BREAK {completed}

[Pallaki]

•27•

రోడ్డెక్కిన చిరంజీవి నేరుగా థియేటర్ కి వెళ్ళాడు, సినిమా నడుస్తూనే ఉంది. టికెట్ తీసుకుని లోపలికి వెళ్లి చూస్తే శృతి చివరన పడుకుని ఉంది. వెళ్లి పక్క సీట్లో కూర్చున్నాడు. అప్పుడెలా ప్రవర్తించేదో ఇప్పుడు అలానే చేసేసరికి నవ్వుకున్నాడు.

చిన్నా : నటించడం అయిపోతే వెళదాం.. ఆకలేస్తుంది.. అంతా విన్నావని నాకు తెలుసు

శృతి : ఏంటి..?

చిన్నా : వెళదామా

శృతి లేచి బైటికి నడిచింది, వెనకాల చిన్నా నడుస్తుంటే తన పిర్రల గురించి గుర్తొచ్చి నవ్వుకుని పక్కన నడవమని గట్టిగా చెప్పింది. ఇద్దరు ఇంటికి వచ్చారు. చేతులు కడుక్కో అని చెపుతూనే చిన్నా కిచెన్ లోకి వెళ్లి అన్నం ప్లేట్ తెచ్చాడు.

శృతి : వాళ్ళకి మాత్రం తినిపించి.. చీ.. నేనంటే ఎప్పుడు ఇష్టం లేదు..

చిన్నా : ఏంటి..?

శృతి : ఏం లేదు.. అని చేతులు కడుక్కుని వచ్చి కూర్చుంది.

చిన్నా : ఇదిగో అని ప్లేట్ చేతికిచ్చాడు.

అందుకుని కోపంగా తింటుంటే, పక్కన కూర్చుని తననే చూస్తున్నాడు.

శృతి : ఏంటి..??

చిన్నా : నేను కూడా తినలేదు.. అని నోరు తెరిచాడు..

ఒక్కసారిగా కళ్లెమ్మటి నీళ్లు తిరిగాయి శృతికి, అన్నం తినిపించింది. ఇద్దరు అన్నం తినేసి మౌనంగా కూర్చున్నారు.

శృతి : సంజన ఏది కనిపించలేదు

చిన్నా : అక్షిత తీసుకెళ్లింది..

శృతి : ఏమంటుంది నీ అక్షిత, తెగ మాట్లాడుకున్నారు ముగ్గురు..

చిన్నా : చూసావా

శృతి : హా.. నేనే కాదు.. ఆ పిల్లలు కూడా.. అదే లావణ్య, అక్షిత పిల్లలు మళ్ళీ వెనక్కి వచ్చారు.. వాళ్ళు రాగానే నేను అక్కడి నుంచి వచ్చేసా

చిన్నా : వాళ్ళు విన్నారా

శృతి : ఏమో నాకు తెలీదు

మళ్ళీ అరగంట మౌనం

చిన్నా : ఎటైనా వెళ్లాలని ఉంది.

శృతి : వెళ్ళు

చిన్నా : నీ సంగతేంటి..?

శృతి : నాకేంటి.. ఎలాగో ఒంటరి బతుకేగా నాది.. చిన్నా దెగ్గరికి రాబోతే.. దెగ్గరికి రాకు.. నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి పోయావ్.. ఆ తరువాత నాన్న ఆయన వెనకాలే అమ్మ.. ఒంటరిదాన్ని అయిపోయాను.. పొద్దున్నే వాకింగ్ కి ఒంటరిగా వెళ్లాలంటేనే భయం నాకు.. అలాంటిది ఇరవై ఏళ్ళు ఒంటరిగా బతికేసాను.. ఇంకో ఇరవై ఏళ్ళు బతకలేనా ఏంటి..

చిన్నా కళ్ళు తుడుచుకుని శృతిని దెగ్గరికి తీసుకున్నాడు, ఏడుస్తూ చిన్నా గుండె మీద కొడుతూనే గట్టిగా వాటేసుకుంది..

శృతి : ఏ తప్పు చేశానని నాకు ఇంత పెద్ద శిక్ష.. నేనేం చేసానని..

చిన్నా : నన్ను క్షమించు.. అని ఇంకా గట్టిగా పట్టుకున్నాడు.

శృతి చిన్నా గుండె మీద కళ్ళు మూసుకుని ఏడుస్తుంటే అలానే కింద పడుకుని మీద పడుకోబెట్టుకుని జొ కొట్టాడు. కొంతసేపటికి నిద్ర పోయింది. మొహం చూస్తూ జుట్టు సర్దుతూ మధ్యలో నెరిసిన జుట్టు చూసి నవ్వుతూ ఎప్పుడు విరబూసే జుట్టు జడ వేసి ఉండడం, చేతులు పట్టుకుని చూసాడు, శృతివి పొడుగు వెళ్ళు. చెయ్యి పట్టుకుని ముద్దు పెట్టుకుని కళ్ళు మూసుకుని వాటేసుకుని పడుకున్నాడు.

మెలుకువ వచ్చి లేచేసరికి బైట చీకటి పడింది. లేచి ఇందాక తిన్న ప్లేట్ తీసి సింకులో వేసి వచ్చి కూర్చున్నాడు. శృతి మొహం చూస్తే చాలా ఏళ్లకి ప్రశాంతంగా నిద్ర పోతున్నట్టు అనిపించింది. శృతి కాళ్ళని తన ఒడిలో పెట్టుకుని తనని చూస్తూ ఆలోచనల్లో పడిపోయాడు. ఎప్పటికో లేచింది శృతి.. కళ్ళు తెరిచి చూస్తే కన్నార్పకుండా చూస్తున్న చిన్నాని చూసి లేవబోతే ఆపాడు. కాళ్లు తీయబోతే గట్టిగా పట్టుకుని అరికాలిని ముద్దాడాడు.

శృతి : ఏంటది..?

రెండు కాళ్ళని మొహం మీద పెట్టుకుని, చాలా బాధ పెట్టాను కదా నిన్ను.. అని ఏడవబోయి మళ్ళీ ఆపేసి కాళ్ళు వదిలి వెళ్లి శృతి నడుము మీద చెయ్యేసి పడుకున్నాడు.

శృతి : లైట్ వెయ్యొద్దా

చిన్నా : వద్దు..

శృతి : చెప్పు అయితే

చిన్నా : ఐ లవ్ యు

శృతి : ఏ వయసులో చెపుతున్నాడో చూడు..

చిన్నా : లేట్ అయినా సరే.. మళ్ళీ ఇంకో తప్పు చెయ్యను.. మాటిచ్చినట్టే వచ్చేసాను.. ఇక నీ కాళ్ళ దెగ్గర కుక్కలా పడుంటా అని గట్టిగా వాటేసుకుంటే శృతి చిన్నా గుండె మీద ఒదిగిపోతూ ఇక్కడ చోటివ్వు చాలు అంది. ఇక్కడ నువ్వు తప్ప ఇంకెవ్వరు లేరు

శృతి : అబద్ధాలకి కూడా హద్దుండాలి

చిన్నా : ఒకప్పుడు అక్కడ అక్షిత ఉండేది..

శృతి  : అంటే ఇప్పుడు లేదా

చిన్నా : లేదు.. ఇప్పుడు అక్కడ నా డ్రాయింగ్ టీచర్ మాత్రమే ఉంది..

శృతి : నిజమేనా ఇదంతా

చిన్నా : నమ్మవే..

శృతి : అలా నమ్మే..

చిన్నా  : శృతీ... అని ఆపి.. ఎటైనా వెళదామా

శృతి : ఎక్కడికి వెళతావ్

చిన్నా : ఎటైనా.. ముందు పెళ్లి చేసుకుందాం.. కొన్ని రోజులు దూరంగా నువ్వు నేను మాత్రమే..

శృతి : చిన్నప్పటి నుంచి గొడ్డులా కష్టపడి, ఈ శరీరం బండరాయిలా తయారైన తరువాత వయసంతా అయిపోయిన తరువాత ఇప్పుడు కోరికలు బయట పెడుతున్నావ్.. చెప్పాను కదా.. అరుదైన మొక్కవి నువ్వు.. అందుకే నువ్వంటే నాకిష్టం

చిన్నా  : చాలా అందంగా ఉన్నావ్

శృతి : ఇంకా రానీ బైటికి రానీ.. ఏమేమి ఉన్నాయి ఆ మనసులో

చిన్నా : నా మీద పడుకోవా

శృతి : చిన్న పిల్లని అనుకుంటున్నావా.. అని సిగ్గు పడుతూనే చిన్నా మీద పడుకుంది

చిన్నా : అప్పట్లో నన్ను ఏవేవో అడిగేదానివి.. అవన్నీ తీర్చడానికి ఇప్పుడు సిద్ధంగా ఉన్నాను

శృతి : ఉండు ఒక్క నిమిషం అంటూ లేచి లోపలికి వెళ్లి చెన్నైలో చిన్నా రూంలో నుంచి తీసిన పేపర్ తీసుకొచ్చి చిన్నా చేతికి ఇచ్చి వాడి గుండె మీద గడ్డంతో గుచ్చుతూ ఆరా తీసింది..

చిన్నా : ఉన్నవేగా నేను గీసింది.. ఇప్పుడు చూడు ఇంకా పెద్దగా ఉన్నాయవి

శృతి : ఏంటవి..?

చిన్నా : అవే.. శృతి ఎద మీద పడుకుని వత్తి.. నేను కిందవాటి గురించి మాట్లాడుతున్నా.. అవే..

శృతి : అవంటే..

చిన్నా : అవంటే.. అవే.. నీ బ్యాక్ టైర్

శృతి : ఏ బండి అనుకున్నవేంటి

చిన్నా : నువ్వు నా బుల్లెట్ బండివి

శృతి : మా చిన్నా గాడికి ఇన్ని మాటలు వచ్చా.. ఆమ్మో..

చిన్నా : ముద్దు పెట్టు

శృతి : ఎక్కడా.. సన్నని గొంతుతో అడిగింది

చిన్నా : నీ ఇష్టం.. మళ్ళీ ఆగి.. ఈ యేడు వినాయక చవితి మనిద్దరి చేతుల మీదగా జరగాలి

శృతి : ఇంకా

చిన్నా : చాలా ఉన్నాయి.. కావాల్సినంత టైం ఉంది.. అన్నీ కోరికలు తీర్చుకుంటా.. అన్నీ అంటే అన్నీ అని ఒత్తి పలికాడు

శృతి  ఆఁహాఁ.. అని చిన్నా నడుము గిల్లుతూ ఆట పట్టిస్తుంటే, చిన్నా మెలికలు తిరిగిపోతూ గట్టిగా నవ్వుతుంటే ఆ నవ్వుతో శృతి నవ్వు జత కలిసింది.. చిన్నా నవ్వడం ఆపి తననే చూస్తుంటే శృతి సిగ్గుగా చిన్నా కళ్ళలోకి చూస్తూ తన పెదాలని చిన్నా పెదాలకి దెగ్గరగా తెచ్చింది. రెండు జతల పెదాలు కలుసుకున్నాయి.. మళ్ళీ విడతీయలేనంతగా.. శాశ్వతంగా