BREAK {completed}

[Pallaki]

•10•

లేచేసరికి నాలుగు అయ్యింది, సాయంత్రం ఎప్పుడో వచ్చారు. వచ్చిన దెగ్గర నుంచి ఒకటే ఫోన్లు. చూస్తున్న నాకే చిరాకు పుట్టింది. బాత్రూంకి వెళుతూ కూడా తీసుకెళ్ళింది అక్షిత. నాకు నచ్చలేదు, అదే చెప్పాను.

అక్షిత : నాకు నచ్చదు రా.. కానీ అలవాటు పడిపోయాము, ఇదిగో ఇలా తిప్పుతుంటే ఇక వస్తూనే ఉంటాయి వీడియోలు.. గంటలు గంటలు గడిచిపోతాయి. మర్చిపోయా పదా నీకు కూడా ఫోన్ తీసుకుందాం.

చిన్నా : దాన్ని కూడా రానీ..

అక్షిత : త్రిపుల్స్ పట్టుకుంటే అస్సలు వదలరు.. మనం వెళ్లొద్దాంలే పదా

లావణ్యకి చెప్పి ఇద్దరం స్కూటీ తీసి బైటికి వచ్చాం.. అక్షిత మాట్లాడుతూ బండి నడుపుతుంటే తన భుజం మీద చెయ్యి వేసాను, కింద నడుము కనిపించింది కాని అంత ధైర్యం నాకు లేదు.. వెనక కూర్చున్నంతసేపు తన మెడ దాని మీద పుట్టుమచ్చ.. మెడలో చైన్ చూస్తూ కూర్చున్నాను.

నా కోసం తనే ఫోన్ చూసింది, సిమ్ అన్ని మాట్లాడి మంచి నెంబర్ తీసుకుందట. ఆన్ చేసి సెట్టింగులన్ని తనే చేసింది. ఫోన్ తెరవగానే వినాయకుడు కనిపించేలా పెట్టింది.. ఈ ఫోన్లో నాకు నచ్చింది ఏదైనా ఉంది అంటే అది ఇదే.. ఇంటికి వెళ్లేప్పుడు నన్ను మాల్ కి తీసుకెళ్ళింది. నాకు జీన్స్ టీ షర్ట్లు తీసింది..

చిన్నా : మేడం.. నేను మెకానిక్ ని.. మీలా స్టూడెంట్ ని కాను

అక్షిత : అయితే.. దానికి దీనికి ఏంటి సంబంధం

చిన్నా : అవన్నీ వద్దు.. మాములు పాంట్లు, ఓ నాలుగు చొక్కాలు తీసుకుందాం చాలు..

అక్షిత : నా మాట ఎప్పుడు విని చచ్చావ్.. నీ ఇష్టం వచ్చినవి ఏరుకో.. అని పక్కకి వెళ్ళిపోయింది. ఓ పది నిముషాలు పట్టింది నాకు..

చిన్నా : అయిపోయింది వెళదామా

అక్షిత : ఏంటప్పుడే..

చిన్నా : హా..

అక్షిత : పదా.. చూద్దాం తమరి సెలక్షన్

మాల్ వాడు బిల్ వేస్తూ ఒక్కో షర్ట్ తీస్తుంటే అక్షిత నన్ను కోపంగా చూస్తుంది.

అక్షిత : అనుకున్నాను

చిన్నా : నాకు ఇలా మాములుగా ఉంటేనే ఇష్టం అక్షితా.. అలాంటివి నేను వేసుకోలేను

అక్షిత : దండం రా దూతా నీకు, పదా అని కార్డుతో బిల్ కట్టేసింది.

రాత్రికి భోజనాలు కానిచ్చేసి పడుకున్నాం, తెల్లారి మెలుకువ రాలేదు.. లేచేసరికి అక్షిత లావణ్య ఇద్దరూ వెళ్లిపోయారు. ఫోన్ చేతిలోకి తీసుకున్నాను.. అంతే ఛార్జింగ్ అయిపోయేవరకు లేవలేదు, స్విచ్ ఆఫ్ అవ్వగానే ఛార్జింగ్ పెట్టడం అది అయిపోయే వరకు చూడటం.. సాయంత్రం గేట్ చప్పుడు అయితే కానీ నా తల పక్కకి తిరగలేదు. చూస్తే శృతి.. లేచాను.

శృతి : పొద్దున నీకోసం చాలా సేపు చూసాను.. నువ్వు రాలేదు

చిన్నా : నాకు చెప్పలేదుగా

శృతి : రేపటి నుంచి అయినా వస్తావా

చిన్నా : రావాలా

శృతి : బలవంతం ఏమి లేదు.. ఆరోగ్యానికి మంచిదే కదా.. రా.. తమరికి పొట్ట కూడా కావాల్సినంత ఉంది

చిన్నా : అదిగో అలా అయితే నేను రాను చెప్తున్నా

శృతి : సరే సరే.. సరదాకి.. రేపటి నుంచి రా.. నీ పొట్ట కరిగించేద్దాం.. ఏంటి ఫోన్ కొన్నావా

చిన్నా : నిన్నే.. అక్షిత కొనింది అని తన చేతికిచ్చాను

శృతి : నెంబర్ బాగుంది.. వాట్సాప్ ఏమి వేసుకోలేదే

చిన్నా : ఏమో..

ఒక పావుగంట కూర్చుని ఏదేదో నొక్కింది.

శృతి : ఇదిగో నీ ఫోన్

చిన్నా : ఏమేమి నొక్కావో..  మళ్ళీ నాకు తెలుస్తాయా

శృతి : నేనేమి నొక్కలేదు బాబు.. చూసాను అంతే.. నా నెంబర్ సేవ్ చేసాను పొద్దున్నే ఫోన్ చేస్తా వచ్చేయి.. వెళుతున్నా.. అవును మీ అమ్మ బొమ్మ గీయాలన్నావ్.. ఏదైనా ఫోటో ఉంటే ఇవ్వు

చిన్నా : ఒక్క నిమిషం.. అని లోపలికి వెళ్ళు చూస్తే ఫోటో కనిపించలేదు.. ఫ్రేమ్ చేపిస్తామన్నారు కదా మర్చిపోయాను.. అదే విషయం శృతికి చెప్పాను.. సరే రేపు ఇవ్వు అని వెళ్ళిపోయింది.

చీకటి పడుతుండగా వచ్చారు ఇద్దరు ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ లోపలికి రాగానే కామ్ అయిపోయి వచ్చి నా పక్కన కూర్చున్నారు. లావణ్య చున్నీ కుర్చీలో వేసి లోపలికి వెళ్ళింది.

అక్షిత : ఏం చేసావ్ రా రోజంతా

చిన్నా : పడుకున్నా.. ఫోన్ చూస్తూ కూర్చున్నా.. రోజు గడిచిపోయింది.

లావణ్య : వీడు అన్నం తినలేదు.. అలానే ఉంది అన్నం లోపల

అక్షిత : ఏరా..

చిన్నా : అవును అమ్మ ఫోటో చేపించావా

అక్షిత : హా.. ఇచ్చాము.. రేపు ఇస్తామన్నాడు.

చిన్నా : ఫోటో ఏది.. వాళ్ళకే ఇచ్చావా

అక్షిత : లేదు ఇచ్చారు.. ఇదిగో అని చేతిలో పెట్టింది.

చిన్నా : నేనలా తిరిగొస్తా అని లేచాను.. బైట కొంచెం సేపు అటు ఇటు నడిచాను.. రాత్రికి అన్నం తినేసి మంచం ఎక్కాను.. అక్షిత లావణ్య ఇద్దరు ఇంకో రూంలో కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు.. వెళదాం అనుకున్నాను.. కానీ ఎందుకులే మధ్యలోకి అనిపించింది.. ఇలా వచ్చి వేరే రూంలో కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారంటే నేను వినకూడదనేగా.. మంచం ఎక్కి ఫోన్ చూస్తూ పడుకున్నాను.

పొద్దున్నే శృతి ఫోన్ తో లేచాను.. వాకింగ్ కి వెళ్ళాం.. పార్క్ కి తీసుకెళ్ళింది.. ఎక్సర్సైజులు చెయ్యమంది.. ఇలా బైట అందరికీ కనిపించేలా అంటే నాకు సిగ్గు.. నా వల్ల కాదు అదే చెప్పాను.. గట్టిగా నవ్వింది.. అది కూడా ఎవరైనా చూస్తారేమో అని భయపడ్డాను.. నా చెయ్యి పట్టుకుని ఎవ్వరు లేని దెగ్గరికి తీసుకెళ్లి తను చేస్తూ అలానే చెయ్యమంది.. గంటలో ఇంటికి తిరిగొచ్చేశాం.

వారానికి ఏరియా మొత్తం తెలిసింది.. రోడ్డు మీద షాపులు కలవారిని కొంతమందిని పరిచయం చేసుకున్నాను. ఒక షటర్ చూసాను.. బాగుంది.. మంచి పాయింట్ అవుతుందనిపించింది. నేను దుబాయిలో ఉన్నప్పుడు ఎంత సంపాదించానో లెక్కలు వెయ్యలేదు మొత్తం అక్షితకే పంపించేసాను.. కానీ బానే సంపాదించానని నాకు తెలుసు.

ఆ రోజు ఇంటికి వెళ్లి అక్షితకి షటర్ గురించి చెప్పాను.. డబ్బులు ఉన్నాయి అంది.. అంతా మాట్లాడుకుని మంచిరోజు చూసి ఓపెన్ చేసాను. డబ్బు వ్యవహారం మొత్తం అక్షితే చూసుకుంది.. ఎంతకావాలో అంతే ఇచ్చింది.. అది నాకు నచ్చకపోయినా ఎందుకో నేనేమి మాట్లాడలేకపోతున్నాను.. ఈ మధ్య అన్నిటికి తడబడుతున్నాను.. నాకు నేనే నచ్చట్లేదు.. నేను కొంచెం అల్లరోడినే నాలో మంచి చతురత కూడా ఉన్నదని నాకు తెలుసు కానీ అవేమి ఇప్పుడు రావడం లేదు.. గణేష్ మెకానిక్ పాయింట్ తెరుచుకుంది.

పొద్దున్నే వెళ్లడం గణేష్ కి దణ్ణం పెట్టుకుని పని మొదలుపెట్టడం, సాయంత్రం వరకు ఒక్కణ్ణే గొడ్డులా పని చెయ్యడం ఇంటికి వచ్చి తొంగోవడం ఇదే పని.. మళ్ళీ మొదలయ్యింది అనుకున్నాను. మొదటి నాలుగు రోజులు లావణ్య, అక్షిత వచ్చి చూసి వెళ్లేవారు.. కానీ తరువాత తరవాత అస్సలు రావడమే మానేశారు.. ఇంట్లో కూడా లావణ్య, అక్షిత ఒక రూం తీసుకుని నాకు ఇంకో రూం ఇచ్చారు.. నేనెప్పుడు ఇంట్లో ఉన్నా వాళ్ళ తలుపు మూసే ఉండేది.. చాలా కోపం వచ్చేది.. నాకు తెలిసిన అక్షిత, లావణ్యలు వీళ్ళు కారు అనిపించినప్పుడల్లా బాధగా ఉండేది. ఎందుకో నాకు ఇక్కడ కంటే దుబాయిలో ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడే బాగుందేమో అనిపించింది.

శృతి మాత్రం నాకు మంచి స్నేహితురాలు అయ్యింది, అమ్మ బొమ్మ ఎంత అందంగా గీసిచ్చిందో దాన్ని నా రూంలో చాలా భద్రంగా దాచుకున్నాను మా స్నేహానికి గుర్తుగా.. ఎప్పుడైనా తను ఆఫీస్ కి వెళ్లకపోతే నాకోసం తన ఇంటి నుంచి క్యారెజ్ తెచ్చేది.. నేను ఒక్కణ్ణే పని చేసుకుంటుంటే వచ్చి కూర్చుని నాతో కబుర్లు చెప్పేది.. నిజానికి ఇవన్నీ నేను అక్షిత నుంచి ఆశించాను.. నెలలు గడుస్తున్నాయి కానీ ఇప్పటివరకు నేను అనుకున్నది గణేష్ ని కోరుకున్నది ఒక్కటి కూడా జరగలేదు.. ఈ విషయంలో గణేష్ ని మొక్కెటప్పుడు పాపం ఆయన మీద తెగ కోప్పడేవాడిని.

అక్షిత, లావణ్య చదువులు అయిపోయాయి.. ఇద్దరు ఉద్యోగం తెచ్చుకున్నారు.. చాలా సంతోషం వేసింది. మంచో చెడో..వాళ్ళ కష్టమో అదృష్టమో.. ఇద్దరు వాళ్ళ కాళ్ళ మీద వాళ్ళు నిలబడ్డారు.. అందులో నా హస్తం ఉంది.. అక్షిత లావణ్య ఈ పేర్లు తీసేసి చూస్తే ఇద్దరు అమ్మాయిల జీవితం వెనుక నా చెయ్యి ఉంది.. అమ్మే కనక ఉండుంటే నన్ను చూసి గర్వపడేదేమో.. అమ్మ అనుకున్నట్టుగానే నేను నడుచుకుంటున్నానా.. పనికొచ్చే సాయం చేస్తున్నాను అనిపించింది.