BREAK {completed}

[Pallaki]

•7•

లేచి పక్కనే ఉన్న వేప పుల్ల ఒకటి విరిచి పళ్ళు తోమి పక్కనే ఉన్న చలివేంద్రంలో నీళ్లు తాగాను. కొంతసేపటికి అక్షిత లావణ్య లిద్దరూ వచ్చారు.. ముగ్గురం భోజనం చేసాము.

అక్షిత : ఇప్పుడేంటి.. అక్కడ నుంచి బయటపడ్డాం.. హైదరాబాద్ వచ్చేసాం.. ఒక నెల వరకు తిండికి నిద్రకి లోటు లేదు.. తరవాత ఏంటి

చిన్నా : నన్నడిగితే.. ఇక్కడ ఎవరి జీవితాలు వాళ్ళవి.. నేనేమి మీకు సాయం చెయ్యలేదు.. మీరేమి నా మీద ఆధారపడనవసరం కూడా లేదు.. చేతిలో ముప్పై రోజులు ఉన్నాయి.. మీ చావేదో మీరు చావండి.. ముందు నేను అర్జెంటుగా పని వెతుక్కోవాలి.. ఇక పోండి

లావణ్య : ఎక్కడికి పోవాలి

చిన్నా : అడుక్కుంటారా మళ్ళీ.. లేదు కదా.. పొయ్యి పని వెతుక్కోండి.. కిరాణా షాపుల్లోనో పెద్ద పెద్ద బిల్డింగుల్లోనో చాలా మంది ఆడవాళ్లు పని చెయ్యడం చూసాను.. ముందు పోండి.. ఏదో ఒక దారి దొరుకుద్ది.. మళ్ళీ రేపు పొద్దున ఇక్కడే కలుద్దాం

అక్షిత తల ఊపి లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని లాక్కేళ్ళింది.. ఆ మాత్రం పొగరు లేకపోతే బతకడం కష్టమేలే ఆనుకుని నవ్వుకున్నాను.. అక్షిత వెళుతుంటే వద్దనుకుంటూనే చూసాను.. బుర్ర వద్దంటుంది కానీ నా కళ్ళు మనసు నా మాట వినడం లేదు.. కొత్త బట్టల్లో అది నడుస్తుంటే నడుము కింద పిర్రలు అటు ఇటు ఊగుతుంటే నా కళ్ళు కూడా లయబద్ధంగా ఊగాయి.. హహ

రోజంతా వెతికితే నా మీద దయతలిచి మెకానిక్ పని నేర్పుతాను అన్నాడు ఒక అన్న.. మా గణేష్ కి దణ్ణం పెట్టుకుని పనిలోకి చేరాను.. పంచర్లు వెయ్యడం దెగ్గర నుంచి మొదలయ్యింది నా జీవితం.. అక్షిత తనకి లావణ్యకి ఇద్దరికీ ఉద్యోగం వెతికింది.. ఊరి చివర స్లంలో చిన్న రేకుల ఇల్లు ఒకటి అద్దెకి తీసుకుని అందులో దూరాము.

మూడు నెలల తరువాత అక్షిత ఉద్యోగం మానేసింది, అదేమంటే ఏమి చెప్పలేదు.. లావణ్య మాత్రం ఆపలేదు.. అక్షిత తనకి పరిచయం అయిన స్నేహితులతో కలిసి ఓపెన్ గా పది పరీక్షలు రాసింది.. అందులో పాస్ అయ్యి ఆ సర్టిఫికెట్ తో వెంటనే ఇంకో ఉద్యోగం వెతుక్కుంది.. అక్షితకి ఉద్యోగం రాగానే లావణ్యని మానిపించేసి తనని పది చదివిస్తుంది.. అక్షిత ఇప్పుడు నాతో పాటు సమానంగా సంపాదిస్తుంది అది నాకు నచ్చలేదు.

పొగరులో అది స్నానం చేస్తుంటే చూడటం మానేశాను.. ఎవడికి నష్టం నాకే నష్టం.. మళ్ళీ అన్ని మూసుకుని బొక్కలోనుంచి అది స్నానం చేస్తుంటే చూసేవాడిని.. ఒక రోజు లావణ్యకి దొరికిపోయా.. అప్పటి నుంచి వాళ్ళు స్నానం చేస్తుంటే నన్ను బైటికి గెంటేసి తలుపు వేసుకునేవారు. అంతా అయిపోయాక గాని నన్ను లోపలికి రానిచ్చేవారు కాదు. ఒకరోజు ఏడుపొచ్చేసింది

అక్షిత : ఒసేయి లవ్వు.. ఏడుస్తున్నాడే వీడు.. అని నవ్వింది

లావణ్య : ఏంట్రా నీ బాధా

చిన్నా : ఏం లేదు

అక్షిత : కామాంధుడా.. నీపేరు చిరంజీవి అని కాకుండా కామేష్ అని పెట్టాల్సింది.. సరిగ్గా సరిపోయేది

చిన్నా : నాకు నువ్వంటే ఇష్టం..

అక్షిత : సాయంత్రానికి తినడానికి బియ్యం లేవు.. నిన్న తెమ్మంటే ఇవ్వాళ తెస్తా అన్నావ్.. గుర్తుందా తమరికి

చిన్నా : గుర్తుంది

అక్షిత : బైల్దేరు మరి..

చిన్నా : వచ్చాక చెప్తా నీ పని

అక్షిత : రోజూ ఇదే అంటావ్.. ఇంటికొచ్చాక అలిసిపోయి పడిపోతాడు.. రోజూ రాత్రి భోజనానికి నిన్ను లేపాలంటే అదో పెద్ద పని అయిపోయింది.. అంత కష్టపడుతున్నారా తమరు.. డబ్బులు మాత్రం రావే..

చిన్నా : పోవే.. నాతో సమానంగా సంపాదిస్తున్నావని నీకు బాగా బలుపెక్కింది.. అటు ఇటు వాయిస్తే కానీ మాట వినవు

అక్షిత : దా.. దా.. వాయించు అని ఒంగింది.. నవ్వుతూ

లావణ్య : ఏయి ఆపండి ఇద్దరూ.. రేయి చిన్నా నువ్వు పో.. ఒసేయి నువ్వు కూడా పో

అక్షిత : బై.. అని లావణ్యని చూసి నా వైపు తిరిగి బై రా కామేష్ అని నాలిక తిప్పుతుంటే నాకు ఆ నాలికే కనిపించింది.. అది అక్షిత గమనించింది.. సిగ్గు లేదురా నీకు

నవ్వాను.. నవ్వుతూ తిట్టుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.. జేబులో ఉన్న గణేష్ ని తీసి లావణ్యకి బై చెప్పి నడుస్తున్నాను.. రోజూ ఒకేఒక్క కోరిక ఈ గణేష్ ని నేను కోరేది.. అక్షిత కావాలని అడుగుతాను అంతే.. మా గణేష్ కి దణ్ణం పెట్టుకుని పనిలోకి దిగడం, మధ్యానానికి లావణ్య వండిన క్యారెజ్ తో భోజనం రాత్రి ఎనిమిదింటి వరకు కష్టపడటం ఇంటికెళ్ళగానే చెమటకి చిరాకు వేసి స్నానం చేస్తాను ఆ తరువాత నిద్ర వచ్చేస్తుంది.. ఈ మెకానిక్ పని అంటేనే ఒళ్ళు హునం అయిపోతుంది, ఒళ్ళు నెప్పులు తట్టుకోలేరు.. అందుకే చాలా మంది సాయంత్రానికి చుక్క పడకపోతే నిద్ర పట్టక తాగుతుంటారు. నేను తాగను.. గొడ్డు నిద్రపోయినట్టు పడుకుంటాను.. అయినా కానీ పాపం నన్ను లేపలేపి అన్నం పెట్టి నన్ను మళ్ళీ పడుకోబెడతారు.

ఒకరోజు షెడ్ లో కొత్త పిల్లాడు చేరాడు, నా పక్కన ఎవ్వరు లేక ఇంజన్ విప్పుతూ సుత్తి వాడి చేతికి ఇచ్చి కొట్టమన్నాను అంతే వాడి పనితనం చూపించాడు నా వేలు చిత్తు చిత్తు అయ్యింది.. ఇంటికి వెళితే లావణ్య ఒకటే ఏడుపు.. అప్పుడే మొదటిసారి అక్షిత కంట్లో నీళ్లు చూసాను.. ఆ రోజు అదే దెగ్గరుండి తినిపించింది.. పొద్దున షెడ్ కి వెళ్ళాక ఆ కొత్త పిల్లోడికి థాంక్స్ చెప్పాను.. అంత పిచ్చి నాకు అదంటే.. ఎందుకో తెలీదు

కొన్ని నెలలకి నాకు అలవాటు అయిపోయింది, నేను దెబ్బలతో ఇంటికి రావడం వాళ్ళు ఏడవటం.. అప్పుడే నాకు దుబాయి వెళ్లే అవకాశం వచ్చింది.. కాకపోతే మూడేళ్లు అక్కడే కాంట్రాక్టు.. ముందు ఇరుక్కుపోతానేమో ఇక్కడే ఉంటే అక్షిత నా కళ్ళ ముందే ఉంటుంది కదా అది చాల్లే అనుకున్నాను.. కానీ అక్షిత ఇంకా చదవాలని ఆశపడుతుంది.. అది చదివితే దానితోపాటు లావణ్య కూడా చదువుతుంది.. ఇష్టంలేకపోయినా వెళతానని ఒప్పుకున్నాను.

•\\•

•\\•

•\\•

అక్షిత : ఎవరినిడిగి ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నావ్

చిన్నా : ఎవరినడగాలి

అక్షిత : మమ్మల్ని అడగాలి

లావణ్య : నాకు కూడా నువ్వు చేసింది నచ్చలేదు చిన్నా.. మమ్మల్ని అడక్కుండా సంతకం ఎందుకు పెట్టావ్

చిన్నా : మూడేళ్ళే కదే

అక్షిత : పో దెంగేయి.. నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు చేసుకో.. అని కోపంగా బైటికి వెళ్ళిపోయింది.

నీ కోసమే కదే అనుకున్నాను మనుసులో.. లావణ్యకి నచ్చజెప్పాను.. దుబాయి ప్రయాణం ఇంకొన్ని రోజుల్లో పాస్పోర్ట్ పని అయిపోగానే మొదలవుతుంది.