Adultery மகளிர் தினம்

[Nandhinii Aaryan]

இவ்வளோ நாள் பேச துணைக்கு ஆள் கூட இல்லாமல் நம்ம மேல யாரும் அக்கறை படாம வாழ்ந்துட்டோம் இப்ப ஒரு ஜீவன் நம்மையே சுத்தி வந்து என்னோட தனிமையை போக்கிருக்கு இப்ப அவன் கூட பேச டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ண மனசு ஏங்குது... டேய் ஆகாஷ் பேசாம நீ தம்பியாவே பொறந்து இருக்கலாம் என்று மனதில் யோசித்து விட்டு என்னுடைய ரூமிற்கு சென்று சேலையை உருவி போட்டு வெறும் ஜாக்கெட், பாவாடையும் கண்ணாடி முன் நின்று பார்த்தேன். ஆமா காலேஜ் படிக்குற பொண்ணு மாதிரி தான் இருக்கேன் என மனசுக்குள் சிரித்தேன்.

தனிமையில் உடை மாத்தும் போது கூட உடல் வெளியே தெரியாமல் நேர்த்தியாக ஜாக்கெடை கழட்டி பாவடையை மார்பு வரை தூக்கி பல்லால் கடித்துக் கொண்டு நைட்டியை மேலே வழிய அணிந்து பாவடையை தாங்கி இருந்த பற்களை விடுவித்து நைட்டி மாற்றும் நான் என்று ஏனோ இவ்வாறு என்னை ரசித்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

பாவடை என் தொப்புளுக்கு மேல் இருந்தது அதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கீழே இறக்கினேன். என்னுடைய தொப்புள் முழு வட்டமாக இல்லாமல் மேலே அரை வட்டம் குழியாகவும் கீழே அரை வட்டம் கொஞ்சம் நேராக குழி இல்லாமல் இருக்கும். அப்பறம் என்னுடைய பிரகன்ஸி தழும்புகளை தடவி பார்த்தேன். பின் என்னுடைய ஜாக்கெட்டை அவுத்து கருப்பு நிற பிராவுடன் நின்றேன் பின் பாவாடையும் அவுத்து கண்ணாடியை பார்த்தேன் என்னுடைய அழகை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை ஒரு மாடல் போல நின்று கொண்டு இருந்தேன்.

பின் ஏதோ ஞாபகம் வந்தவளாய் "ச்சீ என்ன நந்தினி பண்ற" என என் தலையில் அடித்துக் கொண்டு வேகமாக நைட்டியை மாட்டி வெளியே வந்து டின்னர் ரெடி பண்ண தயாரானேன்.

இரவு அவனுடைய மெசேஜ் வரவே அதற்கு பதிலளிக்க மனசு ஏங்கியது.‌ அவர் பக்கத்தில் படுத்து தூங்கி கொண்டு இருந்தாலும் ஒரு மனது என்னை தடுத்துக் கொண்டிருந்து. நெட்டை ஆஃப் பண்ணி கஷ்டப்பட்டு தூக்கம் வர வைத்து தூங்கினேன்.

அடுத்த நாள் சனிக்கிழமை கணவர் ஆபிஸிற்கு சென்றார். நான் என் மகனுடைய ரூமிற்கு சென்று அவனுடைய பெட் ஷுட்டை உருவினேன்.

"டேய் ஆர்யன் தூங்குனது போது எந்திரி டா"

"மம்மி இன்னும் கொஞ்சம் நேரம்"

"நோ வே ஆல்ரெடி ரொம்ப தூங்கிட்ட எந்திரி" என சீலிங் பேனை ஆஃப் செய்தேன். அவன் கோவத்தில் எந்திரிச்சு பல் விளக்கி விட்டு வரவே அவனுக்கு டிபனை பரிமாறினேன்.

"இன்னைக்காவது ஹோம் வொர்க் முடிப்பியா? படிப்பியா?‌இல்ல டிவி முன்னாடி கேம் போட்டு உக்கார போறியா?"

"மம்மி....."

"போதும் நீ என்ன சொல்ல போறேன்னு நாளைக்கு லீவு தானேனு அதானே" கையில் தோசை கரண்டியை வைத்துக் கொண்டு அவனை முறைத்து பார்த்துக் கொண்டு இருந்தேன்.

"......."

"என்ன பதிலை காணோம்?"

"இவ்வளோ ஸ்டிரிக்டா இருக்காத மம்மி... டாடி ஒன்னும் சொல்ல மாட்டாரு நான் அவருகிட்ட பேசிகிடுறேன்"

"ம்ம்ம்ம் உங்க அப்பாவா parents Teacher meetingல பதில் சொல்ல போறாரு? நான் தானே அங்கே நிக்கனும்.. உங்க அப்பா ஸ்டிரிக்டா சொல்லிட்டாரு படிச்சா மட்டும் allow பண்ணுனு"

"சரி"

"அதை கொஞ்சம் சிரிச்சிட்டு சொல்லு எருமை.. படிக்க சொன்ன கறி வலிக்குமே"

"ஈஈஈ சரி மம்மி"

"ஹோம் வொர்க் முடிக்காம நீ ரூம் விட்டு வெளியே வர கூடாது புரியுதா? அப்ப தான் நான் அலோவ் பண்ணுவேன்"

என்னுடைய மகன் ரூமிற்கு சென்று கதவை சாத்த நான் போனை எடுத்துக் கொண்டு என்னுடைய ரூமிற்கு சென்று கதவை சாத்தினேன்.

"ஹாய் ஆகாஷ்" அவனிடம் இருந்து உடனே ரிப்ளே வந்தது

"ஹாய் அக்கா"

"என்ன பண்ற?"

 "உங்களுக்காக தான் வெயிட்டிங் மேடம்" நமக்காக ஒரு பையன் வெயிட் பண்றானு நினைக்கும் போது கொஞ்சம் பெருமையாக இருந்தது.

"ஆஹான்"

"கேன் வீ ஸ்பீக் இன் கால் அக்கா?"

"ஓகே கால் மீ"

"ம்ம்ம் சொல்லுடா"

"உங்க கூட நிறைய பேசனும்னு தோணுது ஆனா உங்க குரல் கேட்டதுக்கு அப்புறம் எல்லாமே மறந்து போயிடுது"

"டேய் சினிமா பாக்குறதை கம்மி பண்ணு டா"

"உண்மைதான் உங்க குரல் குயிலை விட இனிமையா இருக்கு தெரியுமா"

"இதெல்லாம் உன் ஆளு கிட்ட சொல்ல வேண்டிய லைன்ஸ்டா இதெல்லாம் இந்த ஆண்டிகிட்ட சொல்லி வேஸ்ட் பண்ணிட்டு இருக்க"

"யாரு நீங்க ஆண்டியா மண்டே என் கூட அட்மிஷன் போட வர போறிங்கள அப்ப தெரியும்"

"நான் எப்ப வரேனு சொன்னேன்"

"பொய் சொல்லாதீங்க நேத்து சேட் எடுத்து பாருங்க"

"அது சும்மா டா என்னால வர முடியாது"

"சரி வர வேண்டாம்" என கோபமாக கால் கட் செய்தான்

நான் அவனை திரும்பி பல முறை அழைத்தேன். தொடர்ந்து கால் கட் செய்தான்.

"இங்கே பாரு இப்ப கால் அட்டண்ட் பண்ண போறியா இல்லையா? பிளிஸ் அட்டண்ட் பண்ணு என்னை கெஞ்ச வைக்காதே" என மெசேஜ் அனுப்பினேன்.

அவனே கால் செய்தான்.. "சார்க்கு என்ன அவ்வளோ கோவம்?"

"பின்னே இருக்காதா என் மேல யாருக்கும் அக்கறை இல்லைனு தான் உங்களை கூப்பிட்டேன் ஆனா உங்களுக்கும் என் மேற அக்கறை இல்லை என அழும் குரலில் பேசினான்"

"டேய் ஆம்பள பிள்ளை தானே நீ? எதுக்கு அழகுற‌? லூசு நான் கூட சும்மா விளையாடினேன் டா, உன் கூட நான் விளையாட கூடாதா? சொல்லு நான் விளையாடல"

"ம்ம்ம் அப்ப வருவீங்களா?"

"ம்ம்ம் நான் வர்றேன் போதுமா?"

"அப்படியே அந்த சுடிதார்?"

நான் சிரித்துவிட்டு "சரி சுடிதார் போட்டு வர்றேன்"

"டாப் & லெக்கின்ஸ் உங்க கிட்ட இருக்கா?"

"ம்ம்ம் உன்னைய கொல்ல போறேன் பாரு அதுலாம் இல்ல அது போடவும் மாட்டேன்"

"ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் ப்ளீஸ்"

"டேய் சீரியஸாதான் பேசுறீயா நோ வே சான்ஸே இல்ல"

"நந்தினி நீ டாப் & லெக்கின்ஸ்ல இன்னும் அழகாக யங்கா இருப்பா, நான் சொன்ன மாதிரி உன்னைய நியூ அட்மிஷனா கேப்பாங்க பாரு"

அவன் சொல்ல சொல்ல நான் உருகினேன். சிணுங்கும் குரலில் "ஹிம்ம்ம் வேணாம்டா"

"உன்னோட வொர்த் உனக்கே தெரியல..‌ நீ அப்படி வந்தா இப்ப இருக்கிற பொண்ணுங்களுக்கு போட்டியா அவ்வளோ அழகா இருப்ப"

எனக்கு வெட்கம் பீறிட்டு கொண்டு வந்தது "......."

"என் வயசு பசங்க உன்னைய காலேஜ் சேர வந்த பொண்ணுன்னு நினைச்சு பிரோபஸ் பண்ணாலும் ஆச்சரிய படுறதுக்கு இல்ல"

அதை அப்படியே என் கண் முன்னே யோசித்து பார்த்தேன் என்னில் பாதி வயது கொண்ட ஒரு வாலிபன் என் அழகில் மயங்கி பிரோபஸ் செய்வது மாதிரி என்னுள் ஏதோ மாற்றம் ஏற்படுவதை உணர முடிந்தது. நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின் எனது மனதிலும் உடலிலும் காம உணர்ச்சிகள் துளிர் விட்டு மலர தொடங்கியதற்கான அறிகுறி அது.

"என்ன ஆச்சுங்க பதிலே காணோம்"

"ம்ம்ம் ஒன்னுமில்ல" என்னுடைய கால்களுக்கு இடையே ஏதோ ஒரு ஈர உணர்வு ஏற்படுவதை உணர முடிந்தது

"நீங்க எதுக்கும் கவலை படாதீங்க இன்னைக்கு சாயங்காலமே போயி உங்களுக்கு டாப்-ம் லெக்கின்ஸ்-ம் எடுத்துடுவோம் ஓகே"

"ஓகே"

"நீங்க நார்மலா தானே இருக்கீங்க என்னாச்சு"

"ஒன்னுமில்லை நான் அப்புறம் பேசுறேன்" என்று காலை கட் செய்து டவலை எடுத்துக் கொண்டு பாத்ரூம் சென்று கதவை சாத்தினேன்.

நைட்டியை உருவி போட்டு பேண்டியை பார்த்தேன் அது முழுவதும் ஈரமாக இருந்தது. அதை கழட்டி பாக்கெட் தண்ணீரில் முக்கினேன். பிராவையும் கழட்டி முழு அம்மணமாக ஷவரை திறந்து குளிர்ந்த நீரில் என் உடல் உஷ்ணத்தை தணித்தேன்.

எது நடக்க கூடாது என்று நினைத்தேனே அது நடந்து கொண்டிருக்கிறதே.. இது இனிமேல் நடக்க கூடாது.. இவ்வளவு வருடங்கள் உடல் சுகத்தை மறந்து இருந்தது எல்லாம் வீணாகி விடுமோ? அவர் என்னை தொட மாட்டார் அதனால் அந்த உணர்ச்சிகள் வந்தால் கட்டுப்படுத்துவது கஷ்டம் என அதை மறந்து வாழ்ந்திருந்தேன்.‌ இப்போது இது மறுபடியும் தூண்டப்பட்டால் நான் தனியாக கஷ்டபட வேண்டி இருக்கும் என மனதிற்குள் புலம்பிக் கொண்டே ஷவரில் நனைந்துக் கொண்டே இருந்தேன்.. இருந்தும் ஏதோ ஒரு ஓரத்தில் அதை என் மனம் விரும்பியது என்பதே உண்மை.

குளித்து முடித்து வேற பாண்டியை மாற்றி அதே நைட்டியை போட்டு வெளியே வந்தேன். என் மகனின் அறை சாத்தி இருந்தது "ம்ம்ம் ஒரு வழியா படிக்க ஆரம்பிச்சிட்டான்" என மதிய உணவை தயார் செய்ய துவங்கினேன்.

சாயங்காலம் அவனிடமிருந்து கால் வந்தது. இப்போது என் அனுமதி இல்லாமல் கால் செய்ய துவங்கி இருந்தான்

"ஹலோ அக்கா என்னாச்சு மதியம் எதாவது பிரச்சனையா?"

"ஒன்னுமில்ல டா கொஞ்சம் வேலை இருந்துச்சு அதான்"

"சரி போலாமா?"

"எங்க?"

"அதான் காலையில பேசுனோமே உங்களுக்கு டிரெஸ் எடுக்க"

"இல்ல அதுலாம் வேணாம் விடு"

"விளையாடாதீங்க வாங்க போயி எடுத்துட்டு வந்துடலாம்"

"இல்ல சீரியஸ் சொல்றேன் வேணாம்"

"என்ன நந்தினி நீங்க அப்படி டிரஸ் பண்ணா சினிமா ஹிரோயின்ஸ் தோத்துடுவாங்க" என அவன் மறுபடியும் ஆரம்பிக்க

"உனக்கு ஒரு தடவை சொன்னா புரியாதா? ஏன் இப்படி தொல்லை பண்ற? உன் வயசு என்ன என் வயசு என்ன மரியாதையா பேச தெரியாது? போனை வை" என கட் பண்ணினேன்.

அப்போது என் மகன் அறையில் இருந்து வெளியே வந்தான். "என்னம்மா ஆச்சு யாரு போன்ல?"

"ஒன்னுமில்ல ஏதோ மார்கெட்டிங் கால் வேண்டாம் வேண்டாம்னு சொல்ல கேட்காமல் டிஸ்டர்ப் பண்ணிட்டு இருந்தாங்க அதான்"

"சரி மம்மி நான் ஹோம் வொர்க் முடிச்சிட்டேன், கேள்வி கேட்டீங்க அப்படின்னா.. டிவில உட்கார்ந்துடுவேன்"

"இல்லடா நீ டிவி பாரு எனக்கு கொஞ்சம் தலைவலி-ன்னு" என்னுடைய ரூமிற்கு சென்றேன். கதவை சாத்தியவுடன் என்னையும் மீறி எனக்கு அழுகையா வந்தது. அழுதுகொண்டே மெத்தையில் குப்புற விழுந்தேன். அப்புறம் எப்போது தூங்கினேன் என தெரியவில்லை.

"நந்தினி நந்தினி ஹே நந்தினி" யாரோ என்னை அழைப்பது போல் இருக்க கண் விழித்து பார்த்தேன் என்னுடைய கணவரும், மகனும் நின்று கொண்டு இருந்தனர்.

"என்னாச்சு உனக்கு டின்னர் கூட ரெடி பண்ணல"

அப்போது தான் மணியை பார்த்தேன். மணி இரவு 9 ஆகி இருந்தது. அய்யோ இப்படி தூங்கிட்டோமே என நினைக்கும் போது உடம்பு ஒரு மாதிரி வலி எடுத்தது. "சாரிங்க இப்ப ரெடி பண்ணிடுறேன்"

"இரு உடம்பு இப்படி தீயா சுடுது இதுல நீ சமைக்க போறியா"

அப்போதுதான் என் உடம்பு காயச்சலில் தீயாய் கொதிப்பதை உணர முடிந்தது.

"உடம்பு சரியில்லை அப்படின்னா ஈவினிங்கே டாக்டர் கிட்ட போயி இருக்கலாம்ல"

"நாளைக்கு காலையில பார்த்துக்கிடுறேன்ங்க"

"இப்படி காய்ச்சல் அடிக்குது நாளைக்கா? ஆர்யா நீ வீட்டை பார்த்துக்கோ நான் அம்மா கூட ஹாஸ்பிடல் போயிட்டு அப்படியே டின்னர் வாங்கிட்டு வர்றேன்"

இந்த மனுஷனா இப்படி பேசுறது இன்னைக்கு மழை வந்துரும் என ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்

நீண்ட வருடங்களுக்குப் பின் அவருடைய பைக்கில் பின் சீட்டில் உட்கார்ந்தேன்

ஹாஸ்பிடலில் டாக்டர் செக்கப் பண்ணிணாங்க... அது எங்கள் குடும்ப டாக்டர் அங்கே தான் எனக்கு பிரசவம் நடந்தது.

"நந்தினி உங்க உடம்பு கொஞ்சம் வீக்கா இருக்கு... அப்புறம் பிளட் பிரஸர் அதிகமாக இருக்கு பார்த்து இருக்க கூடாதா" நான் என் கணவரை பார்த்தேன். அவர் குற்ற உணர்ச்சியுடன் தலையை தொங்கப் போட்டார்.

"வீட்டு வேலைனே இருக்காதீங்க நேரத்துக்கு சாப்பிடுங்க, நான் கொஞ்சம் வைட்டமின் டேப்லெட்ஸ் எழுதி தர்றேன் கண்டினுயூ பண்ணுங்க, நாளைக்கு ஒரு முறை திரும்பி வரனும், இப்ப இன்ஜெக்ஷன் போடனும் பவர்ஃபுல் மருந்து சோ உங்க இடுப்பை காட்டுங்க" நான் என்னுடைய சேலை மடிப்பை லூஸ் செய்து சேலையை பாவாடையுடன் சேர்த்து கீழே இறக்கினேன்.

என் கணவர் இதை பார்த்து வெளியே செல்ல முயன்றார்‌ உடனே டாக்டர் "எங்க போறீங்க இது உங்க மனைவி தானே உக்காருங்க"

எனக்கு கொஞ்சம் சிரிப்பு வந்ததது அடக்கி கொண்டு இடுப்பை காட்டினேன் அவர் அதை ஓரக்கண்ணால் பார்ப்பதை அறிந்தேன் பின் நாங்கள் வீட்டிற்கு விரைந்தோம். போகும் வழியில் இரவு டின்னர் அப்படியே வாங்கி சென்றோம்.

பின் இரவு சாப்பிட்டு படுக்கும் நேரத்தில் அவரே சுடு தண்ணீர் போட்டு கொண்டு வந்தார் மாத்திரையுடன் எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது இந்த மனுஷனா இது என்று... இவர் காட்டிய இந்த திடீர் அக்கறையில் ஆகாஷை முழுவதும் மறந்திருந்தேன்

- தொடரும்