கத்து வீட்டுல உள்ள இந்த பையனை கூப்பிட்டு வந்தேன்" என டாக்டர் அவன் யாருனு கேட்பதற்குள் முந்தினேன்.

"ஓ ஓகே பைன்"

அப்புறம் டாக்டர் அவனிடம் அவனுடைய படிப்பு மற்றும் மார்க் பத்தி பேசிட்டு இருந்தாள்

"என்ன டாக்டர் ஓல்ட் நர்ஸ் லாம் எங்கே? புது நர்ஸ் ஆ இருக்காங்க? அவங்களுக்கு நான் யாருனு கூட தெரியல"

"யா நந்தினி டூடே சண்டேல சோ ஓல்ட் நர்ஸ் லாம் ஆஃப்ல இருக்காங்க இதுலாம் டிரெயினிங் நர்ஸ்"

அப்புறம் டாக்டர் என்னை செக் பண்ணி இன்ஜெக்சன் எடுத்து இடுப்பை காட்ட சொன்னாங்க, இடுப்பு சேலை கொசுவத்தில் கை வைக்கும் போது தான் ஆகாஷ் இருப்பது ஞாபகம் வந்தது "ஹீம் ஹீம்" என இரும்பி என பார்வையை குறுகி அவனை பார்த்தேன், அவன் புரிந்து கொண்டு எழுந்து வெளியே சென்றான்.

"நந்தினி யூ ஆர் பெட்டர் நவ் இன்னைக்கு நைட்டே நீங்க பூல்லா கீயூர் ஆகிடுவீங்க"

"தேங்க் யூ டாக்டர்" என கூறி வெளியே வந்தேன். அவன் நான் வருவதை பார்த்து என் அருகில் வந்தான்.

"என்னாச்சு டாக்டர் என்ன சொன்னாங்க?" நான் ஒன்னும் சொல்லாமல் கோவத்தில் முன்னால் நடந்தேன்.

"ஹலோ நந்தினி இப்ப என்ன ஆச்சு? எதுக்கு என் மேல கோவம்?"

அவனை திரும்பி மறுபடியும் முறைத்துப் பார்த்து வேகமாக பைக் நிறுத்தி இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று பைக் அருகில் நின்றேன்

"ஏய் சொல்லு நந்தினி? எதுக்கு என் மேல கோவம், எனக்கு தெரியுமே"

நான் கையை கட்டி கண்களால் என்ன என்பது போல பார்த்தேன்

"அந்த சங்கீதாவை சைட் அடிச்சது உனக்கு பிடிக்கலை அதானே"

"இல்ல"

"எனக்கு தெரியும் நந்தினி உன் கண்ணுல உள்ள பொசஸிவ்நஸ் நான் பார்த்தேன்"

"ஹே என்ன அதுலாம் இல்ல, என்ன மூச்சுக்கு மூச்சு நந்தினி நந்தினினு பேரை சொல்லி கூப்பிடுற கொழுப்பா உனக்கு"

"தென் பிரண்டை அப்படித்தானே கூப்பிடனும்"

"பிரேண்டா யாரு?"

"நீ தான்"

"யாரு சொன்னா"

"நீ தான்"

"வாட்"

"நர்ஸ் கிட்ட சொல்லல"

"அ... அ... அது... அது தெரியாம சொல்லிருப்பேன், வண்டி எடு போகலாம்" என பேச்சை மாற்றினேன்

வரும் போது இருந்த தயக்கம் இப்போது ஏனோ இல்லாமல் இருந்தது. பேலன்ஸ்காக பைக்கை பிடித்திருந்த எனது கை இப்போது அவன் தோல்களை பிடித்திருந்தது.

இப்போது அவன் என்ன நினைத்தான் என தெரியவில்லை ஸ்பீடு பிரேக்கரில் வண்டியை வேகமா ஏத்தினான், இடைவெளி விட்டு அமர்ந்திருந்த நான் இப்போது இந்த ஸ்பீடு பிரேக்கரால் நெருங்கி வந்திருந்தேன். அவன் அடுத்த ஸ்பீடு பிரேக்கரில் ஏத்தும் போது என்னுடைய மார்பு கலசங்கள் அவனுடைய முதுகை மோதியது. நீண்ட நாள்களுக்கு பின் எனக்கு மார்பில் உருவித ஊரல் உணர்ச்சி ஏற்பட்டது. அவன் இப்போது மூன்றாவது ஒரு சிறிய பள்ளத்தாக்கிலும் ஏத்தவே என்னுடைய மார்புகள் வில்லனாகவும் நிப்பிள் அம்பாகவும் அவனுடைய முதுகை துளைத்தது. கண்ணை மூடி அந்த சுகத்தை அனுபவித்தேன். பின் அடிக்கும் ஹாரனில் நான் நினைவுக்கு வந்து அவன் தலையை அடித்தேன் "டேய் எருமை பார்த்து மெதுவா ஓட்டு, நான் பின்னாடி உட்கார்ந்து இருக்குறது உனக்கு தெரியலையா?"

"பின்னாடி உட்கார்ந்து இருக்குறது தெரிய போயி தான் இப்படி ஓட்டுறேன்"

"என்ன முனுமுனுக்குற கேக்கல"

"எனக்கு என்ன பின்னாடி கண்ணா இருக்கு, நீ உட்கார்ந்து இருக்குறது தெரியறதுக்குன்னு சொன்னேன்"

"ஹாஸ்பிடல்-ல அந்த ஆண்டி நல்லா இருந்தாங்களா?"

"எந்த ஆண்டி?"

"அதாண்டா சங்கீதா"

"ஓஓஓ அந்த பொண்ணா?"

அவன் தலையில் மீண்டும் அடித்தேன் "டேய் உனக்கு அவ பொண்ணா? என்னை விட அப்படியும் 2,3 வயசு அதிகமா இருப்பா, அவ புருஷன் பக்கத்துல இருக்கானு கூட இப்படி சைட் அடிக்கிற"

"நல்லா இருந்தா சைட் அடிக்க வேண்டியது தான் வயசா முக்கியம், அவங்க பார்க்க ஆண்டி மாதிரியா இருந்தாங்க"

"பின்ன"

"உன்னை மாதிரி அவ்வளோ யங்கா ஒரு யூத் கேர்ள் மாதிரி இருந்தாங்க"

ப்ச் இவன் எப்படித் தான் இப்படி பேசுறானோ பேசி பேசியே நம்மளை ஒரு வழி பண்றான்
 
"என்ன பேச்சை காணோம்"

"ஈஈஈ ஒன்னுமில்ல ரோட்டை பார்த்து ஓட்டு"

அப்போது போகும் வழியில் ஒரு ஜவுளிக்கடை இருந்தது. "ஹே அந்த கடையில வண்டியை நிப்பாட்டு"

"எதுக்கு"

"ஜவுளிக்கடைக்கு எதுக்கு போவாங்க, சொன்னதை செய் மாடு"

இருவரும் ஜவுளிகடைக்குள் சென்றோம். அங்கு நான் என்ன வாங்க போகிறேன் என என்னையே உற்றுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

அங்கே இருந்த பெண்ணிடம் "லாங் டாப்ஸ் மாடல் காட்டுங்க" என சொல்லி அவனை பார்த்தேன். அவன் முகத்தில் அவ்வளவு ஆச்சரியம் கலந்த மகிழ்ச்சி. அவனை பார்த்து சிரித்துவிட்டு அவங்க சில மாடல்ஸ் எடுத்து போட அதில் ஒரு வொயிட் லாங் டாப் வித் பிங்க் டிசைன் செலக்ட் பண்ணினேன். அதுக்கு மேட்சீங் ஆக பிங்க் லெக்கின்ஸ் ஆல்சோ எடுத்தேன். அவன் என்னையவே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான் பேய் அடித்த மாதிரி.

"டிரையல் ரூம் எங்க இருக்குன்னு" கேட்டு என் கையில் இருந்த ஹேண்ட் பேக், டேப்லெட்ஸ், மொபைல் எல்லாம் அவன் கையில் கொடுத்து டிரையல் ரூம் நோக்கி சென்றேன். பின் அவனை திரும்பி ஒரு பார்வை பார்த்தேன் அவன் அப்படியே நடந்து என் பின்னால் வந்தான், சிரித்துக் கொண்டே டிரையல் ரூம் சென்று கதவை மூடினேன்.

அப்போது தான் நான் சேலை உடுத்தி இருப்பது ஞாபகம் வந்தது. இன்னும் இதை அவுத்து போட்டு திரும்பி கட்டுனா எப்படியும் லேட் ஆகும், ஆல்ரெடி டைம் ஆச்சு பையன் வேற சாப்பிடமா இருப்பான் என டிரையல் பார்க்காமலே வெளியே வந்தேன்.

என்னை பார்த்த அவனுக்கு ஒரு வித ஏமாற்றம் அவன் முகத்தில் தெரிந்தது.

"என்ன போட்டு பார்க்கலையா?"

"ம்ம்ம்ம் போட்டு பார்த்துட்டேனே கரக்டாக நல்லாதான் இருக்கு"

"நான் பார்க்கலையே"

"என்ன?"

"ஒன்னுமில்ல"

அவன் முகத்தில் தெரிந்த ஏமாற்றத்தை நினைத்து எனக்கு வந்த சிரிப்பை அடக்கிக் கொண்டு என் பொருள்களை வாங்கிக்கொண்டு கவுண்டர்க்கு சென்றேன்.

பில் செலுத்திவிட்டு போகும் வழியில் டின்னர் வாங்கிட்டு வீட்டுக்கு விரைந்தோம். வீடு செல்லும் வரை அவன் என்னிடம் பேசவே இல்லை, ஒரு வழியாக வீடு வந்தது.

"தேங்க்ஸ் ஆகாஷ்"

"இட்ஸ் ஓகே"

நாளைக்கு காலேஜ் போவதை பற்றி நான் ஏதாவது பேசுவேனா என எதிர்பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான் ஆனால் அவனை சீண்டுவது எனக்கு பிடித்து இருந்தது. வீட்டு கேட் வரை சென்று திரும்பி ஆகாஷ் என கூப்பிட்டேன் அவன் கண்களில் அவ்வளவு எதிர்பார்ப்பு "குட் நைட்" என சொல்லி விட்டு வீட்டிற்குள் சிரித்துக் கொண்டே சென்றேன்.

வீட்டிற்குள் சென்ற எனக்கு அதிர்ச்சி டைனிங் டேபிளில் ஆல்ரெடி சாப்பாடு இருந்தது.

"ஆர்யன் ஆர்யன்"

உள்ளே இருந்து வந்தான் "என்ன மம்மி"

"சாப்பாடு எப்படி டா வந்துச்சு, யாரு கொடுத்தா"


"பக்கத்து வீடு அக்யஷா மம்மி, ஜானகி ஆண்டி கொடுத்து விட்டாங்களாம்"

"அய்யோ வேண்டாம்னு சொல்ல வேண்டியது தானே மம்மி வேற சாப்பாடு வாங்கிட்டு வந்துட்டேன்"

"நான் வேண்டாம்னு சொல்ல சொல்ல குடுத்துட்டாங்க"

"ஓகே எப்படியும் ஆகாஷ் சாப்பிடாம தான் இருப்பான், நான் போயி நான் வாங்கிட்டு வந்த சாப்பாடும், பாத்திரமும் கொடுத்துட்டு வந்துடுறேன்"

போயி காலிங் பெல் அடிக்க ஜானகி அக்கா கதவை திறந்தாங்க.

"உங்களுக்கு ஏன் கா இந்த சிரமம்"

"இதுல என்ன இருக்கு போன இடத்தில எவ்வளவு லேட் ஆகனும்னு தெரியாது பையன் வேற சாப்பிடாம இருப்பான்"

"ம்ம்ம் தேங்க்ஸ் கா, நான் வேற சாப்பாடு வாங்கிட்டு வந்துட்டேன் எப்படியும் ஆகாஷ் சாப்பிடமா இருப்பான் அதான் இதை கொடுத்துட்டு போலாம்னு வந்தேன்"

பேசிட்டு இருக்கும் போதே ஆகாஷ் வந்தான், ஜானகி அக்கா பாத்திரங்களை வாங்கி கொண்டு உள்ளே போனாங்க"

"இந்தா டா இதை சாப்பிடு, அப்புறம் நாளைக்கு காலையில 10 மணிக்கு ரெடியா இரு, காலேஜ் போலாம்"

"உண்மையா வா?"

"ம்ம்ம்"

அவனிடம் சொல்லி விட்டு வெட்கபட்டு கொண்டே வீட்டிற்கு சென்றேன்

- தொடரும்