మరిపోస {Completed}

[Pallaki]

పొద్దున్నే మౌనిక లేచి ఆఫీస్ కి రెడీ అవుతూ కిచెన్ లోకి వచ్చింది, స్వప్న సోఫాలో నిద్రపోతుంటే రాజీ పక్కన కూర్చుంది. మౌనిక ఏమైంది అన్నట్టు చూసింది. రాత్రి అంత జరిగినా ఏం జరగలేదన్నట్టు ప్రవర్తించడంతో రాజికి కోపం వచ్చింది. మౌనిక స్వప్నని లేపి లోపలికి వెళుతుంటే రాజీ పిలిచింది.

మౌనిక : ఏంటే

రాజీ : కూర్చో

మౌనిక : ఆఫీసి కి టైం అవుతుంది

రాజీ : నేను లీవ్ పెడుతున్నా, స్వప్న కూడా పెట్టుకుంటుంది.. నువ్వు కూడా లీవ్ పెట్టుకో.. మాట్లాడాలి

మౌనిక : పిచ్చేమైనా లేసిందా

రాజీ : అవును చందు గురించి మాట్లాడాలి.. నా లైఫ్ మ్యాటర్.. ముందు ఫ్రెష్ అయ్యి రా, స్వప్న నువ్వు కూడా

ఇద్దరు బాత్రూంలో దూరారు కానీ తరవాత ఏం జరుగుతుందా అన్న ఆలోచన. రాజీ చందుని ఎక్కడ ప్రేమిస్తున్నానని చెపుతుందో అని స్వప్న కంగారు పడుతుంటే మౌనిక మాత్రం త్వరగా స్నానం చేసి రెడీ అయ్యి రాజీ ముందు కూర్చుంది.. స్వప్న కూడా వచ్చింది.

రాజీ : నేను చందుని లవ్ చేస్తున్నా.. పెళ్లి చేసుకుందాం అనుకుంటున్నా

మౌనిక : అలాగా

రాజ్ : స్వప్న కూడా చందునే లవ్ చేస్తుంది అని స్వప్నని చూసింది

మౌనిక : స్వప్నా...

స్వప్న : అవును

రాజీ : నీకేమైనా ఇబ్బందా

మౌనిక : లేదు, మీ ఇద్దరిలో ఎవరు చేసుకున్నా నేను హ్యాపీగానే ఫీల్ అవుతాను, అలాంటి వాడు దొరకాలంటే అదృష్టం ఉండాలి.

రాజీ :  మరి నువ్వు..?

మౌనిక : నేనేంటి  ?

రాజీ : నువ్వు కూడా లవ్ చేస్తున్నావా

మౌనిక : లేదు

రాజీ : నాకు కుటుంబం అయినా ఇంకేదైనా మీ ఇద్దరే అందుకే మీకు చెప్పాను, స్వప్నకి కూడా అంతే అందుకే ఓపెన్ అయ్యింది.. కానీ నీకు మేము అలా కాదు అని నాకు ఈరోజే అర్ధం అయ్యింది.. ఇట్స్ ఓకే అని లేచింది.

రాజీ లేచిన వెంటనే మౌనిక తన చెయ్యి పట్టుకుంది, రాజీ ఏడుస్తున్న మౌనికని చూసి వెళ్లి పక్కన కూర్చుని తన ఒడిలోకి తీసుకుని ఓదార్చింది.

రాజీ : చెప్పవే.. వాడంటే నీకు ఇష్టం లేదూ..

మౌనిక : ప్రాణం

రాజీ : మరి ఎందుకు దాస్తున్నావ్.. హ్మ్

మౌనిక : నేను వర్జిన్ కాదు, వాడి వయసు దాన్ని కాదు.. నాలాంటి మొగుడు వదిలేసిన దాన్ని వాడు చేసుకున్నా ఆనందంగా ఉండలేడు.. అస్సలు వాడి మనసులో ఎవరైనా ఉన్నారేమో

రాజీ : పిచ్చి పూకు మొహందాన.. సరే అవన్నీ నాకు తెలీదు కానీ వాడికి గర్ల్ ఫ్రెండ్ అయితే లేదు ఇంకా కాళీగానే ఉన్నాడు.

మౌనిక : మీ ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకరు వాడిని చేసుకోండి

రాజీ : నువ్వు త్యాగం చేస్తావా.. అవేం అవసరంలేదు.. నీకు వాడంటే ఇష్టం అవునా

మౌనిక : అవును

రాజీ : సరే ఇక ఆలోచిద్దాం.. స్వప్న, మౌనిక.. మనం ముగ్గురం వాడిని ఇష్టపడుతున్నాం.. ఇప్పుడు మ్యాటర్ ఏంటంటే నేను దీనికి ఆల్రెడీ పరిష్కారం ఆలోచించాను కానీ ఇప్పుడే చెప్పను. స్వప్న నీ దెగ్గర ఐడియాలు ఏమున్నాయి

స్వప్న : నా దెగ్గరేం లేవు.. కానీ నాక్కూడా వాడే కావాలనిపిస్తుందే నాకేం అర్ధంకావట్లేదు.. అని మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని రాజీ ఇంకో తొడ మీద తల పెట్టింది

రాజీ ఇద్దరి తలల మీద చెయ్యి వేసి ఏం ఫ్రెండ్షిప్పే మనది, అంతులేనిదీ ఎవ్వరికి అర్ధంకానిది. సరె ఒక పని చేద్దాం చీటీలు వేద్దాం ఎవరికి పడితే వాళ్ళకే చందుగాడు.. ఏమంటారు

స్వప్న : వేద్దాం.. నేను రాస్తాను అని లేచి గబగబా వెళ్ళింది

రాజీ : మౌనిక పేరు కూడా రాయి

మౌనిక : మధ్యలో నేనెందుకు మళ్ళీ

రాజీ : నీకేం తెలీదు నువ్వు ఊరుకో.. ఏదో పెద్ద త్యాగం చేస్తుందట.. ఏం అవసరం లేదు.. ఒసేయి నువ్వు రాసావా

స్వప్న : ఇదిగో వెయ్యండి

రాజీ : నువ్వే వేయి

ఓకే అని స్వప్న చేతులు అటు తిప్పి ఇటు తిప్పి తీయమని కింద వేసింది

రాజీ : మౌనిక నువ్వు తియ్యి

మౌనికకి ఆట కొంచెం ఇంట్రెస్టింగ్గా అనిపించి, ముందుకు వచ్చి అందులోనూ తన పేరే రావాలని కళ్ళు మూసుకుని దణ్ణం పెట్టుకుంటూ ఒక చీటీ తీసి రాజీకి ఇచ్చింది.. రాజీ తెరిచి చూసింది అందులో ఉన్న పేరు స్వప్న అని చదవగానే మౌనిక మొహం వాడిపోయింది. స్వప్న మాత్రం ఎగిరి గంతేస్తూ వెంటనే కౌగిలించుకుని గెంతుతూ కింద పడ్డ చీటీలు తీసుకుని వెళుతుంటే రాజీ ఆగవే అని పిలిచింది. స్వప్న ఆగలేదు

రాజీ : మౌనిక పట్టుకోవే దాన్ని.. అనగానే మౌనికకి డౌట్ వచ్చి పరిగెత్తి స్వప్నని గట్టిగా పట్టుకుంది రాజీ వెంటనే వెళ్లి స్వప్నని కింద పడేసి మీదెక్కి కూర్చుని చేతిలోనుంచి చీటీలు లాక్కుని తెరిచి చూసింది, మౌనిక కూడా తొంగి చూసింది.

రాజీ : నాకు తెలుసు దొంగముండ మూడు చీటీల్లో దీని పేరే రాసుకుంది.

మౌనిక : పూకుముండ ఎంత ఏడిపించావే, నిన్ను వదలను అని స్వప్న మీదెక్కి కలబడింది. స్వప్న దొరికిపోయినందుకు నవ్వుతూ తప్పించుకోవడానికి అటు ఇటు దొల్లుతుంటే రాజీ లేచి తన రెండు సళ్ళ మీదా కాలు పెట్టి తొక్కింది. మౌనిక కూడా లేచి నిలుచుని స్వప్న పూకు మీద కాలేసి తొక్కింది. స్వప్న నవ్వుతూ ఇద్దరి కాళ్లు పట్టుకుని ఇద్దరి అరికాళ్ళు తన మొహం మీద పెట్టుకుని ముద్దుపెట్టింది సారీ అంటూ.. ఇద్దరు నవ్వుతూ కాళ్లు తీసి చేతులు ఇవ్వగా స్వప్న లేచింది, ముగ్గురు సోఫాలో కూలబడ్డారు.

మౌనిక : ఇప్పుడేం చేద్దాం

రాజీ : పంటచెక్కలు వేద్దాం

స్వప్న : నేను రెడీ

రాజీ : ఈ సారి తొండి చేస్తే గొంతు మీద కాలేసి తొక్కుతా అని లేచి నిలబడింది. ఇద్దరు కూడా నిలబడి చేతులు చాపారు.

ముగ్గురు పంట చెక్కలు వెయ్యగా మౌనిక గెలిచింది. మౌనిక మొహంలో వెలుగు చూసి రాజీ మనసులో నవ్వుకుంది.

స్వప్న : అప్పుడే అయిపోలేదమ్మా మూడు సార్లు వెయ్యాలి.. రండి రండి అంది.. దానితో మౌనిక మొహం వాడిపోగా రాజీ మళ్ళీ నవ్వుకుంది.

మళ్ళీ వేశారు ఈసారి రాజీ గెలిచింది.. మళ్ళీ వెయ్యగా చివరికి మౌనిక గెలిచి, చందుని గెలుచుకుంది.. ముందు సంబరపడ్డా ఆ తరువాత మాత్రం ఇద్దరి చేతులు పట్టుకుంది.

మౌనిక : మన ముగ్గురిలో ఏ ఇద్దరు బాధపడ్డా నేను చూడలేను, ఇంకొకరిని ఏడిపించే ప్రేమ నాకు వద్దు, నాకు మీరుంటే చాలు.

స్వప్న : అవును రాజీ.. నాకూ వద్దు

రాజీ : చివరికి జరిగేది ఇదే అని నాకు తెలుసు, అందుకే పరిష్కారం ఆలోచించి పెట్టాను.. ఒక దారి ఉంది

మౌనిక : ఏంటి..?

స్వప్న : చెప్పవే

రాజీ : మనం ముగ్గురం వాడిని పెళ్లి చేసుకుందాం

స్వప్న : ఏడ్చినట్టుంది

రాజీ : మౌనికా.. స్వప్న.. నేను సీరియస్ గా చెపుతున్నాను.. ఒక్కసారి ఆలోచించండి మనం ముగ్గురం ఒకే ఇంట్లో ఒకే కుటుంబంగా అక్కా చెల్లెల్లా.. చందుకి కూడా అమ్మా నాన్న లేరు తన సొంత ఎవరో అమ్మా నాన్న తెలీదు.. అందుకే వాడు మౌనికతో ఒక కుటుంబం కోరుకున్నాడు.. మనం అనుకున్నది జరిగితే చందుకి ఒక మంచి కుటుంబం దొరుకుతుంది. నలుగురం ప్రేమ తప్పించి కుళ్ళు కుతంత్రాలు తెలియని మనుషులం, ఎవ్వరూ విడదీయలేని కుటుంబం అవుతుంది. మరిపోస పువ్వులా కలిసి ఉందామే..

స్వప్న : మరిపోస.. అదేంటి..?

రాజీ : మరిపోస పువ్వు పేరు అది.. మరిపోస పువ్వు కాండానికి మూడు రెక్కలు మాత్రమే ఉంటాయి, అంతులేని ప్రేమకి వెచ్చదనానికి ప్రతీక అది. మన నలుగురం కలిసినా అదే కదే.

మౌనిక : నాకు ఓకే.. నేను ఒప్పుకుంటున్నాను, వాడేమైనా అనుకోని.. నా కోసం కాకపోయినా మీ ఇద్దరి కోసం అయినా ఒప్పుకుంటున్నాను.

స్వప్న : మన ముగ్గురి కోసం.. రాజీ ఏం చేద్దాం చెప్పవే

ఇంతలో మౌనికకి ఫోన్ వచ్చింది.

మౌనిక : హలో.......................... ఎప్పుడు... ఎక్కడా.. పాప.. పాప ఎలా ఉంది.. నేను వస్తున్నాను.. రాజీ.. రోడ్డు మీద కారు అదుపు తప్పి గుడిసె మీదకి వెళ్లిందట తాతగారు చనిపోయారట. పాప స్పృహ తప్పిందట.

రాజీ : పదా వెళదాం..

ముగ్గురు వెళ్లేసరికి అక్కడికి చందు కూడా వచ్చి ఉన్నాడు, అడిగితే అంబులెన్సు వచ్చి తీసుకెళ్లిందని చెప్పగా అక్కడికి వెళ్లారు. చందుకి తన వదిన వాళ్ళు ఎందుకు వచ్చారని అనిపించినా ఉన్న టెన్షన్లో అవేవి పట్టించుకోలేదు. తాత చనిపోయాడని తెలిసి చాలా బాధపడ్డారు, కొంతసేపటికి పాపకి స్పృహ వచ్చింది, చందు పాపని ఎత్తుకుని పక్కకి వచ్చేసాడు.

జ్యోతి : అన్నయ్య తాతయ్య మరేమో.. నేను..

చందు : తాతయ్య ముసలివాడు అయ్యాడు కదా.. ఆయన నిన్న నా దెగ్గరికి వచ్చి.. బాబు నేను ముసలివాడిని అయ్యాను నా బంగారపు బొమ్మ జ్యోతి కాలేజ్ కి వెళ్లట్లేదు, కొత్త బట్టలు లేవు, ఆడుకోవడానికి బొమ్మలు లేవు, పడుకునేటప్పుడు దోమలు కుడుతున్నాయి అందుకే నేను కొన్ని రోజులు బైటికి వెళుతున్నా నా జ్యోతి కోసం కొత్త కొత్త బట్టలు మంచి ఇల్లు కాలేజ్ అన్ని పంపిస్తా అని నాకు చెప్పాడు.

జ్యోతి : అంటే తాతయ్య రాడా

చందు : వస్తాడు కానీ కొన్ని రోజుల తరువాత వస్తాడు.. అప్పటి వరకు నువ్వు నా దెగ్గరే ఉంటావ్.. ఓకే నా.. అదిగో నువ్వు ఏడవ కూడదు.

జ్యోతి : నాకు కొత్త బట్టలు లేకపోయినా పరవాలేదు, నేను కాలేజ్ కి వెళ్లకపోయినా పరవాలేదు, నాకు బొమ్మలు కూడా వద్దు.. ఇంకెప్పుడు దోమలు కుడుతున్నాయి అని ఏడవను.. ఆయన గుండె మీద పడుకుంటే చాలు.. అన్నయ్యా తాతయ్యని పిలువు ప్లీజ్..

ఏడుపుతో జ్యోతి గొంతు బొంగురుపోతే చందుకి కూడా ఏడుపు వచ్చి గట్టిగా జ్యోతిని వాటేసుకున్నాడు.. పిలుస్తా.. నేను రమ్మని చెప్తా తాతయ్యకి అంటూ

మౌనిక వచ్చి జ్యోతి అని పిలిచింది. మేడం తాతయ్య వెళ్లిపోయారట అని చందుని వదిలి మౌనికని కౌగిలించుకుంది.. జ్యోతి మౌనికని మేడం అని పిలవడంతో ఆశ్చర్యపోయాడు. మౌనిక జ్యోతిని ఎత్తుకుని బైటికి వెళ్లి చెట్టు కింద అటు ఇటు తిప్పుతూ మాటలు చెపుతుంటే జ్యోతి తన భుజం మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకుని వింటూ నిద్రపోయింది. చందు అలా వాళ్ళని చూస్తుంటే రాజీ వచ్చి చందు పక్కన నిలుచుంది.

రాజీ : అర్ధం కావట్లేదా.. చందు తల తిప్పి చూసాడు.. తనే ఆ మేడం.. నీ వదిన నిన్ను ఎప్పుడు వంటరిగా వదిలెయ్యలేదు, నువ్వు ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోయాక కూడా రోజూ రాత్రి నీకోసం వచ్చేది.. నీ ప్రతీ అడుగు గమనిస్తూనే ఉంది. పాప కోసం నీతో పాటు తను కూడా హెల్ప్ చేసింది.

చందు నేరుగా వెళ్లి మౌనికని గట్టిగా కౌగిలించుకున్నాడు, మౌనిక ఒక చేత్తో పాపని జొ కొడుతూనే ఇంకో చేత్తో చందుని నెమ్మది చేస్తూ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టింది. చందు కళ్ళు తెరిచి చూసాడు.. మౌనిక చిన్నగా నవ్వింది. ఆ రోజంతా కార్యక్రమాలు పూర్తి చేసి తిరిగి గుడిసె దెగ్గరికి వెళ్లి అక్కడ జ్యోతికి సంబంధించినవి తీసుకుని పాపతో ఇంటికి వచ్చేసారు.

పాపని ఎత్తుకున్న మౌనిక ఇంట్లోకి అడుగుపెడుతూనే మన కుటుంబంలోకి అడుగుపెట్టిన బుజ్జి జ్యోతికి వెల్కమ్ చెప్పండి అంటూ బైటే నిలబడింది, రాజి స్వప్న లోపలికి వెళ్లి హారతి తీసుకొచ్చారు, చందు పక్కకి జరగబోతే గట్టిగా వాడి చెయ్యి పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కుంది. స్వప్న అది చూసి నవ్వుతూ హారతి ఇచ్చింది. రాజీ మరియు స్వప్న పాపకి ఇల్లు చూపిస్తుంటే మౌనిక చందు చెయ్యి పట్టుకుని దెగ్గరికి లాక్కుంది. చందు భుజం మీద తల పెట్టుకుంది.

మౌనిక : ఇంకెక్కడికి వెళ్లొద్దు, అప్పుడు నాకు ఇష్టంలేకపోయినా నీకు ఏది నచ్చితే అదే చెయ్యాలని నీ ఇష్టానికి వదిలేసాను కానీ ఇప్పుడు వద్దు.. ఇక్కడే ఉండు.. చందు అలాగే అని విడిపడి బైటికి వెళుతుంటే.. ఎక్కడికి అని అడిగింది.

చందు : అలా బైటికి వెళ్ళొస్తా.. లగ్గేజ్ కూడా తెచ్చుకోవాలిగా అని నవ్వాడు

మౌనిక నవ్వుతూ లోపలికి వెళ్ళింది, పాపకి తినిపించి పడుకోబెట్టింది, సాయంత్రానికి చందు కూడా వచ్చేసాడు. రాత్రికి స్వప్న రాజీ ఒక రూంలో పడుకుంటే ఇంకో రూంలో మౌనిక చందు మధ్యలో పాపతో పడుకున్నారు. వారం రోజులు గడిచాయి.. రోజూ రాత్రిళ్ళు చందు బాత్రూంకి వెళ్లి రావడం మౌనిక గమనిస్తుంది.