BREAK {completed}

[Pallaki]

•18•

నా పేరు సంజన.. సంజు.. నేనొక అనాధని.. పెరిగింది చదివింది అంతా మదర్ తెరిసా ఫౌండేషన్ లోనే.. నాకు తనే ఇన్స్పిరేషన్. ఇంజనీరింగ్ చేసాను ఒక చేత్తో సంపాదిస్తూనే ఇంకో చేత్తో చిన్న ఫౌండేషన్ ఒకటి దత్తత తీసుకున్నాను ఆరుగురు అమ్మాయిలు ఉన్న చిన్న బాలికా వసతి గృహం. సాఫీగా సాగిపోయే నా జీవితంలోకి ఒక రౌడీ వచ్చి నన్ను చిన్నాభిన్నం చేసాడు.. భయపడి పారిపోతున్న సమయంలో నేను ఎక్కిన అదే ఆటోలో చిన్నా అన్నయ్య కూడా ఉన్నాడు. నన్ను కాపాడి నా గురించి తెలుసుకుని నాకు సాయం చేశాడు.

సాయం చెయ్యమని ఆ రౌడీ బారి నుండి నన్ను నా ఫౌండేషన్ ని కాపాడమని వేడుకున్నాను, చేస్తానన్నాడు కానీ ఇక్కడ కాదు వేరే ఊర్లో అయితే చేస్తానన్నాడు. నేనూ అదే అనుకున్నాను.. ఇక్కడుంటే వాడు మళ్ళీ వస్తాడు అందుకే దేవుడికి దణ్ణం పెట్టుకుని ఏం ఆలోచించకుండా గుడ్డిగా అన్నయ్యని నమ్మి ఆరుగురు ఆడపిల్లలతో పాటు అన్నయ్య వెంట ట్రైన్ ఎక్కేసాను అలా మొదలయ్యింది మా ప్రయాణం.

చెన్నైలో దిగి ముందు తినేసి అందరం కలిసి అన్నయతో వెళ్లిపోయాం.. ముందు ఒక రూం తీసుకుని పిల్లలని పడుకోమని చెప్పి మమ్మల్ని రెస్ట్ తీసుకోమన్నాడు.. నేను అన్నయ్యతో మాట్లాడదామని బైటికి వచ్చాను. అన్నయ్య అప్పటికే కిందకి వెళ్లడం చూసి నేనూ కిందకి వెళ్లాను. తనలో తనే ఏదో మాట్లాడుకుంటూ వెళుతుంటే కొంచెం భయం వేసింది.. అన్నయ్య వెళ్లి చెట్టు కింద కూర్చుని కొంతసేపటికి నన్ను చూసి.. ఏమి లేదన్నట్టుగా ప్రవర్తిస్తూ నన్ను రమ్మని సైగ చేసి కూర్చోమన్నాడు. చెట్టు కింద బల్ల మీద కూర్చున్నాను.

చిన్నా : నీ పేరు సంజన కదా.. నా పేరు చిరంజీవి

సంజు : చెప్పారు

చిన్నా : సరే.. అన్నయ్య అని పిలిచావ్ గా అలానే పిలువు.. నువ్వు ఫౌండేషన్ పెట్టడానికి నేను సాయం చేస్తాను.. నా దెగ్గర కొంత డబ్బు ఉంది, తక్కువ విలువ చేసే దెగ్గర స్థలం తీసుకుందాం.. నువ్వు జాబ్ చేస్తా అన్నావ్

సంజు : అవును.. నాకు ఎక్కడైనా జాబ్ దొరుకుతుంది.. నా దెగ్గర కూడా కొంత డబ్బు ఉంది, అవి ఫౌండేషన్ కట్టడానికి, మిగతా ఖర్చులకి సరిపోతుందనే అనుకుంటున్నాను.

చిన్నా : మరింకే.. ఎమ్మా అని పక్కకి చూసాడు.. మళ్ళి నా  వంక చూసాడు, భయం వేసి అయోమయంగా చూసాను. సంజన నీతో ఇంకో విషయం మాట్లాడాలి.. నీకు నన్ను చూస్తుంటే భయంగా ఉందా

సంజు : లేదండి

చిన్నా : నీ కళ్ళలో చూస్తేనే తెలుస్తుంది.. కదమ్మా అని పక్కకి తిరిగి నవ్వి మళ్ళి నన్ను చూసాడు. నేనేం మాట్లాడలేదు. నాకు కొంచెం పిచ్చి ఉంది అదే క్రాక్ అంటారు కదా

భయపడి లేచి నిలబడ్డాను

చిన్నా : అయ్యో.. భయపెట్టానా.. పిచ్చి అంటే నేనేం సైకోని కాను.. ముందు కూర్చో అమ్మాయి నిన్ను అలా చూస్తుంటే నాకు భయంగా ఉంది అనేసరికి బల్ల మీద కూర్చున్నాను. నాకు పిచ్చి అంటే ఎలా చెప్పాలి నీకు.. నా చిన్నతనంలోనే అమ్మ చనిపోయింది ఎందుకని అడక్కు నాకు తెలీదు.. ఒక్కన్నే అడుక్కుంటూ మెకానిక్ పని నేర్చుకుని అక్కడ నుంచి దుబాయి వెళ్లి అక్కడ డబ్బు సంపాదించి మళ్ళి ఇండియా వచ్చాను ఇక్కడ వరకు బానే ఉంది.. ఆ తరువాత కొంచెం లవ్ ఫెయిల్ అయ్యి సూసైడ్ ఆలోచనలు కూడా వచ్చాయి అప్పుడే ఇదిగో మా అమ్మ అని గాల్లో చెయ్యి తిప్పి ఎవరినో చూపిస్తున్నట్టు చెయ్యి పెట్టి.. నా బ్రెయిన్ లోనుంచి బైటికి వచ్చింది.. నాకు తప్ప ఇంకెవ్వరికి కనిపించదు వినిపించదు.. నేనేదో నాకున్న హీరో పవర్ లా చెపుతున్నానా.. ఇదే నాకున్న పిచ్చి.. మాములుగా నేను ఒక్కణ్ణి ఉన్నప్పుడే అలా ప్రవర్తిస్తుంటాను కానీ అప్పుడప్పుడు బాగా విసిగిస్తుంది మా అమ్మ అప్పుడు కొంచెం తల నొప్పి వస్తుంది.. బైట వాళ్ళకి మాత్రం నాలో నేనే మాట్లాడుకుంటూ ఉన్నట్టు కనిపిస్తా అంతే.. నాకింకే జబ్బు లేదు.. నాకూ కొంచెం తోడు కావాలని నేను అలా వదిలేసాను.. హాస్పిటల్లో చూపించుకోలేదు.. ఆమ్మో మా అమ్మ అలిగింది అని లేచి బతిమిలాడుకున్నట్టు వెళుతుంటే అలా చూస్తూ ఉండిపోయాను.

కొన్ని రోజుల తరువాత అన్నయ్య చాలా మంచివాడని అర్ధం అయ్యింది, అప్పుడప్పుడు తనలో తనే మాట్లాడుకుంటాడు. మొదట్లో నేను పక్కన ఉన్నప్పుడు బాగా ఇబ్బంది పడేవాడు ఆ తరువాత నేను కూడా ఆయనకి ఇబ్బంది కలగకుండా అమ్మకి గుడ్ మార్నింగ్ లవి చెపుతూ ఉండేదాన్ని.. అలా ఇద్దరం అన్నా చెల్లెళ్ళుగా కలిసిపోయాం.

అక్షిత నోటి మీద చెయ్యి వేసుకుని ఏడుస్తూ మోకాళ్ళ మీద కూర్చుండిపోయింది.. లావణ్య శృతి ఇద్దరూ చెరో రెక్క పట్టుకుని లేపి పక్కన కూర్చోబెట్టారు. వేణుకి వాళ్ళ అమ్మని ఎలా ఓదార్చాలో ఎందుకు ఓదార్చాలో కూడా తెలీదు.

అక్షిత : అంతా నా వల్లే.. అని చెంపల మీద కొట్టుకుంది గట్టిగా ఏడుస్తూ

శృతి : ఊరుకో.. అంతా మన చేతుల్లో ఉంటుందా అని అక్షితని కొంచెం కఠినంగానే ఓదార్చింది కళ్ళు తుడుచుకుంటూ.. మీరు చెప్పండి.. మరి ఇదంతా ఏంటి..? ఎలా జరిగింది..?